tag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post3066532755855627111..comments2024-03-19T22:28:03.451+02:00Comments on Σφυροδρέπανο: Τρία κόκκινα γράμματαΜπρεζνιεφικό απολίθωμαhttp://www.blogger.com/profile/14138727204732083869noreply@blogger.comBlogger95125tag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-52602761664758151462017-02-23T12:28:51.529+02:002017-02-23T12:28:51.529+02:00@Γρακχε προσπαθεις να μας εξοντωσεις με σεντονιαδε...@Γρακχε προσπαθεις να μας εξοντωσεις με σεντονιαδες και μικροπροσβολες και σαν γνησιος φραξιονιστης να ανακαλυψεις διαφωνιες ειτε μεταξυ μας ειτε με τιος θεσεις του ΚΚΕ με τις οποιες υποθετω διαφωνεις αλλα αυτό ελαχιστη σημασια εχει κλπ<br /><br />α. Κανεις το βασικο λαθος κάθε ιδεαλιστη (που ορικιζεται στον Λενιν) να υποτασσεις την τακτικη στην στρατηγικη. Εχεις φετιχοποιησει τη θολη έννοια (εφοσον δεν την προσδιοριζεις) του πλατιου κινηματος (με ποια στρωμματα, πολιτικες κινησεις κλπ) αλλα ακομη περισσοτερο του άμεσου ριζοσπαστικου στοχου Αμεσος είναι ενας στοχος ο οποιος μπορει να επιτευχθει αρα ποιος ριζοσπαστικος στοχος μπορει να είναι άμεσος ?. Μια απεργια π.χ μπορει να φερει άμεσα αποτελεσματα π.χ επαναπροσληψη απλυμενου, μικρη αυξηση μισθου κλπ. η εξοδος από την ΕΕ τελεία τι στα κομματια άμεσος στοχος είναι Σε ρωτησα αλλα αποφευγεις ν’ απαντησεις ποιος και πως θα βγουμε από την ΕΕ για να είναι ο στοχος άμεσος.<br /><br />β. Η εξοδος από την ΕΕ μπορει να γινει ειτε από αστικη ειτε από εργατικη σκοπια και το χειροτερο η εξοδος από την ΕΕ από αστικη σκοπια (ειτε σαν ατυχημα ειτε σαν συνειδητη επιλογη) επειδη θα βλαψει την διευρυμενη αναπαραγωγη του ελληνικου κεφαλαιου θα επιφερει επιπλεον δεινα στην εργατικη ταξη (εκτος κι οι λαπαβιτσας, μαριολης, λαφαζανης, ανταρσυαμε τις αρλουμπολογιες τους σε εχουν πεισει ότι το προβλημα του ελληνικου καπιταλισμου είναι η ΕΕ). Αρα το συνθημα εξω από την ΕΕ τελεια ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ όχι μονο από άποψη στρατηγικης αλλα και από άποψη τακτικής<br /><br />γ. Επίσης η συμμετοχη σε ένα κινημα εξω από την ΕΕ όπως προτεινει η ανταρσυα με τη διεεξοδο η λαε, πλευση κλπ θα μας συρει ανεξαρτητα από τη ζυμωση που υποθετεις σε απαραδεκτους συμβιβασμους αποδοχης ενός μινιμουμ προγραμματος που σαν στοχο θα εχει τη διασωση των μεσοστρωματων και της κρατικης γραφειοκρατιας και τη σφαγη της εργατικης ταξης. Η επιτροπη λογιστικου ελεγχου του χρεους η παναριστερα και οι πλατειες των αγανακτησμενων θα επρεπε να σε ειχε διδαξει και εσενα και τους αλλους να μην επαναλαμβανεται τα ιδια προσδοκοντας διαφορετικο αποτελεσμα <br /><br />δ. Τελος εμεις δεν κουναμε απεξω σε κανεναν το χερι εμεις με την λαικη συμμαχια καλουμε την εργατικη ταξη και τα φτωχα μικροαστικα στρωματα να παλεψουν για τα αμεσα και τα μακρινα δεμενα από την πειρα που μας εδωσε και η 7χρονη κριση και η αναθεση της κυβερνησης σε ένα ριζοσπαστικο αριστερο κομμα (κατά δηλωση του). Μεταρρυθμιση γιοκ<br /><br />Υ.γ πισω από τον αντιευρωπαισμο του καρατζαφυρομπαλτακου και της ΧΑ κρυβονται μεριδες του κεφαλαιου (μια από αυτές είναι πολύ ισχυρη απλως δεν επιλεγει τη συγκρουση γιατι τα συμφεροντα της είναι κυριως εκτος ελλαδας)<br />Αναυδοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-68091994563786404872017-02-23T01:00:26.784+02:002017-02-23T01:00:26.784+02:00"Κανω πως δε καταλαβαινω": τωρα σε νεα τ..."Κανω πως δε καταλαβαινω": τωρα σε νεα τετραλογια.zoot horn rollonoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-36902159997687857272017-02-22T23:21:28.695+02:002017-02-22T23:21:28.695+02:00Για να πιάσω τώρα και το «παράδειγμα» του παλιού κ...Για να πιάσω τώρα και το «παράδειγμα» του παλιού και να κλείσω. Ναι, διαφωνώ. Πρώτον, γιατί σήμερα το υποθετικό σωματείο που έχεις στο νου σου είναι μια ασήμαντη μειοψηφία στην εργατική τάξη. Σοβαρά, τώρα, πιστεύεις ότι η πλειοψηφία της εργατικής τάξης «ψιλοσυμφωνεί» με όλα αυτά που έγραψες; Και τότε, γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ΛΑΕ δεν παίρνουν, εγώ δε θα πω 20 και 30%, θα πω 5 και 10%; Και καλά στο γενικό πολιτικό επίπεδο. Στο επίπεδο των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, μήπως παίρνουν περισσότερο; Σε πόσους κλάδους και με τι χαρακτηριστικά; Ή, μήπως, έχεις κι εσύ την άποψη του ΓΜ ότι οι εργάτες είναι έτοιμοι να κατέβουν σε πολιτικές απεργίες ενάντια στην ΕΕ και το ευρώ, αλλά θεωρούν άσκοπο το να απεργήσουν για το μεροκάματο και την ασφάλιση; Ακόμα και σε κλάδους με ισχυρό οπορτουνισμό (δάσκαλοι, καθηγητές, επιστήμονες, κλπ.) η συμμετοχή στις απεργίες είναι αστεία, ασχέτως του τι λέει ή δε λέει η απόφαση προκήρυξης (ας θυμηθούμε το φιάσκο της απεργίας διαρκείας της ΟΛΜΕ στις εξετάσεις, για του λόγου το αληθές, για να καταλάβουμε τι λέει και τι δε λέει ο κόσμος). Ας σοβαρευτούμε. Άρα, στη ΓΣ του Σωματείου που συζητά για την επιχειρησιακή ΣΣΕ, θα κάνουμε τη ζύμωσή μας, οι κομμουνιστές εργάτες θα πουν ΟΛΗ τη γραμμή μας, θα ανοίξουν μέτωπο στη γραμμή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΛΑΕ κλπ., αλλά ΓΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ θα βάλουμε την πρόταση για απεργία με αίτημα την υπογραφή ΣΣΕ και ΜΟΝΟ και θα επιδιώξουμε να την ψηφίσουν ΟΛΟΙ οι εργάτες, να απομονωθούν τα τσιράκια της εργοδοσίας και οι «συνδικαλιστές» τους, να τσακιστούν οι μπράβοι, να μην περάσουν απεργοσπάστες κλπ. Όταν πλέον φτάσουμε να έχουμε πραγματικό μαζικό κύμα οικονομικών απεργιών με όρους μαζικότητας και μαχητικότητας, ναι, τότε θα συμφωνήσω ότι έρχεται η ώρα της πολιτικοποίησης σε επίπεδο απόφασης ΓΣ, όπου προφανώς θα κατεβάσουμε το δικό μας πλαίσιο.<br /><br />Το ερώτημα είναι άλλο. Όλα αυτά που και σε τι μας εμποδίζουν να πάρουμε πρωτοβουλίες κινήματος έξω από τον οικονομικό αγώνα; Τι μας εμποδίζει π.χ. να καλέσουμε Συνδικάτα, Επιτροπές Αγώνα, απλούς ανθρώπους της δουλειάς κλπ. σε καμπάνια ενάντια στη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις (ΕΕ-ΝΑΤΟ) με δημιουργία μιας σχετικής «Πρωτοβουλίας»; Τι μας εμποδίζει να δραστηριοποιήσουμε την ΕΕΔΥΕ ή τη Νεανική Δράση για την Ειρήνη, στο αντιπολεμικό κίνημα, σε καμπάνια κοινής δράσης με όποιον συμφωνεί σε ένα αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, να γυρίσουν πίσω οι φαντάροι, να φύγουν οι βάσεις και τα ΝΑΤΟικά πλοία από τη χώρα, να αποχωρήσει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, τη ΔΕΕ, ή όποια άλλη συμφωνία/συνθήκη κλπ. έχει υπογράψει ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ; Όλα αυτά, σε τι έρχονται σε αντιπαράθεση με την αυτοτελή ζύμωση των μελών του ΚΚ για τη στρατηγική και τους στόχους του; Εσύ σε αυτό που διαφωνείς;;;<br /><br />Γράκχος<br /><br />ΥΓ. Ένα άρθρο του διαλόγου, μηδενικής επιχειρηματολογίας, είναι όλο κι όλο αυτό που έχεις να πεις κ. υπογράφοντα; Μάλιστα…Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-44435381571732977912017-02-22T23:20:01.335+02:002017-02-22T23:20:01.335+02:00Πάμε τώρα στον Άναυδο και στον Παλιό.
Πρώτα, μια ...Πάμε τώρα στον Άναυδο και στον Παλιό.<br /><br />Πρώτα, μια απορία. Αφού συμφωνείτε με το ΚΚΕ, πώς σας έχει ξεφύγει η σαφής εκτίμηση των Θέσεων για το 20ο Συνέδριο ότι η παραμονή (και μάλιστα η αναβάθμιση) της θέσης της χώρας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι στρατηγική επιδίωξη της αστικής τάξης, ανεξάρτητα από επιμέρους αντιθέσεις στο εσωτερικό της; Αν καταλαβαίνω καλά, το ΚΚΕ εκτιμά (σωστά θα πω εγώ μέχρι εδώ) ότι δεν είναι ίδια η κατάσταση στη χώρα με εκείνη στη Μ. Βρετανία, όπου πράγματι το Brexit υπήρξε επιλογή ισχυρού τμήματος της αστικής τάξης. Στη χώρα μας, ούτε τμήμα της αστικής τάξης, ούτε αστικό κόμμα που να θέτουν ζήτημα αποδέσμευσης υπάρχουν.<br /><br />Εν πάση περιπτώσει, εγώ δέχθηκα ότι έχει βάση ένας προβληματισμός του Άναυδου σε ένα άλλο ζήτημα: στο ότι η όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ των ιμπεριαλιστών, μπορεί να οδηγήσει στη διάλυση της ΕΕ και σε «ανασύνθεσή» της, οπότε και η ελληνική αστική τάξη θα αναγκαστεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, με πρόσδεσή της σε κάποιο από τα «διάδοχα» σχήματα της ΕΕ που θα προκύψουν. Γι αυτό και η άποψή μου είναι ότι το σύνθημα πρέπει να διατυπώνεται «έξω η χώρα από κάθε ιμπεριαλιστική ένωση και συμμαχία». Πάνω σε αυτό, καμία τοποθέτηση από κανέναν.<br /><br />Αντίθετα, ο Άναυδος ξόδεψε ένα ολόκληρο post για να πει ότι η αποδέσμευση χωρίς λαϊκή εξουσία δε θα μπορέσει να «σταθεί» ως φιλολαϊκή λύση. Ποιος διαφωνεί σε αυτό Άναυδε; Πού είπα εγώ κάτι διαφορετικό; Έχεις, όμως, καταλάβει ΟΤΙ ΔΕ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΑΥΤΟ; Αυτό που συζητάμε είναι ότι πλατιές μάζες εργατών και εργαζόμενων σήμερα, θολά, αρχίζουν να μετατοπίζονται προς την αντιΕΕ πάλη (κι όχι κατανάγκην την αποδέσμευση). Κι εμείς, πρέπει να βρούμε τρόπο «να γαντζωθούμε» από αυτή τη θολή μετατόπιση, να «πατήσουμε» σε αυτήν και να στερεώσουμε τους δεσμούς μας με αυτό τον κόσμο, παλεύοντας το «γενικό αντιΕΕ» να βαθαίνει ΩΣ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ μέσα από την ΚΟΙΝΗ πρακτική δράση, βαθαίνοντας ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ τη συνείδηση των μαζών με τη ζύμωσή μας σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Προτείνεις να ρίξουμε το σύνθημα «αποδέσμευση με λαϊκή εξουσία», όταν το ίδιο το σύνθημα της αποδέσμευσης δεν είναι καν εδραιωμένο ως προσανατολισμός στο κίνημα. Κι εγώ λέω, ΟΚ, να το ρίξουμε. ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, με αυτούς που συμφωνούν μόνο με την αποδέσμευση-τελεία, ΘΑ ΔΡΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ; Θα κατέβουμε σε συλλαλητήρια με αίτημα «έξω από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ»; Θα πάμε, αργότερα σε πολιτικές απεργίες με τέτοια αιτήματα; Ποιος μας απαγορεύει (ίσα-ίσα, εγώ λέω ότι ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να το κάνουμε) μέσα σε αυτό το πλατύ λαϊκό ρεύμα που θα παλεύει για την αποδέσμευση ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ, ΣΤΟ ΚΊΝΗΜΑ (όχι, παλιέ, δε χρειάζεται να κάνουμε κανένα «πολιτικό μέτωπο» με άλλα κόμματα, φτάνει να πάρουμε πρωτοβουλίες στο κίνημα χωρίς να αποκλείουμε από αυτές εκείνους που δεν ξεκινάνε από τη δική μας αφετηρία) να ζυμώσουμε το «έξω από ΕΕ-ΝΑΤΟ με το λαό στην εξουσία»; Κανείς. Και μάλιστα, τότε θα έχουμε πραγματικές προϋποθέσεις η ζύμωσή μας να πιάνει τόπο, γιατί θα πατάει στην πείρα των ίδιων των εργατών και εργαζομένων, που θα βλέπουν ότι η πάλη τους σκοντάφτει στις ίδιες τις κυρίαρχες σχέσεις παραγωγής, στο ότι η αστική μας τάξη δε μπορεί να υπάρξει και να συντηρεί την εξουσία της, έξω από τα πλαίσια της πρόσδεσης στα δεσμά των ιμπεριαλιστικών, ευρωατλαντικών ενώσεων όποιο όνομα και σύνθεση και αν έχουν κάθε φορά. Η ίδια η πείρα της ζωής και της πάλης τους θα συντρίβει τις αυταπάτες τους και εμείς θα είμαστε εκεί, με τη ζύμωσή μας, να τους δώσουμε διέξοδο.<br /><br />Αντί για αυτό, εσύ λες να τη «στήσουμε» απ’έξω, κάνοντας μόνο ζύμωση, «ποντάροντας» πότε οι μάζες θα απογοητευτούν από το «αποδέσμευση-τελεία» για να στραφούν σε εμάς που θα έχουμε «δικαιωθεί». Πόση αφέλεια! Οι μάζες ποτέ κάποιον που τους κουνούσε το δάκτυλο, έξω από την κοινή πάλη. Αντίθετα, δικαίωναν πάντοτε εκείνους που με υπομονή και σταθερότητα τους έθεταν μπροστά στα πραγματικά τους καθήκοντα, δίνοντάς τους, όμως, το χέρι μέσα στους κοινούς αγώνες, δοκιμάζοντας στο πετσί τους την ίδια πείρα και τις συνέπειές της, αντί να κάθονται στα σίγουρα, απ’έξω, κάνοντας «προβλέψεις» λες και είναι κανένα γραφείο μελλοντολόγων.<br /><br />ΓράκχοςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-38787430487367380152017-02-22T23:12:34.605+02:002017-02-22T23:12:34.605+02:00Άφησα για το τέλος το σχολιάκι του kk-1 για τη συν...Άφησα για το τέλος το σχολιάκι του kk-1 για τη συνείδηση των μαζών στην επαναστατική κατάσταση. Περιβόλι. Του λες ότι η επαναστατική κατάσταση για να είναι τέτοια κι όχι ένα απλό αυθόρμητο ξέσπασμα λαϊκής οργής, προϋποθέτει ένα επίπεδο ανάπτυξης επαναστατικής συνείδησης [*] το οποίο δεν υπάρχει – προφανώς – σήμερα και δε μπορεί να δημιουργηθεί αν οι πλατιές μάζες δεν τραβηχτούν μαζικά στην πολιτική πάλη πάνω σε αντικαπιταλιστικούς στόχους. Του έχεις εξηγήσει σε ένα κάρο αράδες ότι αυτό σημαίνει συνδυασμός ζύμωσης για την επανάσταση και πάλης για άμεσους ριζοσπαστικούς στόχους που της ανοίγουν το δρόμο. Του εξηγείς ότι αν δε γίνει αυτό, δε θα προκύψει ποτέ επαναστατική κατάσταση και ότι η περίφημη σταυροφορία για την «ενδυνάμωση του ΚΚ» έξω από αυτή την πολιτική πάλη, είναι μια τρύπα στο νερό. Και αυτός, τι καταλαβαίνει;;; Ότι η επαναστατική συνείδηση που δεν έχει καθαρό το ζήτημα της εξουσίας …δεν είναι επαναστατική συνείδηση(!!!) Τι έχεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω…<br /><br />Για τον Άναυδο και τον Παλιό, αμέσως παρακάτω.<br /><br />Γράκχος<br /><br />[*] έστω και όχι εντελώς «καθαρής» – εδώ έχει μεγάλη πλάκα, ο φίλος μας αρνείται την «παραχώρηση» και πιστεύει σοβαρά ότι στην επανάσταση οι μάζες θα έχουν λυμένο το «Κράτος κι Επανάσταση», χωρίς να καταλαβαίνει καν ότι με αυτό που λέει εκθέτει τη δική του άποψη ακόμα περισσότερο…Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-3110455304543926542017-02-22T23:12:12.221+02:002017-02-22T23:12:12.221+02:00Καλησπέρα σε όλους (γίναμε και πολλοί και τι να πρ...Καλησπέρα σε όλους (γίναμε και πολλοί και τι να πρωτοπιάσεις…)!<br /><br />Αφήνω για επόμενο post τον Άναυδο και τον παλιό για να πω ένα-δυο πραγματάκια στους υπόλοιπους.<br /><br />Για την «εξυπναδούλα» του «επιχειρήματος» του στυλ «δηλαδή αν οι μάζες λένε ναι στην ΕΕ να μη βάζουμε την αποδέσμευση;», καλά θα κάνετε να διαβάζετε τι σας γράφουν: <i>«…η αντίστοιχη συνείδηση αναπτύσσεται ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ στον πολιτικό αγώνα πάνω σε στόχους πάλης που είναι, από τη μια μεριά, τόσο προωθημένοι όσο χρειάζεται για να μην είναι διαχειριστικοί και ενσωματώσιμοι και, από την άλλη, τόσο «μίνιμουμ» όσο χρειάζεται για να μπορούν να αγκαλιαστούν από τις μάζες και να τις οδηγήσουν στο δρόμο της μαζικής πολιτικής δράσης…».</i> Ακόμα κι ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει ότι υπάρχουν όρια για τα πολιτικά συνθήματα που μπορείς να ρίξεις. Δεν είναι εκεί η διαφωνία μας, λοιπόν, αλλά στο ότι αρνείστε συνολικά την αναγκαιότητα των πολιτικών συνθημάτων τακτικής σε μη επαναστατικές συνθήκες.<br /><br />Και ο «χειμαρρώδης» kk-1 συνεχίζει και με εγκαλεί: «να μη θέτουμε θέμα εξουσίας… να μην ανοίγουμε θέμα σοσιαλισμού…» κλπ. κλπ. Κι εδώ πάλι, έχω απαντήσει: <i>«…Σήμερα «πάλη για τη λαϊκή εξουσία σημαίνει» (α) ζύμωση για την αναγκαιότητα και το αναπόφευκτό της και (β) τράβηγμα των μαζών στον πολιτικό αγώνα με τα κατάλληλα πολιτικά συνθήματα τακτικής.</i> Ποιος λοιπόν αρνείται «να θέσει το ζήτημα του σοσιαλισμού», kk-1; Ούτε εκεί είναι η διαφωνία μας, όπως σε βολεύει να την παρουσιάζεις (η πλάκα είναι ότι με κατηγορείς γι αυτό ακριβώς που εσύ κάνεις συνεχώς!), αλλά στο ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ να τίθεται το ζήτημα. Για την ακρίβεια, είμαι ο ΜΟΝΟΣ στη συζήτηση που περιγράφω ΑΚΡΙΒΩΣ το πώς. Όλοι εσείς οι υπόλοιποι, που κατά τα άλλα είστε «λάβροι» υπέρ, στις επανειλημμένες προ(σ)κλήσεις μου να πείτε ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ αυτό ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, κάνετε την πάπια, παριστάνετε ότι δεν ακούσατε. Αφού λοιπόν δεν είναι μόνο θέμα ζύμωσης, για εσάς, ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΚΤΙΚΑ είναι; <br /><br />Εξαιρείται ο ΓΜ (προς τιμήν του, γιατί και από άλλα thread έχω διαπιστώσει ότι πέρα από τις προφανείς διαφωνίες μας είναι τίμιος και ειλικρινής σε αυτά που πιστεύει σε αντίθεση με άλλους που συνειδητά αποφεύγουν να μιλήσουν ανοιχτά και στα ερωτήματα για την ταμπακέρα παριστάνουν τους κουφούς), ο οποίος παραδέχεται ανοιχτά ότι το σύνθημα «εμπρός για τη λαϊκή εξουσία» πρέπει να το βάζουμε αντί των κλασσικών οικονομικών συνθημάτων που «δε συσπειρώνουν» και «δεν εμπνέουν» το λαό γιατί πιστεύει ότι είναι «από χέρι χαμένα». Δε θα σχολιάσω εδώ την ουσία της άποψης, γιατί θα το πιάσω πιο κάτω όταν θα ασχοληθώ με τον παλιό και τον Άναυδο που λένε το ίδιο με πιο «σοβαρό» και «μαζεμένο» τρόπο. Αναρωτιέμαι, όμως, αν όλοι οι υπόλοιποι συμφωνούν με αυτή την άποψη: οι απεργίες για το μεροκάματο έχουν «πεθάνει» (άρα, γιατί να μας ενδιαφέρει που ο εργατόκοσμος πεινάει και είναι ασυνδικάλιστος; εμπρός για… για τι ακριβώς; Για πολιτικές απεργίες με αίτημα τη λαϊκή εξουσία (πολύ γέλιο); Για καταλήψεις εργοστασίων; Για στήσιμο σοβιέτ; Για την κατάληψη της Βουλής; ΤΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΛΕΤΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΤΗΣ ΖΥΜΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ (που το λέω κι εγώ και το θεωρώ απαραίτητο); Όταν η συζήτηση φτάνει στην πράξη, καταπίνετε τη γλώσσα σας. Και το κάνετε, γιατί ξέρετε ότι οτιδήποτε άλλο εκτός από ζύμωση για την ανάγκη της επανάστασης, σήμερα, κινείται στα όρια της πολιτικής γραφικότητας. Ευτυχώς που βρίσκονται και μερικοί ειλικρινείς όπως ο ΓΜ και το καθιστούν αυτό εντελώς προφανές…<br /><br />ΓράκχοςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-56563666804711296042017-02-22T16:07:38.453+02:002017-02-22T16:07:38.453+02:00Συμπυκνωμένη Ιστορία για να μην μας ζαλίζουν για Β...Συμπυκνωμένη Ιστορία για να μην μας ζαλίζουν για Βάρκιζα, ΔΣΕ κ.α.<br />Αντιγραφή από<br />http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9248745 <br /><br />" Μελετάμε την Ιστορία<br />Με μεγάλη χαρά διάβασα τις Θέσεις για το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ, με τις οποίες συμφωνώ 100%. Είναι το επιστέγασμα της 25χρονης πορείας του Κόμματός μας, μετά την ολοκλήρωση της ανατροπής του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, το 1991. <br />Τα ΚΚ και το ΚΚΕ από την ίδρυσή τους αντιμετωπίσανε τη μανιασμένη αντίδραση της αστικής τάξης με δύο τρόπους συνδυασμένα. Ανοιχτές διώξεις, φυλακές, εξορίες, εκτελέσεις και ταυτόχρονα την υπόγεια υπονομευτική διαβρωτική δουλειά του οπορτουνισμού. Το Κόμμα μας από το 1918 σαν ΣΕΚΕ και στη συνέχεια σαν ΚΚΕ, αντιμετώπισε τα ίδια. <br />Από το 1934 έως τη δικτατορία του Μεταξά με την 6η Ολομέλεια (Γενάρης 1934) και το 6ο Συνέδριό του (Δεκέμβρης 1935), που στηρίζονταν στο 7ο Συνέδριο της ΚΔ (1935), δεν μπόρεσε να βαθύνει στα βήματα που έκανε για χάραξη επαναστατικής στρατηγικής. Τελικά αποφάσισε τη συνεργασία με όλα τα κόμματα που απέκρουαν το φασισμό και μ' αυτή τη στρατηγική βρέθηκε, το ΚΚΕ, μπροστά στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Πιέστηκε από τη γενική γραμμή της ΚΔ, βρήκε χώρο ο οπορτουνισμός, αγνοήθηκε το 2ο και 3ο γράμμα του Ζαχαριάδη, για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και μαζί με τη στρατηγική για τα πολιτικά μέτωπα οδηγήθηκε ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ, την ώρα που αποχωρούσαν οι Γερμανοί τον Οκτώβρη του 1944, στρατηγικά ανέτοιμο στη σύγκρουση με την αστική τάξη και τους συμμάχους της, σύγκρουση που προϋπήρχε σ' όλη τη διάρκεια του απελευθερωτικού ΕΑΜικού αγώνα. Οπως ακριβώς συνέβη όπου δεν πέρασε ο Κόκκινος Στρατός, δε λύθηκε υπέρ της εργατικής τάξης το ζήτημα της εξουσίας. «Αντιφασιστικό» αγώνα έπρεπε να είχαμε κάνει στο πλευρό της ΕΣΣΔ μέσα από την κοινωνική Συμμαχία που την ώρα της απελευθέρωσης θα είχε τη σύνδεση απελευθερωτικού ταξικού. <br />Την Αθάνατη ΕΠΟΠΟΙΙΑ του ΔΣΕ τη χρωστάμε στον Ν. Ζαχαριάδη. Η καθυστέρηση στο να πέσει εκεί όλο το βάρος από το 1945-46 βαραίνει τις συλλογικές αποφάσεις του Κόμματος. Το 1953 έγινε προσπάθεια για καινούργιο Πρόγραμμα, που ανέφερε την επανάσταση ως Σοσιαλιστική με ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ. Το Κόμμα υποχρεώθηκε να το αποσύρει μετά από τη γνώμη - σύσταση του ΚΚΣΕ. Η παρέμβαση του ΚΚΣΕ και των άλλων Κομμουνιστικών Κομμάτων που οδήγησαν στην 6η Ολομέλεια της ΚΕ το 1956, με την καθαίρεση του ΓΓ του Κόμματος, Ν. Ζαχαριάδη, ολοκλήρωσαν την οπορτουνιστική στροφή στο Κόμμα μας.<br />Η ΕΔΑ ήταν επίσης μια καταστροφή για το ΚΚΕ. Το 1958 διαλύθηκαν οι ΚΟ μέσα στο χυλό. Η διάσπαση του 1968 είχε ευεργετικά αποτελέσματα για τους κομμουνιστές. Το ότι όμως δεν έγινε κατορθωτό να αλλάξει το Πρόγραμμα του Κόμματος, είχε καταστροφικές συνέπειες για τη συνέχεια με το κενό στελεχών, που αναγκαστικά έφερε στην επιφάνεια νέα οπορτουνιστική φουρνιά, που μαζί με τις ιδεολογικές παρεκκλίσεις του Προγράμματος, μας έφερε ένα βήμα από την καταστροφή το 1991. <br />Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους μας που σταθήκαμε όρθιοι το 1991. Τα περισσότερα όμως αξίζουν στην ηγεσία του Κόμματος, που με επικεφαλής την Γενική Γραμματέα ανάλαβαν το τιτάνιο έργο της ανασυγκρότησης του Κόμματος, τη μελέτη της Ιστορίας για εξαγωγή συμπερασμάτων, την ανάδειξη των στελεχών από το μηδέν και την αλλαγή Προγράμματος. Οι βάσεις γι' όλα αυτά μπήκαν στη συζήτηση για το Σοσιαλισμό τον Ιούνη του 1995 και στο 15ο Συνέδριο το Μάη του 1996, που κατάργησε τη συμμετοχή του ΚΚΕ σε κυβερνήσεις μέσα στον καπιταλισμό και τις πολιτικές συνεργασίες με τη Σοσιαλδημοκρατία και τον οπορτουνισμό, μιλώντας για κοινωνική συμμαχία. Ολα τα επόμενα Συνέδρια έβαλαν το λιθαράκι τους και φτάσαμε στο 19ο Συνέδριο με ολοκληρωμένες τις επεξεργασίες και σύγχρονο Πρόγραμμα. Σε όλη αυτή την πορεία οι κομμουνιστές αποκαλύψαμε και τα βαρίδια τους κεντριστές, τύπου Κάουτσκι, ξεβρωμίζοντας το Κόμμα.."<br /><br />Για την αντιγραφή. Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspotAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-66260380692766722922017-02-22T14:40:23.925+02:002017-02-22T14:40:23.925+02:00@ Γράκχος
Νομίζω ότι λιγάκι ύπουλα δεν βάζεις το ...@ Γράκχος<br /><br />Νομίζω ότι λιγάκι ύπουλα δεν βάζεις το σύνολο της σκέψης σου. Αναπόφευκτα η σκέψη σου οδηγεί στο εξής: Εφόσον υπάρχουν πάντα καθυστερημένα στρώματα (μικροαστικά-εργατικά) και η συνείδηση είναι πολιτική χρειάζεται σύνθημα-κρίκος για να τραβηχτούν στην πολιτική πάλη. Αυτό το λές. <br />Εκείνο που καταλαβαίνω εγώ ότι εννοείς είναι το εξής: Αφού υπάρχουν και άλλοι (φορείς, συσπειρώσεις, κόμματα κοκ) που βάουν το ζήτημα πχ της αποδέσμευσης χωρίς όμως το περιεχόμενο της εργατικής εξουσίας δεν πρέπει να κάνουμε πολιτικό μέτωπο με αυτούς και μέσω αυτού οι κομμουνιστές να τραβούν τις μάζες; Ε όχι. Δεν πρέπει. <br />Ας πάρουμε ένα παράδειγμα:<br />Έστω μια βιομηχανία στην οποί;α οι Κομμουνιστές διεξάγουν οικονομικό-συνδικαλιστικό αγώνα πχ για ΣΣΕ. Γίνεται γενική συνέλευση. Λένε οι άλλοι ΣΣΕ με απεργία και περιεχόμενο πολιτικής διεκδίκησης να φύγει η τρόικα/αποδέσμευση από ΕΕ/όχι στο Ευρώ κοκ με επιχείρημα ότι το μνημόνιο έχει καταργήσει τις κλαδικές ΣΣΕ, ότι η χώρα δεν έχει εθνική κυριαρχία να εφαρμόσει συλλογικές διαπραμγατεύσεις κοκ. Οι "καθυστερημένες" μάζες των εργατών του εργοστασίου ψιλοσυμφωνούν. Εμείς τί λέμε; Στη ΓΣ όχι κατ' ιδίαν στους πρωτοπόρους (όπως προτείνεις).<br />Λέμε το σύνολο. Λέμε ότι η αποδέσμευση από μόνη της δεν εξασφαλίζει την ευημερία του λαού. Λέμε ότι και ο εργοστασιάρχης μπορεί σήμερα ή στο μέλλον για τα δικά του συμφέροντα να στηρίξει την αποδέσμευση. Λέμε ότι το ζήτημα είναι να του πάρουμε το εργοστάσιο και να έχουμε εργατικό έλεγχο και φυσικά αυτό δεν γίνεται εντός Ε.Ε. (χοντρικά τα λέμε αυτά και εδώ μπορούμε να έχουμε τακτική ανάλογα με το επίπεδο των εργατών του εργοστασίου). Λέμε ότι δεν συμφωνούμε με το πλαίσιο πάλης των άλλων. Βάζουμε δικό μας πλαίσιο πάλης με αυτό το περιεχόμενο και καλούμε τον κόσμο να ΨΗΦΙΣΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ βάζοντας τη συμπόρευση με το ΠΑΜΕ ως σωματείο, την απεργία ως άμεσο πρακτικό ζήτημα και όποιο κρίκο κρίνουμε που να συνδέει αυτά με το παραπάνω.<br /><br />Διαφωνείς;;;Ένας Παλιόςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-6669001770700465832017-02-22T14:30:16.252+02:002017-02-22T14:30:16.252+02:00Όπως κι άλλες φορές, σ' άλλες συζητήσεις, αντι...Όπως κι άλλες φορές, σ' άλλες συζητήσεις, αντιπαραθέσεις εντός και εκτός διαδικτύου κλπ, έχω την εξής γνώμη:<br />Διαλεκτική ενότητα (εν προκειμένω: στρατηγικής - τακτικής, κι αν κάποιος μπορεί να το τιτλοφορήσει καλύτερα, ας το κάνει) είναι ενότητα ανάμεσα σε δυο "αντιθετικές" πλευρές, είναι - όπως γνωρίζουμε - "ενότητα αντιθέτων". <br />Το να παίρνει λοιπόν ο ένας το ένα αντίθετο και να το κάνει θέση του, το να παίρνει κι ο άλλος το άλλο αντίθετο και να το αναγορεύει σε δική του θέση, είναι ο καλύτερος τρόπος ώστε τα δυο αυτά αντίθετα να μην αποτελέσουν ποτέ ενότητα, με όλες τις συνέπειες αυτής της αδυναμίας. Και ελάχιστα, εν προκειμένω, με ενδιαφέρει η "ενότητα" ανάμεσα στον χ και τον ψ συζητητή. Με ενδιαφέρει η ενότητα των δυο αντιθετικών πλευρών της ιδεολογικής και πολιτικής δραστηριότητας, ώστε να πάμε παραπέρα. <br />Βέβαια, λέει κι ο Λένιν, η διαλεκτική συχνά χρησιμοποιείται και σαν πέρασμα στη σοφιστική. Αλλά αυτό δεν είναι λόγος να θυσιάσουμε τη διαλεκτική προκειμένου να "διασφαλιστούμε" από τη σοφιστική. <br /><br />Εν πάση περιπτώσει το "τελικό" ερέθισμα για το σχόλιο δεν ήταν αυτά, που μπορούν να χαρακτηριστούν και "διδακτισμός", "υπεράνω" κλπ, όπως νομίζει ο καθένας. Το ερέθισμα ήταν το σημείο αυτό από τον άναυδο (12:14): <br />"Ο Συριζα δεν προδωσε κανενα το 3ο μνημονιο είναι η μαθηματικη καταληξη της ελπιδας ότι τα προβληματα λυνονται μεσα στο συστημα...".<br />Θα έλεγα επ' αυτού ότι ο Σύριζα "δεν πρόδωσε κανέναν", όπως δεν προδίδουν κανέναν κι οι παπατζήδες κι ας είναι "μαθηματική κατάληξη" ότι αν παίξεις θα χάσεις.<br />Έτσι λοιπόν κι ο ΣΥΡΙΖΑ:<br />"Εδώ σχίσιμο των μνημονίων - εκεί όχι μονομερώς αλλά με συμφωνία των εταίρων": Ακουμπάς την ψήφο σου λοιπόν στο κλειστό χαρτί και σου βγαίνει "τρίτο μνημόνιο". Λυπάμαι χάσατε. Μόνο που "σχίσιμο μνημονίων (με νταούλια κλπ) - με συμφωνία των εταίρων (με πεντοζάλι και ντάλα μεσημέρι)" είναι εξαρχής μια ωμή εξαπάτηση κι οι εξαπατημένοι έχουν κάθε δίκιο να νιώθουνε προδομένοι. Εκτός κι αν συνηγορήσουμε στο εν συνεχεία εμπόριο "πραγματισμού" του Τσίπρα όταν λέει ότι "δεν είναι απατεώνας αλλά είχε αυταπάτες". <br />Το ότι εγώ ή εσύ δεν νιώθουμε προδομένοι γιατί ούτε στιγμή δεν εμπιστευτήκαμε ΣΥΡΙΖΑ και καταγγείλαμε την πολιτική απάτη, δεν σημαίνει καθόλου το ίδιο και για όσους πέσανε θύματα της εκ μέρους του ωμής εκμετάλλευσης των δικών τους αυταπατών, ζητώντας τους τώρα - μετά το "τέλος της αυταπάτης" - να μιμηθούν τον αρχηγό σε "πραγματισμό".<br /> AGIShttps://www.blogger.com/profile/00491621085214877383noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-7160279494485097872017-02-22T12:45:00.838+02:002017-02-22T12:45:00.838+02:00@ Γράκχος
Εγώ το "για άμεση διεκδίκηση"...@ Γράκχος<br /><br />Εγώ το "για άμεση διεκδίκηση" το αντιλαμβάνομαι ως ένα σύνθημα που μπορούμε να ρίξουμε, γύρω από το οποίο μπορούμε να συγκεντρώσουμε δυνάμεις.<br /><br />Το βασικός 751 πχ ΔΕΝ είναι τέτοιο σύνθημα γιατί όλοι οι εργάτες (δε συμπεριλαμβάνω τους επαγγελματίες ΑΑΔΜάκηδες) καταλαβαίνουν ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει ΠΟΤΕ, ούτε στην Δευτέρα, ούτε στην Τρίτη Παρουσία. Είναι σαν να λες σε κάποιον ταλαιπωρημένο εργαζόμενο "Έλα να κάνουμε 500 απεργίες, 1000 συλλαλητήρια και μια τρύπα στο νερό". Δεν έχει κανένα λόγο να έρθει. Τα ίδια ισχύουν και για όλα τα άλλα "ενδιάμεσα", "προωθημένα" ή όπως θες πες τα αιτήματα. <br />Στον καπιταλισμό υπάρχει μόνο τυραννία και αύριο η τυραννία θα είναι χειρότερη και κάθε κίνημα με τέτοια αιτήματα οδηγείται στην απαξίωση ώσπου δεν μπορεί πλέον καν να φτιαχτεί κίνημα γιατί όλοι γνωρίζουν προκαταβολικά το αποτέλεσμα.<br /><br /><br />Αντιθέτως με το να πεις σε κάποιον "Έλα να δυναμώσουμε ώστε να ΕΠΙΒΑΛΟΥΜΕ την εξουσία μας και να λύσουμε αυτά τα ζητήματα", σε αυτό πράγματι υπάρχει προοπτική. Σε αυτό μπορεί να συσπειρώσεις κόσμο επειδή δεν είναι προδιαγεγραμμένη η ήττα.<br /><br /><br />"ΥΓ. Ακόμα και το 1917, υπήρχαν μήνες ολόκληροι που το "όλη η εξουσία στα σοβιέτ" οι μπολσεβίκοι το απέσυραν από σύνθημα άμεσης πάλης, εκτιμώντας τις διακυμάνσεις στις διαθέσεις των μαζών (οι οποίες είχαν ήδη επαναστατήσει και γκρεμίσει τον τσαρισμό από το Φλεβάρη). Ο ΓΜ, βέβαια, που παίζει τον Λένιν στα δάχτυλα (όπως έχω δει σε άλλο thread), μας "συμβουλεύει" να το ρίξουμε από σήμερα, που το ποσοστό συνδικαλισμένων εργατών είναι κάτω από 10% και έχουμε να δούμε μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση από το '12. Τι να του πεις, τώρα..."<br /><br /><br />Δε χρειάζεται να παίζει κανείς τον Λένιν στα δάχτυλα ώστε να καταλάβει ότι κάποιοι τον παραχαράσσετε μανιωδώς. Το σύνθημα "όλη η εξουσία στα σοβιέτ" αποσύρθηκε τον Ιούλιο του 17 όχι "εκτιμώντας τις διαθέσεις των μαζών" αλλά επειδή τα σοβιέτ στα οποία πλειοψηφούσαν οι Εσέροι και οι Μενσεβίκοι έγιναν εξάρτημα της κυβέρνησης που σκότωνε διαδηλωτές. <br /><br />Για του λόγου το αληθές:<br />https://www.marxists.org/archive/lenin/works/1917/jul/15.htm<br /><br /><br />ΓΜ<br />Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-61118180683822324212017-02-22T12:14:07.756+02:002017-02-22T12:14:07.756+02:00Μπαινει το συνθημα για λαικη εξουσια αμεσα στο πολ...Μπαινει το συνθημα για λαικη εξουσια αμεσα στο πολιτικο επιπεδο για πολλους λογους<br />1. το συστημα δεν μπορει ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ να προχωρησει σε παραχωρησεις οσο μεγαλη κι αν είναι η πιεση του λαικου παραγοντα (που δεν είναι). Η νεα αξια ειτε συρικνωνεται είτε δεν αυξανεται με το ρυθμο που απαιτειται αρα πρεπει να αυξανεται συνεχως το ποσοστο της αποσπωμενης υπεραξιας για να συνεχισει απροσκοπτη η διευρυμενη αναπαραγωγη του κεφαλαιου. Ακομη και η ανακτηση των απωλειων της κρισης είναι ουτοπια στα πλαισια του συστηματος. Το αυτό ισχυει για τν ανεργια, μισθους, συνταξεις παροχες κλπ <br />2. Η ηττα του 1989 εχει αφησει τα σημαδια της παντου Αν ΣΗΜΕΡΑ δεν προπαγανδιζεις το νέο κοσμο προσφερεις υπηρεσιες μονο στο ρεφορμισμο που νομιζει ότι ο Συριζα προδωσε τον λαο. Ο Συριζα δεν προδωσε κανενα το 3ο μνημονιο είναι η μαθηματικη καταληξη της ελπιδας ότι τα προβληματα λυνονται μεσα στο συστημα (ακομη και με ριζοσπαστικα συνθημα τυπου δραχμη, εξοδο από ΕΕ, εθνικοποιηση των τραπεζων στρατηγικων τομεων, διαγραφη του χρεους κλπ). Πρεπει να τον βγαλουμε από τις αυταπατες ότι με μερικες συγκεντρωσεις απεργιες καταληψεις θα πιεζει μια κυβερνηση και εντελει με την ψηφο του θα φερει μια άλλη καλυτερη κυβερνηση. Σε αυτή τη χωρα αυτό εγινε το 1981 και το 2015 <br />3. Αφου ένα μερος του κσομου εφτασε με δυσκολο και διαστρεβλωμενο τροπο να θεωρει την εξοδο από την ΕΕ και την επιστροφη στη δραχμη σαν λυση εμεις πρεπει τωρα να τον παμε ένα βημα πιο περα συνδεοντας τα συνθηματα αυτά με τη λαικη εξουσια. Αυτό είναι το καθηκον των επαναστατων σε μη επαναστατικες συνθηκες (μαζι με αλλα πολλα όπως πχ ανασυνταξη του συνδ κινηματος κλπ) <br />4 το ΚΚΕ για να εκπληρωσει τον ιστορικο του ρολο πρεπει να θωρακισει οσο μπορει περισσοτερους από την επιρροη του να μην πεσουν θυματα ουτοπικων λυσεων και κοινοβουλευτικων αυταπατων . Πρεπει να τους προπονει να μην συντασσονται κατω από ξενες σημαιες π.χ. ψηφιζοντας ακυρο σε δημοψηφισματα κλπ. και να βρισκοντα στα μικρα και στα μεγαλα εξω από τα κελευσματα διαφορετικων μεριδων των αστων ουτε να θυσιαστουν προς οφελος των μικροαστων, της εργατικης αριστοκρατιας και της κρατικης γραφειοκρατιας <br /><br />Στην αντιθετη περιπτωση θα ζουμε μονιμα στη μερα της ρεφορμιστικης μαρμοτας. Ενοτητα στο προβλημα αδιαφορωντας στην πραξη και παρα τα ευχολογια ότι τα προβληματα δεν λυνονται οριστικα και ριζικα στον καπιταλισμο<br />Αναυδοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-34393319447831198282017-02-22T12:11:24.454+02:002017-02-22T12:11:24.454+02:00@Γρακχε επιμενεις και ετσι δεν με αφηνεις ν’ αγιασ...@Γρακχε επιμενεις και ετσι δεν με αφηνεις ν’ αγιασω<br />Η εξοδος από την ΕΕ είναι κατι άμεσο και ξεχωριστο από τη λαικη εξουσια ? Πως πρακτικα θα γινει η εξοδος από την ΕΕ σε φιλολαικη κατευθυνση ? Με εκλογες και δημοψηφισμα στον καπιταλισμό ? Η με τη λαικη εξουσια δηλαδη η εξοδος από την ΕΕ θα είναι η πρωτη πραξη της εργατικης κυβερνησης αρα σαν πραξη επεται της καταληψης της εξουσιας. <br /><br />Για να στο θεσω πιο απλα <br />Είναι ουτοπια το εξω από την ΕΕ ακολουθουμενο από την τελεία Το μονο που μπορει να γινει πραγματικοτητα είναι το εξω από την ΕΕ με λαικη εξουσια. Δεν είναι θεμα τι θελουμε αλλα ο μονος τροπος για να διαχειρηστει ένα κινημα τις επιπτωσεις από την εξοδο από την ΕΕ. Πρεπει οποσδηποτε να εχει την εξουσια και τα κλειδια της οικονομιας Αρα η λαικη εξουσια είναι προυπόθεση για την αποδεσμευση από ΕΕ και ΝΑΤΟ. <br /><br />Αυτό που προτεινεις είναι η θεση της ανταρσυας με τη διεεξοδο (που σου θυμιζω ότι ο νεας από τους 2 βασικους συνεταιρους είναι οι τροτσκιστες). Η προταση τους είναι διαχειριστικη και γι αυτό θνησιγενης Το πλατυ κινημα που ονειρευεσαι σημερα (και όχι πριν από 10 χρονια) περιλαμβανει τη ΛΑΕ, Πλευση ελευθεριας, Λαπαβιτσα κλπ) και αν το πλατυνει καποιος πολύ την ΧΑ και τους μπαλτακο-καρατζαφερηδες. (συνεχιζεται)<br />Αναυδοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-84140759879329851342017-02-22T11:47:08.009+02:002017-02-22T11:47:08.009+02:00Γιατί να τα πολυψάχνουμε;
Ανάθεμα κι αν ο Γράκχος ...Γιατί να τα πολυψάχνουμε;<br />Ανάθεμα κι αν ο Γράκχος έχει διαβάσει ή αναφέρεται σε πραγματικές θέσεις του ΚΚΕ. Μάλλον απαντά σε βολικά φτιαγμένα σχήματα από τον πολιτικό χώρο που ανήκει για να κάνει την αντιΚΚΕ παρέμβασή του. Βεβαια στα κατεβατά του ξεχωρίζουν τα point και τον προδίδουν:<br />-Να μην θέτουμε θέμα εξουσίας γιατί οι μάζες ακόμα δεν το έχουν αποδεκτεί. Δηλαδή να μην θέτουμε το κύριο ζήτημα μιας επανάστασης, αυτό που σε τελική ανάλυση σε κάνει επαναστάτη. Να μην ανοίγουμε θέμα σοσιαλισμού γιατί οι μάζες δεν το έχουν υιοθετήσει, δηλαδή να μην θέτουμε το μοναδικό επαναστατικό ζήτημα στην εποχή μας!<br />Μόνο που η συλλογιστική του έχει ένα πρόβλημα. Εμέσα παραδέχεται ότι αν οι μάζες είχαν θετική γνώμη για την Ε.Ε. δεν θα έπρεπε να θλέτουμε ζήτημα εξόδου από την Ε.Ε.<br />Όλα στη λογική του τα καθορίζει ο πολιτικός συσχετισμός δύναμης...Μα αυτό ακριβώς είναι ο οπορτουνισμός στη θεωρία και στην παρακτική! Στάδια από εδώ,μεταβάσεις από εκεί, πάντά στα πλαίσια του καπιταλιστικού δρόμου και στο τέλος συμμαχία με αστικές δυνάμεις, για να μην πω ουρά!<br />Μάλλον ο Γράκχος έχει όραμα του την καπιταλιστική Ελλάδα εκτός Ε.Ε.<br />Κατα τα άλλα επιπλήττει το ΚΚΕ για την επαναστατική κατάσταση...Μόνο που δεν έχει καταλάβει ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμορφωσιά ή την άγνοια!<br />Είναι ο ίδιος που έγραφε πως "Η διαμόρφωση επαναστατικής κατάστασης σημαίνει ότι υπάρχει ήδη ένα επίπεδο επαναστατικής συνείδησης, ότι εντελώς «καθαρής» βεβαίως"!!!! Μπράβο μεγάλε....Το βρήκες! Μόνο που επαναστατική συνείδηση χωρίς να έχει καθαρό το θέμα της εξουσίας δεν είναι επαναστατική συνείδηση, είναι αυθόρμητη αντίδραση! Μόνο μακρία από το ΚΚΕ παιδιά, αυτή είναι η ουσία της λογικής. Φοβερή "επαναστατική συνείδηση"!!!!!!!<br />Το πιάσαμε Γράκχο: Καμιά αμφισβήτηση της αστικής εξουσίας και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας! Αυτο είναι το νόημα της "σύγχρονης επανάστασης"!!!! Και το ΚΚΕ να κάνει την κανέλα στο ριζόγαλο!!!!<br />kk-1<br />Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-56995993378661502842017-02-22T02:40:06.081+02:002017-02-22T02:40:06.081+02:00Δηλαδή άμα συσπειρώνει το σύνθημα "κυβέρνηση ...Δηλαδή άμα συσπειρώνει το σύνθημα "κυβέρνηση ΚΚΕ" ή "κυβέρνηση των εργατών/του λαού" (αφού αναγκαστικά και στο σοσιαλισμό κυβέρνηση θα είναι) να το ρίξει το ΚΚΕ στον κόσμο για μαγιά και κάνουμε τη ζύμωση αργότερα; Βέβαια δε χρειάζεται να πούμε κυβέρνηση στον καπιταλισμό ή στο σοσιαλισμό γιατί δεν μπορεί να μπει ως άμεση διεκδίκηση η εργατική εξουσία αφού η συνείδηση του λαού είναι σε χαμηλά επίπεδα ακόμα (10% οι συνδικαλιστές εργάτες κλπ).<br /><br />Το ΥΓ είναι ξεκάθαρα μηχανιστική μεταφορά, αλλά νομίζω πως φαίνεται για τον καθένα ότι δεν υπάρχουν εργατικά συμβούλια για να δούμε αν πρέπει να αποσύρουμε το σύνθημα της εργατικής εξουσίας. Δε βγάζει πολύ νόημα το ότι εφόσον ο Λένιν το έβγαλε από άμεσο σύνθημα εμμέσω επαναστατικής κατάστασης πρέπει να το κάνουμε και μεις.<br /><br />Σταλινικός ΦιλελεύθεροςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-3693288204620719892017-02-22T01:07:28.665+02:002017-02-22T01:07:28.665+02:00Γράκχο,
αντιλαμβάνομαι την ανάγκη σου να επιτεθείς...Γράκχο,<br />αντιλαμβάνομαι την ανάγκη σου να επιτεθείς προσωπικά σε κάποιον, που ούτε σε έθιξε, ούτε και είχε την υπομονή να πιάσει διεξοδική κουβέντα μαζί σου.<br />Και οπωσδήποτε ευχαριστώ για την υπόδειξη, αν και στη ζωή μου υπήρξα εκ πεποιθήσεως φαντασιόπληκτος, που ενίοτε γνώρισε και πάντως ποτέ δε φοβήθηκε τις συνέπειες της φαντασιοπληξίας του. <br />Από μένα, θα μείνω στις προτροπές μου για σένα στο <a href="http://sfyrodrepano.blogspot.com/2017/02/blog-post_12.html?showComment=1487222976176#c1628297945598625836" rel="nofollow">σχόλιο της 16 Φεβρουαρίου 2017 - 7:29 π.μ.</a>.<br />Δεν έχω χρόνο για κάτι καλύτερο και δεν νομίζω πως αξίζει. Σεχταρ ο Τρομερόςhttps://www.blogger.com/profile/10357006083929301403noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-20194915140236520392017-02-22T00:21:34.979+02:002017-02-22T00:21:34.979+02:00Μπαχαλο.Μπαχαλο.zoot horn rollonoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-44498182753375768452017-02-21T23:34:03.952+02:002017-02-21T23:34:03.952+02:00ΓΜ, ορίστε;;;
Όταν λέμε "άμεση διεκδίκηση&qu...ΓΜ, ορίστε;;;<br /><br />Όταν λέμε "άμεση διεκδίκηση" σημαίνει ότι εκτιμάμε ότι το σύνθημα ανταποκρίνεται ήδη στις διαθέσεις τουλάχιστον ενός μεγάλου τμήματος των μαζών και ότι σύντομα και τα υπόλοιπα τμήματα μπορούν να το ασπαστούν κάτω από την επίδρασή μας. Έτσι, το κάνουμε κεντρικό σύνθημα που μπαίνει παντού, το βάζουμε σε κάθε μαζική διαδικασία και συσπειρώνουμε στη βάση της αποδοχής ή της απόρριψής του: από εδώ όσοι είναι με τη λαϊκή εξουσία, από εκεί όσοι δεν είναι. Σημαίνει ότι συγκροτούμε παντού, άμεσα, σήμερα, τα όργανα της νέας εξουσίας (πρώτα φτιάχτηκαν τα σοβιέτ και μετά έριξαν οι μπολσεβίκοι το σύνθημα να περάσει σε αυτά όλη η εξουσία), καλούμε σε πολιτικές απεργίες με προοπτική τη γενική πολιτική απεργία με αίτημα να πέσει η κυβέρνηση και να διαλυθεί η αστική βουλή, να συγκληθεί συντακτική συνέλευση από εκπροσώπους των εργατικών συμβουλίων κλπ. Αυτό σημαίνει ότι το ρίχνουμε σαν σύνθημα άμεσης διεκδίκησης. Είσαι σίγουρος, τώρα που το ξεκαθαρίσαμε, ότι αυτό ήθελες να πεις;<br /><br />Για την έκθεση ιδεών του Σεχτάρ, ουδέν σχόλιον. Ο καθένας μπορεί να λέει (και να φαντάζεται) ό,τι θέλει. Η ζωή, βέβαια, αποδεικνύεται συνήθως πολύ σκληρή με τους φαντασιόπληκτους...<br /><br />Γράκχος<br /><br />ΥΓ. Ακόμα και το 1917, υπήρχαν μήνες ολόκληροι που το "όλη η εξουσία στα σοβιέτ" οι μπολσεβίκοι το απέσυραν από σύνθημα άμεσης πάλης, εκτιμώντας τις διακυμάνσεις στις διαθέσεις των μαζών (οι οποίες είχαν ήδη επαναστατήσει και γκρεμίσει τον τσαρισμό από το Φλεβάρη). Ο ΓΜ, βέβαια, που παίζει τον Λένιν στα δάχτυλα (όπως έχω δει σε άλλο thread), μας "συμβουλεύει" να το ρίξουμε από σήμερα, που το ποσοστό συνδικαλισμένων εργατών είναι κάτω από 10% και έχουμε να δούμε μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση από το '12. Τι να του πεις, τώρα...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-57545626445020437092017-02-21T21:56:09.340+02:002017-02-21T21:56:09.340+02:00Τωρα,ποιος κανει οτι δε καταλαβαινει...Τωρα,ποιος κανει οτι δε καταλαβαινει...zoot horn rollonoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-34787965868331479132017-02-21T21:24:31.149+02:002017-02-21T21:24:31.149+02:00"..ο Λαός, με καθαρή καρδιά και καθαρό μυαλό ...<a href="http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9247259" rel="nofollow">"<i>..ο Λαός, με καθαρή καρδιά και <b>καθαρό μυαλό</b> να συμπορευτεί με το ΚΚΕ.</i>"</a><br />Η γραμμή ξεκάθαρη, χωρίς αμφισημίες και ζυμωμένη με την πείρα ενός αιώνα αγώνων, επιτυχιών και αποτυχιών, όχι μόνο εδώ αλλά και διεθνώς.<br />Tα χρόνια της αθωότητας έχουν περάσει και είναι καιρός να δώσουν τη θέση τους στην ωριμότητα. Οι αντίπαλοι μας ξέρουν και τους ξέρουμε πια, το ίδιο και τα <b>δύοντα αμφιταλαντευόμενα στρώματα</b>. Δεν υπάρχει περίπτωση να κοροϊδέψει κανείς κανέναν.<br />Και οι αντικειμενικές συνθήκες δε σηκώνουν πια "ενδιάμεσα στάδια", όλα αυτά είναι ξεπερασμένα.<br />Ο καθένας, θέλει δε θέλει, θα πιεί το πικρό ποτήρι των μεγάλων επιλογών: "H με το Κεφάλαιο η με τους εργάτες". Σεχταρ ο Τρομερόςhttps://www.blogger.com/profile/10357006083929301403noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-65848143934343626352017-02-21T20:18:17.641+02:002017-02-21T20:18:17.641+02:00"σημασία έχει ότι σε μη επαναστατικές συνθήκε..."σημασία έχει ότι σε μη επαναστατικές συνθήκες, το ζήτημα της εξουσίας δεν μπορεί να μπαίνει για άμεση διεκδίκηση"<br /><br />Αυτό από πού προκύπτει; Και μπορεί και πρέπει και το ΚΚΕ θα πρέπει να το κάνει πολύ πιο έντονα. <br /><br />ΓΜAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-3467193080214519772017-02-21T17:41:38.447+02:002017-02-21T17:41:38.447+02:00Ορισμένοι, βέβαια, πιστεύουν, ερμηνεύοντας τις θέσ...Ορισμένοι, βέβαια, πιστεύουν, ερμηνεύοντας τις θέσεις του ΚΚΕ (οι οποίες τους δίνουν, βεβαίως, το δικαίωμα αυτής της ερμηνείας, με την πολυγλωσσία που τις χαρακτηρίζει), ότι απλά το ζήτημα είναι να κάνουμε ζύμωση τώρα με μόνο στόχο το πώς θα δυναμώνει το ΚΚ, οργανωτικά και ιδεολογικοπολιτικά, ώστε «όταν θα προκύψει επαναστατική κατάσταση να είναι σε θέση να παίξει το ρόλο του». Να με συγχωρούν όσοι πιστεύουν αυτό το πράγμα, αλλά καλύτερα να αλλάξουν πλευρό στον ύπνο τους (γιατί βασικά αυτό τους ενδιαφέρει: να μη χρειαστεί δηλαδή να «κάνουν κάτι», να ξεβολευτούν). Η επαναστατική κατάσταση δεν προκύπτει με διατάγματα, σωστό αυτό. Αλλά δεν προκύπτει και «αυθόρμητα», αυτό είναι επίσης αληθές και αυτό το ξεχνούν όσοι σκέφτονται με αυτό τον τρόπο. Η διαμόρφωση επαναστατικής κατάστασης σημαίνει ότι υπάρχει ήδη ένα επίπεδο επαναστατικής συνείδησης, ότι εντελώς «καθαρής» βεβαίως (ποτέ δε θα είναι τέτοια), αλλά αρκετά αναπτυγμένης ώστε «οι από κάτω να μη θέλουν να τους κυβερνούν όπως παλιά και οι από πάνω να μη μπορούν να κυβερνήσουν όπως πριν». Αυτή η συνείδηση μόνο με τον τρόπο που περιγράψαμε μπορεί να αναπτυχθεί. Αλλιώς, τα αναπόφευκτα ξεσπάσματα αυθόρμητης λαϊκής οργής δε θα έχουν καμία σχέση με επαναστατική κατάσταση, θα είναι εύκολα εκτονώσιμα, ακόμα και «χρήσιμα» με μια έννοια στον ταξικό αντίπαλο για να επιβάλει μια λύση «επόμενης ημέρας». Αυτό που θα δυναμώνει, και τελικά «θα μείνει» είναι οι ρεφορμιστικές αυταπάτες στις οποίες αντικειμενικά τείνει ο οικονομικός αγώνας των μαζών, όταν δε δένεται με τον πολιτικό αγώνα πάνω στους ριζοσπαστικούς στόχους πάλης.<br /><br />Από την άλλη, ούτε και η ωρίμαση και ενδυνάμωση του ΚΚ μπορεί να υπάρξει, έξω κι αποσπασμένα από την άνοδο της πολιτικής πάλης και το δυνάμωμα της αντικαπιταλιστικής συνείδησης των μαζών. Αυτά τα δυο, έχει δείξει η πείρα, αναπτύσσονται παράλληλα. Ισχυρό ΚΚ χωρίς αναπτυγμένο, πολιτικοποιημένο κίνημα δεν έχει υπάρξει ποτέ.<br /><br />ΓράκχοςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-49967484982283117432017-02-21T17:40:56.385+02:002017-02-21T17:40:56.385+02:00Άναυδε, λες και ξαναλές πόσο αναγκαίο είναι να «πα...Άναυδε, λες και ξαναλές πόσο αναγκαίο είναι να «παλεύουμε για το νέο κόσμο». Σε ρώτησα πιο πάνω τι σημαίνει αυτό ΣΗΜΕΡΑ, ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ πέρα από ζύμωση (που είναι αυτονόητα αναγκαία, ανεξαρτήτων συνθηκών) και έκανες πως δεν είδες και δεν άκουσες. Γιατί;<br /><br />Σήμερα «πάλη για τη λαϊκή εξουσία σημαίνει» (α) ζύμωση για την αναγκαιότητα και το αναπόφευκτό της και (β) τράβηγμα των μαζών στον πολιτικό αγώνα με τα κατάλληλα πολιτικά συνθήματα τακτικής. Χωρίς το (β), το (α) από μόνο του (ακόμα και μαζί με τον οικονομικό αγώνα), δεν αρκεί για να ωριμάζει η αντικαπιταλιστική συνείδηση. Η επαναστατική πάλη είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΛΗ. Επομένως, η αντίστοιχη συνείδηση αναπτύσσεται ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ στον πολιτικό αγώνα πάνω σε στόχους πάλης που είναι, από τη μια μεριά, τόσο προωθημένοι όσο χρειάζεται για να μην είναι διαχειριστικοί και ενσωματώσιμοι και, από την άλλη, τόσο «μίνιμουμ» όσο χρειάζεται για να μπορούν να αγκαλιαστούν από τις μάζες και να τις οδηγήσουν στο δρόμο της μαζικής πολιτικής δράσης.<br /><br />Για να μην παίζουμε με τις λέξεις, είτε το πεις προπαγάνδα, είτε ζύμωση, είτε αγκιτάτσια κλπ., σημασία έχει ότι σε μη επαναστατικές συνθήκες, το ζήτημα της εξουσίας δεν μπορεί να μπαίνει για άμεση διεκδίκηση, οπότε δε μπορεί να είναι εκείνο το πολιτικό σύνθημα που θα τραβήξει τις πλατιές εργατικές-λαϊκές μάζες στην πολιτική πάλη, στο πλευρό της πρωτοπορίας και του ΚΚ. Όταν λοιπόν μιλάμε για «σύνδεση του τάδε συνθήματος με τον αγώνα για τη λαϊκή εξουσία» πρέπει να το καταλαβαίνουμε ως συνδυασμό του καθήκοντος να βάλουμε δραστήρια τις μάζες να παλέψουν πάνω στο σύνθημα αυτό, με τη ζύμωση από τις δυνάμεις μας του αναγκαίου της άλλης εξουσίας. Μόνο μέσα στην πολιτική πάλη μπορεί να βρίσκει εύφορο έδαφος η ζύμωσή μας για να καρποφορήσει. Έτσι το καταλαβαίνω εγώ το όλο θέμα.<br /><br />Είναι μια άλλη συζήτηση το αν η διατύπωση του συνθήματος πρέπει να είναι τέτοια ή αλλιώτικη, προκειμένου να μην το μετατρέπει σε ενσωματώσιμο και διαχειριστικό. Έχει βάση ο προβληματισμός σου ότι, σήμερα, ανεξάρτητα από την προσήλωση της αστικής μας τάξης στον ευρωατλαντισμό (που είναι δεδομένη και έτσι την εκτιμούν και οι Θέσεις της ΚΕ για το 20ο Συνέδριο), η όξυνση των αντιθέσεων στο εσωτερικό του τελευταίου ίσως οδηγήσουν σε de facto «αποπομπή» της χώρας από την ΕΕ ή ακόμα και σε συνδυασμό με διάλυση και «ανασύνθεσή» της σε άλλη μορφή. Αυτό, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στο πως θα διατυπώνεται το σύνθημα. Αυτό, όμως, δεν αφορά το αν θα το κάνουμε, αλλά το πώς.<br /><br />Έτσι, π.χ. το σύνθημα «έξω η Ελλάδα από κάθε ιμπεριαλιστική ένωση και συμμαχία (ΝΑΤΟ, ΕΕ κλπ.)» μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο (μαζί με τα συνθήματα για «εθνικοποίηση της γης και όλων των μονοπωλίων» και για «μονομερή διαγραφή του χρέους») χωρίς να «στενεύει» τη λαϊκή πάλη στη μια ή στην άλλη μορφή που θα παίρνει η πρόσδεση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό άρμα, αλλά να την κατευθύνει ενάντια στο περιεχόμενο της πρόσδεσης αυτής. Είναι η ώρα, ακριβώς επειδή η συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις (ειδικά στην ΕΕ) έχει φθαρεί στη συνείδηση του λαού, να ξεδιπλωθεί σε όλη της την ένταση η πάλη για να διαμορφωθεί ένα πλατύ, λαϊκό ρεύμα υπέρ της αποχώρησης της χώρας από κάθε ιμπεριαλιστική ένωση και συμφωνία με την οποία είναι δεμένη στα ιμπεριαλιστικά δεσμά. Μέσα σε αυτό το πλατύ, λαϊκό ρεύμα που μπορεί και πρέπει να πάρει πολύμορφα χαρακτηριστικά (επιτροπές αγώνα, πρωτοβουλίες, συλλαλητήρια, εκδηλώσεις κλπ.) είναι αναγκαίο και επιτακτικό τα μέλη του επαναστατικού ΚΚ να ξεδιπλώνουν τη ζύμωσή τους για την ανάγκη η πάλη αυτή να διεξάγεται από αντικαπιταλιστική σκοπιά και να κατευθύνεται προς το ζήτημα της εξουσίας. Αν περιμένουμε πότε θα κερδίσει η ζύμωσή μας για το σοσιαλισμό και την επανάσταση για να βάλουμε τότε το θέμα της αποδέσμευσης, αυτό δε θα συμβεί ΠΟΤΕ γιατί ΠΟΥΘΕΝΑ η ζύμωση δεν οδήγησε από μόνη της, έξω από τον πολιτικό αγώνα, σε ανάπτυξη της αντικαπιταλιστικής συνείδησης.<br /><br />ΓράκχοςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-38820963686872933602017-02-20T22:00:48.720+02:002017-02-20T22:00:48.720+02:00σε μη επανασταστικες συνθηκες είναι υποχρεωτικη η ...σε μη επανασταστικες συνθηκες είναι υποχρεωτικη η προπαγανδιση από μερους του ΚΚΕ τοσο η λαικη εξουσια οσο και ο τροπος με τον οποιο αυτή θα κατακτηθει. Αυτος είναι ο ρολος κάθε κομμουνιστικου κομματος από το 1917 και μετα. Οποιος διαφωνει με αυτό δεν εχει σχεση με το μαρξισμο λενινισμο Αυτοματα οταν και εφοσον προκυψει επανασταστικη κατασταση και δια αποκαλυψεως ουτε τα μελη του ΚΚΕ δεν θα ξερουν γιατι παλευουν. Ολες οι πτυχες πρεπει να είναι γνωστες και να ζυμονονται από πριν στον στενο και ευρυ περιγυρο. Επισης πρεπει να προπαγανδιζεται η λαικη εξουσια σαν εναλλακτικη στον καπιταλισμο ακομη και στις πιο καθυστερημενες μαζες ασχετα αν η αφρμη μπορει να είναι ένα συγκεκριμενο προβλημα Η αντεπανασταση εχει στερησει από την εργατικη ταξη το οραμα της οποτε καθημερινα θα πρεπει να παλευεται και να προπαγανδιζεται ο νεος κοσμος<br />Κοινη δραση με μονο στοχο την αποδεσμευση ηταν ορθη τακτικη ως και πριν 10 περιπου χρονια Τωρα που η μεχρι χθες αναμφισβητητη επιλογη της αστικης ταξης εχει φθαρει στα ματια πολλων είναι η ωρα να πας παρακατω και να προσθεσεις τη φραση με λαικη εξουσια ώστε να τραβηξεις αυτυς που με κοπο σημερα αμφισβητουν την ΕΕ να αμφισβητισουν το συστημα Επισης θωρακιζεσαι από το να συρθεις πισω από μεριδες του κεφαλαιου που ξανασκεφτονται το ευρω<br />Ο χρονος είναι πυκνος το μπρεξιτ εδειξε ότι εξοδος από την εε μπορει να γινει και από τους αστους χωρις ουτε μια ρωγμη στην εξουσια τους<br />Αναυδοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-54744081532879908172017-02-20T21:25:33.315+02:002017-02-20T21:25:33.315+02:00ΤΣ, δεν πέρασε πολύς καιρός από την τελευταία φορά...ΤΣ, δεν πέρασε πολύς καιρός από την τελευταία φορά και δε βλέπω να έχει αλλάξει κάτι, όταν πχ αφήνεις βασικά το ίδιο σχόλιο σε δύο διαφορετικές αναρτήσεις.Μπρεζνιεφικό απολίθωμαhttps://www.blogger.com/profile/14138727204732083869noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-81787152277490965.post-63659820114083281412017-02-20T21:01:05.535+02:002017-02-20T21:01:05.535+02:00Δεν μπορώ να κρίνω τη δυναμική ή την ιδεολογική κα...Δεν μπορώ να κρίνω τη δυναμική ή την ιδεολογική και πολιτική κατάληξη των αναζητήσεων του αναρχικού χώρου που κάνει εκδήλωση για το ΔΣΕ ή να τους εντάξω σε κάποιο είδος αντιιιμπεριαλισμού. Για μένα το σοβαρό θέμα όπως το θέτει το Απολίθωμα στην αρχή της ανάρτησης είναι αν η λενινιστική προσέγγιση του ιμπεριαλισμού βασίζεται στην ύπαρξη μονοπωλίων και εξαγωγής κεφαλαίου ή στη χούφτα των χωρών που καταπιέζουν τα υπόλοιπα. Λοιπόν, στα πέντε κριτήρια του Λένιν τα πράγματα είανι σαφή σε πείσμα όσων συσκοτίζουν τη λενινιστική θεση: ο ιμπεριαλισμός παραπέμπει και στην κυριαρχία των μονοπωλίων και στο προβάδισμα της εξαγωγής κεφαλαίου έναντι των εμπορευμάτων, αλλά και στην άμεση κατοχή ή στον έμμεσο έλεγχο πολλών χωρών από τις λίγες μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης. Αυτό που στα λενινιστικά κριτήρια επιτρέπει και το ένα γνώρισμα και το άλλο, είναι η θέση του Λένιν ότι στον ιμπεριαλισμό έχει ολοκληρωθεί το εδαφικό μοίρασμα των αγορών του πλανήτη από τα μεγάλα μονοπώλια των ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών, ώστε αναδιανομή γίνεται μόνο με πόλεμο. Και όταν μιλάμε για εδαφικό μοίρασμα είναι σαφές ότι σε αυτό δεν μπορούν να συμμετέχουν επί ίσοις όροις οι καπιταλιστές όλων των κρατών: άλλα κράτη (δηλαδή τα μονοπώλια τους) κυριαρχούν ελέγχοντας με προνομιακό τρόπο ολόκληρες περιοχές και αγορές κάνοντας χρήση της στρατιωτικής ισχύος τους, άλλοι καπιταλιστές συμμαχούν με τα ισχυρότερα ξένα κράτη για να έχουν μερίδιο από τη λεία από υποδεέστερη θέση (πρόκειται για τα εξαρτημένα κράτη των οποίων οι αστοί άλλοτε κερδίζουν άλλοτε χάνουν ανάλογα με την πορεία των εξελίξεων και των συμμαχιών τους)και άλλες χώρες συντρίβονται με ανοικτή στρατιωτική κατοχή (π,χ Ιράκ, Λιβύη) με τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου τους να εξοντώνονται και στη θέση του να αναφύονταο άλλα που έχουν αγαστές σχέσεις με τους νέους νικητές. Σίγουρα, περισσότερα κράτη έχουν ενταχθεί στη χούφτα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε σχέση με τις αρ4χές του 20ου αιώνα, πολύ λιγότερα αποτελούν κανονικές αποικίες των μεγάλων δυνάμεων (κυρίως στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική), εντούτοις πολλά περισσότερα καπιταλιστικά κράτη σήμερα βρίσκονται στην ενδιάμεση βαθμίδα των εξαρτημένων χωρών, χωρίς καμία πιθανότητα αναβάθμισης τους στο ιμπεριαλιστικό σύστημα λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης, της ασθενούς δημογραφικής , στρατιωτικής και οικονομικής ισχύος τους. Και για να τελειώνουμε με το παραμύθι : το ότι μια καπιταλιστική χώρα είναι εξαρτημένη, δε συνεπάγεται ότι οι κομμουνιστές οφείλουν να στηρίξουν την εθνική αστική τάξη έναντι των ξένων επικυριάρχων-προστατών. Για να αποφύγουμε το σκόπελο μιας λανθασμένης και επιζήμιας τακτικής συμμαχιών του κομμουνιστικού κινήματος του παρελθόντος, δε σημαίνει ότι πρέπει να κόβουμε και να ράβουμε επιλεκτικά τα λενινιστικά κριτήρια που πρέπει να τα προσλαμβάνουμε στην ολότητα τους ή να αρνούμαστε την εξάρτηση, ενώ η πραγματικότητα βοά για το αντίθετο<br />Κνιτάκος 1998 Anonymousnoreply@blogger.com