Πόσο άλλαξες...

Τι έγινε ρε παιδιά; (που λέει και μια παλιά αριστερή ξεπουλημένη ψυχή στην τηλεόραση)
Πώς άλλαξε έτσι ο κόσμος μέσα σε 20 χρόνια;
Παλιά δαχτυλοδεικτούμενοι ήταν οι απεργοσπάστες, τώρα είναι αυτοί που τολμούν να απεργήσουν και τους κοιτάν λες και είναι UFO.
Μα ο ίδιος κόσμος δεν ήταν που πριν από ένα τέταρτο του αιώνα ενσάρκωνε τον λαϊκό μεταπολιτευτικό ριζοσπαστισμό; Τι έγινε και μέσα σε είκοσι χρόνια μετατράπηκε σε φιλήσυχο νοικοκύρη του καναπέ και της TV; -σα να λέμε δηλαδή στην κοινωνική βάση (ενδεχόμενου επικείμενου και μακριά από μας) φασισμού.
Εντάξει γνωστά τα περί ανατροπών και κινηματικής αποσύνθεσης μετά το 91'. Αρκούν όμως για να εξηγήσουν ικανοποιητικά αυτήν την αλλοτρίωση και τη σαπίλα σε όλη της τη διάσταση;
ΥΓ: Αφορμή για όλα τα παραπάνω οι αντιδράσεις που συνάντησα το πρωί της απεργιακής κινητοποίησης σε περιφρούρηση έξω από σούπερ μάρκετ με τους συντρόφους μου. Άτομα-ψώνια που ήρθαν να κάνουν ψώνια κι ήρθαν να (την) ψωνίσουν. Αναφαίρετο democratic δικαίωμα που λέει και φίλος του μπλοκ. Φάτσες που μόλις βλέπουν το μπλόκο παραμορφώνονται μπροστά στο φρικτό ενδεχόμενο να τμην την ψωνίσουν, να μην εκπληρώσουν τον σκοπό της ζωής τους. Εκτός από λίγους ψύχραιμους που γεμάτοι αγωνιστικό παλμό μας έλεγαν "μπράβο, καλά κάνετε" και πρόσθεταν στο καπάκι με νόημα: "όλη τη μέρα θα είναι κλειστά;"
ΥΓ2: Κι άλλοι αλαφροϊσκιωτοι ευτυχισμένοι:
-Α, τι έγινε;
Κλειστά σήμερα.
-Λόγω ανακαίνισης;;;(!!!)