Αυτοδιαχείριση και χριστιανισμός

Μπορεί η αυτοδιαχείριση να είναι μέσο αγώνα για το πέρασμα στον σοσιαλισμό;
Μια πρώτη προσέγγιση από ένα απόσπασμα του Ένγκελς που "τη λέει" αρκετά πειστικά στους αναρχικούς οπαδούς της αυτοδιαχείρισης.

"Δεν θα πρέπει λοιπόν να υπάρχουν πειθαρχημένα τμήματα! Καμιά κομματική πειθαρχία, καμιά συγκέντρωση δυνάμεων σε ένα σημείο, κανένα όπλο για τον αγώνα!
Τι θα γίνει τότε με το αρχέτυπο της μελλοντικής κοινωνίας; Με δυο λόγια, πού θα μας οδηγήσει αυτή η νέα οργάνωση; Στη μικρόψυχη, δουλοπρεπή οργάνωση των πρώτων χριατιανών, αυτών των σκλάβων που δέχονταν όλες τις ταπεινώσεις με ευγνωμοσύνη και που πέτυχαν πράγματι χάρη στη δουλικότητά τους τη νίκη της θρησκείας τους μετά από 300 χρόνια. Αλλά το προλεταριάτο εν πάση περιπτώσει, δεν πρόκεται να μιμηθεί αυτή τη μέθοδο επανάστασης". (το απόσπασμα είναι παρμένο από βιβλίο του Ρούση για τη συμμετοχή των εργαζομένων)

Σωστά, εμείς περιμένουμε τις συνθήκες να ωριμάσουν παίζοντας με τις τάπες των βαρελιών και θα μας πάρει πολύ λιγότερο από 300 χρόνια.
Θα μου πεις, όμως τι φταίει ο Ένγκελς που η επανάσταση πήρε στραβό δρόμο (αν και έγινε όντως πολύ σύντομα κι όχι μετά από τρεις αιώνες); Εξάλλου κι οι πρώτοι χριστιανοί για το ίδιο πράγμα με αυτό που εν τέλει επικράτησε αγωνίζονταν;