Είναι το νούμερο οκτώ...

... το ξέρουν όλοι με αυτό.
Πιθανότατα το πιο διάσημο έντυπο φοιτητικής παράταξης στα χρονικά του τόπου -κι όχι μόνο.
Που και μόνο εισπρακτικά να το βλέπαμε δηλ με μια ανατύπωση θα υπερκαλύπταμε όλο το πλάνο της οικονομικής εξόρμησης.
Ποιος δεν θα ήθελε να το έχει; Συλλεκτικό κομμάτι...

Πανσπουδαστική νο 8...
Από τις φράσεις που στέκουν ως επιχειρήματα από μόνες τους. Όπως η γραφειοκρατία, οι δίκες της μόσχας κτλ.
Στο πετάει ο άλλος κι είναι σίγουρος ότι σου την είπε και θα σε δει να αλλάζεις χίλια χρώματα μπροστά του.

Παραδόξως, αυτή τη φορά δε θα γράψω πολλά (συγκριτικά πάντα). Μεταξύ άλλων για να αποφύγω πράγματα γνωστά και χιλιοειπωμένα.
Δυο ζητήματα μόνο θα βάλω. Τα οποία ας τα ονομάσουμε προβληματισμούς, για να 'μαστε κοματίκαλυ κορέκτ (οπωσδήποτε sic, αλλά δε βρήκα κάτι πιο δόκιμο).
Και μετά ισάριθμες απαντήσεις. Για να κλείσουμε με χάπι εντ.

Ζήτημα πρώτον:
Η κρατούσα εκδοχή είναι ότι οι προβοκάτορες στους οποίους αναφερόμασταν ήταν εκκετζήδες. Με το σκεπτικό ότι και λόγω δομής ήταν τίγκα στους ασφαλίτες.
Μπορεί. Προσωπικά πάντως η προβοκατορολογία με ξενίζει. Γενικά και ειδικά. Θέλει πολύ ψάξιμο πριν κολλήσεις αβασάνιστα τέτοια ρετσινιά σε κάποιον.

Ζήτημα δεύτερο, σχετιζόμενο με το πρώτο:
Κάποιος κόσμος τα δένει αυτά με καταστάσεις στο σήμερα. Και βλέπει ότι είμαστε καχύποπτοι για ό,τι δεν εκπορεύεται από εμάς. Ούτε καν φιλιόκβε δεχόμαστε.
Ως ένα βαθμό δικαιολογείται. Το ίδιο κάναν κι οι μπολσεβίκοι πολλές φορές.
Αλλά πέρα από αυτό το βαθμό όχι. Κι είναι ένα ζήτημα αν το πράγμα σηκώνει αναβαθμολόγηση.

Περνάμε και στα ευχάριστα. Πρώτο σημείο:
Υπάρχει απόφαση του κσ της κνε -η οποία ήταν παράνομη- που χαιρετίζει την εξέγερση του πολυτεχνείου. Και φύλλο του -επίσης- παράνομου ριζοσπάστη που καλεί το λαό σε μαζική συμμετοχή στο πλευρό των αγωνιζόμενων φοιτητών.
Αμφότερα με ημερομηνία 17 νοέμβρη.

Όσο γρήγορα κι αν είναι τα αντανακλαστικά του προβοκατορολόγου, θέλει κάποιο χρόνο για να το γυρίσει, αν δει πως δεν τον παίρνει.
Οπότε η κατηγορία χωλαίνει. Και δε θα μπορούσε να στέκει για μια οργάνωση που πήρε ενεργά μέρος στον αγώνα που υποτίθεται πως κατήγγειλε.
Κι οι όποιοι παραλληλισμοί με μαϊούνη είναι μάλλον άστοχοι.

Δεύτερο σημείο η στάση τζιαντζή, λαφαζάνη. Που τότε ήταν μέλη της συντακτικής επιτροπής, αλλά τώρα βρίσκονται εκτός κόμματος, σε ναρ και συν αντίστοιχα (με την αμφίπλευρη διάσπαση του 89-91. Που είναι σε σχήμα πρωθύστερο το ανάποδο απ' την αμφίπλευρη διεύρυνση του πασοκ με τον μαρξιστή ανδρουλάκη και τον ιδεολογικό του σύντροφο ανδρέα ανδριανόπουλο).

Για αυτό κι η δική τους υπεράσπιση των όσων γράφονται στο περιβόητο νο 8, έχει περισσότερη αξία. Γιατί θα μπορούσαν κάλλιστα να χτυπήσουν εκ των υστέρων τις χτεσινές τους επιλογές και το κόμμα και να βγάλουν πολιτική υπεραξία στο σήμερα.
Αλλά προς τιμήν τους δεν το έκαναν.
Κι ειδικά για το λαφαζάνη (ο μόνος ανανεωτής του 91 που σεβάστηκε το παρελθόν του και ήρθε στην κηδεία του φλωράκη) είναι να απορείς κάποιες φορές γιατί παραμένει στον χώρο που βρίσκεται.

Όλα τα άλλα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Κι ό,τι κι αν πουν οι πρωταγωνιστές των γεγονότων το τροπάρι για την πανσπουδαστική νο 8 δεν πρόκειται να σταματήσει.
Θα μας το πετάνε συνέχεια με τη μορφή αξιώματος και με την ακλόνητη πίστη ότι μας την είπαν.

Εγώ το έχω συνηθίσει. Και το θεωρώ πλέον κομμάτι των τιμητικών εκδηλώσεων για την επέτειο του πολυτεχνείου.
Πώς θα μυρίσεις το πνεύμα του νοέμβρη, αν δε βριστείς μια χρονιά με τους αναρχικούς για την πανσπουδαστική νο 8;
Είναι σαν την άνοιξη και τα χελιδόνια...

Υγ: το τεύχος #9 κυκλοφορεί στην επόμενη εξέγερση σε περίπτερα και σχολές.
Μην το χάσετε...!
(Αναζητήστε το απ' τον κνίτη της γειτονιάς σας).