Για το αγροτικό ζήτημα

Πρέπει να πω πως και με οι παππούδες μου ήταν αγρότες.
Τα της εποχής τους τα κατανοώ πλήρως, αλλά τα σύγχρονα ζητήματα δυσκολεύομαι να τα παρακολουθήσω.

Στην ουσία τους τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Το κόμμα πρέπει να διαλύσει τις οργανώσεις του στην ύπαιθρο για να συγχωνευτούν με αυτές του αγροτικού κόμματος στα πλαίσια του εαμ.

Μίνιμουμ πρόγραμμα του μετώπου να είναι ο σχηματισμός προσωρινής κυβέρνησης κι η δημοκρατική δικτατορία του προλεταριάτου και της αγροτιάς που πατάει στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Μάξιμουμ πρόγραμμα θα μπει αυτό των εσέρων που σε προεπαναστατική κατάσταση θα εκλαϊκευτεί προς τις μάζες με το σύνθημα όλη η γη στους αγρότες.

Μετά τη νικηφόρο έφοδο στον ουρανό η άμεση λύση που θα δώσει διέξοδο στα προβλήματα θα είναι η νεπ κι η αποκατάσταση του μπουχάριν. Η νεπ αποτελεί προσωρινή υποχώρηση, ένα βήμα πίσω για να πάρουμε φόρα και να κάνουμε δυο άλματα μπροστά στη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Σε βάθος χρόνου όμως η λαϊκή εξουσία πρέπει να βάλει μπρος το στόχο της κολεκτιβοποίησης και της εξόντωσης του μπουχάριν.
Η βίαια κολεκτιβοποίηση με τα λάθη και τις υπερβολές (sic) δεν πρέπει επ' ουδενί να συγχέεται με την τροτσκιστική θέση περί δικτατορίας της πόλης πάνω στην ύπαιθρο, που είναι το ίδιο πράγμα αλλά με διαφορετική διατύπωση κι εκεί βρίσκεται όλη η ουσία.

Οι γνώσεις μου για τα αγροτικά χρονικά φτάνουν λίγο πολύ μέχρι την ένταξή μας στην εοκ (γεννήθηκα το 83, αλλά μετά το θάνατο του μπρέζνιεφ το 82 με πήρε από κάτω κι έπαψα να ασχολούμαι) και τον μύθο της κοινής αγοράς που θα απορροφήσει τα ελληνικά προϊόντα.
Είναι η ίδια εοκ (εε, πες το κι έτσι) που μας ορίζει πόσο βαμβάκι να παράγουμε και για το υπόλοιπο μας λέει να κόψουμε το λαιμό μας γιατι αυτή το βρίσκει φτηνότερα στον τρίτο κόσμο.

Κι άντε να εξηγήσεις εσύ σε ένα παιδί με ποιο σκεπτικό μια χώρα πετάει ως άχρηστα αυτά που παράγει κι αφήνει τις σοδειές να σαπίζουν στο χωράφι για να κάνει εισαγωγές απ' έξω, ή να αρχίσει τις βατραχοκαλλιέργειες -με νυχτερίδες κι αράχνες που λέει κι ο σουμπκομαντάντε μπούτας των ζαπατίστας.

Δεν υπάρχει λογική στον καπιταλισμό. Ή μάλλον υπάρχει, αρκεί να πληθαίνουν τα κέρδη. Αν δεν συμβαίνει αυτό η λογική (η ανθρώπινη, όχι του κέρδους) καταργείται.
Βέβαια το ίδιο παιδί που θα μείνει με την απορία για τα πορτοκάλια που παίρνει τζάμπα στο σχολείο, θα μάθει από το γυμνάσιο να παπαγαλίζει ότι οι αγρότες πήραν ένα κάρο λεφτά επιδοτήσεις από την εοκ και φάγανε το καταπέτασμα. Ακόμα να λιώσει αυτή η καραμέλα.

Τα παπαγαλάκια της εξουσίας όμως βγάζουν λάδι την εοκ και την καπ και τα ρίχνουν όλα στα καρτέλ (όχι πως δε φταίνε, κάθε άλλο). Η πιο καυτή ρίμα των ημερών είναι το ράφι-χωράφι που είναι όπως το χώμα με τον αγώνα.
Ένα στο ράφι (πχ πορτοκάλι), χιλιάδες στο χωράφι να σαπίζουν απούλητα.

Το αντι-καρτελικό αγροτο-καταναλωτικό δημοκρατικό μέτωπο (ααδμ) προβάλλει σαν αίτημα αιχμής κι ανάγκη των καιρών. Μαζί με τη δημοκρατική δικτατορία του προλεταριάτου και της αγροτιάς που θα είναι ο βασικός στόχος του ααδμ.

Πίσω από την επιφάνεια και τα καρτέλ βέβαια βρίσκονται οι ευθύνες του συντρόφου με το μουστάκι, που με τη βίαια κολεκτιβοποίηση και το λιμό στην ουκρανία χαντάκωσε τις παραγωγικές δυνατότητες των παραμαυροθαλάσσιων περιοχών, του σιτοβολώνα της ευρώπης, πυροδοτώντας ένα ντόμινο κρίσης που με το φαινόμενο της πεταλούδας έφτασε και στην χώρα μας με καθυστέρηση εβδομήντα χρόνων.
Ο σύντροφος μπούτας -που στις πρώτες μέρες των μπλόκων έφερνε λίγο στον κάραζιτς όταν τον συνέλαβαν- είναι ζήτημα αν θα γλίτωνε στη σοβιετία την αποκουλακοποίηση με τα στρέμματα που έχει. Αυτό λεν τουλάχιστον οι κακές γλώσσες.

Παίρνοντας υπ' όψιν τους τις νέες συνθήκες, οι ταξικοί αγροτοσυνδικαλιστές προσάρμοσαν ευέλικτα την τακτική τους και προχώρησαν στο κατέβασμα τρακτέρ σε ξεχωριστά, ταξικά μπλόκα.
Μετά τους red bloggers, εμφανίζεται δυναμικά στο προσκήνιο κι η γενιά των ρεντ μπλόκερς αγροτών, μαζί με το σύνθημα: στα ρεντ μπλοκς της αγροτιάς θα σπάσει της κυβέρνησης ο τσαμπουκάς.
Σύνθημα διπλά επίκαιρο μετά τη διάλυση των άλλων μπλόκων και το ξεπούλημα των γαλάζιων αγροτοπατέρων.

Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς τη σούπα της κοκκινο-μπλε συνεργασίας που ξίνισε και δε φτουράει; Ήταν κι αυτή μια κάποια λύσις.

Ειδικά ο κοκκινούλης της νδ ήταν όνομα και πράγμα, καθαρός καρπός του "βρόμικου" 89. Που άλλοι το βρόμισαν κι εμείς το ξεβρομίσαμε, όπως έλεγε κι ο φλωράκης. Αλλά με την κάθαρση πήραμε εμείς τη βρομιά των άλλων στο λαιμό μας. Τι θέλαμε και μπλέξαμε στο βούρκο με τα σκατά τους;

Η δεύτερη εκδοχή για την προέλευση του ονόματός του -που από μόνο του σε προδιαθέτει για συμπαιγνία και κομπρεμί- είναι ότι ο κοκκινούλης είναι ο κτηνοβάτης σύζυγος της κοκκινούλας, της προβατίνας που έβαψε κόκκινη ο χαράλαμπος τραμπάκουλας αφού αυτο-οργανώθηκε στην κοβ λετσόβου, στην οποία ήθελε να μυήσει μετά και τον τασούλη της γκόλφως που ήταν πασόκος -οι αυταπάτες της αλλαγής ήταν στο φουλ.
Παράλληλα ο χάρρυ κλυνν, με τα κόκκινα πρόβατα, παρέδιδε δωρεάν μαθήματα υψηλών συμβολισμών και καλτ χιούμορ επιπέδου για όποιον μπορούσε να ανεχτεί τη σάτιρα με το βαμβάκι και να συλλάβει τα βαθιά νοήματα.
Ο σοσιαλιστικός σουρεαλισμός στα καλύτερά του...

Το συλλογικό κεκτημένο της ασίγαστης ταξικής πάλης μεταδόθηκε στους αγρότες κι έδωσε τη λαογένννητη μορφή των ξεχωριστών μπλόκων.
Κι απ' ό,τι το κόβω, έτσι θα το πάμε μέχρι τέλους.
Το επόμενο βήμα θα είναι κατάληψη σε ξεχωριστές, ταξικές πτέρυγες σχολών. Και θα ακολουθήσει ξεχωριστή εξέγερση, ξεχωριστή έφοδος στον ουρανό και στα χειμερινά ανάκτιρα (οι άλλοι θα καλούνε έφοδο στα θερινά), ξεχωριστή σοβιετική εξουσία (μια σοσιαλιστική και μια λαϊκοδημοκρατική) και πάει λέγοντας.

Δεδομένης της γνωστής ευελιξίας μας, η δήλωση της γγ αλέκας ότι μόνο με τα μπλόκα έχουν ελπίδες οι αγρότες να ακουστεί η φωνή τους με ξάφνιασε.
Ούτε πολυμορφία, ούτε βιοποικιλότητα (με το πρώτο συνθετικό εκ της βίας), ή να συγκληθεί η εφεε των αγροτών. Ούτε καν διήμερα ή μονοήμερα μπλόκα με ανοιχτούς δρόμους και σχολές για να απευθυνθούμε πλατιά στον κόσμο και στους περαστικούς.
Τέτοιος φετιχισμός του μέσου, ούτε εαακ να ήμασταν.

Τα οποία έχουν μια διαλεκτική μη-σχέση με την αγροτιά. Συνυπάρχουν διαλεκτικά σε παράλληλα σύμπαντα, αγνοώντας οι μεν την ύπαρξη των δε. Τι έχουν σπουδάσει δηλ οι αγρότες για να είναι κι αυτοί επαναστατικό υποκείμενο;

Μου μετέφεραν σκηνικό, όπου μιλούσε εαακίτης για το θέμα (ευτυχώς όχι σε συνέλευση) και πέταξε θανατηφόρα ατάκα για σωματείο αγροτών. Πάλι καλά, δεν τους έφτιαξε και φοιτητικό σύλλογο.
Η αγροτιά είναι μια μακάρια -μες στην άγνοιά της- τάξη, που δε συμπαθεί πολύ τους φοιτητές και δεν έχει ιδέα τι θα πει εαακ. Τα εαακ της το ανταποδίδουν.

Το φοιτητικό κόμμα των εαακ (είναι θέμα χρόνου να το συγκροτήσουν) και το αγροτικό έχουν κατά βάση κοινούς εχθρούς και συμφέροντα. Αλλά απέχουν πολύ από το να το συνειδητοποιήσουν και να βρουν σημεία επαφής μεταξύ τους.
Ο ρόλος του κόμματος σε αυτό το προτσέσο είναι αναντικατάστατος.

Ελαφρώς καλύτερη είναι η σχέση που έχουν οι αγρότες με το σύριζα. Ξέρουν να σου πουν τι είναι και πού το είδαν για τελευταία φορά.
Ο τελευταίος αναθεωρητής ήταν στο λέτσοβο, αλλά όπως διαβεβαιώνει ο αυτόπτης μάρτυρας χαράλαμπος τραμπάκουλας πέθανε τις προάλλες, χωρίς να αφήσει ίχνη και δεσμούς πίσω του.

Η τραγική εικόνα του τσίπρα στα μπλόκα το αποδεικνύει.
Έστεκε τόσο ξένος στο όλο σκηνικό προσπαθώντας να δείξει πως είμαι ένας από σας, που ήταν σα να γύριζε το βιντεοκλίπ του αθάνατου και με οι παππούδες μου ήταν αγρότες.

Τις προάλλες στο άλτερ στον χατζηνικολάου ήταν δυο ΚΚΕδες στο στούντιο, άλλος ένας από τα μάλγαρα κι ένας ακόμα με συμμετοχή στο μπλόκο της νίκαιας, που εγώ το λέω μπλόκο της κοκκινιάς.
Άλτερ κουρής, εσύ μας οδηγείς.

Στην ίδια εκπομπή ο παπαδημούλης ξεμπροστιάστηκε γιατί δεν είπε ούτε μια λέξη για την καπ και την εοκ (αναγκάστηκε να τα μπαλώσει εκ των υστέρων). Το μόνο που μπορούσε να κάνει είναι να μιλάει για εξέγερση (να και μια που δεν την υποκινεί ο σύριζα, έλεγε) και να κάνει δίπλα του τον άδωνι να βγάζει αφρούς απ' το στόμα.

Ο μπουμπούκος εξοργίστηκε με την επίθεση του σκυλλάκου στην καπ και άρχισε να φωνάζει ότι δε μπορούμε να βγούμε από την εοκ (ναι, εκαχ, πες το κι έτσι). Αυτό όμως ήταν για τα μάτια του κόσμου. Η σύμπραξή του με το κόμμα στο αρραγές μέτωπο της συγκυβέρνησης ήταν κάτι παραπάνω από φανερή για όποιον δεν έμενε στην επιφάνεια.
Ειδικά στο σημείο που επισήμανε ότι έχουμε τον υψηλότερο δείκτη φορολόγησης των επιχειρήσεων στην ευρώπη.

Μετά άρχισε να λέει ότι η χώρα δέχτηκε ισχυρό πλήγμα στον τουρισμό της με το δεκέμβρη (που ως γνωστόν είναι φουλ σεζόν για τα ελληνικά νησιά που κατακλύζονται με τουρίστες) κι ότι επιτέλους πρέπει να αρχίσουμε να δουλεύουμε για να ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση.
Δεν πουλάμε βιβλία εμείς πέταξε πληρωμένη απάντηση κάποιος από τα μπλόκα, αλλά, γαμώτο, δεν πρέπει να ακούστηκε καλά.

Μετά από αυτό σιγουρεύτηκα.
Η νικηφόρα δημοκρατική δικτατορία του προλεταριάτου και της αγροτιάς θα κοψει τα κεφάλια του μπουμπούκου και του κιλτίδη -που είναι σεσημασμένη φασιστόφατσα- και θα τα κρεμάσει σε δημόσια θέα στην κεντρική πλατεία της καρδίτσας.

Όσο για τον σκυλλάκο με άφησε άφωνο. Το 'χει το αγροτικό. Πού κρυβόταν τέτοιο ταλέντο;
Εϊναι η πρώτη φορά που ένιωσα κομματικά υπερήφανος με την εμφάνισή που έκανε.

Τα σημάδια είναι ολοφάνερα, η ώρα της επανάστασης πλησιάζει.
Μετά από μια καλή τηλεοπτική εμφάνιση του σκυλλάκου δε μένουν πολλά πράγματα που δεν έχει δει κανείς. Η επανάσταση είναι ένα από τα τελευταία που έχουν μείνει.