Η εξέγερση

Χτες το απόγευμα ο Ζοφρουά έφερε στο σχολείο μια μεγάλη μπάλα και στο διάλειμμα, ο Σουπιάς (ο επιστάτης μας) του είπε: "Να μην παίξεις μ' αυτή τη μπάλα γιατί θα σπάσεις κανένα τζάμι ή θα χτυπήσεις κανέναν".

Τότε ο Ζοφρουά πήρε τη μπάλα του και πήγε πιο πέρα και την ώρα που ο Σουπιάς μιλούσε μ' ένα μεγάλο, βάρεσε μια δυνατή κλοτσιά στη μπάλα, αλλά ήταν πολύ άτυχος γιατί η μπάλα χτύπησε στον τοίχο, μετά το χέρι του Σουπιά κι ο Ζοφρουά έβαλε τα κλάματα. Ο Σουπιάς έγινε κατακόκκινος, μάζεψε τη μπάλα, έπιασε το Ζοφρουά από το χέρι και πήγαν κι οι τρεις στο διευθυντή. Και μετά ο Ζοφρουά δεν ξαναγύρισε γιατί ο Σουπιάς του έδωσε δυο μέρες αποβολή.

Όταν σχολάσαμε, ήμασταν όλοι πολύ στενοχωρημένοι γιατί ο Ζοφρουά είναι φίλος μας κι όταν τρώμε αποβολή γίνεται χαμός στα σπίτια μας και γιατί επιπλέον ο Σουπιάς είχε κρατήσει τη μπάλα, που ήταν τέλεια για να παίζουμε ποδόσφαιρο στην αλάνα.

-Αυτό δεν είχε δικαίωμα να το κάνει ο Σουπιάς, είπε ο Εντ.
-Ναι, είπα εγώ.
-Μπορεί να μην είχε το δικαίωμα, αλλά το έκανε, είπε ο Ρούφους.
-Α, ναι; είπε ο Εντ. Ε, λοιπόν κι εμείς θα του δείξουμε πως δεν είχε το δικαίωμα να το κάνει! Ξέρετε τι θα κάνουμε παιδιά; Αύριο το πρωί, θα έρθουμε όλοι νωρίς στο σχολείο κι όταν χτυπήσει ο Σουπιάς το κουδούνι για να μπούμε στην τάξη, εμείς δε θα μπούμε. Και μετά θα πούμε στο Σουπιά: Αν θέλετε να πάμε στην τάξη, πάρτε πίσω την αποβολή του Ζοφρουά και ξαναδώστε του τη μπάλα, καταλάβατε; Θα του δείξουμε εμείς!

Αυτή η ιδέα ήταν καταπληκτική κι όλοι φωνάξαμε "γιούπι, γιούπι, μπράβο"!
-Ναι, είπε ο Μεξάν, θα δουν πως η παρέα των Εκδικητών δεν αστειεύεται!
Η παρέα των Εκδικητών είμαστε εμείς και πραγματικά δεν αστειευόμαστε.
-Αν θέλετε να μπούμε στην τάξη, πάρτε πίσω την αποβολή του Ζοφρουά και δώστε του τη μπάλα, καταλάβατε; έτσι θα πούμε στο Σουπιά, είπε ο Εντ.
-Θα του δείξουμε εμείς! είπε ο Κλοτέρ.
-Συμφωνούμε όλοι λοιπόν; ρώτησε ο Ιωακείμ.
-Ναι! φωνάξαμε όλοι.
-Τα λέμε αύριο παιδιά! είπε ο Εντ.

Κι έφυγε με τον Ιωακείμ, που το σπίτι του είναι δίπλα στο δικό του και στο δρόμο του εξηγούσε τι θα λέγαμε αύριο στο Σουπιά. Εγώ ένιωθα πολύ περήφανος επειδή ανήκω σε μια φοβερή παρέα που δεν αστειεύεται. Ο Αλσέστ που περπατούσε δίπλα μου τρώγοντας ένα κρουασάν αναστέναξε βαθιά και πριν μπει στο σπίτι του μου είπε:
-Θα γίνει μεγάλη φασαρία αύριο.
Σ' αυτό είχε δίκιο ο Αλσέστ. Θα γινόταν μεγάλη φασαρία και ο Σουπιάς θα καταλάβαινε μια για πάντα ποιος είναι ο πιο δυνατός, εμείς ή αυτός.

Τη νύχτα δεν κοιμήθηκα καλά. Έτσι γίνεται πάντα όταν έχω κάτι σοβαρό να κάνω την επόμενη μέρα. Κι όταν η μαμά ήρθε να μου πει πως ήταν ώρα να σηκωθώ, ήμουνα ήδη ξύπνιος και πολύ εκνευρισμένος.
-Έλα σήκω, τεμπελάκο! μου είπε η μαμά.
Μετά με κοίταξε και με ρώτησε:
-Τι ύφος είναι αυτό Νικόλα; Τι έχεις;
-Δεν αισθάνομαι πολύ καλά, είπα.
Και είναι αλήθεια πως δεν αισθανόμουν καλά. Είχα έναν κόμπο στο λαιμό, πονούσε λίγο η κοιλιά μου και κρύωναν τα χέρια μου. Η μαμά έβαλε το χέρι της στο μέτωπο και μου είπε:
-Ναι είσαι λίγο ιδρωμένος...

Ο μπαμπάς που έβγαινε από το μπάνιο μπήκε στο δωμάτιό μου και ρώτησε:
-Τι τρέχει; Τα συνηθισμένα πρωινά συμπτώματα πριν από το σχολείο;
-Δε μου φαίνεται πολύ καλά, είπε η μαμά. Αναρωτιέμαι αν... Ξέρεις ο συμμαθητής του ο Ανιάν πέρασε μαγουλάδες και...
-Μα τις πέρασε και ο Νικόλας τις μαγουλάδες, είπε ο μπαμπάς. Δείξε μου τη γλώσσα σου διαβολάκο!
Έβγαλα τη γλώσσα μου, ο μπαμπάς μου χάιδεψε τα μαλλιά και είπε:
-Νομίζω πως θα επιζήσεις! Άντε σβέλτα, φιλαράκο θ' αργήσεις. Και μην παίρνεις αυτό το ύφος. Αν στο σχολείο συνεχίσεις να μη νιώθεις καλά θα γυρίσεις σπίτι. Σύμφωνοι;
Κι εγώ σηκώθηκα. Πριν βγει από το δωμάτιό μου, ο μπαμπάς γύρισε και με ρώτησε:
-Μήπως έχεις κανένα πρόβλημα στο σχολείο;
-Όχι απάντησα.

Όταν έφτασα στο σχολείο τα παιδιά ήταν κιόλας στην αυλή και κανείς δε μιλούσε πολύ. Ο Κλοτέρ φαινόταν άρρωστος και ο Αλσέστ δεν έτρωγε.
-Είδατε τον Σουπιά παιδιά; είπε ο Εντ. Σε λίγο θα πάψει να χαμογελάει!
-Ναι είπε ο Ρούφους.
-Αυτός ο προδότης ο Ανιάν δεν είναι εδώ, οπότε κανείς δε θα μπει στην τάξη και χωρίς εμάς δε μπορούν να κάνουν μάθημα. Η δασκάλα όταν δε μας δει στην τάξη θα ρωτήσει τον Σουπιά τι συμβαίνει, εκείνος θα της πει κι αυτή θα πάει στο διευθυντή να παραπονεθεί για το Σουπιά. Θα σπάσουμε πολλή πλάκα, θα δείτε! είπε ο Εντ.

-Μα τι ακριβώς θα κάνουμε; ρώτησε ο Κλοτέρ.
-Όταν ο Σουπιάς χτυπήσει το κουδούνι, μας εξήγησε ο Εντ, όλοι οι άλλοι θα μπουν στις γραμμές, αλλά εμείς θα μείνουμε εδώ ακίνητοι. Τότε ο Σουπιάς θα έρθει να μας ρωτήσει γιατί δε μπαίνουμε στις γραμμές κι εμείς θα του πούμε: Πάρτε πίσω την αποβολή του Ζοφρουά και δώστε μας τη μπάλα, αλλιώς δε μπαίνουμε στην τάξη!
-Ποιος θα του το πει; ρώτησεο Κλοτέρ.
-Ξέρω γω; είπε ο Εντ. Εσύ, εσύ, ή εσύ.

-Εγώ; είπε ο Ρούφους. Γιατί εγώ; Στο κάτω κάτω δική σου ιδέα ήταν.
-Κατάλαβα, είπε ο Εντ, είσαι προδότης; Το ήξερα.
-Εγώ προδότης; φώναξε ο Ρούφους. Όχι κύριε, δεν είμαι προδότης! Αλλά δε μου αρέσει να με περνούν για βλάκα! Είναι εύκολο να βάζεις τους άλλους να κάνουν τα δύσκολα!
-Ναι, είπαν ο Κλοτέρ κι ο Μεξάν.
-Και πρώτον δεν είμαι υποχρεωμένος να κάνω ό,τι λες! φώναξε ο Ρούφους. Δεν είσαι ο αρχηγός της παρέας!
-Αφού είναι έτσι δε ανήκεις πια στην παρέα! είπε ο Εντ.
-Σκασίλα μου και τόσο το καλύτερο! φώναξε ο Ρούφους. Εγώ δεν είμαι δειλός να υπακούω σε σένα επειδή φωνάζεις πιο δυνατά από τους άλλους.
Κι ο Ρούφους έφυγε τρέχοντας.

-Άσ' τον να φύγει, είπε ο Εντ. Δε θέλουμε προδότες στην παρέα.
-Ναι, είπε ο Μεξάν. Όμως καλά λέει πως δεν είσαι εσύ ο αρχηγός. Έχει δίκιο!
-Α, έτσι; Ε, τότε πήγαινε κι εσύ με αυτόν τον προδότη, φώναξε ο Εντ.
-Αυτό θα κάνω! φώναξε ο Μεξάν. Δε μου αρέσει να με διατάζουν!
Κι έφυγε μαζί με τον Κλοτέρ και τον Ιωακείμ.

-Αφού μένουμε μόνο εμείς οι τρεις είπε ο Αλσέστ δεν έχει πια νόημα... Μπορούν να κάνουν μάθημα και χωρίς εμάς, άσε που θα φάμε σίγουρα αποβολή.
-Είσαι κι εσύ προδότης όπως οι άλλοι έτσι; είπε ο Εντ.
-Και να σου πω και κάτι άλλο; Στο κάτω-κάτω ο Ζοφρουά δεν είχε παρά να μην κάνει βλακείες! φώναξε ο Αλσέστ. Ο Σουπιάς του είχε πει να μην παίξει με την μπάλα του, δεν είχε παρά να καθίσει φρόνιμος!
-Μπα; Τώρα είσαι με το μέρος του Σουπιά; έκανε ο Εντ.
-Δεν είμαι με το μέρος κανενός, απάντησε ο Αλσέστ, αλλά δεν έχω καμία όρεξη να φάω αποβολή επειδή ένας βλάκας έκανε μια βλακεία! Μετά στο σπίτι μου γίνεται χαμός και μου απαγορεύουν να τρώω γλυκά. Για χάρη δηλ ενός βλάκα που πέταξε τη μπάλα του πάνω στον Σουπιά, να μη φάω εγώ φράουλες σαντιγί; Τι μας λες;
Κι ο Αλσέστ έφυγε δαγκώνοντας μια μπουκιά από ένα μεγάλο σάντουιτς με τυρί.

-Άντε φύγε κι εσύ λοιπόν! μου φώναξε ο Εντ. Τι κάθεσαι; Κι εσύ προδότης δεν είσαι;
-Προδότης εγώ; φώναξα. Όχι πιο πολύ από εσένα πάντως. Για ξαναπές το αν τολμάς!
Δεν προλάβαμε να παίξουμε ξύλο γιατί χτύπησε το κουδούνι, όμως καθώς προχωρούσαμε για να μπούμε στις γραμμές και να πάμε στην τάξη, είπα στον Εντ:
-Στο επόμενο διάλειμμα, θα σου δείξω εγώ ποιος είναι προδότης!



Αφήνω μια μέρα την εισήγηση για ανάγνωση και μετά θα προχωρήσουμε σε σημειολογική ανάλυση, συνειρμούς και τοποθετήσεις.