Ο τρίτος γύρος θα είναι ο τελικός

Το κακό είναι ότι εσύ μιλάς στον εργάτη για σοσιαλισμό, για το μέλλον, για ταξική συνείδηση κι αυτός σκέφτεται τι θα φάει σήμερα.
Η αυθόρμητη συνείδηση μπορεί να φτάσει μέχρι τον οικονομισμό, όχι παραπέρα.
Το καλό είναι ότι αυτά τα δυο πάνε μαζί.
Κι η ταξική συνείδηση θα έρθει απ' έξω μαζί με τα σάντουιτς που παραγγείλαμε.

Αλλά στο δρόμο είχε κίνηση κι αντικειμενικές συνθήκες και το ντελίβερι άργησε. Τα σάντουιτς έφτασαν παγωμένα, η συνείδηση το ίδιο κι άντε να σπάσει ο πάγος για να χαράξουμε το δρόμο.
Πρέπει να τα βάλουμε στο φουρνάκι.

Τζάμπα οι ψήφοι που δώσαμε πουρμπουάρ. Την επόμενη φορά θα μαγειρέψουμε μόνοι μας.
Αλλά κάτι η ρουτίνα κι η κούραση, κάτι η αλλοτρίωση, πάλι απ' έξω θα παραγγείλουμε και το ξέρουμε.

Στην τούμπα έχουμε τον γύρο του μάκη που τον αγαπάμε σαν σοβιετία.
Το βασικό του προσόν είναι το μέγεθος (σχεδόν το ένα έκτο του πλανήτη) κι ότι βάζει μεγάλες ποσότητες υπερκαλύπτοντας τις νόρμες.
Πρόσφατα έκανε μια στροφή σε κριτήρια κέρδους αλά κοσύγκιν μειώνοντας κάπως το μέγεθος, αλλά παραμένει τεράστιος και νόστιμος.

Οι αντιμακικοί λένε ότι υστερεί σε ποιότητα.
Αλλά τι να συζητήσεις για ποιότητα με αριστερούς και στομαχάκια του σαλονιού; Ή με άτομα που προτιμούν το cd από το βινύλιο;
Το λάδι και το λίπος είναι βασικές νομοτέλειες του γύρου, όχι άρνησή του.

Ο γύρος είναι σαν την πολιτική. Έχει βρωμιές, πολλά μπαχαρικά για να μη φαίνονται, μαγειρέματα και κομπρεμί.
Ο λένιν είχε δώσει εντολή στους σοβιετικούς διπλωμάτες να βγάλουν όλα τα σάπια κρέατα στη φόρα, αλλά μετά τον θάνατό του κανείς δεν τον άκουγε. Η διαφάνεια του γκόρμπι ήταν ίσα-ίσα για να φάει το παληκάρι τον λιγκατσόφ.

Αυτό έδωσε πάτημα στην προπαγάνδα των αντι-μακικών.
Πληρωμένοι ψευδομάρτυρες κάνουν λόγο για ψόφιες κατσαρίδες που βρήκαν μέσα στα σάντουιτς. Η κλασική πτωματολογία με τα φουσκωμένα νούμερα και τα γνωστά αντιμακικά ψεύδη.

Κάποιοι το πάνε πιο πέρα και λένε ότι αυτό που φάγαμε δεν ήταν γνήσιος σοσιαλισμός από χοιρινό, αλλά δυσφήμηση του υψηλού ιδανικού του γύρου.
Άλλοι λεν ότι είναι από σκύλο (χοτ ντογκ) άλλοι από αδέσποτες γάτες κι ο όργουελ λέει ότι ήταν γουρούνια που είχαν βγάλει προγούλια όπως στη φάρμα των ζώων κι είχανε γίνει άνθρωποι.
Μας λέει δηλαδή κανίβαλους. Κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια.

Πολλοί σύντροφοι λένε ότι αν είχαμε δημοκρατία στον χώρο δουλειάς θα αποφεύγαμε τις υπερβολές και δεν θα 'χαμε κατσαρίδες μές στα σάντουιτς.
-Ναι ρε σύντροφε, αλλά αν ήταν έτσι θα βγάζαμε ένα σάντουιτς το δεκάλεπτο και ο απέναντι θα μας έπαιρνε όλη την πελατεία.

Κάποιοι λεν και για την τυροσαλάτα του που χάλασε ενώ παλιά ήταν η καλύτερη στην πιάτσα.
-Ναι ρε σύντροφοι, χάλασε η τυροσαλάτα του, αλλά αυτό πρέπει να το δούμε συγκεκριμένα στο πλαίσιο της εποχής και τις αντικειμενικές συνθήκες.
-Και πού ακριβώς κολλάνε οι αντικειμενικές συνθήκες;
-Δεν ξέρω. Αλλά κάπου θα κολλάνε, έτσι δεν είναι;

Απέναντι από εμάς είναι ο ταξικός εχθρός, το Γυράδικο.
Παλιά ήμασταν μαζί, αλλά χωρίσαμε τα τσανάκια μας κι αυτός μετακόμισε απέναντι.
Καλό γύρο έχει κι αυτός, αλλά θέμα σύγκρισης δεν τίθεται, τουλάχιστον όχι δημόσια. Όποιος έχει αμφιβολίες τις κρατάει μέσα του, ή τις λέει στα όργανα. Όπου δεν αλλάζει τίποτα, απλά τις λέει για να ξαλαφρώσει, όπως στην ψυχανάλυση και στην εξομολόγηση.

Όπως και να 'χει οι πρώην είναι ο χειρότερος εχθρός.
Το κατάλαβα από πρώτο χέρι όταν έγινα κι εγώ τέτοιος κι είδα πώς το παίρνουν οι άλλοι.

Ο δικός μας γύρος είναι βαρύς, σταλινικός και μερακλίδικος.
Ο άλλος απέναντι ξεγελάει με τη βιτρίνα του. Αγόρασε το δίπλα κατάστημα κι έφτιαξε μεγαλύτερο χώρο.
Αν συνεχίσει να μας παίρνει έτσι κόσμο θα χτίσουμε ένα τείχος κατά μήκος της λαμπράκη για να σταματήσουν οι διαρροές.
Κι όταν κάποτε το γκρεμίσουν ο κόσμος θα μας νοσταλγεί και θα θυμάται ότι σε μας έτρωγε καλύτερα.

Στο σοσιαλισμό όμως θα υπάρχουν γυράδικα;
Αυτές είναι οι κλασικές παιδικές απορίες που έχει ο κόσμος και σε αφήνουν κάγκελο.
Υπαρξιακά ερωτήματα πέφτουν σαν πιστολιές: θα υπάρχουν περίπτερα, κρουαζιερόπλοια, γιοτ, κρις-κραφτ, νοβα, γυναίκες, εξωγήινοι, χαρδαβέλας;
Οπότε βρίσκεις μια κλασική απάντηση για όλα και καθαρίζεις.
Θα υπάρχουν γυράδικα αλλά σιγά-σιγά θα απονεκρώνονται και στον κομμουνισμό θα εξαλειφθούν πλήρως.
Και στο καπάκι του εξηγείς για το μέτωπο και τη λαϊκή εξουσία.

Οι αναθεωρητές βάζουν απ' όλα, ένα τουρλού με όλες τις τάξεις και τα συστήματα και συνοδευτικό κοκα-κόλα light. Αποφεύγουν τζατζίκι-κρεμμύδι γιατί έχουν φετίχ με το ανθρώπινο πρόσωπο.
Οι αντικαπιταλιστές θέλουν μέτωπο σκέτο με γύρο, χωρίς ηγεμονία των μικροαστών και των μπαχαρικών.
Αλλά το λαϊκό μέτωπο παραμένει ανάγκη των καιρών. Και σε αυτό χωράνε κάθε αγνός αγωνιστής και υλικό.

Στρατηγικός στόχος του μετώπου είναι το σάντουιτς.
Το οποίο για εμάς τους εαμοβούλγαρους είναι το κλασικό πιτόγυρο, αλλά για το σύμμαχο χαμουτζή μπορεί να σημαίνει τοστ, σουβλάκι, καλαμάκι, πουρουφάν κι άλλα πολλά.
Δε μπαίνει ως προϋπόθεση να συμφωνήσει για να 'ναι στο μέτωπο.

Αν με τα σάντουιτς υπάρχει μια δυσκολία να συνεννοηθούμε με τους συμμάχους και μπορεί να φάμε άλλα αντ' άλλων τώρα που κατεβαίνουμε αθήνα, με τη λαϊκή εξουσία δε βλέπω τι λάθος μπορεί να γίνει στην παραγγελία.

Για εμάς η λαϊκή εξουσία είναι ο σοσιαλισμός, η δικτατορία του προλεταριάτου, αλλά για τους συμμάχους μας μπορεί να σημαίνει κάτι άλλο.
-Για κάτσε ρε πατριώτη, για τους άλλους δηλ τι μπορεί να σημαίνει λαϊκή εξουσία και θα συμμαχήσει μαζί μας;
Το 'χα απορία από παλιά.

Το θέμα δεν είναι να πεις στον κόσμο το σοσιαλισμό με άλλα λόγια για να μην τρομάξει.
Το θέμα είναι να του μιλήσεις ανοιχτά για την κοινωνία που ονειρεύεσαι και να τον εμπνεύσεις να παλέψει μαζί σου.
Άλλο πράγμα αν δεν το βάζεις προϋπόθεση για τη συμμαχία.