Κούρσα θανάτου

Όσοι διαβάζουν τακτικά το μπλοκ γνωρίζουν πολύ καλά το κόλλημα της κε του μπλοκ με τα 80'ς.
Τα 80'ς ήτανε χρόνια αθώα, χωρίς αντιφάσεις. Το βλέπεις και στα τραγούδια της εποχής. Δεν έχουν σκοτούρες, δυστυχία, ταξικές αντιθέσεις. Σαν εικόνα από την κοινωνία του μέλλοντος.

Tα 80'ς κι η σοβιετία του χρουτσώφ (είκοσι χρόνια μακριά από τον κομμουνισμό) παραμένουν το ανώτερο στάδιο ανεμελιάς που έχει κατακτήσει ως τις μέρες μας η ανθρωπότητα. Οι πιο πειστικές επίγειες ουτοπίες για τη δυνατότητα του ανθρώπου να ζήσει μακριά από τα προβλήματά του.
Όσοι απολυτοποιούν χαιρέκακα την ήττα τους είναι χυδαίοι αντι-διαλεκτικοί, αντι-κομμουνιστές και αντι-80'ς. Το φάντασμα του μάικλ τζάκσον θα στοιχειώνει για πάντα τις νύχτες τους.

Εκείνα τα χρόνια ο σκληρός διαλεκτικός υποστήριζε το στιλ του κλασικού κνίτη της εποχής με μαλλί και μούσι (μόνο κάτι θλιβερά απολιθώματα το διατηρούν στους χαλεπούς, τρέντι καιρούς που ζούμε).
Ο -μη- αστικός μύθος λέει ότι τα έκοψε αμέσως μόλις πήγε στη μόσχα κι είδε τον εαυτό του σε φωτογραφία (στην ελλάδα για να βγάλει χρειαζότανε δήλωση φρονημάτων). Το πιο πιθανό όμως ήταν να επηρεάστηκε από το ρόζενταλ και την κριτική του στους χίπηδες, στο στόχος η φθορά των συνειδήσεων.

Δεν ξέρω αν ο σκληρός διαλεκτικός ήταν τότε καλή καθοδήγηση. Ελπίζω μόνο να τα κατάφερνε καλύτερα απ' ό,τι στην οδήγηση. Όπου τρέχει σαν μανιακός αρασίτης που θέλει πάση θυσία σύγκρουση κι ας είναι με τον τοίχο.

Το πού θα πάμε ήταν βασικά συμφωνημένο από τα πριν. Αλλά με τι ρυθμούς;
Ο σκληρός μπροστά έτρεχε σαν γκόρμπι να τελειώσει τις μεταρρυθμίσεις πριν τον πάρουν χαμπάρι και τον καθαιρέσουν. Ενώ τα απολιθώματα στο πίσω κάθισμα ένιωθαν τη μπρεζνιεφική τους στασιμότητα να χάνεται απότομα μαζί με το έδαφος κάτω απ' τα πόδια τους.
Συναινέσαμε στη στρατηγική της εκδρομής στο λιβυκό πέλαγος. Αλλά κάναμε το τακτικό λάθος να του αφήσουμε το τιμόνι.

Η διαδρομή κατά μήκος της νότιας κρήτης ήταν μια μικρογραφία του ιστορικού προτσές. Στροφές, ζιγκ-ζαγκ και πισωγυρίσματα.
Αλλά έμοιαζε να μην έχουμε καν κοινή συνισταμένη. Μόνο φυγή προς τα μπρος. Χάσαμε τη γραμμή και μας έμειναν οι αντιφάσεις, τα πέρα δώθε κι η ναυτία στο μυαλό και το στομάχι μέχρι να πατήσουμε στεριά.

Κάπως έτσι πρέπει να ένιωθε κι ο σύντροφος με το μουστάκι όταν έγραφε για τον ίλιγγο της επιτυχίας στα χρόνια του 30.
Μόνο που εμείς κολλούσε πιο πολύ να γράψουμε καμιά διαθήκη σαν τον λένιν, όπου θα ζητούσαμε έναν άλλο οδηγό, σε όλα ίδιο με το σκληρό διαλεκτικό, αλλά να είναι πιο ήρεμος και χαλαρός στο τιμόνι.

Αλλιώς παίζει να είχαμε την ίδια κατάληξη με τον ινστρούχτορα κωνσταντίνο τζούμα που κατηχούσε τον τραμπάκουλα.
Σε ένα τέλμα ιδεολογικής αυτό... και μετά... μετά έπεσε στον γκρεμό και θεός σχωρέστον και καλά κρασιά.
Καλοί άνθρωποι ήμασταν. Αλλά την οργάνωση θα τη φτιάξουμε.

(-Τροχοπέδηση σύντροφε έχεις;
-Α...;
Τρο-χο-πέ-δη-ση. ABS. Έχεις ή δεν έχεις;
-Αυτά που μου λες παιδάκι μου είναι εκ διαμέτρου αξιοθαύμαστα. Εμείς δεν είμαστε εκ των πραγμάτων σε θέση να έχουμε αυτό το πράγμα. Είχαμε ένα στο χωριό, ψόφησε χτες...).

Αλλεπάλληλες αριστερές και δεξιές στροφές σκόρπισαν σύγχυση στους επιβάτες που αδυνατούσαν να παρακολουθήσουν τις καιροσκοπικές αλλαγές της γραμμής του οχήματος. Μέχρι να χωνέψουμε μια αλλαγή, ερχόταν η επόμενη προς την άλλη κατεύθυνση. Η μία ξετύλιγε το κουβάρι κι η επόμενη το έδενε κόμπο μαζί με τα στομάχια μας.

Η σοβιετική ηγεσία του οχήματος πίστευε ότι έπρεπε να καλύψουμε μια απόσταση εκατό χιλιομέτρων σε δέκα λεπτά, αλλιώς θα αφανιζόμασταν.
Έτρεχε με σταχανοβίτικους ρυθμούς να καλύψει τις νόρμες που η ίδια αυθαίρετα καθόρισε, αδιαφορώντας για τις μάζες στο πίσω κάθισμα που αδυνατούσαν να παρακολουθήσουν αυτούς τους ρυθμούς.

Κάθε τόσο φορούσε το χαμόγελό του και γυρνούσε να μας ρωτήσει αν απολαμβάνουμε το ταξίδι. Οπότε εμείς φορούσαμε τη μάσκα του ικανοποιημένου και τον βεβαιώναμε ότι όλα είναι εντάξει.
Εικόνα βγαλμένη από την κοινωνία του μέλλοντος.

θα μπορούσαμε να πάμε μια βόλτα και στον μπιτσάκη. Αλλά θα έπρεπε να είμαστε εκεί από τις δέκα το αργότερο, μας είπε ενώ πλησίαζε μεσημέρι.
Ας τον αφήσουμε καλύτερα ήσυχο τον άνθρωπο. Μη τυχόν με γνωρίζει από το διαδίκτυο και συμφοριαστεί στην ηλικία του.

Έχει εξάλλου δικά του τρεχάματα. Να πείσει τους ναρίτες να διαβάζουν ουτοπία και να γίνουν συνδρομητές. Θα μπορούσαν να βγαίνουν κι εξόρμηση τις κυριακές για να τη διαδίδουν.

Τα ελληνικά γράμματα πάντως τη θεώρησαν αντι-εμπορική κι αποφάσισαν να διακόψουν την έκδοσή της (θα συνεχιστεί πιθανότατα από άλλο εκδοτικό).
Τα θεωρητικά έντυπα περνούν κρίση, η αριστερά αδιαφορεί για φιλόσοφους όπως ο χέγκελ κι οι λίγοι που ενδιαφέρονται βλέπουν τη τιμή των δέκα ευρώ και προσπερνάν βιαστικά σφίγγοντας το υστέρημα στην τσέπη τους.
Φαύλος κύκλος.