Το έτος ρίτσου έλαβε τέλος αθόρυβα προ ημερών, αλλά ο χρόνος είναι σύμβαση κι εμείς συμβασιούχοι. Το παρόν κείμενο εντάσσεται στα πλαίσια αποχαιρετισμού της παλιάς μονάδας σύμβασης κι απότισης τιμής στη δουλειά του θηλυκού γονιού του απολιθώματος.
Η ποίηση του ρίτσου είναι κατ’ εξοχήν πολιτική, κοινωνική, στρατευμένη στα όνειρα, τα ιδανικά και τους αγώνες του ελληνικού λαού.
Αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να εκφράσει στην ποίησή του τις αγωνίες, τις λύπες και τις χαρές, τόσο τις προσωπικές του, όσο και των άλλων. Η ευαίσθητη ποιητική του φύση, πλημμυρισμένη από έντονο λυρισμό τον οδηγεί στην έμπνευση και γραφή έξοχων λυρικών ποιημάτων.
Το τραγούδι της αδελφής μου (1937)
Αυτή η ποιητική σύνθεση είναι αφιερωμένη στην αγαπημένη αδελφή του ρίτσου, λούλα, που δεν άντεξε τα βαριά χτυπήματα που έπληξαν την οικογένειά τους και παραφρόνησε.
Ο ποιητής βλέπει αυτό το υπέροχο πλάσμα κλεισμένο σε κάποιο ψυχιατρείο κι η ψυχή του πνίγεται από πόνο. Ο άνθρωπος πονά, ο ποιητής γράφει.
Αποτελεί μια από τις πιο σπαρακτικές ελεγείες που γράφτηκαν στην ελληνική ποίηση. Ένα άσμα για την αδερφή του, ένας ύμνος που της ταιριάζει, όμως ορθώνεται μόνο μέσα από λυγμούς.
Ο ποιητής προβάλλει την υπέρμετρη αγνότητα και καλοσύνη της αδερφής του, ενώ αποδίδει το συναίσθημα που τον κατέχει για την αρρώστια της με ποιητική λεπτότητα, με τη λέξη λυκόφως (θαμπό φως), δείχνοντας τη νοητική σύγχυση που την κυρίευσε.
Περνάει σε μια κραυγή απόγνωσης: δεν είμαι πια ποιητής, αλλά μυρμήγκι πληγωμένο. Σε όλο το ποίημα υπάρχει εναλλαγή συναισθημάτων, απόγνωσης κι αυτοπαρηγοριάς, κραυγής πόνου και τρυφερής αγάπης.
Κραυγή πόνου είναι το τάμα στην αδερφή του να της φέρει το αθάνατο νερό και τον ήλιο στην ποδιά της, το παράπονο της αδερφής του που δεν κράτησε την υπόσχεσή του και την αφήνει διψασμένη και δεν τη ζεσταίνει που κρυώνει.
Ανακαλεί στη μνήμη του εικόνες τρυφερής αδελφικής αγάπης και συντροφιάς, παραστάσεις από την παιδική τους ηλικία. Κάθε γλυκιά ανάμνηση την ακολουθεί ο σπαραγμός: αδελφή μου σίμωσε πάλι, παραμέρισε τη νύχτα κι έλα κοντά μου, γύρισε αδελφή μου, δε μ’ ακούς;
Ένα κάλεσμα στην αδελφή του να γυρίσει στον ανθρώπινο, λογικό κόσμο.
Το ποίημα τελειώνει με φιλοσοφικούς στοχασμούς πάνω στη ζωή και στο θάνατο. Ο ποιητής βρίσκει τη λύτρωση απ’ τον πόνο όταν σκέφτεται το ορμητικό κύμα της ζωής που μας έπλασε και μας εξουσιάζει.
Μπρος σε αυτό το θαύμα της ζωής, της γέννησης και της φθοράς, κάνει την οδύνη του προσευχή, την κραυγή του έκσταση και λυτρώνεται σα σκέφτεται το θαύμα της δημιουργίας, ένα φως πιο πάνω από κάθε ατομική ύπαρξη κι αγάπη. Βρίσκει παρηγοριά στην αιωνιότητα της ζωής.
Διαβάζοντας το ποίημα ο παλαμάς ενθουσιάζεται κι αφιερώνει στο ρίτσο το: παραμερίζουμε ποιητή για να περάσεις.
Αποσπάσματα απ' το ποίημα
Τα λευκά χέρια σου
που άλειφαν μύρα τις πληγές μας
τώρα σφαδάζουν δεμένα πισθάγκωνα
στο σταυρό του κορμιού σου
σα νάταν αδελφή μου χέρια ληστών.
Το λιγνό σώμα σου περιτυλίγεται
τον τερφό μανδύα της αλλοφροσύνης
Αδελφή μου σούχα τάξει
να σου φέρω τα’ αθάνατο νερό
Σούχα τάξει να ρίξω τον ήλιο
στην ποδιά σου
Τώρα κραυγάζεις.
Αδερφέ μου, διψώ
Πούναι τα’ αθάνατο νερό να ξεδιψάσω;
Αδερφέ μου, κρυώνω,
Πούναι ο ήλιος να ζεστάνω τα χέρια μου;
Μ’ έντρομο θαυμασμό
μπροστά στη δημιουργία
αλλάζω την οδύνησε προσευχή
και την κραυγή μου σ’ έκσταση
Το φως ακμάζει πιο ψηλά
κι απ’ την αγάπη σου αδελφή μου
κι απ’ την αγάπη μου!
Στον αντίποδα αυτού του ποιήματος βρίσκεται η εαρινή συμφωνία γραμμένη το 38. Το ποίημα είναι ένας ύμνος στη ζωή, στον έρωτα και στην χαρά. Είναι διέξοδος του ποιητή απ’ την κατάθλιψη της απομόνωσης στη χαρά της ζωής. Είναι η νίκη της ζωής πάνω στο θάνατο.
Αγαπούμε
τον ουρανό και τη γη,
τους ανθρώπους και τα ζώα.
Τα ερπετά και τα έντομα
Είμαστε κι εμείς
όλα μαζί
κι ο ουρανός κι η γη
(…) Καλοί μου άνθρωποι
πώς μπορείτε να σκύβετε
και να μην χαμογελάτε;
Ανοίχτε τα παράθυρα!
Το εμβατήριο του ωκεανού (1940) είναι προϊόν σπάνιας ψυχικής ευαισθησίας. Λεπτές ψυχικές αποχρώσεις, θρεμμένες από μνήμες και θρύλους της θαλασσινής ζωής και της αγάπης της θάλασσας αποδίδονται σε μια σειρά μαγικών εικόνων ονείρου και φαντασίας.
Δίνονται υποβλητικές εικόνες των ναυαγισμένων καπετάνιων που αναζητούν τις πόρτες του σπιτιού τους και τη ζωή που χάσανε. Των βυθισμένων πλοίων που ταξιδεύουν στα λιμάνια της άπειρης νύχτας και των πνιγμένων πληρωμάτων που αναζητούν τα σπίτια τους φέρνοντας μαζί τους παραστάσεις από τόπους όπου ταξίδεψαν.
Στίχοι γεμάτοι μουσική, μουσική της θάλασσας είναι το τραγούδι-μοιρολόι της κάθε μάνας. Η θάλασσα δεν κλαίει, τραγουδάει. Η αγάπη των παιδιών προς τη θαλάσσια κληρονομιά των πατεράδων τους δεν έχει σύνορα.
Ο ποιητής δίνει ένα μαγευτικό τοπίο της ακτής, με τις θαλασσινές σπηλιές, το πέταγμα των γλάρων και τον κυριεύει μια έντονη νοσταλγία. Η ψυχή του ζυμωμένη με την αγάπη της θάλασσας, αλλά αποσπασμένη από την αγάπη αυτή, βρίσκεται στους μεγάλους δρόμους της πολιτείας, μ’ ένα δισάκι στα χέρια, μ’ ένα κλουβί αηδονιών στη ράχη νοσταλγώντας τη θάλασσα.
Δεν είναι μόνο το ελληνικό τοπίο κι η θαλασσινή ζωή που μαγεύουν τον ποιητή. Ζει κι αγαπά το ίδιο έντονα την εξοχή και το χωριό και την αγάπη αυτή την εκφράζει με έξοχο λυρισμό στο ποίημα Ανάμνηση.
Απόσπασμα από το εμβατήριο του ωκεανού
Φαντάσματα ναυαγισμένων καπετάνιων
με τις πίπες ακόμα στα χείλη
βυθισμένα πλοία που επιστρέφουν
στα λιμάνια της άπειρης νύχτας
χαμένα πληρώματα
που ξανάρχονται έξω από τις πόρτες
ζητώντας τη χωή τους
κρατώντας εικόνες τροπικές
γαλάζιες πεδιάδες με πελώριους κρίνους
και με γυμνές εβένινες γυναίκες.
Άκουσε το τραγούδι μας μητέρα.
Εσύ που κλαις το θάνατο δε μας γνωρίζεις
Η θάλασσα δεν κλαίει τραγουδάει
(...) Κύριε, κύριε και μεις εδώ
στη μέση των μεγάλων δρόμων
λυπημένοι κι αδέξιοι
μ’ ένα δισάκι στα χέρια
μ’ ένα κλουβί αηδονιών στη ράχη
με την πλατιά μνήμη της θάλασσας!
Πρωινό άστρο (1955)
Αφιερωμένο στη νεογέννητη κόρη του ποιητή.
Μοιάζει με ανάπαυλα του ρίτσου στην πολιτική-κοινωνική ποίηση και πλημμυρίζει από αγάπη και τρυφερότητα για το παιδί του που επεκτείνεται σε όλα τα παιδιά του κόσμου.
Η απέραντη τρυφερότητα υποδηλώνεται με τον τίτλο κι αισθητοποιείται εκφραστικά μες στο ποίημα με πληθώρα υποκοριστικών: φαναράκια, περβολάκι, σταυρουλάκι, πεδιλάκια, τραγουδάκι κλπ.
Η επαναλαμβανόμενη φράση θέλω να σου φέρω… δείχνει την επιθυμία του να φέρει ό,τι καλό στο μικρό ανυπεράσπιστο πλάσμα και να το προστατέψει από κάθε κακό.
Η χαρά παραμερίζει προσωρινά τα προβλήματα, αλλά δεν τον εμποδίζει να δει πως το μέλλον δε διαγράφεται ρόδινο για το παιδί του και τα παιδιά όλου του κόσμου. Ανησυχεί γι’ αυτό, νιώθει ανήμπορος να το προστατέψει.
Κοριτσάκι μου
θέλω να σου φέρω
τα φαναράκια των κρίνων
να σου φέγγουν στον ύπνο σου
θέλω να σου φέρω
ένα σταυρουλάκι αυγινό φως
δυο αχτίνες απ’ τους στίχους μου
να σου ξορκίσουν το κακό
(...) Κοιμήσου, κοριτσάκι
Είναι μακτρύς ο δρόμος
Πρέπει να μεγαλώσεις
(...) Καθώς κλωτσάς τον αέρα
Με τα’ άστρα-ποδαράκια
Κρύβονται οι σκιές
Κρύβεται ο πόλεμος
Έτσι παιδί, που μ’ έκανες παιδί μου
Πώς θα σου φέρω
Ψωμί και γάλα και βιβλία;
Πού πάμε κοριτσάκι;
Πού με τραβάς τραγούδι,
Τραγούδι, τραγουδάκι…;
Θα ακολουθήσει εν καιρώ σε δύο ενότητες το τρίτο και τελευταίο μέρος με τα πολιτικά ποιήματα του ρίτσου.
Υστερόγραφο: από σήμερα η κε του μπλοκ επεκτείνεται και σε άλλα χωράφια κατόπιν διεθνιστικής πρόσκλησης του αδελφού μπλοκ γκράνμα. Θέλω να πω όσοι πιστοί μπορείτε να μας διαβάζετε κι εκεί.
Επιτέλους ρεντ μπλόγκερ...!
πρόσεχε ρεντ μπλόγκερ μην πάθεις καμιά τενοντίτιδα και σε απολύσουν :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ' αρέσει ο θεματικός πλουραλισμός των αναρτήσεών σου. Εγώ για τον Ρίτσο ένα έχω να πω, πως δεν το έχουμε διαβάσει καθόλου. Για να μην μείνει το φιλοθεάμων κοινό με την αγωνία και παρότι εμπίπτει σε μια από τις μελλοντικές θεματικές που έχεις εξαγγείλει για τον Ρίτσο αναφέρομαι στο εξής:
Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε
ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές,
σ' όλα τα χείλη,
έτσι να λέμε πια
τα σύκα-σύκα
και τη σκάφη-σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι
και να λένε:
"Τέτοια ποιήματα
σου φτιάχνω εκατό την ώρα".
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου,
απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε τον κόσμο.
Ούτε ήσυχα έχουμε μάθει να μιλάμε ούτε απλά, έχουμε πολύ δρόμο ακόμη, καλά για το καταλαβαινόμαστε δεν το συζητώ καν...θέλουμε να σμίξουμε τον κόσμο...διαχωρίζοντάς τον απ' τ'ς άλλοι που λένε και στην Λ.Δ. του Καρδιστάν.
Καλή χρονιά Λεονίντ...
χρονια πολλα και αγωνιστικά και καλη χρονια! καλωςηρθες στα κοκκινα λημερια!
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν εγραψες το καλυτερο κομματι απο το πρωινο αστρο....
Εἶναι νὰ γίνεις
ὅ,τι ζητάει
ἡ εὐτυχία τοῦ κόσμου,
εἶναι νὰ φτιάχνεις, κοριτσάκι,
τὴν εὐτυχία τοῦ κόσμου.
Ἄλλη χαρὰ δὲν εἶναι πιὸ μεγάλη
ἀπ᾿ τὴ χαρὰ ποὺ δίνεις.
Νὰ τὸ θυμᾶσαι, κοριτσάκι.
Μπα, εγώ την έπαθα πριν με προσλάβουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύς κόσμος το τραγουδάει, πόσος το καταλαβαίνει είναι άλλο ζήτημα.
Καλώς σας βρήκα, αν και εσχάτως είναι αρκετοί που δε νιώθουν ακριβώς κόκκινο το γκράνμα. Κρίμα.
Δεν είναι δική μου η εργασία, δεκτή κάθε προσθήκη και διόρθωση.
καλώς ήρθες. Αν δεν είμαστε κόκκινοι στο γκράνμα τι είμαστε ροζ(καλέ??)?? :)
ΑπάντησηΔιαγραφήπέρασε κιόλας ένας χρόνος ε? όντως πέρασε σιωπηλά και γρήγορα
άντε καλέ θα τα πούμε.
έχει αξια να τσεκάρεις 4 σελιδο κυριακατικης Αυγής για Ριτσο.. ποσο ιδρώνει να κάνει το ρίτσο εσωτερικάκια και δν της βγαίνει με τίποτα.. Απο το ποιημα ξύγκι πανε να βγάλουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν αφήσετε τον μάταιο τούτο κόσμο θα θέλατε κάποιος που ξέρει να σας εξηγήσει τη διαφορά ανάμεσα σε:
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Πρωτον ειναι γραμμενα λαθος, ειναι "Μ-Λ ΚΚΕ", με κενο, και "ΚΚΕ(μ-λ)" χωρις κενο πριν την παρενθεση. Μετα το θανατο του Μαο και την επικρατηση της θεωριας των τριων κοσμων στην Κινα του Ντενγκ Ξιαο-Πινγκ, το μεν ΚΚΕ(μ-λ) στραφηκε κριτικα προς την Αλβανια, το δε Μ-Λ ΚΚΕ παρεμεινε φιλοκινεζικο. Σημερα η μονη τους διαφορα ειναι οτι το ενα απεχει απο τις ευρωεκλογες ενω το αλλο κατεβαινει, αν και η θεση τους για την ΕΕ ειναι η ιδια ακριβως μεχρι τελευταιας τελειας!
β) Ειναι γνωστο τοις πασι οτι ΑΡΑΝ ειναι το ναυτικο του ΑΡΑΣ.
γ) Ο Μαχαιριτσας ειναι οπορτουνιστης. Δηλωνει οτι "στην αγαπη ειναι ΚΝιτης" ενω "σ' ολα τα αλλα δημοκρατης ηπιος και ανεκτικος".
δ) ΚΝΕ ειναι οργανωση που παλευει για σοσιαλισμο. Πανσπουδαστικη ειναι συσπειρωση που παλευει για την εφαρμογη του σοσιαλιστικου τριτοβαθμιου εκπαιδευτικου συστηματος στον καπιταλισμο, δια της λογικης οτι: Ξερουμε οτι τα ταξικα αιτηματα ειναι ανεφαρμοστα στον καπιταλισμο, επειδη ομως ο σοσιαλισμος πεφτει βαρυς, πειθουμε το φοιτηταριατο να παλεψει για το εκπαιδευτικο συστημα τριτοβαθμιας που θελουμε (αυτο του σοσιαλισμου), και μολις οι μαζες αντιληφθουν οτι κατι τετοιο ειναι ανεφαρμοστο, θα σκεφτουν "α, να γιατι οι κνιτες φωναζουν οτι δεν αρκει αυτος ο αγωνας, αρα να παλεψουμε ολοι για σοσιαλισμο" και ετσι θα κερδιθουν οι συνειδησεις τους.
ε) Ιμπεριαλισμος ειναι ο λογος υπαρξης του ΚΚΕ. Ολοκληρωτικος καπιταλισμος ειναι ο λογος υπαρξης του ΝΑΡ.
στ) Στις 27 Μαρτιου 1968 ο Γκαγκαριν τα κακαρωσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήζ) Σλοβενια-Σλοβακια: Εχουν δυο βασικες διαφορες. Η πρωτη ειναι το 1-0 στον ταδε ποδοσφαιρικο αγωνα (ψαξτε και βρειτε το). Η δευτερη ειναι μια διαλεχτικη διαφορα στην ενοτητα τους: Και οι δυο χωρες αποτελουσαν καποτε τμηματα μιας ενιαιας και μεγαλυτερης σοσιαλιστικης χωρας, αλλα διαφορετικης, η μεν Σλοβενια της Τσεχοσλοβενιας, η δε Σλοβακια της Γιουγκοσλαβακιας. Μετα την καταρρευση των καθεστωτων, οι ιμπεριαλιστες τις διεσπασαν.
η) Ρεφορμισμος ειναι οταν πιστευεις οτι ο σοσιαλισμος μπορει να γινει με νομοσχεδια, εκλογες, μεταρυθμισεις. Ρεβιζιονισμος ειναι οταν αναθεωρεις οποιαδηποτε απο τις βασικες αρχες του μαρξισμου-λενινισμου. Ο ρεφορμισμος ειναι ενα ειδος ρεβιζιονισμου, ειναι δηλαδη με μαθηματικους ορους υποσυνολο. Ο ρεβιζιονισμος ομως δεν ειναι υποσυνολο του ρεφορμισμου. Αυτη ειναι η βασικη διαφορα τους.
θ) Δυσκολο θεμα, η διαλεχτικη σηκωνει τα χερια ψηλα.
ι) Το "ενιαιο και λαϊκο μετωπο" περιλαμβανει δυο χαρακτηρισμους ισοτιμους: Το μετωπο θα ειναι λαϊκο και θα ειναι και ενιαιο. Και οι δυο χαρακτηρισμοι πηγαινουν ισαξια στο μετωπο. Το "ενιαιο-λαϊκο μετωπο" ειναι διαφορετικο, εδω ο χαρακτηρισμος ενιαιο παει οχι στο μετωπο αλλα στο λαϊκο, δηλαδη το μετωπο ειναι του ενιαιου λαου, ο λαος πρεπει να γινει ενιαιος για να κανει μετωπο.
ια) Ελα τωρα... Βαζιουλιν ειναι μαρκα βαζελινης ρωσικης κατασκευης. Ιλιενκοφ ειναι αντιηλιακο ρωσικης κατασκευης.
ιβ) Αυτο δεν ειναι διαφορα! Ειναι συμπληρωματικο προσδιοριστικο, πώς λεμε "κκε-μλ". Οι σοσιαλφασιστες μετα το 1523ο Συνεδριο του ΣΦΚ που αλλαξαν γραμμη, διασπαστηκαν σε "Σοσιαλφασιστες - δυναμεις της αλλαγης" και "Σοσιαλφασιστες - δυναμικη αλλαγη".
ιγ) Ο Χοτζα καποτε μετρουσε τα γαϊδουρια του και τα 'βγαζε 20, αλλα για ενα μυστηριο λογο οταν τα μετρουσε καβαλα σ' ενα απο αυτα τα 'βγαζε 19. Ο Πολ Ποτ οταν πηγαινε σχολειο φορουσε γυαλια και τα παιδακια τον κοροϊδευαν και τον εδερναν. Ετσι οταν εγινε Αδελφος Νουμερο 1 εσφαξε ολους οσους φορουσαν γυαλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήιδ) Τυρι λεγεται εκεινο το υπεροχο ασπρο τροφημο που γινεται απο γαλα, που οι ξενοι αποκαλουν "φετα" ακομα κι οταν εχει σχημα κυβικο και βαρος ενα κιλο. Κασερια λεγονται κατι κιτρινιαρικες απομιμησεις του τυριου.
ιε) Η Κανελλη ειναι βουλευτης του Κομματος (προσοχη, οχι μελος). Ο Δελαστικ οχι.
ιστ) Το Κοκκινο ειναι διασπαση της ΔΕΑ που ειναι διασπαση του ΣΕΚ που ειναι διασπαση του....... καπου εδω σταματα η μνημη του κινηματος. Φημες λενε οτι η πρωτη διασπαση του Κοκκινου ενωθηκε με πρωην Συνασπισμενους και φτιαξαν το Πορτοκαλι, ενω η εικοστη εβδομη διασπαση του ενωθηκε με αναρχο-λουξεμπουργκιστες και φτιαξαν το Ροζ(Α).
ιζ) Οι ΣΕΚιτες ειναι σπασαρχιδες. Οι ΠΑΣΟΚοι απλα κυβερνουν.
ιη) Η επιλογη αυτη ειναι προσβολη για τη νοημοσυνη μας.
ιθ) Η επιλογη αυτη ειναι ανακριβης. Δεν υπαρχει σκετη "ΟΚΔΕ". Σκετη "ΟΚΔΕ" λεγονταν η οργανωση στην αρχη, που μετα διασπαστηκε σε "ΟΚΔΕ-Σπαρτακος" και "ΟΚΔΕ-εργατικη παλη". Η εν λογω διασπαση ειναι πρωτοπορα και ριζοσπαστικη (καμια σχεση με το οργανο, σας παρακαλω μην προβοκαρετε) διοτι ειναι μια διασπαση χρονικης βασης και οχι ιδεολογικης. Ετσι, η "ΟΚΔΕ-Σπαρτακος" παλευει για την απαλευθερωση των δουλων απο τη δουλοκτησια ωστε να εγκαθιδρυθει η φεουδαρχια, στο μελλον οι αστοι να κανουν την αστικη επανασταση και να ερθει μετα η "ΟΚΔΕ-εργατικη παλη" να παλεψει για το σοσιαλισμο.
κ) Διαφορα? Ποια διαφορα? Οπορτουνιστες ρεβιζιονιστες ταξικοι προδοτες που συμμαχησαν με τον εχθρο ειναι και οι δυο. Τι σημασια εχουν οι λεπτομερειες? Ουτε η ιστορια δεν ασχοληθηκε με αυτες. Ουτε καν οι ιδιοι, αφου στις ομολογιες τους τα ιδια ελεγαν!
ΑπάντησηΔιαγραφήκα) Αυτο θα το ψηφισω εγω γιατι εχω ενα μεγαλο ιστορικο κενο.
κβ) Ενιαια ανωτατη σημαινει οτι το Πανεπιστημιο ειναι η ανωτατη (η πιο μεγαλη, η "πιο ανωτερη") βαθμιδα εκπαιδευσης κι απο 'κει και πανω δεν υπαρχει αλλο. Ενιαια πανεπιστημιακη σημαινει οτι δε μας νοιαζει αν και τι υπαρχει απο πανω ή απο διπλα, αρκει αυτη που ειμαστε εμεις να ειναι ενιαια. Ενιαια τριτοβαθμια σημαινει οτι θελουμε η τριτη βαθμιδα να ειναι ενιαια, αλλα ηδη απο μονοι μας αφηνουμε ανοιχτο το ενδεχομενο για τεταρτη βαθμιδα (υπαρχει ηδη, τα μεταπτυχιακα) και πεμπτη και εκτη... παντα σε συναγωνισμο με τις Διεθνεις!
κγ) Αυτο θα το ψηφισω επισης, οχι γιατι δεν ξερω τη διαφορα (αλιμονο, το Προγραμμα του Κομματος και οι Αποφασεις των Συνεδριων τα ξεκαθαριζουν τελεια!) αλλα γιατι δεν εχω καταλαβει ακομα ποια ηταν η διαφορα μεταξυ Σοσιαλιστικης Δημοκρατιας και Λαϊκης Δημοκρατιας, και γιατι ας πουμε η Γιουγκοσλαβια και η Τσεχοσλοβακια ηταν Σοσιαλιστικες Δημοκρατιες ενω η Αλβανια και η Ανατολικη Γερμανια ηταν Λαϊκες Δημοκρατιες...
κδ) Ειναι συνθηματικο, για λογους αναγνωρισης μεταξυ των ΕΑΑΚιτων.
Καλέ όχι. Για το πώς μας βλέπουν μερικοί κόκκινοι λέω, όχι για το τι είμαστε. Κρατάμε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού κι ο καθένας αυτό της κριτικής για τους άλλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το τσεκάρω. Αν έχεις κάποιο σύνδεσμο (κομμουνιστικό) μα στείλεις θα βοηθούσε.
Γενικώς έχουν μια τάση εκ των υστέρων οικειοποίησης πολλών αγωνιστών. Κι όχι στη βάση μιας κοινής κληρονομιάς που δεν απαρνούνται. Αλλά ακριβώς στη βάση της άρνησης αυτής της κληρονομιάς.
Πχ, αν ζούσε ο μπελογιάννης σήμερα δεν θα ήταν με τους δογματικούς κλπ. Ο καθένας κρίνεται. Κι από τέτοια πράγματα ακόμα περισσότερο.
-Απαύγασμα γνώσης! Μετά από αυτό ο κόσμος πρέπει να ψηφίζει μόνο τις επιλογές κα) και κγ).
Νιώθω την ασφάλεια να μοιραστώ τις πλέον απόκρυφες απορίες μου που μου τις θύμισε μια φεπίτισσα. Όλα αυτά τα ανέκδοτα με τον χότζα για τον δικό μας είναι;
Προκύπτει βέβαια το ερώτημα ποια είναι η διαφορά μεταξύ ρεβιζιονισμού κι αναθεωρητισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε απατεώνα. Το κα δεν το έχει ψηφίσει κανείς.
Το ι) είναι τριπλή επιλογή: λαϊκό, ενιαίο και ενιαίο-λαϊκό, αλλά σε μπέρδεψε λόγω κακής διατύπωσης.
Μπορούμε επίσης να ψηφίζουμε και το θ) μέχρι να λυθεί διαλεκτικά.
Ρεβιζιονισμος και αναθεωρητισμος ειναι το ιδιο πραγμα, η ιδια εννοια, με δυο διαφορετικες λεξεις. Η μια ειναι ξενη εξελληνισμενη ενω η αλλη ντουρα ελληνικη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ενιαιολαϊκοενιαια ειναι μπερδεμα ιστορια. Κατι παιζει παλι μεταξυ σταλινικων και τροτσκιστων στο μεσοπολεμο αλλα τρεχα-γυρευε. Εγω ειμαι με το Κομμα. Ο,τι πει η Αλεκα. Ενιαιο μετωπο? Λαικο μετωπο? Ενιαιο-λαικο μετωπο? Λαικο-ενιαιο μετωπο? Μετωπο(ε-λ)? (Αυτο θυμιζει Λιακοπουλο οποτε το απορριπτουμε)