Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Η κατοικία των θεών


Ο χαρακτήρας της σοβιετίας;
Άστα να πάνε. Παλιοχαρακτήρας. Κι όσο για την κοινωνική της φύση... Επαμφοτερίζουσα. Σα να λέμε μπάι. Πρώιμος κομμουνισμός με κουσούρια κι αστικά κατάλοιπα. Όπου γεννιέται το νέο και το παλιό πεθαίνει. Με άλλα λόγια απονεκρώνεται.

Αλλά το μέλλον διαρκεί πολύ. Το ίδιο κι η απονέκρωση.
Οι απλοϊκές συνειδήσεις ζητάν απονέκρωση εδώ και τώρα. Να σκοτώσουμε άμεσα κάθε τι παλιό. Κάθε κατάλοιπο που επιβιώνει μας φέρνει πίσω στην παλινόρθωση και το θάνατο. Καταδικάζουμε κάθε λέξη που δε συνοδεύεται από πράξεις σε κάθε της βήμα. Κι αντί να μιλάμε για κομμουνισμό, το θέμα είναι να τον φτιάξουμε και να τον διαδώσουμε. Χέρι με χέρι.

Το ζήτημα όμως είναι βαθιά διαλεκτικό.
Το παλιό πεθαίνει, ή μάλλον το σκοτώνουμε. Και ξαναγεννιέται μαζί με όλες τις παλιές βρωμιές κάθε φορά που δεν είναι ώριμες οι συνθήκες για να γεννηθεί το καινούριο. Κι η γέννα δεν έρχεται κατά παραγγελία ή με διατάγματα.

Μπορεί εμείς να χτυπιόμαστε αλλά να μην έχουν οίστρο οι μάζες και να μην είναι η ιστορία σε ενδιαφέρουσα. Η βία είναι η μαμή της ιστορίας, όχι η μητέρα της.
Μπορεί να 'ρθει το παιδί και να βγει αλλιώτικο απ' αυτό που περιμέναμε. Δε λύνεται αυτό με ξόρκια και 'ρσενικοβότανα.
Μπορεί να μας βγει πρώιμο κι επταμηνίτικο. Αν και ο πρώιμος σοσιαλισμός του βαζιούλιν δεν έχει ακριβώς αυτή την έννοια. Μόνο λογοτεχνικά μπορείς να το φανταστείς ως τέτοιο.

Πώς θα σκοτώσει ένα νεογέννητο τους εχθρούς και τα κατάλοιπα που το ζώνουν σα φίδια; Σα να έχεις στην κούνια τον ηρακλή και τον ιφικλή και να σκοτώσουν τον κατηραμένο όφι του καπιταλισμού. Όπως έκανε ο τρότσκι ντυμένος άι-γιώργης σε μια αφίσα των πρώτων σοβιετικών χρόνων. Κι ύστερα λέμε για προσωπολατρία για το σύντροφο με το μουστάκι.

Το ωραίο είναι ότι οι σοβιετικοί τα κατάφεραν δυο φορές. Μία στην κούνια που έπνιξε τις 13 οχιές της δύσης και την κολοβή του λευτεράκη που ζήλευε το λένιν κι ήθελε να του μοιάσει -τα κατάφερε μόνο στο πηγούνι. Κι άλλη μια πιο μετά κόντρα στο φίδι του ναζισμού που απειλούσε να πνίξει τους λαούς όλους του κόσμου. Ημίθεοι και βάλε.

Όλοι οι ημίθεοι όμως πεθαίνουν στο τέλος. Που είναι της ιστορίας. Και της κομμουνιστικής μυθολογίας. Δύο πράγματα που πήγαν μαζί νύχι-κρέας μες στον εικοστό αιώνα.
Οι δικοί μας ημίθεοι πήγαν κι έχασαν μόνοι τους με αυτογκόλ στο 91 πάνω που είχαν σταθεί γερά στα πόδια τους. Εκκόλαψαν όμως μέσα τους το αυγό του φιδιού χωρίς να το πάρουν χαμπάρι. Κι η σοβιετική πεταλούδα ακολούθησε την αρνητική διαλεκτική του αντόρνο καραμπάχ και κατέληξε στα γλοιώδη σκουλίκια της περεστρόικα και των ανατροπών.

Τώρα που είπαμε για ημίθεους θυμήθηκα ένα σκηνικό από την κατοικία των θεών στον αστερίξ. Οι ρωμαίοι θέλουν να εκχερσώσουν το δάσος και να χτίσουν μια πολιτεία. Κόβουν δέντρα τις νύχτες -προσεχτικά μα το δία- για να μην τους πλακώσουν στις μπούφλες οι γαλάτες. Οι οποίοι πηγαίνουν κάθε πρωί με το δρυίδη στο εργοτάξιο και πετάνε καρπούς βελανιδιάς βουτηγμένους σε μαγικό ζωμό που φυτρώνουν στο δευτερόλεπτο και ξαναγίνονται δέντρα. Όπου ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος.

Ο αστερίξ παθαίνει την πλάκα του.
-Δεν είναι απίστευτο οβελίξ;
-Ποιο πράγμα;
-Πόσο γρήγορα μεγάλωσαν οι βελανιδιές...
-Ω μα δεν έχω δει βελανιδιά να μεγαλώνει και δεν ξέρω πόσο γρήγορα γίνεται συνήθως.

Σάμπως ξέρουμε εμείς πόσο γρήγορα γίνεται ο κομμουνισμός;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι πέσαμε στην χύτρα όταν ήμασταν μικροί.

Κι αν η ανυπομονησία είναι το βασικό χαρακτηριστικό του αριστερού οπορτουνισμού, σαν τα παιδάκια που σου τραβάνε το χέρι να στο ξηλώσουν για να προχωρήσουμε παρακάτω, ο πράσινος ντάνι μας λέει πως ο αριστερισμός είναι το φάρμακο στη γεροντική άνοια του κομμουνισμού.
Κι είδατε πώς κατέληξε σήμερα από τα πολλά φάρμακα...

22 σχόλια:

  1. γεια σου απολίθωμα,
    ο λευτεράκης πάλι ποιος είναι;;
    Αν μου επιτρέπεις μια διόρθωση, είναι Ναγκόργνο-Καραμπάχ και η λέξη "ναγκόρνο" ισως να σχετίζεται με την ρώσικη λέξη "γκαρά" (βουνό), εκτός και αν κάνεις πάλι κανένα λογοπαίγνιο που δεν το πιάνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μας αρεσουν ρε οι παλιοχαρακτηρες. Στην πραγματικοτητα ειναι τα καλυτερα παιδια. Ασε που εχουν και τα περισσοτερα περιθωρια βελτιωσης.

    Αντε και δεχομαστε σχεδον αυθαιρετα οτι ο αριστερισμος ειναι φαρμακο για τη γεροντικη ανοια του Κομμουνισμου. Ναι, αλλα ποιος θα αποφασισει οτι ο Κομμουνισμος ειναι γερος και πασχει κι απο ανοια? Οι φαρμακοβιομηχανοι του οπορτουνισμου? Ασε, χιλιες φορες καλυτερα φασκομηλο και τηλιο...

    Εμενα ομως αλλο με καιει στην αναρτηση σου: αυτο το εξωφυλλο της κατοικιας των θεων που το βρηκες? Εψαχνα μια ωρα τα παλια μου Αστεριξ κι οταν το βρηκα διαπιστωσα οτι το δικο μου, που ειναι και παλιο, εχει λευκο εξωφυλλο και τον Αστεριξ στην ιδια σταση να κοιταει μουτρωμενος ενα σαφως μεγαλυτερο συγκροτημα κτιριων, το οποιο περιβαλλεται απο ενα στεφανι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανανεωτικός κομμουνιστής8 Ιουνίου 2010 στις 12:24 π.μ.

    Προσυπογράφω αρκετά από όσα αναφέρεις στο άρθρο. Γι αυτά που δεν συμφωνώ θα προσπαθήσω να επανέλθω αργότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φήμες από την πατρίδα λένε ότι αυτή τη στιγμή γιαγιά στην εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου τα χώνει για Έλλη Παππά,για οπορτουνιστές,υπερασπίζεται με επιχειρήματα τη Σοβιετία και ρίχνει σκατά στον μύθο του Κατίν.Το παρακολουθεί κανείς;;Εμένα μου το μετέφεραν και ήδη ζηλεύω που δεν μπορώ να δω εδώ στα ξένα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Επιμονή, μυαλό και τόλμη8 Ιουνίου 2010 στις 2:58 π.μ.

    "Αντόρνο" Καραμπάχ, το υπονοούμενο... Αν κάποιος χάθηκε στην μετάφραση του μαρξισμού εις την σύγχρονην διαλεκτικήν αυτός είταν ο Αντόρνο.... Δυσκοίλιος και περικοκλάδας μεγάλος, εξαφάνισε τον υποκειμενικό παράγοντα από την ιστορία, προς όφελος της μεταφυσικής "δομής"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο λευτεράκης είναι ο βενιζέλος που εισέβαλε μαζί με άλλες 13 οχιές το 18 στη σοβιετία. Κ ο αντόρνο είναι αυτός που λέει ο επίμονος.

    Είδες παύλο που μπορείς και μικρά σχόλια όταν θέλεις; Κι ήταν απ τις λίγες φορές που χρειαζόταν σεντόνι.

    Κάσπερ τα παλιά σου αστερίξ θέλουν αναπαλαίωση. Η αντεπαναστατική τομή της δεκαετίας του 90 έφερε και αστερίξ με ξενέρωτα άσπρα εξώφυλλα. Ψηφίζουμε-στηρίζουμε τις ογδοντίλες.
    Το εξώφυλλο πάντως το βρήκα στο γκουγκλ. Είπαμε ετε αλλά το σκάνερ δεν το κατέχω ακόμα.

    Άσχετο:το ανανεωτικός κομμουνιστής παραπέμπει στην κομ.αν;
    Σε κάθε περίπτωση να επανέρθεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανανεωτικός κομμουνιστής8 Ιουνίου 2010 στις 11:42 π.μ.

    Σύντροφε "μπρεζνιεφικό απολίθωμα" αφού ρώτησες, σού λέω ότι είμαι μέλος του ΣΥΝ. Με την Κομμουνιστική Ανανέωση (συνιστώσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τώρα, έτσι δεν είναι;) ουδεμία σχέση είχα/έχω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κι εγώ το άσπρο θυμάμαι για εξώφυλλο..
    http://www.mamouthcomix.gr/asterix/as-07.gif

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ρε χαρίδημε να μιλούσαμε για κομεπ να πω έχετε δίκιο κι εσύ κι ο κάσπερ να θυμάστε άσπρη. Αυτός θα εννοούσε τα τωρινά κι εσύ αυτά της δεκαετίας του 90. Αλλά για αστερίξ; πότε ξεκίνησες να διαβάζεις;
    Τα αστερίξ είχαν ανέκαθεν ολόχρωμο εξώφυλλο. Στη νέα ρεβιζιονιστική τους εκδοχή προστέθηκε μια ασπρη γραμμή στο πάνω μέρος και ειδικά στην κατοικία των θεών και κάποια ακόμα ήταν όλο το φόντο άσπρο.

    Φοβερή φωτογραφία από το σημερινό ρίζο:
    http://www1.rizospastis.gr/getImage.do?size=medium&id=289153&format=.jpg
    με λεζάντα : Από τις διαδηλώσεις των κομμουνιστών στο Λίβανο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πες τα ρε Χαριδημε που μας εχει πρηξει ο αλλος με τα 80s! Αν και παιζει να΄χει δικιο εδω που τα λεμε καθως το τευχος που εχω κυκλοφορησε το 1993. Και ειναι και πιο ωραια η πρασιναδα. Οριστε, ευχαριστηθηκες τωρα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εγώ τα διάβαζα στο πρωτότυπο τη δεκαετία του '80 (Μια που ήμανε στο Institut Français d'Athènes, Annexe du Piree) . Η βασική διαφορά είναι στη μεταφραση ... Εχω την αίσθηση πως τα πρώτα (Ψαροπουλου ?)γινονταν απο το Γαλλικό ενώ μετέπειτα από Γερμανικο/Αγγλικό .
    Αλλαγές σε ονόματα Ιντεφιξ-Κατρουλιξ-Δογματιξ / Μοναρχιξ-Μαζεστιξ, δρυιδης-δρουιδης κλπ.

    Στο προκείμενο..
    Εγγλεζικο εξωφυλλο
    http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/5/56/Asterixcover-17.jpg
    Γαλλικο εξωφυλλο
    http://napoleonbonaparte.files.wordpress.com/2008/02/le-domaine-des-dieux.jpg

    και τα δυο σε άσπρο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εδώ διαβάζετε ρε?

    http://www.eksegersi.gr/article.php?issue_id=127&cat_id=32

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. νοσταλγός του σοβιετ ροκ8 Ιουνίου 2010 στις 6:48 μ.μ.

    Ρε δρεπανοφόρε ώρες ώρες ανυσηχώ για σένα... Σε πιάνουν ρε μάγκα κάτι υπαρξιακά... Αλλά έχω καταλάβει τι έχεις πάθει... Αυτή η νοσταλγία για την Σοβιετία... Σκέφτεσαι ότι αρχίζει το μουντιάλ και το μυαλό σου έχει μείνει κολλημένο στις τρίπλες του Lytovchenko, του Protasov και στις γκολάρες του Μπλαχίν...
    και ο χρόνος σταματά για την στρογγυλή θεά στις 13 νοεμβρίου του 91 στην Λάρνακα όπου η τιμημένη φιλοδόρησε με 3 μπαλάκια την Κύπρο και εμφανιστηκε για τελευταία φορά...

    http://rwor.org/i/graphpage/redgrd.gif

    Φαντάζομαι τον Μαϊλη με την κουμπαρούλα του την Μαρία Δαμανάκη να βρίζουν τον Καμπούρη όταν βάζει και την δεύτερη θανατηφόρα δημοκρατική βολή ενάντιο στον σοσιαλφασισμό και εκστασιάζομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Εντάξει ρε χάρη, εμείς δε φτάναμε ως εκεί και δε τα διαβάζαμε από το πρωτότυπο στο γαλλικό ινστιτούτο. Παιδιά της μαμούθκομιξ και του νταργκώ είμαστε.

    Σύντροφε ροχάλα θα το έβαζα στο επόμενο κείμενο να μην χαθεί στα σχόλια, ειδικά αυτό από την κόντρα.
    Και θα τα βάλω δηλαδή. Πόσταρέ τα και στο γκράνμα αν θέλεις.

    Την από κάτω ροχάλα στο φίλαθλο πνεύμα την αφήνουμε αναπάντητη. Παραπέμπουμε στα κείμενα της κε πέρσι τέτοιο καιρό που απαντάν στα θέματα που βάζει ο νοσταλγός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ Μπρεζνιεφικό απολίθωμα, περί του Αστερίξ που είχε "ανέκαθεν πολύχρωμο εξώφυλλο"...

    ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
    http://manolisvardis.files.wordpress.com/2010/04/cf83ceaccf81cf89cf83ceb700037.jpg?w=460&h=617
    (Από την έκδοση Ψαροπουλου - ANGLO HELLENIC AGENCY)
    http://napoleonbonaparte.files.wordpress.com/2008/02/asterix-aux-jeux-olympiques.jpg
    (Από το αρχικό Γαλλικό)
    http://sup.kathimerini.gr/xtra/files/asterix/jpg/book12.jpg
    (Από την Μαμουθκομιξ και την Καθημερινή)
    http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/4/4d/Asterixcover-12.jpg
    (Από το εγγλέζικο)


    Πιο εμφανής είναι η διαφορά μεταξύ παλιών και νέων στο 'Αστεριξ & Κλεοπάτρα'
    http://sup.kathimerini.gr/xtra/files/asterix/jpg/book6.jpg
    (Μαμουθκομιξ τώρα για Καθημερινή, το εξώφυλλο δεν γράφει πουθενά για την υπερπαραγωγή με τους 14 τόνους σινικής μελάνης κλπ)
    http://napoleonbonaparte.files.wordpress.com/2008/02/asterix-et-cleopatre.jpg?w=397
    (το γαλλικό)


    (Tο κενό που διαθέτει η ΚΕ του μπλογκ στα προ Μαμουθ Κόμιξ Αστεριξ, είναι αναμενόμενο και δικαιολογημένο, αφού εκδόθηκαν πριν το 1991 και το 13ο συνέδριο, και συνεπώς ανήκουν στη σφαίρα των απαγορευμένων αναγνωσμάτων :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Στο προηγούμενο post μου αυτό ακριβώς το Video έψαχνα...
    http://www.youtube.com/watch?v=wjPgTJBRqkU

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Φήμες θέλουν την Τιτικα μάζι με μια αντιπροσωπεία της Ανασύνταξης του ΚΚΕ , τον Μαϊλη , την Ε.Μπελλου και άλλα βαρια ονοματα της ΚΟΜΕΠ πως θα πάνε στο μουντιαλ να πιάσουν 100 θέσεις από τις 1000 που έχουν δωθει στη ΛΔ Κορέας.

    Οι άλλες 900 θα δωθούν σε κινέζους γιατί η ΛΔ Κορέας δεν αφήνει να βγει κανεις πάνω από 5 λεπτά από τη χώρα γιατί ποιος τον είδε μετά...

    sfyrodrepano εσύ θα πας να κάνετε παρεουλα ολα τα απολιθώματα ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. την έκδοση αυτή την έχω εγώ. Στην πρώτη επανέκδοση της δεκαετίας του 90 η μαμουθκόμιξ προτιμά αυτά τα σκούρα εξώφυλλα. Χρησιμοποιεί αυτό το σκληρό χαρτί για εξώφυλλο, εμένα μου άρεσαν πολύ περισσότερο η έκδοση του 80 με τα άσπρα εξώφυλλα.Την οποία και επανέφερε στην νέα έκδοση που ξεκινά τέλη 90 ή αρχές 2000 δεν θυμάμαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ωραία. Και τα δυο λοιπόν 80'ς είναι το ένα αρχές και το άλλο τέλη. Και τα αγαπάμε όλοι. Πιστεύω το εξαντλήσαμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ο ιδεολογικός αποπροσανατολισμός που επιχειρεί το Απολίθωμα ισχυριζόμενος ότι το άσπρο περιθώριο στο πάνω μέρος του εξώφυλλου είναι καινούργιο δεν θα περάσει, η πραγματικότητα είναι ότι η αταλάντευτη και ορθόδοξη γραμμή εκφράζεται μέσα απο το άσπρο περιθώριο που υπήρξε στις πρώτες εκδόσεις του συντρόφου αστερίξ. Η μετέπειτα κιτς-ρεφορμιστική έκδοση του 1990- δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αναθεωριτική άποψη που μάταια προσπάθησε να πλασαριστεί ως σύγχρονη μοντέρνα και καινούργια. Η ιστορία δικαιώνει σήμερα το άσπρο περιθώριο και δείχνει το δρόμο για τους μελλοντικούς αγώνες. :)....yo

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.