Μια σύσκεψη του παμε

Με αφορμή τις πρόσφατες απεργίες έρχομαι να πιάσω το νήμα των αναμνήσεων από μια προ μηνός σύσκεψη του παμε στην αθήνα για τις ιδιωτικοποιήσεις που έγινε στη βερανζέρου, στο συνδικάτο οικοδόμων με θέα απέναντι το υπουργείο ανάπτυξης, σε έναν τόπο που ρημάζει χωρίς να παράγει τίποτα κι όλα ξεπουλιούνται. Τρομερή σημειολογία.

Ο κάρολος λέει ότι ένα οικονομικό σύστημα δεν εξαφανίζεται ποτέ από το ιστορικό προσκήνιο αν δεν αναπτύξει πρώτα όλα τα μέσα παραγωγής που μπορούν να χωρέσουν στα πλαίσιά του. Ο ελληνικός καπιταλισμός έχει πάψει εδώ και λίγα χρόνια να αναπτύσσεται. Τι χρειάζονται τα ρίσκα κι οι επενδύσεις, όταν σε μπουκώνουν με έτοιμο κρατικό χρήμα;
Τα ψωμιά του συστήματος είναι μετρημένα. Εμείς είμαστε ο αδύναμος κρίκος.

Διαβάστηκε η εισήγηση κι άρχισαν οι τοποθετήσεις.
Πρώτος πήρε το λόγο ο σύντροφος από το προσωπικό του οακα κι είπε ότι οι αρχαίοι έλεγαν ιδιώτη το βλάκα (ίντιοτ). Και τώρα εμείς περιμένουμε σωτηρία από την ιδιωτική πρωτοβουλία (δηλ απ’ τους βλάκες).
Σε τελική ανάλυση, πραγματικοί βλάκες είναι όσοι περνούν τους ιδιώτες βλάκες για σωτήρες. Αλλά ας μην χάνουμε το κουράγιο μας. Οι βλάκες είναι αήττητοι.

Αυτά περί προβληματικών είναι μπούρδες, είπε ο σύντροφος από την ολυμπιακή. Σταλινικά και τσεκουράτα. Και μας εξήγησε αναλυτικά πώς έχει η κατάσταση. Η ολυμπιακή δείχνει το δρόμο για τις άλλες δεκο και τι περιμένει τους εργαζόμενους.

Ο επόμενος μίλησε για την πάσκε, τη δακε και το κακό συναπάντημα. Που αν το χωρίσεις στα δυο του συνθετικά, έχει και πολιτικό υπονοούμενο.
Κι έκλεισε λέγοντας ότι έχουμε κανονικό πόλεμο (μην το γελάς μωρό μου) με νεκρούς κι απώλειες κι αυτό που χρειάζεται από πλευράς μας είναι ταξική επιστράτευση.

Ο επόμενος ήταν από την ευδάπ. Μας είπε ότι με το μπάσιμο των ιδιωτών της σουέζ στη θεσσαλονίκη, θα πούμε το νερό νεράκι. Και θα είναι κι αμφίβολης ποιότητας.
Το ποσοστό του δημοσίου, ακόμη κι αν είναι πλειοψηφικό, δεν είναι πανάκεια, απ’ τη στιγμή που η εταιρία λειτουργεί με όρους αγοράς και κυνηγά το μέγιστο κέρδος.

Μετά μίλησε από τα πετρέλαια η συντρόφισσα ναυσικά, που ‘χει καταγωγή από τη σοβιετία. Φάνηκε ανεπαίσθητα και στην προφορά της σε κάτι λάμδα, πρώτα όμως την καταλάβαμε απ’ όσα μας είπε (αλλιώς μπορεί και καθόλου).
Ο πρώτος τομέας που θα κοινωνικοποιήσει η λαϊκή εξουσία είναι η ενέργεια. Όπως είπε κι ο λένιν κομμουνισμός είναι: εξηλεκτρισμός και σοβιετική εξουσία.

Μετά μας εξήγησε πώς είχαν τα πράγματα στη σοβιετία και τι γίνεται στην ελλάδα. Για κάθε ευρώ που πληρώνουμε, δέκα λεπτά είναι το κόστος διύλισης, άλλα οκτώ τα μεταφορικά, ένα μικρό ποσοστό κρατούν οι πρατηριούχοι και τα υπόλοιπα είναι καθαρό κέρδος για την εταιρία.
Κάπου ανέφερε κι ένα διυλιστήριο στα σκόπια που είναι κι αυτό δικό μας.
Και στο καπάκι το διόρθωσε μόνη της. Δικό μας… τι πάει να πει δικό μας; Εμείς το κατέχουμε;

Κάθε ένας ομιλητής έβαζε κι ένα κομμάτι στην εικόνα του παζλ από κάθε χώρο δουλειάς. Χωρίς χειροκρότημα πασαρέλας, σε όποιον είναι στο βήμα. Πλήρης, μεστή ενημέρωση, σαν οπτικοποιημένος ρίζος, αλλά στο πιο άμεσο.
Κρίμα που δεν ήταν και κόσμος παραέξω να τα ακούσει, να οπλιστεί με οργή κι επιχειρήματα. Οι μόνοι ξέμπαρκοι στη σύσκεψη ήμασταν εγώ κι ένας σύντροφος που το διαβάσαμε στο ρίζο.

Αυτό έβαλε κι ο πέρρος στην παρέμβασή του. Έπιασε έναν –απ’ τον οσε νομίζω: πόσα άτομα έχουμε ψηφοδέλτιο ρε ταδίδη; (πόντιος ήτανε). Εκατόν πενήντα. Πού είναι όλοι αυτοί; Τους ειδοποιήσαμε; Εδώ μόνο πρώτα στελέχη είμαστε. Μαζί κι εμείς που ήμασταν άγνωστες φάτσες και μας ζήτησαν ονόματα μπας και χαρτογραφήσουν κανένα απ’ τον χώρο τους.

Κι ύστερα πήρε φόρα και τα ‘πε μαζεμένα.
Δε φτάνει να ερχόμαστε εδώ, να λέμε τα προβλήματα του χώρου και να φεύγουμε. Κόσμο θα πείσουμε σύντροφοι; Θα κάνουμε μια συνέλευση, κάτι να μαζέψει κόσμο να τον τραβήξει στη δράση; Όχι να πετάμε ένα ξερό λαϊκή εξουσία και να καθαρίζουμε.
Θέλει δουλειά από τα κάτω και στις συνοικίες. Κλαδικά σωματεία. Αυτομόρφωση. Επιτροπές αγώνα. Υπάρχουν ζωντανές δυνάμεις που μας περιμένουν.

Η πασκε παραμυθιάζει τον κόσμο. Θα βγούν πάλι στα κεραμίδια να νιαουρίζουν. Μπορούμε να σερνόμαστε πίσω τους; Όχι σφοι, δε μπορούμε. Θα βγούμε να κάνουμε μια σύσκεψη και να τους σπάσουμε τα μούτρα με επιχειρήματα; Ποιος περιμένουμε να τα κάνει όλα αυτά;

Κι έτσι κύλησε η σύσκεψη μέχρι τέλους. Φεύγοντας βρήκαμε κάτω στο δρόμο κάτι τρικάκια για τον ηρακλή.
Ο κόσμος έχει προβλήματα, κατεβαίνει στους δρόμους για αυτά που τον απασχολούν. Κι όταν αυτό είναι ο ήρα κι αν θα πέσει στη βήτα εθνική, κλάφ’τα χαράλαμπε (τραμπάκουλα). Κι αυτό είναι πιο επικίνδυνο όπιο γιατί το έχουν πάρει στα σοβαρά κα το έκαναν νόημα της ζωής τους.
Η πόλη θα καεί, τον ηρακλή αν ρίξετε στη βήτα εθνική.

Κάποτε τους είχα μια συμπάθεια γιατί είχαν τον RSO (ραδιοφωνικός σταθμός των οπαδών του ηρακλή) που με μύησε στα καλτ ακούσματα.
Τώρα ο RSO έχει γίνει τρέντι κι αυτοί βγήκαν στο δρόμο να βρουν το δίκιο «τους».
Τι ζητάτε ρε παιδιά, κι άλλη ρύθμιση; -Μα όχι εμείς δε ζητάμε διαγραφή χρεών.
Α, όχι; Μόνο παύση πληρωμών; Ή είστε κι εσείς με τη λαϊκή εξουσία;

Τα είδε κι ένας σφος που περπατούσε παράλληλα. –Το ρέμο δεν έχουν αυτοί; Κι άρχισε να λέει για την χιλιοτρυπημένη την πουστάρα και τους ομοίους της που είναι άτιμη φάρα.
Προσπάθησα να βρούμε κοινό κώδικα επαφής.
Το πρόβλημα είναι οι πούστηδες στην ψυχή, όχι στο κρεβάτι.
Αλλά πήρε να μας λέει για τις γυναίκες που κι αυτές ίδιες είναι κι αν είχαν κι άλλες τρύπες θα τις γέμιζαν κι αυτές. Τι να γίνει, δεν έπιασε.
Καληνυχτίσαμε τον σεξιστή συναγωνιστή κι αλλάξαμε δρόμο επίτηδες.
Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει πολύ.
Κι αυτός ο πράσινος μας καίει σαν καρκίνος. Πουσταριά πασόκοι…