Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Μια ωραία πεταλούδα

Στην προδομένη επανάσταση ο τρότσκι λέει ότι η σοβιετία ήταν μια χρυσαλίδα που είχε την προοπτική να γίνει μια σοσιαλιστική πεταλούδα, αλλά δεν ήταν ακόμα. Πολλές χρυσαλίδες χάνονται στο δρόμο χωρίς να περάσουν ποτέ το μεταβατικό στάδιο και να γίνουν πεταλούδες που εφοδεύουν στον ουρανό.

Μια ωραία πεταλούδα σε έναν κάμπο μια φορά, έλεγε τραγουδιστά το σοβιετικό σύνταγμα του 36’ που είχε τη φήμη του πιο δημοκρατικού στον κόσμο. Παραμύθια για μικρά παιδιά, μας λέει ο τρότσκι, ζωγραφισμένα με τα χρώματα της επιθυμίας μας.
Όταν πετάς, από ψηλά, μοιάζει η γη με ζωγραφιά. Κι εσύ την πήρες σοβαρά. Και σε έπιασε ο ίλιγγος της επιτυχίας από τους υψηλούς ρυθμούς της κολεκτιβοποίησης.

Ποιος πρόδωσε λοιπόν την επανάστασή μας; Τα σκουλήκια της ηγεσίας που αυτονομήθηκαν σαν χρυσαλίδες και κλείστηκαν στο κουκούλι τους να μην εξάγουν την επανάσταση κι ανοίξει τα φτερά του το προλεταριάτο.
Ή αν μιλάμε με όρους ανθρώπινης γενετικής κι ανθρωποκοινωνιογένεσης, κάποια ανίκανα σπερματοζωάρια, που από σχηματικής άποψης μοιάζουν πολύ με χρυσαλίδες κι είναι σα σκουλήκια με μεγάλο κεφάλι.

Κοινώς δηλ το απαυτώσαμε τη μαμά πατρίδα. Κι η κατηγορία προς την ηγεσία για ανικανότητα αποκτά πολλά επίπεδα ανάγνωσης. Μέχρι το εντελώς χυδαίο σημείο ότι τα έκανε μούσκεμα και μας γέμισε σπερματοζωάρια. Κοινώς δηλ οι σταλινικοί έκαναν μ-λ κίες και μας χαντάκωσαν.

Προκύπτει βέβαια το εύλογο ερώτημα τι είδους πεταλούδα μπορεί να είναι ο σοσιαλισμός. Όπου η κοινωνία του μέλλοντος πετάει ένα-ένα τα βαρίδια του παρελθόντος και βγάζει φτερά μες στο κουκούλι της, αλλά δε μπορεί να πετάξει ακόμα. Πώς μπορεί μια μεταβατική κοινωνία να αντιστοιχεί σε μια τελειωμένη κατάσταση και να μη νοείται κι αυτή σαν χρυσαλίδα;

Αυτός που περιγράφει τελικά το σοσιαλισμό με δικές του μπογιές κι επιθυμίες, σα μια παιδική ζωγραφιά χωρίς αντιφάσεις και μεταβατικά διαστήματα είναι ο ίδιος ο τρότσκι. Που μοιάζει να κατηγορεί την πραγματικότητα γιατί δε συμφωνεί με το έτοιμο σκίτσο που είχε στο μυαλό του.

Παρεμπιπτόντως να δείτε οπωσδήποτε την ταινία η γλώσσα της πεταλούδας που μας μιλά με πολύ τρυφερό τρόπο για τον ισπανικό εμφύλιο. Ένα από τα αγαπημένα θέματα του τρότσκι και των οπαδών του για τους προδότες σταλινικούς και τη συνεργασία τους με τα σκουλήκια της αστικής τάξης. Αλλά κι οι δικοί μας στους τρότσκες έψαχναν τους προδότες της υπόθεσης. Κι η πέμπτη φάλαγγα του φρανκισμού έκανε χρυσές δουλειές περίπου ανενόχλητη. Φαντάσου και να μην επαγρυπνούσαμε.

Επιστροφή στον άνθρωπο και την ανθρωποκοινωνιογένεση. Ο σοσιαλισμός είναι η περίοδος που κυοφορεί την κομμουνιστική κοινωνία. Μπορεί ο θυμόσοφος χαρίλαος να είπε μια φορά που τον ρώτησαν ότι η κάλπη είναι γκαστρωμένη, αλλά ξέρουμε καλά ότι δε βγαίνει έτσι ο σοσιαλισμός. Τον φέρνουν οι πελαργοί ως ώριμο τέκνο της οργής και της ανάγκης των καιρών.

Αυτό που γεννιέται από μια σοσιαλιστική επανάσταση είναι πρώιμος κομμουνισμός. Που φέρει το σπέρμα της κοινωνίας του μέλλοντος, αλλά πρέπει πρώτα να κόψει τον ομφάλιο λώρο με την αστική κοινωνία και τα ταξικά κατάλοιπα. Που είναι ενίοτε και προταξικά και μεταφέρονται από γενιά σε γενιά κι απ’ το χωριό στην πόλη.

Η εγκυμοσύνη δε μπορεί να νοείται αυτόνομα απ’ τη γέννα και να διαρκεί επ’ αόριστον. Έχει νόημα μόνο ως μεταβατικό διάστημα που θα γεννήσει κάτι. Αλλά το νεογνό δεν πρέπει να κρίνεται με όρους ωριμότητας του ανθρώπινου οργανισμού. Και να λέμε πχ ότι δεν είναι άνθρωπος επειδή δε μιλάει, ή δε περπατάει (ακόμα). Ο κομμουνισμός βρίσκεται ακόμα σε εμβρυακή κατάσταση.

Είναι πρώιμος κι αδύναμος σαν επταμηνίτικο. Γι’ αυτό τον βάζουμε στη θερμοκοιτίδα του βερολίνου, υπό καθεστώς προστασίας, μέχρι να δυναμώσει. Έτσι όμως φτιάχνουμε ένα είδος σοσιαλισμού του θερμοκηπίου. Το λιγοστό φως έρχεται έτοιμο από το σοβιετικό φάρο του σοσιαλισμού και της ορθοδοξίας. Τα αδελφά φυτά δεν πιάνουν γερές ρίζες κι όταν σωθεί το λάδι στο καντήλι του φάρου, χάνονται μαζί του σα δορυφόροι.
Στη βουλγαρία πια δεν έχουμε ζωή.

Η πρώτη φάση του σοσιαλισμού είναι τα κοιλοπονήματα της γέννησης του καινούριου. Η βία είναι η μαμή της ιστορίας και μπορεί να επισπεύσει τα γεγονότα. Δε μπορεί όμως να τα γεννήσει από το μηδέν, ούτε να τα φέρει πριν την ώρα τους, αν δεν ωριμάσει πρώτα το πράμα κι οι αντικειμενικές συνθήκες μες στην κοιλιά.

Η σοβιετική γέννα στάθηκε ιδιαίτερα επίπονη κι έτσι στις επόμενες λδ προτιμήσαμε την καισαρική μέθοδο και την εξαγωγή της επανάστασης με εξωσωματική και δότη τον κόκκινο στρατό. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως είναι πολύ εύκολο να σε κατηγορήσουν για βιασμό των λαϊκών δημοκρατιών και της ιστορίας. Δεν τους πιάνεις πουθενά τους τρότσκες.

Τελικά μείναμε με το έμβρυο και τα ζιπουνάκια στα χέρια. Κι έκτοτε το αγαπημένο μας θέμα συζήτησης είναι να βρούμε τι έφταιξε. Ήταν προδοσία εκ των έσω και οικειοθελής έκτρωση (κάτι ήξεραν και τις απαγόρεψαν στη ρουμανία); Αποβολή λόγω ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης; Ή πρώτα έρχονται τα εσωτερικά αίτια;
Ήταν παιδί-θαύμα που έμεινε με τις προοπτικές, ή ήταν έκτρωμα εξ αρχής;

Τι πήγε στραβά σε αυτή την εγκυμοσύνη; Και τι μάθαμε για την επόμενή μας έφοδο;
Κάποιοι λένε ότι δεν είχαμε καθόλου σοσιαλισμό και πως ο οκτώβρης ήταν τελικά ανεμογκάστρι.
Κάποιοι άλλοι λένε πως είχαμε εκφυλισμό και τερατογένεση. Κι αυτό που βγήκε απ’ το κουκούλι της μιτριόσκας δεν ήτανε σοσιαλισμός, αλλά ένας καινούριος, ανέκδοτος κοινωνικός σχηματισμός, για τον οποίο θα αποφανθούν οι γιατροί. Λες και είχαμε δει κι άλλο μωράκι πιο πριν, για να ‘χουμε μέτρο σύγκρισης και να το βγάλουμε αυτό σκάρτο.

Οι τρότσκες μιλάνε για την παγκόσμια επανάσταση που θα κάνει τη γη από κοιλάδα των δακρύων, κοιλάδα με τις πεταλούδες.
Οι μαοϊκοί έχουν μείνει στο μάρκο πόλο και την αγροτική κομμούνα και λένε πως ο πραγματικό δρόμος του μεταξιού ήταν στην κίνα του μάο.
Οι αντιδραστικοί λένε στον κόσμο πως είναι ουτοπία να πιστεύει ότι μπορεί να βγάλει φτερά και να πάψει να σέρνεται στη γη σαν ερπετό.

Κι εμείς καλούμαστε να λύσουμε τον χρησμό της πεταλούδας. Να πάρουμε το κουκούλι της σοβιετίας, να πολεμήσουμε πολιτικά τους κουκουλοφόρους που το επιβουλεύονται και να αξιοποιήσουμε τη σοβιετική πείρα που είναι πολύτιμη σα μετάξι για τις επαναστάσεις της εποχής μας.
Αφού πρώτα κάνουμε ένα ξεκαθάρισμα και θυμηθούμε τα βασικά. Για τη μελισσούλα που πηγαίνει στο λουλουδάκι και... αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν.

Όταν άρχιζα το κείμενο ήθελα να πω δυο πράγματα και για την παιδικότητα. Αλλά αυτά θα τα δούμε κάποια άλλη φορά, ξεχωριστά.

6 σχόλια:

  1. Η ταπεινή μου γνώμη
    Ο σοσιαλισμός ανατράπηκε άρα υπήρχε στρώμα κοινωνικό στην ΕΣΣΔ που είχε τέτοιο συμφέρον. Η μήτρα του ήταν η παράλληλη γκρίζα οικονομία που στατιστικές την ανεβάζουν ψς και στο 20% του σοβιετικού ΑΕΠ.
    Η γκρίζα οικονομία ξεκίνησε σαν εναλλακτική των κενων του κεντρικού σχεδιασμού. Ενθαρύνθηκε από το 1956 και μετά (διάλυση των ΜΤΣ κλπ)
    Από τη στιγμή που κάποιοι έχουν συμφέρον όλα τα άλλα βρίσκουν το δρόμο τους κυρίως όταν από την άλλη η ηγεσια του κόμματος ανέχεται την κατάσταση (επειδή κλείνει κάποιες τρύπες) και τέλος διαφθείρεται από αυτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. απο τη πυραμίδα στην πεταλούδα...

    http://karanikas.wordpress.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πέρασα να πω μια καλησπέρα και να σας μεταφέρω οτι ειναι χάλια στον παράδεισο ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η δική μου ταπεινή γνώμη είναι ότι η γκρίζα οικονομία ανέβηκε στο 20% του αεπ μόλις τη δεκαετία του 80' επί γκόρμπι. Και με προβληματίζει ότι το 20% δείχνει κάποιο ξεχωριστό στρώμα όχι όμως και κάποια κυρίαρχη τάξη με δύναμη να επιβάλει τα ιδιαίτερά της συμφέροντα. Πρέπει να βρούμε πολλά ακόμα για την παραοικονομία και το ρόλο που έπαιξε συγκεκριμένα.

    Θα κάνω επίσης το δικηγόρο του διαβόλου της αγοράς λέγοντας ότι ο απλοϊκός διαχωρισμός αγοραίοι και μη, όπου οι πρώτοι είναι ντε φάκτο προδότες της υπόθεσης του σοσιαλισμού, δεν μας δείχνει παρά ένα μικρό κομμάτι της πραγματικής εικόνας. Αν ήταν τόσο απλό θα μπορούσαμε να πάμε κατευθείαν στον πολεμικό κομμουνισμό κι οτιδήποτε λιγότερο θα συνιστούσε προδοσία.
    Τη γκρίζα οικονομία όμως μπορεί κάλλιστα να την ενισχύσει κι ένα μη αγοραίο σχέδιο με ανεδαφικούς στόχους που στην πράξη δεν θα το εφαρμόσει κανείς κι άπαντες θα ψάχνουν τη λύση στη μαύρη αγορά για να καλύψουν διάφορες τρύπες.
    Πιάνω μια ακραία και κάπως απλοϊκή περίπτωση για να δείξω ότι κάποια πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Και προσωπικά δε διαφωνώ με την κριτική του κόμματος για τους μτσ (ότι δηλ κακώς δόθηκαν στα κολχόζ) αλλά έχω ακούσει και την αντίθετη άποψη με το σκεπτικό που ανέφερα παραπάνω.
    Μεγάλο θέμα, δεν έχω την αυταπάτη ότι το κάλυψα με αυτό που λέω. Μελλοντικά ίσως πούμε περισσότερα.

    -Ευχαριστούμε πολύ. Να περνάτε συχνότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πιστεύω να συμφωνούμε ότι αυτό που συνέβηκε στην ΕΣΣΔ ήταν αντεπανάσταση. Αν είναι έτσι τότε το κεφάλαιο επανήλθε στην εξουσία που σημαίνει ότι προυπήρχε του 1989-1991. Που, μα στη γκρίζα οικονομία. Ακόμα και η διαφθορά αιτία αλλά και αποτέλεσμα της γκρίζας οικονομίας και αυτή μέσω της αποθησαύρισης νέα αστική τάξη επώαζε. Δες ποιοι ήταν οι πρώτοι ρώσοι καπιταλιστές υπόκοσμος και πρώην διευθυντές
    Συμφωνώ ότι τα πράγματα ποτέ δεν είναι απλά αλλά ακόμη και στο παράδειγμα των ΜΤΣ η αφορμή ήταν πραγματικά τα προβλήματα που υπήρχαν. Η κατάληξη όμως ήταν η διατήρηση αλλά και η ισχυροποίηση μίας μορφής ιδιοκτησίας (συνεταιριστική) που θα έπρεπε να εκλείψει στο δρόμο για τον κομμουνισμό
    Το πρόβλημα της παραγωγικότητας των κινήτρων κλπ οδήγησε πολλές φορές στην αποδοχή των απόψεων των αγοραίων αλλά και πάλι κομμουνισμός με χρήμα, τάξεις και εμπόρευμα δεν είναι κομμουνισμός.

    να συμφωνήσω επίσης ότι το θέμα δεν εξαντλείται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λένε επίσης ότι δεν πρέπει ποτέ να βοηθάς την πεταλούδα να βγει από το κουκούλι της. Πρέπει να τα καταφέρει μόνη της για να δυναμώσουν τα φτερά της. Αν δεν το κάνει, τα φτερά της θα βγουν καχεκτικά και θα πεθάνει.

    Στη θέση της πεταλούδας και του βοηθού βάζει καθείς ό,τι θέλει. Από την εργατική τάξη και τις λδ μέχρι το κόμμα και τον κόκκινο στρατό αντίστοιχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.