Ψηφιδωτό

Μεταμοντέρνα σύνθεση από θραύσματα κι αποσπάσματα παρμένα από διάφορα αναγνώσματα του τελευταίου διαστήματος.

Ξεκινάμε με έριχ χόνεκερ κι ένα απόσπασμα απ’ το βιβλίο του «Απ’ τη ζωή μου», εκδόσεις ειρήνη.

Ταυτόχρονα βλέπαμε σαν απαραίτητο να ξεκαθαρίσουμε τι είχε προκύψει από την μεταπολεμική εξέλιξη ως προς το εθνικό ζήτημα. Αναλύοντας εκείνες τις διαδικασίες που ‘χαν πραγματοποιηθεί σε γερμανικό έδαφος από το 1945, αιτιολόγησα: Σε ό,τι αφορά το εθνικό ζήτημα, έχει αποφασίσει ήδη σχετικά η ιστορία… Σε αντίθεση με την οδγ, όπου συνεχίζει να λειτουργεί το αστικό έθνος και όπου το εθνικό ζήτημα καθορίζεται από την ασίγαστη ταξική πάλη ανάμεσα στην αστική τάξη και τις εργαζόμενες μάζες… εξελίσσεται σε εμάς, στη γερμανική λαοκρατική δημοκρατία, στο σοσιαλιστικό γερμανικό κράτος, το σοσιαλιστικό έθνος.

Το ωραίο είναι ότι ο χόνεκερ μεγάλωσε στο σάαρ που είναι κοντά στα σύνορα με τη γαλλία και οι γονείς του παρέμειναν εκεί μετά τον πόλεμο. Οπότε μάλλον ανήκουν σε διαφορετική εθνικότητα, εκτός κι αν υπάρχει κάτι που μου διαφεύγει.

Κατά τα άλλα το βιβλίο έχει πρόλογο του ανδρέα παπανδρέου (που έπαιζε πολύ καλά το χαρτί του φίλου των σοσιαλιστικών χωρών για να εγκλωβίζει συνειδήσεις) και στο δεύτερο μισό γίνεται ένα κλασικό πολιτικό άρλεκιν γραμμένο σε άπταιστη, μπρεζνιεφική διάλεκτο. Ακόμα κι όταν διηγείται την ανάδειξή του σε γενικό γραμματέα του κόμματος, ο χόνεκερ δεν προδίδει το στιλ του: για μένα, όπως καθένας καταλαβαίνει, υπήρξε μια ιδιαίτερα αξιομνημόνευτη στιγμή. Αυτή ήταν μια μεγάλη απόδειξη της εμπιστοσύνης [του κόμματος], μια απόφαση που με συγκίνησε βαθιά.

Συνεχίζουμε με το ιστορικό στέλεχος του εσωτερικού, πάνο δημητρίου και τα παραλειπόμενα της διάσπασης, εκδόσεις ηριδανός. Σε ένα άρθρο με τίτλο νέο βήμα στην καταπάτηση των λενινιστικών, οργανωτικών αρχών ο πδ παραθέτει ένα άρθρο της πράβδα για την ευρεία 12η ολομέλεια του 68’.

Η σύγκληση αυτής της ολομέλειας δεν ήταν παρά μανούβρα (...), η ίδια δε η «ολομέλεια» δεν είχε νομική ισχύ από την άποψη του καταστατικού του κόμματος. Γιατί από τα τακτικά κι αναπληρωματικά μέλη της κε που είχαν εκλεγεί στο 8ο συνέδριο του κόμματος, τα περισσότερα υποβλήθηκαν σε δημόσιους διασυρμούς και διωγμούς και καταγγέλθηκαν σαν πράκτορες. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι η «ολομέλεια» ονομάστηκε «ευρεία». Αυτό έγινε για να δοθεί σε αυτήν επίφαση αντιπροσωπευτικότητας και να καλυφθεί η έλλειψη απαρτίας.

Μα είναι δυνατόν να έγραφε τέτοια πράγματα η πράβδα; Ναι, αλλά δεν ήταν για το κουκουέ. Το άρθρο αναφέρεται στη 12η ευρεία ολομέλεια του κκ κίνας και τις μανούβρες των μαοϊστών (sic). Ας το διαβάσουμε από την αρχή, χωρίς τα σημεία που παρέλειψα σκόπιμα στο παραπάνω απόσπασμα. Δώστε βάση στην χρήση εισαγωγικών, που αποτελεί σημείο στίξης-φετίχ για τον μαοϊκό χώρο, όταν πιάνει στο στόμα του τους ρεβιζιονιστές.

Η σύγκληση αυτής της ολομέλειας, γράφει η πράβδα, δεν ήταν παρά μανούβρα των μαοϊστών, η ίδια δε η «ολομέλεια» δεν είχε νομική ισχύ από την άποψη του καταστατικού του κκκ. Γιατί από τα 174 τακτικά κι αναπληρωματικά μέλη της κε του κκκ που είχαν εκλεγεί στο 8ο συνέδριο του κκκ κι αποτελούσαν τη σύνθεσή της ως τις αρχές της πολιτιστικής επανάστασης, περισσότερα από 130 υποβλήθηκαν σε δημόσιους διασυρμούς και σε διωγμούς, καταγγέλθηκαν σαν πράκτορες της λδ της κίνας λιού-σάο-σι. Δεν είναι καθόλου τυχαίο επίσης ότι η «ολομέλεια» ονομάστηκε «ευρεία». Αυτό έγινε για να δοθεί σε αυτήν επίφαση αντιπροσωπευτικότητας και να καλυφθεί η έλλειψη απαρτίας.

Και σχολιάζει ο δημητρίου.
Δεν είμαστε δυστυχώς σε θέση να γνωρίζουμε επακριβώς τα όσα συμβαίνουν στην τόσο μακρινή από μας λδ της κίνας. Είμαστε όμως σε θέση να γνωρίζουμε πολύ καλά από πρώτο χέρι τα όσα συμβαίνουν στο δικό μας σπίτι, στο κκε. Και πρέπει να ομολογήσουμε ότι η παραπάνω περιγραφή της εφημερίδας πράβδα θα μπορούσε θαυμάσια να έχει γραφτεί για την 12η ευρεία ολομέλεια όχι του κκκ, αλλά του κκε.

Στο υπόλοιπο βιβλίο ο δημητρίου μας εξηγεί μεταξύ άλλων γιατί η εδα είχε τα χαρακτηριστικά κόμματος νέου τύπου (!) (επομένως εξέλιπε η ανάγκη ύπαρξης του κουκουέ και των παράνομων οργανώσεων). Σήμερα ο πδ ζει σε βαθιά γεράματα στη θέρμη και δείχνει περήφανος σε όσους τον επισκέπτονται το δεξί του αυτί και το «γαλόνι» που κέρδισε στα γεγονότα της τασκέντ.
Εν παρόδω. Όποιος ξέρει την ακριβή διαφορά μεταξύ ευρείας και πλατειάς ολομέλειας καλείται να συνεισφέρει και να δώσει τα φώτα του στους υπόλοιπους.

Τρίτο και μακρύτερο σε έκταση ένα απόσπασμα από την (κωμικοτραγική) ιστορία του νεοελληνικού κράτους του ραφαηλίδη.

Με τα πολλά, οι ξένοι δέχονται να μας δανείσουν για να πληρώσουμε κας τους τούρκους. Αλλά υπό τον όρο πως οι δανειστές θα έστελναν στην ελλάδα δικούς τους ανθρώπους να εισπράττουν απευθείας τις δόσεις. Τέτοια εμπιστοσύνη μας είχαν. Κι ούτω πως προέκυψε ο περίφημος και ιστορικός διεθνής οικονομικός έλεγχος (δοε) που εισέπραττε τα έσοδα από το χαρτόσημο, τα τελωνεία αθηνών, πατρών και σύρου κι εν μέρει από τα προϊόντα του ελληνικού μονοπωλίου, όπως ήταν τότε το αλάτι και τα σπίρτα. Οι παλιότεροι θα θυμούνται μια κορδέλα που υπήρχε πάνω στο κουτί με τα σπίρτα που έγραφε δοε. Αυτή η τρομερή κορδέλα –σήμα κατατεθέν της ελληνικής σοβινιστικής μωρίας, υπήρχε και μετά τη λήξη του β’ παγκοσμίου πολέμου. Απ’ το 1897. Για πενήντα χρόνια περίπου. Πάλι καλά. Ο επόμενος διεθνής οικονομικός έλεγχος προβλέπω να κρατάει διακόσια χρόνια. Αν και δε νομίζω πως τότε θα υπάρχει ελλάδα για να πληρώνει τα χρέη της. Θα την έχουν φάει οι έλληνες μαζί με τα χρέη της.

Έτσι ξεκομμένο θυμίζει λίγο το όλοι μαζί τα φάγαμε. Αλλά μας δίνει την πιο έγκυρη πρόβλεψη για τον χρονικό ορίζοντα που θα μας απασχολήσει το μνημόνιο με το δντ. Κι ιδωμένο στο σύνολό του θα μπορούσε να είναι βάση για το εγχειρίδιο ιστορίας στην ελληνική λδ του μέλλοντος.

Κλείνουμε με το τελευταίο τεύχος από το περιοδικό ελληνο-κουβανικά νέα, όπου ανάμεσα σε συγκινητικές αναφορές για την αύξηση των κινητών τηλεφώνων στο νησί της επανάστασης και την ιατρική βοήθεια της κούβας στην αϊτή που θάφτηκε απ’ όλα τα διεθνή μίντια, βρίσκουμε τον λόγο του ραούλ κάστρο στην εθνοσυνέλευση της λαϊκής εξουσίας, το δεκέμβρη του περασμένου έτους.

Το 2011 είναι η πρώτη από τις πέντε χρονιές που περιλαμβάνονται στη μεσοπρόθεσμη πρόβλεψη της οικονομίας μας, μια περίοδος που σταδιακά και προοδευτικά θα εισαγάγουμε διαρθρωτικές αλλαγές αντιλήψεων στο κουβανικό μοντέλο. Είναι ανάγκη να αλλάξουμε τη νοοτροπία των στελεχών κι όλων των συμπατριωτών μας.

Εδώ έχουμε να αλλάξουμε λαθεμένες και μη βιώσιμες αντιλήψεις γύρω από το σοσιαλισμό, που έχουν ριζωθεί εδώ και χρόνια σε πλατιά στρώματα του πληθυσμού ως συνέπεια της υπερβολικά πατερναλιστικής ιδεαλιστικής κι ισοπεδωτικής προσέγγισης που θεμελίωσε η επανάσταση προς όφελος της κοινωνικής δικαιοσύνης. Πολλοί κουβανοί συγχέαμε το σοσιαλισμό με τις δωρεάν παροχές και τις επιδοτήσεις, την ισότητα με την ισοπέδωση, αρκετοί ταυτίζαμε το δελτίο των προμηθειών με κοινωνικό επίτευγμα που ποτέ δε θα έπρεπε να καταργήσουμε.

Είμαι πεισμένος ότι διάφορα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε έχουν την προέλευσή τους σε αυτό τον τρόπο διανομής που αποτελεί μια έκφραση ισοπεδωτισμού κι ωφελεί το ίδιο εκείνους που δουλεύουν κι εκείνους που δε δουλεύουν ή δεν το χρειάζονται.
Στο μέλλον θα υπάρχουν επιδοτήσεις, όχι στα προϊόντα, αλλά στις κουβανές και τους κουβανούς που τις χρειάζονται πραγματικά.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα η κούβα βρίσκεται σε φάση υποχώρησης. Το διακύβευμα είναι αν θα έχουμε προσωρινή υποχώρηση τύπου νεπ, ή μια κουβανέζικη εκδοχή της περεστρόικα. Όσοι θέλουμε να πιστεύουμε το πρώτο, μπορούμε να πιαστούμε από φράσεις σαν κι αυτήν: κανείς δεν πρέπει να παραπλανηθεί. Οι κατευθύνσεις σηματοδοτούν το δρόμο προς ένα σοσιαλιστικό μέλλον προσαρμοσμένο στις συνθήκες της κούβας, όχι προς το καπιταλιστικό, νεοαποικιακό παρελθόν που συνέτριψε η επανάσταση. Ο σχεδιασμός κι όχι η ελεύθερη αγορά θα είναι η ειδοποιός διαφορά της οικονομίας, κι όπως αναφέρεται στην τρίτη από τις γενικές κατευθύνσεις, δε θα επιτραπεί η συγκέντρωση της ιδιοκτησίας.

Ας κρατήσουμε την πρώτη φράση. Κανείς δεν πρέπει να παραπλανηθεί. Κι επειδή το δις εξαμαρτείν ου κόμματος σοφού, ήδη γίνεται ένας κύκλος ενημέρωσης των μελών για την κατάσταση στο νησί της επανάστασης.

Υστερόγραφο

Στη στήλη λάβαμε και προωθούμε (με την έννοια του στηρίζουμε): http://www.levga.gr/2011/03/blog-post_09.html


Η λεύγα μετράει αποστάσεις κάθε δίμηνο, με σημείο εκκίνησης τον Μάρτιο του 2011. Άκρως συγκινητική κι η αναφορά στο τελευταίο φύλλο του πριν (έργο σπαρίλα).