Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Τέλμα ως εδώ

Τιμή και δόξα στους τελματοφύλακες, που όρισαν στη ζωή τους να φυλάνε τελμοπύλες.
Μια ζωή πληρώνω τα χρέη των αστών, τέλμα ως εδώ (2), άλλο δε μπορώ.
Μην ψάχνεις πια αλλού, εδώ είναι το ταξίδι. Δεν υπάρχει τελματικός σταθμός. Κι αν φτωχικό το βρήκες το τέλμα όπου βάλτωσες, δεν σε γέλασε. Κρατάς εσύ τη σημαία ψηλά. Με τάνεφ και ποπόφ, τον τέλμα(ν) κι άλλους, αντιφασίστες αρχηγούς. Κι η ανεργία χιλιάδες σφάζει προλεταρίους μισθωτούς.

Ο ιδρυματισμός λέει είναι μια ψυχική πάθηση, στην οποία μένεις σε ένα προστατευτικό περιβάλλον κι όταν βγαίνεις έξω απ’ αυτό, όλα σου φαντάζουν εχθρικά και βιάζεσαι να επιστρέψεις πίσω στην τρύπα σου.

Το ίδρυμα αυτό μπορεί να είναι το σπίτι, η γονική προστασία, η οικογένεια, ο κυνόδοντας, η μαμά-πατρίδα κι ο σιδερένιος φράχτης της στο βερολίνο. Η δουλειά στο δημόσιο, μια σχέση, ένα μπλογκ, το προδέρμ που χαρίζει στοργή και φροντίδα.

Μπορεί να είναι κι η οργάνωση, μια συλλογικότητα του χώρου κι ο μικρόκοσμος που την περιβάλλει. Ένα πολιτικό άσυλο για αναξιοπαθούντες που γυρνάνε ολημερίς στα γραφεία, για να γεμίσουν την άδεια ζωή τους και να βρουν εναλλακτική ψυχοθεραπεία.

Η καλύτερη ψυχοθεραπεία είναι συλλογική κι έμπρακτη. Η γνωστή σχολή σοβιετικής ψυχολογίας με τη θεωρία της δραστηριότητας. Στη βράση αλλάζει ο άνθρωπος. Κι αλλάζει σύμφωνα με τις πράξεις του. Διαφορετικά καταλήγουμε σε ακροβασίες –θεωρητικές και γενικώς. Όπως όταν θες να ανέβεις σε ένα ποδήλατο ενώ είναι ακίνητο, το οποίο είναι πρακτικά αδύνατο.

Χρειάζεται βέβαια κι ένας βαθμός αυτονόμησης, μια σχετική αφαίρεση από την κίνηση και το διαρκές τρέξιμο, για να σκεφτείς και να βρεις λύσεις. Αλλιώς είναι σα να πας να αλλάξεις εν κινήσει την αλυσίδα από το ποδήλατο που λέγαμε και τελικά αντί για αυτή να σπάσεις τα μούτρα σου. Οι προλετάριοι δεν έχουν να σπάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους. Αρκεί να μη σπάσουν τα μούτρα τους, κατά την έφοδό τους στον ουρανό.

Κι είναι μια γενιά ολόκληρη που έχει περάσει τα τριάντα και τρέχει και δε φτάνει με δυο και τρεις δουλειές, σαν τρελό ηλεκτρόνιο που αποσπάστηκε από τον κομματικό πυρήνα, εξουδετερώθηκαν οι αντιστάσεις της σα νετρόνια και τώρα της έχει μείνει το αρνητικό φορτίο για το αγωνιστικό της παρελθόν. Κι άντε μετά με τόσα αντιδραστικά στοιχεία κι άλλους τόσους αστοιχείωτους να γίνει η μεταστοιχείωση, η μετάβαση από το ένα στοιχείο στο άλλο, από το οικονομικό στο πολιτικό κι από εκεί στην κοινωνία του μέλλοντος.

Ύλη σημαίνει κίνηση κι αντιστρόφως. Αλλά η κίνηση είναι σχετική όπως κι η στασιμότητα. Ο ήλιος της σοβιετίας, μαζί με το σοσιαλιστικό, ηλιακό του σύστημα και τους δορυφόρους του έλαμπε παρά τα λάθη και τις συννεφιές, αλλά άρχισε να δύει όταν έμοιαζε να είναι στο ψηλότερο σημείο κι όταν κάποιοι υπόσχονταν να τον σηκώσουνε πάνω από την ελλάδα, για να ξεγελάσουν τον κοσμάκη.

Έκτοτε η συλλογική ψυχοθεραπεία έγινε κινηματικό γκρουπ θέραπι. Κι είναι φορές που αντί να βρούμε λύση στο πρόβλημά μας, το φορτώνουμε στο κίνημα, που βγαίνει κομπλεξικό, κατ’ εικόνα κι ομοίωσή μας και κουβαλά τα κουσούρια του καθενός μας. Κι αυτά με τη σειρά τους το οδηγούνε ντουγρού στο βάλτο και τη στασιμότητα.

Η στασιμότητα είναι γενικά αντιδραστική αλλά κι αυτό σχετικό είναι. Σε καιρούς οπισθοδρομικούς που κάνουμε ένα βήμα μπρος και δύο πίσω, για να πάρουμε φόρα για το επόμενο άλμα στο κενό… σε καιρούς που ο σοσιαλισμός φαντάζει μονόδρομος για την ανθρωπότητα, αλλά η ιστορία οδηγεί αντίθετα στο μονόδρομο κι έρχεται καταπάνω μας… η προσκόλληση στο ηρωικό παρελθόν μπορεί να γίνει πρόπλασμα προοδευτικής συνείδησης, φάρος που φωτίζει τις επόμενες απόπειρες εφόδου.

Το παν είναι να διαλέξεις το σωστό εκπαιδευτικό ίδρυμα για τον ιδρυματισμό σου. Όλα ομνύουν στον επιστημονικό μαρξισμό, αλλά κάποια εξ αυτών είναι ανώτατα, θεωρητικά, με έμφαση στην στρατηγική κι άλλα τεχνικά, κινηματικά, με έμφαση στους τακτικισμούς και το αυθόρμητο.

Αυτός ο διαχωρισμός είναι τεχνητός κι αντιεπιστημονικός. Κάποιοι όμως το μεταφράζουν αυτό με τη θέση για ενιαία, γενικά πτυχία και γενική ενότητα άνευ όρων, με τόσο αφηρημένο περιεχόμενο που καταλήγει σούπα ξαναζεσταμένη. Κι όποιος έχει καεί σε αυτό τον χυλό, φυσάει πλέον και την ενιαία δράση με τα μηδέν λιπαρά.

7 σχόλια:

  1. Και μοιάζει η αλήθεια μου πελώριο τέλμα...

    Τέλμα στο τέλμα και ξεχαστήκαμε...

    Το τέλμα δεν είναι η εικόνα στις ειδήσεις, στο δρόμο γεννιούνται οι συνειδήσεις. Το πρόβλημα είναι ότι γεννιούνται και οι ερωτήσεις.
    Και τελικά ποιος μας προστατεύει από τους προστάτες μας?
    Αυτά αρχικά.

    mariori

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τί στάθηκε αφορμή γι αυτή την τελματική ανάρτηση;
    Η αγωνία του τελματοφύλακα πριν το πέναλτι;
    Ο Γουίλιος Τέλμος;

    Πάρε και ένα σχετικό(;) λινκ.
    http://ordnungbitte.blogspot.com/2008/03/blog-post.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ενταξει δεν ειναι και τοσο λαθος τελικα αυτο με τα ηλεκτρονια. Αλλα θα μπορουσες να πεις οτι διεγειρεται-απομακρυνεται απο τον πυρηνα, χανεται μονο του στο αγνωστο με μεγαλη ενεργεια και χωρις τιποτα να το τραβαει και του μενει στο τελος μονο το αρνητικο φορτιο. Δε χρειαζοταν να χωσεις καπου και την ουδετεροτητα του νετρονιου. Ωραιο ομως.

    Εσυ τον βιωνεις τον ιδρυματισμο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πριγκηπας Ουιλιαμ24 Απριλίου 2011 στις 2:40 π.μ.

    Απ οτι βλεπω προκοβουν οσοι τη κανουν απ την οργανωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πριγκηπα ουίλιαμ δεν πας καλύτερα να παντρευτείς?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πριγκηπας Ουιλιαμ24 Απριλίου 2011 στις 11:02 π.μ.

    Κι εσυ Γκαμηλα ξεκουραστος παλεμαχος ή απλα δε σε καλεσανε στο γαμο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το ευ ζην το οφείλω στην οργάνωση. Κι αν δεν ημουν απολίθωμα διογένης θα ηθελα να ήμουν πάλι κνίτης.

    Ευτυχώς δεν ακολούθησα -θέλω να πιστεύω- την πορεία όσων ξέκοψαν από το μαντρί κι είτε έγιναν πρόβατα, είτε τους έφαγε ο λυκος του βολέματος και της ιδιώτευσης.

    -Αφού την ξέρεις την αφορμή ρε. Κοίτα λίγο πάνω σου..

    -Εγώ τον βιώνω στη μπλογκόσφαιρα τουλάχιστον, κάσπερ. Και βλέπουμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.