Η κε του μπλοκ είχε περίπου έτοιμο το κείμενο που χρωστά για την εκδήλωση με το μαργαρίτη, αλλά λέει να το κρατήσει για την επέτειο του όχι, στις 28 του μήνα. Οτιδήποτε μη απεργιακό αυτές τις μέρες, θα ήταν μάλλον τραγικά ανεπίκαιρο.
Το τελευταίο διάστημα υπήρχε η αίσθηση σε έναν κόσμο ότι η απεργία είχε γίνει κάτι σαν προσωπικό, ηθικό ζήτημα. Θέμα αντοχών κι αξιοπρέπειας, ή κομματικής πειθαρχίας. Που στοχοποιούσε τους αναξιοπρεπείς με τη ρετσινιά του απεργοσπάστη και μετρούσε τους συνεπείς συντρόφους (του οδυσσέα) που όλο και λιγόστευαν κάθε φορά. Όχι γιατί τους πλάνεψε η κίρκη του συστήματος και τους έκανε γουρούνια, αλλά γιατί τους έτρωγε ο κύκλωπας της απόλυσης και της ανεργίας. Κι οι μνηστήρες της πηνελόπης στην φτωχική ιθάκη, λένε ότι αυτά είναι αριστερισμοί του κερατά και δε μπορείς να εκθέτεις τους συντρόφους και να τους αφήνεις να απεργήσουν ακάλυπτοι, χωρίς απόφαση σωματείου. Αυτό δεν έχει να κάνει με τη 48ωρη που έρχεται, που τυπικά έχει την κάλυψη της γσεε. Αφορά όμως άλλες κινητοποιήσεις-σταθμούς της τελευταίας διετίας.
Οι συνθήκες έχουν αλλάξει ριζικά, κι αυτό δεν είναι κινηματική κορώνα, ή κάποια εγκεφαλική κατασκευή, αλλά αντικειμενικό. Ο πήχης ανέβηκε κι απαιτεί αντίστοιχα μέσα και δράση, απ’ τον καθένα ξεχωριστά κι από τους συντρόφους ακόμα παραπάνω. Αλλιώς δε θα ‘ταν πρωτοπόροι στον χώρο τους, παρά μόνο στα λόγια.
Εξάλλου οι απολύσεις έρχονται αδιακρίτως, ακόμα και μετά από απεργίες της γσεε. Δεν υπάρχει ασφαλής απεργία χωρίς ρίσκα. Η μεγαλύτερη ασφάλεια είναι η μαζικότητα, η αλληλεγγύη των συναδέλφων, ταξική και ανθρώπινη. Κι όπου δεν υπάρχει αυτό, υπάρχει κατά περίπτωση η προστασία του κόμματος.
Περιφρουρημένοι σύντροφοι, που δεν απεργούν αν δεν περάσει λίγος καιρός, μέχρι να γίνουν μόνιμοι, ή να αποκτήσουν έναν κύκλο επιρροής και κάποια στηρίγματα. Αλλά και περιφρούρηση σε χώρους, όπου η εργοδοτική αυθαιρεσία ξεπερνά το μέσο όρο κι απαιτούνται άλλα, πρακτικά μέτρα για την αντιμετώπισή της.
Το παμε είναι η μόνη δύναμη που σηκώνει επί της ουσίας τις απεργιακές φρουρές. Γιατί απεργία δεν είναι μόνο να την κηρύξεις, αλλά να την τρέξεις στην πράξη, με ζύμωση και περιφρούρηση, για να σπάσεις το κλίμα τρομοκρατίας. Κι ο κάθε σύντροφος που βρέθηκε σε μια τέτοια φρουρά, έχει να διηγηθεί ένα σωρό μοναδικά περιστατικά.
Οι βαλτοί και τα τσιράκια της εργοδοσίας, που έρχονται για να κάνουν ψευτοπαληκαριές και τσαμπουκάδες. Φοβισμένοι εργάτες που σκαρφίζονται οτιδήποτε για να σε ξεγελάσουν και να μπουν στο εργοστάσιο. Κάποιοι που περιμένουν μηχανικά να φύγεις για να μπουν στο λεπτό μέσα. Άλλοι που κοιτάζουν αμήχανα κι έχουν ένα κάρο καινούριες πληροφορίες στο μυαλό τους να επεξεργαστούν. Και μερικοί που έρχονται στα κρυφά και σου ζητάν να μη φύγεις, να καθίσεις εκεί όλη μέρα.
Συνειδήσεις που γεννιούνται, άλλες που κερδίζονται στην πορεία κι απεργούν την επόμενη φορά. Από τις στιγμές που μετράς τους ανθρώπους τους, το μπόι τους, από τι μέταλλο είναι φτιαγμένοι.
Σε πολλούς χώρους όμως, το ταβάνι που μπορούν να φτάσουν οι σύντροφοι, είναι το κεκτημένο να απεργούν μόνοι τους, με την ασυλία του μοναχικού ιππότη που είναι ακίνδυνος και κυνηγά ουτοπίες κι ανεμόμυλους. Μέχρι να αρχίσουν να πείθουν κι άλλο κόσμο, οπότε καθίστανται επικίνδυνοι και πέφτει τσεκούρι, ενίοτε σε αυτούς που πείθονται, για να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι και να απομονώσουν τον σύντροφο, μαζί με τις τύψεις και την εσωτερική του σύγκρουση, στην κορυφή της μοναξιάς, πρωτοπόρος χωρίς ακόλουθους. Και να συνεχίσει να βλέπει μόνο το δικό του όνομα στο απουσιολόγιο, χωρίς πρακτικό αντίκρισμα, γιατί κανείς δεν πέτυχε μόνος του να κερδίσει έναν αγώνα.
Τότε η απεργία αρχίζει να μοιάζει –φαινομενικά- ως ηθικό ζήτημα. Να μη λυγίσεις, να κρατήσεις αξιοπρέπεια, όπως τότε με τις δηλώσεις.
Κι αυτοί που λύγισαν; Δεν έχουν αυτοί αξιοπρέπεια; Έχουν, αλλά τους την κλέβουν κάθε μέρα, όταν γυρνάνε απ’ τη δουλειά και δε φέρνουν όσα χρειάζονται, για τις ανάγκες του σπιτιού και της οικογένειας, γιατί τους κόβουν από παντού. Κι είναι πρόθυμοι να υποστούν οτιδήποτε το αναξιοπρεπές, για να σβήσουν αυτή τη ντροπή. Να υποστούν οποιαδήποτε ατιμία, για να μην χάσουν την προσωπική τους τιμή. Κι ας μειώνεται συνεχώς αυτή της εργατικής τους δύναμης.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ανάξιοι σεβασμού. Χρειάζονται πολλή κουβέντα κι έμπρακτη στήριξη, για να μη νιώθουν αδύναμοι. Κάποιες φορές δεν είναι καν θέμα συνείδησης. Είναι πεισμένοι, αλλά τους τραβάνε πίσω τα προβλήματα, η οικογένεια, η καθημερινή μιζέρια... Σαν το γνωμικό του βλαντά για τον επαναστάτη, που είναι καλύτερο να μην έχει οικογένεια, για να μην τραβάνε οι δικοί του τα βάσανά του και πληρώνουν αυτοί τα σπασμένα.
Κάποιοι βέβαια βαφτίζουν αδυναμία το βόλεμά τους, κι είναι πρόθυμοι να το κουρέψουν απ’ το να το χάσουνε ολότελα. Μικρόψυχοι μικροαστοί, όπου τα άψυχα κυριαρχούν πάνω στα έμψυχα και τα δεύτερα καταντούν λιπόψυχα, χωρίς τιμή και περηφάνια. Αλλά οι ψαλιδοχέρηδες αποθρασύνθηκαν και κόβουν πλέον κρέας, μαζί με το μαλλί. Οπότε το ζήτημα δεν είναι μια διαπραγμάτευση κι η επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση, αλλά να πάψουμε να είμαστε πρόβατα για σφαγή κι αγαθό ποίμνιο, που γυρίζει και το άλλο μάγουλο για να το χτυπήσουν.
Να μην φέρνουμε στα μέτρα μας όσους αγωνίζονται και να θεωρούμε κοπάδια τις συλλογικότητες, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια. Γιατί ο στόχος τους είναι να μας φέρουν έναν-έναν στο στόμα του λύκου για να μας καθαρίσουν πιο εύκολα. Ούτε να πέσουμε στις ίδιες πλάνες, με τις προβιές της CIA κι άλλες μεταμφιέσεις, και την πατήσουμε σαν τα επτά κατσικάκια στο παραμύθι. Γιατί ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε, μήτε την κεφαλή του. Πόσο μάλλον την πολιτική του.
Ο κόσμος έχει κι αυτός ευθύνη. Πρέπει να αντισταθεί και να κάνει θυσίες. Για να γλιτώσει τα χειρότερα και να βάλει πλώρη για τα καλύτερα. Κι η ευθύνη της πρωτοπορίας είναι πολλαπλάσια. Να μην αφήσει τις θυσίες χωρίς αντίκρισμα. Να οργανώσει τον αγώνα και να τον πάει μέχρι τέλους. Χωρίς να φετιχοποιεί τη σύγκρουση, ούτε και να την αποφεύγει.
Όχι ότι την παρασκευή θα έχουμε λαϊκή εξουσία, αλλά μπορεί να έχουμε καταφέρει μια μικρή νίκη στο σήμερα, να τονώσει το ηθικό και να μας δείξει το δρόμο για τις επόμενες μάχες που θα δοθούν από καλύτερες θέσεις. Γιατί ως τώρα οι αγώνες δεν πήγαιναν χαμένοι, αλλά τους πληρώναμε ακριβά, χωρίς να έχουν ανάλογες κατακτήσεις.
Μια πρωτοπορία με σχέδιο που να εξασφαλίσει ότι οι αγώνες θα έχουν αποτέλεσμα. Που να μη φαντασιώνεται ότι θα κάνει αύριο έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα της βουλής και τη νέα οκτωβριανή επανάσταση. Αλλά να μη ρίξει το πλοίο στην ξέρα μιας νέας κόπιας της αλλαγής –που γιορτάζει σήμερα τα 30χρονά της- με ρηχό αντιεοκικό λόγο, και ρητορείες για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία. Ούτε μιας άλλης σοσιαλμανούς κυβέρνησης, υπό 'λαϊκή πίεση', που θα κάνει κρατικοποιήσεις εντός του συστήματος, σαν αυτές που κάνει ο ομπάμα κι η ουγγαρία
Μια πρωτοπορία που να πατάει στο δυνατό, μαζικό κίνημα. Χωρίς αυτό, δε μπορεί να κάνει τίποτα. Ακόμα κι αν χρεοκοπήσει το πολιτικό προσωπικό των αστών κι έχουμε τους ευνοϊκότερους εκλογικούς συσχετισμούς στα χρονικά της μεταπολίτευσης. Οι εκλογές χρειάζονται για να δυσκολευτούν τακτικά οι αστοί και να κάψουν τις εφεδρείες τους, όχι για να αναδείξουν μια λαϊκή κυβέρνηση που θα δώσει επαναστατική λύση.
Το επόμενο διήμερο μπορεί να ανοίξει δρόμους. Αρκεί να μη μπλεχτούν με τρίτους δρόμους διαχειριστικούς και λοιπές αυταπάτες. Θα το δούμε στον απολογισμό..
Δεν θα σχολιάσω τίποτα άλλο,πέρααπό το ζήτημα της ''ηθικής''που έβαλες. Πέρα από τον προβληματισμό περί''μορφής της κοινωνικής συνείδησης'' κλπ. Υπάρχει κάτι βαθύτερο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή δύναμη, σε όλους τους συντρόφους, σε όλα τα μπλοκ. Ελπίζω κάποια στιγμή και υπό την πίεση της συγκυρίας, να γίνουμε ένα μεγάλο κόκκινο ποτάμι που θα απαιτεί σοσιαλισμό-κομμουνισμό.
Να παραλύσει όλη η χώρα! Είναι ευκαιρία ΤΩΡΑ! http://demispoetry.blogspot.com/2011/10/21.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό ότι φαίνεται και σχέδιο και πρωτοπορία υπάρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι για να καλλωπίσει, ούτε να διαχειριστεί το σύστημα.
Αλλά ποτέ στην ιστορία, "στρατηγοί" χωρίς "φαντάρους" δεν πέτυχαν τίποτα.
Άρα Μαζικά -Δυναμικά - Συντεταγμένα.
Αύριο ανοίγουμε τον δρόμο για την ανατροπή.
ΥΓ τίποτα πιο χυδαίο από τους απεργοσπάστες, το αγωνιστείτε αδέλφια εσείς μπροστά και εγώ θα είμαι πρώτος για τις απολαβές του αγώνα σας, δεν είναι μικροαστισμός αλλά ανηθικότητα.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ;ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΓΩ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΑΠΕΡΓΗΣΩ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΣΥΖΥΓΟ ΣΤΗ 48ΩΡΗ(ΒΑΛΕ ΚΑΙ ΤΗΝ 24ΩΡΗ ΑΠΟ ΤΙΣ 5/10}ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΣΕ ΣΧΟΛΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ-ΤΟ ΕΝΑ ΤΡΙΤΗ ΛΥΚΕΙΟΥ!)ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ 1600 ΕΥΡΩ-ΔΟΣΗ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΟΥ 600-ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΕ ΤΑ ΦΙΛΕ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΕ!ΕΓΩ ΒΓΑΙΝΩ;Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΘΑ ΑΠΟΛΥΘΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΑΜΕΙΟ!ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΣ!ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ;ΘΑ ΤΑ ΤΑΊΣΩ 4 ΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ;ΚΑΙ ΜΕΤΑ;ΑΠΕΡΓΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΒΓΑΙΝΕΙ!θα νικησουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή δύναμη σε ολους μας... τίποτα αλλο
ΑπάντησηΔιαγραφή"...το κεκτημένο να απεργούν μόνοι τους..."
ΑπάντησηΔιαγραφή...ακριβώς έτσι γινόταν.
Το επιχειρησιακό "σωματείο" άκουγε ΕΣΑΚ και έβγαζε σπυριά. Εκανε "δικές του" απεργίες - σνομπάριζε και την ΓΣΕΕ:"υπερεπαναστάτες" (που μετά έγιναν ΠΑΣΟΚ, μερικοί ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ...)
Εμείς, δυό-τρεις, ΚΑΙ μοναχικοί καβαλλάρηδες με την ΕΣΑΚ, ΚΑΙ στις οπερέτες του "σωματείου", μην τυχόν και ψήσουμε κανέναν αριστεριστή, και, η, μην πούνε ότι οι κουκουέδες είναι απεργοσπάστες..., ενώ τη βλέπαμε τη μαλακία.
Τζάμπα μαγκιές: Παιδιά-σκυλιά δεν είχαμε, δυάρα δε δίναμε για την απόλυση η την καρριέρα. Αυτό δεν ήταν ηρωϊσμός. Ηταν σεχταρισμός του κερατά, (το αντίθετο από αυτό, που εννοεί ο ...ψί'ς (Υ)). Τίποτε δεν κάναμε. Οι εργαζόμενοι, που είχαν οικογένειες τη νοιώθανε την τζαμπαμαγκιά μας και κλείνονταν πιο σφιχτά στο καβούκι τους. Οι αριστεριστές επιβεβαίωναν την αλαζονία τους, αφού μας σέρνανε από την μύτη. Μηδέν εις το πηλίκον.
Και μοιραία ερχόταν η απόλυση, μια, δυό, τρείς και την κακή του ώρα: Εξω από τους χώρους δουλειάς, "ελεύθερο επάγγελμα", κάτι σαν εξορία από την ταξική πάλη.
Πέτρινα μικροαστικά χρόνια.
Δεν είχαμε καθοδήγηση. Οι καθοδηγητές, χαμηλοτάβανοι, κοίταζαν το σήμερα: Πόσους απεργούς να δηλώσουν πως καθοδήγησαν, να πιάσουν τα πλάνα, η αχτίδα και οι ίδιοι. Καριερισμός, η γεροντική αρρώστεια του κομμουνισμού. Ο καριερίστας δεν δημιουργεί αλλά καταναλώνει κομματικά μέλη και οπαδούς. Προάγεται γιατί καταναλώνει το Κόμμα. Ας μη ξεστρατίσω άλλο.
Στην απεργία λοιπόν.
Που είναι η τελευταία βαθμίδα της ταξικής πάλης πρίν από τον ένοπλο αγώνα. Και τάχει όλα σαν κι αυτόν:
Διοίκηση (Συνδικάτο, εργοστασιακή επιτροπή)
Γραφείο επιχειρήσεων (απεργιακή επιτροπή)
Επιμελητεία-Αλληλεγγύη (απεργιακό ταμείο, βοήθεια στο σπίτι-κράτημα παιδιών)
Προπαγάνδα (φυλλάδια, ενημέρωση)
Δεύτερο Γραφείο (κατάλογοι συναδέλφων, τρόπος προσέγγισης, επισήμανση-εξουδετέρωση εργοδοτικών, περιφρούρηση πληροφοριοδοτών )
Εφεδρείες (εναλλαγή των πολύ εκτεθειμένων με "ξεκούραστους")
Προετοιμασία και τακτικές επιχειρήσεις (Συνελεύσεις, περιοδίες, απεργιακή φρουρά, μπλόκα σε απεργοσπάστες, ξύλο...)
Ιδιαίτερα η προετοιμασία της απεργίας. Που πρέπει να αρχίζει για κάθε κομμ. μέλος αλλά και οπαδό, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΤΟΥ, όταν δεν υπάρχει καν απεργία στον ορίζοντα. Να προσέχει στην δουλειά του, "να μη δίνει δικαιώματα" να κερδίζει τον σεβασμό συναδέλφων και προϊσταμένων, ακριβώς γιατί αυτή θα είναι η βασική του άμυνα σε προσωπικό επίπεδο. Αβλαβής για τον εργοδότη απεργία δεν υπάρχει, αλλά, από την άλλη, η απεργία να μην τινάζει στον αέρα την επιχείρηση, ιδίως αν είναι μικρή. Μόνο τις μέρες των μεγάλων εφόδων αγνούμε τα πάντα. Τις άλλες τα χτυπήματα πρέπει να είναι κατα το δυνατόν σύμμετρα με τον κάθε φορά επιδιωκόμενο σκοπό. Και η εργατιά έχει ανάγκη από κοινωνικές συμμαχίες.
Αυτά τα λίγα, αρπαχτά,για ένα σπουδαίο θέμα.
Αντε σε λίγες ώρες, να δούμε που βρισκόμαστε...
ενα μονο πραγμα ευχομαι μαγκες . . . , καλο κουραγιο σε ολους τους αγωνιστες που θα δωσουν την μαχη το διημερο και μια ελπιδα καταθετω , μπορει ακομα η αριστερα να μην μπορει να ενωθει πολιτικα , ομως ισως η αυριανη μαζικοτητα των κινητοποιησεων την ενωσει θελωντας και μη στο δρομο . . .
ΑπάντησηΔιαγραφήη μαζικότητα των κινητοποιήσεων μπορεί να ενώσει τους εργαζόμενους, και τους ένωσε! το "Συγγρού - Φιξ" μπορεί να τους χωρίσει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ
ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ
ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΤΖΑΡΙΔΗ
Αυτή τη φορά εξαπέλυσαν σχεδιασμένα οργανωμένες ομάδες σε διατεταγμένη αποστολή και αναρχοφασιστοειδή που με μολότωφ, χημικά αέρια, χειροβομβίδες κρότου λάμψης και πέτρες επιχείρησαν να διαλύσουν τη μεγαλειώδη συγκέντρωση εργατών και λαού στο Σύνταγμα και ειδικά στο μέρος που ήταν το ΠΑΜΕ. Αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης είναι και ο θάνατος του συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ Κοτζαρίδη Δημήτρη, 53 χρόνων, γραμματέα του Παραρτήματος Οικοδόμων του Βύρωνα. Ακόμα δεκάδες είναι οι τραυματίες διαδηλωτές του ΠΑΜΕ.
Το μίσος των κουκουλοφόρων κατά του εργατικού λαϊκού κινήματος και του ΠΑΜΕ εκφράζει το μένος των δυνάμεων που υπηρετούν το σύστημα και την αστική εξουσία. Η κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη. Η επιχείρηση τρομοκράτησης, συκοφάντησης και καταστολής του εργατικού λαϊκού κινήματος πηγάζει από κρατικές δομές, από κέντρα και υπηρεσίες. Αυτό αποδείχνει η ιστορία, αυτό δείχνει και η σημερινή βάρβαρη και δολοφονική επίθεση. Οι κουκουλοφόροι, αναρχοαυτόνομοι, φασιστοειδή ή όπως αλλιώς ονομάζονται ανέλαβαν να φέρουν σε πέρας το δικό της στόχο που οι δυνάμεις καταστολής, οι εκβιασμοί και οι απειλές της απέτυχαν, για να τρομοκρατήσουν το λαό για να σκύψει το κεφάλι. Αντικειμενικά προκύπτει ότι τα ίδια κέντρα εκτέλεσαν την προβοκατόρικη δολοφονική πυρπόληση της Μαρφίν τη μέρα ψήφισης του μνημονίου στις 5 Μαΐου 2010.
Ο στόχος τους ήταν να διαλύσουν τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ απέτυχε. Έτσι πρέπει να αποτύχουν τα σχέδια κυβέρνησης, μηχανισμών του συστήματος, των κομμάτων της πλουτοκρατίας που θέλουν να τρομοκρατήσουν και να καταστείλουν το εργατικό λαϊκό ποτάμι της αντεπίθεσης που βγήκε με τη 48ωρη απεργία στους δρόμους.
Το ΚΚΕ εκφράζει τη θλίψη και τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του Δημήτρη Κοτζαρίδη που έπεσε αγωνιζόμενος για το δίκιο της εργατικής τάξης και του λαού. Εκφράζει την αλληλεγγύη του στους τραυματίες, σε όλους όσοι υπερασπίστηκαν την εργατική λαϊκή διαδήλωση από τις προβοκατόρικες ομάδες. Καλεί το λαό να σηκώσει πιο αποφασιστικά το ανάστημά του. Να συμπορευτεί με το ΚΚΕ, να συσπειρωθεί τώρα στα συνδικάτα, στο ΠΑΜΕ και τις άλλες ριζοσπαστικές οργανώσεις που αντιπαλεύουν την αντιλαϊκή πολιτική, την εξουσία μονοπωλίων. Αυτό είναι το αντίπαλο δέος των κομμάτων της πλουτοκρατίας, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Αυτή είναι η δύναμη του λαού να αποκρούσει τα βάρβαρα μέτρα, τη βία και την τρομοκρατία κάθε είδους μηχανισμού καταστολής. Ο λαός μπορεί να ανατρέψει την αντιλαϊκή πολιτική και εξουσία.
ΑΘΗΝΑ 20/10/2011
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
Ατυχέστατος ο όρος αναρχοφασίστες από Μεντρέκα. Θυμίζει μοναρχοφασίστες! Αυτοί αποκλείεται να είναι αναρχικοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήDemi, δεν σε γνωρίζω και μάλλον αν κάποια στιγμή σε γνωρίσω θα σε βαρεθώ αφόρητα! Το τελευταίο σου σχόλιο αποτελεί απλά το κερασάκι στην τούρτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί που επιτίθενται δολοφονικά σε μπλοκ διαδηλωτών που έχει μέσα παιδιά πως πρέπει να λέγονται;
Αυτοί που κουβαλούν μέσα τους τόσο αντικοινωνικό μίσος πως πρέπει να λέγονται;
ΦΑΣΙΣΤΕΣ!
Όταν αυτά τα χαρακτηριστικά κρύβονται πίσω από, ή πιο σωστά περιπλέκονται με, την "αναρχική" ιδεολογία πως διάολο πρέπει να λέγονται; ΑΝΑΡΧΟΦΑΣΙΣΤΕΣ!
Ακόμα κι αν τα ευαίσθητα αυτιά σου θίγονται μόνο έτσι μπορούν να ονομαστούν.
Συμφωνώ ότι δεν ταυτίζεται ο αναρχισμός, τουλάχιστον τμήματα του, με αυτή την παρακρατική αηδία. Αλλά:
1. Τμήματα του αναρχισμού από την αρχή κουβαλούσαν ατομικισμό, θεοποίηση της βίας. Σου θυμίζω τον Στίρνερ και την αναρχική παράδοση που τραβά από αυτή. Σου θυμίζω τον Νετσάγεφ, πράκτορα της τσαρικής Οχράνα, στην παγίδα του οποίου έπεσε και ο Μπακούνιν. Πόσο δύσκολο είναι λοιπόν αυτά τα χαρακτηριστικά να χρησιμοποιηθούν από το αστικό κράτος;
2. Μια και είπα Μπακούνιν... Με τα χίλια του στραβά τέτοιο αντικοινωνικό μίσος ποτέ δεν έδειξε.
3. (και τελευταίο) αν κάποιοι αναρχικοί είναι πραγματικά τέτοιοι ας βγουν να διαχωρίσουν τη θέση τους. Τότε το συζητάμε...
Άσε λοιπόν την "αισθητική" και δες την ουσία. Γιατί σε τελική ανάλυση οι μοναρχοφασίστες δεν έπρατταν πολύ διαφορετικά...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν θα με βαρεθείς ή όχι! Εξαρτάται από το τι έχουν συνηθίσει να ακούν τα αυτιά σου. Πάντως, η αισθητική μου δεν θίγεται τόσο εύκολα. Αλλά εδώ δεν είναι θέμα αισθητικής! Βάζουμε, λοιπόν, στο ίδιο τσουβάλι τους γνωστούς ακροδεξιούς προβοκάτορες, τους κοτζαμάνηδες, τους ασφαλίτες κλπ. με έναν ολόκληρο κόσμο που στέκεται στην αντίπερα όχθη, και που -στην πελιοψηφία του- δεν χρησιμοποιεί βία για τη βία; Πώς μπορείς να ξέρεις -μέσα στο γενικό χαμό και το πανδαιμόνιο- την προέλευση αυτών των στοιχείων. Σε προλαβαίνω: ένα πανί ή ένα έμβλημα δεν αποδεικνύει από μόνο του τίποτα, αν επικαλεστείς κάτι τέτοιο. Μου θυμίζει κάτι Αρειανούς που έδερναν περαστικούς φορώντας -για δόλωμα- κασκόλ του ΠΑΟΚ! Ήταν κακοί οι Παοκτζήδες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θέλω να υπεραπλουστεύσω την όποια λογική μας έχει μείνει. Κρατώ μόνο μια φράση απ' το -γεμάτο συμπάθεια- κείμενό σου. ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΑΗΔΙΑ.
Και κάτι ακόμα: Ελπίζω το ΚΚΕ να μην διεκδικεί για τον εαυτό του τον όρο Κεντρώα αριστερά, όταν αποκηρύσσει μετα βδελυγμίας την άκρα αριστερά!
Κανένας αναρχικός δεν βγήκε να καταγγείλει αυτά που έγιναν σήμερα. Αντίθετα για όλα φταίει (ω τι πρωτοτυπία) το ΚΚΕ: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1344529
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα περι ΠΑΟΚ μετά από αυτά τα ακούω βερεσέ.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ ένα πράμα θα πω: Τρώμε τις σάρκες μας! Ασφαλώς και δεν φταίει για όλα το ΚΚΕ. Ασφαλώς, από την άλλη, πρέπει να το προβληματίσει ότι οι αστοί το αναγορεύουν σε "δύναμη περιφρούρησης" και "υπεύθυνο πολιτικό φορέα". Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε -επιτέλους- τι θέλουμε και πώς θα το πετύχουμε! Στην αναμπουμπούλα χαίρεται μόνο ο λύκος. Και τέτοιοι υπάρχουν πολλοί τελευταία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχέδιο προχωράει επιτελικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσα χρόνια προσπαθούσαν να πείσουν τον κόσμο να μην κατεβαίνει στις διαδηλώσεις, βάζοντας κουκουλοφόρους να κάνουν καταστροφές. Και πράγματι το σχέδιό τους πέτυχε.
Τώρα που ο κόσμος θέλει να κατέβει στο δρόμο, προφανώς απευθύνεται στην αγωνιστική αγκαλιά του ΠΑΜΕ, εντός της οποίας οι προβοκατόρικοι μηχανισμοί δεν έχουν τη δυνατότητα να εισέλθουν.
Οπότε επιτίθενται με νέο τρόπο, και μάλιστα σε διπλό ταμπλό:
Από τη μία "συγχαίρουν" το ΠΑΜΕ, προκειμένου να σπείρουν αμφιβολία και να προκαλέσουν τους αριστεριστές για να του επιτεθούν φραστικά και να το καταγγείλουν.
Και από την άλλη επιστρατεύουν τον κουκουλοφορεμένο στρατό τους να επιτεθεί στο ΠΑΜΕ, ώστε να σπείρουν τον τρόμο.
Δείτε εδώ το πρώτο βίντεο από το 8:30 και μετά: http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/10/blog-post_7503.html
Ο συρφετός του δελτίου ειδήσεων προσπαθεί να στριμώξει τον εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ ταυτόχρονα και με τους δύο τρόπους.
Από τη μια λένε "ας παραιτηθεί ο Παπουτσής και να αναλάβετε εσείς", και από την άλλη "μα σήμερα έχετε ένα νεκρό και 50 σοβαρά τραυματισμένους, δηλαδή δεν μπορείτε να προστατέψετε τον κόσμο σας".
Σπέρνουν σύγχυση, αμφιβολία και πανικό.
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε φίλε μου. Ξεκίνησες να λες κατι άλλο και τώρα που το απάντησα τα αλλάζεις. Δεν ξέρω μπορεί να είμαι επιθετική αλλά σήμερα δεν είμαι καλά, πόνανε τα μυαλά μου! Το ΠΑΜΕ περιφρουρούσε και καλά έκανε τους διαδηλωτές- απεργούς. Ότι ο Πάγκαλος εδωσε συγχαρητήρια δεν μου λέει κάτι. Αυριο θα λέει πάλι ότι είμαστε στα όρια της νομιμότητας. Ή τελικά μου λέει: η προβοκάτσια έχει πολλά μονοπάτια. Διάβασα ότι πετούσαν μάρμαρα στον κύριο όγκο της συγκέντρωσης ούτε καν στην περιφρούρηση. Και ότι είχαν βγει από την πορεία των "Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω" http://erodotos.wordpress.com/2011/10/20/syntagma-pame-parakratikoi/
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://tribes.wordpress.com/2011/10/20/athens-riots/
Πες μου ότι λένε ψέματα.
Σήμερα δεν είναι η μέρα να αναγνωρίσει το ΚΚΕ τυχόν λάθη που έχει κάνει. Σήμερα είναι η μέρα να ξαναβάλουμε στις τρύπες τους κάθε είδους φασίστες.
Υ.Γ. Συγγνώμη για τυχόν λάθη γραμματικά και συντκτικά. Είμαι σε σύγχυση!
Δεν είναι θέμα τι πιστεύω εγώ! Όταν αυτός ο κόσμος "που στέκεται στην αντίπερα όχθη" λειτουργεί σαν τους παρακρατικούς που ανέφερες ή δεν τους καταδικάζει απερίφραστα, τότε ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ είναι προβοκάτορες, παρακρατικοί, ΑΝΑΡΧΟΦΑΣΙΣΤΕΣ! Και κάτι περισσότερο: ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτέ δεν ένοιωθα τις σάρκες μου κοινές με αυτούς για να τις φάω και από κοινού. Οι λύκοι άλλωστε χαίρονται όταν τους προσφέρουν κάποιοι υλικό για να εντείνουν την καταστολή, για να εμποδίσουν δεκάδες ως εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου να διαδηλώσουν ενάντια στην κυβέρνηση και, στην περίπτωση του ΠΑΜΕ, για άλλη εξουσία.
Τέλος πράγματι θα σε βαρεθώ... Όχι γιατί δεν λες τα ίδια με μένα, αλλά γιατί μηρυκάζεις με κουλτουριάρικο τρόπο όσα λένε άλλοι...
ΥΓ. Και τα προβοκατόρικα περί "αναγόρευσης από τους αστούς σε "υπεύθυνο πολιτικό φορέα"" πες τα εκεί που μπορεί να πιάσουν κανά ψάρι σε τίποτα θολά νερά...
Ντεμη, αν εσυ θες να τσουβαλιασεις παρακρατικους με απλο κοσμο που θελησε να διαδηλωσει ειρηνικα, καντο στον ελευθερο χρονο σου και μην φορτωνεις τετοιες ανοησιες στο ΚΚΕ. Εμεις μιλησαμε για αναρχοφασιστες, ασφαλιτες και παρακρατικους. Που πανω κατω ειναι το ιδιο πραγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα τρια σχολια που εκανες μετα το σημερινο χαμο, εξανιστασαι εναντια στο ΚΚΕ και το μονο που κρατησες ειναι ενας ορος που σου χτυπησε ασχημα στο ματι. Και η αγωνια σου να γκρινιαξεις για το Κομμα ηταν τετοια που "ξεχασες" και το νεκρο.
Οσο για τον εκπληκτικο καινοτομο ορο "κεντρωα αριστερα" που λανσαρες σημερα (αν το εχει πει και καποιος αλλος πριν του ζητω ταπεινα συγνωμη), μαλλον ταιριαζει σε ομαδες και χωρους που εχουν προβλημα προσανατολισμου. ΣΥΡΙΖΑ πχ (τυχαια μου ηρθε). Το ΚΚΕ ειναι Κομμουνιστικο Κομμα και, ακρες, μεσες, παραμεσες και κεντρωες αριστερες δεν υπαρχουν σε τετοιους χαρτες προσδιορισμου.
Ποσο πολυ σας σας ετσουξε που μειναμε τελικα στο Συνταγμα....
Κασπερ
partydog
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο να είσαι συγχυσμένη. Ούτε σε αμφισβητώ ούτε διαφωνώ για το δολοφονικό των επιθέσεων. Πολύ περισσότερο, για τον προβοκατόρικο χαρακτήρα τους.
Το blog που με περέπεμψες λέει κάπου στο κείμενο: "Το μπλοκ αυτό των “αναρχικών” είχε ήδη κάνει επεισόδια στο Μοναστηράκι. Γιατί η αστυνομία δεν τους σταμάτησε και τους άφησε να πάνε μέχρι το Σύνταγμα;"
Το "αναρχικών" είναι εντός εισαγωγικών!
Καλά, ανώνυμε, εσύ είσαι σε πλήρη σύγχυση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι άνθρωποι να έλεγε σε εισαγωγικά θα το έβαζε. Αυτοί που είναι αναρχικοί, βλέπε ΑΚ, τους υπερασπίζονται και τους αποδέχονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία πρώτη εκτίμηση: αυτοί που έδρασαν σήμερα στην πλάτη του ΠΑΜΕ είναι αυτό που λέει το ΚΚΕ (προβοκάτορες και άλλα τινά). Αλλά είναι και μπαχαλακιδες οι οποίοι αυτοαποκαλούνται αναρχικοί· υπάρχουν, όμως, αναρχικοί και “αναρχικοί” (π.χ. ισπανικός εμφύλιος), όπως υπάρχουν κομμουνιστές και “κομμουνιστές”. Αυτοί λοιπόν που συμμετείχαν στην ρίψη μολότοφ σε συνδικαλιστές/αγωνιστεές είναι μία πλειοψηφική τάση που έχει διακόψει τις σχέσεις της με το Μαρξισμό, υιοθετώντας κατά περίσταση και χωρίς συνεκτικότητα ένα μείγμα κλασσικού αναρχισμού, κοινωνιολογικές θεωρίες της σύγκρουσης, Στίνα και Καστοριάδη και ολίγη από ΣΥΡΙΖΑ. Ως τάση, καπελώνουν το Ελληνικό αναρχικό κίνημα τουλάχιστον τα τελευταία 15 χρόνια και η σύμπλευση με το παρακράτος έρχεται αναπόφευκτα. Θα πρέπει να ψάξει κανείς πολύ βαθειά στο Ευρωπαικό και παγκόσμιο αναρχικό κίνημα για να βρει τόση συσσωρευμένη βλακεία, θράσος και αλητεία σε ένα αναρχικό χώρο όπως το Ελληνικό. Η πλειοψηφία των Ελλήνων αναρχικών είναι το λούμπεν προλεταριάτο του παγκόσμιου αναρχικού κινήματος. Το Ευρωπαϊκό αναρχικό κίνημα για παράδειγμα είναι στον πυρήνα του Μαρξιστικό. Μπορεί να διαφωνώ στο θέμα της εξούσιας, αλλά τουλάχιστον μπορείς να συζητήσεις διότι κανείς δεν θα πήγαινε ποτέ να πετάξει μολότοφ σε συνδικαλιστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρακτηριστικό δε παράδειγμα “αναρχικής” υποκρίσίας είναι ότι σε “αναρχικά” (πλέον) σαιτ σου προβάλλουν την ΠΟΕ-ΟΤΑ ως “λαό” που αποφάσισε να αγωνιστεί, ενώ παράλληλα η γενική γραμμή που προωθείται είναι ότι το “ΠΑΜΕ φυλάει το κοινοβούλιο από την επανάσταση”. Να πάρουν λοιπόν την ΠΟΕ-ΟΤΑ και τους Δεν Πληρώνω απ' το χέρι και να κάνουν “την επανάσταση”. Ότι είναι να το κάνουν μόνοι τους. Ποιος του σταμάτα; Γιατί δεν το κάνουν; Γιατί η γραμμή τους έχει αποδειχθεί αποτυχημένη. 15 χρόνια τώρα οι ίδιες αθλιότητες για να ικανοποιούν το λαϊκό οφθαλμολουτρο από την τηλεόραση. Αναρχικός δε θα 'καιγε πότε βιβλιοθήκη. Αλλά τα είδαμε κι αυτά πάμπολλες φορές με κάποιους καριερίστες -πρώην Κνίτες- σοσιαλδημοκράτες να μας τα παρουσιάζουν ως “εξέγερση της νεολαίας”.
Ελπίζαμε ότι είχαν αλλάξει τα πράγματα με την ΑΚ. Θυμίζω στους πιο παλιούς ότι αυτά τα λουμπεναρια (επιστημονικώς περί αυτού πρόκειται και αν διαβάσει κάνεις κείμενα Ευρωπαίων αναρχικών το ίδιο θα σου πουν) μέχρι το 2008 δεν μπορούσαν να οργανώσουν ούτε μία πορεία στο κέντρο της Αθήνας. Παλιότερα που θυμάμαι στους χώρους αυτούς υπήρχαν κάθε λογής απολίτικοι Β.Π., χούλιγκανς, ρειβόνια κλπ. Ήταν τόσο απελπιστική η κατάσταση που κυκλοφορούσαν μύθοι “ότι υπάρχουν και πραγματικοί αναρχικοί” και ότι “αυτοί δεν είναι αναρχικοί”. Μέχρι που τους “περιέθαλψε” ο ΣΥΡΙΖΑ, έγιναν ένα με τους αγανακτισμένος κι έχουν ακόμα το θράσος να μου αυτο-αποκαλούνται αντι-εξουσιαστές και αναρχικοί.
Η ανακοίνωση της ΑΚ είναι κατάπτυστη και φασιστική. Στο ίδιο λούμπεν ύφος: “άκου να σου πω αγοράκι για την ταξική πάλη, κι έτσι”. Αυτό δεν είναι αναρχισμός είναι καπέλωμα που προσπαθεί να συγκαλύψει παράλληλα τη δράση του παρακράτους, η οποία δεν περιορίζεται μόνο στην οργάνωση προβοκάτσιας ενάντια στο οργανωμένο ΚΚΕ (στα “ΚΝΑΤ”), αλλά και σ' ένα κομμάτι του εργατικού κινήματος που προσπαθεί να οργανωθεί γύρω από το ΠΑΜΕ και δε θα ρωτήσει κανένα μαυροκουκουλιάρη που, πως και με ποιον θα οργανωθεί. Αυτοί λοιπόν οι αναρχικοί χτύπησαν σήμερα, με τη βοήθεια του παρακράτους, εργαζόμενους κι επειδή είναι τόσο θρασύδειλα γουρούνια που ως “χώρος” δεν έχουν την ευχέρεια ούτε την αρχοντιά να ζητήσουν συγγνώμη οι εργαζόμενοι πρέπει να τους στείλουν στο διάολο. Και αφού πάνε να μην ξαναγυρίσουν μπας και ξεβρομίσει ο τόπος.
Κλείνοντας, ο σύγχρονος αναρχισμός δεν δύναται να πιστεύει σε ιδεολογήματα όπως εκείνο της “άμεσης δημοκρατίας”. Πρέπει να αποκτήσει ξεκάθαρα αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο. Εάν ήταν αντικαπιταλιστές δεν θα έκαναν τέτοια επίθεση στο ΠΑΜΕ. Εάν ήταν δημοκράτες δεν θα κάλυπταν το παρακράτος.
Το ότι η ΑΚ Αθήνας καθοδηγείται ανοιχτά από την Ασφάλεια το καταλαβαίνεις από την ανακοίνωσή τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι δυνατόν αναρχική/αντιεξουσιαστική οργάνωση να συντάσσει ανακοίνωση γραμμένη στην καθαρεύουσα;;;
Άσε που το λένε και μόνοι τους:
"Χρησιμοποιώντας την περίφημη περιφρούρησή του –η οποία συνετρίβη με το πρώτο μπαμ και διεσώθη πρόσκαιρα με την συνεργασία και την επέμβαση των ΜΑΤ"
Δηλαδή "συνετρίβη" με "το πρώτο μπαμ", και αργότερα "διεσώθη" από τα ΜΑΤ. Άρα και οι ίδιοι λένε ότι "το πρώτο μπαμ" δεν ήταν με τα ΜΑΤ αλλά μαζί τους, δηλαδή κατέβηκαν μόνο για να χτυπήσουν το ΠΑΜΕ.
Και για να μην αρχίσουν οι παραφιλολογίες. Η ολοκληρωτική διάβρωση της ΑΚ από την Ασφάλεια έγινε μετά τη δολοφονία των εργαζομένων της Marfin πριν από ενάμισι χρόνο. Η πλειοψηφία των ατόμων (όχι Ασφαλίτες, απλοί άνθρωποι αντιεξουσιαστές) απομακρύνθηκε με ελαφρά πηδηματάκια από την ΑΚ τότε, όταν συνειδητοποίησαν τρομοκρατημένοι που οδηγούν οι πολιτικές τους επιλογές. "Πεδίο δόξης λαμπρόν" λοιπόν για τους ήδη υπάρχοντες Ασφαλήτες, που πήραν το πάνω χέρι.
Πρόχειρη εκτίμηση: Η εξέλιξη αυτή δείχνει την αδυναμία της αστικής τάξης να καταστείλει το κίνημα, αφού πλέον δε μπορούν ούτε τους επίσημους μηχανισμούς τους να εμπιστευτούν, και γι' αυτό αναθέτουν τη βρωμοδουλειά στο παρακράτος. Είναι ένδειξη του ότι η ταξική πάλη έχει ωριμάσει στην Ελλάδα και πρέπει να οξυνθεί κι άλλο.