Τις τελευταίες μέρες πληθαίνουν τα σημάδια που δείχνουν πως η ώρα της κρίσεως πλησιάζει. Ο μάκης παπαδόπουλος εμφανίζεται στον σκάι –χωρίς καν να είναι προεκλογική περίοδος- κι ερεθίζει τον μέσο τηλεθεατή του αλαφούζου και πρώτα και κύρια το διευθυντή του καναλιού του. Δέκα μέρες πριν βγήκαν ο μπογιό και ο παφίλης ταυτόχρονα, στο ίδιο πάνελ με το δελαστίκ. Μια φαντασίωση έγινε πραγματικότητα, σα να τρως πίτα γύρο και πίτσα μαζί.
Η ελευθεροτυπία -φημολογείται ότι- πάει για κλείσιμο και βάζει ηρωικά τελευταία πρωτοσέλιδα, αποσύροντας τη στήριξή της στο γιωργάκη, μέχρι να πάρει το επόμενο δάνειο. Ο ρίζος έγραψε για το θάνατο του τζιαντζή. Στον τρίτο τόμο ίσως γίνει κι η πολιτική του αποκατάσταση –όχι όμως και κομματική.
Μια μερίδα του αστικού κόσμου μας προτιμά εκτός ευρωζώνης, και συνεχίζει να εφαρμόζει το μεταβατικό πρόγραμμα των αριστερών οικονομολόγων. Ενώ η αλέκα είπε στη βουλή στους πασόκους στο ύφος που καταλαβαίνουν να προσέξουν τις κολεγιές τους, για να μην πάθουν ό,τι κι ο αντρέας. Αλλά τι ακριβώς εννοούσε;
Η στρατιωτική ηγεσία άλλαξε εξ ολοκλήρου, στα πρότυπα του σεκ, βάση καταστατικού, που προβλέπει πως η καθοδηγητική ομάδα αντικαθίσταται όλη μαζί ή καθόλου –και πρακτικά το δεύτερο. Κάποιοι σφοι θυμήθηκαν τα παλιά κι έκαναν τη σύνδεση. Μετά τα ιουνιανά έρχεται το πραξικόπημα, κι ο γκαπ έβαλε τους δικούς του στο στράτευμα για να το ελέγξει. Να θυμηθώ να αγοράσω καλές πιτζάμες για τη μέρα που θα ‘ρθουν να μας πάρουν.
Εν τω μεταξύ οι πασόκοι έστειλαν στα αζήτητα το δημοψήφισμα για το ευρώ, όπου μπορεί να χάναμε πανηγυρικά, αλλά θα άνοιγε άλλου είδους πανηγύρι και θα φαινόταν καθαρά στον λαό η σημασία του συνθήματος πέντε κόμματα, δύο πολιτικές. Ο συν που είναι κάτι σαν δύο κόμματα με πέντε πολιτικές, θα πήγαινε να πατήσει με δύο πόδια σε τρεις βάρκες. Ενώ εμείς, βάση του νέου νόμου για τα δημοψηφίσματα, θα συνυπήρχαμε στην επιτροπή του όχι με τα μουλού και τους αντάρτες. Κι εκεί θα έβγαιναν τα μαχαίρια πισώπλατα, η κουβέντα θα γύριζε νομοτελειακά στο βρώμικο 89 και το ρεβιζιονιστικό 56, κι ο κόσμος που θα το ‘βλεπε, θα ‘ταν χαμένος στη μετάφραση.
Όλα ανεξαιρέτως τα στοιχεία συντείνουν στην έλευση της δευτέρας παρουσίας, της λαϊκής εξουσίας και του σοσιαλισμού, όπου ως γνωστόν μεταθέτουμε τα πάντα. Αλλά πλέον δε μοιάζουν τόσο μακρινά κι όσοι τα θεωρούν τέτοια, μάλλον τις μεταφυσικές τους ανησυχίες δείχνουν, παρά τον πολιτικό τους ρεαλισμό. Κι ούτε καν αναγνωρίζουν ως πρώτη παρουσία τον υπαρκτό, ή έστω ως προφήτη, παρά μόνο ως ιούδα που ασπάστηκε το μαρξισμό, για να τον προδώσει. Αλλά εμείς προσδοκούμε ανάσταση νεκρών, σοβιετικών επαναστάσεων κι ιδεών, που είναι πιο ζωντανές κι από εμάς τους ζωντανούς. Αλλιώς θα δώσουμε το φιλί της ζωής στον νεκροζώντανο καπιταλισμό, που ρουφάει σα βρικόλακας την υπεραξία της εργατικής τάξης, για να επιβιώσει και να αναπαραχθεί.
Κι οι ιστορικές αναλογίες συνεχίζονται.
Η πτώση του παπανδρέου θυμίζει την περί-πτωση της χούντας που δεν τελείωσε το 73’, αλλά ένα χρόνο μετά κι από τα πάνω –με τον αττίλα- για να προλάβουν την λαϊκή αντίδραση και να την καναλιζάρουν σε ψευτοδιλήμματα: καραμανλής ή τανκς, ευρώ ή δραχμή, κτλ.
Η νδ ζητάει προσωρινή, μεταβατική κυβέρνηση. Φαβορί για να αναλάβει επικεφαλής είναι ο κερένσκι. Ακούγονται επίσης τα ονόματα του ηλία ζούρου και του σάκη τσιώλη που ειδικεύονται στο παιχνίδι της μετάβασης (transition game). Ακούστηκε επίσης το όνομα του τραπεζίτη παπαδήμου, στα πρότυπα της οικουμενικής του ζολώτα. Αλλά η νουδου επιμένει για τον προσωρινό και περιορισμένο χαρακτήρα της κυβέρνησης αστικής ενότητας κι απορρίπτει τον όρο συγκυβέρνηση, με το ίδιο σκεπτικό που δεν είχαμε συγκυβέρνηση κι επί τζανετάκη. Άλλο καπέλο αν ήταν σωστή ή λάθος κίνηση.
Ο καρατζαφέρης ονειρεύεται να γίνει υπουργός, όπως το ίνδαλμά του, ο μεταξάς, στις αρχές του 36’. Την ίδια χρονία ο μεταξάς έγινε και δικτάτορας με τη συναίνεση της βουλής, που έπαυσε οικειοθελώς τις λειτουργίες της. Γιατί να μη γίνει κι ο εθνικόφρων καρατζαφύρερ, που έχει μεγαλύτερο ποσοστό απ’ το 4% των εθνικοφρόνων του μεταξά; Από αστική συναίνεση εξάλλου, άλλο τίποτα.
Οι ιστορικές αναλογίες αγγίζουν τις διαστάσεις του μύθου. Το πασόκ βλέπει τους βουλευτές του να το σκάνε σαν στυμφαλίδες κότες για να γλιτώσουν απ’ το ναυάγιο, αλλά παραμένει εφτάψυχο σα λερναία ύδρα, όσα κεφάλια βουλευτών κι αν του κόψεις. Κι εμείς καλούμαστε να διώξουμε τον κέρβερο της τρόικα με τα τρία κεφάλια –εε, πασοκ, δντ- και να καθαρίσουμε τον αστικό κόπρο του αυγεία, των σκανδάλων και της εκμετάλλευσης, όπως σε εκείνη την αφίσα των μπολσεβίκων με τον λένιν, που παίρνει την σκούπα και καθαρίζει τη ρωσία απ’ τους καπιταλιστές, τους τσαρικούς και κάθε λογής παράσιτα που κάθονται στο σβέρκο της κοινωνίας.
Κι αυτό θα γίνει όταν το ποτάμι της λαϊκής οργής, συναντήσει τον αλφειό και τα άλλα ρυάκια του λαϊκού μετώπου και γίνει χείμαρρος ορμητικός που θα παρασύρει στο διάβα του την αστική εξουσία και το πολιτικό της προσωπικό. Ίσως τότε ξεπλύνουμε τη ντροπή και για αγαλματάκι του ηρακλή που χαρίσαμε στο γκόρμπι για το έργο που επιτελούσε.
Μένεις λοιπόν αμήχανος μπροστά στη συγκυρία κι αναρωτιέσαι. Τι έγινε ρε παιδιά; Σαν το σπύρο από τους απαράδεκτους, που έπαιζε τον κομμουνιστή κι έβλεπε γύρω το σύμπαν του να καταρρέει. Τι έγινε ρε παιδιά, μας την πέσανε; Αλλά μετά έκανε εκείνη τη γελοία διαφήμιση, με το ευρώ καλύτερα, κι έτσι δε θα ‘ναι μαζί μας στην επιτροπή του όχι για το δημοψήφισμα. Άσε που τώρα οι ρόλοι αντιστράφηκαν.
Τι έγινε ρε παιδιά, καταρρέει το αστικό σκηνικό;
Ασφαλώς όχι. Ζορίζεται όμως, κι είναι αναγκασμένο να αρχίσει να καίει –απ’- τις πολιτικές του εφεδρείες. Κι αυτό που χρειάζεται δεν είναι να μπλέξουμε στον λαβύρινθο των υπόγειων διεργασιών του, αλλά να οργανώσουμε τη παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα που δρα σαν καταλύτης για τα περαιτέρω. Χτες στη θεσσαλονίκη είχαμε αρκετό κόσμο, σήμερα στο σύνταγμα θα είναι ακόμα περισσότερος. Να δούμε όμως τι σχεδιασμό, θα έχουν και τα παιδιά...
Στο προτσές των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, η οξεία διαμάχη των αστών δίνει την κατάλληλη ευκαιρία για να προβάλει δραστικός-δυναμικός(ω σώτερ) ο εργατικός - λαϊκός παράγοντας. Κι εγώ που νόμιζα ότι τα συμφέροντα του συλλογικού κεφαλαιοκράτη στο νέο στάδιο εκφράζονταν ως όλον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, το κράτος εκφράζει τα συμφέροντα του συλλογικού καπιταλιστή, αλλά αυτό δεν αναιρεί τις εσωτερικές αντιθέσεις του συστήματος οι οποίες οξύνονται σε περίοδο κρίσης. Ο καβγάς για το ποιος θα πληρώσει την κρίση μεταξύ γερμανών και γάλλων πχ είναι ενδεικτικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα γιατί, κείνος ο αρχαίος τύπος, είπε το γνωστό:
ΑπάντησηΔιαγραφή- Τα πάντα ρει !!!
Για ... μας το είπε !!!
Χε χε !
Όλοι μας έχουμε επισημάνει ότι τον τελευταίο χρόνο, η ιστορία γράφεται με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, και όχι με περίληψη ρουτίνας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρέος του καθένα μας να συμβάλουμε στην ριζοσπαστικοποίηση του λαού.
Να εκμεταλευτούμε τις αντιθέσεις, και τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει μέσα στην αστική τάξη.
Η αδίστακτη φύση του αστικού κόσμου είναι γνωστή, όλα και όλοι είναι αναλώσιμοι μπροστά στο μεγάλο του ιδανικό το κέρδος.
Γι' αυτό και το πρωτοσέλιδα, και ο Μπογιό, ο Παφίλης, ο Δελαστίκ, και ο Μάκης Παπαδόπουλος, το ότι ο Μπάμπης είπε το απεταξάμην τρις, ελέγχεται ως ανακριβές.
Ο ΓΑΠ τρέχει για να προλάβει, δεν μπόρεσε να εκτελέσει όλα τα γραμμάτια, και ο χρόνος του τελειώνει, η ανικανότητα του είναι τόσο μεγάλη που η αστική τάξη αναγκάζεται να βγάλει στο προσκήνιο τις εφεδρείες της, που στο σχέδιο ήταν για αργότερα και με πιο ομαλή μετάβαση.
Η Αλέκα προφανώς φωτογράφιζε τον Κουρή και τον αυριανισμό, και οι αλλαγές στις ένοπλες δυνάμεις, ήταν μια ακόμη διαταγή του ΝΑΤΟ που εκτέλεσε ο ΓΑΠ.
Η αντίδραση των νεόπλουτων μικροαστών, τώρα που μεγάλη μερίδα τους έχει μετατραπεί σε νεόπτωχους είναι απρόβλεπτη.
Η ιστορία μας έχει διδάξει πως ασκεί μια λαγνεία επάνω της ο φασισμός.
Έχουμε όμως την τύχη να έχουμε το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα στην Ευρώπη, που με σταθερότητα και επιμονή κατάφερε να αναδείξει το βάρβαρο πρόσωπο της ΕΕ [γι΄αυτό ίσως και ο τρόμος του αστικού κατεστημένου για το δημοψήφισμα]
Τώρα λοιπόν που οι αστοί ζορίζονται, εμείς να ανασηκώσουμε τα μανίκια σ' όλες τις μορφές πάλης, για να πλησιάσουμε βήμα βήμα στην λαϊκή εξουσία και την ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ.
'ΥΓ αν και όλοι μας γνωρίζουμε το όνομα της μαμής που θα την φέρει στον κόσμο.
Έχω ένα άσκετο να πω: ο παραληλισμός της πίτσας με το γύρο με έκανε να κλάψω από τα γέλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τα κόμματα/μέτωπα που θα στήριζαν το ΟΧΙ να έχουν με το ζόρι 10% (και πολυ λεω) στις προηγουμενες βουλευτικές, και με δεδομένο πως τα ποσοστά αποκλείεται να ήταν 90-10, τα περί πανηγυρικής ήττας δε νομίζω πως θα ευσταθούν .
ΑπάντησηΔιαγραφήλοιπόν... η μόνη λύση είναι... την εύα καϊλή στα 4... στο σύνταγμα για να δει τι θα πει ναι και όλοι μαζί στις κρεμάλες...
ΑπάντησηΔιαγραφήδε ξέρετε τι σας περιμένει μου$%^%$να
...πάμε να συνεχίσουμε τα τσίπουρα
Εμένα ο συνδυασμός πίτσας-γύρου με έκανε να κλάψω από χαρά, όταν τον δοκίμασα τελικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανηγυρική ήττα από αυτή την άποψη δε θα ήταν, αλλά μετά θα είχαν να το χρησιμοποιούν για χρόνια. Ο λαός δε θέλει να φύγει από ευρώ, εε κτλ. Κι ίσως να 'ταν αυτογκόλ αν γινόταν τώρα κάτι τέτοιο.
Τελικά εκλογές κατά τις απόκριες. Παρατεταμένη προεκλογική περίοδος επί της ουσίας. Δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίσει αυτό όμως.
Κατά τα άλλα, ο σαμαράς φαίνεται ότι δε θέλει να καεί μαζί με τους άλλους. Όπως είχε πει κι όταν δεν ψηφιζε το μνημόνιο, κάποια λύση πρέπει να υπάρχει ως εναλλακτική. Δε μπορεί να την κάψουν από τώρα. Ίσως υποχρεωθούν να το κάνουν όμως μετά τις εκλογές.
η ξεχασμενη κολλεγια του '80 ειναι ο κουρης και η αυριανη αλλα και το γεγονος οτι στο πιεστηριο της τυπωνοταν δωρεαν ο στοχος η ναζιστικη φυλλαδα (τοτε του Καψασκη)
ΑπάντησηΔιαγραφήη προσπαθεια της σοσιαλδημοκρατιας να υπερφαλλαγισει τα συντηριτικα κομματα (ενδοαστικές αντιθεσεις) οδηγησε τις τελευταιες 2 δεκαετιες στην κρυφη ενισχυση των ακροδεξιων μορφωματων
Ωραία. Και ποια θα είναι η κατάληξη που θα έχουν δηλ; Εκεί το χάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈκανα επίσης έναν ιντριγκαδόρικο συνειρμό. Να οξυνθούν τα πράγματα και να του πει: θα έχετε την ίδια τύχη με τις κολεγιές σας στην σοσιαλιστική διεθνή. Μουμπάρακ, μπενάλι κτλ. Στυμμένες λεμονόκουπες των ιμπεριαλιστών.
Και μετά τις καταιγιστικές εξελίξεις επανήλθαμε στην ηρεμία (πριν την καταιγίδα ξανά;). Ψήφος εμπιστοσύνης, το πασοκ δεν πέφτει και βλέπουμε. Αν δεν πέσουν, να τους ρίξουμε αλλά ποιοι είμαστε εμείς που θα τους ρίξουμε; Μήπως είμαστε (ή έτσι μας έχουν κάνει να νομίζουμε) ότι είμαστε κάποιοι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί πια η κατάσταση να γίνει σα να τρως λαπά και φιδέ μαζί; Και πόσοι θα γούσταραν αυτό το συνδυασμό;
mariori
Για τις κολλεγιές του Αντρέα με το στρατό και τη χούντα έλεγε και ότι τελικά δεν κατάφεραν να το ελέγξουν. Για αυτό είπε θα περνάμε και θα χαιρετάμε μπροστά από το σπίτι του Μεταξά, ότι ενισχύει υπέρμετρα το ΛΑΟΣ και μπορεί να υπάρξουν άλλες εξελίξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήμετα ο κουρης ξεκινησε το φωτορομαντζο με τα γυμνα της λιανη το κολοσπιτο (κατα γιαννοπουλο) στην εκαλη κλπ κλπ. συνεπως....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ’ ότι φαίνεται η προοπτική ριζοσπαστικής ρήξης με το καθεστώς είναι περιορισμένη. Έχουν ακόμα πολλά χαρτιά να παίξουν. Άπειρους συνδυασμούς να επικαλεστούν κι έναν ανώριμο λαό να δαμάσουν. Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι κάποια άνοδος τον εκλογικών ποσοστών του ΚΚΕ (άντε μέχρι 20%). Κοινοβουλευτική πίεση δλδ κι ενίσχυση του ηγεμονικού λόγου της αριστεράς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
Υ.γ. το νου σας...έρχονται...τα εξαπτέρυγα να «σώσουν το λάο απ'την ηθική κατάπτωση».
αν δεν ειμαστε ενοπλοι αλλαγη δε θα γινει συνεπως απο το σημερα μεχρι εκεινη τη στιγμη εχουμε πολυ δρομο να διαβουμε αταλαντευτοι και στοχοπροσηλωμενοι
ΑπάντησηΔιαγραφήτην ανικανοτητα του πολιτικου προσωπικου και τη δειλια του γαπ μην τη μεταφραζουμε σε τριγμο του συστηματος αν δεν τους αμφισβητησουμε στη ριζα τους εκει που παραγεται υπεραξια ο δρομος θα ειναι μονο διακοσμιτικος
τι δεν έγινε είναι το θέμα:
ΑπάντησηΔιαγραφήτο γεγονός είναι ότι ύστερα από το μεγάλο απεργιακό διήμερο και τη 28 Οκτωβρίου, που έγινε μέρα διαμαρτυρίας, μετά καθίσαμε όλοι να δουμε τι χαρτί θα βγάλουν τα συμφέροντα, για να κυβερνήσει.
βέβαια η αριστερά απείχε από το αυτονόητο: να μετατρέψει την παρασκευή σε μέρα μεγάλης αντικυβερνητικής διαδήλωσης. Για να παρει την πρωτοβουλία ο λαός. Να νίωσει αυτοπεποίθηση, ότι μπορεί να τραβήξει άλλο δρόμο, ανατροπής, κόντρα στα σχεδια που του ετοιμάζουν, τα νέα μνημόμια κ μέτρα.
Πρέπει εμείς να ξέρουμε ότι ο κύκλος της κρίσης τώρα φαίνεται να μπαίνει σε έξαρση. Η ανάκαμψη μάλλον τελείωσε κ μια νέα ύφεση παράγει το διεθνή παροξυσμό ενάντια στους εργαζομένουυς διεθνώς. Αυτό το κυμά θα "ξαναγυρίσει" πίσω σε εμάς, με νέες προσαρμογές, απαίτηση για νέες ανταγωνιστικότητα, λιτότητα..
Εμείς γιατί αντιδρούμε όπως συνήθως κ με εκλογικό ορίζοντα;
Έτσι από τη μια από το ΚΚΕ είχε "πίασει" την πλατεία για την παρασκευή, κάνοντας προεκλογική συγκέντρωση, και από την άλλη ο ΣΥΝ έκανε τη δικιά του την Πέμπτη, για να προλάβει τα γεγονότα, καπελώνοντας μάλιστα τα πρωτοβάθμια σωματεία, ότι δήθεν συμμετέχουν στην συγκέντρωση της Πέμπτης!
Απουσιάζε η πρωτοβουλιά προς το λαό, ο οποίος έκατσε (εκεί τον βάλανε δλδ) σπίτι. Νομίζω ότι έαν το ΚΚΕ άφηνε λίγο την κάμερα γερανός, την ομιλία εξπρες, τις εξέδρες στην ερμού (από τον ερμή το φτεροπόδαρο γιατί οι σ/φοι διαλύθηκαν αστραπή χωρίς πορεία), και καλούσε σε πορεία, σίγουρα άλλη δυναμική και συνέχεια θα προμηνύονταν.
Από το ΣΥΝ, τι να περιμένεις, αυτά που είπε στη βουλή ο Τσίπρας και στην πολιτική γραμματεία είναι επικινδύνως ρεφορμιστικά...
Σημ.1: Τα αιτήματα της Αλέκας για "τα μέτωπα πάλης" είναι 11, κ δεν λέει πουθενά ένα πολιτικό αίτημα πχ. να πέσει η κυβέρνηση, να διαγραφεί το χρέος κ. Αυτά είναι για το κόμμα.
Σημ.2: Την διάταξη από τις κλούβες την πρόσεξε κανείς γύρω από τη συγκέντρωση του κκε;
Σημ.3: Στο μέγκα γιατί δεν είπε κουβέντα από όσα είπε στην πλατεία η αλέκα. Τα ξέχασε;;;
Σημ 4: Που το ξέρει η αλέκα ότι ο λαός δεν είναι έτοιμος να κάνει "ριζικές ανατροπές σήμερα"; το αίτημα κάτω η κυβέρνηση, που λέει κ το κκε για πότε είναι
Ριζοσπαστική ανατροπή δεν είναι το να πέσει η κυβέρνηση. Ριζοσπαστική ανατροπή είναι το να πέσει η κυβέρνηση με κάποιο είδος σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας. Το αίτημα πτώσης της κυβέρνησης το θέτει κάθε είδος μικροαστικού τρωκτικού που βλέπει να πηγαίνουν χαμένα «τα όνειρα» για αναπαραγωγή της παρασιτικής θέσης του στον εκφυλισμένο δημόσιο τομέα. Μετά τα χτεσινά μάλιστα φαντάζει πιο δυνατή μία ροπή προς τον εκφασισμό του μεταπολιτευτικού τοπίου (π.χ. οι κολλεγιές με το ΛΑΟΣ). Υπ’ αυτήν την έννοια η εναλλαγή των κυβερνητικών σχημάτων είναι ο τρόπος με τον οποίο η ταξική πάλη διοχετεύεται σε όλο και περισσότερο μικροαστικά μονοπάτια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με τον Άναυδο ότι το πρόβλημα τίθεται ως θέμα συσπείρωσης γύρω απ’ τα ταξικά συνδικάτα. Αλλά και πάλι αυτή η προοπτική ενδυνάμωσης του ταξικού πόλου περνάει μέσα από την δυνατότητα πίεσης στο κοινοβούλιο το οποίο δεν είναι αυτοσκοπός (και μπορεί να πει κανείς ούτε καν μέσο), αλλά τουλάχιστον δίνει τη δυνατότητα μετατόπισης του δημόσιου διαλόγου στο επίδικο: την ενίσχυση της ταξικής συμμαχίας μέσα κι έξω απ’ το κεφάλαιο, μέσα κι έξω απ’ το κοινοβούλιο μέσα κι έξω απ’ το κράτος . Απ' αυτήν την επιρρόη θα προκύψει σίγουρα η ενδυνάμωση των ταξικών συνδικάτων.
Αυτό είναι ένα Αίτημα.
Απ' την άλλη, η κατά μέτωπο σύγγρουση με τα σώματα ασφαλείας από ομάδες των 100-200 ατόμων - έξω απ’ το κοινοβούλιο - «για να πέσει η κυβέρνηση», έχει γίνει πασέ και δε θυμίζει ριζοσπαστική πολιτική αλλά προλεγόμενα ενός γάμου που ψήνεται…εκείνον του αστικού απολυταρχισμού με τα τάγματα βλακείας των μικροαστών.
Σημ 4: Που το ξέρει η αλέκα ότι ο λαός δεν είναι έτοιμος να κάνει "ριζικές ανατροπές σήμερα"; το αίτημα κάτω η κυβέρνηση, που λέει κ το κκε για πότε είναι
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι απλό.
Το ποσοστό οργάνωσης των εργαζομένων στα σωματεία τους είναι μικρότερο του 10%, ενώ λαϊκές συνελεύσεις υπάρχουν μόνο κατ' εξαίρεση σε λίγες γειτονιές των μεγάλων αστικών κέντρων.
Ποιος θα τις κάνει δηλαδή τις ανατροπές? Οι οργανωμένοι κομμουνιστές με ανάθεση, ως εκπρόσωποι?