Πρωτομαγιάτικο ημερολόγιο

Χτες η κε του μπλοκ βρέθηκε μαζί με χιλιάδες σφους στην προεκλογική συγκέντρωση του κουκουέ, για να προκαλέσει μαζική ναυτία στο δήμαρχο μπουτάρη, που είχε απαγορέψει το προεκλογικό συναθροίζεσθαι στην αριστοτέλους, προκειμένου να δώσει άλλοθι στο σφο βενιζέλο και τη νδ, που δεν τολμάνε να μιλήσουν σε ανοιχτές συγκεντρώσεις.

Πολύς κόσμος, ωραίο κλίμα, εξίσου ωραία κι η ομιλία της αλέκας, που ήταν μεστή και τα έβαλε τα ζητήματα. Το μεγαλύτερο μέρος της μπορείτε να το δείτε στο βιντεάκι που ανέβασε το βαθύ κόκκινο. Παρακάτω αναπαράγω απλώς μερικά σημεία της, ανάκατα με δικούς μου συνειρμούς.

Τι είπε λοιπόν η αλέκα;

Είπε για τις διεργασίες στα διάφορα μνημονιακά κι «αντι-μνημονιακά» κόμματα και τους μεταξύ τους γάμους, πριν και μετά τις εκλογές. Παλιά τηρούσαν υποτίθεται κάποιες αρχές και το έπαιζαν μονογαμικοί. Αλλά τελευταία τους έπιασαν τα υπαρξιακά τους και το έριξαν στα αστικά όργια και τις ενώσεις της μιας (εκλογικές) βραδιάς. Ενωθείτε γιατί χανόμαστε! που θα 'λεγε κι ο πανούσης.

Θέλουν να μπλέξουν κι εμάς στο βούρκο της ακολασίας τους και μας λένε μονόχνοτους, που δεν θέλουν να παντρευτούν κανέναν και θα μείνουν στο ράφι χωρίς να δουν εξουσία στα σκέλια τους.

Έλα βρε παπαρήγα να σε παντρέψουμε, πρωθυπουργός να γίνεις και να σε εκλέξουμε.

Κι  η διερευνητική εντολή; Δεν τη θέλω. –Θα την πάρεις. –Άλλα λόγια βρέστε βρε παιδιά. Τι καμώματα είναι τούτα. Με το ζόρι κολεγιά; Αφού μια χαρά τα βρίσκετε μεταξύ σας.

Κι ο λαός από κάτω να φωνάζει: να κυβερνήσουν τώρα οι εργάτες και όχι τα παράσιτα οι κεφαλαιοκράτες.

Είπε επίσης για τους μακριά νυχτωμένους που νομίζουν ότι μπορούν να μας βάλουν στο χέρι. Αλλά δεν το έκαναν όταν αντιμετώπιζαν τους κομμουνιστές με εκτελέσεις. Δεν τα κατάφεραν ούτε το 91' που έστηναν στο απόσπασμα την ιστορία, προμηνύοντας το τέλος της. Τι τους κάνει να πιστεύει ότι θα το καταφέρουν τώρα;

Είπε και για τους άσους της κωλοτούμπας και το τρύπιο σωσίβιο που πετάν στο λαό για να σωθεί από την κρίση. Και ο συνειρμός της σκέψης, μου θύμισε τις φαιδρές προτάσεις του σύριζα για συνεργασία, που είναι τόσο σοβαρές όσο και η εικόνα του τσίπρα πχ να φοράει μπρατσάκια, σαν καλός αριστερός του γλυκού νερού που είναι.

Είπε και για τα μέτρα ασπιρίνες που υπόσχονται στο λαό για να τον ανακουφίσουν, αναδεικνύοντας την επικαιρότητα του αυτοσχέδιου συνθήματος. Τέρμα πια στις ασπιρίνες. Ή με τα λάντα ή με τις λιμουζίνες.

Είπε για τη μοναξιά του κουκουέ στο σχέδιο ανάν και το μάαστριχτ, όταν πήγε ενάντια στο ρεύμα. Μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα. Μη με αφήνεις τώρα, που είναι όλα πιο δύσκολα. Μέχρι να νιώσουμε τη μοναξιά της κορυφής, κατακτώντας την. Δεν είμαστε μοναχικό κόμμα, ούτε μοναχικοί καουμπόηδες, σαν το λούκι λουκ, που τα βγάζει πέρα μόνος του, χωρίς τις μάζες. Όπως θα έγραφε κι ο άθλιος, είμαστε ένα ερυθρόδερμο κόμμα στην άγρια καπιταλιστική δύση.

Μίλησε για τη δημόσια παιδεία και υγεία, τη μάχη για το μεροκάματο, τη διαγραφή χρεών για τα νοικοκυριά, τη φορολογία του κεφαλαίου, τα ναρκωτικά και τον προωθούμενο διαχωρισμό τους. Δε μπορούμε να ζητήσουμε τίποτα λιγότερο σ’ αυτά τα θέματα. Δε γίνεται να βάλουμε νερό στο κρασί μας σε αυτή την κρίσιμη ώρα, γιατί δε θα μας το συγχωρέσει ο λαός.

Είπε ότι εμείς έτσι και αλλιώς είμαστε με τη –λαϊκή- πλειοψηφία, ότι θέλουμε να αναδειχτούμε σε πρώτο κόμμα της πλειοψηφίας, όχι για να την αντικαταστήσουμε, αλλά για να την αναδείξουμε σε πρωταγωνιστή. Μια αναφορά με βαθύτερο συμβολισμό για τους μπολσεβίκους, που το όνομά τους υποδηλώνει αυτό ακριβώς: την πλειοψηφία. Κι η συγκυρία απαιτεί από εμάς να ανεβούμε στο ύψος του λένιν και των συντρόφων του. Ο ιστορικός πήχης ανεβαίνει δυσθεώρητα ψηλά, αλλά έφτασε η ώρα να σταματήσουμε να τον περνάμε διαρκώς από κάτω.

Είπε ότι οι λαοί δεν αυτοκτονούν. Ότι η λαϊκή εξουσία θα γίνει πραγματικότητα κα σε άλλες χώρες του κόσμου (και της εε που σε μερικά χρόνια θα πάψει να υπάρχει με τη σημερινή της μορφή). Ότι η εκλογική μάχη είναι κρίσιμη, αλλά σε ένα-δυο χρόνια μπορεί να ξεχαστεί και να μην τη μετράμε, γιατί θα έχει ξεπεραστεί από άλλες σημαντικές εξελίξεις.

Ότι όσοι περιμένουν μια προοδευτική να κυβέρνηση αλλάξει τα πράγματα, γιατί έχουν ακόμα λίπος να κάψουν, θα χάσουνε όσα έχουνε και θα μας θυμηθούν μετά την απομάκρυνση από την κάλπη. Αλλά δεν χρειάζεται να πειστεί κάποιος συνολικά για τη στρατηγική μας πρόταση, γιατί δεν κρίνεται η λαϊκή εξουσία σε αυτές τις εκλογές.

Αυτό που κρίνεται είναι η ετοιμότητα του λαού να απαντήσει στην επίθεση που δέχεται. Και μόνο ένα ισχυρό κουκουέ μπορεί να δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα για την αντεπίθεση του λαού (πάντα υπάρχει και ένας ποδοσφαιρικός όρος στις εμφανίσεις της γγ το τελευταίο διάστημα).

Αυτά που λες τα νέα της αλέκας. Την ίδια στιγμή στα προπύλαια η ανταρσύα πραγματοποιούσε τη δική της κεντρική προεκλογική συγκέντρωση. Οι ανταποκριτές του απολίθωμα, που είναι η ψυχή και τα μάτια της κε του μπλοκ, σχολίασαν τη μικρή προσέλευση κόσμου, που ήταν αρκετά κάτω από τη δυναμική της ανταρσύα –ακόμα και για τα δεδομένα του χώρου.

Τι άλλο έπιασαν οι κεραίες τους;

Την αφίσα του ναρ για τον κομμουνισμό με το τρίπτυχο ισότητα-ελευθερία-διεθνισμός, που θύμιζε κατά τα δύο τρίτα τις αξίες της γαλλικής επανάστασης, διακόσια τόσα χρόνια πριν. Εμπρός για τις αστικές επαναστάσεις της νέας εποχής.

Και την προεκλογική αφίσα της αραν που βάζει τη γραμμή της για «αριστερό μέτωπο», ενάντια στην κεντρική θέση για αντικαπιταλιστικό μέτωπο. Σπουδαίο πράγμα τελικά η οργανωτική αυτοτέλεια.

Τις αστικές αβρότητες μεταξύ συντρόφων κατά την παρουσίαση των υποψηφίων {«ο κύριος τάδε, η κυρία δείνα» και με τις δεσποινίδες, τι παίζει;} Εκ των οποίων κάποιοι παρουσιάζονταν συνοδευτικά με την ιδιότητα του ιστορικού στελέχους της αριστεράς –sic!

 Τον πέτρο κωνσταντίνου να λέει ότι χτίσανε την απεργία στην χαλυβουργία, φλερτάροντας ανοιχτά με τα όρια της γραφικότητας. Ένα κλισέ χωρίς ιδιαίτερη εκφραστική δύναμη, καθώς δεν πρόκειται μόνο για φλερτ πλέον, αλλά κάτι πιο συν-ουσιαστικό και προχωρημένο.

 Το γιώργο ρούση να λέει ότι δε θα περιμένουν να γίνουν οι αλλαγές του αγίου... σοσιαλισμού ανήμερα. Μια πολεμική που στρέφεται επί της ουσίας εναντίον του κουκουέ  και είναι για τον… σοσιαλισμό, φανερώνοντας τις μεταφυσικές ανησυχίες του ρούση, που θέλει λύση εδώ και τώρα.

Τις συχνές αναφορές στα υπουργεία του λιβάνου και του 89’, για να ικανοποιηθεί το συλλογικό φαντασιακό των παρευρισκομένων. Το αβάσταχτο κλισέ για το «υπουργείο του αγώνα», που διεκδικούν οι δυνάμεις της ανταρσύα. Και τον ενθουσιασμό πολλών ομιλητών για την ενδεχόμενη είσοδο της ανταρσύα στη βουλή, που θα φέρει τα πάνω-κάτω στο κοινοβούλιο, την αριστερά κι όλο τον κόσμο.

Το μάυρο πρόβατο των θρυλικών επτά, που ίσως πάψει να είναι απολωλός κι επαναπατριστεί σαν άσωτος υιός στα παλιά του λημέρια, ακολουθώντας τα χνάρια του μαυρουδέα.

Και κάποιους διαγραμμένους της κοε, που –αν κατάλαβα καλά- έφτιαξαν –ή θα φτιάξουν- μια νέα κίνηση. Ενώ σε αυτές τις εκλογές δίνουν κριτική ψήφο στην ανταρσύα, με δεύτερη εναλλακτική το κουκουέ, εκτός από αυτούς που παραμένουν συναισθηματικά προσκολλημένοι στο εγχείρημα του σύριζα. Κρυστάλλινες θέσεις..

Αλλάζουμε κατηγορία κι ερχόμαστε στα σημερινά. Πρώτη του μάη και πώς.

Μέχρι κι ένα μήνα πριν, οι σύντροφοι πήγαιναν από νεροποντή σε καταιγίδα και δεν πρόφταιναν να βάζουν τα ρούχα τους να στεγνώνουν. Σήμερα όμως ήταν μία από εκείνες τις λιόλουστες μέρες που πιάνεσαι αλυσίδα με το σύντροφο και γίνεσαι ένα με την ανάσα του, τον ιδρώτα, τις μυρωδιές του. Όπου ξοδεύεις μια μικρή περιουσία σε πόσιμα υγρά, για να τα αποβάλεις αμέσως ως ατμό και να διψάσεις ξανά στο πεντάλεπτο. Πού και να σφίξουν οι ζέστες..

Ο κόσμος ήταν πολύς, όπως και χτες στην αριστοτέλους κι έσπαγε τη στημένη μελαγχολία των δημοσκοπήσεων. Από τις ομιλίες ξεχώρισα ένα σύντροφο που έλεγε ότι σήμερα κανείς δε μπορεί να λέει «θα κάτσω ήσυχος να κοιτάξω τη δουλειά μου» γιατί μπορεί να την χάσει και να μείνει άνεργος. Δε μπορεί να λέει « θα μείνω σπίτι να κοιτάξω τα παιδιά μου» γιατί το μέλλον τους είναι υποθηκευμένο. Και συνέχισε με αντίστοιχα παραδείγματα.

Στην πορεία του εργατικού κέντρου ήταν τρεις κι η μισή ανταρσύα στο ρόλο του κούκου. Ενώ στην καμάρα που ήταν η τρίτη πορεία μπορούσες να δεις τρικάκια για ψήφο στην (άλλη μισή) ανταρσύα, που συνυπήρχαν ειρηνικά με το κάλεσμα των αναρχικών σε αντιεκλογική συγκέντρωση για την τετάρτη.

Κλείνουμε την ανάρτηση με μια μικρή οπτικοποίηση, λόγω της ημέρας.

Εμπρός της γης οι κολασμένοι

Της πείνας σκλάβοι εμπρός, εμπρός

Το δίκιο απ’ τον κρατήρα βγαίνει

Σα βροντή, σαν κεραυνός

Γερά και τους έχουμε..