Το προφίλ ενός επαναστάτη

Σε κάποια αποστροφή της εισήγησής του στην εκδήλωση του φεστιβάλ της οργάνωσης για το διαδίκτυο, ο λιονής αν θυμάμαι καλά είχε πει: φανταστείτε να ‘χαν λογαριασμό στο facebook οι μπολσεβίκοι, πόσο εύκολη λεία θα ήταν στα νύχια της οχράνα. Δεν ήταν αυτολεξεί τα ακριβή του λόγια, αλλά αυτή ήταν η ουσία. Σήμερα βέβαια μπορεί να μην έχουμε τσάρο και τη μυστική του αστυνομία, αλλά αν ποτέ έβγαινε εκτός νόμου η ευρύτερη (με την ευρεία έννοια) αριστερά και γίνονταν μαζικές συλλήψεις, η ασφάλεια θα είχε στο πιάτο της μια πλήρη λίστα με ηλεκτρονικές διευθύνσεις και ονόματα ή καλλιτεχνικά ψευδώνυμα, από τα μέλη, την ηγεσία, τους οπαδούς και συμπαθούντες όλων των χώρων –πλην ίσως λακεδαιμονίων.

Το βασικό αντεπιχείρημα είναι ότι η ασφάλεια ούτως ή άλλως μας έχει όλους φακελωμένους κανονικά και με το νόμο, και δε θα αλλάξει τίποτα με ένα διαδικτυακό προφίλ. Άλλοι πάλι το βλέπουν ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για ζύμωση και χαρτογράφηση –και η αλήθεια είναι πως υπάρχουν κάποιοι σύλλογοι, πχ απόφοιτων, τελειόφοιτων, μεταπτυχιακών, ου μην και συναδέλφων στη δουλειά, όπου αν δεν είσαι στο FB πρακτικά δεν έχεις πολλά περιθώρια ουσιαστικής παρέμβασης.

Το χειρότερο πάντως, που μου έχει κολλήσει συνειρμικά τις τελευταίες μέρες είναι ότι το facebook κι οι χώροι κοινωνικής δικτύωσης, ακόμα κι αυτό το μπλοκ στην πραγματικότητα, εκτός από πιθανά εργαλεία κατασκοπίας, όπου δίνεις εκούσια πληροφορίες για τον εαυτό σου, βασικά είναι ηλεκτρονικό καταφύγιο τύπου βίλας αμαλίας, όπου σε ωθούν για να παίζεις ακίνδυνα και μπορούν να σε βγάλουν σε οποιαδήποτε στιγμή το θελήσουν.

Πέρα από αυτό όμως η σκέψη ενός προφίλ μπολσεβίκου στο facebook είναι πολύ ιντριγκαδόρικη για να περάσει απαρατήρητη. Και σήμερα που συμπληρώνονται παρά ένα ενενήντα χρόνια από το θάνατο του βλαδίμηρου, η κε του μπλοκ δράττεται της ευκαιρίας να φιλοτεχνήσει ένα υποθετικό προφίλ του ρώσου επαναστάτη. Ομολογώ πως μια απεικόνιση υψηλής ευκρίνειας με τη σελίδα του υποτιθέμενου προφίλ θα έδινε πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα από οπτική άποψη, αλλά αυτά τα ειδικά εφέ κοστίζουν πολύ ακριβά για κάποιον που έχει χάσει το τρένο της ετε και δεν ξέρει πώς να την αξιοποιήσει, όπως η κε του μπλοκ. Οπότε θα περιοριστούμε σε μια λιτή πλην περιεκτική γραπτή παρουσίαση.

Εν αρχή ην το όνομα. Ένας πραγματικός επαναστάτης είναι αναγκασμένος να κυκλοφορεί πολλές φορές υπό καθεστώς  ημι-παρανομίας, θα επέλεγε φυσικά κάποιο ψευδώνυμο για να ρίξει στάχτη στα μάτια της ασφάλειας και κάθε πιθανού διώκτη του και να διατηρήσει μυστική την ταυτότητά του. Και ποιο θα ήταν αυτό; Για παράδειγμα το βλαντίμιρ λέγειν. Το οποίο παραπέμπει στη γνωστή παρανόηση όσων παιδιών έχουν μεγαλώσει σε φιλοκομμουνιστικό περιβάλλον, και δεν κινεί την παραμικρή υποψία της ασφάλειας και του μέσου χρήστη.

Ακολούθως πρέπει να συμπληρώσουμε το status του λέγειν. Αν εννοούμε με αυτό την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, οι επικρατέστερες εκδοχές είναι δύο: α. μούμια και β. μαρμαρωμένος βασιλιάς, για να διατηρεί το λαϊκό μύθο ότι την ώρα της (καπιταλιστικής) κρίσης θα ξυπνήσει, θα σηκωθεί και θα ηγηθεί μιας νέας επανάστασης και της δευτέρας παρουσίας του σοσιαλισμού.

Κι ως προς τα ερωτικά; Αν μας αρέσει η ίντριγκα και δώσουμε βάση στα κουτσομπολιά της εποχής για το πλατωνικό φλερτ του λένιν με την ινές αρμάντ –παράλληλα με τη συζυγική του σχέση- μπορούμε να χαρακτηρίσουμε το ερωτικό status του complicated, δηλ περίπλοκο. Αλλιώς μπορούμε να γράψουμε κάτι πιο απλό, όπως: αφοσιωμένος στην κρούπσκαγια ή ακόμα καλύτερα στην επανάσταση και την οργάνωση που ήταν οι αληθινά μεγάλοι του έρωτες –όπως για το μέσι πχ είναι η μπάλα.

Προχωράμε στην ερώτηση: τι βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο μυαλό σου; Επειδή δυστυχώς μετά από τα αλλεπάλληλα εγκεφαλικά, ο βλαδίμηρος δεν είχε τίποτα στο μυαλό του τους τελευταίους μήνες της ζωής του, μπορούμε να συμπληρώσουμε την πιθανή τελευταία σκέψη του, όσο ήταν ακόμα πνευματικά υγιής. Πχ να προλάβω να μιλήσω στο επόμενο συνέδριο, ή να πνίξουμε το θηρίο της γραφειοκρατίας που μας απειλεί. Και αν δεχόμασταν την ιστορία περί «διαθήκης του λένιν» -λες και στα κομμουνιστικά κόμματα αφήνουν κάποιο δαχτυλίδι στο διάδοχό τους, όπως οι αστοί πολιτικοί ηγέτες- θα μπορούσε να μπει κάτι σαν: να θυμηθώ να αλλάξω τη διαθήκη μου. Αν και στην πραγματικότητα αυτή ήταν σοφά γραμμένη, με σκοπό να διαφυλάξει την ενότητα και το βλαδίμηρο να λέει σαν τον αλέξανδρο: ο καλύτερος και να ασκεί –σκληρή αλλά συντροφική- κριτική σε όλα τα μέλη του πολίτ μπιρό.

Ο χάρτης του προφίλ του λέγειν θα είχε οπωσδήποτε τη πετρούπολη, με την παλιά ονομασία, που δεν άλλαξε ποτέ στις καρδιές μας: λένινγκραντ. Είναι πολύ πιθανό όμως να μη συμφωνούσε ο βλαδίμηρος με τη μετονομασία κι αυτή τη μορφή λατρείας προς το πρόσωπό του και να το ξανάκανε πέτρογκραντ αλλά χωρίς το συνθετικό «αγία» μπροστά.

Τι μουσική θα άκουγε όμως ο λένιν; Ασφαλώς σοστακόβιτς και την ορχήστρα του κόκκινου στρατού (αν το πάρουμε με σχήμα πρωθύστερο). Ίσως και leningrand cowboys σε στιγμές χαλάρωσης. Πάντως όχι σκα κι άλλα τέτοια νεοτερίζοντα είδη –καθώς προτιμούσε τις πιο κλασικές μορφές. Και ποιες θα ήταν οι αγαπημένες του ταινίες; Ο οκτώβρης του αϊζενστάιν και το goodbye lenin το οποίο αποχαιρετά με τρυφερή και νοσταλγική ματιά τη ddr και το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε.

Τα αγαπημένα του βιβλία θα ήταν τα δικά του άπαντα, ίσως τα ζητήματα λενινισμού του συντρόφου με το μουστάκι –αφού πρώτα έγραφε έναν τόμο με δικές του κριτικές παρατηρήσεις και συμπληρώσεις. Ενώ από την ελληνική βιβλιογραφία θα σταθούμε στο κεφάλαιο ζητείται λένιν από το τελευταίο μπεστ σέλερ του μπογιόπουλου, και τις λενινιστικές αλήθειες του θ. λιακόπουλου (απλή συνεπωνυμία) από τη θρυλική δεκαετία με τις βάτες που έχει συγκεντρωμένα όλα τα τσιτάτα του για κάθε ζήτημα ξεχωριστά.

Το αγαπημένο ηλεκτρονικό παιχνίδι του θα ‘ταν το icarian, όπου στρατηγικός στόχος του παίκτη είναι η παγκόσμια κυριαρχία, κι από τα επιτραπέζια το risk και το stratego με παρόμοιο σκεπτικό. Παράλληλα ο λέγειν θα λάμβανε στο λογαριασμό του μια πρόσκληση από τον ιωσήφ τζουγκασβίλι για να δοκιμάσει το πολύ δυνατό παιχνίδι που είχε βγάλει οδονητής, με την εύγλωττη ονομασία: Run Trotsky Run.

Ο βλαδίμηρος λέγειν θα ανεβάζει στο προφίλ του διάφορες φωτογραφίες που θα τις μοιράζεται με τους φίλους του κι αυτοί θα τις σχολιάζουν. Για παράδειγμα:

η νάντια κρούπσκαγια κι ο μαλινόφσκι σχολίασαν μια φωτογραφία σας.

Νάντια: σου πάει έτσι το μαλλί βαλόντια! Να το κρατήσεις..

Μαλινόφσκι: Βλαδίμηρε! Εσύ είσαι ρε θηρίο; Τρόμαξα να σε γνωρίσω! Αποκλείεται να σε καταλάβουν οι πράκτορες της οχράνα, αυτό στο εγγυώμαι.

(*για την ιστορική ακρίβεια αυτή η φωτογραφία είναι τραβηγμένη το καλοκαίρι προς φθινόπωρο του 17’, ενώ ο βρώμικος ρόλος του μαλινόφσκι –που ως πράκτορας της οχράνα είχε καταφέρει να διεισδύσει στα ηγετικά κλιμάκια των μπολεσεβίκων- είχε αποκαλυφθεί λίγα χρόνια νωρίτερα).

Ή εναλλακτικά: ο ιωσήφ τζουγκασβίλι σχολίασε.

Πολύ καλή αλλά θέλει λίγο ξύσιμο, μια ιδέα, δίπλα στο βήμα.

Παράλληλα ο λέγειν θα ανακοινώνει στο λογαριασμό του την παρουσία του σε διάφορα λεγόμενα events κι επετειακές εκδηλώσεις για την οκτωβριανή επανάσταση. Θα απορρίπτει τα διαρκή αιτήματα φιλίας και τις ενωτικές επιθέσεις αγάπης της ίσκρα του λαφαζάνη. Θα μπορεί να ενημερώνεται για όσα συμβαίνουν στο προφίλ άλλων φίλων του –για παράδειγμα: ramon mercader just poked leon Trotsky with a piolet (που είναι ένα ορειβατικό εργαλείο σαν την αξίνα). Θα είναι μέλος στα γκρουπ των οπαδών του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, της δημοκρατικής διχτατορίας, της ζενίτ λένινγκραντ, και των δημοτικιστάδων που γράφουν τη δικτατορία του προλεταριάτου με «χτ». Καθώς επίσης στο γκρουπ των θαυμαστών της στήλης του εργατικού αγώνα «το διαδίκτυο έχει κέφια» και σε αυτό των νοσταλγών της στήλης του τηλέπαθου στο ριζοσπάστη.

Θα βλέπει επίσης πόσοι χρήστες δηλώνουν ότι τους άρεσαν διάσημες φράσεις κι αποφθέγματά του. Πχ ο αντώνης σαμαράς έκανε like σε ένα τσιτάτο σας.

του Πάνου Ζάχαρη

Αν υπήρχε η κατάλληλη τεχνολογία στην εποχή του, θα μπορούσε να καταγράφει τα καλύτερα στο τούιτερ και να έβλεπε χιλιάδες χρήστες να τα αναπαράγουν με ρι-τουίτ, που για τις ανάγκες της περίστασης θα μπορούσε να λέγετεαι ρι-τσίτ, ή μάλλον ρι-τσιτάρισμα –εκ του τσιτάτου.

Κλείνοντας αυτήν την περιγραφή, η κε του μπλοκ δεν τρέφει καμία οπορτουνιστική αυταπάτη πως έχει εξαντλήσει το θέμα, και περιμένει τις προτάσεις και τις αντιρρήσεις της βάσης του μπλοκ για να κάνει τις απαραίτητες προσθήκες.

-Υστερόγραφο με νεότερες προσθήκες: το κείμενο αυτό όδευε ήδη προς το τυπογραφείο, όταν τελικά καρποφόρησε μια προσπάθεια συνεργάτη της κε του μπλοκ, που κουτσο-κατάφερε να υλοποιήσει αυτή την ιδέα και να δημιουργήσει ένα προφίλ με τα χαρακτηριστικά που περιγράφονται και παραπάνω. Όσοι σφοι αναγνώστες διαθέτουν προσωπικό λογαριασμό στο facebook μπορούν να πατήσουν σε αυτόν τον σύνδεσμο και να το δουν εδώ. Οι υπόλοιποι θα αρκεστούν με όσα φαίνονται από την εικόνα του print-screen.

Δώστε τη δέουσα προσοχή στις πιπεράτες λεπτομέρειες:

-Υστερόγραφο δεύτερο και τελικό. Η κε του μπλοκ, έχοντας σχεδόν παντελή άγνοια περί του facebook, αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη για όσα σημεία είναι άστοχα ή μη συμβατά με τη σημερινή μορφή της ιστοσελίδας. Και παρεμπιπτόντως αναζητά έκτακτη ειδική συνεργασία με σφο αναγνώστη από τη λδ του βορρά, που θα παρευρεθεί σε αυτό και θα δώσει μια σύντομη ανταπόκριση.