Σκέψου το ρε αδερφέ

Σε τι μας έκανε σοφότερους η χτεσινή τηλεοπτική εμφάνιση του γγ; Ας δούμε κάπως κωδικοποιημένα κάποιες εντυπώσεις και μερικά χαρακτηριστικά στιγμιότυπα.

Όλως παραδόξως το κοινό δεν ήταν πολύ επιθετικό. Υπήρχαν κάποιες αναμενόμενες εξαιρέσεις, αλλά κι αυτές δεν είχαν τις ανθρωποφαγικές διαθέσεις που είχαν δείξει προεκλογικά με την αλέκα. Ίσως αν ήμασταν σε προεκλογική περίοδο να υπήρχε ειδική φροντίδα για τη σύνθεσή του. Είναι ζήτημα βέβαια πόσο τυχαία βρέθηκε στο στούντιο ο εργαζόμενος της τυποεκδοτικής (θα εξηγήσω παρακάτω τι εννοώ) που δεν εκπροσωπούσε συνολικά τους εργαζόμενους, αλλά (κατά δήλωσή του) μια μερίδα απλήρωτων εργαζομένων της επιχείρησης (;!). Ακόμα κι αυτός όμως δεν ήταν προκλητικός κι έδωσε αφορμή να ακουστούν σχετικά κάποια πράγματα που ελάχιστοι τηλεθεατές γνώριζαν.

Κι εδώ είναι το φαινομενικά παράδοξο της υπόθεσης, που σημειώσαμε και στην χτεσινή ανάρτηση. Όσο πιο προβοκατόρικα είναι τα ερωτήματα, τόσο το καλύτερο από μια άποψη, για να ξεκαθαριστούν τυχόν παρανοήσεις και να δοθούν πειστικές απαντήσεις. Σε αυτά ακριβώς τα ζητήματα άλλωστε απάντησε καλύτερα κι ο κουτσούμπας, ίσως γιατί ήταν αναμενόμενα και γιατί έχουμε συνηθίσει την πολεμική και τις επιθέσεις, οπότε ανταποκρινόμαστε καλύτερα σε τέτοιες συνθήκες.

Απάντησε για παράδειγμα πολύ καλά και με απόλυτη ψυχραιμία –που εγώ ομολογώ πως δε θα είχα- στις ειρωνείες μιας νούλης, που κατάφερε να χωρέσει σε δέκα λέξεις το αθάνατο πνεύμα των πλατειών: «η ελλάδα είναι υπό κατοχή», «αλλά το πάμε κάνει παρελάσεις». Και της είπε πέραν των άλλων πως «το θέμα δεν είναι να αντιδικήσουμε μεταξύ μας». Ενώ αυτός που έκανε την ερώτηση για το ριζοσπάστη και τον 902, τελείωσε λέγοντας «γιατί να εμπιστευτώ το κουκουέ ότι θα κάνει όσα ευαγγελίζεται για τη σοσιαλδημοκρατία, για το σοσιαλισμό…» που γι’ αυτόν προφανώς είναι ένα και το αυτό –κι έτσι φανέρωσε έμμεσα την πολιτική του ένταξη.

Τα «αβανταδόρικα ερωτήματα» από δυο-τρεις δικούς μας, που βρέθηκαν στο στούντιο –δεν είναι τυχαίο πως υπήρχαν αναλογικά πολλοί οικοδόμοι στη σύνθεση του κοινού- δεν προσφέρουν τόσο πολλά στο μέσο τηλεθεατή. Και τα πιο δύσκολα ερωτήματα είναι αυτά που δεν προσπαθούν να σε στριμώξουν, αλλά ζητάνε ειλικρινά μια πειστική απάντηση με θετικό περιεχόμενο κι επιχειρήματα.

Μια ρωσίδα για παράδειγμα, που γεννήθηκε στη σοβιετική ένωση κι έζησε, λέει, τον κομουνισμό και την κατάρρευσή του (ούτε το ένα ούτε το άλλο ισχύει στην πραγματικότητα, αλλά ας μην είμαστε σχολαστικοί) τον ρώτησε τι θα μπορούσε να πει σε αυτήν και γενικά στη ρωσική και ποντιακή κοινότητα της ελλάδας, για να πιστέψουν ξανά και να εμπνευστούν από τον κομμουνισμό. Ενώ ένας 18άρης ρώτησε το γγ τι θα έλεγε στη γενιά του και τη νεολαία εν γένει για να τη μεταπείσει και να την κάνει να ψηφίσει και να συμμετέχει στα κοινά. Σε αυτές τις ερωτήσεις κατά τη γνώμη μου, ο κουτσούμπας είχε πολλά να πει και θα μπορούσε να απαντήσει πιο στοχευμένα, για να τα προλάβει όλα.

Δεν τον άφησε όμως να πιάσει ειρμό κι ο χατζηνικολάου, που πετιόταν σα δαπιτάκος, για να δυσκολέψει τις ερωτήσεις, που δεν του άρεσαν –την πρώτη πχ τη συμπλήρωσε με το κλασικό κλισέ για το στάλιν, που (αλίμονο!) δεν μπορούσε να λείπει από μια τέτοια συζήτηση. Στην εισαγωγή είχε επισημάνει τη μονομέρεια τάχα και τις 17 αναφορές του κουκουέ στο σύριζα, αλλά ο ίδιος πρόλαβε να κάνει περίπου 17 ερωτήσεις για τον τσίπρα, το λαφαζάνη και τα άλλα παιδιά, αγγίζοντας τα όρια της εμμονής –«για να ισοφαρίσει ρε» όπως μου έγραψε κι ένας φίλος στο τουίτερ.

Αυτό που μου άφησε όμως την χειρότερη εντύπωση ήταν το στήσιμο κι η αθώα (;) συνεννόηση με τον εργαζόμενο της τυποεκδοτικής, πριν από ένα διαφημιστικό διάλειμμα. Αν προσέξατε ο e-νικος του λέει «θα έρθω μετά σε εσάς», το ρωτάει αν είναι έτοιμος να θέσει το ερώτημά του, τον ξαναρωτά για σιγουριά αστειευόμενος (;), δίνει πάσα για διαφημίσεις και με την επιστροφή της εικόνας στο στούντιο, σκάει η αναμενόμενη ερώτηση για την κατάσταση στην επιχείρηση και τα οικονομικά της προβλήματα.

Και το σημείωμα που διαβάστηκε δεν εντόπιζε τη ρίζα του κακού στη δημιουργία και τη γιγάντωση της επιχείρησης, όπως θαρραλέα κι αυτοκριτικά παραδέχτηκε ο κουτσούμπας –σε μια από τις πλέον ουσιαστικές ειδήσεις της βραδιάς κατά τη γνώμη μου- αλλά στην απόφαση για τη συρρίκνωσή της σε συνθήκες κρίσης και σκληρού ανταγωνισμού με άλλα μονοπώλια. Για την οποία θα μπορούσε ίσως να ρωτήσει και τον παρόντα χατζηνικολάου για τη μετακόμιση της ρίαλ σε άλλο τυπογραφείο. Το μόνο που ξέχασε ίσως ή δεν πρόλαβε να πει ο κουτσούμπας ήταν για τα προβλεπόμενα έσοδα της τυποεκδοτικής κατά το παρελθόν, που δεν εισπράχτηκαν ποτέ, κι έφτασαν ένα ποσό που υπερέβαινε τα συσσωρευμένα χρέη της.

Μερικά ακόμα βασικά σημεία που κράτησα από χτες.

Το καπιταλιστικό σύστημα δε μερεμετίζεται.

Την ατάκα του γγ για το λαφαζάνη, που αν ήταν τίμιος έπρεπε να έχει πει «το καπελάκι μου και φεύγω» από το σύριζα. Αυτή όμως ήταν η μόνιμη ατάκα του παλάβρα του αντωνάκη (πάει και το μου) από το «η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», που έμενε μόνο στις απειλές, χωρίς ποτέ να τις κάνει πράξη και κατέληξε στο τέλος να έχει μόνο μάρτυρα υπεράσπισης στο δικαστήριο τον ταρίφα τον παντόφλα.

Τον αναλυτικό λόγο του κουτσούμπα, που δεν είναι ακριβώς απέριττος και δωρικός. Αλλά αν φαίνεται καμιά φορά ότι πλατειάζει, είναι γιατί θέλει να κάνει πλατύ άνοιγμα και να γίνει κατανοητός κι από τον τελευταίο τηλεθεατή που τον παρακολουθεί.

Το καπιταλιστικό σύστημα δεν παίρνει μερεμέτια.

-Να αγιάσει το στόμα του γγ, που τόνισε επανειλημμένα πως οι δικοί μας ψηφοφόροι είναι συνέχεια στο δρόμο του αγώνα και των κινητοποιήσεων. Το θέμα είναι οι άλλοι πού βρίσκονται και γιατί κάθονται στον καναπέ τους.

Πολύ καλή ήταν κι η παραδοχή του πως όταν το κόμμα έχει οικονομική στενότητα –όπως τώρα- αυτός είναι ο πρώτος που δε θα πάρει το μισθό του.

-Ο μπογιόπουλος δεν είναι άστεγος (κομματικά, επαγγελματικά ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο), βγαίνει στο φακό πιο συχνά από τον κουτσούμπα (αν και βασικά τους έχουν αραιώσει αμφότερους) και αξιοποιείται στο θίασο του καζάκου, που ανεβάζει μια πολύ αξιόλογη παράσταση αντιφασιστικού περιεχομένου.

Ναι αλλά δε θα ήταν πολύ λογικό να αξιοποιηθεί και με κάποιον άλλο τρόπο; Και εμένα μου έχει μείνει αυτή η απορία.

Ένας πολίτης (κέιν) από το κοινό ρώτησε αν πρέπει να αλλάξει κάτι και στην ηγεσία του κουκουέ. Όχι που δε θα έμπαινε θέμα ηγεσίας για το κόμμα, επειδή ο κουτσούμπας είναι σχετικά φρέσκος. Αναρωτιέμαι αν γίνονται ποτέ παρόμοιες ερωτήσεις κι αυτός ο διαχωρισμός ηγεσίας-βάσης και σε άλλους αρχηγούς πολιτικών κομμάτων.

Το σύστημα δε μερεμετίζεται. Μερεμετίσου εσύ.

Ας κλείσουμε με ελαφριά διάθεση και δύο μικρά τρολαρίσματα.

Αν ήταν να βάλω κάποιον τίτλο στην χτεσινή συνέντευξη, θα αξιοποιούσα κάποιες από τις αγαπημένες εκφράσεις του κουτσούμπα («σας καλούμε να σκεφτείτε αυτά που λέμε»… «γιατί μπορεί βρε αδερφέ…» ) και θα κατέληγα στον τίτλο της ανάρτησης. Σκέψου το ρε αδερφέ, τι έχεις να χάσεις;

Παρόλα αυτά κάποιοι αξιοποίησαν τη ροή προγράμματος του σταρ και τις ταινίες που έπαιξαν πριν και μετά την εκπομπή. Έτσι μετά την ταινία «το άδυτο» περάσαμε στα… άδυτα του περισσού κι από εκεί στη «συνέντευξη με ένα βρικόλακα», που κατέληξε στην παρακάτω εικόνα.

Αν και ο πραγματικός βρικόλακας δεν είναι άλλος από το κεφάλαιο που ζει κι αναπαράγεται (διευρυμένα) ρουφώντας την υπεραξία της ζωντανής εργασίας. Ενώ εμείς είμαστε το φάντασμα που πλανάται ακόμα πάνω από τον αστικό κόσμο, στοιχειώνοντας τα όνειρά του.

Όπως με πληροφόρησαν επίσης οι συνεργάτες της κε του μπλοκ, την κυριακή επικράτησε στον τελικό ενός χορευτικού ριάλιτι ο ησαΐας ματιάμπα, που συμμετείχε στο πρόγραμμα του τελευταίου φεστιβάλ της οργάνωσης –ενώ πέρσι είχε νικήσει μια άλλη που συμμετείχε στον περσινό θίασο του καζάκου.

Το χτεσινό βράδυ γέμισε με τη συνέντευξη του γγ –αλλά ήταν κρίμα που έβαζαν διαφημίσεις, την ίδια ώρα με την ανατροπή του πρετεντέρη και δεν μπορέσαμε να απολαύσουμε τις αναλύσεις του τζήμερου για το μήτρογλου.

Και σήμερα; Πώς θα γεμίσουμε απόψε σφοι το κενό; Με μπογδάνο;