Ενώ το
ενδιαφέρον στην αστική πολιτική σκηνή και την ιερή λειτουργία της αγίας
ελληνικής δημοκρατίας κορυφώνεται με τις διαδικασίες για την εκλογή ΠτΔ (σε
αυτό που ο σύγχρονος έλληνας στοχαστής λαϊκό
στρώμα ονομάζει εύστοχα «αστικό πατατάκι»), η αγωνία μας για αυτή την
κορύφωση και τις απάτητες κορυφές, στις οποίες μπορεί να οδηγήσουν οι εξελίξεις,
αποτυπώνεται στην χτεσινή εικόνα της αλέκας με το βαριεστημένο ύφος και το
πρόσωπο να στηρίζεται στα χέρια της, για να μην πέσει στο πάτωμα από την πολλή
αγωνία. Απ’ αυτή τη σημειολογία και τη λογική ερμηνεία της γλώσσας του σώματος,
εξαιρείται η γνωστή και εξαιρετέα σώτη, που πολλές φορές δεν μπορεί να κρατήσει
όρθιο το κεφάλι της από τους πολλούς μπάφους –ένα πραγματικό αγκωνάρι και
πυλώνας της σύγχρονης, σοσιαλφιλελεύθερης σκέψης.
 |
| Εδώ σε άλλο χαρακτηριστικό στιγμιότυπο |
Θα την κάνουν
γυριστή οι ψεκασμένοι έλληνες που βλέπουν το (εκλογικό τους και γενικά) τέλος
να πλησιάζει; Θα ρίξει ο μητσοτάκουλας το σαμαρά, παίρνοντας αναδρομικά εκδίκηση
για το 93’; Θα πάμε μήπως σε υπηρεσιακή λύση νέου παπαδήμου; Θα προταθεί για
προεδρίνα η μαρία δαμανάκη, για να αναγνωριστούν επιτέλους οι προσπάθειές της και
να βολευτεί σε μια θέση αντάξια των αγώνων της και του ξεπουλήματός τους; Θα πάμε
τελικά σε εκλογές; Τις θέλει όμως ο σύριζα ή προτιμά να τις τρενάρει, για να
πλησιάσει την αυτοδυναμία και να αποφύγει κάποια πακέτα μέτρων, κερδίζοντας
μεγαλύτερη περίοδο χάριτος στην αρχή της διακυβέρνησής του; Και πόσο μπορεί να
αντέξει χωρίς αλληλοφαγώματα μακριά από το μέλι της κυβερνητικής εξουσίας;
Η ζαρούλια
έβαλε γλώσσα στο φιλί της στο μιχαλολιάκο; Γιατί δεν πήγε κι η ουρανία για να
φιλήσει τον ναζομπαμπά της; Το παλτό της ρέιτσελ μύριζε αιθέρια έλαια και κοχύλια
της θάλασσας; Πώς να νιώθει άραγε ο λυκούδης
που του τη βγήκε από αριστερά ως κι ο βύρων πολύδωρας; Ο μπούκουρας θα ψηφίσει κι
αυτός πτδ επειδή φοβάται κάποιο πιστωτικό γεγονός; Υπάρχει έστω ένας ψηφοφόρος-μέλος
της ανταρσυα που να πιστεύει πως τα ποσοστά που της δίνουν ανταποκρίνονται στην
πραγματικότητα; Το κοινοβουλευτικό ματς είχε περισσότερο σασπένς από το
οσφπ-πανιώνιος, που ξεκινούσε την ίδια ώρα για το πρωτάθλημα; Πέρδεται ή αφοδεύει
κιόλας η φοράδα στο γενί τζαμί;
Και τι
σηματοδοτεί η στροφή στις αμερικανοκουβανικές σχέσεις κι η απελευθέρωση των
εναπομεινάντων κρατούμενων από τους πέντε κουβανούς (άσχετο με τα προηγούμενα,
αλλά ίσως και το μόνο πραγματικά ενδιαφέρον ερώτημα);
Η αλήθεια
πάντως είναι πως ακόμα και πολλοί δικοί μας σφοι περιμένουν τις εκλογές, για να
σπάσει κάπως η καταθλιπτική μονοτονία του τελευταίου διαστήματος, να βγει νέα
κυβέρνηση και να αρχίσει να κινείται κάτι, έστω και σε τέτοιο επίπεδο. Μια μονοτονία
που δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο, αλλά γίνεται ακόμα πιο εμφατική κι αβάσταχτη,
από την αναπόφευκτη σύγκριση με την κινητικότητα και τους αγώνες που ξεδιπλώθηκαν
το αμέσως προηγούμενο διάστημα (χοντρικά τη διετία 10-12΄και τα μεθεόρτιά της,
με την όποια κεκτημένη ταχύτητα που έβαινε διαρκώς μειούμενη). Κατανοώ απόλυτα
το σκεπτικό, συμμερίζομαι την αφετηρία του, αλλά δε νομίζω πως μπορώ να συμφωνήσω.
Πού οφείλεται
βασικά η παντελής απουσία ενδιαφέροντος; Δεν έγκειται μόνο, κατά τη γνώμη μου, στο
ότι παρακολουθούμε μια στημένη λίγο-πολύ κούρσα με λίγο-πολύ προκαθορισμένα όρια,
αλλά στο ότι τα.. καθαρόαιμα που συμμετέχουν είναι ψοφάλογα. Η κυβέρνηση έπιασε
το στόχο των 160 βουλευτών (όπου έβαλε μόνη της τον πήχη) οπότε μπορεί να νιώθει
κατά ένα 20% χαρούμενη και κατά το υπόλοιπο 80% να έχει εικόνα μεγάλης παρασκευής
–σύμφωνα και με την τετράγωνη λογική του μελά.
Κι η γενική εντύπωση είναι πως ψυχορραγεί, πιάνεται από τα γκριζοβαμμένα μαλλιά της και καταφεύγει σε απεγνωσμένες κινήσεις και μια υστερική τρομολαγνεία στα όρια της γραφικότητας.
Κι η γενική εντύπωση είναι πως ψυχορραγεί, πιάνεται από τα γκριζοβαμμένα μαλλιά της και καταφεύγει σε απεγνωσμένες κινήσεις και μια υστερική τρομολαγνεία στα όρια της γραφικότητας.
«Θα με κάνουν
κι εμένα στο τέλος να ψηφίσω σύριζα», μου είπε για πλάκα μια σφισσα, μετά από ένα
σύντομο ζάπινγκ στα δελτία ειδήσεων.
Από την άλλη
αυτή η κυβέρνηση έκλεισε χτες δυόμισι χρόνια θητείας –και μπορεί να συνέχιζε αν
δεν ήταν στη μέση ο σκόπελος της εκλογής προέδρου, εφόσον δε νιώθει κάποια ιδιαίτερη
πίεση. Ο σύριζα εφαρμόζει στην εντέλεια την τακτική του ώριμου φρούτου (που ήδη
σαπίζει και είναι έτοιμο να πέσει), εκφράζοντας περισσότερο την απογοήτευση του
κόσμου (ένα ξεψυχισμένο, κουρασμένο «άντε να φύγουνε»), παρά κάποιο πλειοψηφικό
ρεύμα ελπίδας.
Το
σύστημα δε χρειάστηκε να καταφύγει ως τώρα στο χαρτί του σύριζα για να
διαχειριστεί καλύτερα κάποια ασυνήθιστη συνθήκη (μια πιθανή, αναγκαστική έξοδο
από το ευρώ ή μια ισχυρή κινηματική-κοινωνική πίεση). Τηρεί συνεπώς μια
επαμφοτερίζουσα στάση απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση, επιδιώκοντας την
πλήρη ευθυγράμμισή της, και στις τελικές της λεπτομέρειες, με τους στρατηγικούς
του σχεδιασμούς. Και δρα πιθανότατα με το σκεπτικό να μην κάψει εντελώς τον έτερο
πυλώνα του νεόκοπου δικομματισμού, που διασφαλίζει την σταθερότητά του. Μήπως όμως
έτσι καεί πρόωρα ο σύριζα και πάμε στο σενάριο της σύντομης αριστερής παρένθεσης;
Προέχει
πάντως να βγουν τα κουκιά της αυτοδυναμίας, με το σύριζα να ψάχνει ένα ποσοστό
που θα του δώσει 100 από τις 250 έδρες που μοιράζονται αναλογικά –εφόσον τις άλλες
πενήντα τις παίρνει με το ληστρικό μπόνους του πρώτου κόμματος. Το οποίο αντιστοιχεί
σε 40%, αλλά υπολογίζεται στο σύνολο των κομμάτων που ξεπερνάν το όριο του 3%
(αν δηλ τα κόμματα που μένουν εκτός, φτάσουν αθροιστικά το 10%, το ποσοστό
υπολογίζεται με βάση το υπόλοιπο 90% και ο πήχης πέφτει αυτόματα στο 36%). Το ιδανικό
για εμάς σενάριο θα ήταν ίσως να αναγκαστεί να συνεργαστεί με το ποτάμι ή ένα
τμήμα του πασόκ, για να σχηματίσει κυβέρνηση, που θα ρίξει μια ώρα αρχύτερα τις
φιλολαϊκές μάσκες του. Ενώ το χειρότερο θα ήταν να πλησιάσει την αυτοδυναμία τόσο,
ώστε να ασκήσει πίεση στη δική μας κοινοβουλευτική ομάδα (που θα του λείπει για
να υπερβεί τους 150) για ψήφο ανοχής, όχι επειδή υπάρχει περίπτωση να τη δώσουμε,
αλλά γιατί μπορεί να πιάσει σε κάποιο κόσμο, ως επιχείρημα εν όψει των δεύτερων
εκλογών, τις οποίες φυσικά και θα προτιμήσει, ώστε να εντείνει την πόλωση και τις
πιέσεις.
Το βασικό
παρόλα αυτά είναι πως η κοινοβουλευτική μονοτονία δεν μπορεί να αλλάξει με
εκλογικούς όρους –είναι ανόητο να το περιμένει κανείς αυτό. Κι αν οδηγηθούμε με
αυτό το κλίμα, που επικρατεί σήμερα, στις κάλπες, η μπίλια θα κάτσει ασφαλώς σε
κάποια από τις χειρότερες εκδοχές του φάσματος δυνατοτήτων που ανοίγονται
μπροστά μας, εφόσον δεν μπουν δηλ άλλοι παράγοντες στο τραπέζι, για να αλλάξει
το φύλλο. Και τότε θα αυξηθεί απελπιστικά η αβάσταχτη μονοτονία των ημερών..
Το πολυ θετικο χτες ητανε η απελευθερωση των Κουβανων συντροφων μετα απο 16 χρονια. Το ανησυχητικο ειναι η αλλαγη στρατηγικης του αμερικανικου καπιταλισμου ωστε να επιδραση στην προσπαθεια ανατροπης του σοσιαλισμου οχι πια μεσο της ανοιχτης κοντρας αλλα μεσα απο την διεισδυση με οχημα των οπορτουνισμο απο την Βενεζουελα.Και βεβαια σε αυτο καθοριστικο ρολο παιζουνε οι μεταρυθμισεις που εφαρμοζει η Κουβα εδω και 6 ΧΡΟΝΙΑ με την γενια της επανατασης να εχει αποχωρησει πλεον. Ειλικρινα ευχομαι αν και δεν το πιστευω να προκειται για ΝΕΠ και οχι για 20ο συνεδριο.Για τα δικα μας το μονο που θα διαφωνησω ειναι οτι εχει τροπο να μας πιεσει προς τα κατω απο το 4.5% ο συριζα με δευτερες εκλογες Πιστευω οτι εχουμε τελειωσει με αυτες τις αμαρτιες μας.Τωρα αυτοι βιαζονται για την κουταλα γιατι τα λαμογια πρεπει να αρχισουνε την μασα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Κουβα φοβαμαι,ως ΛΔ,πνεει τα λοισθια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά, αυτό το ... "κω" (με ΩΜΕΓΑ) του τίτλου του ποστ, ... όλα τα λεφτά !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω τη γνώμη, ότι σήμερα ειδικά, με την έναρξη του 11ου, σπάει για τα καλά η ... μονοτονία μας !
Τι να περιμένει κανείς από ένα αστικό κοινοβούλιο που στην ουσία ΔΕΝ λειτουργεί !
Πως να μην νοιώθει κανείς βαριεστημάρα ...
υ.γ.: Καλά το τι είπε η Ραχήλ για το ... μύρισμα του παλτού της ... όχι, δεν παίζεται !!!
"Η Κουβα φοβαμαι,ως ΛΔ,πνεει τα λοισθια."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό από πού ακριβώς προκύπτει; Στοιχεία και για την οικονομία τους υπάρχουν, και για την δημοκρατία στους χώρους δουλειάς. Με βάση αυτά το λες; Γιατί και με ποιά κριτήρια;
Γιατί αν το λες με βάση τις κινήσεις που έγιναν σε διπλωματικό επίπεδο τις τελευταίες μέρες, τότε μπορώ να πλειοδοτήσω ποσαδικά λέγοντας ότι πνέει τα λοίσθια η ΛΔ τους από τότε που δεν την έπεσαν με πυρηνικά στους αμερικάνους...
Ijon Tichy
Δεν εχω ολοκληρωμενη εικονα,για αυτο λεω ''φοβαμαι''.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λεω κυριως με βαση τις αγοραιες μεταρρυθμισεις που εγιναν προσφατα,αλλα και το γλυψιμο στη Ρωσια,που ξεφευγε απο τα ορια ενος αναγκαιου τακτικου ελιγμου.Λιγο πολυ,σε ενα λογο του ο Καστρο,που διαβασα το καλοκαιρι,παρουσιαζε τη σημερινη Ρωσια,ως απογονο της ΕΣΣΔ.
Μακαρι να ναι ενα προσωρινο πισωγυρισμα,αλλα δε θα βαζα το χερι μου στη φωτια.
ΥΓ Με αδικεις με τα ποσαδιστικα.Δεν νομιζω να χω δειξει σημαδια true-ισμου τα 3-4 χρονια που γραφω εδω (Ενα χρονο γραφω με το τωρινο νικ).
ΑπάντησηΔιαγραφή7.41 Να σου πω εγω τα δικα μου κριτηρια Εδω και 6 χρονια εφαρμοζει μεταρυθμισεις στην οικονομια επιτρεποντας την λειτουργια τομεων της με βαση το κερδος. Εμενα προσωπικα μου θυμιζουνε τις μεταρυθμισεις Κοσιγκιν Λιμπερμαν με τις οποιες ειχε διαφωνησει ριζικα ο ΤΣΕ το 1962.Πιστευω οτι σημερα πληρωνει τις σχεσεις της με την ΕΣΣΔ και την Κομεκον που γνωριζω οτι ητανε αναγκαστικες αλλα παιξανε ρολο στο οτι σημερα ειναι χωρις βαρια βιομηχανια. Επισης για μενα οι αμερικανοι αφησανε την κυβερνηση Τσαβες και Μαδουρο για να παιξει τον ρολο του πολιορκιτικου κριου σαν οπορτουνιστικη δυναμη. Και συγκρινο ντας την με την Λ.Δ ΚΟΡΕΑΣ που τα μεσα παραγωγης ειναι πληρως στην εργατικη ταξη ο δρομος που ακολουθει η Κουβα δεν ειναι μονοδρομος. Και το τονιζω δεν μιλαω ουτε για Φιντελ ουτε για Ραουλ που τους εχω για ηρωες. Μιλαω για την σημερινη ηγεσια που δεν ειναι η γενια της επαναστασης και σπουδασε και μεγαλωσε με τις σχεσεις με την ΕΣΣΔ και στα σοβιετικα πανεπιστημια που αν κρινω απο αυτους που πηγαινανε απο εδω γυρναγανε πισω καθηγητες του οπορτουνισμου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχει σχέση με trueισμό το σχόλιό μου. Απλώς βρήκα ακραία και ατεκμηρίωτη την άποψη (το ίδιο και αυτή που εκφράζει ο Παναγιώτης, που νομίζω ότι όπως και άλλες φορές το χάνει με την "υπερεπαναστατικότητα").
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι θεωρώ ότι για την Κούβα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στις κρίσεις μας, καθώς οι κίνδυνοι είναι πολλοί. Απ'την μια οι δεξιοί που προσπαθούν να τα βγάλουν όλα μαύρα κι άραχνα για να δείξουν το τι πραγματικά είναι ο τρισκατάρατος σοσιαλισμός της πείνας και των υπολοίπων κλασικών εικονογραφημένων, κι απ'την άλλη οι σοσιαλδημοκράτες που στα ιδιωτικά κουρεία της Κούβας μπορούν να βρουν την δικαιολογία για τις κινήσεις του συριζα.
Για αυτό ρωτάω για στοιχεία και κριτήρια, επειδή το θεωρώ πολύ σοβαρό το ζήτημα.
Ijon Tichy
Την Κουβα πρεπει να την φυλαμε σαν τα ματια μας,και για αυτο ο προβληματισμος που εξεφρασα,ηταν για την τυχη του κουβανικου σοσιαλισμου,οχι του στυλ ''ποσο καταπιεζονται οι καημενοι οι κουβανοι απο τον Καστρο''.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ηταν τεκμηριωμενη η θεση μου,ουτε διεκδικησε τετοιες δαφνες.Διαισθητικα απο τα λιγα που ξερω,μου φαινεται οτι δεν παει καλα το πραγμα.
Με εξαιρεση την ΝΕΠ,δεν γνωριζω ουτε μια μεταρρυθμιση προς οφελος της αγορας,που να βγηκε εν τελει σε καλο.Μην ξεχνας οτι αν ανατραπει ο σοσιαλισμος στην Κουβα,αυτο δε θα γινει ουτε με τη βια,ουτε θα βγουν τα στελεχη και θα πουν μια μερα ''απο αυριο τα ιδιωτικοποιουμε ολα''.
Η αγορα λειτουργει παντα περισσοτερο ή λιγοτερο αργα,αλλα σταθερα,εις βαρος του σχεδιασμου και του σοσιαλισμου,ανεξαρτητα απο τις προθεσεις των εμπνευστων των μεταρρυθμισεων αυτων,και τα αποτελεσματα δε φαινονται σε διαστημα 5ετιας ουτε καν δεκαετιας.
Ελπιζω να ειναι προσωρινο πισωγυρισμα,ή διορθωση καποιων υπερβολων,και τιποτα παραπανω.
9.23 Φιλε μου.Εχουμε απαντησεις και για δεξιους και για οπορτουνιστες. Για τους πρωτους οτι η πεινα υπαρχει στον καπιταλισμο οπου το 85% του λαου πειναει και το 15% κολυμπαει στα πλουτη.Στον σοσιαλισμο δεν ειναι ετσι τα πραγματα.Στην ΚΟΡΕΑ λοιπον οτι επιπεδο εχει ο προεδρος εχει και ο τελευταιος εργατης.Αυτο δεν λεγεται πεινα Για τους οπορτουνιστες δεν χρειαζεται να σου πω την απαντηση.Στην Κουβα λοιπον μεχρι πριν 6 χρονια δεν υπηρχανε τετοιοι διαχωρισμοι μεσα στην κοινωνια.Τα τελευταια 6 χρο νια δυστηχως δεν μιλαμε για κουρεια μιλαμε για μεγαλους τομεις τις οικονομιας που υπαρχει το κερδος παραδειγμα απο την ΕΣΣΔ.το 1957 οι Μ.Τ.Σ δωθηκανε ιδιοκτησια στα ΚΟΛΧΟΖ δηλαδη μεσα παραγωγης στους αγροτες.Αυτα τα βηματα σταδιακα οδηγουνε στον καπιταλισμο Δεν ειναι υπερεπαναστατικο να αφηνεις στην παντα ιδεολογικες παρεκκλισεις που μας ταλαιπωρησανε για χρονια.Εγω παντως ειλικρινα ευχομαι να μην ειναι οπως τα λεω αν και δεν το πιστευω.ετσι καλυπτα με κατω απο το χαλι τα προβληματα της ΕΣΣΔ για να μην κανουμε ζημια και το 1991 βρεθηκαμε μπροστα στο χαος με απορια. Χωρις να λεω οτι το καναμε ολοι σκοπιμα.ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω συνολικές απαντήσεις στο ζήτημα, πάντως τις αλλαγές προς όφελος της αγοράς πρέπει να τις δούμε συγκεκριμένα. Για αυτό και θεωρώ άνευ νοήματος τις συγκρίσεις με τις μεταρρυθμίσεις κοσύγκιν, ή με άλλα τέτοιου τύπου ιστορικά παραδείγματα, η κατάσταση για την κούβα του σήμερα είναι πρωτόγνωρη (χώρια το ότι πάντα το νησί της επανάστασης είχε τις ιδιαιτερότητές του). Δεν είναι εύκολη η μαρξιστική κριτική σε αυτή την περίπτωση, δεν ζητάω να δικαιολογούνται τα πάντα βέβαια λόγω συγκυριών κτλ, αλλά το βρίσκω και άδικο και επιζήμιο το να ξεμπερδεύουμε κάνοντας εύκολους παραλληλισμούς με το παρελθόν. Για αυτό και ζητάω προσοχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήIjon Tichy
Παναγιώτη δεν ξέρω αν είσαι κομματικό μέλος η όχι αλλά μα τη συνονοματή σου Παναγία πρέπει να πάψεις να βγαίνεις ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΜΜΗΣ όλη τη ρημαδιασμένη ώρα βγάζοντας σκάρτο όλο το λεγόμενο ''ανατολικό μπλοκ'' μετά από το 20ο συνέδριο εκτός της Βόρειας Κορέας και της Αλβανίας. Αυτά δεν τα λέει το ΚΚΕ, κάτι γκρουπούσκουλα τύπου ΜΛ ΚΚΕ και ΚΚΕ ΜΛ τα λένε (δεν θυμάμαι ποιο είναι το μαοικό και πιο το βέρο σταλινικό τρομάρα του). Ακόμα και η ΕΣΣΔ του 89 ήταν πολύ πιο σοσιαλιστική και δίκαιη από την Β. Κορέα που τα φάουλ της είναι αμέτρητα ανάθεμα κι αν είναι σοσιαλισμός αυτό το πράγμα. Τα φάουλ της Κούβας τα βλέπεις την ΕΣΣΔ μετά το 56 της σούρνεις τα χίλια μύρια αλλά στην Κορέα είναι όλα τέλεια και μαγευτικά ε αυτό σύντροφε Παναγιώτη δεν είναι θέσεις του ΚΚΕ αλλά θέσεις αριστερίστικων γκρουπούσκουλων που δεκαετίες το ΚΚΕ πολέμαγε. Πραγματικά ξεκόλα την Κορέα την υπερασπιζόμαστε αλλά υπερασπιζόμαστε και τη σοσιαλιστική οικοδόμιση μέχρι και την περεστρόικα μελετώντας τα λάθη που οδηγησαν στις ανατροπές το ξεχνάς συνέχεια αυτό. Και κάτι τελευταίο επειδή είμαι μισός βορειοηπειρώτης φίλτατε στην Αλβανία που είχε ξεκόψει από την κακιά οπορτουνιστική ΕΣΣΔ είχαμε γαμημένες ελλείψεις μέχρι και στα μακαρόνια.... Μπορώ να σου πω και τις μερίδες ανά οικογένεια αν γουστάρεις. Την στιγμή που η διαβολική για σενα ΕΣΣΔ κατακτούσε το διάστημα και τις επιστήμες οι παράδεισοι σου (κορέα και αλβανία) ζούσαν (και ζούνε ακόμα) πίσω από τον ήλιο. Δεν παλεύεσαι πια πραγματικά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑριστόνικος
"Ο σύριζα εφαρμόζει στην εντέλεια την τακτική του ώριμου φρούτου...";
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θαν τώλεγα, Κάπταιν!
Θα ήταν καλύτερα για τον ίδιο, σα διαχειριστή του Καπιταλισμού, να αφήσει την καυτή πατάτα να κάψει τα χέρια των αλλουνώνε, και μετά να "παραλάβει καμμένη γή" κλπ.
Τι τον έσπρωξε ν’ αρχίσει το τροπάρι των εκλογών, ενώ μπόρειε μια χαρά να περιμένει, εκτός από την τετριμμένη (trivial) εκδοχή της «δίψας για την καρέκλα»;
Δεν καταλαβαίνει, πως το επόμενο κύμα «μεταρρυθμίσεων», που θα πραγματοποιηθεί ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ, (= Β’ η Γ’ Μνημόνιο, έχω χάσει το λογαρισμό…), δηλαδή:
1. Το ασφαλιστικό, (σύνταξη 300 – 700 €, +όριο στα 67 χρόνια, +40 συντάξιμα, +ιδιωτική ασφάλιση),
2. Η εξόντωση της ακίνητης μικροϊδιοκτησίας, (διαμερισματάκι, εξοχικό, χωραφάκι),
3. Η εξόντωση των «κουλάκων», ήγουν η προλεταριοποίηση άλλων ~200.000 μικροεπιχειρηματιών και αγροτών, που περισσεύουν, ώστε οι εναπομενούντες 200-300 χιλιάδες να χρησιμεύουν για έναν σύγχρονο μονοπωλιακό καπιταλισμό στη Γιουνανία,
θα κάψει και τον ίδιο, και την καρέκλα, (μαζί με τον κώλο του);
Αποκλείεται να μην το καταλαβαίνει.
Αλλά κίνημα δεν έχει, επανάσταση δεν του πάει, τι διάολο έχει στο μυαλό του;
Νομίζω, πως πρέπει να (αποπειραθούμε να) ερμηνεύσουμε τη στάση του στα πλαίσια των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών.
Ρε, μήπως τούχουν τάξει οι αμερικάνοι, δηλαδή το πολύ μεγάλο κεφάλαιο, εκεί στα πήγαινε-έλα;
«Ρίχτονα τον Σαμαρά, χέστους και τους Ευρωπαίους, και προχώρα εσύ στις «μεταρρυθμίσεις». Μετά θα ρίξουμε εμείς κεφάλαια (Σημ. Σ.τ.Τ.: Νάναι καλά το QE, από δολλάριο άλλο τίποτε), θα αρχίσει η ανάκαμψη σε σύγχρονη μονοπωλιακή βάση, θα βγούν jobs, ποιος θα θυμάται το ρημάδι το κωλομάγαζο, όταν ο γιός του θάναι port-manager και θα ονειρεύεται να γίνει ceo, η να κάνει ένα start-up; Κι άμα φωνάζει το πόπολο, κάνε και κανά χρεωστάσιο, ελε, «διαπραγμάτευση», ότι αγαπάς, η αν θέλεις, φεύγα κι από την ΕΕ, να τρελλάνεις και τους κουκουέδες, να κάψεις και το %^&νάκι της Μέρκελ, και νάσαι και μάγκας …αντιϊμπεριαλιστής!».
Ε;!;!
Μήπως, (λέω, μήπως…) έτσι ερμηνεύεται και ο …Τράγκας, που εδώ και κάτι μέρες έχει πέσει σε …αντι-συριζαϊκό ντελίριουμ (και γαμώ τις κωλοτούμπες!), αλλά και ο Χατζητέτοιος σε πιο ήπιο στυλ («να γίνει εθνική συνεννόηση»), και πολλά άλλα παράξενα, που συμβαίνουν αυτές τις μέρες; (Όπως οι τέσσαρες «βαρώνοι», που απέσυραν 400 εκατ. Από τις τράπεζες σε δυό-τρείς μέρες…).
Και μην κοιτάς τις «αγορές», το χρηματιστήριο, που πέφτει κλπ., ….εν όψει της …«εφόδου των κομμουνιστών του Τσίπρα (!) στα Χειμερινά ανάκτορα». Οι «αγορές», μπορούν κάλλιστα να είναι τα πρόβατα, σαν εκείνα, που τότε, το 1999 χάσανε τις οικονομίες τους στο Χρηματιστήριο. Κάποιοι παμπόνηροι τσομπαναραίοι, τώρα ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ. Τώρα αγοράζουν low για να πουλήσουν high, ξέροντας ότι ο σύριζα δεν είναι οι μπολσεβίκοι. Μήπως γι αυτό ακριβώς καλλιεργούν την υστερία;
Οι αμερικανοί, πραχτικοί άνθρωποι, πάντα συνδυάζανε την πολιτική με τις μπίζνες.
Και ίσως να αποδειχτεί πως ο τσίριζας και η «αριστερή διακυβέρνηση» δεν ήταν παρά μια μορφή της συγκεντροποίησης του Κεφαλαίου, …έρμα ανταρσυανόπουλά μου…
Διαίσθησή μου είναι ότι οι πιθανότητες για δεύτερες εκλογές είναι πολύ μικρές. Δε νομίζω ότι υπάρχουν χρονικά περιθώρια για κάτι τέτοιο. Ότι ύπουλο χτύπημα είναι να κάνει ο Σύριζα στο ΚΚΕ, θα το κάνει χωρίς να περιμένει δεύτερες εκλογές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ευρωπαϊκό μπλοκ φαίνεται "λαλίστατο" (που ναι μεν δεν είναι "διπλωματικό" αλλά δεν είναι και καθόλου ασύνηθες) αλλά οι προθέσεις του δεν είναι νομίζω απολύτως ξεκάθαρες (για παράδειγμα στο σενάριο της "Ιφιγένειας" δε δίνω μηδενικές πιθανότητες). Νομίζω ότι πρέπει να σημειωθεί και η "αφωνία" που νομίζω ότι επιλέγεται μέχρι στιγμής από τις ΗΠΑ, κάτι που είναι μια διαφοροποίηση από το παρελθόν (και το 2009 και το 2010 και το 2011 το Υπ. Οικ των ΗΠΑ ήταν λαλίστατο).
Από διαίσθηση και όχι από γνώση συμμερίζομαι τις ανησυχίες του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ και του Παπουτσωμένου Γάτου για την Κούβα. Οι διπλωματικές σχέσεις και η λήξη του εμπάργκο από την πλευρά των ΗΠΑ είναι βέβαια καλά γεγονότα αλλά παρόλα αυτά νιώθω μια ανησυχία.
Προφανώς και ένας καραγκιοζάκος όπως εγώ είναι αδυνάτο να πιστέψει ότι θα καταφέρει να φτάσει ποτέ να συγκριθεί έστω και με μια τρίχα από τα λιόκια του Κάστρο, πρέπει όμως να πω ότι τόσο αυτό που ανέφερε ο Παπουτσωμένος Γάτος για Ρωσία-ΕΣΣΔ όσο και ένα άλλο που ανέφερε σε άλλη στιγμή για τον "σταθερό και ικανό επαναστάτη Xi Jinping" (http://halandripedia.blogspot.co.uk/2014/08/fidel-castro.html) ήταν κατά τη γνώμη μου ατυχείς στιγμές. Ένα μάλιστα απόσπασμα από αυτό στο οποίο έκανε νομίζω αναφορά ο Παπουτσωμένος Γάτος είναι επίκαιρο αλλά με λάθος τρόπο: "(...)αστικές και επιθετικές κυβερνήσεις του ΝΑΤΟ, που γίνονται ο περίγελος της Ευρώπης και του κόσμου, με το ευρώ τους, που όπως και το δολάριο, σύντομα θα είναι νεκρό γράμμα, εξαρτημένα καθώς είναι από το γουάν και το ρούβλι -- την ανθηρή οικονομία της Κίνας, που συνδέεται στενά με τις τεράστιες οικονομικές και τεχνικές δυνατότητες της Ρωσίας." (http://leninreloaded.blogspot.gr/2014/09/fidel-castro-i.html)
Νομίζω ότι και οι δυο ατυχείς στιγμές συνέβησαν τον Αύγουστο που μας πέρασε. Μια παράμετρος που ίσως θα πρέπει να αξιολογηθεί από όσους έχουν γνώση των πραγμάτων, είναι και το ότι όταν τα έλεγε αυτά, πιθανότατα ήταν σε εξέλιξη οι συνομιλίες με τις ΗΠΑ που έφεραν τις τελευταίες εξελίξεις.
ρα
Πάντως σχετικά με την εκλογή προέδρου της "Δημοκρατίας", το βλέπω να πραγματοποιείται στην τρίτη ψηφοφορία. Όσο μεγάλη κι αν είναι η διαφορά από τους 160, εγώ έχω την υποψία ότι ΔΗΜΑΡ και ΑΝΕΛ (ή έστω ένα τμήμα τους) και κάποιοι "ανεξάρτητοι" θα αλλάξουν την ψήφο τους. Μην ξεχνάμε ότι τα δυο προαναφερθέντα κόμματα δεν φαίνεται να μπαίνουν στην νέα βουλή, οπότε ίσως αυτό αποτελέσει κίνητρο για κάποιους καριερίστες.
ΑπάντησηΔιαγραφήInspector
Να προσθέσω (μιας και από παραδρομή το ξέχασα) ότι και το 2012 οι ΗΠΑ ήταν λαλίστατες εν συγκρίσει με τη φαινομενική τωρινή τους "αφωνία" σε ότι αφορά το χειρισμό του ελληνικού ζητήματος από τους ευρωπαίους. Μια αφωνία που καθόλου δε νομίζω ότι θα πρέπει να την ερμηνεύσουμε ως έλλειψη ενδιαφέροντος.
ΑπάντησηΔιαγραφήρα
ΑΡΙΣΤΟΝΙΚΟΣ.Συντροφε.Ειμαι απο το 1978 με το ΚΚΕ και πουθενα αλλου.οι θεσεις του κομματος για τις ανατροπες με βρισκουνε 100% συμφωνο.Το 1956 επικρατησε η Δεξια οπορτουνιστικη ομαδα λογο των τεραστιων απωλειων του 2ου Π.Π Και ξεκινησανε συνειδητα μιλαω για την ηγεσια να εφαρμοζουνε νομους του καπιταλισμου σταδιακα.Σε αυτην την πορεια εμφανιζοντουσαν ολα τα παρασιτικα φαινομενα του καπιταλι σμου Παρανομο εμποριο καταχρησεις δημοσιου χρηματος προσωπικος πλουτισμος που εφτανε μεχρι τα στελεχη του κομματος.Αυτα ολα εκτος απο τα βιβλια που τα εχω διαβασει μου τα περιγραφει τα ιδια και η γυναικα μου που ειναι απο εκει.ολη αυτη η πορεια με πιο αργο ρυθμο βεβαια επι Μπρεζνιεφ εφερε την περεστροικα που ηρθε για να ολοκληρωση αυτην την πορεια.Ετσι λοιπον το 1956 αλλαξανε με το ετσι θελω η ηγεσιες τον ΚΚ απο τον Χρουτσωφ. Στην Ουγγαρια το 1953 τον ιουνη ανελαβε ο Ναγκι φυλακη μεχρι τοτε για αντεπαναστατικη δραση βασικος παικτης στα γεγονοτα. ο Ζαχαριαδης επειδη δεν συμφωνησε μαζι τους καθαιρεθηκε πραξικοπηματικα και βαλανε στην θεση του αυτους που συνθηκολογησανε σε Καζερτα Βαρκιζα.Η Αλβανια κανενα προβλημα στις σχεσεις οσο ζουσε ο Σταλιν. Απο εκει και περα αρχισανε τα θαυματα.Αποπειρα ανατροπης του Χοτζα ξεχναω το ονομα αυτου που πηγε να τον ριξει.Αποσυρση τον υποβρυχιων απο τον Αυλωνα το 1961. Και προταση του Χρουτσωφ για αυτονομια της περιοχης που γεννηθη κες οπως ειχε συμφωνησει με τον Ελληνα πρωθυπουργο τοτε. Απο εκει και περα θα με ρωτησεις ειχαμε προβληματα που λειπανε τα μακαρο νια που σωστα λες.Ασφαλως και ειναι προβλημα που το ειχε ομως ολοι η κοινωνια δεν πλουτιζε καποιος Τα ιδια ισχυουν και για την Κορεα. το μονο προβλημα που πραγματικα υπαρχει αιωνες ειναι οτι παει ο προεδρος απο τον πατερα στον γιο και τον θεοποιουν.Το θεωρω πταισμα οταν τα αλλα ειναι ενταξει.η τεχνολογια που εφερε την ΕΣΣΔ πρωτη στο διαστημα με συγχω ρεις αλλα δεν φτιαχτηκε επι Χρουτσωφ.Αλλωστε η εξελιξη φρεναρη σε συνειδητα.Και παμε στα γκροπου σκουλα που λες και εχεις δικιο οτι δεν εχουνε καμμια σχεση με κομμου νιστες και απλα εκμεταλευτηκαν την δεξια στροφη. Αυτο ομως δεν σημαινει οτι ο Ζαχαριαδης δεν ξηλωθηκε και δεν εκανε εξορια 17 χρονια και με αλλο ονομα. η οτι δεν εγινε το Πογκρομ στην Τσκενδη τον Σεπτεμβρη του 1955.Εχω γνωρισει προσωπικα τετοιους συντρο φους. Εκει που λεω δικες μου αποψεις ειναι σε σχεση με Κουβα ΕΣΣΔ και με Κορεα. Ελπιζω να σου απαντησα και επαναλαμβανω απο το 1978 με το ΚΚΕ Και συνεχη διαβασμα της ιστοριας απο το 1987.την καλημερα μου συντροφε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή@ρα
ΑπάντησηΔιαγραφή''Από διαίσθηση και όχι από γνώση συμμερίζομαι τις ανησυχίες του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ και του Παπουτσωμένου Γάτου για την Κούβα. Οι διπλωματικές σχέσεις και η λήξη του εμπάργκο από την πλευρά των ΗΠΑ είναι βέβαια καλά γεγονότα αλλά παρόλα αυτά νιώθω μια ανησυχία.''
Απο την μια ειναι καλο,απο την αλλη μπορει να σημαινει οτι βλεπουν οτι η Κουβα θα αλλαξει καθεστως,οποτε δε βλεπουν λογο να διατηρησουν το εμπαργκο.
Προτείνω για το θέμα της Κούβας και για τις μεταρρυθμίσεις εκεί, να δει όποιος ενδιαφέρεται το παρακάτω ντοκιμαντέρ που εξηγεί αρκετά καλά νομίζω την κατάσταση: https://www.youtube.com/watch?v=xxFPZaurHZA&list=PL-vCcM7UaHhDRfvTKAjj4n_V0Vh-pmYRL&index=29
ΑπάντησηΔιαγραφήΚώστας
Το κόμμα έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια κριτικής προσέγγισης της ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος. Το έχει τονίσει επανειλημένα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚριτική και όχι λαθολογία σύντροφοι, επιστημονική κριτική και όχι αποκαθήλωση.
λαθραναναγνώστης
μιας και στα σχολια παντα ειμαστε εκτος θεματος θα καταθεσω κι εγω την αποψη μου για την Κουβα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ επικρατηση του σοσιαλισμου σε μια χωρα ή ομαδα χωρών είναι μια αναμφισβητητη πραγματικοτητα και ισχυει και για το μελλον.
Η επιβιωση όμως του σοσιαλισμου μακροχρονια σε μια και μονη μικρη χωρα (σαν την Κουβα) χωρις την ενεργη υποστηριξη του παγκοσμιου προλεταριατου (που σημερα ειναι ασημαντη) είναι πρακτικα αδυνατη.
Η εναλλακτικη που επιλεγει η ηγεσια στην Κουβα είανι η μετρημενη υποχωρηση περιμενωντας τις μελλοντικες επαναστασεις. Η αποδοση τιμων που δεν αξιζουν σε κινεζους, βραζιλιανους βενεζουελανους κλπ είναι υποχρεωτικη πολιτκη για να μπορεσει μια μη αυταρκης σοσιαλιστικη χωρα να επιβιωσει. Οι υποχωρησεις στην ιδιωτικη οικονομια στο εσωτερικο και αυτές μπορει να θεωρηθουν μια προσωρινη υποχωρηση όμως στην πραγματικοτητα εχουν μονιμα χαρακτηριστικα ακριβως λογω της καπιταλιστικης περικυκλωσης. Η μακροχρονια επιμονη σε αυτές τις πολιτικες θα εχει σαν αποτελεσμα την ισχυροποιηση του ταξικου εχθρου και το σπασιμο αυτου του καρυδιου θα είναι πολύ δυσκολη υποθεση
Με αλλα λογια οποιος θελει να επιβιωσει ο σοσιαλισμος στην Κουβα πρεπει να ανατρεψει το κεφαλαιο στη δικη του χωρα. Αυτή είναι η μονη ουσιαστικη συμβολη όλα τα αλλα είναι παρολες.
@Αναυδος
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι γω αυτο ακριβως ειχα στο μυαλο μου.
Ναι, κι εγώ…
ΑπάντησηΔιαγραφήΆναυδε, εσύ που έχεις και τον τρόπο γραφής και τη γνώση, δεν στρώνεσαι να μας γράψεις κάτι για Κούβα και Κορέα; Έχει και προπαγανδιστική χρήση εκτός από την ιστορική, γιατί παίζει πολύ σε εξορμήσεις («μα στην Κούβα δεν έχουν να φάνε και στην Κορέα έχουν μοναρχία»).
Συμφωνώ με τα περισσότερα από το δευτερο σχολιό σου. Απλώς ήθελα να επισημάνω ότι και ο Υπερεπαναστατισμός όταν δεν συνοδεύεται από ανέβασμα του βιοτικού επιπέδου δεν έχει θετικά αποτελέσματα σε μια σοσιαλιστική χώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑριστόνικος
Σχετικά με την Κούβα:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Με καλύπτουν τα ψύχραιμα σχόλια των Ijohn Tichy και Άναυδου.
2) Με το κογκρέσο και τη γερουσία ελεγχόμενα πλήρως από τους ρεπουμπλικάνους, με το ισχυρό λόμπυ των ακροδεξιών/φασιστικών κατακαθιών του Μαϊάμι να ξεσπαθώνει από τώρα, με την προεκλογική περίοδο που θα μπουν σε λίγο οι ΗΠΑ για τους προκριματικούς γύρους των προεδρικών εκλογών, με όλους αυτούς τους νόμους που έχει θωρακιστεί το εμπάργκο, με όλα αυτά λοιπόν δεν είμαι καθόλου, μα καθόλου σίγουρος ότι θα υλοποιηθούν έστω και μερικά οι εξαγγελίες Ομπάμα στο προβλεπτό μέλλον.
Βέβαια, κάποιος θα πει: δηλαδή ο Ομπάμα αστειευόταν με τις πρόσφατες δηλώσεις του; Όχι, σε καμιά περίπτωση. Απλά οι εξαγγελίες του εκφράζουν το πιο ανοιχτομάτικο κομμάτι της αστικής τάξης των ΗΠΑ, που αφενός βλέπουν ότι η στρατηγική της μετωπικής αντιπαράθεσης εδώ και 50 χρόνια δεν απέδωσε, και αφετέρου προσδοκούν σε ευνοϊκές γι' αυτούς εξελίξεις μετά τον αναπόφευκτο θάνατο των Φιντέλ και Ραούλ. Όμως δεν παίζουν μόνοι στο γήπεδο: στις ΗΠΑ υπάρχουν εξίσου ισχυρά (και μάλλον ισχυρότερα) κομμάτια της αστικής τάξης που κρίνουν ότι μια στρατηγική soft power δεν είναι ό,τι καλύτερο για τα συμφέροντά τους.
3) Το ερώτημα, βέβαια, που τίθεται είναι αν η προκαταρκτική συμφωνία που οδήγησε στις ταυτόχρονες εξαγγελίες Ραούλ-Ομπάμα αντανακλά ανεπίτρεπτες υποχωρήσεις από την πλευρά των Κουβανών συντρόφων. Δεν έχω τέτοια ενημέρωση από το Ριζοσπάστη, επομένως δεν μπορώ να υποστηρίξω τέτοια άποψη. Παρόλο που και μένα με προβληματίζει η εισαγωγή αγοραίων στοιχείων στην κουβανική οικονομία....
Η κουβανέζικη οικονομία δεν έβαλε τώρα τα αγοραία στοιχεία, τα έχει εδώ και πολλά-πολλά χρόνια. Σωστά κάποιος ανέφερε ότι ο Τσε Γκεβάρα (επηρεασμένος εκείνη την περίοδο από τον αντιρεβιζιονιστικό άνεμο που έπνεε στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα) υπέβαλε σε σφορδρή κριτική τη γραμμή προσαρμογής του ΚΚ Κούβας στις υποδείξεις της ρεβιζιονιστικής ΕΣΣΔ. Επομένως, όσοι θέλετε να καταγγείλετε την υποχώρηση - μαζί σας λεβέντες, αλλά να την καταγγείλετε από την αρχή της κι όχι από τώρα που "βολεύει" να αποδoθεί στη Ρωσία, την Κίνα και τη ...Βενεζουέλα. Όσο για την τύχη της... ακόμα και έτσι, σαφώς χρειάζεται την αλληλεγγύη όλων στα πλαίσια του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα. Αλλά σοσιαλιστική χώρα δεν ήταν ποτέ για να φοβάστε μήπως ανατραπεί ο "σοσιαλισμός" της σήμερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαναγιώτη, με συγχωρείς, αλλά αυτά παθαίνεις με το ΚΚΕ. Δίνεις δικαίωμα στον κάθε Αριστόνικο να σε επαναφέρει στην τάξη, διότι - δυστυχώς - έχει δίκιο. Είσαι εκτός γραμμής, όπως και κάθε τίμιος κομμουνιστής που είχε την ατυχία να πιστέψει τις φανφάρες περί της δήθεν κριτικής στο 20ο συνέδριο.
Γιατί, τι σόι κριτική είναι αυτή που θεωρεί "σοσιαλιστική" την ΕΣΣΔ του '70 και του '80, αυτό είναι ένα μυστήριο. Κομπάζει το ΚΚΕ για τη δήθεν "επιστημονική" του προσέγγιση, η οποία δεν απαντά στο κύριο και βασικό κάθε στοιχειώδους μαρξιστικής απόπειρας για ερμηνεία των κοινωνικών και ιστορικών εξελίξεων: η γραμμή Χρουστσώφ, Μπρέζνιεφ και τελικά Γκορμπατσώφ ποιων κοινωνικών τάξεων ή στρωμάτων τα συμφέροντα εξέφραζαν; γιατί αν δεν απαντήσεις σε αυτό, τότε όλες οι κουβέντες περί "αρνητικής στροφής στο 20ο συνέδριο", "ρήξης με τον οπορτουνισμό σήμερα" κλπ. πάνε περίπατο. Ο ρεβιζιονισμός δεν είναι ένα άθροισμα "λαθών", έτσι απλά. Ο λενινισμός διδάσκει ότι είναι η πολιτική έκφραση των συμφερόντων της εργατικής αριστοκρατίας. Στις συνθήκες του σοσιαλισμού, αυτή η εργατική αριστοκρατία καταργήθηκε; μεταλλάχθηκε; άλλαξε μορφή; τι τη διαδέχθηκε; πως διαμορφώθηκε; πότε πήρε την εξουσία; μέσα από ποιες καμπές και συνθήματα; Σε τίποτε από αυτά δεν έχει απαντήσεις η ηγεσία του ΚΚΕ. Και πώς να έχει, αφού θα έπρεπε τότε να τα βάλει με τον ίδιο της τον εαυτό, αφού και η ίδια με τη γραμμή της, τα ίδια συμφέροντα τμημάτων της εργατικής αριστοκρατίας εκφράζει.
Το γιατί την ηγεσία του ΚΚΕ την έπιασε ο πόνος σήμερα ειδικά να κάνει "συντροφική κριτική" σε όλη την αριστερά της υφηλίου, ειδικά σε σχέση με τους BRICS, τη Βενεζουέλα κλπ. και γι αυτό θυμήθηκε τον Τσε για να επιτεθεί στο ΚΚ Κούβας (μέσω προσεκτικών διατυπώσεων σε άρθρα του "Ριζοσπάστη" των τελευταίων ετών), είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα στο οποίο αν το απολίθωμα το επιθυμεί να ανοίξει ένα σχετικό κύκλο συζήτησης, θα πω τι πιστεύω. Αλλά για να μην καταχραστώ το χώρο και ξεχειλώσει κι άλλο ο σχολιασμός επί της αρχικής ανάρτησης, σταματώ εδώ προς το παρόν.
Doctor X
Ωραίος ο Doctor X. Μου θυμίζει όλη την μεταφυσική των αναλύσεων που ενω μου δείξαν μια σωστή κατεύθυνση, μου δείξαν τι εστί και μεταφυσικός αντιρεβιζιονισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέει λοιπόν ο μαν, πέρα απο την επικούρα οτι το ΚΚΕ στηρίζει την εργατική αριστοκρατία(...μεγαλεία!) τα εξής:
Κομπάζει το ΚΚΕ για τη δήθεν "επιστημονική" του προσέγγιση, η οποία δεν απαντά στο κύριο και βασικό κάθε στοιχειώδους μαρξιστικής απόπειρας για ερμηνεία των κοινωνικών και ιστορικών εξελίξεων: η γραμμή Χρουστσώφ, Μπρέζνιεφ και τελικά Γκορμπατσώφ ποιων κοινωνικών τάξεων ή στρωμάτων τα συμφέροντα εξέφραζαν; γιατί αν δεν απαντήσεις σε αυτό, τότε όλες οι κουβέντες περί "αρνητικής στροφής στο 20ο συνέδριο", "ρήξης με τον οπορτουνισμό σήμερα" κλπ. πάνε περίπατο.
Αυτό λέει ο DX για το τι λέει το ΚΚΕ για το θέμα. Για να δούμε,περιλιπτικά, τι λέει το ίδιο το ΚΚΕ όμως:
Mε την εσωκομματική διαπάλη στις αρχές της δεκαετίας του 1950 εκφράστηκε, σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο, η κοινωνική αντίσταση (κολχόζνικοι αγρότες, διευθυντικά στελέχη στην αγροτική παραγωγή και στη βιομηχανία) στην ανάγκη επέκτασης και εμβάθυνσης των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής. H οξυμένη διαπάλη, που κατέληξε με τη θεωρητική αποδοχή του νόμου της αξίας ως νόμου του σοσιαλισμού, σήμαινε πολιτικές επιλογές με πιο άμεσες και ισχυρότερες επιπτώσεις στην πορεία της σοσιαλιστικής ανάπτυξης, συγκριτικά με το προπολεμικό διάστημα, όπου η υλική καθυστέρηση έκανε την επίδραση αυτών των θεωρητικών θέσεων πιο ανώδυνη.
Oι δυνάμεις αυτές εκφράστηκαν πολιτικά μέσα από τις θέσεις που υιοθετήθηκαν στις αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου του KKΣE, που τελικά αποτέλεσε συνέδριο κυριαρχίας της δεξιάς οπορτουνιστικής παρέκκλισης. Σταδιακά υιοθετήθηκαν πολιτικές επιλογές που διεύρυναν τις εμπορευματοχρηματικές (δυνάμει καπιταλιστικές) σχέσεις, στο όνομα της διόρθωσης των αδυναμιών του Κεντρικού Σχεδιασμού και της διεύθυνσης των σοσιαλιστικών παραγωγικών μονάδων.
Και αυτό είναι απλά ένα μικρό απόσπασμα βεβαίως, απο το 18ο συνέδριο. Κάποιος με καλύτερη απο μένα κατάρτιση ίσως μπορεί να φέρει και άλλες απαντήσεις.
Μας λέει λοιπόν οτι μια σοσιαλιστική κοινωνία/οικονομία που κάνει βήματα προς τα πίσω, είναι μια μη-σοσιαλιστική κοινωνία/οικονομία.
Ρωτάω εγώ λοιπόν, με τη σειρά μου, τον φίλο αντιρεβιζιονιστή: ποιά ήταν η ειδοποιός διαφορά της εσσδ στην δεκαετία του ΄70 και στην δεκαετία του '50; Γιατί, αν λόγου χάρη θεσπίσουμε την οικονομική ανισότητα μεταξύ διευθυντικών στελεχών και εργατών, γιατι να θεωρήσουμε σοσιαλιστική την ΕΣΣΔ επι Στάλιν; Το ίδιο και απο την οπτική της αμεσότητας άσκησης της εξουσίας απο την ίδια την τάξη, ήδη απο τις μέρες του Λένιν και του συνεδρίου του 1921.
Σημαίνει βέβαια οτι για όλα αυτά στηρίζω προσωπικά οτι δεν υπήρχε πρόβλημα στην ΕΣΣΔ; Κάθε άλλο. Υπήρχε και τεράστιο μάλιστα. Απο εκεί όμως, μέχρι τον μηδενισμό των πάντων, υπάρχει ένα κενό που δεν είναι αυτονόητα καλύψιμο. Ειδικά όταν πρέπει να έρθουμε σε δηλώσεις οτι το ΚΚΕ σήμερα... εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής αριστοκρατίας για να δικαιολογήσουμε τα απο τα πριν αποφασισμένα συμπεράσματά μας.
metalorixos
1.07 Η Λ.Δ Κουβας και η Λ.Δ Κορεας ειναι Σοσιαλιστικες χωρες για αυτο και δεν ανατραπηκαν οταν ολοκληρωθηκαν οι ανατροπες στην ΕΣΣΔ Το 1991 και συνεχιζουνε να υπαρχουνε μεχρι σημερα.Η Κουβα αναγκαστικα ειχε σχεσεις με την ΕΣΣΔ λογο της θεσεις της στον χαρτι.ΦΙΝΥΕΛ ΚΑΙ ΤΣΕ δεν ειχανε καμμια ιδεολογικη διαφωνια.Η Κουβα εδω και 6 χρονια εφαρμοζει μεταρυθμισεις στην οικονομια που κατα την γνωμη μου και μακαρι να εχω λαθος σε μια πορεια θα οδηγηση στον καπιταλισμο.Στην ΕΣΣΔ το 1956 λογο των τεραστιων απωλειων του πολεμου αναριχηθηκαν στην εξουσια μεσο του οπορτουνισμου τα υπολειματα της αστικης ταξης που συνεχιζανε φυσιολογικα να υπαρχου νε σαν ατομα μεσα στην χωρα.Ξεκινη σανε σταδιακα την συνειδητη εφαρμο γη νομων του καπιταλισμου.Το 1964 μειωσανε τον βηματισμο με τον Μπρεζνιεφ και μπηκανε στην τελικη ευθεια το 1985.Το ΚΚΕ εχοντας βρεθει στην πολιτικη προσφυγια μεχρι το 1974 και με την ηγεσια να εχει ανατραπει το 1956 στην 6η ολομελεια παγιωθηκε μια κατασταση με ιδεολογικες παρρεκλισεις που δεν εγινε δυνατο να αλλαξει παρα το οτι εγινε διασπαση το 1968.Ετσι αποτελωντας μερος του προβληματος φτασαμε μεχρι τον γκρεμο το 1991.Ολα αυτα ειναι σιγουρο οτι δεν σε ενοχλουνε καθολου.Αυτο που σε ενοχλει και σε ποναει ειναι οτι ΠΟ ΤΟ 1991 ακολουθουμε τον δρομο της διορθωσης ολων αυτων.Με πρωτο βημα το 15ο Συνεδριο το 1996.Για αυτο και εσεις προσπαθειτε μεσο αυτων των προβληματων δεκαετιων που δεν διορθωνονται σε μια μερα να μην αλλαξει τιποτα.Οσο για το παραμυθι οτι στην βενεζουελα και στην Βολιβια εχουνε Σοσιαλισμο ειναι ενα ωραιο ανεκδοτο για μικρα παιδια. Αρα λοιπον αν ισχυε το παραμυθι σου οτι η ΚΟΥΒΑ δεν ειναι σοσιαλιστικη απο την αρχη το 1991 θα ειχε τελειωσει μαζι με την ΕΣΣΔ και τους αλλους ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ενσταση του DX,αν και αρχισε παραπλανητικα με trueισμους οπως ''η ΕΣΣΔ δεν ηταν σοσιαλιστικη απο το '50'',πρακτικα συνοψιζεται στο ''Kατω τα χερια απο τα BRICS ρε μ**νια''.
ΑπάντησηΔιαγραφήμεταλλορυχε
ΑπάντησηΔιαγραφήοτι και να γραφεις οτι και να αποδεικνυεις οι δοκτορες εχουν ηδη διαμορφωμενη αποψη και αν η πραγματικοτητα δεν συμφωνει μαζι τους τοσο το χειροτερο για την πραγματικοτητα. Δεσμιοι και κληρονομοι του φιλοκαπιταλιστικου μαοισμου αδυνατουν να διαχωρησουν 2 γαιδουριων αχυρο. Αποδεχτηκαν τη συμμαχια με τον ιμπεριαλισμο στο ονομα του δηθεν σοσιαλιμπεριαλισμου και σημερα πιστοι στη μικροαστικη τους παραδοση στηριζουν το συριζα που είναι ο ιδεολογικος κληρονομος των ιδεων του σοσιαλισμου της αγορας, με ανθρωπινο προσωπο και άλλες ιδεολογικες αηδιες.
@metalorixos
ΑπάντησηΔιαγραφή1.
Έχεις μεγάλη πλάκα. Πήρες τη μοναδική παράγραφο σε όλα τα κομματικά σας ντοκουμέντα (βρες μου έστω και μια άλλη που να προσεγγίζει το θέμα από κοινωνικοταξική σκοπιά) που κάτι πάει να ψελλίσει και νομίζεις ότι με δυο αράδες το κόμμα σου ξεμπέρδεψε με την υποχρέωση να παρουσιάσει μια στέρεη μαρξιστική ανάλυση-ερμηνεία της νίκης της αντεπανάστασης και του ρεβιζιονισμού.
Ακόμα κι έτσι, όμως, η πραγματικότητα δεν κρύβεται. Τι μας λέει το απόσπασμα που μας παρέθεσες, γεμάτος υπερηφάνεια; Πρώτον, ότι το κοινωνικό υποκείμενο της αντεπανάστασης είναι ...οι κολχόζνικοι αγρότες και κάποια διευθυντικά στελέχη της αγροτικής παραγωγής και της βιομηχανίας!!! Μας λέει, δηλαδή, ότι η συνεταιρισμένη αγροτιά έχει αντικειμενικό συμφέρον από το φρενάρισμα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης - από που προκύπτει αυτό; πως τεκμηριώνεται; Βάσει ποιου αντικειμενικού συμφέροντος, για παράδειγμα, των κολχόζνικων, έπρεπε να διαλυθούν οι μηχανο-τρακτερικοί σταθμοί ή να σταματήσει η συνένωση των κολχόζ σε μεγαλύτερες μονάδες, ή να παγώσει η εφαρμογή της θέσης του Στάλιν στα "Οικονομικά Προβλήματα του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ" περί ένταξης του πλεονάζοντος (πέραν της νόρμας του πλάνου) προϊόντος των κολχόζ σε ένα σύστημα καθολικής ανταλλαγής αγαθών, με παράλληλη κατάργηση στην ουσία της διαδικασίας πώλησής τους στην αγορά; Σε τελευταία ανάλυση, γιατί ο μαρξισμός-λενινισμός συμπεριλαμβάνει τη μικρή αγροτιά (ούτε καν μόνο τη συνεταιρισμένη, αλλά και τη μικροϊδιοκτήτρια!) στις κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης; Θα σας θυμίσω ότι η θέση για τον αντιδραστικό ρόλο της αγροτιάς στη σοσιαλιστική οικοδόμηση είναι βασικά τροτσκιστική θέση...
Για τα διευθυντικά στελέχη θα δεχτώ ότι είναι μια προσπάθεια να ειπωθεί κάτι σωστό (με τα χίλια βάσανα), που θα ήταν ακριβέστερο αν μιλούσε συνολικά για το στρώμα της εργατικής αριστοκρατίας στο κόμμα, τα σοβιέτ και τους οικονομικούς μηχανισμούς, δηλαδή για ένα ολόκληρο κοινωνικό στρώμα κι όχι απλά "κάποια στελέχη". Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αυτή ακριβώς η παράγραφος που ανέφερε ο metalorixos «ξεχάστηκε» από τις λαλίστατες αναφορές στα «συμπεράσματα» του ΚΚΕ για τον υπαρκτό (δεν έχω ακούσει κανένα στέλεχος του ΚΚΕ σε δημόσια τοποθέτησή του να απαντά σε ερώτηση ή να θέτει το ζήτημα του υπαρκτού επικεντρώνοντας σε αυτό το ζήτημα, τα περισσότερα δε ούτε καν το αναφέρουν), ενώ τα περί επικράτησης των εμπορευματικών σχέσεων κλπ. (διατυπωμένα έτσι που να εμφανίζεται το λάθος μονοσήμαντα ως ιδεολογικό και άρα ανεξάρτητο από τους κοινωνικούς και ταξικούς συσχετισμούς) έτυχαν πλατιάς δημοσιότητας. Επιπλέον, υπάρχει ένα ακόμα ερώτημα: γιατί ο ρεβιζιονισμός επικράτησε σε ένα πολύ μεγάλο τμήμα των ΚΚ εκτός ΕΣΣΔ και Λαϊκών Δημοκρατιών; Εκεί, ποια ήταν η κοινωνική του βάση για να ερμηνευτεί η αποδοχή του "κοινοβουλευτικού περάσματος" και της "ειρηνικής συνύπαρξης"; Μη μου πείτε "οι στρατηγικές παλινωδίες της ΚΔ από το μεσοπόλεμο" - εγώ σας ρώτησα για την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ βάση του ρεβιζιονισμού στη Δύση (και στο ΚΚΕ, παρεμπιπτόντως).
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι, αν δεχθούμε την (ανύπαρκτη) ανάλυση του κειμένου, η καπιταλιστική παλινόρθωση δια της οδού της επικράτησης του ρεβιζιονισμού, είναι περίπου αναπόφευκτη, μιας και είναι μονόδρομος η συνεταιριστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής στην πορεία για την κοινωνικοποίησή της, καθώς και η αντικατάσταση της παλιάς αστικής γραφειοκρατίας με το στρώμα των "κόκκινων ειδικών" και διευθυντικών στελεχών, εκτός αν δεχθούμε τις αναρχοκομμουνιστικές ανοησίες περί "σοβιέτ χωρίς μπολσεβίκους" και "αυτοοργάνωσης" ή τις τροτσκιστικές σαχλαμάρες περί "γραφειοκρατικού Θερμιδώρ".
Doctor X
2.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη μια λοιπόν το κείμενό σας ωθεί προς τον βολονταρισμό: να ξεμπερδεύουμε με τις εμπορευματικές σχέσεις, παραγνωρίζοντας ότι αυτό εξαρτάται βασικά από την έκβαση της ταξικής πάλης σε διεθνές και εσωτερικό επίπεδο και τη συντριβή του ιμπεριαλισμού και δεν είναι απλά ένα ζήτημα "πλάνου" στο εσωτερικό (αυτή ήταν, άλλωστε και η βασική αντίφαση στις θέσεις της «αριστερής αντιπολίτευσης»). Από την άλλη, με το να μη δίνει καμία απάντηση στο πως επικράτησαν κοινωνικά οι δυνάμεις του "φρεναρίσματος" πριν αποτυπωθεί και πολιτικά η επικράτησή τους στο 20ο συνέδριο, ξεπέφτουμε στη μεταφυσική: η πάλη ανάμεσα στο "σωστό" και το "λάθος" και ποιος θα επικρατήσει! Η ηγεσία του ΚΚΕ, ούτε λίγο, ούτε πολύ μας λέει ότι η νίκη του σοσιαλισμού θα "παιχτεί" στο αν οι "καλοί" θα επικρατήσουν των "κακών" στην εσωκομματική πάλη - έλεος δηλαδή!!! Αν αυτό είναι μαρξισμός, ο ιδεαλισμός τι ακριβώς είναι; Ο κινητήριος ρόλος της εργατικής τάξης, των μαζών, στην ταξική πάλη τι απέγινε; Χάθηκε κάπου μεταξύ της 99ης και της 120ης Συνόδου της ΚΕ;
Εκείνο που η ηγεσία σας δε θέλει και δε μπορεί να καταλάβει είναι ότι, για παράδειγμα, η κολλεκτιβοποίηση προχώρησε όχι τόσο επειδή η απόφαση «πέρασε» στην ΚΕ του ΚΚΣΕ (σαφώς και λόγω αυτού), αλλά κυρίως επειδή οι μάζες της εργατικής τάξης και της αγροτιάς την υπεράσπισαν στην πράξη, στα χωριά και μάλιστα με τίμημα τη ζωή τους πάμπολλες φορές, με τα απλά μέλη του κόμματος, τους πιο συνειδητούς εργάτες και αγρότες στην πρώτη γραμμή. Είναι οι ίδιες εκείνες μάζες που νωρίτερα είχαν «καταλάβει» περίφημα τη σημασία της ΝΕΠ και το πώς την εννοούσε ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι και γιαυτό την εφάρμοσαν χωρίς αυταπάτες και χωρίς να επιτρέψουν στις τάξεις τους να περπατήσει και να κυριαρχήσει η νεοαστική αντίληψη του «πλουτίζετε» (του τέως «αριστερού» Μπουχάριν). Και, για να το πιάσουμε και ανάποδα: οι «καλοί» (Μολότωφ και λοιποί) επικράτησαν στο Προεδρείο της ΚΕ του ΚΚΣΕ το 1957, μετά το 20ο Συνέδριο και ήταν έτοιμοι να ανατρέψουν τον Χρουστσώφ και τους απέτρεψαν πραξικοπηματικά τα τανκς του Ζούκωφ. Το εξαιρετικά σημαντικό αυτό γεγονός αποσιωπάται στην «ανάλυση» του ΚΚΕ – γιατί; Μα γιατί κάνει θρύψαλα την περίφημη «θεωρία» ότι τα πάντα εξαρτώνται από τις αποφάσεις των καθοδηγητικών οργάνων, του «επιτελείου» των «σοφών» της επανάστασης, στο οποίο οι μάζες των κομμουνιστών, των εργατών και του λαού οφείλουν τυφλή πίστη και πειθαρχία. Στην ΕΣΣΔ έγινε ρεβιζιονιστικό πραξικόπημα το οποίο οι μάζες της εργατικής τάξης ανέχθηκαν σιωπηλά – το που οδήγησε αυτό το γεγονός στη συνέχεια, το είδαμε όλοι…
Οι περίφημες «αναλύσεις» και «συμπεράσματα» του ΚΚΕ, το οποίο μάλιστα τα διαφημίζει ως «προϊόν ωρίμανσης της συλλογικής του σκέψης», κατά τι προστατεύουν το κίνημα, τους επαναστάτες, την εργατική τάξη από τον κίνδυνο επανάληψης των ιδίων «λαθών»; Ωραία, οι εμπορευματικές σχέσεις είναι «κακό πράγμα» και η διαιώνισή τους είναι υποχώρηση προς τον καπιταλισμό. Σωστά, μόνο που αυτό το λέγανε όλοι – ακόμα και οι ρεβιζιονιστές στα πρώτα τους βήματα μιλούσαν για «αναγκαίες υποχωρήσεις για να αυξηθεί η παραγωγικότητα της λαϊκής οικονομίας». Ακόμα χειρότερα – και το λέω ειλικρινά αυτό – για όλους μας, εκμεταλλεύτηκαν και επικαλέστηκαν πραγματικά προβλήματα στον ένα ή τον άλλο βαθμό. Δεν αρκεί, λοιπόν, να ξορκίζεις το κακό. Διαζύγιο από αυτό θα έχεις πάρει στ’αλήθεια, όταν διατυπώσεις ένα πρακτικό σχέδιο, όταν χαράξεις έναν άλλο δρόμο στην πράξη, για να αποφύγεις αυτό που καταγγέλλεις. Κυρίως, όμως, όταν το σχέδιο αυτό δεν είναι ένα εγκεφαλικό κατασκεύασμα κάποιων «κόκκινων σοφών», αλλά προϊόν της συλλογικής δράσης της ίδιας της τάξης, όταν βγαίνει σαν προϊόν της ίδιας της ταξικής πάλης, όταν το Κόμμα δουλεύει «με τους εργάτες και για τους εργάτες» και όχι «στο όνομα των εργατών».
Doctor X
3.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά πώς να θέσει έτσι το ζήτημα η ηγεσία του ΚΚΕ; θα ήταν αναγκασμένη να εξηγήσει τη δική της ευθυγράμμιση επί δεκαετίες με τη ρεβιζιονιστική γραμμή. Θα ήταν αναγκασμένη να εξηγήσει πως τα ίδια πρόσωπα που ακόμα και το 1991 έσφιγγαν το χέρι του …προδότη Γκορμπατσώφ (εξαίροντας μάλιστα το ρόλο του στην ανανέωση του σοσιαλισμού!!!), τα ίδια που μιλούσαν στο 14ο συνέδριο ακόμα για «χώρες που οικοδομούν το σοσιαλισμό» αναφερόμενοι στην Κίνα, τα ίδια άτομα που υπερψήφιζαν με χέρια και με πόδια τα κοινά πορίσματα με το «έτερον ήμισυ» του ελληνικού ρεβιζιονισμού (λέγε με ΕΑΡ, ΚΚΕεσ. κλπ.) και υπεράσπιζαν με πάθος τον κυβερνητισμό των περιόδων Τζανετάκη-Ζολώτα, είναι αυτά τα ίδια πρόσωπα που σήμερα παριστάνουν τους τιμητές και τους πολέμιους του οπορτουνισμού, χωρίς να έχουν μια σταλιά φιλότιμο να κάνουν μισό δράμι προσωπική αυτοκριτική για τις επί δεκαετίες επιλογές τους. Στα θεωρητικά του κείμενα το ΚΚΕ αναθεωρεί ξεδιάντροπα τον μαρξισμό-λενινισμό, χλευάζοντας ως μικροαστικό παραμύθι την αντίληψη ότι τον πρώτο ρόλο στην ιστορία τον έχουν οι μάζες της εργατικής τάξης και ότι η πρωτοπορία νοείται ως αναπόσπαστο τμήμα αυτών των μαζών, η πρώτη, συνειδητή και αποφασισμένη γραμμή τους. Στον αντίποδα, παρουσιάζει ως δήθεν «λενινισμό» την άποψη ότι το πιο κρίσιμο στοιχείο στην ιστορική διαδρομή και εξέλιξη είναι …οι αποφάσεις του καθοδηγητικού οργάνου. Δηλαδή, το αποτέλεσμα γίνεται αιτία και η αιτία αποτέλεσμα. Ε, μετά από τέτοιο «μαρξισμό» ολκής, το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα: πειθαρχία, συγκεντρωτισμός και ξανά-μανά πειθαρχία στη «φωτισμένη» καθοδήγηση. Αυτό είναι που την ενδιαφέρει την ηγεσία του ΚΚΕ: το πως θα διατηρήσει το ρόλο της, ως τμήμα της εργατικής αριστοκρατίας, στο πλαίσιο ενός αστικού πολιτικού συστήματος που κλυδωνίζεται και δείχνει να δυσκολεύεται – ή έστω να δυσκολευόταν μέχρι τώρα – να αναπαραχθεί ομαλά. Και γι αυτό χρειάζεται αυτή την καρικατούρα «κόμματος νέου τύπου», αυτή την παρωδία «δημοκρατικού» (δηλαδή γραφειοκρατικού) συγκεντρωτισμού, προκειμένου να διαπραγματευθεί με την αστική τάξη το ρόλο της με «προίκα» το παρελθόν του ηρωικού ΚΚΕ, όσο γίνεται χωρίς εσωτερικούς κραδασμούς.
Doctor X
Καλό πάσχα στο Doctor με τα trueσέντονά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή δουλειά έχουν πιάσει διάφοροι. Ο "κάποιος" που όλο φεύγει κι όλο γυρίζει, ο Τρύφωνας εδώ "true" κι αλλού σταλινολόγος/γκουλαγκολόγος, γιατροί και νοσοκόμες και ποιος ξέρει πόσοι ακόμα...
8.54 Γιατρε τα χαπια σου να αλλα ξεις γιατι ειναι ληγμενα.Στο 20ο συνεδριο το 1956 επικρατησε ο οπορτουνισμος λογο των απωλειων του 2ου Π.Π και με σταδιακα βηματα συνειδητα εφαρμοσε νομους του καπι ταλισμου που ολοκληρωσανε την ανατροπη το 1991.Για ολα τα υπολοι πα μην κουραζεσαι. Τα εγκληματα του 1944 με το ΕΑΜ 1956 με την ΕΔΑ Και το 1989 με τον συνασπισμο δεν θα επαναλυφθουνε σημερα οσο και να λυσαξεις Μαντροσκυλο του καπιταλι σμου πολιτικα μετωπα και κυβερνηση μεσα στον καπιταλισμο πεθανανε το 1991.Οσο για την ηγεσια και τα μελη του κομματος που σας ξεβρακωσανε μπορεις να σκουζεις οσο θελεις Χαιρετισμους να δωσεις στον Λαφαζανη και στον βοθρο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι που εισαι Γιατρεγραψε οσα σεντονια θελεις η γελιοποιηση ειναι ολη δικη σου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή