Ο φόβος αλλάζει πλευρό

Προεκλογικό ημερολόγιο – 19 ημέρες πριν τις εκλογές

Ας πιάσουμε καταρχάς μερικές ουρές από το χτεσινό κείμενο.

-Το μέλλον ξεκίνησε: δε λέω, ο σημίτης είναι δεινός ρήτορας, από τους πιο συναρπαστικούς της μεταπολίτευσης, αλλά εμένα η φράση αυτή μου έχει κολλήσει από αλλού. Από μια γελοιογραφία του δερμεντζόγλου στο πριν, που σατίριζε την εκσυγχρονιστική προπαγάνδα με τους επίδοξους επιβάτες να είναι στην άκρη μιας σιδηροδρομικής πλατφόρμας και να κουνάνε μαντίλι, αποχαιρετώντας ένα τρένο που απομακρυνόταν από το σταθμό κι έγραφε: το μέλλον ξεκίνησε. Χωρίς αυτούς.

(Προχωράμε χωρίς αυτούς, όπως έλεγε και το προεκλογικό σύνθημα του σύριζα, το 12’).

-Η κε ασκεί δημόσια την αυτοκριτική της. Η συγκρότηση του.. δούρειου γύψου κι ενός ευρύτερου φιλελφασιστικού πόλου ήταν τελικά μπαγιάτικη πληροφορία, καθώς η συνεργασία δεν ευοδώθηκε κι ο τζήμερος θα κατέβει μόνος του. Αλλά δε συμπληρώνει τις θέσεις των ψηφοδελτίων του και έβαλε κάτι σαν αγγελία –μάλλον, παρά πολιτική ανακοίνωση- όπου ζητά να του στείλουν βιογραφικά οι… υποψήφιοι υποψήφιοι, θυμίζοντας αρκετά ένα παλιότερο αντίστοιχο κάλεσμα της οακκε (που έπρεπε να έχει κι αυτή μια θέση στη φιλελεύθερη συμμαχία) στους φίλους της να την ενισχύσουν οικονομικά για να μπορέσει να κατέβει στις εκλογές. Και επειδή όλοι λίγο-πολύ ανήκουμε στην κατηγορία των φανατικών θαυμαστών της, οφείλουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας, που δεν τη στηρίξαμε πολύ κι έτσι η οακκε απέχει από αυτές τις εκλογές, της 25^ης γενάρη, αφήνοντας πίσω της δυσαναπλήρωτο κενό.

Εξωκοινοβούλιο: ενώ η σημερινή πσο της ανταρσυα αναμένεται να επικυρώσει την προειλημμένη απόφαση που εγκρίθηκε από τη βάση για τη συμπόρευση με τον αλαβάνο, γίνεται φανερό ότι μια μερίδα του εεκ –με το οποίο τελικά χάλασε στις λεπτομέρειες ο εκλογικός αρραβώνας- ήθελε μια κοινή εκλογική κάθοδο, όπως αντίστοιχα ένα κομμάτι της ανταρσυα προτιμούσε το σάββα από τον αλέκο για εκλογικό σύμμαχο. Και θα έπρεπε, κανονικά, για αυτές τις περιπτώσεις, να προβλέπεται κάτι σαν ανταλλαγή πληθυσμών, που να διευθετεί το σχετικό πρόβλημα.

Το πιο ωραίο πάντως είναι η επικοινωνιακή διαχείριση της μη συμπόρευσης, καθώς σε ένα ημι-ανεπίσημο γκρουπ της ανταρσυα στο φβ, στέκονται σε ένα σημείο της απόφασης της συνδιάσκεψης του εεκ, που καλεί τη βάση του σύριζα να πιέσει την ηγεσία για μια πιο ριζοσπαστική πορεία. Το εεκ, που αν δεν κάνω λάθος είχε στηρίξει στο β’ γύρο των περιφερειακών τη ρένα δούρου, ερμηνεύει την παραπάνω τοποθέτησή του στο πλαίσιο της κλασικής τροτσκιστικής λογικής για το ενιαίο μέτωπο κι επισημαίνει πως προβάλλεται προσχηματικά από στελέχη της ανταρσυα, για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις από τη συνεργασία με τον αριστερό εθνικισμό του αλαβάνου. Και το καλύτερο είναι πως, κατά τη δική μου υποκειμενική αντίληψη, βασικά έχουν δίκιο και οι δύο!

Κατά τα άλλα, τα χτεσινά δελτία ειδήσεων είχαν πρώτο θέμα τον χριστόδουλο ξηρό (η ιστορία με το λαθρεμπόριο πετρελαίου στη λιβύη και το πλοίο του μελισσανίδη δεν ιεραρχήθηκε ως σημαντική) τη σύλληψή του, τα τρομερά σχέδια που ετοίμαζε και τον τρόπο που καλείται να νιώσει απαραίτητα κι αυθόρμητα ο τηλεθεατής. Μπορεί ο ξηρός να προκάλεσε από θυμηδία (λόγω της ξανθιάς κόμης) ως συμπάθεια, γιατί τάιζε δυο γατάκια στην ανάβυσσο, αλλά τα δελτία αντιμετωπίζουν το κοινό τους σα γατάκια, που τρομοκρατούνται με το παραμικρό κέλευσμά τους: ξουτ!

Οι απαραίτητοι συνειρμοί για τη σύνδεση τρομοκρατίας κι αριστεράς (εντός κι εκτός εισαγωγικών) κλείδωσαν με τις ατάκες του ξηρού στην κάμερα για έξοδο από το ευρώ και με την κωδική ονομασία «γοργοπόταμος» της επιχείρησης απελευθέρωσης των συντρόφων του από τις φυλακές κορυδαλλού. Ενώ ο δήμαρχος της πόλης έκανε δηλώσεις στα κανάλια, όπου βασικά θρηνούσε ήδη για τις ζωές που δυνητικά θα κινδύνευαν από αυτό το χτύπημα και τους εκατοντάδες μαθητές στα παρακείμενα σχολεία. Εν τω μεταξύ οι συνεργάτες του ξηρού παραμένουν ασύλληπτοι, αλλά ως τις 25 γενάρη έχουμε ακόμα χρόνο για να δούμε κι άλλες αστυνομικές επιτυχίες.

Αλλά ο κόσμος δεν τρομοκρατείται πια τόσο εύκολα, γιατί έχει κάτι απτό να ελπίζει. Ο φόβος αλλάζει πλευρά, όπως λέει μια αφίσα της νεολαίας σύριζα, εννοώντας πιθανότατα κάτι τέτοιο.

Κι ο λαός μπορεί να αλλάξει πλευρό, γιατί είναι πολύ σημαντικό αν παραμένοντας σε λήθαργο και μακριά από το επίκεντρο των εξελίξεων, θα ξαπλώνει από την αριστερή ή τη δεξιά μεριά, για να συνεχίσει μακάρια τον ύπνο του.

 Σε άλλα θέματα του δελτίου μας. Ο σαμαράς πήγε δίπλα στο φράχτη του έβρου που κάποιοι θέλουν να τον γκρεμίσουν και να δώσουν στους μετανάστες ιθαγένεια και περίθαλψη. Ανήκουστο! Ευτυχώς όμως σε λίγο δε θα έχει μείνει τίποτα όρθιο στην υγεία κι οι φτωχοδιάβολοι που έκαναν το λάθος να αναζητήσουν καταφύγιο στην χώρα μας, δε θα έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τη δική μας τύχη και την περίθαλψη που απολαμβάνουμε.

Ο τσίπρας απάντησε στα σενάρια του grexit με ένα άρθρο για το ρόλο του σύριζα στη διάσωση του ευρώ (και του στρατιώτη ράιαν). Ενώ ο θεοδωράκης έλεγε στο κοινό του χτες πως εφόσον ο σύριζα είναι ευρωπαϊκό κόμμα, δεν είναι και τόσο περίεργο να απευθύνει πρόταση συνεργασίας σε ένα άλλο ευρωπαϊκό κόμμα σαν το ποτάμι. Περίεργο είναι που επιμένει να απευθύνει προτάσεις συνεργασίας σε δύο αντιευρωπαϊκά κόμματα, όπως το κκε κι η ανταρσυα.

Πες τα σταύρο να μην τα λέμε μόνοι μας.

Εν τω μεταξύ ο σύριζα ολοκληρώνει την πασοκική μετάλλαξή του και στις τελικές της λεπτομέρειες, ζητώντας debate για δύο, με τσίπρα-σαμαρά, και συναινώντας ουσιαστικά στην άνιση κατανομή του προεκλογικού τηλεοπτικού χρόνου, τώρα που δεν είναι στο 4%. Χώρια η εμφανής πασοκοαλαζονεία του στα τηλεοπτικά πάνελ, όπως χτες στον ενικό του χατζηνικολάου, όπου δεν ήθελαν να αφήσουν το σοφιανό να σταυρώσει κουβέντα (αλλά ήταν, παρόλα αυτά, πάρα πολύ καλός).

Αλλά την καλύτερη στιγμή την πρόσφερε ο καρχιμάκης, που είπε πως ο γαπ είναι ο πιο αδικημένος πολιτικός της μεταπολίτευσης –με τα χάχανα του κοινού να περνάνε από τα μικρόφωνα και να ακούγονται καθαρά. Και πιο πριν να επιμένει πως ο γιώργος ανατράπηκε (και δεν κατέρρευσε ούτε έφυγε πχ) από εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες. Σαν τον υπαρκτό ένα πράγμα ο μνημονιακός σοσιαλισμός του γιωργάκη.

Υγ: το κείμενο δεν πρόλαβε τη σημερινή θρησκευτική παράσταση του ηγέτη αλέξη σε ρόλο χέρι-χέρι με το περιστέρι. Αλλά έχουμε μέρες μπροστά μας..