Οι σημειώσεις της Δευτέρας

για όσα προηγήθηκαν και για αυτά που θα ‘ρθουν

Την περασμένη βδομάδα κάποιοι ευφυείς τουιτεράδες έγραφαν ειρωνικά για το συλλαλητήριο της παρασκευής πως οι κουκουέδες θα φωνάζουν «ούτε τσίπρας, ούτε σαμαράς, κάτω η χούντα της αριστεράς». Τώρα που καταπώς φαίνεται η κυβέρνηση σχεδιάζει να μην περάσει καν από τη βουλή τη συμφωνία επέκτασης του μνημονίου-προγράμματος για έγκριση, μπορούν να κρατήσουν στην εφεδρεία το σύνθημα, γιατί θα τους χρειαστεί άμεσα.

Τελικά όμως βρήκαν κάτι άλλο να ασχοληθούν, καθώς ο σφος κνίτης που κρατούσε την ομπρέλα πάνω από το κεφάλι του γγ, θεωρήθηκε σαν απόλυτο σύμβολο εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και συντρόφου από σύντροφο και χτύπησε πολύ άσχημα (σ)το μάτι τους. Τόσο που το βούλωσε και δεν τους άφησε επιλεκτικά να δουν κάποιες φωτογραφίες σαν αυτήν…

Πάει, ρεφόρμισε κι ο Τσε...

 Ή ακόμα χειρότερα αυτήν…

Ναι, αλλά μήπως θα του πήγαινε καλύτερα το wet look;

 Και να δεις τελικά που μάλλον γι’ αυτό (την ομπρέλα του κούτσι) δε θέλει να ψηφίσει την πρόταση νόμου του κκε για την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων. Άλλη ιστορία αν τα δύο πέμπτα (2/5) των μελών της κε του δε συμφωνούν με τους χειρισμούς της κυβέρνησης και τη συμφωνία. Άλλο πράγμα να διαφωνείς δημοκρατικά κι ανέξοδα σε ένα όργανο κι άλλη υπόθεση να εκτίθεσαι στη βουλή και να πρέπει να δικαιώσει το κουκουέ, που είναι στον κόσμο του, σύμφωνα με τη διάγνωση του στρατούλη.

Γιατί στον πραγματικό κόσμο του στρατούλη, ο κόσμος του πραγματικού κόσμου του στρατούλη, εγκρίνει δημοσκοπικά κατά 80% τους χειρισμούς του στρατούλη και της κυβέρνησής του, δηλ σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι τα εγκρίνει η κε του σύριζα και ίσως κι ο ίδιος ο στρατούλης. Και σε αυτόν τον υπέροχο, στρατουλικά πλασμένο κόσμο, δεν υπάρχει μηνμόνιο, ούτε και τρόικα, όπως τη γνωρίσαμε, που θα πάει στο υπουργείο του και θα του πει τι να κάνει.

Εν τω μεταξύ αυτή η κλισέ φράση για την τρόικα που γνωρίσαμε, αρχίζει να μου θυμίζει την άλλη συνηθισμένη φράση για «το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε» (κι αγαπήσαμε). Και να δεις που σε λίγο καιρό θα αρχίσουν να υπερασπίζονται κριτικά και την προσφορά της, πχ 70% θετικά, 30% στραβά, όπως είχε πει κι ο μάο αποτιμώντας τη διαδρομή του στάλιν.

Αλλά ας επιστρέψουμε στο δικό μας κόσμο. Που ήθελε να φωνάξει προς τη βουλή «εεε… ωωω… πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δω- ΟΥΣΤ», αλλά συγκρατήθηκε. Και παρά τη βροχή –και το αγωνιστικό κεκτημένο της γσεε που δεν πραγματοποιεί συγκεντρώσεις εν μέσω κακοκαιρίας, που ταλαιπωρεί τους διαδηλωτές- ήταν πυκνός και πολύς κατά μήκος της αμαλίας και κάτω από τα γειτονικά υπόστεγα, όπου έφταναν σαν τραγική ειρωνεία στα αυτιά οι στίχοι πχ από το «νοητό ήλιο της δικαιοσύνης» κι άλλες παρόμοιες εύστοχες επιλογές από θεοδωράκη (και όχι μόνο) –που όπως λέει ο «πιο παλιός» είναι σα να θέλει στα στερνά να γυρίσει την ομάδα της καρδιάς του, για να κλείσει την καριέρα του.

Το οποίο σημαίνει ότι υπήρχε γενικά αρκετή διάθεση και πέριξ του «στενού πυρήνα» των πεισμένων κι αποφασισμένων που θα εκδηλωνόταν σίγουρα με πιο μαζική παρουσία, αν ήταν λίγο πιο ευνοϊκές (και ώριμες) οι (καιρικές) συνθήκες.

Το κορυφαίο στιγμιότυπο όμως έλαβε χώρα στην ουρά, προς τις παρυφές της πανεπιστημίου, όπου ένας διαδηλωτής στεκόταν δειλά άκρη-άκρη με ένα πλακάτ που έγραφε: ολική διαγραφή του χρέους – όλη η εξοσία στο λαό. Κι όταν τον πλησίασε ένας δικός μας, διερευνητικά, κι έπιασαν κουβέντα, λύθηκε η γλώσσα του και τα είπε με το νι και με το σίγμα: πως αυτός βασικά σύριζα ψήφισε, αλλά απογοητεύτηκε πολύ γρήγορα και πλέον μόνο κουκουέ, αλλά στεκόταν εκεί και δεν τολμούσε να πάει παραμέσα, γιατί είχε ακούσει πολλά για την περιβόητη περιφρούρηση –που εκείνη ειδικά τη μέρα έλαμπε δια της… διακριτικής απουσία της. Και μετά τις συστάσεις και τις απαραίτητες εξηγήσεις βεβαιώθηκε και μόνος του πως δε διέτρεχε κανέναν απολύτως κίνδυνο και ότι μπορούσε να κυκλοφορήσει ελεύθερα, παρά τους (μικρο)αστικούς μύθους περί του αντιθέτου.

Το περιεχόμενο της ομιλίας του γγ για την εθνικά υπερήφανη κυβερνητική πολιτική και την ουσία των μέτρων της λίστας βαρουφάκη, πιθανότατα το έχετε διαβάσει ήδη αλλού. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση έβγαινε στην επικοινωνιακή αντεπίθεση με την ανακοίνωση-εξαγγελία των πρώτων νομοσχεδίων που θα καταθέσει. Αντίθετα με ό,τι θα περίμεναν ίσως όσοι φαντασιώνονται πως ζουν κάτι αντίστοιχο με τη διαπραγμάτευση του μπρεστ-λιτόφσκ (να ανακοινωθεί πχ το διάταγμα για τη γη, την ειρήνη ή έστω την κατάργηση του μνημονίου), ήταν αόριστα φληναφήματα σχετικά με την ανθρωπιστική κρίση και την επαναλειτουργία της ερτ από μηδενική βάση.

Σήμερα εν τω μεταξύ ο σταρ υπουργός λύνει για τρίτη (ή μήπως τεσσαρακοστή) σερί ημέρα τη σιωπή του, με μία ακόμα συνέντευξη-σόου για το φιλοθεάμον κοινό. Το οποίο εξακολουθεί να διασκεδάζει και να χαμογελά (πατέρα) με τον κυβερνητικό θίασο, τα νέα κόλπα, την καινούρια φρασεολογία, αλλά δε νομίζω να είναι πολύ μακριά η μέρα που θα επέλθει ο κορεσμός και το μπούχτισμα. Τι διάολο, μόνο εγώ έχω αρχίσει να βαριέμαι πια το αστικό πατατάκι τα βράδια της δευτέρας –και γενικότερα;

Παρμένο από το twitter