Στα βράχια

Βράχο-βράχο τον καημό μου...

Υπό άλλες συνθήκες, θα έλεγα πως η ανατροπή (δεν είναι εκπομπή) με μάκη παπαδόπουλο, θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον. Αλλά αυτό θα προϋπόθετε να τον αφήσουν κιόλας να κάνει μια ολοκληρωμένη τοποθέτηση –που δεν έπαιζε. Οπότε περιμένεις απλά το άλλο πρωί να δεις στο πόρταλ το συγκεντρωτικό βίντεο με όσο καθαρό χρόνο του έμεινε.

Οπότε χτες το μενού είχε βασικά τσίπρα στον ενικό. Όπου μπορεί να μη βγήκε καμιά μεγάλη είδηση, αλλά μας αποζημίωσε με άλλους τρόπους. Πχ με ομορφιές δημιουργικής ασάφειας για το δημοψήφισμα και το σχετικό ερώτημα που θα τεθεί και σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της κε του μπλοκ θα είναι σαφώς το εξής: ναι ή όχι; Ο γαπ (με τη θέση για το δημοψήφισμα, γενικά κι αόριστα) τώρα δικαιώνεται.

Τι άλλο περιελάμβανε το μενού; Ενδιαφέρουσες παραδοχές πχ για το εμφια, που θα καταργηθεί, όταν… ωριμάσουν οι συνθήκες –δηλ του αγίου ποτέ. Κι ύστερα λένε εμάς για τη δευτέρα παρουσία.

Και αρκετές δόσεις χιούμορ και αυτοσαρκασμού, όταν πχ ο τσίπρας επανέλαβε την ατάκα ότι θα πρωτοτυπήσει ως πρωθυπουργός –εννοεί μάλλον τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (πνπ) και το χαρτί της καμένης γης που παρέλαβε- και θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του. Δηλ το πρόγραμμα της θεσσαλονίκης. Που από άμεσο πρόγραμμα των πρώτων ημερών, απέκτησε βάθος τετραετίας. Για να διαπιστώσουν εκ των υστέρων πως σε μια διαπραγμάτευση, θα αναγκαστείς να κάνεις κάποιους συμβιβασμούς και δε θα εφαρμόσεις εξ ολοκλήρου το πρόγραμμά σου (που θα ήταν άμεσα υλοποιήσιμο και κοστολογημένο). Αλλά εγώ δεν ανησυχώ, γιατί ο αλέξης είχε πει πως θα κρατάμε εμείς το νταούλι, για να δίνουμε ρυθμό στις αγορές. Κι αφού το είπε προεκλογικά, πάει να πει θα πρωτοτυπήσει και θα το τηρήσει.

Πώς να μην το ρίξει λοιπόν στο καλαματιανό ο διάδοχος του καλαματιανού σαμαρά και να μην επικεντρώσει στο mail χαρδούβελη, για να θυμίσει πως οι άλλοι είναι χειρότεροι.

Ο σύριζα εξακολουθεί να είναι αρκετά δυνατός στο επικοινωνιακό κομμάτι. Όταν βγήκε πχ στη φόρα η πρόθεση της κυβέρνησης για την… αξιοποίηση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και της αυτοδιοίκησης, έσκασε μαζί και το πυροτέχνημα για το φοροφυγά μπόμπολα, ως αντιπερισπασμός. Παρόλα αυτά έχει ήδη αρχίσει να φθείρεται και μέσα σε όλα φουντώνουν τα εκλογικά σενάρια. Οι κάλπες στο βάθος αχνοφαίνονται και μένει να δούμε τι λογιών θα είναι (εθνικές-βουλευτικές ή κάποιο δημοψήφισμα).

Ok, yes! Ok, yes! Πάει η χώρα σε εκλογές –που έλεγε κι ο μπέζος στους απαράδεκτους.

Ναι αλλά τι λόγο θα είχε μια φρέσκια κυβέρνηση να καταφύγει στις κάλπες; Έχουμε και λέμε –από τη σκοπιά του βασικού κυβερνητικού εταίρου.

Κατά πρώτον να ενισχύσει τη θέση του, τα ποσοστά του και σε ένα ευνοϊκό σενάριο, να σταματήσει να εξαρτάται από τους ανελ του καμμένου –που χρειάζονται ωστόσο κι ως άλλοθι, από μια άλλη άποψη. Κατά δεύτερον να καθαρίσει και να ελέγξει από καλύτερες θέσεις την κοινοβουλευτική του ομάδα και την εσωτερική αντιπολίτευση –αφού αυτές οι εκλογές θα διεξαχθούν με το σύστημα της λίστας. Και τρίτο (και μακρύτερο), για να πάρει επώδυνα μέτρα, με ανανεωμένη λαϊκή εντολή.

Το ίδιο βασικό σκεπτικό παραμένει και στα σενάρια για το δημοψήφισμα. Μπορεί να μην είναι σαφές το ακριβές ερώτημα ή τα πιθανά κέρδη της κυβέρνησης από μια τέτοια εξέλιξη, που μπορεί να προκαλούσε ρήγματα στο εσωτερικό της (και να δώσουν γραμμή για ψήφο κατά συνείδηση ή κατά συνιστώσα), αλλά για το αστικό πολιτικό σύστημα (και το σύριζα ειδικότερα) θα ήταν πολύ ωφέλιμο ένα εκβιαστικό δίλημμα, του τύπου κλείσιμο κι επικύρωση συμφωνίας ή… βράχια (λες και τώρα είμαστε σε κάποιο απάνεμο λιμάνι). Το οποίο με την καλλιέργεια του κατάλληλου κλίματος κινδυνολογίας, μπορεί να αποσπάσει μια λαϊκή εντολή-έγκριση για τη διαιώνιση αυτής της πολιτικής και του πλαισίου που την υπαγορεύει.

Σφάξε με αγά μου να αγιάσω, που λένε. Εξάλλου σε συνθήκες κρίσης, τα συμφέροντα του αγά και των υπηκόων του που θυσιάζονται είναι κοινά, όπως έχει πει κι ένας από τους μεγαλύτερους διανοητές της εποχής μας.

Οι υπαρκτές ενδοαστικές αντιθέσεις για το μίγμα της διαχείρισης, διογκώνονται σε υπέρμετρο βαθμό με τεχνητές (εν μέρει) οξύνσεις, που αξιοποιούνται για να φοβίσουν και να εγκλωβίσουν το λαό. Η κυβέρνηση κάνει πως συγκρούεται με τα συμφέροντα και αυτά με τη σειρά τους κάνουν πως θίγονται από την πολιτική της. Γι’ αυτό μας θεωρούν την τελευταία σοβιετική χώρα της ευρώπης.

Όσοι περίμεναν μια αριστερή κυβέρνηση που θα κρατάει το ρυθμό στις αγορές και θα φτιάξει ομελέτα χωρίς να σπάσει αυγά και να συγκρουστεί μαζί τους, οφείλουν να βγάλουν συμπεράσματα και να κάνουν έμπρακτα την αυτοκριτική τους. Και αυτό δεν είναι δασκαλίστικο κούνημα του δαχτύλου, αλλά η αδήριτη πραγματικότητα.