Κι ενώ ο Αλέξης ντύθηκε Μεγαλέξανδρος και ενώνει όλους τους Έλληνες, για να ηγηθεί της περήφανης, διαπραματευτικής εκστρατείας με τους Ευρω-πέρσες, και να τους αναγκάσει να δεχτούν «γη και ύδωρ», που τους προσφέρει, για να κλείσουν τη συμφωνία, τα βόλια των επαγγελματιών του Τουίτερ στρέφονται ξανά ενάντια στους Λακεδαιμόνιους. Τους μόνους που δεν υπέγραψαν το κοινό ανακοινωθέν στο οποίο συμφώνησαν και το συνυπέγραψαν όλοι οι υπόλοιποι ηγέτες του αστικού, πολιτικού συστήματος.
Να πουν μήπως για τον Καιάδα, και την Χρυσή Αυγή που έλειπε, για να ξαναπιάσουν την προσφιλή τους θεωρία των δύο άκρων; Να πουν άλλη μία φορά για τη Βάρκιζα, που τα έχουν αποστηθίσει πολύ καλά, ξεχνώντας πάντα ωστόσο τον αγώνα του ΔΣΕ, που ακολούθησε; Να απομονώσουν το «όχι, όχι» του ΓΓ, όταν το ρώτησαν για λύση εκτός ευρώ, υπολογίζοντας ότι λίγοι θα άκουσαν τη συνέχεια, όπου ο Κουτσούμπας ανέλυσε όλη την πρόταση του ΚΚΕ για ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους, με το λαό πραγματικά στην εξουσία;
Η ουσία είναι μία: η «πρώτη φορά κυβερνώσα αριστερά» πέτυχε την περιβόητη εθνική ομοψυχία και συνεννόηση, με αυτούς που μέχρι χτες, και για τις ανάγκες των ρόλων, χαρακτήριζε δωσίλογους κι υποτακτικούς στους δανειστές. Ζήτησε και πήρε τη λαϊκή ετυμηγορία ενάντια στη συμφωνία, για να τη θάψει, νωπή και ζωντανή, και να ψάξει μια καλύτερη εκδοχή της, μασκαρεμένη με πέντε σημεία. Και το μοναδικό κόμμα που υπερασπίστηκε το «όχι» του δημοψηφίσματος, το «όχι σε παλιά και νέα μνημόνια» που βροντοφώναξε ο λαός με την ψήφο του, ήταν το ΚΚΕ, που υποτίθεται πως με τη στάση του αδυνάτιζε αυτό το «όχι» και ευνοούσε το στρατόπεδο των δανειστών.
Ο ελληνικός λαός δεν εξουσιοδότησε κανέναν να υπογράψει νέα μνημόνια και να του φορτώσει στην πλάτη νέα, αντιλαϊκά μέτρα (όπως κι αν βαφτιστούν). Και οφείλει να βρίσκεται σε επιφυλακή κι εγρήγορση για αυτά που έρχονται και για τις μεθοδεύσεις κυβέρνησης κι αντιπολίτευσης, που συνυπέγραψαν την καταδίκη του.
Αναδημοσίευση από το ηλεκτρονικό περιοδικό Ατέχνως
Και τώρα που το ΚΚΕ τους αφαίρεσε το βασικό επιχείρημα και οι άλλοι τα έκαναν πλακάκια μεταξύ τους; Τώρα που η αθάνατη, ελληνική λεβεντιά της κυβέρνησης δεν κράτησε τελικά ούτε καν 48 ώρες; Πώς θα βρουν πάτημα για να πασάρουν ακόμα μια φορά τα ίδια, βαρετά «επιχειρήματα» για τη Βάρκιζα και το «ξεπουλημένο Κόμμα»; Τι θα γίνει τώρα, χωρίς να φταίει το ΚΚΕ; Ήταν κι αυτό μια κάποια λύση…
Να πουν μήπως για τον Καιάδα, και την Χρυσή Αυγή που έλειπε, για να ξαναπιάσουν την προσφιλή τους θεωρία των δύο άκρων; Να πουν άλλη μία φορά για τη Βάρκιζα, που τα έχουν αποστηθίσει πολύ καλά, ξεχνώντας πάντα ωστόσο τον αγώνα του ΔΣΕ, που ακολούθησε; Να απομονώσουν το «όχι, όχι» του ΓΓ, όταν το ρώτησαν για λύση εκτός ευρώ, υπολογίζοντας ότι λίγοι θα άκουσαν τη συνέχεια, όπου ο Κουτσούμπας ανέλυσε όλη την πρόταση του ΚΚΕ για ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους, με το λαό πραγματικά στην εξουσία;
Η ουσία είναι μία: η «πρώτη φορά κυβερνώσα αριστερά» πέτυχε την περιβόητη εθνική ομοψυχία και συνεννόηση, με αυτούς που μέχρι χτες, και για τις ανάγκες των ρόλων, χαρακτήριζε δωσίλογους κι υποτακτικούς στους δανειστές. Ζήτησε και πήρε τη λαϊκή ετυμηγορία ενάντια στη συμφωνία, για να τη θάψει, νωπή και ζωντανή, και να ψάξει μια καλύτερη εκδοχή της, μασκαρεμένη με πέντε σημεία. Και το μοναδικό κόμμα που υπερασπίστηκε το «όχι» του δημοψηφίσματος, το «όχι σε παλιά και νέα μνημόνια» που βροντοφώναξε ο λαός με την ψήφο του, ήταν το ΚΚΕ, που υποτίθεται πως με τη στάση του αδυνάτιζε αυτό το «όχι» και ευνοούσε το στρατόπεδο των δανειστών.
Ο ελληνικός λαός δεν εξουσιοδότησε κανέναν να υπογράψει νέα μνημόνια και να του φορτώσει στην πλάτη νέα, αντιλαϊκά μέτρα (όπως κι αν βαφτιστούν). Και οφείλει να βρίσκεται σε επιφυλακή κι εγρήγορση για αυτά που έρχονται και για τις μεθοδεύσεις κυβέρνησης κι αντιπολίτευσης, που συνυπέγραψαν την καταδίκη του.
Αναδημοσίευση από το ηλεκτρονικό περιοδικό Ατέχνως
Θεωρώ καθήκον μας να πούμε στον λαό όλα όσα ειπώθηκαν επί 6 ώρες στην σύσκεψη. Όχι κάποια στιγμή στο μέλλον, τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή