Για την απόφαση της ΚΕ

Ο Κυριακάτικος Ρίζος κυκλοφόρησε με το οκτασέλιδο της απόφασης της κετουκε για τις μετεκλογικές εξελίξεις και τον προγραμματισμό δράσης που μας δίνει αφορμή για κάποια σύντομα σχόλια και παρατηρήσεις. Η απόφαση χωρίζεται σε τρία διαφορετικά μέρη κι απ’ όσα μπορώ να θυμηθώ είναι μάλλον η πρώτη φορά που δε δημοσιεύεται μόνο το κομμάτι που αφορά τη μετεκλογική αποτίμηση και την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας, αλλά ένα συνολικό κείμενο, που εξετάζει τις μετεκλογικές εξελίξεις σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο, εστιάζοντας στα άμεσα, πρακτικά καθήκοντα της επόμενης περιόδου.

Στο πρώτο κομμάτι της αποτίμησης γίνονται σωστές επισημάνσεις που αποτυπώνουν και τον προβληματισμό που διατυπώθηκε στις μετεκλογικές συσκέψεις. Μια βασική έλλειψη ωστόσο είναι ότι δεν ασχολείται καθόλου με το ζήτημα της πτώσης στα μεγάλα αστικά κέντρα, που καθήλωσε και το πανελλαδικό ποσοστό.

Μεταξύ άλλων, η απόφαση σημειώνει.

Εμφανίζονται μεγάλες συγχύσεις για την ΕΕ, την ταύτιση της ΕΕ με την Ευρώπη, την έξοδο από την ΕΕ και την Ευρωζώνη, τα οικονομικά - πολιτικά ενδεχόμενα, τις προϋποθέσεις που μπορεί να γίνει επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Δηλαδή, δεν εξηγείται καθαρά ότι είμαστε σταθερά ενάντια στην ΕΕ, στην Ευρωζώνη, επειδή είναι ενώσεις ιμπεριαλιστικές. Στο ζήτημα της αποδέσμευσης από αυτές, πρέπει να προτάσσουμε το ποια τάξη θα το κάνει, σε τι συνθήκες, π.χ. επαναστατικές ή μιας αναδιάταξης των καπιταλιστικών ενώσεων χωρίς άλλες επιπτώσεις, δηλαδή η σημασία που έχει, ποια εξουσία θα την κάνει, για να είναι πραγματικά σε όφελος του λαού κ.λπ.

Δεν είμαι σίγουρος αν ερμηνεύω σωστά τη διατύπωση, πάντως κατά τη γνώμη μου ο στόχος της αποδέσμευσης πρέπει να μπαίνει εμφατικά και να υπογραμμίζεται, χωρίς να αποσυνδεθεί φυσικά από το στρατηγικό στόχο. Είναι σημαντικό τόσο να αποκρούονται κάποια αρνητικά αντανακλαστικά, ο φόβος προς κάθε μορφή ρήξης κι η ταύτιση της ΕΕ με την Ευρώπη, όσο και να αξιοποιηθεί το θολό, αντιφατικό ρεύμα, με τα αντι-ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά, που έχουμε συνηθίσει (κακώς) να λέμε ευρωσκεπτικισμό, και το οποίο εκφράστηκε ως ένα βαθμό και στη δημοψηφισματική επικράτηση του Όχι.

Από το κομμάτι της απόφασης για τις διεθνείς εξελίξεις, που είναι κάπως περιγραφικό, αλλά δεν αποφεύγει να τοποθετηθεί επί της ουσίας, αντιγράφω και παραθέτω, χωρίς να έχω κάτι να προσθέσω, τα εξής αποσπάσματα:

Γνωρίζοντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κομμουνιστικό κίνημα και την αδυναμία του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις σύνθετων καταστάσεων, όπως αυτή στη Συρία, ή να ερμηνεύσει με ταξικά κριτήρια τη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας, είναι αναγκαίο να αξιοποιούμε σταθερά τις αναλύσεις του Κόμματος και να ενημερώνουμε τα Κομμουνιστικά Κόμματα για τις θέσεις μας, να συνεχίσουμε τη διαπάλη για σοβαρά ζητήματα, όπως ο ιμπεριαλισμός ως μονοπωλιακός καπιταλισμός και όχι απλώς ως μια επιθετική εξωτερική πολιτική, οι αιτίες των ιμπεριαλιστικών πολέμων και η στάση των κομμουνιστών, ο ταξικός χαρακτήρας του λεγόμενου «πολυπολικού» κόσμου κ.ά.

Αυτή είναι η κατακλείδα του κομματιού για τις διεθνείς εξελίξεις, αλλά μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι εκτιμήσεις για την κατάσταση στη Συρία, το ρόλο της Ρωσίας και των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Ίσως γίνομαι κουραστικός, με τη μονότονη επανάληψη, νομίζω όμως πως κάθε καινούρια εξέλιξη, κάθε νέος κρίκος στην όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, υπογραμμίζει την ανάγκη για μια ολοκληρωμένη, θεωρητική επεξεργασία για το παγκόσμιο, ιμπεριαλιστικό σύστημα, που να δίνει στους κομμουνιστές το ερμηνευτικό κλειδί για τη σωστή ανάλυση των πυκνών εξελίξεων. Κατά συνέπεια, αναμένεται με ξεχωριστό ενδιαφέρον η ειδική σύνοδος που προαναγγέλλεται στην απόφαση: Αναλυτικά, η ΚΕ θα εξετάσει τις διεθνείς εξελίξεις και την κατάσταση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα σε ξεχωριστή συνεδρίαση σύντομα.

Ως προς το τελευταίο κομμάτι της απόφασης, επιλέγω να εστιάσω σε τρία σημεία.

Προαναγγέλλεται η ολοκλήρωση της συγγραφής του νέου πρώτου τόμου του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ μες στο 16’ και το προχώρημα της συγγραφής του τρίτου τόμου. Έχω τη γνώμη πως ειδικά για τον τρίτο τόμο, και στο διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι την έκδοσή του, πρέπει να υπάρξουν κι άλλες συνοδευτικές, βοηθητικές εκδόσεις, που θα βάζουν στο κλίμα και τους νεότερους, που δεν έχουν γνώση των γεγονότων. Τόσο μαρτυρίες δικών μας στελεχών που έζησαν από πρώτο χέρι τα γεγονότα-σταθμούς εκείνης της εποχής, όσο και πρακτικά ολομελειών, συνεδρίων (πχ του 13^ου) ή άλλων διαδικασιών –κάτι που είχε γίνει δηλ και στα πλαίσια της έκδοσης του β’ τόμου.

Σχετικά με το κομμάτι της τοπικής-περιφερειακής αυτοδιοίκησης, σημειώνεται πολύ σωστά πως πρέπει να αντιμετωπιστεί το κενό που υπάρχει στην ανάπτυξη αντιστάσεων, αγωνιστικών εστιών και συντονισμός των παρεμβάσεων από δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους, εργαζόμενους στους ΟΤΑ, Λαϊκές Επιτροπές, σωματεία κι άλλους φορείς τοπικά. Ένα δεύτερο πολύ σημαντικό σημείο είναι πως πρέπει να υπάρξει καλύτερη, συστηματική προβολή πρωτοβουλιών και δράσεων των κόκκινων δημοτικών αρχών, όχι μόνο για να μάθουν οι δημότες τι συμβαίνει, αλλά για να συμμετέχουν ενεργά και να γίνουν κομμάτι του αγώνα και της διεκδίκησης. Και αυτό δεν μπορούμε να περιμένουμε να το κάνει κάποιος άλλος, αλλά περνάει καθαρά απ’ το δικό μας χέρι.

Το ακροτελεύτιο σημείο ανακοινώνει το σχεδιασμένο πέρασμα στελεχών της Κνε στο κόμμα, από το οποίο προέκυψε προφανώς και η ανάδειξη νέου γραμματέα στο ΚΣ της οργάνωσης, με τον Αμπατιέλο να αντικαθιστά το Χιώνη, κάνοντας μάλιστα και την πρώτη τηλεοπτική του εμφάνιση σε μεγάλο ιδιωτικό κανάλι (παρεμπιπτόντως, πολύ καλό αυτό το «πρώτο» δείγμα γραφής). Κι αυτή, παραδόξως, είναι η πρώτη ίσως φορά εδώ και καιρό, που τα αστικά ΜΜΕ (αφού «χρέωσαν» στο Γκιώνη αστοχίες για τη διετία 06-07’ στο φοιτητικό κίνημα κι αναρωτήθηκαν γιατί άλλαξε ο Πρωτούλης έξι μήνες μετά από συνέδριο της Κνε) δεν ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με το ζήτημα, προσπαθώντας (κατά τη συνήθη τακτική τους) να βγάλουν από τη μύγα ξίγκι. Όχι ακόμα τουλάχιστον…

Κι ένα σχετικό-άσχετο υστερόγραφο με την αφίσα μιας εκδήλωσης και τους πρώην που ξαφνικά γίνονται σπουδαίοι, δημοφιλείς και τους αγκαλιάζει άμεσα ο εξωκοινοβουλευτικός χυλός.

Από το αριστερό ρεύμα του Νέου Αριστερού Ρεύματος μέχρι το δεξιό του ως γέφυρα για το πάλαι ποτέ αριστερό ρεύμα του Σύριζα, και συνδετικό κρίκο τον Καλαματιανό.

-Κι ένα δεύτερο σχετικό υστερόγραφο από το δήμο Νίκαιας-Ρέντη και την αντίσταση της Λαϊκής Συσπείρωσης στην αύξηση των δημοτικών τελών.

-Κι ένα τρίτο σχετικό υστερόγραφο από το δήμο Πάτρας εν όψει της απεργίας.