Απεργιακό δελτίο

Σύντομη αναφορά σε μερικά γεγονότα και στοιχεία από τη χτεσινή ημέρα, πριν μπαγιατέψουν.

Γκολ από τα αποδυτήρια

Η απόλυση μιας υπαλλήλου, δραστήριου μέλους του σωματείου, από τα ΜΙΚΕΛ στην Κάνιγγος, δηλ ανήμερα της απεργίας και μπροστά στη δική μας προσυγκέντρωση. Όχι και πολύ καλή επιλογή από την εταιρία που ενσαρκώνει το αναπτυξιακό πρότυπο του ελληνικού, καπιταλιστικού θαύματος, που θα ωφελήσει –υποτίθεται- τους εργαζόμενους, μόλις μεγαλώσει η πίτα των κερδών, για να κερδίσουν κάτι κι αυτοί.

Η εξέλιξη

Πολύς κόσμος στη δική μας συγκέντρωση, κάπως λιγότερος από την τελευταία απεργία, αλλά μάλλον περισσότερος από το αναμενόμενο, δεδομένου ότι κηρύχτηκε βιαστικά, μόλις την περασμένη βδομάδα. Οι απεργίες μπορεί να μην είναι ομάδες (όπως είχαν πει πρόσφατα κι οι Παρεμβάσεις), αλλά χρειάζονται οργάνωση και προετοιμασία για να πετύχουν και να μην είναι ντουφεκιές στον αέρα. Κι οπωσδήποτε δεν είναι ατομική υπόθεση αλλά χρειάζεται ομαδική δουλειά για αυτό το σκοπό.

Η συγκέντρωση ήταν πολύ πρωινή (στις 10), κι έτσι, όταν εμείς τελειώναμε, οι άλλοι δεν είχαν ακόμα ξεκινήσει. Και να φανταστείς πως περιμέναμε αρκετή ώρα στο Σύνταγμα, δίνοντας εύκολο στόχο στους άντρες του Έβερτ, λόγω της ημέρας, αλλά αυτή τη φορά δεν ακούστηκε κανείς πυροβολισμός κι η ιστορία δεν επαναλήφθηκε, όπως πριν από 70 χρόνια.

Και αυτοί που προσπαθούν να φανούν ως συνέχειά της και ιστορικοί απόγονοι του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ήταν απλώς μια φάρσα (και τραγωδία για το λαό).

Γιατί αν ο Σύριζα ήταν στη θέση του ΕΑΜ το Δεκέμβρη, θα έμπαινε μπροστά στο δίλημμα να επιλέξει τις αλυσίδες της τυραννίας ή τα όπλα, και μετά από 17 ολόκληρες ώρες πολύ σκληρής διαπραγμάτευσης, θα κατέληγε «αναγκαστικά» σε έναν (αν)έντιμο συμβιβασμό. Και θα έμενε ως ωραία βερμπαλιστική ανάμνηση εκείνο το «GO BACK κυρα-Μέρκελ» του Τσίπρα από τη Μυτιλήνη –ή μήπως ήταν στη Λέσβο;

Κατά τα άλλα, είδηση δεν είναι να δαγκώσει ο άνθρωπος έναν σκύλο, αλλά να μη γίνουν ρεζίλι των σκυλιών οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, με τη θλιβερή εικόνα της συγκέντρωσής τους.

Η επόμενη μέρα

Τα «παιδιά» ετοιμάζονται πυρετωδώς για το Μαύρο Δεκέμβρη που «προανήγγειλε» ο Ρωμανός και την επετειακή πορεία για τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου. Οι σύντροφοι από το ΜΑΣ λογικά θα απουσιάζουν φέτος, για να μη δώσουν εύκολο, ζωντανό στόχο στην εκδικητική μανία του… Μαύρου Δεκέμβρη. Αλλά αν είχαμε χιούμορ, θα είχαμε βγάλει ένα παραπλανητικό κάλεσμα-ανακοίνωση πως θα συμμετάσχουμε, για να ξεγελάσουμε τους ανιχνευτές, να μας μπερδέψουν με τους αριστεριστές και να φάνε άλλοι το ξύλο.

Μια βάσιμη υποψία πάντως είναι πως η ΓΣΕΕ κήρυξε άρον-άρον μια βιαστική απεργία (εν όψει της ψήφισης του προϋπολογισμού), ίσα-ίσα για να αποτύχει και να βγει από την υποχρέωση να κηρύξει νέα απεργία εν όψει των αντεργατικών ανατροπών στο ασφαλιστικό. Οι οποίες τελικά, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, πηγαίνουν μάλλον για το Γενάρη –πιθανότατα η κυβέρνηση υπολογίζει στη χριστουγεννιάτικη ραστώνη, για να το φέρει πχ 2-3 Γενάρη, όπως είχε κάνει και με το τρίτο μνημόνιο. Αλλά οι φύλακες έχουν γνώση κι αγρυπνούν.

Η εικόνα της απεργίας

Η σεμνή παρουσία της Αλέκας (που συνέλαβε κι ο τηλεοπτικός φακός) με το καροτσάκι κι ένα μωρό, που δεν ήταν εγγόνι της, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να βγει μια ωραία, «διασταυρωμένη» ιστορία στο διαδίκτυο –πχ ότι πηγαίνει σε ιδιωτικό, αμερικάνικο παιδικό σταθμό.

Εναλλακτικά (αλλά δεν πρόλαβα δυστυχώς να το φωτογραφίσω): το πανό της αδελφότητας κουρέων-κομμωτών και τα μέλη του, που αστειεύονταν μεταξύ τους: από εμάς θα ξεκινήσει η επανάσταση. Κι αν είχαν χιούμορ/φαντασία, θα έπρεπε να οργανώσει η αδελφότητά τους μια εκδήλωση-βιβλιοπαρουσίαση για τις «αναμνήσεις ενός κουρέα»…

Υστερόγραφα

Ο Κέρι δεν ήρθε παραμονές του Πολυτεχνείου, αλλά έρχεται σήμερα, έτσι για το συμβολισμό της υπόθεσης. Υπουργέ μου, ιδού η κυβέρνησή σας...

Κι όσο για τα "επεισόδια στα σύνορα"; Η είδηση για πιθανό γκρέξιτ κι αποβολή της Ελλάδας από τη συνθήκη Σένγκεν, είχε λίγο μεγαλύτερη βαρύτητα απ' το θάνατο ενός μετανάστη από ηλεκτροπληξία. Έχουμε συνηθίσει εξάλλου στο θέαμα..