Jour debout - το χρονικό της πρώτης μέρας

Αν κάποιοι γελούσαν με το χτεσινό κείμενο που εξηγούσε πόσο καλή είναι η αριστερή κυβέρνηση, βιάστηκαν κι ίσως χρειαστεί να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους (για το μαρξισμό ούτε συζήτηση, με αυτόν τελειώσαμε εδώ και χρόνια). Αλλά ας μη δώσουμε έτοιμο, μασημένο συμπέρασμα, προτού ξετυλίξουμε το νήμα με ένα σύντομο χρονικό της μέρας.

Η οποία ήταν απεργιακή, που σημαίνει πως ξεκινάει (και τελειώνει) πάντα με την περιφρούρηση στους χώρους δουλειάς κι όχι μεσημεράκι, με τον καφέ στο χέρι και στρωμένη επιδερμίδα. Από τα στιγμιότυπα που ξεχώρισαν ήταν ο αποκλεισμός των κεντρικών γραφείων του Άκτορα, δηλαδή του Μπόμπολα (ίσως βγουν και κάποια βιντεάκια μες στη μέρα), με απόφαση του ΣΜΤ. Εκεί οι δυνάμεις καταστολής δεν ήταν σε ετοιμότητα, αλλά έκαναν ρελάνς αργότερα στο εργοτάξιο του Νιάρχου, στο φαληρικό Δέλτα (όπου καταλήγουν τα απόνερα της σοσιαλδημοκρατίας). Σημειωτέον πως η στοχοποίηση αυτού του μονοπωλίου από το ΠΑΜΕ κάθε άλλο παρά τυχαία είναι, καθώς εκτός από πυλώνας της ανάπτυξης, είναι και βασικό στήριγμα της αριστερής κυβέρνησης στο χώρο των ΜΜΕ με τη φιλική γραμμή που κρατάει το Έθνος (απ' τα χρόνια του Αντρέα, πάντα αγωνιστικά).

Πρώτο πέρασμα από την προσυγκέντρωση στην Κάνιγγος, όπου βρίσκουμε μεταξύ άλλων το ΣΕΗ (ηθοποιοί), που πήρε απόφαση μετά από αρκετό καιρό, και το πανό εργαζόμενων στα ΜΙΚΕΛ, το γνωστό κάτεργο με τις ατομικές συμβάσεις, όπου μπορεί να κληθείς να υπογράψεις τα πάντα: από το ότι δε θα δουλέψεις σε ανταγωνιστή, μέχρι ότι δε θα συνδικαλιστείς (απεταξάμην).

Οι προσυγκεντρώσεις κυκλώνουν την Ομόνοια απ' όλες τις μεριές, κι όχι μόνο από την κάτω πλευρά προς το Μοναστηράκι, όπως άλλες φορές. Η πορεία ξεκινάει, κινείται από Πανεπιστημίου και φτάνει στο Σύνταγμα, όπου αντιλαμβανόμαστε πόσο μαζική είναι. Προσωπικά έχω την εντύπωση ότι μπορεί να πλησίασε κάπως τον παλμό και τον όγκο της απεργίας στις 4 Φλεβάρη, όπου επικρατούσε πάντως πολύ διαφορετικό κλίμα (με το αγροτικό στην πρώτη γραμμή και τα κανάλια στα κεραμίδια, εναντίον της κυβέρνησης, για τους δικούς τους λόγους).

Σε κάθε περίπτωση, η μαζικότητα ήταν αξιοσημείωτη, ιδίως αν υπολογίσει κανείς τον κυβερνητικό αιφνιδιασμό με τις φαστ-τρακ διαδικασίες, την απεργία στις συγκοινωνίες, που αποθάρρυνε κάποιον κόσμο που ήθελε να έρθει, αλλά έμενε μακριά και δεν είχε δικό του μεταφορικό μέσο, τα σχολεία και τις σχολές που δεν έχουν ανοίξει ακόμα, για να γίνει ενημέρωση, ζύμωση και γενική κινητοποίηση (αντίθετα με τις 4 Φεβλάρη, όπου οι μαθητές ειδικά είχαν δώσει μαζικό "παρών". Τηρουμένων των αναλογιών πάντως, τα μπλοκ του ΜΑΣ είχαν καλή παρουσία και άναψαν δύο πυρσούς (έτσι, για τη φάση).

Όλα αυτά είναι λίγο σχετικά βέβαια, αναλόγως και με τι συγκρίνεις. Γιατί συγκριτικά με τους άλλους πχ, τους πλην Λακεδαιμονίων (το Αριστεροχώρι, που θα έλεγε κι ο Τσίπρας), που ήταν δεν ήταν όλοι μαζί κάνα διχίλιαρο, μας λες και λαοθάλασσα.
Στην αρχή ήρθαν μόνα τους τα μ-λ, σαν ανιχνευτικό σώμα, που ξέκοψε από τους υπόλοιπους, τύπου ανεξάρτητη πορεία. Και πίσω τα τέσσερα άλφα Αδεδυ, λοιπό Αριστεροχώρι, Ανταρσυα, Αναρχία, με συνδετικούς κρίκους Σεκ και ΛαΕ. Η οποία φώναζε 'καμιά θυσία για το ευρώ', σαν τον παλιό, καλό Σύριζα, αλλά και το κορυφαίο:
Το δρόμο το δείχνει η Γαλλία
Κάθε Κυριακή, όλοι στην πλατεία

Λογικό, γιατί στην απεργία μαζεύτηκαν συγγενείς και φίλοι. Άσε κιόλας που το νουί ντεμπού (που ντεμπουτάρει με ολονυχτία μες στο Σ/Κ), πέφτει απογευματόβραδο, σε πιο βολικές ώρες, και δε θα υπάρξει η γνωστή δυσκολία με το πρωινό ξύπνημα για τους ξενύχτηδες αγωνιστές.

Κατά τα άλλα, η ΓΣΕΕ αμφιβάλλω αν πορεύτηκε με δικό της πανό και συγκροτημένο μπλοκ (πάλι καλά που ενημέρωσε ότι προκήρυξε απεργία). Κι αυτή που σίγουρα δε βρέθηκε στο δρόμο, ούτε καν φιλική συμμετοχή, για την απεργιακή κινητοποίηση, ήταν η Κόντρα. Δεν υπάρχουν...
Την ιδια στιγμή στην πλατεία, η συνέλευση ανέργων κι εργαζομένων της πλατείας Συντάγματος είχε στήσει μικροφωνική εγκατάσταση, όπου μας ενημέρωνε πως εργάζεται ήδη για την απαλλοτρίωση του παραγόμενου πλούτου (κι ας μην άφησε ποτέ την πλατεία, για να βγει στο δρόμο). Μα τότε είναι απλώς ζήτημα χρόνου...

Εν τω μεταξύ, μέχρι χτες το βράδυ στο εξωκοινοβούλιο, πολλοί δε γνώριζαν καν αν υπήρχε κάποια απόφαση-κάλεσμα από το συντονισμό, και πού ακριβώς καλούσε για σήμερα το πρωί. Το πρόβλημα όμως δεν είναι ο αιφνιδιασμός της κυβέρνησης. Το πρόβλημα είναι ο μηδαμινός βαθμός ετοιμότητας ενός χώρου που έχει πέσει σε κατάθλιψη διαρκείας μετά το δημοψήφισμα και την προδοσία της "αριστερής μας κυβέρνησης". Τώρα που έρχεται σαββατοκύριακο όμως (και με πιο φιλικές ώρες για τις κινητοποιήσεις), μπορεί να κατεβάσουν περισσότερο κόσμο.

Αλλά την πιο αριστερή κυβέρνηση δεν την είχαμε ζήσει ακόμα. Κι η απεργία ξεκινάει και τελειώνει πάντα με την περιφρούρηση των χώρων δουλειάς. Έτσι λοιπόν, κατά την απογευματινή βάρδια στο εργοτάξιο του Νιάρχου, το κάτεργο όπου κανείς δεν έχει πλήρη ασφάλιση, (κι όπου πρόσφατα ήρθαν στην επιφάνεια κάποια αρχαιολογικά ευρήματα, που παραπέμπουν πιθανότατα στο Κυλώνειο Άγος), είχαμε το άγος της αριστερής κυβέρνησης. Τριάντα προσαγωγές οικοδόμων, όχι μόνο των μελών της περιφρούρησης αλλά και οικοδόμων από το τοπικό παράρτημα που έσπευσαν να συνδράμουν. Γιατί εργάτες είναι και αυτοί. Αργότερα θα μαθαίναμε για το ξύλο στο λιμάνι της Κέρκυρας και άλλη μία προσαγωγή απεργού που περιφρουρούσε τη σημερινή κινητοποίηση στο Βόλο.

Αν υπήρχε κανείς που εξακολουθούσε να αμφιβάλει για τις διαφορές των κομμάτων εξουσίας και για το ηθικό πλεονέκτημα του Σύριζα, η ΔΦΑ κάνει ό,τι μπορεί για να βγάλει τις τσίμπλες από τα μάτια του. Δεν είναι μόνο το τρίτο μνημόνιο (καλομελέτα κι είναι στο δρόμο και το τέταρτο) και η ψήφιση νόμων Κυριακάτικα (που ούτε οι Γερμανοί δεν έκαναν εκτελέσεις) με κατεπείγουσες διαδικασίες. Το Αριστεροχώρι καλείται τώρα να καταπιεί και τις προσαγωγές αγωνιστών-απεργών που περιφρουρούν τον αγώνα τους.

Ναι, αλλά δεν τα λέτε όλα. Γιατί επί Σαμαρά οι προσαγωγές ήταν 35 κι έγιναν συλλήψεις. Ενώ τώρα ήταν μόνο 30 και τους άφησαν ελεύθερους. Είναι να μην έχεις αριστερή κυβέρνηση, το βλέπεις μετά παντού, love is in the air... Άσε που έχεις το χαζοχαρούμενο, παρδαλό αριστεροχώρι σε καταστολή, να παρακολουθεί τη διάψευση της ελπίδας που έρχεται. Για αυτό σου λέω, είναι γαμάτη η αριστερή κυβέρνηση. Αλλά πού να το καταλάβετε έτσι αχάριστοι και σεχταριστές που είστε...

Συμπέρασμα; Καλή αρχή, ελπιδοφόρα, και την Κυριακή προβλέπεται ολοήμερη (πριν την ολονυχτία των αγανακτισμένων) από το πρωί ως το απόγευμα. Αλλά για αυτά θα μιλήσουμε και αύριο...