Θερινό δελτίο θυέλλης

Συνεχίζοντας στο χτεσινό μήκος κύματος

Ο Στίβεν Χόκινγκ ψηφίζει Πανσπουδαστική
Και ο Στίβεν Χόκινγκ; Και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν; Ναι, είναι αλήθεια, είναι μαζί μας, ο καθένας με το δικό του τρόπο. Εντάξει, όχι να γίνουν οργανωμένα μέλη, αν και ο Αλβέρτος συμφωνούσε γενικά με το στρατηγικό μας στόχο (δες μπροσούρα "γιατί σοσιαλισμός;"). Αλλά Πανσπουδαστική θα ψήφιζαν, δεν μπορεί. Δεν είναι τυχαίες εξάλλου οι κόκκινες πρωτιές σε όλα σχεδόν τα Φυσικά τμήματα ανά την Ελλάδα.

Τελευταία αφορμή ένα άρθρο (δοκίμιο) του Χόκινγκ στη Γκάρντιαν, όπου λέει στρογγυλεμένα -και όπως μπορεί να πει κανείς αυτά τα πράγματα σε ένα φιλελεύθερο ακροατήριο, για να τα καταλάβει και να τα δεχτεί- ότι πρέπει να αλλάξει τη στάση του απέναντι στον πλούτο, τα πράγματα, τη γνώση, τις δημόσιες δαπάνες (που στη δική του περίπτωση το βοήθησαν να παραμείνει ζωντανός) αλλά και την ιδιοκτησία.

Να συνεργαστούμε όλοι μας για ένα κοινό όραμα και η προσπάθεια μας αυτή μπορεί να διασφαλίσει ότι η ανθρωπότητα μπορεί να επιβιώσει. Θα πρέπει να προσαρμοστούμε, να επανεξετάσουμε και να αλλάξουμε κάποιες από τις θεμελιώδεις παραδοχές μας σχετικά με το τι εννοούμε με τον όρο πλούτου, την κατοχή πλούτου, τι είναι δικό μου και τι δικό σου. Ακριβώς όπως τα παιδιά, θα πρέπει να μάθουμε να μοιραζόμαστε.

Εντάξει, δεν μπορεί να περιμένει κανείς περισσότερα μάλλον από κάποιον με τη θέση του Χόκινγκ. Και όσα λέει στη συνέχει για το Brexit και τον απομονωτισμό δεν είναι αναγκαστικά θέση υπέρ της ΕΕ, αλλά γνήσια ανησυχία για μια υπαρκτή (κι όχι ακριβώς ελπιδοφόρα) τάση.

Ο Τόσκας στηρίζει το οργανωμένο, συλλογικό κίνημα

Είναι ίσως από τα πιο πετυχημένα τρολαρίσματα όλων των εποχών. Η επέμβαση της αστυνομίας στις καταλήψεις στέγης για πρόσφυγες και μετανάστες έφερε την κλασική σκηνή Σύριζα εναντίον Σύριζα, όπου το κόμμα εκφράζει την αντίθεσή του με την πολιτική της κυβέρνησης και (νομίζει πως) κρατάει καθαρή τη (σχιζοφρενική) συνείδησή του. Ο Τόσκας όμως ήρθε να δώσει απόλυτη κάλυψη -αν τυχόν κάποιοι είχαν ψευδαισθήσεις πως το βαθύ, αστυνομικό κράτος δρα αυτόβουλα και αυθαίρετα, για να εκθέσει πολιτικά την κυβέρνηση. Το γαμάτο της υπόθεσης είναι πως θέλησε να τις δικαιολογήσει, με ντεμέκ σοβαρό πολιτικό σκεπτικό, γιατί η λύση του προβλήματος θα 'ρθει συλλογικά κι οργανωμένα, κι όχι μέσα από τέτοιες (καλοπροαίρετες πλην μεμονωμένες) κινήσεις.

Το τρολάρισμα είναι τόσο προλεκάλτ κι έμπλεο Πασοκιάς, που δεν αποκλείεται να βρει και συνέχεια.

Να χτυπήσουν δηλ τα ΜΑΤ μια απεργιακή κινητοποίηση, γιατί τα αιτήματά της είναι συντεχνιακά κι οικονομίστικα ή ρεφορμιστικά, χωρίς να αναδεικνύουν την αιτία και το στρατηγικό στόχο πάλης.

Να χτυπήσουν μια αντι-ιμπεριαλιστική κινητοποίηση πχ έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία, γιατί το αντι-ιμπεριαλιστικό στοιχείο πρέπει να μπολιάζεται με τον αντικαπιταλιστικό αγώνα, και να μην έχει χαρακτήρα αντίθεσης απέναντι σε μια (παγκόσμια) υπερδύναμη.

Να χτυπήσουν μια κινητοποίηση έξω από τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πχ σε μια επίσκεψη κλιμακίου της Τρόικα, γιατί έτσι δεν αναδεικνύονται οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης και των κρατούντων...

Και να διαλύσουν με χημικά τις καθιερωμένες πορείες της 6ης Δεκέμβρη, γιατί αναλώνονται σε ένα στείρο αντιμπατσικό μέτωπο, αντί να θέσουν στο στόχαστρο το αστικό κράτος συνολικά και την οικονομική εξουσία του κεφαλαίου.

Τι ωραία που περνά κανείς, όταν έχει μια κυβέρνηση με μαρξιστικό υπόβαθρο, γεμάτη κομμουνιστές κι αποστάτες της τάξης τους, σαν τον Κατρούγκαλο...

Ο αριστερός Κουτσογιωργισμός

Αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσετε την "αριστερή, εναλλακτική" αλλεργία απέναντι στο ΚΚΕ, με αφορμή το δημοψήφισμα. Η οποία, αντί να παραδεχτεί εκ των υστέρων, έστω, πως το ΚΚΕ είχε δίκιο για όσα προειδοποιούσε τον ελληνικό λαό, κι ήταν το μόνο που την άλλη μέρα του δημοψηφίσματος υπερασπίστηκε το ΟΧΙ του ελληνικού λαού, υψώνουν το δάχτυλο για να του πουν πως δε δικαιούται να ομιλεί, με ύφος χιλίων κουτσογιώργηδων, όπως έγραψε κι ο Μπογιό. Γιατί το ΚΚΕ φταίει, ακόμα κι όταν έχει δίκιο. Ποιος του είπε να δικαιωθεί δηλαδή;

Το ενδιαφέρον σε όλα αυτά είναι πως το Press Project επέλεξε ή αναγκάστηκε να δώσει βήμα σε κάποιον από το κόμμα, για να απαντήσει. Και για να ένιωσε αυτήν την ανάγκη, πάει να πει πως ένας κόσμος (κι όχι απαραίτητα δικός μας, δεν είναι αυτό το βασικό κοινό της ιστοσελίδας) δεν τρώει το κουτόχορτο που του πασάρουν κι αντιδρά.

Υλικό για τσαούσες

Ενημέρωση προς όσους πρόθυμους έχουν βάλει στο στόχαστρο το γγ και στόχο ζωής να βρίσκουν υλικό για να αγανακτήσουν.

Πήγε στο Προεδρικό Μέγαρο για τη γιορτή της (αστικής) Δημοκρατίας. Ήταν συνοφρυωμένος αλλά φορούσε γραβάτα.

Χτες κυκλοφόρησε και μια φωτό, όπου μια τηλεπερσόνα της σειράς θέλησε να βγει σέλφι μαζί του. Να υπενθυμίσω πως στη μαθητική σκηνή του Φεστιβάλ (πρόπερσι στη ΛΔ του Βορρά) είχε γίνει και διαγωνισμός για την καλύτερη σέλφι.

Κι επίσης έδωσε μια συνέντευξη στα Παραπολιτικά, που περιέχει και σημεία με πιο προσωπικά στοιχεία (για τα παιδικά του χρόνια).

Αυτά. Μην τα αφήσετε αναξιοποίητα, κρίμα θα είναι...

Θερινή ψηφοφορία

Στο κατώφλι του Αυγούστου, που θεωρητικά δεν έχει ειδήσεις, η κε του μπλοκ βάζει μετά από καιρό (και δοκιμαστικά) μια προλεκάλτη ψηφοφορία να τρέχει τον επόμενο μήνα, με το καίριο ερώτημα: ποιος πιστεύετε ότι εκφράζει γνήσια σήμερα το πνεύμα του "παλιού, καλού Σύριζα"; Για να πάρει τη θέση του και να έχουμε μία από τα ίδια. Άλλες ιδέες και προτάσεις για υποψηφιότητες δεν μπορούν να προστεθούν εκ των υστέρων, αλλά είναι ευπρόσδεκτες.

Υγ: κι επειδή αυτές οι αναρτήσεις ήταν συνήθως βούτυρο στο ψωμί του 4.14. Πού χάθηκε αυτή η ψυχή και γιατί εγκατέλειψε τα διαδικτυακά εγκόσμια;