Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2017

Μεγάλη φαγομάνα

...που τρώει τα παιδιά της ή τα διώχνει μακριά, για να 'χουν περισσότερο φαΐ αυτά που μένουν.

Τη διαφορά στη Θεσσαλονίκη την κάνει η υγρασία. Που όταν έρχεσαι σαν επισκέπτης στην πόλη, τη βλέπεις σαν ένα υπέροχο μοβ πέπλο που τη σκεπάζει τη νύχτα, κάνοντας ρομαντική την ατμόσφαιρα. Αλλά άμα ζεις καθημερινά εδώ, τη νιώθεις να σου τρυπάει τα κόκαλα και να κατακάθεται σα μούχλα στους αργοκίνητους ρυθμούς της και τα μυαλά των κατοίκων της.

Τη διαφορά στη Θεσσαλονίκη την κάνει ο Βαρδάρης, που ξυρίζει τα πάντα στο διάβα του, κλείνει τους διαβάτες σπίτι τους, στην αγκαλιά της σόμπας και της μοναξιάς τους, και καθαρίζει την ατμόσφαιρα ως τον Όλυμπο, που φαίνεται στο βάθος, πέρα από το Θερμαϊκό.

Που μόνο αν κολυμπήσεις σε άλλες, νότιες, πιο ανοιχτές θάλασσες, μπορείς να εκτιμήσεις τα ζεστά νερά του και καταλαβαίνεις πού οφείλει το όνομά του. Σε αντίθεση με τη στεριά, όπου αντιστρέφονται πλήρως οι όροι και νιώθεις πως είσαι σε άλλη ήπειρο, σε σχέση με το χειμώνα των "χαμουτζήδων", που βασικά έχουν διακοσμητικά παλτά και τα φοράνε για ομορφιά μάλλον, παρά γιατί τα έχουν ανάγκη.

Η Θεσσαλονίκη δεν είναι η πόλη με το περισσότερο κρύο και τις πιο χαμηλές θερμοκρασίες στην Ελλάδα. Έχει όμως ένα φονικό συνδυασμό τους, που είναι βολική δικαιολογία για το χαμηλό, κινηματικό βαρομετρικό, σε πορείες, απεργίες και συγκεντρώσεις. Δικαιολογίες παντός καιρού, χειμώνα-καλοκαίρι.

Θεωρητικά, η Θεσσαλονίκη είναι η χρυσή τομή ανάμεσα στα θετικά της μεγαλούπολης, όπου "γίνονται πράγματα" και τα καλά του "χωριού", με τους ανθρώπινους ρυθμούς και τις μικρότερες αποστάσεις. Αλλά από κινηματικής άποψης, καταφέρνει απλώς να σε μελαγχολεί, γιατί γίνονται λιγότερα, απ' όσο θα δικαιολογούσε το μέγεθός της και δεν υπάρχον καν τα ελαφρυντικά της μικρής οργάνωσης και της ελληνικής επαρχίας.

Τη διαφορά στη Θεσσαλονίκη την κάνει το φαΐ, καθώς εξελίσσεται σε μια ατέλειωτη φαγούπολη, που διατήρησε καλύτερα στις χαμηλές θερμοκρασίες της (το χειμώνα δε χρειάζεται καν ψυγείο, αν έχεις μπαλκόνι) και την (πολιτική της) συντήρηση κάποιες μικρασιάτικες συνταγές, τα μπαχαρικά της ανατολής και τις ρίζες της ελληνικής κουζίνας.

Κι ενώ η μάχη για το ψωμί και τα προς το ζην είναι η βάση της αυθόρμητης ταξικής πάλης, στο πρώτο εμβρυακό της επίπεδο, εδώ λειτουργεί ανάποδα, σαν το τσιμπούσι μιας διαρκούς ταξικής ανακωχής, όπου οι Γαλάτες δεν πολεμάνε πια τη Ρώμη κι απολαμβάνουν τα αγαθά της Παξ Ρομάνα: άρτος και θεάματα.

Και τα αγριογούρουνα μπαίνουν στις σούβλες κάθε γυράδικου για να γίνουνε μερίδες (του κεφαλαίου, λέει το Λαϊκό Στρώμα, και σου κόβει την όρεξη πριν κατεβάσεις μπουκιά) ή πιτόγυρα. Που εμείς εδώ τα λέμε σάντουιτς, αλλά για τον Αθηναίο σύμμαχο μπορεί να είναι κάτι άλλο. Κι αν τρομάζει με τα δικά μας μεγέθη, υπάρχουν και τα μικρά, για ευαίσθητα, παιδικά στομαχάκια, που άλλοι τα λένε γυροσφηνάκια, κι άλλοι απλώς "αθηναϊκά".


Η Θεσσαλονίκη, λοιπόν, σε αφήνει με την απορία γιατί μετατράπηκε από φτωχομάνα-φαγομάνα, σε φασιστομάνα, που βγάζει σωρηδόν Βελόπουλους, Λιακόπουλους και κάθε καρυδιάς καρύδι ή καρυθραύστη (που σπάει... καρύδια από οθόνης, για να συνεννοούμαστε). Το θετικό από την άλλη, είναι πως δεν τη βαριέσαι ποτέ, κι ανακαλύπτεις διαρκώς καινούρια πράγματα που σε εκπλήσσουν, περπατώντας στους δρόμους της, σαν τουρίστας στην πόλη σου.

Πχ σε ένα μπαλκόνι της Παρασκευοπούλου, πάνω από το Ράδιο Σίτι, όπου ανακαλύπτεις αυτό...


Σε ένα πιο γενικό πλάνο, φαίνεται κι η ελληνική σημαία από δίπλα. Αλλά όχι, δεν (πρέπει να) είναι δικά μας γραφεία...


Τι άλλο έχουμε; Σπάνια καλτ ευρήματα σε παλαιοπωλεία...

Έτοιμη αφίσα, για το επόμενο πάρτι της οργάνωσης
Πινακίδες με σωστή διατροφική ορθογραφία, ακατάλληλες για Αθηναίους


Κι ένα χριστουγεννιάτικο Λούνα Παρκ στην Τούμπα, εκεί που ερχόταν παλιά το Μεντράνο, με μια ρόδα να δεσπόζει. Που γυρίζει (κατά το που-ρουφάν). Όχι σαν την άλλη την άχρηστη στο Σύνταγμα, που δε γυρίζει ποτέ (κι ας το Γαλιλαίο να λέει).


Μα πώς να γυρίσει η δικιά τους; Πλάκα με κάνεις; Να της φωνάξει ο Καρράς "γύρισε" και να γυρίσει από μόνη της;
Αφού δεν έχουν ιδέα από γύρο. Δεν ξέρουνε σουβλάκι τι θα πει...

24 σχόλια:

  1. εχω ξαναγραψει αυτο το σχολιο.
    εχωντας ζησει πεντε χρονια στη Θεσσαλονικη μπορω να πω το εξης.
    Ο γυρος στην Αθηνα ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ.

    Καβουρας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιο τίμιος επίσης. Καταλαβαίνεις ότι ο σαλονικιός χάνει το παιχνίδι όταν πάει και βάζει στο "απ'όλα" μουσταρδοκέτσαπ. Κατα τα άλλα μας φταίνε οι νότιοι που δεν ξέρουν σουβλάκι τι θα πει.

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
  2. «Έχει όμως ένα φονικό συνδυασμό τους, που είναι βολική δικαιολογία για το χαμηλό, κινηματικό βαρομετρικό, σε πορείες, απεργίες και συγκεντρώσεις. Δικαιολογίες παντός καιρού, χειμώνα-καλοκαίρι.»
    Μέγα λάθος στην Θεσσαλονίκη συμβαίνουν και αυτά:
    10 μήνες απλήρωτοι 10 μήνες στο δρόμο του αγώνα. Μόνο μια γεύση.
    http://emporoupallilos.blogspot.gr/2016/12/blog-post_29.html

    εμπορουπαλληλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η απάντηση θα μπορούσε να είναι πως κι εγώ έχω ζήσει αρκετά στην Αθήνα κι ο γύρος της κατά κανόνα μυρίζει/δεν τρώγεται. Κι ότι είναι τόσο τίμιος, που τον τυλίγουν με τζατζίκι μπας και πάρει γεύση ή με μπόλικα άλλα πράγματα στη σκεπαστή (που είναι κι η μοναδική μορφή που μπορώ να ανεχτώ). Αλλά αυτά είναι υποκειμενικά.

    Αυτό που δεν είναι υποκειμενικό είναι το μέγεθος (αν ο γύρος της Αθήνας πήγαινε στο δημοτικό, θα έτρωγε bullying από τα άλλα πιτόγυρα) και ότι δεν ξέρετε σουβλάκι τι θα πει ή τέλος πάντων το χρησιμοποιείτε λάθος για ένα σωρό άσχετα πράγματα (δεν αναφέρομαι καν στο αν λέτε καλαμάκι ή σουβλάκι, αλλά στο τι εννοείτε λέγοντας 'σουβλάκι'). Αυτό λέει το κείμενο, όποιος θέλει, ας δοκιμάσει σε αυτά τα θέματα την τύχη του.

    Ε/Υ, προφανώς και συμβαίνουν και αυτά στη Θεσσαλονίκη, και σε κάθε άλλη γωνιά της χώρας. Εγώ μίλησα για ένα γενικό (κατά κανόνα καταθλιπτικό) κανόνα, όχι για τις εξαιρέσεις. Αν εσύ έχεις την εικόνα ότι πληθαίνουν, αυτό είναι το μόνο ευχάριστο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Την Αθήνα ποτε δεν μπορείς να την ζήσεις αρκετά ακόμη κι αν γεννηθείς σε αυτήν. Την Θεσσαλονίκη νομίζω αρκεί μια φοιτητική θητέια για να την καταλάβεις. Όλα τα υπόλοιπα ειναι θέμα γούστου και θέμα βιωμάτων...αν και φανατικός Αθηναίος της συνοικίας μου (δεν την αποκαλύπτω) οφείλω να παραδεκτω ότι η Θεσσαλονίκη αποπνέει έναν αέρα ευρωπαϊκής πόλης και μια αίσθηση μακρόχρονης αστικοτητας που δεν έχει η αθηνα. Αναφέρομαι στο κτισμένο περιβάλλον
    Μανουήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ως λάτρης των αριθμών που θεωρεί ότι πιθανότατα η μεγαλύτερη μπαρούφα που έχει ακουστεί ποτέ στην Ελλάδα είναι η ατάκα του παπατζή Α', ότι «οι αριθμοί ευημερούν, οι άνθρωποι πένονται» έχω να πω τα εξής για το κινηματικό επίπεδο Αθήνας-Θεσσαλονίκης. Ένα απλό κριτήριο μπορεί να είναι τα εκλογικά αποτελέσματα που είναι ένδειξη της ριζοσπαστικοποίησης του κόσμου. Ένδειξη φυσικά και όχι απόλυτος δείκτης, κάτι σαν το index rating στο μπάσκετ.

    Θεσσαλονίκη (Α' και Β' μαζί):
    ΚΚΕ 5,1%, ΛΑΕ 2,6%, ΑΝΤΑΡΣΥΑ 0,8%

    Αττική (Α',Β' Αθήνας Πειραιά και Αττική μαζί)
    KKE 6,4%, ΛΑΕ 3,2%, ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1%

    Οπότε προκύπτει μια εντονότερη ριζοσπαστικοποίηση στην Αθήνα (με την ευρύτερη έννοια). Ωστόσο η διαφορά είναι μικρή. Για ευνόητους επελέγησαν τα κόμματα που εκφράζουν το κλασικό 10% της αριστεράς και οι ψηφοφόροι τους έχουν μια μεγαλύτερη συμμετοχη σε κινηματικές διαδικασίες από το μέσο πολίτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. προφανως δεν ειχατε φαει γυρο απο τον Διονυση στο Αιγαλεω που κατα συμπτωση το μαγαζι του ηταν στην οδο Θεσσαλονικης, για να μιλατε για μεγεθος. Τα πιτογυρα του και το κοτομπεηκον του ηταν μυθικου μεγεθους.

    kabamaru

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η μοναδική μου επαφή με πολλούς Θεσσαλονικείς ήταν για το λίγο διάστημα στο κέντρο εκπαίδευσης στο στρατό όπου και απάρτιζαν το πιο πολυάριθμο γκρουπ στους νεοσύλλεκτους (ακολουθούσαν οι Βολιώτες και μετά οι κάτοικοι Αθηνών). Μια διαφορά με όλους τους άλλους ήταν η λίγο μεγαλύτερη γκρίνια για οτιδήποτε, συνάμα με το νόστο για την πόλη τους (ήταν λίγο ενοχλητικό ομολογουμένως μέσα σε εκείνες τις μέρες) αλλά η κυριότερη διαφορά ήταν ότι ξέρανε πάρα πολλοί να δένουνε τη γραβάτα-πράγμα απαραίτητο για τη στολή εξόδου. Και ήξεραν να τη δένουν όχι μόνο με έναν τρόπο. Άπαντες οι υπόλοιποι καταφύγαμε στη βοήθειά τους. Το αποδίδω στο ότι θα πρέπει να είναι σαφώς ανώτερης κλάσης μπουζουκόβιοι (αυτό δεν το λέω αρνητικά).
    ρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ο πραγματικος γυρος ειναι ο μοσχαρισιος
    υπευθυνος για την καταργηση του και αντικατασταση του απο τον υποδεεστερο γευστικα (αλλα οχι από απόψη υγειας μη αλεσης) χοιρινο, ηταν ενας χουντικος αξιωματικος ονοματι μπαλοπουλος που πλημύρισε τη χωρα με σαπιο βοδινο κρεας από την αργεντινη

    μοσχαρισιος γυρος επανεμφανιστηκε στην Αθηνα στις αρχες του 2000 κυριως στις περιοχες της Ν. Σμυρνης και του Π. Φαληρου (από πολιετς και αρμενιους) Πωλειται και στο Μονοαστηρακι από εμβληματικο σουβλατζιδικο

    για να μην τσακωνομαστε ανευ λογου το 90% του χοιρινου γυρου που καταναλωνουμε προερχεται από 2 εταιριες και εισαγεται από τη Δανια Αρα ο γυρος είναι ιδιος σε Αθηνα και Θεσσαλονικη

    μην στοιχιζεστε κατω από ξενες σημαιες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτό λέω και εγώ απολίθωμα. Το τζατζίκι νοστιμεύει το κρέας. Η λογική έχουμε καλό κρέας άρα δεν βάζουμε είναι κάπως εσφαλμένη όπως και να το κάνουμε. Τα άλλα περί μεγέθους είναι στο μαγαζί έχω βρει ποικίλα μεγέθη και στις δύο πόλεις. Απλώς η Αθήνα είναι φανερά πιο ακριβή πόλη και σου φαίνεται στο μέγεθος. Και μάλλον σε μπέρδεψε η άποψη μου, αλλά βρίσκομαι πάνω από τον Ολυμπο εδώ και μία δεκαετία.
    Στα περί ριζοσπαστικοποίησης το μόνο που φταίει δεν είναι τα ποσοστά, αλλά ότι στην μακεδονία η δεξιά ήταν λίγο πιο επιτυχής στις εκκαθα

    Ο.Χ.Ε.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. (Συνέχεια πάτησα καταλάθος δημοσίευση) ... Στις εκκαθαρίσεις λοιπόν μετά τον εμφύλιο η μακεδονία υπέστη μεγαλύτερο πλήγμα. Το ίδιο ισχύει και για την πελοπόννησο πλην πάτρας.

    Ο.Χ.Ε.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Όχι, δε λέμε το ίδιο ΟΧΕΠ.
    Αν μου λες ότι ο αθηναϊκός γύρος είναι πιο τίμιος (γιατί δε βάζει στο απ' όλα μουστάρδα, κέτσαπ) θα σου πω ότι βάζει άλλα πράγματα (πχ τζατζίκι) που καθιστούν εντελώς αμφίβολη την τιμιότητά του, με την έννοια που την ορίζεις.
    Αν μου λες ότι το τζατζίκι νοστιμεύει το γύρο, θα σου πω ότι κατά τη γνώμη μου η μουστάρδα τον απογειώνει. Κι ο Κρητικός θα βάλει στη συζήτηση το γιαούρτι.
    Ίδια κριτήρια κι ίδια σταθμά.

    Το μέγεθος μπορεί να ποικίλει από μαγαζί σε μαγαζί, αλλά υπάρχει γενικός κανόνας, ήθη κι έθιμα. Και προπαντός ο λόγος τιμής προς απόδοση.
    Στη Θεσσαλονίκη το κανονικό είναι λίγο πιο ακριβό, αλλά σημαντικά μεγαλύτερο. Αν ο Αθηναίος πάει να προσεγγίσει την ποσότητα, σου το προσφέρει ως XL, και ξεφεύγει πολύ στην τιμή, όπως λες κι εσύ.
    Πέραν αυτού, είναι κι η γενική διάθεση που σου εμπνέει κάθε πόλη. Στη μία σου προσφέρουν μικρή ποσότητα, όπου μπορείς να τυλίξεις την πίτα σαν υπνόσακο, να την κάνεις δίπιτη, κτλ. Στην άλλη, οι έννοιες "τυλιχτό" και "δίπιτο" δεν έχουν αντικειμενικά νόημα, η πίτα δεν κλείνει από την ποσότητα που έχει μέσα, και χρειάζεται χαρτοπετσέτα, για να μη σου χυθεί κάτω.
    Αυτό είναι αντικειμενικό, δεν είναι θέμα προτίμησης. Μπορεί κάποιος να πει ότι δεν του αρέσει, ότι του το γέμισαν με πολλές πατάτες, ότι το παραδοσιακό είναι χωρίς πατάτες, κτλ. Αλλά η ποσότητα κι ο λόγος απόδοση προς τιμή είναι αντικειμενικά, πώς να γίνει;

    Άναυδε, η προέλευση μπορεί να είναι η ίδια (όχι πάντα) κι η ποιότητα το ίδιο χάλια. Η γεύση όμως διαφέρει, όποια από τις δύο κι αν προτιμά κανείς. Μπορεί να οφείλεται στα μπαχαρικά ή σε κάποια άλλη τεχνοτροπία, αλλά δε μιλάμε για ίδια πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κατάλαβα σωστά ότι το σουβλάκι γύρος στη Θεσσαλονίκη σερβίρεται χωρίς τζατζίκι; Αν ισχύει το θεωρώ φάουλ (δεν είμαι ιδιαίτερα φίλος της κέτσαπ και της μουστάρδας). Έχω επίσης την εντύπωση οτι στην Αθήνα μπορεί να βάζουν μαζί και τα τρία (τζατζίκι+κέτσαπ+μουστάρδα). Δε νομίζω πάντως-ξέχωρα από το φάουλ στο τζατζίκι,αν ισχύει- να μπορεί βάσιμα να ισχυριστεί κάποιος ότι η Θεσσαλονικη δεν έχει καλύτερη γαστριμαργική ταυτότητα σε σχέση με την Αθήνα που δε διαθέτει τέτοια.
    Στα του γύρου. Προσωπικά νιώθω τόση απέχθεια για το χοιρινό που στο Ριάντ ή τη Τεχεράνη δε θα είχα απολύτως κανένα πρόβλημα προσαρμογής. Δε θα μου έλειπε καθόλου. Μόνο σε σουβλάκι ή γύρο δύναμαι να το καταναλώσω, ακριβώς γιατί μέσα στα υπόλοιπα χάνει ευτυχώς κάπως τη γεύση του. Ο μοσχαρίσιος όμως γύρος που λέει ο Άναυδος δε λύνει το πρόβλημα. είναι λίγο σκληρός, στεγνός κι ακριβός. Δεν του πάει νομίζω του μοσχαρίσιου αυτό το είδος ψησίματος. Το κοτόπουλο γύρος ή σουβλάκι είναι εντελώς αδιάφορο. Καλύτερα μακράν πίτα που να έχει μέσα κομμάτια πρόβειου κρέατος αν και σαφώς ακριβή λύση. Σαν κρέας πάντως θεωρώ ανώτερο το κατσικίσιο και μόνο φαγητό που μάλλον δε θα βαριόμουν ποτέ, τη γίδα βραστή. Να πω τέλος ότι έχω την εντύπωση πως η αύξηση της κατανάλωσης κρέατος απο το 1980 και μετά, προήλθε δυστυχώς μόνο από χοιρινό και κοτόπουλο.

    ρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πιτογυρο με κετσαπ και μουστάρδα δεν είναι πιτογυρο. Ειναι Σάντουιτς. Το πιτογυρο θελει τζατζίκι. Το οποιο γευστικά ειναι ανώτερο ολων και της σος και του γιαουρτιου συμπεριλαμβανομενου.
    Στα υπολοιπα χωρις να εχω μεινει χρονια στη Βορειο Ελλάδα αλλα εχοντας κανει κατι "αγροτικα" μπορω να πω οτι απο φαΐ ειναι πολυ ανωτεροι απο Αθηνα και Πελοπόννησο. Αλλα οχι ανωτερη της Θεσσαλίας και της υπολοιπης Ρούμελης ή της Ηπείρου. Παντως Θεσσαλονίκη εχει συνολικα καλύτερα φαγαδικα απο Αθηνα αλλα στο πιτογυρο πασχει. Μπορει να το λενε σωστα αλλα αυτη η μουσταρδοκετσαπ στο γυρο δεν αντεχεται. Στο ζητημα μεγεθος γενικα η επαρχια έχει ποσοτητα. Αν νομιζετε οτι τα πιτογυρα στη Θεσσαλονίκη ειναι μεγαλα που να φατε στο Καρπενήσι, στα Γιάννενα, στο Αγρίνιο ή στην Καρδίτσα...

    ratm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τι είναι το "σουβλάκι γύρος";

    Λέων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Η πίτα δεν είναι ψωμί, και έτσι το πιτόγυρο δεν είναι σάντουϊτς. Η λαγάνα ή το ψωμάκι ή τσιαπάτα θα μπορούσαν να ονομαστούν άνετα σάντουϊτς ΜΕ γύρο. Όχι από γύρο, ούτε από γύρω. Με γύρο.
    Η Αθήνα έχει ξεφύγει στο φαγητό εδώ και χρόνια, νομίζω πως πλέον η Θεσσαλονίκη δεν έχει να επιδείξει κάτι ιδιαίτερο. Μετά τον Μάκη έκλεισε ο Πρασσάς, και έτσι έμειναν μόνο τα πιο "καθαρά" Γιοκ-Μπαλίκ και Κατσαμάκα. Τα υπόλοιπα μέτρια γυράδικα.

    Αν κάτι αξίζει να φάτε πλέον στην Θεσσαλονίκη είναι το μπέργκερ του Σαββίκου, που το φτιάχνει εϊτίδηκα και μερακλήδικα. Με αυγό και με μπέικον και τυρί. Και ζουμερό μπιφτέκι φυσικά. Δεν ξεχνάμε το παγωτό του Ιταλού στην Σβώλου, που τέτοια εποχή είναι κλειστός.

    Μπουγάτσες σε 2 μαγαζιά αξίζουν, αλλά δεν τα λέω. (σαν τους άλλους φασιστογενήτορες, τύπου Χαρδαβέλα και καλεσμένων του, που ξέρουν πολλά για τα Ελευσίνεια μυστήρια, αλλά δεν μπορούν να τα πούνε live στην τηλεόραση)

    σαπόρ τουτούρκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ο Πρασσάς καλά έκανε κι έκλεισε γιατί ήταν μάλλον υγειονομικός κίνδυνος.
    ο καλύτερος γύρος στη Θεσσαλονίκη πάντως είναι στο "λίγα και καλά" στη Κασσάνδρου, πάνω από το τούρκικο προξενείο.

    Από κει και πέρα αν και Σαλονικιός, τρώω τον γύρο με τζατζίκι πριν καν μάθω ότι έτσι το τρώνε οι χαμουτζήδες. αλλά μου τη σπάει που στην Αθήνα δεν έχει μουστάρδα κέτσαπ σε όλα τα γυράδικα.
    ήμασταν παρέα απ τον Βορρά μια φορά, και κάποιοι το θέλαν σαλονικιώτικο.

    ο χειρότερος γύρος που έφαγα από άποψη ποσότητας ήταν στο Λαύριο πάντως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αφού λοιπόν θέλετε να μιλήσουμε για γύρο και ΟΧΙ για τα άλλα που συμβαίνουν στην Θεσσαλονίκη ( για πες μου που γίνονται αγώνες για 10 μήνες http://emporoupallilos.blogspot.gr/2016/12/blog-post_29.html ) σου λέω μόνο ένα δεν έχετε φάει γύρο από τον «περίγυρο», Άνω Πόλη, γι αυτό γράφετε τα διάφορα περί Αθήνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ρατμ, στο ψευτοδίλημμά σου, η Θεσσαλονίκη απαντά πως τα πιτόγυρα είναι σάντουιτς.

    Σαπόρ, αφού συμφωνήσουμε πως δε βγαίνουν πια γύροι σαν του Μάκη, να πούμε πως όντως δεν έχεις φάει στο "λίγα και καλά" στην Κασσάνδρου. Ούτε γύρο, ούτε μπόμπα, ούτε χαλούμι-μανιτάρι.

    Κι εγώ με τη σειρά μου δεν έχω φάει στον Περίγυρο, που λέει ο Ε/Υ. Που αν έχει εικόνα από μέσα και θέλει να στείλει ένα χρονικό του αγώνα, του υπόσχομαι να το αναρτήσω άμεσα και να μιλήσουμε για πιο ουσιαστικά πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Περίγυρος... νταξ. Τίποτα ιδιαίτερο.
    Ποσότητα... νταξ. Άμα τρώτε στο μοναστηράκι με τους τουρίστες θα φάτε αυτά τα σφηνάκια. Αλλιώς όλες οι περιοχές, έχουν γυράδικα με τούμπανα πιτόγυρα.
    Ποιότητα... νταξ. Όπως και με την ποσότητα. Όλες οι περιοχές έχουν πλέον γυράδικα με αντίστοιχη ποιότητα της Θεσσαλονίκης. Και σίγουρα καλύτερη από του Best.

    Η θεσσαλονίκη ένα πράγμα έχει καλό value for money αυτή τη στιγμή που δεν το βρίσκεις κάπου αλλού. Τις πίτσες με λεπτή ζύμη του €1. Τρως δυο και γεμίζεις. Γεύση αρκετά καλή. Πολύ καλύτερες αυτές οι δύο στη Ροτόντα γευστικά και για τα λεφτά τους, από το first στην γούναρη κοντά στην Τσιμισκή. Αυτό και ο Ζήσης στην Εγνατία ήταν hot-spot μετά τα κωλομάγαζα που κρατάνε ακόμα, παρά τις σειρήνες της Συγγρού, που κάποτε είχε 3 μαγαζιά μαζί με παπαρούνα. Όπου κωλοχανεία, βλπ ταξίδι, μπερλίν, λούκυ λουκ, το οποίο από τότε που άλλαξε και έχασε την βρωμιά του, έχασε και την αίγλη και την πελατεία του.

    Άλλα εκλεκτά μαγαζάκια είναι η φωλιά και το σέμπρικο, ταβέρνες που κατάφεραν να μας βάλουν να τρώμε συκώτια και να χαιρόμαστε. Αλλά η τσέπη μας όχι και τόσο. Εναλλακτικά φάτε στο "καζανι που βραζει". Καλο φαγητο, οχι το ιδιο γκουρμεδιαρικο, αλλα πολυ πιπ φθηνο.

    Για να κλεινουμε τις παρενθεσεις επι παρενθεσεων. Όποιος θέλει να πάει για φαΐ και διαλέγει Θεσσαλονίκη έχει κάνει λάθος επιλογή. Όποιος πάλι πιστεύει, πράγμα που ίσχυε μέχρι πρόσφατα, πως δήθεν η Θεσσαλονίκη έχει τόσο καλύτερο φαΐ από την Αθήνα, τότε ας ξεκινήσει από τα παγωτά ΣΤΑΜΟΣ (γεύση cookies) και την μπουγάτσα ΒΟΣΠΟΡΟΣ (Καισαριανή). Για κρέατα και γυράδικα και οι 2 πόλεις είναι καλές αλλά δεν συγκρίνονται σε μέσο όρο με κάποιες επαρχιακές.

    σαπόρ τουτούρκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  20. Για πλήρη εικόνα του αγώνα του ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ Α.Ε.Ε.Ε.» στο μπλοκ της ΕΝΩΣΗς ΕΜΠΟΡΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ Ν. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. http://emporoupallilos.blogspot.gr/
    11 μήνες απλήρωτοι 11 μήνες στον δρόμο.

    Αγωνιστική υποδοχή του πρωθυπουργού
    http://emporoupallilos.blogspot.gr/2017/01/blog-post.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  21. [Τι είναι το "σουβλάκι γύρος";] Λέων, 3/1/17- 6:58 μ.μ.
    Xα! Τώρα το είδα!
    Απάντηση: Είναι ακριβώς το ίδιο με τις...."πρώην ανατολικές χώρες"!
    Αλλά το πρώτο σιγά-σιγά διορθώθηκε στο πιο ορθολογικό "πιτόγυρο".
    Ενώ το "πρώην ανατολικές χώρες" ζει και βασιλεύει.
    Μπορείς να φανταστείς γιατί.
    Η Σημαντική δεν μπορεί να μας βοηθήσει εδώ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @Σαπόρ

    Για πίτσα κοντά στη Καμάρα μόνο Golden, αυτές στη Ροτόντα που λες είναι λες και τρως χαρτί.

    Δυστυχώς το Καζάνι που Βράζει έκλεισε από όσο ξέρω, κρίμα γιατί είχε καλό φαγητό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Το golden το ειχα σκισει την εποχη που η Ελλαδα ανεβαινε στην κορυφη του Εβερεστ (2004). Ηταν το πρωτο τοσο φτηνο που θυμαμαι. Αλλα το ομομαζα παντα και golden death. (Με χρυση εγγυηση θανατου απο γαστρεντεριτιδα). Μιλαμε για σαπιλα. Και τα σαλαμια τους και τα τυρια και τα λαδια τους. Εχει καποιος φιλος παραγγειλει σαλατα (πως και γιατι ζει αναμεσα μας???) οπου βρηκε κατεψυγμενο κομματι τουύλιπ.

    Μια χαρα ειναι στην ροτοντα απο πανω. Πολυ πιο φρεσκα πραγματα και αν εχεις συνηθισεο την λεπτη ζυμη σου καθεται καλα. Με 2 θες; με 4; Καποτε θα χορτασεις.

    Λυπαμαι για το καζανι που βραζει. Εχω γνωρισει το ενα ατομο που δουλευε εκει μεσα οποτε ξερω καποιες διαφωνιες που ειχανε. Κομοτηνιος. Που δεν τον συναντω πλεον γιατι δεν ανεβαινω Σαλονικα και σπανιζει πλεον η παρουσια του ενδιαμεσου κρικου (και οχι της ενδιαμεσης θεσης) που μας φερνει σε επαφη και ενωνει τα κινηματα (αναρχικοι δηλωναν, καποιοι δουλευαν στο "συνεταιριστικο" στην Κασσανδρου) οπως ακριβως θα μας εφερνε σε κοντινη αποσταση με τον σοσιαλισμο (μα και τοσο μακρια) μια κυβερνηση της αριστερας με μινιμουμ προγραμμα. ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΛΟΝΙΚΗΣ. ΓΙΑΤΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΦΑΓΑΔΙΚΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ;

    Μα γιατι αναφερθηκε η Κομοτηνη. Να πατε λοιπον στην Κομοτηνη με Κομοτηνιους και να σας δειξουν και εκει τα φαγαδδικα και τις συνηθειες. Τρωνε σουπα μετα το ξενυχτι. Εχουν αριστο ζαχαροπλαατειο, ο Τουρκος λεει, που δεν θυμαμαι αν ειναι ενας, αλλα απο εκει που τρωω μιλαμε για κορυφαιο της Ελλαδος. Ο Μακντυ ειναι το καλυτερο τυροπιτααδικο ολων των εποχων. Αιγυπτιος. Ειχε κλεισει. Ξανανοιξε. Αγνοω πλεον την μοιρα του. Οπως και ναα χει ο Μακντυ ζει μες στις καρδιες μας, πα στις κορφες.

    Κλεινω μ αυτο. Πηγαινετε να πιαασετε το κλιμα της καθε πολης με ντοπιους. Και στην Θεσσαλονικη ντοπιος ειναι (και) ο φοιτητης. Χωρις φοιτητες η Σαλονικα ειναι μια κακκιστη επαρχιακη πολη, που θα ειχε κυριως τα μπουζουκια και τα φαγηταδικα που τους αξιζουν. Πολλοι φοιτητες επηρεαζονται απο τις σειρηνες των μπουζουκιων και των μεγαλων κλαμπ. Υπαρχοουν κι εκεινοι που "φτιαχνουν" το κεντρο της πολης με αξιολογα μαγαζια και αναδεικνυουν τα μαγαζια και φαγηταδικα στελεχη της Θεσσαλονικης, αναποσπαστα κομματια της ιστοριας της.

    Υ.Γ.: Η κρεπα ειναι κλοπη
    Υ.Γ.: Μπουζουκομανα και οχι φαγομανα
    Υ.Γ.: Στο ταξιδι θα μπορουσε να εχει κανει μεγαλη καριερα ο καρδιτσιωτης ντιτζέι

    σαπορ τουτουρκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.