Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

Τρία κόκκινα γράμματα

Μετά το εξωκοινοβούλιο και το κορτάρισμά του με τα ορφανά του Σύριζα στην ΑΣΟΕΕ, σειρά έχει η δεύτερη μέρα του διημέρου για το ΔΣΕ στου Γκίινη, και ο... αναρχικός αντι-ιμπεριαλισμός. Γιατί όχι; Εδώ υπάρχουν μπασκετικοί Παοκτζήδες, εκεί θα κολλήσουμε τώρα; Κι άντε βρες εδώ, με σχηματικά μπακάλικα κριτήρια, τι θέση παίρνει ο καθένας στο αριστερόμετρο του λαϊκού στρώματος και ποιος μπαίνει πιο αριστερά απ' τον άλλο: ο αριστερός αντι-ιμπεριαλιστής ή μήπως ο Συριζαίος ντεμεκ αντι-καπιταλιστής που συμμετέχει σε αριστερές κυβερνήσεις;

Τι εστί αναρχικός αντι-ιμπεριαλισμός; και με ποια ανάγνωση του ιμπεριαλισμού του Λένιν τάσσεται; Αυτή για το μονοπωλιακό στάδιο, τα πέντε κριτήρια, με την εξαγωγή κεφαλαίου κοκ ή με τη χούφτα χωρών που υποτάσσουν κι εκμεταλλεύονται τα υπόλοιπα κράτη; Κι ο αγώνας τους τι είναι σε τελική ανάλυση: αντικρατικός ή αντικαπιταλιστικός;

Δεν μπορώ να απαντήσω στα παραπάνω ερωτήματα, υπήρχε όμως -για κάθε ενδιαφερόμενο- μια μπροσούρα για την ιστορία του "αναρχικού αντι-ιμπεριαλισμού" που ίσως να έλυνε κάποιες βασικές απορίες. Αυτό που μπορώ να απαντήσω εμπειρικά είναι πως πρόκειται πιθανότατα για τον ίδιο χώρο που έβγαλε το κάλεσμα ενάντια στην επίσκεψη Ομπάμα και τις αφίσες με την υδρόγειο σε ένα πιάτο.

Κι ο ΔΣΕ πού κολλάει; Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς στην ακύρωση της Βάρκιζας, ή στην αναγνώριση του ένοπλου αγώνα και της σημασίας του. Στο λαϊκό, επαναστατικό αγώνα και την αυτενέργεια των λαϊκών μαζών, αντιπαραθετικά προς την ηγεσία που τον πρόδωσαν. Αλλά όχι, δεν ήταν κάτι από όλα αυτά -τουλάχιστον όχι στο κομμάτι που παρακολούθησα. Αντιθέτως υπήρχαν διάφορα άλλα πράγματα που ξεπερνούσαν κάθε προσδοκία, με πρώτο και καλύτερο αυτό.


Δεν είναι αυτά βέβαια τα τρία (κόκκινα) γράμματα που αναφέρει ο ποιητής ως σεμνή υπογραφή του λαού μας, αλλά δεν έγινε για να παρασιωπήσει ή να παραχαράξει την ιστορία -και δεν έχει και τόση σημασία. Το επόμενο σοκ ήρθε με το... φωτογραφικό διάκοσμο της εκδήλωσης, που ήταν παρμένος αποκλειστικά από την πρόσφατη έκδοση της Σύγχρονης Εποχής, με το φωτογραφικό αρχείο του Μουσούρη από την καθημερινότητα των ανταρτών του ΔΣΕ. Ομολογώ πως δεν περίμενα να δω σε αυτήν τη ζωή αναρχικούς να προβάλλουν πχ φωτογραφίες με το Χαρίλαο Φλωράκη (μέχρι και οι Ναρίτες θα το απέφευγαν) εκτός κι αν δεν τον γνώρισαν στα νιάτα του, με τη στρατιωτική του στολή -και χωρίς μουστάκι.
Όπως δεν περίμενα ποτέ να ακούσω σε δική τους εκδήλωση τραγούδια του Θεοδωράκη, άλλα από το Μεγάλο μας Τσίρκο, κοκ. Τα ύστερα του κόσμου...

Σημειώνω παρεμπιπτόντως, την εντύπωση μιας σφισσας, που ξεφυλλίζοντας το λεύκωμα με το υλικό του Μουσούρη είδε αρκετές γλυκιές φυσιογνωμίες ανάμεσα στις σφισσες αντάρτισσες, αλλά καμία αντίστοιχα όμορφη παρουσία στους αντάρτες του ΔΣΕ -κάνοντας μία και μοναδική εξαίρεση για το Χαρίλαο με το μοναδικό παράστημα. Αυτό όμως -στο βαθμό που δεν είναι υποκειμενικό- οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στις κακουχίες, την κακή ποιότητα ζωής και τα έντονα σημάδια που άφηνε στο παρουσιαστικό του λαού μας: σκληρά πρόσωπα, χαλασμένα δόντια -που χαλάνε με τη σειρά τους το χαμόγελο- καχεκτική διάπλαση και σωματική ανάπτυξη.

Κι αν πήγαινε η κουβέντα στο Ζαχαριάδη πώς θα τα πάντρευαν ιδεολογικά με τους υπόλοιπους αναρχικούς; Θα έλεγαν οι μεν "στον Άδη, στον Άδη και το βαθύ σκοτάδι" και θα απαντούσαν οι δε: ναι αλλά αν δεν καείς εσύ, αν δεν καώ κι εγώ, πώς θα γενούνε τα σκοτάδια φως;

Εντάξει, εκεί που έσπαγε το πολύ κόκκινο ήταν στα υλικά και τα βιβλία που εξέθεταν. Στον πάγκο τους είχαν Τάσο Θεοφίλου, αναρχικές μπροσούρες (πχ για τον αναρχικό αντι-ιμπεριαλισμό), βιβλία για τις Ερυθρές Ταξιαρχίες -που είναι ζήτημα αν ήταν κόκκινες ή μαύρες και για τι είδους μαυρίλα κάναμε λόγο. Ήταν όμως κι ένα βιβλίο για την ιστορική απόδραση των κομμουνιστών απ' τη φυλακή των Βούρλων και το βιβλίο του Μέσαρος για τη θεωρία του Μαρξ περί αλλοτρίωσης (πιο φτηνά απ' όσο το βρίσκει κανείς στο εμπόριο), επανεκδομένο από την "Κουκκίδα".
Επίσης η εκδήλωση ξεκίνησε με μια ώρα καθυστέρηση αφού μόνο κάτι Κούρδοι ήταν από νωρίς, στην ώρα τους.

Αλλά όπως σχολίασε η ίδια σφισσα, η συνολική γεύση που άφηνε ήταν (σχεδόν) από δική μας εκδήλωση και το μόνο που έλειπε ήταν η προβολή του ντοκιμαντέρ της ΚΕ για το ΔΣΕ (λες να μας το ζήτησαν; Κι αν το ζητούσαν, θα τους το δίναμε;) Φαίνεται πάντως να το είχαν παρακολουθήσει κι επηρεαστεί από αυτό, ακολουθώντας πιστά το πνεύμα του.

Δεν υπήρχε κανένας υπαινιγμός για τη Βάρκιζα, λόγω της ημέρας που πλησίαζε. Ακόμα κι η περιγραφή της τελικής ήττας ήταν πολύ προσεκτικά διατυπωμένη: ο ΔΣΕ κατάφερε να συμπτυχθεί στην Αλβανία...
Κι η κριτική στη στρατηγική και τις αντιφάσεις του ΚΚΕ -που περιείχε την τάξη της ρήξης αλλά και μια τάση συμβιβασμού-ενσωμάτωσης- είναι οριακά πιο "στρογγυλεμένη" και ήπια από τη δική μας γενναία αυτοκριτική για αυτήν την περίοδο, για το στρατηγικό έλλειμμα του διεθνούς ΚΚ.

Στα αξιοσημείωτα καταγράφονται επίσης: μια αναφορά στο -ας πούμε- σοσιαλιστικό μπλοκ, που επηρέαζε πάντως τον παγκόσμιο συσχετισμό. Στην κίνηση του Τίτο να κλείσει τα σύνορα (δεν την χαρακτήρισαν "προδοσία", αλλά αυτό εννοούσαν). Στη λαϊκότητα-ταξικότητα του ΔΣΕ και τη δομή του με τον πρωτοποριακό θεσμό του πολιτικού επιτρόπου (ούτε καν εδώ δεν είχαν μια στάλα-υποψία κριτικής).

Δυστυχώς το ενδιαφέρον σταματάει κάπου εκεί κι η εκδήλωση ήταν λίγο βαρετή μες στην πρωτοτυπία της, αφού όλα αυτά ειπώθηκαν από έναν κακό ή μάλλον αγχωμένο ρήτορα-εισηγητή, που μιλούσε εκτός κειμένου, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να συγκροτήσει τη σκέψη του, έλεγε "έτσι" πιο συχνά κι από το Νίκο Καρούλια, και νομίζω πως κατάφερε να κουράσει γρήγορα το κοινό του. Το οποίο για κάποιο λόγο είχε καθίσει μόνο στο πάνω μισό του αμφιθεάτρου -λες και κάτω μύριζε κάτι άσχημα- αλλά επιφύλασσε σαφώς περισσότερο ενδιαφέρον στις δικές του παρεμβάσεις.

Ένας ΚΑΚΕ-ίτης που έλεγε για τους χρουτσοφικούς και μας θύμισε πως τον είχαμε πετύχει και στη συζήτηση μετά την Ομπίντα του Κοτανίδη (σκοντάψαμε σε γνωστές φυσιογνωμίες...). Ένας άλλος ηλικιωμένος που ρώτησε για τις συνολικές απώλειες του ΔΣΕ, με βάση κάτι που είχε διαβάσει πρόσφατα στο Ριζοσπάστη(!) Και μια συναγωνίστρια που έλεγε μεταξύ άλλων κάτι ενδιαφέρον για τους σλαβόφωνους πληθυσμούς και το ΔΣΕ ως το τελευταίο μαζικό εγχείρημα στο οποίο επιχείρησαν να ενταχθούν. Μόνο που καθόταν πιο μπροστά από όλους και δεν ακουγόταν πολύ καλά.

Στον επίλογο μένουν ανοιχτά κρίσιμα ερωτήματα: θα χωρούσε αυτό το κομμάτι της αναρχίας σε ένα φανταστικό ΑΑΔΜ; Θα τους εμπιστευόμασταν ως σύμμαχους σε ένα νέο ένοπλο αγώνα -λέμε τώρα; Κι αν ναι, με δικές τους μονάδες -όπως στον ισπανικό εμφύλιο- ή ως μεμονωμένους πολεμιστές -όπως θα γίνονταν δηλ δεκτοί και στην κοινωνική-λαϊκή συμμαχία; Και πώς εξηγούνται οι μεγάλες απώλειες του ΔΣΕ κι η αναλογία με τις συνολικές απώλειες του κυβερνητικού στρατού;

Αλλά αυτά είναι ο πρόλογος μιας άλλης ανάρτησης. Αυτή θα κλείσει εδώ, ως μια ιδιαίτερη αλλά ταιριαστή αφιέρωση στη σημερινή επέτειο, που δεν είναι μόνο η υπογραφή της Βάρκιζας (που την "τίμησαν" με διάφορους τρόπους, που θα δούμε πιθανότατα αύριο) αλλά κι η ακύρωσή της, ένα χρόνο μετά με τη 2η Ολομέλεια του ΚΚΕ και τη στροφή προς τον ένοπλο αγώνα...

95 σχόλια:

  1. Εγώ πάντως πιστεύω ότι με τον καιρό, θα βλέπουμε περισσότερα τέτοια δείγματα ιδεολογικής ή άλλης σύμπλευσης με το ΚΚΕ, τα οποία θα παραμένουν πιθανότατα ανεπίσημα.
    Έχει πολύ μεγάλη σημασία, θα έλεγα ίσως και ιστορική, ότι αυτός ο "χώρος" έκανε ένα τέτοιο βήμα, το οποίο 5 χρόνια νωρίτερα δεν θα έμπαινε ούτε καν για κουβέντα από σπόντα!
    Να 'σαι καλά που μας κάνεις τα ρεπορτάζ από κάτι τέτοια θέματα!

    Ιβάν Τζόνι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πάντως εγώ το έσωσα και έκανα καλύτερη παρέμβαση απο εκείνη που είχα κάνει την προηγούμενη φορά!

    Μιλτιάδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Μιλιτιάδη
    Ναι αλλά δεν ήσουν στην εκδήλωση για το Μαϊούνη να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους.


    Ευχαριστώ Ιβάν, και εσύ να είσαι καλά που σχολιάζεις πάντα τα κείμενα και την ουσία τους, το εκτιμώ πολύ αυτό -κι ας είναι σιωπηλή εκτίμηση τις περισσότερες φορές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καποιοι αναρχικοι ναι οι αναρχικοι σαν σωμα όχι
    Ο αναρχισμος είναι η ιδεολογία του μικροαστου που ναι μεν ασφυκτια από την πίεση του μεγαλου κεφαλαιου από την άλλη αρνειται να αφησει την ιδιοκτησια από τα δοντια του. Την βαφτιζει συνεταιρισμό, συλλογικότητα, αυτοοργανωση κλπ αλλα κατω από το χαλι παραμενει η διασταση μεταξυ της κοινωνικης-παλλαικης ιδιοκτησιας και της συνετχνιακης-συλλογικης.

    Ενας νεος επαναστατικος στρατος θα εχει σαν στοχο τη δικτατορια του προλεταριατου και την οικοδομηση μιας σοσιαλιστικης κοινωνιας όπου ο κεντρικος σχεδιασμός και η κοινωνικη ιδιοκτησια θα είναι ο νομος. Δεν υπαρχει περιπτωση οι αναρχικοι να συστρατευτουν μαζι του. Στην καλυτερη των περιπτωσεων θα αποπειραθουν να ελέξουν ορισμένες περιοχές σαν δικές τους στη χειρότερη θα επιτεθουν μαζι με τους αστους στους προλεταριους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Παπουτσωμενος Γατος13 Φεβρουαρίου 2017 στις 2:21 μ.μ.

    Η πλακα Αναυδε ειναι οτι πολλοι τομεις παλιοτερα ηταν εξ ορισμου ''αυτοοργανωμενοι'' απο την αποψη οτι κυριαρχουσαν (και κυριαρχουν ακομα σε ενα βαθμο) οικογενειακες επιχειρησεις και αυτοαπασχολουμενοι πχ αγροτικος τομεας,εμποριο,ιατρικες υπηρεσιες κλπ.

    Στην ουσια αυτο που προτεινουν ηδη εφαρμοζεται σε χωρες με χαμηλη συγκεντροποιηση κεφαλαιου (οπως η μεταπολεμικη Ελλαδα),αλλα αυτο δεν ειδα να γενναει παραγωγη προσανατολισμενη στις λαικες αναγκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο ανώνυμος που συμβουλεύει τον Άναυδο να μη σκίσει κανένα καλτσόν, δε θα δει το σχόλιό του δημοσιευμένο, εφόσον δεν έχει καν ένα ψευδώνυμο -όπως λένε οι όροι δημοσίευσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Άναυδος
    "Ενας νεος επαναστατικος στρατος θα εχει σαν στοχο τη δικτατορια του προλεταριατου και την οικοδομηση μιας σοσιαλιστικης κοινωνιας όπου ο κεντρικος σχεδιασμός και η κοινωνικη ιδιοκτησια θα είναι ο νομος. Δεν υπαρχει περιπτωση οι αναρχικοι να συστρατευτουν μαζι του."
    Θα διαφωνήσω. Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο μέρος των αναρχικών θα συστρατευθεί με την επανάσταση. Τουλάχιστον μέχρι την επικράτηση της.
    Άλλωστε, αν υπάρχει κάποιος κοντινός ιδεολογικά χώρος, αυτός είναι ο αναρχικός. Μας χωρίζουν πάρα πολλά, αλλά έχουμε κοινό όραμα, την κομμουνιστική κοινωνία. Με όλους τους άλλους χώρους μας χωρίζουν επίσης πάρα πολλά (τα πάντα) και δεν έχουμε τίποτα κοινό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "έχουμε κοινό όραμα, την κομμουνιστική κοινωνία."

      Ο εν λόγω χώρος συνολικά διαθέτει πληθώρα τάσεων πολλές από τις οποίες δηλώνουν ότι δεν είναι εργάτες, αλλά μηδενιστές κλπ. Αν δεν υπάρχει αυτό τότε φαντάσου το κομμουνιστικό όραμα.

      Και πρόκειται μάλιστα κυρίως για τα ρεύματα που ξεπήδησαν από τον Δεκεμβριο του 08' μαζί με τα περισσότερα στέκια.

      Στην συντριπτική του πλειοψηφία του ο χώρος οραματίζεται μια εξιδανικευμένη εκδοχή ομαδικής παραγωγής και την ονομαζει αυθαίρετα κοινωνική παρότι δεν υπηρετεί μέσω κάποιου κεντρικού συντονισμού των μέσων παραγωγής τις ανάγκες όλης της κοινωνίας. Σκόρπια εδώ και εκεί ψάχνουν κάποια ζητήματα ατομικά κάποιοι και ίσως καταλήξουν σε τίμια στάση. Συνολικά καμία ελπίδα.

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
  8. Παλαιότερα αυταπάτες για λύσεις τύπου «Εδώ και Τώρα», μεταβατικά προγράμματα μέσα στον καπιταλισμό, αυτοδιαχείρισης τύπου Ζανόν στην Αργεντινή(*) είχαν φτάσει στον ουρανό.

    Ένα μεγάλο κομμάτι από αναρχικούς – αριστεροχώρι που υποτίθεται πως έχουν μία πολιτική θεωρία και υποτίθεται πως είναι πιο διαβασμένοι και καλύτερα ιστορικά καταρτισμένοι από άλλο κόσμο, έβαλαν πολύ νερό στο νερόμυλο του Σύριζα,ενώ τοποθετήσεις τους πάνω σε δυσμενή γεγονότα για το εργατικό κίνημα ή δεν υπάρχουν ή κατά συντριπτική πλειοψηφία είναι αντιδραστικές εναντίον του εργατικού κινήματος.

    Από την άλλη, τα τελευταία δύο χρόνια, κόσμος που αναπροσδιορίζεται ως αναρχικός είναι έστω και κριτικά μαζί με το ΚΚΕ-ΠΑΜΕ-ΠΑΣΥ και επικροτεί την συνεπή αντιφασιστική του δράση που συμβάλλει στην απομάκρυνση-απομόνωση της φασιστικής ιδεολογίας από το εργατικό - αγροτικό κίνημα.

    Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot


    Υ.γ. Η αυριανή ημέρα του Αγ.Βαλεντίνου έχει συλλαλητήριο των αγροτών στην Αθήνα.
    Ιστορικό παράδειγμα που αναρχικοί ΕΡΓΑΤΕΣ στη Μόσχα «συνέπλευσαν» με τους Μπολσεβίκους στην Μόσχα βρήκα στον Τ.Ρεντ στις «10 ημέρες που άλλαξαν τον κόσμο».


    (*) Εξάντας. Αργεντινή. 10 χρόνια μετά την χρεωκοπία.
    https://www.youtube.com/watch?v=VezimgHet5k

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ Cos
    Δεν είναι «κοντινός ιδεολογικός χώρος».

    1) Δεν είναι ενιαίος. Μόνο ένα μικρό μέρος, συνήθως εργάτες, νοιώθει έστω και κριτικά κοντά σε KKE - ΠΑΜΕ. Κατά πλειοψηφία ενστερνίζονται τον μικροαστισμό.

    2) Οι ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ διαφορές είναι Υπαρκτές από την εποχή της «Αθλιότητας της Φιλοσοφίας» και της 1ης Διεθνούς με τα «καμώματα» του Μπακούνιν.
    Αν και ο τελευταίος έκανε μία από τις πρώτες μεταφράσεις του «Κεφαλαίου» στην Ρωσία.

    Στο παράδειγμα των «10ημερών» έγραψα για Εργάτες στη Μόσχα.
    Αντίθετα οι αυτοπροσδιορίζομενοι ως αναρχικοί, κατά πλειοψηφία μικροαστοί στην Πετρούπολη, ήταν σε καταλήψεις για πάρτι και ποτά, ή με τον α ή β τρόπο κοντά στους μενσεβίκους.

    Η συζήτηση του έντιμου Μη Μαρξιστή Οικονομολόγου Καλλωνιάτη για τον Βασκικό συνεταιρισμό της Montragon στις υπήρχε παλαιά στις σελίδες της «Ε». Ο συνεταιρισμός αφού μεγάλωσε «μισθώνει» εργατική δύναμη. Η Ισπανία πάντως δεν έγινε σοσιαλιστική. Όπως σοσιαλιστικό δεν έγινε το Η.Β. αν και υπάρχουν παραδείγματα «αλληλέγγυας» ή «κοινωνικής» οικονομίας.

    Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

    Περισσότερα
    http://fadomduck2.blogspot.gr/2013/02/blog-post_3965.html

    Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εχει τόσο πολλα επιπεδα η απαντηση με το καλσον που δεν ξερω από πού να αρχισω
    - από το σεξισμο την κουλτουρα βιασμου της φαλλοκρατιας που υποκρυπτει
    - από την αδιαφορια για τις καιρικες συνθηκες και τις λαικες αναγκες
    - από τη σπαταλη σε συνθηκες κρισης ιδιον των μικροαστων
    - μετα τα τζαμια και τις βιτρινες η πολιτικη δραση του χωρου επεκτεινεται και σε εναν άλλο μεγαλο εχθρο τα συνθετικα καλσον
    - κλπ κλπ κλπ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Με υπογραφή....
    Όταν έγραψα κοντινός, εννοούσα σε σχέση με οτιδήποτε άλλο.
    Κατά τα λοιπά, συμφωνώ με ότι αναφέρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Cos No2

    Στο http://fadomduck2.blogspot.gr/2013/02/blog-post_3965.html

    σε παραπέμπω,όχι μόνο στο κείμενο, με τις ιδεολογική διαφοροποίηση και τις επί μέρους διαφωνίες που υπάρχουν με την συγκεκριμένη συλλογικότητα της "Περιεκτικής δημοκρατίας",
    αλλά σε απτά παραδείγματα στις πολύ χρήσιμες παραπομπές στο τέλος του κειμένου.

    Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Μπρεζνιεφικό απολίθωμα τι εννοείς με το να έβαζα τα πράγματα στην θέση τους τότε στην εκδήλωση του Μαγιούνη? Λες να έβγαινε πάλι ο χάρντκορ ΕΑΑΚίτης από μέσα μου και να μην έκανα κατανοητό τι ήθελα να πώ? Τότε, εάν έλεγα ότι έγινα ο επόμενος Πούχ, θα σήμαινε ότι τα ξέρω όλα χωρίς να κάνω τίποτε. Λογικά θα είταν ωραία νοσταλγική κουβέντα.

    Μιλτιάδης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν έχω οποιαδήποτε αντίρρηση για τις αδιαμφισβήτητες διαφορές που υπάρχουν με τον αναρχικό χώρο.
    Συμφωνώ και με το ότι υπάρχουν σε αυτόν πληθώρα τάσεων. Αλλά και στην αριστερά υπάρχουν λιγότερες τάσεις; Αν σκεφθούμε ότι σαν αριστερά αυτοπροσδιορίζεται οτιδήποτε ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, μάλλον όχι. Νομίζω ότι αντίστοιχα τεράστιες διαφορές υπάρχουν και στους αναρχικούς.
    Κατά την άποψη μου λοιπόν, ένα τμήμα του χώρου μπορεί να κερδηθεί από το κόμμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δεν εννοώ κάτι ιδιαίτερο. Να πήγαινες και να έλεγες ο,τι θες.

    Κατά τα άλλα, μου είπαν (σ.σ.: δεν το παίζω περσόνα που έχω γραμματείς να με ενημερώνουν, αλλά δεν έχω ΦΒ, και όντως μου το μετέφεραν) ότι πόσταρε το κείμενο κάποιος αναρχικός, με χολωμένο, ενοχλημένο ύφος περί ιδιοκτησιακής λογικής, κτλ.
    Καταρχάς είναι σημαντικό να καταλαβαίνουμε τι διαβάζουμε (αν μπαίνουμε δηλ στον κόπο να το διαβάσουμε). Το πιο εντυπωσιακό δεν είναι σε αυτήν την περίπτωση μια εκδήλωση αναρχικών για το ΔΣΕ (που δεν το βλέπουμε κάθε μέρα, όπως και να έχει) αλλά η οπτική και το πολιτικό σκεπτικό που προβάλλει.
    Κατά τα άλλα, μερικοί πρέπει να ξεκαθαρίσουν μέσα τους αν τους ενοχλεί ότι γίνονται κάποια πράγματα, ή ότι τα γράφει κάποιος άλλος. Αν δε θέλουν να υπάρχει σύνδεση ανάμεσα σε αυτά τα δύο, πηγαίνουμε σε λογικές Καραμανλή περί πολιτικής (όπου υπάρχουν αυτά που γίνονται και δε λέγονται κι αυτά που λέγονται αλλά δε γίνονται).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Να προσθέσω επίσης ότι την πρώτη μέρα υπήρχε κι εκδήλωση: οι γυναίκες στο ΔΣΕ.
    Φως-φανάρι ότι στήθηκε πάνω στην αντίστοιχη συλλογική έκδοση της Σύγχρονης Εποχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μια μικρή διόρθωση μόνο. Η ιστορική απόδραση έγινε από τις φυλακές των Βούρλων στη Δραπετσώνα κι όχι στα Καμένα Βούρλα.

    ΑΒ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ευχαριστώ πολύ για τη διόρθωση. Αν είχα διαβάσει πιο προσεκτικά την ιστορία, δε θα έκανα τέτοιο χοντρό λάθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μην κουραζεστε δεν πρόκειται για αναρχικούς έτσι κι αλλιώς αλλά για απογοητευμένους αναρχικούς-νυν κομμουνιστές που κατοικούν σε μια πολιτική γκρίζα ζώνη μεταξύ αναρχίας και δικτατορία; του προλεταριάτου για να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν εισοδισμό από πολλές μπάντες ταυτόχρονα. Αυτή τη γκρι τραμπάλα που κάνουν τη βαφτίζουν μετωπισμό και πασάρουν κάτι κουραφέξελα περί στρατηγικών συνεργασιών κτλ. Είναι γνωστό ότι αυτοπαραμυθιάζονται νομίζοντας ότι πέρα από τη νεολαία του αναρχικού χώρου μπορούν να κλέψουν και τη βάση του ΚΚΕ καθώς θωερούν την τωρινή ηγεσία προδωτική αλλά τη βάση κομπλε.

    Αν κάποιος μπορεί να πει κάτι για το ΚΚΕ ακόμα κι αν διαφωνεί ή θέλει να γκρεμίσει τον Περισσό είναι ότι στο θέμα εξασφάλισης μιας συνοχής στη κομματική βάση έχει μια μοναδική ικανότητα που έχουν χρειαστεί χρόνια ολόκληρα και δεκαετίες συλλογικής πολιτικής ζύμωσης για να κατακτηθεί.
    Οι φιλόδοξοι διοργανωτές του διημέρου για το ΔΣΕ δε γνωρίζουν ότι δεν παίζει να κερδίσουν ούτε στο ελάχιστο την κομματική βάση του ΚΚΕ. Προσπάθησαν κι άλλοι με περισσότερο ταλέντο και πιο πολλές ικανότητες. Το πολύ πολύ να κάνει εισοδισμό σε αυτούς το ΚΚΕ. Αν και δεν ξέρω σε τι θα του χρησιμεύσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. «(..)Ο τρόπος παραγωγής των συνθηκών της υλικής ζωής καθορίζει τη γενική διαδικασία της κοινωνικής, πολιτικής και διανοητικής ζωής. Δεν είναι η συνείδηση που καθορίζει την ύπαρξη των ανθρώπων, αλλά η κοινωνική τους ύπαρξη καθορίζει τη συνείδησή τους. »
    Πετσοκομμένο απόσπασμα από: Μαρξ "Εισαγωγή στην Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας"

    Να βγούμε ξαφνικά και να πούμε "είμαστε ελεύθεροι" και με καλή θέληση να πάμε στον Κομμουνισμό είναι το λιγότερο αφέλεια αν δεν απαντήσουμε σε απλά πρακτικά ερωτήματα.
    Ποιος θα έχει τα μέσα παραγωγής; Τι θα παράγεται; Με ποιον τρόπο θα καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες όταν π.χ. "αυτοδιαχειριζόμενα" εργοστάσια παράγουν ό,τι νομίζουν; Χωρίς συντονισμό, χωρίς κεντρικό σχεδιασμό, δεν θα δημιουργηθεί από την μία πλεόνασμα και από την άλλη έλλειμμα;

    Όπως δεν υπάρχει διαφορά "ηγεσίας" και "βάσης" σε ένα κομμουνιστικό κόμμα με Δημοκρατικό Συγκεντρωτισμό, για τον ίδιο λόγο που δεν υπάρχει "αριστερά" που να μετριέται σε "αριστερόμετρο". Μόνο ένα ποτάμι με δύο όχθες. Στην μία η αστική τάξη με τα ατομικά μέσα παραγωγής και στην άλλη ο Σοσιαλισμός με μεγάλη πορεία προς τον Κομμουνισμό.

    Ήδη σε ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ, ΠΑΣΕΒΕ συμμετέχει κόσμος που πριν μπορεί και να ψήφιζε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κ.α. και το έχουν πει δημόσια. Επίσης κατεβαίνουν και σε ψηφοδέλτια και με τη Λαϊκή Συσπείρωση. Κόσμος που μπορεί να αυτο-προσδιορίζεται όπως νομίζει, έχει μια κριτική - θετική στάση απέναντι στο ΚΚΕ. Εκτιμά την δράση του στο εργατικό-αγροτικό κίνημα και την απομάκρυνση της φασιστικής ιδεολογίας από αυτά.

    Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αν κρινω απο τον εαυτο μου και τα πρωτα εφηβικα σκιρτηματα που εγιναν στα Εξαρχεια πριν 40 χρονια μεχρι να με κερδισει η ΚΝΕ και το κομμα ,ειναι αυτη η παιδικη αφελεια οτι θα οικοδομηθει η αταξικη κοινωνια αυτοματα χωρις ενδιαμεσα σταδια που χρειαζονται περισσοτερο για να πεισουν τους μικροαστους να δεχτουν την εργατικη πρωτοπορια ,να αποβαλλουν συνηθειες και κλισε της αστικης ταξης ,να ενταχθουν οσο γινεται πιο ομαλα στο κοινωνικο προτσες .Ετσι θεωρω τους αναρχικους παντα .Ως βιαστικους κομμουνιστες ,ως κομμουνιστες που βιαζονται να πανε στο τελευταιο σταδιο με τη μια, χωρις να περασουν τη Δικτατορια του Προλεταριατου .Και σε αυτο θα συμφωνησω με τον Αναυδο ευθυνεται ο μικροαστισμος τους και η σχεση τους με την ιδιοκτησια που τοσο ξορκιζουν .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αγαπητοί σύντροφοι. Θα σας αποκαλύψω σήμερα ένα ένοχο μυστικό μου. Κάθε πρωί όταν πάω τουαλέτα γύρω στις 7.30, διαβάζω τις συζητήσεις στο indymedia. Διασκεδάζω αφανταστα. Σήμερα όμως ήταν ακόμα καλύτερα, αφού το θέμα συζήτησης ήταν ακριβώς αυτό του ποστ του απολιθωματος!
    ttps://athens.indymedia.org/post/1569365/
    Στέργιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Μήπως αγαπητό σφυροδρέπανο σε ξεβόλεψε η εν λόγω εκδήλωση για αυτό και το γυρίζεις στο χιουμοράκι και στην ειρωνεία; Μήπως θα προτιμούσες να πήγαινες εκεί και να έβλεπες κάτι φρικιά να πίνουν μπάφους κ να λένε μπούρδες; Προσωπική μου γνώμη είναι οτι η τάση αυτή των αναρχικών που έχουν αρχίσει να την ψάχνουν έτσι είναι οτι πιο ελπιδοφόρο.Ο αναρχικός χώρος στην Ελλάδα έχει ούμπαλα αλλά καθόλου μυαλό.Τώρα εμφανίζονται κάποιοι μυαλωμένοι και αυτό είναι θετικό κατά την γνώμη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Μια χαρά μυαλό έχουν, πώς το βάζουν σε λειτουργία είναι το ζήτημα.
    Επίσης αν συνεχίσουν έτσι, ίσως να μη μιλάμε σε λίγο για αναρχικούς, οπότε ναι, ίσως είναι θετικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  25. ο ρεφορμισμός είναι ενδογενης στην αναρχικη ιδεολογια αλλα και στην αναρχικη πρακτικη
    ενδεικτικα 2 προσφατα παραδειγματα που βρισκουν φιλοξενο χωρο στην μεσημβρινη του μνημονιακου συριζα εφ-συν

    ο κουφοντινας λιγο πολύ μας λεει ότι οι βομβες και οι δολοφονιες της 17Ν σαν στοχο ειχαν ένα ελαχιστο προγραμμα κοινης δρασης εναντια στην ΕΕ και τα μνημονια !!!

    http://www.efsyn.gr/arthro/ston-antipoda-toy-fovoy-sigovrazei-i-orgi

    το δικτυο καλει σε στηριξη της προσπαθειας Αναστασιαδη ακιντζη για επανενωση της κυπρου !!!

    http://www.efsyn.gr/arthro/na-stirixoyme-tin-epanenosi-tis-kyproy

    πολύ φοβαμαι ότι η κινηματικη πρακτικη των αναρχικων εναντια στα τρολευ, βιτρινες, ΙΧ ταγερ, αγαλματα, εργατικη ταξη κλπ δεν διαφερει με τον τροπο σκεψης τους που είναι εξισου χαοτικος και επιζημιος για τον λαο και κινημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Παπουτσωμενος Γατος15 Φεβρουαρίου 2017 στις 2:58 μ.μ.

    Οι περισσοτεροι ''αναρχικοι'' στην Ελλαδα ειναι κατι πιτσιρικια το πολυ 20 ετων, που οταν μεγαλωνουν λιγο, το γυρνανε σε ΣΥΡΙΖΑ/ΠΑΣΟΚ.

    Βαζω τα εισαγωγικα, γιατι το να σαι αναρχικος προυποθετει να χεις διαβασει και 2-3 βιβλια, αυτοι γνωριζουν μονο τα κλασικα μοτο τυπου ''κατω το κρατος'', ''μπατσοι, γουρουνια, δολοφονοι'' κλπ καθως και διαφορες λεξεις με πρωτο συνθετικο το ''αυτο-''.

    Αν βγαλεις λοιπον τα πιτσιρικια, τους χουλιγκαν και τους ασφαλιτες, ζητημα να μενει μια 100σταρα κανονικων αναρχικων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Εγώ πάντως διαβάζοντας τα σχόλια στο indy δεν έχω και πολλές ελπίδες για τον "χώρο", ακόμη κι αν οι ιντιμιντιακοί εκεί μέσα είναι 1% ή και λιγότερο. Πιο ανορθόγραφοι κι από τα αυγά, χαρακτηρίζουν το -- υπέρ του δέοντος κολακευτικό κατά την γνώμη μου -- παραπάνω κείμενο ως "λίβελο".

    Τώρα για την εκδήλωση, δεν διαφωνώ ότι πρόκειται για θετική εξέλιξη αν σκεφτούμε το πόσα έχουμε ακούσει για τις απίθανες απόψεις του Στίνα από τον "χώρο", αλλά κρατάω πισινή για το πώς μπορεί να προχωρήσει από δω και πέρα το θέμα. Με βάση το ιστορικό του "χώρου", δεν περιμένω κάτι περισσότερο από μια ιδιαίτερου τύπου προσπάθεια καπηλείας*, ώστε να προστεθεί στο πέτο του άλλο ένα φαντασιακό αγωνιστικό δεκανίκι (αφού είπαμε ότι κανείς άλλος δεν διώκεται έτσι από το αστικό κράτος, το επιβεβαιώνουν και τα δελτία των 8 που τους καμένους κάδους τους δείχνουν σε λούπα για μισάωρο, αλλά σε εργατική κινητοποίηση δεν πατάνε ούτε για πλάκα, και οι -- όχι ακριβώς αμέτρητοι -- πολιτικοί κρατούμενοι του "χώρου" ασχέτως του αν ανήκουν σε αυτόν και τι και πώς κτλ -- όχι, οι απολυμένοι, διωκόμενοι και σταμπαρισμένοι παμίτες δεν νιώθουν την οργή του αστικού κράτους κι ας μιλάμε για χιλιάδες και όχι για δεκάδες, ας μην κάνουμε συνδικαλιές).

    *Είχαμε δει και παλιότερα οπαδούς του Στίνα να φωνάζουν "είμαστε κομμουνιστών εγγόνια" κτλ.

    Ijon Tichy

    ΥΓ: Για τι σόι ούμπαλα μιλάμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Συγγνώμη για το δεύτερο σχόλιο, φαντασιακό αγωνιστικό παράσημο εννοούσα, άλλο πράγμα πήγα να γράψω αρχικά και ξέμεινε εκεί το δεκανίκι.

    Ijon Tichy

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Γράφει ο Άναυδος: "το δικτυο καλει σε στηριξη της προσπαθειας Αναστασιαδη ακιντζη για επανενωση της κυπρου !!!"

    Δεν είχα καταλάβει ότι η επανένωση της Κύπρου είναι τόσο φριχτό ενδεχόμενο που σηκώνει τρία θαυμαστικά. Αν είναι, από ποια θέση του ΚΚΕ και σε ποιο συνέδριο προκύπτει αυτό; Με ποιο σκεπτικό;

    Επίσης, ανεξάρτητα απ' το κατά πόσο διαφωνείς ή συμφωνείς γενικά με το δίκτυο, ποιο σημείο ή ποια λογική του κειμένου για το Κυπριακό είναι προβληματική;

    Άραχθος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Από τι ακριβώς να με ξεβολέψει κύριε Σαμιωτάκη (δεν είναι ειρωνεία, αλλά μου έρχεται από την ταινία η ατάκα αυθόρμητα);
    Καταλαβαίνω να μην αντέχει κάποιος την ειρωνεία ή τη σάτιρα ή το χιούμορ της κακιάς ώρας -εξαρτάται πως το βλέπει- αλλά δεν του φταίω εγώ αν διάβασε χτες πρώτη φορά στη ζωή του το μπλοκ και δεν ξέρει το στιλ γραφής.
    Κι αν δεν ξέρει να διαβάσει πίσω από τις γραμμές και το "χιουμοράκι" και καταλαβαίνει πως αυτό που με ενδιαφέρει είναι να απαξιώσω την εκδήλωση και να ειρωνευτώ τους διοργανωτές, πιθανότατα έχει σοβαρό πρόβλημα κατανόησης.

    Βλέποντας κάποιες υστερικές αντιδράσεις, θα χρειαστεί πιθανότατα να επανέλθω με διευκρινιστικό κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ενδιαφέρουσα η συζήτηση, από πολλές απόψεις.

    Εγώ απλώς ήθελα να σχολιάσω μια φράση του Άναυδου, αρκετά σχόλια πιο πάνω, που μου έκανε εντύπωση: "ένας νέος επαναστατικός στρατός θα έχει σα στόχο τη δικτατορία του προλεταριάτου και την οικοδόμηση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας όπου ο κεντρικός σχεδιασμός και η κοινωνική ιδιοκτησία θα είναι ο νόμος".

    Λοιπόν, νομίζω ότι το καλύτερο σχόλιο που μπόρεσα να αλιεύσω (και προσυπογράφω) είναι αυτό: "...Όταν νομίζει κανείς ότι μπορεί να νοηθεί κοινωνική επανάσταση χωρίς εξεγέρσεις των μικρών εθνών στις αποικίες και στην Ευρώπη, χωρίς επαναστατικές εκρήξεις μιας μερίδας των μικροαστών με όλες τις προλήψεις τους, χωρίς το κίνημα των μη συνειδητών προλεταριακών και μισοπρολεταριακών μαζών ενάντια στον τσιφλικάδικο, εκκλησιαστικό, μοναρχικό, εθνικό ζυγό, όταν σκέπτεται κανείς έτσι σημαίνει ότι η απαρνείται την κοινωνική επανάσταση. Είναι σαν να πρόκειται να συνταχθεί από το ένα μέρος ένας στρατός που θα πει: «Εμείς είμαστε υπέρ του σοσιαλισμού», και από το άλλο, ένας άλλος στρατός που θα πει: «Εμείς είμαστε υπέρ του ιμπεριαλισμού», και αυτό φαντάζονται θα είναι κοινωνική επανάσταση!! Όποιος περιμένει μια «καθαρή» κοινωνική επανάσταση δεν θα την δει ποτέ του. Αυτός είναι επαναστάτης στα λόγια που δεν καταλαβαίνει τι θα πει αληθινή επανάσταση (...) Η σοσιαλιστική επανάσταση στην Ευρώπη δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά το ξέσπασμα της μαζικής πάλης όλων των καταπιεσμένων και δυσαρεστημένων. Αναπόφευκτα θα πάρουν μέρος σε αυτήν τμήματα των μικροαστών και των καθυστερημένων εργατών- χωρίς μια τέτοια συμμετοχή δεν είναι δυνατή η μαζική πάλη, δεν είναι δυνατή καμία επανάσταση- και εξίσου αναπόφευκτα θα φέρουν μαζί τους στο κίνημα τις προλήψεις τους, τις αντιδραστικές τους φαντασιοπληξίες, τις αδυναμίες και τα λάθη τους. Αντικειμενικά όμως θα επιτίθενται ενάντια στο κεφάλαιο, και η συνειδητή εμπροσθοφυλακή της επανάστασης, τον πρωτοπόρο προλεταριάτο, εκφράζοντας αυτή την αντικειμενική αλήθεια της ποικιλόχρωμης και ποικιλόφωνης, ανομοιόμορφης και εξωτερικά κομματιασμένης μαζικής πάλης, θα μπορέσει να την συνενώσει και να την κατευθύνει, να κατακτήσει την εξουσία..."

    Γράκχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το οτί ταυτίζεις τα τμήματα των μικροαστών και καθυστερημένων εργατών που θα κάνουν την πάλη μαζική με ένα πολιτικό χώρο και μάλιστα το συγκεκριμένο το λες και λαθροχειρία. 1)Γιατί ο χώρος δεν συσπειρώνει παρά μία ελάχιστη μερίδα κόσμου από τους προαναφερόμενους, 2) Γιατί η μερίδα των μικροαστών που θα παλέψει μπορεί να μην απαγκιστρωθεί από αντιλήψεις αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα έχει ξεκαθαρίσει έστω και εμπειρικά τον ρόλο των επιμέρους των πολιτικών δυνάμεων.
      Εγώ να δεχθώ ότι είναι δυσδιάκριτο στην περίπτωση του αναρχικού χώρου αλλά και πάλι δεν είναι άγνωστη λογική. Αλήθεια δεν αναρωτιέσαι τις επιπλοκές αυτού που πιστώνεις άδικα στο απόσπασμα; Πως θα διεξάγει άραγε μαζική επαναστατική πάλη ένας αγρότης με τις αντιλήψεις του αν καλά καλά δεν έχει ξεκαθαρίσει τον ρόλο της νδ που στήριζε μέχρι τότε έστω και σε επίπεδο προσώπων; Γιατί και αυτή συσπειρώνει μικροαστούς και καθυστερημένους εργάτες και μάλιστα πολύ περισσότερους, αλλά είναι κάπως προβληματικό να μην κάνεις διαπάλη προς χάρη της "ρεαλιστικής επανάστασης".

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
  32. Γράκχο, με τα ετεροχρονισμένα τσιτάτα δε θα προκόψουμε!
    Δε μου φαίνεται το σχόλιο που σε παρακίνησε να οφείλεται σε παιδική αρρώστεια του Κομμουνισμού. Και αυτός, που υπογράφει το μακροσκελές "σχόλιο", που αντιπαρέθεσες, αποκλείεται να γινόταν αρχηγός των .."aganakticos"!
    Εχουν γίνει σημεία και τέρατα από τότε. Δεν μπορούμε να αγνοούμε την ιστορική εμπειρία και τις σύγχρονες αντιθέσεις, που διαμορφώνουν τον σημερινό υποκειμενικό παράγοντα. Επίσης, οι δυσαρεστημένοι και οι καταπιεσμένοι εκείνης της εποχής ήταν αλλιώς "γανωμένοι" από την τότε κυρίαρχη ιδεολογία και οι σημερινοί είναι αλλιώς.
    Ανοίχτε τα μάτια, παιδιά, και κοιτάχτε αυτό, που έχετε μπροστά σας.
    Η Επανάσταση δε γίνεται με στένσιλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Χρειάζεται όντως να ανεβάσεις δεύτερο κείμενο γιατί μάλλον και εγώ σε παρεξήγησα.Όσο για το βόλεμα που έγραψα έχει την έννοια μήπως κάποιοι προτιμούν να έχουν από τον Α/Α χώρο τον μπάμπη τον σουγιά που θαυμάζει τον στίνα κ απεχθάνεται τον κομμουνισμόν παρά κάποιους σαν τον Ρουβίκωνα , την συνέλευση ενάντια στην ΕΕ την κόκκινη γραμμή κλπ.Στην πρώτη περίπτωση τους απονομιμοποιείς χαλαρά , ενώ στη δεύτερη τα πραγματα ζορίζουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Οι περισσότεροι δεν είναι μπάμπηδες σουγιάδες κτλ. Ούτε τώρα, ούτε στο πρόσφατο παρελθόν. Τώρα για τα "ζόρια", η πορεία τους θα δείξει αν είναι όντως κάτι διαφορετικό, στην ουσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. @Γρακχε ορισμενες παρατηρησεις

    - απαντας σε λαθος ερωτηση. Η ερωτηση είναι αν οι αναρχικοι σαν οργανωμενος χωρος αποτελουν πιθανο συμμαχο σε μια μελλοντικη επανασταση. Η απαντηση είναι αυτή που εδωσα: μεμονομενα ναι σαν σωμα όχι. ο ΟΧΕΠ απαντα ορθα οι εν ελλαδι αναρχικοι ειναι εκπροσωποι μικρης μεριδας μικροαστικων στρωμματων θα προσθετα και λουμπεν στοιχειων και οχι της πλειοψηφιας
    - η ιστορικη εμπειρια από το 1918 δεν μπορει να πεταχτει στα σκουπιδια. Π.χ ο Λένιν δεχτηκε τον Ιουδα Τροτσκυ στην ΚΕ του ΠΚΚμπ τον αυγουστο του 1917 Αυτό δεν προκειται να συμβει στο μελλον. Το ρευμα αυτό εχει τραβηξει το δρομο του συνεργαζομενο με τη σοσιαλδημοκρατια, το φασισμο κλπ κι εχει χρεοκοπησει
    - ο αγωνας του ΔΣΕ δεν ηταν καθαρη επανασταση αλλα ήταν επαναστατικός Ελπιζω να μην εχεις διαφορετικη γνωμη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Παπουτσωμενος Γατος16 Φεβρουαρίου 2017 στις 2:16 μ.μ.

    Στην πραξη μια οργανωμενη μειοψηφια με σαφεις στοχους ειναι αρκετη για να καταλαβεις την εξουσια. Ο κοσμος σαφως και δεν θα αποκτησει ποτε κατω απο αστικο καθεστως αμιγως κομμουνιστικες αποψεις, αρκει ομως να αποσπασεις την ευμενη ουδετεροτητα του με το να στηριξεις καποια αιτηματα που υποστηριζει και ο ιδιος. Αυτο φυσικα δεν αλλαζει το γεγονος οτι η πρωτοπορια πρεπει να χει ξεκαθαρο κομμουνιστικο προσανατολισμο.

    Αυτη η ευμενης ουδετεροτητα ειναι πιο ευκολο να αποκτηθει σε επαναστατικη κατασταση (απ'οτι σε μη επαναστατικη) γιατι το αστικο κρατος και οι αστοι πολιτικοι θα εχουν χασει το κυρος τους απεναντι στο λαο, δημιουργωντας ενα κενο εξουσιας που μπορουν να εκμεταλευτουν οι κομμουνιστες. Ιστορικα εχει φανει οτι αυτο συμβαινει σε πολεμικες περιοδους ειδικα οταν συνυπαρχουν οικονομικα προβληματα καθως και προβληματα πολιτικης φυσης (πχ εθνικη καταπιεση).

    Η μονη περιπτωση ιστορικα που φτασαμε στο σοσιαλισμο καπως κατα λαθος ηταν αυτη της Κουβας, οπου ο Φιντελ στραφηκε στο μαρξισμο μερικα χρονια μετα την ανατροπη του Μπατιστα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Καλησπέρα σε όλους και πάλι.

    Καταρχάς, μια διευκρίνιση γιατί - μάλλον με δική μου ευθύνη - παρεξηγήθηκε το νόημα του σχολίου μου. Γενικά συμφωνώ ότι με τον αναρχικό χώρο (όπως και με την οποιαδήποτε πολιτική έκφραση των μικροαστών) δε μπορεί να υπάρξει γενικά και αόριστα ελπίδα συμπόρευσης. Αυτό βέβαια, για να μην πάμε στο άλλο άκρο δε σημαίνει ότι το "μεμονωμένα" που λέει ο Άναυδος αναφέρεται αποκλειστικά σε άτομα. Τον Οκτώβρη του '17, για παράδειγμα, τους μπολσεβίκους τους στήριξε η ομάδα των "μαξιμαλιστών", μια ακραία μισοναρόντνικη-μισοαναρχική φράξια που ξεπήδησε από το κόμμα των εσέρων. Μετά βέβαια (δείγμα της ταλάντευσης που χαρακτηρίζει ακόμα και σχετικά πιο πρωτοπόρα από πολιτική άποψη τμήματα του χώρου) πέρασαν κι αυτοί στην αντιπολίτευση, αλλά αρκετά μέλη τους δεν πειθάρχησαν και προσχώρησαν στο ΠΚΚμπ. Επομένως, γενικά να μείνουμε στο "μεμονωμένο" του Άναυδου, αλλά χωρίς απολυτότητα ως προς το αν αφορά μόνο άτομα ή και πολιτικά μορφώματα. Αυτό θα το δείξει η ζωή.

    Τέλος, δε θα κρατηθώ να πω και τούτο, με αφορμή το σχόλιο του Σεχτάρ. Από καταβολής του ο αναθεωρητισμός με τέτοια "επιχειρήματα" προσπαθούσε να αποδομήσει τον επαναστατικό μαρξισμό-λενινισμό: "οι συνθήκες δεν είναι ίδιες", "η επανάσταση δε γίνεται με τσιτάτα", "να προσαρμοζόμαστε στις συνθήκες" κλπ. κλπ. Τεκμηρίωση των λεγομένων του δεν έδωσε (από μιαν άποψη καλώς έπραξε γιατί δεν είναι και θέμα του ποστ παρά μόνο "ξώφαλτσα"), οπότε δικαιούμαι κι εγώ να απαντήσω εξίσου "τηλεγραφικά". Το περιεχόμενο του κειμένου που ανέφερα και προσυπογράφω είναι μια χαρά διαχρονικό και ισχύει μια χαρά και σήμερα ως νομοτέλεια της επαναστατικής στρατηγικής. Αυτοί που αναζητούν τις "νομοτέλειες" και ορκίζονται σε αυτές είναι που κάνουν πως δε βλέπουν αυτή ειδικά τη συγκεκριμένη νομοτέλεια. Ίσως επειδή είναι από τις πιο κρίσιμες προϋποθέσεις της επανάστασης στην πράξη και όχι στα λόγια και τις διακηρύξεις.

    Γράκχος

    ΥΓ1. Ασφαλώς και δεν έχω καμία καούρα για τον όποιο Τρότσκι, όπως θα καταλάβατε, για το αν θα τον δεχθεί το Κόμμα στην ΚΕ του, παραμονές επανάστασης. Άλλωστε, αν η συγκεκριμένη ΚΕ έχει την άποψη του σχολίου σου για την επανάσταση, τότε μάλλον η "μεταγραφή" δε θα είναι καν απαραίτητη...
    ΥΓ2. Ναι, ο αγώνας του ΔΣΕ δεν ήταν "καθαρή" επανάσταση, ήταν ΥΠΑΡΚΤΗ επανάσταση, η ΜΟΝΗ υπαρκτή, για την ακρίβεια, που θα μπορούσε να γίνει. Αγαπητέ μου, de te fabula narratur...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Ναι, ο αγώνας του ΔΣΕ δεν ήταν "καθαρή" επανάσταση, ήταν ΥΠΑΡΚΤΗ επανάσταση, η ΜΟΝΗ υπαρκτή, για την ακρίβεια, που θα μπορούσε να γίνει."

      Απο εκεί που είπαμε να μην είμαστε δογματικοί και τυπολάτρες στην διαδικασία της επαναστασης, τελικά τυπολατρικά καταλήξαμε στην δογματική υποστήριξη της "μόνης επαναστασης" τύπου δσε.

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
  38. "Διαχρονικό" είναι ότι αναφέρεται σε αναλλοίωτες σταθερές, όπως η βασική αντίθεση, η εκμετάλλευση κλπ. Οι μορφές εμφάνισης των (ίδιων) ανεπίλυτων αντιθέσεων δεν είναι διαχρονικές - δε ζούμε σε έναν παγωμένο κόσμο και νοιώθω να με υποτιμάει να επιχειρηματολογώ γι αυτό περισσότερο από τον ίδιο τον "αναθεωρητισμό", που επιπόλαια προσάπτεται σε τόσο αυτονόητες αλήθειες. Ατυχέστατος παραλληλισμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. @γρακχε
    - είναι θλιβερο να χρησιμοποιεις αποσπασματα από το εργο του Λενιν για να αρνηθεις το μεγαλυτερο εργο του δηλ. την προλεταριακη επανασταση. Υποθετω ότι για σενα η επανασταση θα εχει στοχο ας πουμε να γινουν τα διευρα τριγωνα αλλα σε προς θεου όχι τη δικτατορια του προλεταριατου

    - Βρηκες ένα γκρουπουσκουλο εσερων αλλα το δασος του μαχνο δεν το ειδες

    - εσεις ο αγραμματοι όπως σας χαρακτηρισε η Αλεκα με αγαπη στο διαλογο για το 19ο συνεδριο πηγαινεται με τυφλοσουρτη αδυνατωντας να διαβασετε τις αλλαγες και τη συγκεκριμενη πραγματικοτητα. Ειστε ετοιμοι να επιτεθειτε ξανα στου Μακρυγιαννη επειδη εκει έδωσε ο ΕΛΑΣ τη μεγαλη μάχη τοΔεκεμβρη του 1944 ανοωντας ότι η ΓΑΔΑ είναι πλεον στην αλεξανδρας και τα ματ στην υμητου . Καπου διαβασατε για συμμαχιες και αδυνατειτε να καταλαβεται το εξης απλο Η συμμαχια περιστρεφεται γυρω από τον ισχυρο πολο. Το 1917-1989 ο ισχυρος πολος ηταν η ΕΣΣΔ το κομμουνιστικο κινημα και το σοσιαλιστικο στρατοπεδο. Από το 1989 και μετα ο ισχυρος πολος είναι οι πολιτικοι εκπροσωποι των μικροαστων, της εργατικης αριστοκρατιας και της κρατικης γραφειοκρατιας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. μιλάνε τα τροτσκιστικα γκρουπούσκουλα του Περισσου για Λένιν

    αόματος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. α) Είναι που στους αόμματους βασιλεύει ο μονόφθαλμος.
    β) Πες μας τους συνεπείς μαζικούς πολιτικούς φορείς (με αταλάντευτη μ-λ στάση) που δικαιούνται να μιλάνε για το Λένιν.
    γ) μιλάνε και τα γκρουπούσκουλα (είπε ο ελέφαντας το μυρμήκι κι όσους κάνουν τέτοια δουλειά κεφάλα) για τον Περισσό και το ΚΚΕ

    Σταμάτησα στις τρεις πιθανές εναλλακτικές, διάλεξε και πάρε απάντηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Καλημέρα στους φίλους συνομιλητές.

    Λόγω περιορισμένου χρόνου, δυο τρία πράγματα:

    - Άναυδε, το δάσος του Μαχνό είναι αρκετά πυκνό για να το αγνοήσει ο οποιοσδήποτε. Άλλωστε εγώ συμφώνησα στη βασική σου ιδέα, ότι πρέπει να κρατά κανείς πολύ μικρό καλάθι σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο χώρο. Τώρα, τι μύγα σε τσίμπησε και εξεγείρεσαι ενάντια στη δυνατότητα η πορεία της ταξικής πάλης να διαμορφώνει μικροαστικές πολιτικές οργανώσεις (να το πούμε γκρούπες να ησυχάσεις; να το πούμε...) που τραβιούνται στην επαναστατική δράση στο πλευρό της εργατικής τάξης και του κόμματός της, αυτό δεν το καταλαβαίνω. Φοβάσαι κάτι; Θες να αποδείξεις με το στανιό κάτι; Ήμαρτον, δηλαδή...

    - ΟΧΕΠ, αν έχεις την καλοσύνη διάβασε προσεκτικότερα. Έγραψα για τη μόνη υπαρκτή επανάσταση που θα μπορούσε ΤΟΤΕ να γίνει. Αναφορικά με τη σημερινή "υπαρκτή επανάσταση", η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε ποια θα είναι τα επίδικά της. Ξέρουμε όμως ποια ΔΕΝ θα είναι (εννοώ με τη μορφή που το εννοεί ο Άναυδος στο αρχικό σχόλιο που "πυροδότησε" τη συζήτηση).

    - Τέλος, Σεχτάρ, υπάρχουν κι άλλες "αναλλοίωτες σταθερές". Το εθνικό ζήτημα, ας πούμε, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια ορισμένων να μας πείσουν ότι "λύθηκε" και "ξεπεράστηκε", όχι μόνο υπάρχει αλλά οξύνεται κι όλας, αρκεί να'χεις μάτια να το δεις και να μη (θέλεις να) βλέπεις μόνο ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Το ίδιο και η ύπαρξη των μαζών των "καθυστερημένων μικροαστικών και εργατικών στρωμάτων" που πάντα θα περιβάλλουν την πρωτοπορία του επαναστατικού προλεταριάτου. Και μιας και μιλάγαμε για δέντρο και για δάσος, ίσως σήμερα αυτή η πρωτοπορία να είναι το δέντρο και δάσος ακριβώς οι μάζες αυτές, χωρίς το τράβηγμα των οποίων στη μαζική πολιτική δράση κάθε συζήτηση για επανάσταση είναι κούφια λόγια. Τώρα, αν κάποιος πιστεύει ότι οι μάζες αυτές θα τραβηχτούν σήμερα στη μαζική πολιτική δράση με σύνθημα τη δικτατορία του προλεταριάτου και το σοσιαλισμό, είναι δικαίωμά του να το πιστεύει, αλλά ο Λένιν τον οποίο επικαλείται, έχει άλλη άποψη. Και μαζί του, υπάρχει και η διεθνής εμπειρία. Ούτε μια επανάσταση δεν υπήρξε ιστορικά, από τον Οκτώβρη και μετά, με τη μορφή και τα χαρακτηριστικά που ισχυρίζεται ότι αυτή θα έχει ο Άναυδος. Και παρ'όλα αυτά, το τεράστιο αυτό ζήτημα της πρακτικής πείρας της ζωής, το προσπερνάς με λοιδωρίες, θεωρητικολογίες περί "αναλλοίωτων σταθερών" και άλλα παρόμοια. Κρίμα.

    Κάτι άλλες χοντράδες τώρα περί αγραμματοσύνης κλπ. τα προσπερνώ, αυτά λέγονται πάνω στην κουβέντα. Με τον καιρό, θα μάθουμε "να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά". Που θα πάει...

    Γράκχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. " Έγραψα για τη μόνη υπαρκτή επανάσταση που θα μπορούσε ΤΟΤΕ να γίνει."

      Δηλαδή για πετυχημένη ούτε λόγος;

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
  43. @γρακχε για να μιλησουμε ησυχα και απλα πρεπει να λεμε τα συκα συκα και τη σκαφη σκαφη. Το να διαστρεβλωνεις ότι λεμε και γραφουμε δεν βοηθα στο να συζηταμε ησυχα και απλα. Δεν μιλησε κανεις για το συνθημα της επαναστασης αυτό είναι συγκυριακο και σημερα δεν βρισκομαστε σε επαναστατικη κατασταση.
    Σε πολιτικη δραση οι μαζες τραβιουνται ακριβως στο στοχο να αλλαξει χερια η εξουσια αφου σημερα αυτό που βιωνουμε δεν είναι τιποτε άλλο από την αποτυχια του συστηματος να λυσει τις αντιφασεις του σε φιλολαικη κατευθυνση (πιστευεις ότι μπορει ?)
    Ο στοχος όμως της επαναστασης δεν είναι άλλος από αυτό που εγραψα αρχικα δικτατορια του προλεταριατου και σοσιαλισμος (εκτος κι αν εχεις κατι άλλο να προτεινεις).

    Αυτό που έγραψα αρχικα είναι ότι η γνωση για το τι θα συμβει μετα την επικρατηση της προλεταριακης επαναστασης υπαρχει σε ολους τους χωρους που το 1917 πιστεψαν κατι διαφορετικο περα και εξω από τη διακτατορια του προλεταριατου και την οικοδομηση του σοσιαλισμου Με βαση αυτή τη γνωση θα πραξουν στη διαρκεια της επαναστασης του μελλοντος. Οποιος θελει να επναλαβει την ιστορια μονο σα φαρσα η σαν τραγωδια θα την δει οσα τσιτατα και να αραδιαζει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Καλησπέρα και πάλι.

    Καλό είναι να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας, Άναυδε. Η φράση "ο στόχος της επανάστασης είναι δικτατορία του προλεταριάτου και σοσιαλισμός" στο μεν μισό της σκέλος, το σκέλος "κατάκτηση της εξουσίας", είναι ισοδύναμη με τη φράση "ο ήλιος ανατέλλει από την ανατολή", κοινώς μια κοινότυπη ταυτολογία. Κάθε μαρξιστής κατανοεί και συμφωνεί με το ότι η επανάσταση έχει ως στόχο τη συντριβή του κράτους της αστικής τάξης και την αντικατάστασή του με μια μορφή της δικτατορίας του προλεταριάτου, εκείνη που αντιστοιχεί στα χαρακτηριστικά της δοσμένης χώρας. Η συζήτηση ξεκινά από κει και πέρα, αν δεν το'χεις καταλάβει.

    Το δεύτερο σκέλος της φράσης ("...και σοσιαλισμός") δε λέει τίποτε έτσι όπως είναι διατυπωμένο. Στην τελευταία σου παρέμβαση, λες ότι δε μιλάς για το σύνθημα της επανάστασης, αλλά για το στόχο της. Γενικά, ο στόχος των ΚΚ πάντα (πρέπει να) είναι να οδηγήσουν την επανάσταση ΜΕΧΡΙ το σοσιαλισμό και να ηγηθούν στην προσπάθεια οικοδόμησής του. Αν αυτό λες και εννοείς, τότε συμφωνούμε, αλλά κι αυτό είναι εξίσου ταυτολογία με το προηγούμενο, τίποτε το καινούργιο και τίποτε από το οποίο να απορρέουν συγκεκριμένα καθήκοντα σε συγκεκριμένες στιγμές και καμπές της ταξικής πάλης. Επίσης και οι δυο συμφωνήσαμε ότι τα συνθήματα με τα οποία θα ξεκινήσει η επανάσταση δε μπορούμε να τα προβλέψουμε από τώρα. Άρα, ούτε αυτό είναι αντικείμενο συζήτησης αυτή τη στιγμή. Τι απομένει;

    Εκείνο λοιπόν που οφείλεις/ουμε να κάνεις/ουμε είναι να διατυπώσεις/ουμε τα πολιτικά εκείνα συνθήματα που σήμερα μπορούν να τραβήξουν τις μάζες των μικροαστών και των καθυστερημένων πολιτικά (σε σχέση με την επαναστατική πρωτοπορία) εργατών στη μαζική πολιτική δράση, γιατί ο Λένιν λέει ότι αν δεν το κάνουμε αυτό σήμερα και δεν το κάνουμε σωστά και επιτυχημένα, η επανάσταση δε θα έρθει ποτέ και η επίκλησή της είναι κούφια λόγια. Και το ερώτημα είναι: τα συνθήματα με τα οποία ΣΗΜΕΡΑ, σε μη επαναστατικές συνθήκες, το επαναστατικό ΚΚ επιδιώκει να τραβήξει στη μαζική πολιτική πάλη στο πλευρό της πρωτοπορίας του προλεταριάτου τις μάζες των πολιτικά καθυστερημένων εργατών και μικροαστών, θα είναι "δικτατορία του προλεταριάτου και σοσιαλισμός" ή κάποια άλλα και ποια;

    Αν ήθελες να απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα, θα σου ήμουν υπόχρεος. Αν πάλι όχι, δε βλέπω να έχει νόημα η συνέχιση της συζήτησης με κοινοτυπίες στις οποίες συμφωνούμε.

    Γράκχος

    ΥΓ. ΟΧΕΠ, το αντάρτικο της δεκαετίας του '40 ηττήθηκε λόγω ανεπάρκειας (ηθελημένης ή αθέλητης) της ηγεσίας του στην πρώτη φάση και λόγω προδοσίας από μέσα και έξω τη δεύτερη. Οι "ερμηνείες" που "ξεπλένουν" με δήθεν "επαναστατικές αναλύσεις" τις ευθύνες της οπορτουνιστικής φράξιας Σιάντου-Παρτσαλίδη-Βαφειάδη και σια, αυτών που μετά έφτιαξαν το "εσ" δηλαδή, μου μυρίζουν πολύ έντονα σκοπιμότητες που δε θέλω καν να σκεφθώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μιας που σου αρέσουν τα τσιτάτα πάρε και ένα ακόμα περί προδοσίας:
      «Οταν προχωράς στη διασαφήνιση των αιτιών της επιτυχίας της αντεπανάστασης, σπρώχνεσαι από παντού στην έτοιμη απάντηση, ότι είναι δήθεν δουλειά του κυρίου Α ή του πολίτη Β, που «πρόδωσαν» το λαό. Αυτή η απάντηση, ανάλογα με τις συνθήκες, μπορεί να είναι σωστή ή όχι, όμως σε καμιά περίπτωση δεν εξηγεί τίποτα, ούτε δείχνει πώς μπορούσε να συμβεί, ότι ο «λαός» επέτρεψε να τον προδώσουν.

      Και είναι θλιβερό το μέλλον του πολιτικού κόμματος, εάν όλο του το κεφάλαιο συνίσταται στη γνώση μόνο εκείνου του γεγονότος, ότι ο τάδε άνθρωπος δεν αξίζει την εμπιστοσύνη».

      (Φρ. Ενγκελς, «Επανάσταση και αντεπανάσταση στη Γερμανία»)

      Τώρα από την άλλη εμένα μου μυρίζουν έντονα οι δικές σου σκοπιμότητες να μην αναλύεις επί της ουσίας το ζήτημα και να φορτώνεις τις αιτίες της ήττας στον ένα και στον άλλο ηγέτη του ΚΚΕ. Ισως γιατί δεν διαφέρει πολύ από την ανάλυση τόσων και τόσων χώρων που βρίζουν στο πρόσωπο του Σιάντου την "προδοσία" για να έρθουν και να αποδεχθούν αυτούσια την αυτάπατη της Βάρκιζας στην ουσία.

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
  45. Ρε, μπας και μας δουλεύουν οι δημοσκόποι;
    Το δογματικό-σεχταριστικό ΚΚΕ ροκανίζει τις απώλειες του 2012, τουλάχιστον στον καναπέ.
    Αειντε, την Τρίτη, που θάχει γίνει και η "αξιολόγηση" και ...όλοι θα πανηγυρίζουν για την (μία ακόμη...) νίκη τους, να τους τρομάξουμε λιγουλάκι!
    Εχει μεγάλη σημασία, αυτό to KKE να δυναμώνει.
    Κι όχι μόνο για την Ελλάδα. Πολλά βλέμματα είναι καρφωμένα απάνω μας.....
    ΚΚΕ, ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ "ΣΕΧΤΑΡΙΣΤΙΚΑ"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Ένα σχόλιο του Άραχθου -που απευθυνόταν στον Άναυδο- είχε παραπέσει στα ανεπιθύμητα και το αντιλήφθηκα μερικές μέρες αργότερα.

    Μπορείτε να το δείτε εδώ

    http://sfyrodrepano.blogspot.gr/2017/02/blog-post_12.html?showComment=1487190876708#c3248522486304351017

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Αφου εστω και με το τσιγκελι συμφωνησες ποιος εντελει είναι ο στοχος της επαναστασης (που οσο κι αν επιμενεις δεν είναι ταυτοτικη η σχεση της λεξης επανασταση με τους στοχους της υπαρχει πχ η αστικοδημοκρατικη ή η εθνικοαπελευθερωτικη επανασταση) αναζητεις τα συνθηματα που μπορουν να τραβηξουν τις μαζες

    Ελπιζω να κατανοεις οτι τετοια συνθηματα υποκεινται σε καποιους περιορισμους Πολύ συνοπτικα οποιαδηποτε συνολικη προταση πρεπει να μην σερνει το ΚΚΕ πισω από τους μικροαστους η ακομη χειροτερα πισω από μεριδες του κεφαλαιου με αλλα λογια τα συνθηματα δεν πρεπει και δεν μπορει να είναι διαχειριστικα Τετοια μορφη εχει η προταση του ΚΚΕ
    http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9236322

    εσυ ειμαι περιεργος τι διαφορετικο προτεινεις ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. αραχθε
    η στηριξη δυο σκυλιων του κεφαλαιου ακιτζι και αναστασιαδη και η παραδοση της κυπρου στον τουρκικο ιμπεριαλισμο αρκει

    απο το κειμενο
    (...)
    Το σχέδιο που συζητιέται μπορεί να οδηγήσει σε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, οδηγώντας στην επανένωση του νησιού και την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων. Εχει εξαιρετική σημασία το γεγονός ότι το υπό συζήτηση σχέδιο διαμορφώθηκε στην Κύπρο από τις ηγεσίες των δύο κοινοτήτων και όχι από κάποια ξένη δύναμη. Είναι επίσης σημαντικό ότι αντικατοπτρίζει μια πραγματική διάθεση μεγάλων τμημάτων των δύο κοινωνιών να δώσουν τέλος στη διχοτόμηση.
    (...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. @Σεχτάρ 1:25 π.μ.

    Μαζεύουν τα αναχώματα για να κάνουν μεγαλύτερο ανάχωμα αλλά δεν τους βγαίνει γιατί αν θα το κάνουν, θα χάσουν αρκετές ψήφους προς το ΚΚΕ. Η σκέψη του Λάου-Λάου στον ΑΝΤ1 για το 6% στα αριστερά του Σύριζα μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να περπατά.

    Την Δευτέρα 20/2/2017 πέρα του Γιούρογκρουπ, κλείνουν 2 χρόνια από την πρώτη μνημονιακή υπογραφή(*) με το χέρι του τότε υπουργού Βαρουφάκη. Τότε που γίνονταν στο Σύνταγμα πολύχρωμες συγκεντρώσεις στήριξης της πολυχρονεμένης μας -«αριστερής» με Κάμμενο- κυβέρνησης.

    Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

    (*)Η κοινή ανακοίνωση της παράτασης του 2ου μνημονίου του Γιούρογκρουπ, έγραφε συν τοις άλλοις πως το χρέος θα πληρωθεί στο ακέραιο και στην ώρα του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. ΟΧΕΠ, μου εξηγείς σε παρακαλώ από που προκύπτει από το (ολόσωστο) απόσπασμα του Ένγκελς που παρέθεσες, ότι η νίκη της αντεπανάστασης οφείλεται σώνει και καλά σε λάθος στρατηγική;

    Μιας και θα κάνεις τον κόπο να το ψάξεις, με πληροφορείς σε παρακαλώ και για το αν και που ο Λένιν απέδωσε την ήττα της επανάστασης του 1905 στη λάθος στρατηγική των μπολσεβίκων (την οποία ο ίδιος επεξεργάστηκε);

    Μήπως άραγε για την αποτυχία του γερμανικού ΚΚ να φράξει το δρόμο στο Χίτλερ το διάστημα '25-'33 έφταιξε η γραμμή του σοσιαλφασισμού και του "τάξη ενάντια σε τάξη" (με την οποία υποθέτω ότι συμφωνείς παντού και πάντα); Π.χ. για εμένα δεν έφταιξε αυτή...

    Τελικά ο Βαφειάδης ήταν ύποπτος για χαφιεδισμό και ο Παρτσαλίδης αναθεωρητής και αντικομματικός όπως εκτίμησε το Κόμμα του Ζαχαριάδη το '50 ή αυτές οι εκτιμήσεις αποπροσανατολίζουν τη συζήτηση από το "στρατηγικό πρόβλημα";

    Η προδοσία του Τίτο έπαιξε κάποιο ρόλο στην ήττα του ΔΣΕ ή κι αυτά είναι "δικαιολογίες που κρύβουν τη βαθύτερη συμφωνία με τη Βάρκιζα";

    Η "περίεργη" - στα όρια της υπονόμευσης - άρνηση μέρους του μηχανισμού συγκεκριμένων οργανώσεων (όπως η ΚΟΑ της οποίας η Επιτροπή Πόλης καθαιρέθηκε το 1948 με βαριές κατηγορίες ότι απέτυχε να εκπληρώσει την αποστολή της και δεν υλοποίησε τις κατευθύνσεις της 3ης Ολομέλειας της ΚΕ) να βγάλουν έγκαιρα και γρήγορα στο βουνό το σύνολο των δυνάμεων συγχρόνως με την ανάπτυξη του μαζικού κινήματος αντίστασης και ένοπλης δράσης στις πόλεις, έπαιξε ρόλο στο πρόβλημα των εφεδρειών του ΔΣΕ που, στρατιωτικά, αποδείχθηκε τελικά ανυπέρβλητο; Το ότι στην καθοδήγηση αυτών των οργανώσεων βρίσκονταν στελέχη που ασκούσαν κριτική στο Ζαχαριάδη και είχαν πρωτοστατήσει στους Λιβάνους, τις Καζέρτες και τις Βάρκιζες είναι κι αυτό τυχαίο και προϊόν συνομωσιολογίας ή όχι;

    Πώς σου φαίνεται το γεγονός ότι την κριτική ότι ο αγώνας του ΔΣΕ "άργησε να ξεκινήσει" την άσκησαν πρώτοι εκείνοι που αργότερα κατηγόρησαν το Ζαχαριάδη για "αντισοβιετισμό", "ανώμαλο καθεστώς", "χαφιεδισμό", "τυχοδιωκτισμό"; Με βάση τα παραπάνω, ήταν ρεαλιστική μια γραμμή προσανατολισμού στον ένοπλο αγώνα νωρίτερα από τότε που έγινε;

    Φτάνει με τη θεωρητικολογία. Αν έχεις την καλοσύνη, απαντάς στα παραπάνω;

    Γράκχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Και κάτι για τον Άναυδο.

    Πρώτον, σε οποιοδήποτε τύπο επανάστασης, οι κομμουνιστές παλεύουν να πάρουν την εξουσία, η οποία είναι μια μορφή της δικτατορίας του προλεταριάτου (τέτοια μορφή ήταν και η λαϊκή δημοκρατία, η δημοκρατική δικτατορία του προλεταριάτου και της αγροτιάς, τα σοβιέτ των εργατών, αγροτών και στρατιωτών κλπ.). Σε κάθε μια από αυτές τις μορφές, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της (που αντιστοιχούν στο χαρακτήρα της επανάστασης), το ΚΚ παλεύει να βαθαίνει ο σοσιαλιστικός προσανατολισμός και τελικά να νικήσει οριστικά. Με αυτή την έννοια, ναι είναι ταυτοτική η σχέση.

    Δεύτερον, προκειμένου να αποφύγεις το ερώτημα (γιατί άραγε;) μου αραδιάζεις ένα κατεβατό από μια προκήρυξη. Τα συνθήματα δεν είναι προκηρύξεις, φαντάζομαι το γνωρίζεις. Αλλά, ας το παραβλέψω αυτό και ας εξετάσουμε την προκήρυξη που έστειλες και η οποία αποτελεί, κατ'εσέ, την ενδεδειγμένη γραμμή. Ρωτάω, τα άμεσα πολιτικά συνθήματα για το σήμερα είναι:

    Α. Ανασύνταξη του κινήματος και κοινωνική συμμαχία σε κατεύθυνση ρήξης με τα μονοπώλια και τον καπιταλισμό που σημαίνει (ως ενιαίο σύνολο στόχων πάλης)
    * Πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ (τι σημαίνει στην πράξη το "συνδεδεμένη με την πάλη για την εργατική εξουσία"; Τι θα καλούμε τον εργάτη, το λαϊκό άνθρωπο ΆΜΕΣΑ, αύριο το πρωί, να παλέψει; Θα του πούμε "έλα να παλέψουμε για να βγει η Ελλάδα από την ΕΕ" ή θα του λέμε κάτι άλλο;)
    * Απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους
    * Πάλη για υπεράσπιση των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων (κι εδώ, όπως παραπάνω, τι θα τον καλέσουμε ΠΡΑΚΤΙΚΑ να κάνει για να συνδέεται η πάλη αυτή με την πάλη για το σοσιαλισμό;)
    * Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο (αλήθεια, το "έξω από το ΝΑΤΟ" μπαίνει ως άμεσος στόχος πάλης ή κι αυτός μπορεί να επιδιώκεται και από τμήματα της αστικής τάξης;)

    Ή, όπως γράφει πιο κάτω,

    Β. "Υπάρχει λύση για το λαό:
    * Κοινωνικοποίηση - κεντρικός σχεδιασμός
    * Εργατική εξουσία";;;

    Τελικά, ποιο από τα παραπάνω είναι το άμεσο πλαίσιο στόχων πάλης που μπορεί να τραβήξει ΣΗΜΕΡΑ τα πιο καθυστερημένα τμήματα του λαού και της εργατικής τάξης στη μαζική πολιτική πάλη και να ανοίγει το δρόμο στη ζύμωση της αναγκαιότητας του στρατηγικού μας στόχου; Το Α ή το Β; Ποιο μπαίνει για ζύμωση και ποιο για άμεση πάλη; Αν το Α είναι τα σημερινά πολιτικά συνθήματα και το Β η ζύμωση, τι χρειάζονται τα "από τη σκοπιά της πάλης για το σοσιαλισμό" δίπλα στο σύνθημα της αποδέσμευσης; Αφού ζυμώνουμε την προοπτική του σοσιαλισμού σαν τη μόνη αληθινά φιλολαϊκή, αυτόματα η πάλη για το σύνολο των συγκεκριμένων αυτών άμεσων συνθημάτων πάλης, δε συνδέεται με τη σοσιαλιστική προοπτική;

    Από την άλλη, αν το άμεσο πολιτικό σύνθημα είναι η εργατική εξουσία και η κοινωνικοποίηση, τι νόημα έχουν τα υπόλοιπα περί αποδέσμευσης κλπ; Παίρνουμε την εξουσία και μετά τα λύνουμε όλα. Επίσης, η κοινωνικοποίηση (η οποία ως έννοια εμπεριέχει τον κεντρικό σχεδιασμό, γιατί χωρίς αυτόν ταυτίζεται με την εθνικοποίηση) είναι άμεσο σύνθημα ή σύνθημα ζύμωσης; Γιατί αν είναι σύνθημα ζύμωσης, τότε είναι εντυπωσιακό ότι άμεσα για πάλη στο θέμα της ιδιοκτησίας, δε μπαίνει κάποιος στόχος πάλης (π.χ. εθνικοποίηση της γης και όλων των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής).

    Τελικά, πόσες γραμμές εμπερικλείονται σε δέκα αράδες κειμένου, θα μου εξηγήσεις;

    Γράκχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Αχ, αυτά τα "άμεσα"...πονηρούληδες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. @Γρακχε γραφεις σαν δικολαβος αλλα δειχνεις αξιοσημειωτη αδυναμια να κατανοησεις ένα μαλλον απλο κειμενο. Χρησιμοποιεις τα ουσιαστικα ουτε καν τα ρηματα της προκηρυξης για να με ρωτησεις τα αυτονοητα. Τα συνθηματα της προκηρυξης (δεν νομιζω ότι υπαρχει καποια απαγορευση να βαζει το Κομμα τα συνθηματα του σε μια προκηρυξη θα μπορουσε ισως να χρησιμοποιησει και μπαλονια αλλα θα υπηρχε προβλημα αναγνωσης τους) συνοψιζονται παρακατω (επαναληψη μητηρ μαθησεως για ολες σου τις ερωτησεις ):
    (…)
    Να συνδέσει την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ με την πάλη για συνολική ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την εργατική εξουσία, με βάση την κοινωνική ιδιοκτησία, τον κεντρικό σχεδιασμό, την ανάπτυξη σε όφελος του λαού.
    Απεμπλοκή της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.
    Να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο, την Ελλάδα.
    ….
    Να χαράξουν γραμμή πάλης που δεν αποσπά την υπεράσπιση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων, την πάλη για την ειρήνη των λαών από το να βάλουν τέλος στο βάρβαρο σύστημα της εκμετάλλευσης που φέρνει φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά.
    ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΟ ΚΚΕ
    ΓΙΑ ΔΥΝΑΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
    ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ - ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
    (…)

    Οσο για το αμεσο συνθημα αναρωτιεμαι κι εγω μηπως μπορεις να μας διαφωτησεις τι ακριβως σημαινει αμεσο πολιτικο συνθημα και πιο μπορει να είναι αυτό που να μην σερνει το κινημα πισω από το κεφαλαιο και τους μικροαστους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Άναυδε

    Θα ασχοληθώ με τη μεθοδολογία του κειμένου, αξιοποιώντας ως παράδειγμα την αποδέσμευση από την ΕΕ. Πώς βάζει το κόμμα το ζήτημα; Γράφει "...Να συνδέσει την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ με την πάλη για συνολική ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου...". Τι σημαίνει αυτό; Καταλαβαίνουν όλοι το ίδιο πράγμα; Προφανώς, όχι.

    Άλλος π.χ. θα καταλάβει από τη φράση αυτή ότι το ΚΚΕ παλεύει για να δημιουργηθεί ένα πλατύ λαϊκό ρεύμα υπέρ της αποδέσμευσης, στο οποίο οι δικές του δυνάμεις θα ζυμώνουν την ανάγκη η μάχη να δοθεί από τη σκοπιά της πάλης για την επανάσταση, το σοσιαλισμό, την κοινωνική ιδιοκτησία κλπ. Εγώ, ας πούμε, με αυτή την ερμηνεία συμφωνώ απόλυτα.

    Ένας άλλος, όμως, εξίσου καλά μπορεί να καταλάβει ότι με όποιο δε συμφωνεί με την επανάσταση και την εργατική εξουσία το ΚΚ δε μπορεί να παλέψει μαζί για την αποδέσμευση από την ΕΕ, παρά μόνο να του κάνει ζύμωση μέχρι να τα δεχτεί και τότε να παλέψει μαζί του για "όλο το πακέτο". Εγώ με αυτό διαφωνώ, γιατί έτσι παραιτείσαι από το καθήκον να τραβήξεις σήμερα κιόλας, στη μαζική πολιτική πάλη ακόμα και τμήματα μικροαστών και εργατών με καθυστερημένη συνείδηση, που κατανοούν την ανάγκη ρήξης των δεσμών με τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, αλλά δε φτάνουν ως το σημείο να κατανοήσουν ότι αυτή η ρήξη απαιτεί επαναστατική ανατροπή. Αυτή η "ερμηνεία" ενώ αποδίδει σε όλη την πολιτική δουλειά χαρακτήρα ζύμωσης, άμεσα προσανατολίζει μόνο σε οικονομική πάλη (συνδικαλιστικά αιτήματα). Αυτός ο συνδυασμός δεν πρόκειται ποτέ να οδηγήσει στην επανάσταση, ούτε καν στην αλλαγή συσχετισμών μέσα στο εργατικό κίνημα.

    Μια άλλη απορία μου, επίσης, έμεινε ασχολίαστη. Πώς βάζει το ΚΚΕ το ζήτημα της πάλης ενάντια στη συγκεντρωμένη καπιταλιστική ιδιοκτησία; Το κείμενο πάλι είναι ανοικτό σε ερμηνείες. Ζητά και παλεύει να περάσουν άμεσα, σήμερα στην κρατική ιδιοκτησία όλα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και η γη, παράλληλα με τη ζύμωση για την ανάγκη κεντρικού σχεδιασμού και την εθελοντική οργάνωση των φτωχών μεσοστρωμάτων σε συνεταιρισμούς, στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας; Αν ναι, τότε συμφωνώ μαζί του, μόνο που τότε το πρώτο σκέλος, το άμεσο πολιτικό σύνθημα λέγεται όπως λεγόταν από τον καιρό του Λένιν: "εθνικοποίηση της γης και των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής". Τα συνθήματα "κεντρικός σχεδιασμός, συνεταιρισμός και εργατική-λαϊκή εξουσία", στο σχήμα αυτό, μπαίνουν για ζύμωση. Σε αυτό συμφωνώ απόλυτα.

    Αν πάλι το κείμενο εννοεί ότι όλα "παραπέμπονται" στην εξουσία και το κεντρικό σχεδιασμό (πρώτα θα πάρουμε την εξουσία και μετά θα κοινωνικοποιήσουμε κλπ.), τότε στην πράξη κι εδώ γίνεται λόγος μόνο για ζύμωση, δεν τίθεται κανένα πολιτικό σύνθημα για άμεση διεκδίκηση και, απλώς, προελαύνει ο οικονομισμός.

    Αλήθεια, μπορεί να υπάρξει εθνικοποίηση χωρίς λαϊκή εξουσία; κατηγορηματικά: ΟΧΙ. Το ζήτημα είναι, όμως, να πειστεί για αυτό ο εργάτης που ακόμα δεν έχει επαναστατική συνείδηση, που πιστεύει ότι αν πάρει το σημερινό κράτος στα χέρια του την ιδιοκτησία του συγκεντρωμένου πλούτου αυτό θα λύσει το ζήτημα. Για να πειστεί αυτός ο εργάτης ότι το σημερινό κράτος ακόμα κι αν κρατικοποιήσει ένα-δυο μονοπώλια (α) αποκλείεται να εθνικοποιήσει όλα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και τη γη και, (β) ότι αυτή η κουτσή κρατικοποίηση δε θα οδηγήσει σε ριζικές αλλαγές στην κατάστασή του, δεν αρκεί μόνο η "απ'έξω" ζύμωση. Προϋπόθεση για να "πιάνει τόπο" η ζύμωση αυτή, είναι να διεξάγεται στο έδαφος της κοινής πάλης για την εθνικοποίηση. Έξω από αυτή την κοινή πάλη, πάνω σε αυτόν τον εξόχως πολιτικό στόχο πάλης, υπάρχει μόνο ο άγονος συνδυασμός οικονομικού αγώνα για τα αμυντικά αιτήματα (μισθός, ασφάλιση κλπ.) και αφηρημένης ιδεολογικής ζύμωσης για την ανάγκη του σοσιαλισμού, συνδυασμός που στην πράξη οδηγεί στο ρεφορμισμό με "αγωνιστικές περγαμηνές" και όχι στη διαμόρφωση αντικαπιταλιστικής συνείδησης.

    Γράκχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Και κάτι ακόμη, για το ζήτημα του πολέμου.

    Αυτή τη στιγμή, η χώρα δε δέχεται επίθεση από κανέναν. Αντίθετα, συμμετέχει με τα μπούνια σε έναν "επιτιθέμενο" ιμπεριαλιστικό συνασπισμό. Η έξαρση της τουρκικής επιθετικότητας είναι κι αυτή απόρροια των αντιθέσεων στο πλαίσιο αυτού του συνασπισμού, εξ ου και ο δυνητικός (ή ας πούμε και πραγματικός) κίνδυνος για σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα. Στις συνθήκες αυτές και χωρίς να ξέρουμε αν, πώς, πότε και υπό ποιες συνθήκες θα δεχθεί η χώρα επίθεση - δηλαδή χωρίς να είμαστε σε θέση από τώρα να προσδιορίσουμε το χαρακτήρα ενός ελληνοτουρκικού πολέμου – η συζήτηση για τη στάση του ΚΚ σε αυτόν είναι άκαιρη, αν όχι και «περίεργη». Αντίθετα, εκείνο που είναι υπερ-επίκαιρο είναι η πάλη ενάντια στις επεμβάσεις που ήδη συμμετέχει η χώρα ως μέλος του ΝΑΤΟ: στη Συρία, την Ουκρανία, τη Λιβύη, τα Βαλκάνια κλπ., πάλη που οδηγεί ευθέως στο αίτημα της εξόδου από το ΝΑΤΟ.

    Το καθήκον σήμερα είναι να σηκωθεί "γη και ουρανός" για να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο, να βγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, να κλείσουν οι βάσεις, να καταγγελθούν όλες οι ιμπεριαλιστικές συμφωνίες στις οποίες συμμετέχει η χώρα ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Στην πάλη αυτή πρέπει να συσπειρωθεί κάθε εργάτης, εργαζόμενος κλπ. που συμφωνεί στα παραπάνω. Χωρίς αυτό, κάθε συζήτηση για "σύνδεση της πάλης για υπεράσπιση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων σε έναν ενδεχόμενο αμυντικό πόλεμο με την πάλη για το σοσιαλισμό" είναι κούφια λόγια. Κι εδώ, τη ζύμωση έχει νόημα να τη διεξάγουμε στο έδαφος της υπαρκτής πάλης σε υπαρκτά μέτωπα και στόχους. Αφηρημένη ζύμωση χωρίς δράση στο σήμερα δεν οδηγεί πουθενά. Ή, μάλλον, οδηγεί: στην άμβλυνση του αντιιμπεριαλιστικού κριτηρίου των μαζών, που σπρώχνονται στην αγκαλιά της εθνικιστικής ακροδεξιάς ή της κοσμοπολίτικης ΝΑΤΟικής "κεντροαριστεράς/κεντροδεξιάς" και "αριστεράς".

    Σαφής κατεύθυνση και γραμμή για τα παραπάνω από το κείμενο δεν προκύπτει. Κι εδώ η διγλωσσία που παρατηρείται και στα άλλα δυο παραδείγματα.

    Νομίζω ότι έκανα τη δική μου θέση πάρα πολύ σαφή.

    Γράκχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Τα πολλα λογια είναι φτωχεια
    Κινημα εναντια στην ΕΕ που δεν συνδυαζει τον αγωνα για λαικη εξουσια είναι σημερα ένα διαχειριστικο φιλοκαπιταλιστικο κινημα.
    Κοινη παλη για εθνικοποιηση καποιων μονοπολιων είναι απλως ένα καραμανλικο-παπανδρεικο deja vue η πιο ορθα ένα κευνσιανο deja vue. Και παλι υποτασσει τη τακτικη και τη στρατηγικη στη διαχειρηση του καπιταλισμου
    Εννοειται ότι πρεπει να υπαρχει κινητοποιηση για την αμεση αποσυρση των ελ, δυναμεων από οπου γης για την απομακρυνση της σουδας κλπ (η ΕΕΔΥΕ μολις την προηγουμενη εβδομαδα διαδηλωνε στα χανια για την επισκεψη του αεροπλανοφορου)
    Είναι το λιγοτερο όμως αφελεια να αδιαφορεις για το αμεσο μελλον και τον τροπο που ο καπιταλισμο εντελει θα λυσει και αυτή την κριση. Ο τροπος είναι ο πολεμος κι εκι από τωρα πρεπει να ετοιμαζεσαι. Το ΚΚΕ θεωρει τη βαρκιζα τραγικο λαθος και όχι μερος της στρατηγικης του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. «Αλήθεια, μπορεί να υπάρξει εθνικοποίηση χωρίς λαϊκή εξουσία; ΟΧΙ»

    Ε Ναι. Καραμανλής 1974. κάποιες ΔΕΚΟ - ΔΕΗ. ΠΑΣΟΚ 1981. Κρατικοποίηση προβληματικών με αγορά από τους ιδιοκτήτες.

    Άλλο εθνικοποίηση άλλο κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.

    Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Άναυδε καλό μεσημέρι

    Αν σκοπός σου δεν είναι να τσακωθούμε πάση θυσία, τότε αναρωτιέμαι για την ικανότητά σου να διαβάζεις αυτό ακριβώς που σου γράφει ο άλλος και όχι αυτό που εσύ υποπτεύεσαι (ή θα ήθελες ή θα σε βόλευε ή, ή...) ότι σου γράφει.

    Μου εξηγείς τι σημαίνει ΠΡΑΚΤΙΚΑ η φράση "αγώνας για τη λαϊκή εξουσία" ΣΗΜΕΡΑ; Δηλαδή, τι θα κάνει ένα ΚΚ σε μη επαναστατικές συνθήκες; Θα βάζει τη λαϊκή εξουσία ως αίτημα σε απεργίες; θα καταθέτει προτάσεις νόμου στη βουλή; Θα μαζεύει υπογραφές; Τι διάβολο σημαίνει αυτός ο περίφημος αγώνας για τη λαϊκή εξουσία ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, στις σημερινές, μη επαναστατικές συνθήκες, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΖΥΜΩΣΗ για την ανάγκη η πάλη του κινήματος (οικονομική, πολιτική, ιδεολογική) ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ; Πέραν αυτού τι άλλο μπορεί να κάνει το ΚΚ σήμερα για το θέμα αυτό; Προφανώς, τίποτε.

    Αφού λοιπόν σε μη επαναστατικές συνθήκες μόνο ζύμωση μπορεί να γίνει για τη λαϊκή εξουσία, μου εξηγείς ΠΟΥ ΔΙΑΦΩΝΕΙΣ με αυτό που έγραψα εγώ παραπάνω; Κοινή δράση στο κίνημα για τη διαμόρφωση ενός μαζικού λαϊκού ρεύματος υπέρ της αποδέσμευσης, μέσα στο οποίο οι κομμουνιστές θα ζυμώνουν την ανάγκη να δίνεται η μάχη με όρους εαπαστατικής ανατροπής. Αυτό, δηλαδή, δεν είναι "συνδυασμός της πάλης για αποδέσμευση με την πάλη για την εξουσία"; Στην πραγματικότητα, όχι απλά είναι, αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να συνδυαστούν. Η άλλη "ερμηνεία" (την οποία σου εξήγησα και την οποία ακόμα δεν έχω καταλάβει αν δέχεσαι ή όχι) στην πραγματικότητα δεν είναι γραμμή πάλης, αλλά μόνο ζύμωσης τόσο για την αποδέσμευση, όσο και για την εξουσία. Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνεις;

    Επίσης, όταν σου γράφω για εθνικοποίηση της γης και των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, για όνομα του θεού, μη μου γράφεις για το τι σημαίνει η κρατικοποίηση μερικών υπερχρεωμένων ΔΕΚΟ του Καραμανλή και του Παπανδρέου γιατί προφανώς έχεις μπλέξει άσχετα μεταξύ τους πράγματα. Η εθνικοποίηση της γης και ΟΛΩΝ των μονοπωλίων είναι επαναστατικό μέτρο που μόνο μια επαναστατική κυβέρνηση μπορεί να πάρει. Το βάζεις σήμερα σα σύνθημα πάλης, δεμένο με τη ζύμωση για την ανάγκη εγκαθίδρυσης επαναστατικής εξουσίας και κεντρικού σχεδιασμού, αυτό που σου εξήγησα δηλαδή παραπάνω. Κι εδώ δεν καταλαβαίνω σε τι ακριβώς διαφωνείς.

    Όσο για τον πόλεμο, το δικό μου point ήταν ότι χωρίς την πάλη πάνω σε αιτήματα αιχμής του σήμερα (έξω από το ΝΑΤΟ, έξω οι βάσεις, πίσω όλα τα στρατεύματα κλπ.), δε μπορείς και δεν έχει νόημα καμία ζύμωση για - ούτως ή άλλως - ακαθόριστα καθήκοντα του αύριο. Αλλά και καθορισμένα - ας πούμε αφού μάλλον εσύ έτσι τα θεωρείς - να ήταν, πάλι έξω από τη δράση πάνω στους σημερινούς, επίκαιρους στόχους πάλης, είναι κούφια λόγια.

    Γράκχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Κούφιο το ένα, κούφιο το άλλο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Συμφωνα με την απποφαση του 6ου συνεδριου της 3ης διεθνους, η δικαιωση της γραμμης ενος κκ ειναι αναλογη με την σχεση που η συμμαχια στην οποια συμμετεχει, εχει με τον ιμπεριαλισμο δηλαδη αν ειναι αντι-ιμπεριαλιστικη ή αν δεν ειναι. Οσο τα καθεστωτα της μεσης ανατολης κτλ, ειχαν καλες σχεσεις με το μπλοκ του 'υπαρκτου', οσο αυτα ηταν αντιιμπεριαλιστικα, τα κκ συμμετειχαν σε αυτα. Επισις στο παραδειγμα του Αλιεντε, παρολες τις αυταπατες του, επεσε μαχομενος εναντια στο πραξικοπημα που ο ιμπεριαλισμος εξυφανε εναντιον της λαικης ενοτητας.

    Σημερα οπου τα καθεστωτα αυτα συνεργαζονται με την Ρωσια, πρεπει να εξηγηθει το κατα ποσον ειναι αυτη η συμμαχια σε αντιιμπεριαλιστικη κατευθυνση, ή ειναι απλως συμμαχια των wannabe ιμπεριαλιστων εναντιων των ανταγωνιστων τους.

    Η συνεργασια της Βενεζουελας με την Mercosur, δεν ειναι καλο σημαδι, αλλα απο την αλλη, οι προσπαθειες του ιμπεριαλισμου να ανατρεψει την κυβερνηση σε Βενεζουελα, Βραζιλια, ειναι ενδειξη οτι σωστα τα κκ συμμετεχουν ή κριτικα υποστηριζουν αυτες τις κυβερνησεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. παλι εσυ τσ εδω;
    ελα φυγε απ' εδω δεν πειθεις.
    go back mister του-σου
    jimmako και ψου-ψου

    jimmy hedrix

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Δεν μπορώ να κρίνω τη δυναμική ή την ιδεολογική και πολιτική κατάληξη των αναζητήσεων του αναρχικού χώρου που κάνει εκδήλωση για το ΔΣΕ ή να τους εντάξω σε κάποιο είδος αντιιιμπεριαλισμού. Για μένα το σοβαρό θέμα όπως το θέτει το Απολίθωμα στην αρχή της ανάρτησης είναι αν η λενινιστική προσέγγιση του ιμπεριαλισμού βασίζεται στην ύπαρξη μονοπωλίων και εξαγωγής κεφαλαίου ή στη χούφτα των χωρών που καταπιέζουν τα υπόλοιπα. Λοιπόν, στα πέντε κριτήρια του Λένιν τα πράγματα είανι σαφή σε πείσμα όσων συσκοτίζουν τη λενινιστική θεση: ο ιμπεριαλισμός παραπέμπει και στην κυριαρχία των μονοπωλίων και στο προβάδισμα της εξαγωγής κεφαλαίου έναντι των εμπορευμάτων, αλλά και στην άμεση κατοχή ή στον έμμεσο έλεγχο πολλών χωρών από τις λίγες μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης. Αυτό που στα λενινιστικά κριτήρια επιτρέπει και το ένα γνώρισμα και το άλλο, είναι η θέση του Λένιν ότι στον ιμπεριαλισμό έχει ολοκληρωθεί το εδαφικό μοίρασμα των αγορών του πλανήτη από τα μεγάλα μονοπώλια των ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών, ώστε αναδιανομή γίνεται μόνο με πόλεμο. Και όταν μιλάμε για εδαφικό μοίρασμα είναι σαφές ότι σε αυτό δεν μπορούν να συμμετέχουν επί ίσοις όροις οι καπιταλιστές όλων των κρατών: άλλα κράτη (δηλαδή τα μονοπώλια τους) κυριαρχούν ελέγχοντας με προνομιακό τρόπο ολόκληρες περιοχές και αγορές κάνοντας χρήση της στρατιωτικής ισχύος τους, άλλοι καπιταλιστές συμμαχούν με τα ισχυρότερα ξένα κράτη για να έχουν μερίδιο από τη λεία από υποδεέστερη θέση (πρόκειται για τα εξαρτημένα κράτη των οποίων οι αστοί άλλοτε κερδίζουν άλλοτε χάνουν ανάλογα με την πορεία των εξελίξεων και των συμμαχιών τους)και άλλες χώρες συντρίβονται με ανοικτή στρατιωτική κατοχή (π,χ Ιράκ, Λιβύη) με τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου τους να εξοντώνονται και στη θέση του να αναφύονταο άλλα που έχουν αγαστές σχέσεις με τους νέους νικητές. Σίγουρα, περισσότερα κράτη έχουν ενταχθεί στη χούφτα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε σχέση με τις αρ4χές του 20ου αιώνα, πολύ λιγότερα αποτελούν κανονικές αποικίες των μεγάλων δυνάμεων (κυρίως στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική), εντούτοις πολλά περισσότερα καπιταλιστικά κράτη σήμερα βρίσκονται στην ενδιάμεση βαθμίδα των εξαρτημένων χωρών, χωρίς καμία πιθανότητα αναβάθμισης τους στο ιμπεριαλιστικό σύστημα λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης, της ασθενούς δημογραφικής , στρατιωτικής και οικονομικής ισχύος τους. Και για να τελειώνουμε με το παραμύθι : το ότι μια καπιταλιστική χώρα είναι εξαρτημένη, δε συνεπάγεται ότι οι κομμουνιστές οφείλουν να στηρίξουν την εθνική αστική τάξη έναντι των ξένων επικυριάρχων-προστατών. Για να αποφύγουμε το σκόπελο μιας λανθασμένης και επιζήμιας τακτικής συμμαχιών του κομμουνιστικού κινήματος του παρελθόντος, δε σημαίνει ότι πρέπει να κόβουμε και να ράβουμε επιλεκτικά τα λενινιστικά κριτήρια που πρέπει να τα προσλαμβάνουμε στην ολότητα τους ή να αρνούμαστε την εξάρτηση, ενώ η πραγματικότητα βοά για το αντίθετο
    Κνιτάκος 1998

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. ΤΣ, δεν πέρασε πολύς καιρός από την τελευταία φορά και δε βλέπω να έχει αλλάξει κάτι, όταν πχ αφήνεις βασικά το ίδιο σχόλιο σε δύο διαφορετικές αναρτήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. σε μη επανασταστικες συνθηκες είναι υποχρεωτικη η προπαγανδιση από μερους του ΚΚΕ τοσο η λαικη εξουσια οσο και ο τροπος με τον οποιο αυτή θα κατακτηθει. Αυτος είναι ο ρολος κάθε κομμουνιστικου κομματος από το 1917 και μετα. Οποιος διαφωνει με αυτό δεν εχει σχεση με το μαρξισμο λενινισμο Αυτοματα οταν και εφοσον προκυψει επανασταστικη κατασταση και δια αποκαλυψεως ουτε τα μελη του ΚΚΕ δεν θα ξερουν γιατι παλευουν. Ολες οι πτυχες πρεπει να είναι γνωστες και να ζυμονονται από πριν στον στενο και ευρυ περιγυρο. Επισης πρεπει να προπαγανδιζεται η λαικη εξουσια σαν εναλλακτικη στον καπιταλισμο ακομη και στις πιο καθυστερημενες μαζες ασχετα αν η αφρμη μπορει να είναι ένα συγκεκριμενο προβλημα Η αντεπανασταση εχει στερησει από την εργατικη ταξη το οραμα της οποτε καθημερινα θα πρεπει να παλευεται και να προπαγανδιζεται ο νεος κοσμος
    Κοινη δραση με μονο στοχο την αποδεσμευση ηταν ορθη τακτικη ως και πριν 10 περιπου χρονια Τωρα που η μεχρι χθες αναμφισβητητη επιλογη της αστικης ταξης εχει φθαρει στα ματια πολλων είναι η ωρα να πας παρακατω και να προσθεσεις τη φραση με λαικη εξουσια ώστε να τραβηξεις αυτυς που με κοπο σημερα αμφισβητουν την ΕΕ να αμφισβητισουν το συστημα Επισης θωρακιζεσαι από το να συρθεις πισω από μεριδες του κεφαλαιου που ξανασκεφτονται το ευρω
    Ο χρονος είναι πυκνος το μπρεξιτ εδειξε ότι εξοδος από την εε μπορει να γινει και από τους αστους χωρις ουτε μια ρωγμη στην εξουσια τους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Άναυδε, λες και ξαναλές πόσο αναγκαίο είναι να «παλεύουμε για το νέο κόσμο». Σε ρώτησα πιο πάνω τι σημαίνει αυτό ΣΗΜΕΡΑ, ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ πέρα από ζύμωση (που είναι αυτονόητα αναγκαία, ανεξαρτήτων συνθηκών) και έκανες πως δεν είδες και δεν άκουσες. Γιατί;

    Σήμερα «πάλη για τη λαϊκή εξουσία σημαίνει» (α) ζύμωση για την αναγκαιότητα και το αναπόφευκτό της και (β) τράβηγμα των μαζών στον πολιτικό αγώνα με τα κατάλληλα πολιτικά συνθήματα τακτικής. Χωρίς το (β), το (α) από μόνο του (ακόμα και μαζί με τον οικονομικό αγώνα), δεν αρκεί για να ωριμάζει η αντικαπιταλιστική συνείδηση. Η επαναστατική πάλη είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΛΗ. Επομένως, η αντίστοιχη συνείδηση αναπτύσσεται ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ στον πολιτικό αγώνα πάνω σε στόχους πάλης που είναι, από τη μια μεριά, τόσο προωθημένοι όσο χρειάζεται για να μην είναι διαχειριστικοί και ενσωματώσιμοι και, από την άλλη, τόσο «μίνιμουμ» όσο χρειάζεται για να μπορούν να αγκαλιαστούν από τις μάζες και να τις οδηγήσουν στο δρόμο της μαζικής πολιτικής δράσης.

    Για να μην παίζουμε με τις λέξεις, είτε το πεις προπαγάνδα, είτε ζύμωση, είτε αγκιτάτσια κλπ., σημασία έχει ότι σε μη επαναστατικές συνθήκες, το ζήτημα της εξουσίας δεν μπορεί να μπαίνει για άμεση διεκδίκηση, οπότε δε μπορεί να είναι εκείνο το πολιτικό σύνθημα που θα τραβήξει τις πλατιές εργατικές-λαϊκές μάζες στην πολιτική πάλη, στο πλευρό της πρωτοπορίας και του ΚΚ. Όταν λοιπόν μιλάμε για «σύνδεση του τάδε συνθήματος με τον αγώνα για τη λαϊκή εξουσία» πρέπει να το καταλαβαίνουμε ως συνδυασμό του καθήκοντος να βάλουμε δραστήρια τις μάζες να παλέψουν πάνω στο σύνθημα αυτό, με τη ζύμωση από τις δυνάμεις μας του αναγκαίου της άλλης εξουσίας. Μόνο μέσα στην πολιτική πάλη μπορεί να βρίσκει εύφορο έδαφος η ζύμωσή μας για να καρποφορήσει. Έτσι το καταλαβαίνω εγώ το όλο θέμα.

    Είναι μια άλλη συζήτηση το αν η διατύπωση του συνθήματος πρέπει να είναι τέτοια ή αλλιώτικη, προκειμένου να μην το μετατρέπει σε ενσωματώσιμο και διαχειριστικό. Έχει βάση ο προβληματισμός σου ότι, σήμερα, ανεξάρτητα από την προσήλωση της αστικής μας τάξης στον ευρωατλαντισμό (που είναι δεδομένη και έτσι την εκτιμούν και οι Θέσεις της ΚΕ για το 20ο Συνέδριο), η όξυνση των αντιθέσεων στο εσωτερικό του τελευταίου ίσως οδηγήσουν σε de facto «αποπομπή» της χώρας από την ΕΕ ή ακόμα και σε συνδυασμό με διάλυση και «ανασύνθεσή» της σε άλλη μορφή. Αυτό, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στο πως θα διατυπώνεται το σύνθημα. Αυτό, όμως, δεν αφορά το αν θα το κάνουμε, αλλά το πώς.

    Έτσι, π.χ. το σύνθημα «έξω η Ελλάδα από κάθε ιμπεριαλιστική ένωση και συμμαχία (ΝΑΤΟ, ΕΕ κλπ.)» μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο (μαζί με τα συνθήματα για «εθνικοποίηση της γης και όλων των μονοπωλίων» και για «μονομερή διαγραφή του χρέους») χωρίς να «στενεύει» τη λαϊκή πάλη στη μια ή στην άλλη μορφή που θα παίρνει η πρόσδεση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό άρμα, αλλά να την κατευθύνει ενάντια στο περιεχόμενο της πρόσδεσης αυτής. Είναι η ώρα, ακριβώς επειδή η συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις (ειδικά στην ΕΕ) έχει φθαρεί στη συνείδηση του λαού, να ξεδιπλωθεί σε όλη της την ένταση η πάλη για να διαμορφωθεί ένα πλατύ, λαϊκό ρεύμα υπέρ της αποχώρησης της χώρας από κάθε ιμπεριαλιστική ένωση και συμφωνία με την οποία είναι δεμένη στα ιμπεριαλιστικά δεσμά. Μέσα σε αυτό το πλατύ, λαϊκό ρεύμα που μπορεί και πρέπει να πάρει πολύμορφα χαρακτηριστικά (επιτροπές αγώνα, πρωτοβουλίες, συλλαλητήρια, εκδηλώσεις κλπ.) είναι αναγκαίο και επιτακτικό τα μέλη του επαναστατικού ΚΚ να ξεδιπλώνουν τη ζύμωσή τους για την ανάγκη η πάλη αυτή να διεξάγεται από αντικαπιταλιστική σκοπιά και να κατευθύνεται προς το ζήτημα της εξουσίας. Αν περιμένουμε πότε θα κερδίσει η ζύμωσή μας για το σοσιαλισμό και την επανάσταση για να βάλουμε τότε το θέμα της αποδέσμευσης, αυτό δε θα συμβεί ΠΟΤΕ γιατί ΠΟΥΘΕΝΑ η ζύμωση δεν οδήγησε από μόνη της, έξω από τον πολιτικό αγώνα, σε ανάπτυξη της αντικαπιταλιστικής συνείδησης.

    Γράκχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Ορισμένοι, βέβαια, πιστεύουν, ερμηνεύοντας τις θέσεις του ΚΚΕ (οι οποίες τους δίνουν, βεβαίως, το δικαίωμα αυτής της ερμηνείας, με την πολυγλωσσία που τις χαρακτηρίζει), ότι απλά το ζήτημα είναι να κάνουμε ζύμωση τώρα με μόνο στόχο το πώς θα δυναμώνει το ΚΚ, οργανωτικά και ιδεολογικοπολιτικά, ώστε «όταν θα προκύψει επαναστατική κατάσταση να είναι σε θέση να παίξει το ρόλο του». Να με συγχωρούν όσοι πιστεύουν αυτό το πράγμα, αλλά καλύτερα να αλλάξουν πλευρό στον ύπνο τους (γιατί βασικά αυτό τους ενδιαφέρει: να μη χρειαστεί δηλαδή να «κάνουν κάτι», να ξεβολευτούν). Η επαναστατική κατάσταση δεν προκύπτει με διατάγματα, σωστό αυτό. Αλλά δεν προκύπτει και «αυθόρμητα», αυτό είναι επίσης αληθές και αυτό το ξεχνούν όσοι σκέφτονται με αυτό τον τρόπο. Η διαμόρφωση επαναστατικής κατάστασης σημαίνει ότι υπάρχει ήδη ένα επίπεδο επαναστατικής συνείδησης, ότι εντελώς «καθαρής» βεβαίως (ποτέ δε θα είναι τέτοια), αλλά αρκετά αναπτυγμένης ώστε «οι από κάτω να μη θέλουν να τους κυβερνούν όπως παλιά και οι από πάνω να μη μπορούν να κυβερνήσουν όπως πριν». Αυτή η συνείδηση μόνο με τον τρόπο που περιγράψαμε μπορεί να αναπτυχθεί. Αλλιώς, τα αναπόφευκτα ξεσπάσματα αυθόρμητης λαϊκής οργής δε θα έχουν καμία σχέση με επαναστατική κατάσταση, θα είναι εύκολα εκτονώσιμα, ακόμα και «χρήσιμα» με μια έννοια στον ταξικό αντίπαλο για να επιβάλει μια λύση «επόμενης ημέρας». Αυτό που θα δυναμώνει, και τελικά «θα μείνει» είναι οι ρεφορμιστικές αυταπάτες στις οποίες αντικειμενικά τείνει ο οικονομικός αγώνας των μαζών, όταν δε δένεται με τον πολιτικό αγώνα πάνω στους ριζοσπαστικούς στόχους πάλης.

    Από την άλλη, ούτε και η ωρίμαση και ενδυνάμωση του ΚΚ μπορεί να υπάρξει, έξω κι αποσπασμένα από την άνοδο της πολιτικής πάλης και το δυνάμωμα της αντικαπιταλιστικής συνείδησης των μαζών. Αυτά τα δυο, έχει δείξει η πείρα, αναπτύσσονται παράλληλα. Ισχυρό ΚΚ χωρίς αναπτυγμένο, πολιτικοποιημένο κίνημα δεν έχει υπάρξει ποτέ.

    Γράκχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. "σημασία έχει ότι σε μη επαναστατικές συνθήκες, το ζήτημα της εξουσίας δεν μπορεί να μπαίνει για άμεση διεκδίκηση"

    Αυτό από πού προκύπτει; Και μπορεί και πρέπει και το ΚΚΕ θα πρέπει να το κάνει πολύ πιο έντονα.

    ΓΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. "..ο Λαός, με καθαρή καρδιά και καθαρό μυαλό να συμπορευτεί με το ΚΚΕ."
    Η γραμμή ξεκάθαρη, χωρίς αμφισημίες και ζυμωμένη με την πείρα ενός αιώνα αγώνων, επιτυχιών και αποτυχιών, όχι μόνο εδώ αλλά και διεθνώς.
    Tα χρόνια της αθωότητας έχουν περάσει και είναι καιρός να δώσουν τη θέση τους στην ωριμότητα. Οι αντίπαλοι μας ξέρουν και τους ξέρουμε πια, το ίδιο και τα δύοντα αμφιταλαντευόμενα στρώματα. Δεν υπάρχει περίπτωση να κοροϊδέψει κανείς κανέναν.
    Και οι αντικειμενικές συνθήκες δε σηκώνουν πια "ενδιάμεσα στάδια", όλα αυτά είναι ξεπερασμένα.
    Ο καθένας, θέλει δε θέλει, θα πιεί το πικρό ποτήρι των μεγάλων επιλογών: "H με το Κεφάλαιο η με τους εργάτες".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Τωρα,ποιος κανει οτι δε καταλαβαινει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. ΓΜ, ορίστε;;;

    Όταν λέμε "άμεση διεκδίκηση" σημαίνει ότι εκτιμάμε ότι το σύνθημα ανταποκρίνεται ήδη στις διαθέσεις τουλάχιστον ενός μεγάλου τμήματος των μαζών και ότι σύντομα και τα υπόλοιπα τμήματα μπορούν να το ασπαστούν κάτω από την επίδρασή μας. Έτσι, το κάνουμε κεντρικό σύνθημα που μπαίνει παντού, το βάζουμε σε κάθε μαζική διαδικασία και συσπειρώνουμε στη βάση της αποδοχής ή της απόρριψής του: από εδώ όσοι είναι με τη λαϊκή εξουσία, από εκεί όσοι δεν είναι. Σημαίνει ότι συγκροτούμε παντού, άμεσα, σήμερα, τα όργανα της νέας εξουσίας (πρώτα φτιάχτηκαν τα σοβιέτ και μετά έριξαν οι μπολσεβίκοι το σύνθημα να περάσει σε αυτά όλη η εξουσία), καλούμε σε πολιτικές απεργίες με προοπτική τη γενική πολιτική απεργία με αίτημα να πέσει η κυβέρνηση και να διαλυθεί η αστική βουλή, να συγκληθεί συντακτική συνέλευση από εκπροσώπους των εργατικών συμβουλίων κλπ. Αυτό σημαίνει ότι το ρίχνουμε σαν σύνθημα άμεσης διεκδίκησης. Είσαι σίγουρος, τώρα που το ξεκαθαρίσαμε, ότι αυτό ήθελες να πεις;

    Για την έκθεση ιδεών του Σεχτάρ, ουδέν σχόλιον. Ο καθένας μπορεί να λέει (και να φαντάζεται) ό,τι θέλει. Η ζωή, βέβαια, αποδεικνύεται συνήθως πολύ σκληρή με τους φαντασιόπληκτους...

    Γράκχος

    ΥΓ. Ακόμα και το 1917, υπήρχαν μήνες ολόκληροι που το "όλη η εξουσία στα σοβιέτ" οι μπολσεβίκοι το απέσυραν από σύνθημα άμεσης πάλης, εκτιμώντας τις διακυμάνσεις στις διαθέσεις των μαζών (οι οποίες είχαν ήδη επαναστατήσει και γκρεμίσει τον τσαρισμό από το Φλεβάρη). Ο ΓΜ, βέβαια, που παίζει τον Λένιν στα δάχτυλα (όπως έχω δει σε άλλο thread), μας "συμβουλεύει" να το ρίξουμε από σήμερα, που το ποσοστό συνδικαλισμένων εργατών είναι κάτω από 10% και έχουμε να δούμε μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση από το '12. Τι να του πεις, τώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Γράκχο,
    αντιλαμβάνομαι την ανάγκη σου να επιτεθείς προσωπικά σε κάποιον, που ούτε σε έθιξε, ούτε και είχε την υπομονή να πιάσει διεξοδική κουβέντα μαζί σου.
    Και οπωσδήποτε ευχαριστώ για την υπόδειξη, αν και στη ζωή μου υπήρξα εκ πεποιθήσεως φαντασιόπληκτος, που ενίοτε γνώρισε και πάντως ποτέ δε φοβήθηκε τις συνέπειες της φαντασιοπληξίας του.
    Από μένα, θα μείνω στις προτροπές μου για σένα στο σχόλιο της 16 Φεβρουαρίου 2017 - 7:29 π.μ..
    Δεν έχω χρόνο για κάτι καλύτερο και δεν νομίζω πως αξίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Δηλαδή άμα συσπειρώνει το σύνθημα "κυβέρνηση ΚΚΕ" ή "κυβέρνηση των εργατών/του λαού" (αφού αναγκαστικά και στο σοσιαλισμό κυβέρνηση θα είναι) να το ρίξει το ΚΚΕ στον κόσμο για μαγιά και κάνουμε τη ζύμωση αργότερα; Βέβαια δε χρειάζεται να πούμε κυβέρνηση στον καπιταλισμό ή στο σοσιαλισμό γιατί δεν μπορεί να μπει ως άμεση διεκδίκηση η εργατική εξουσία αφού η συνείδηση του λαού είναι σε χαμηλά επίπεδα ακόμα (10% οι συνδικαλιστές εργάτες κλπ).

    Το ΥΓ είναι ξεκάθαρα μηχανιστική μεταφορά, αλλά νομίζω πως φαίνεται για τον καθένα ότι δεν υπάρχουν εργατικά συμβούλια για να δούμε αν πρέπει να αποσύρουμε το σύνθημα της εργατικής εξουσίας. Δε βγάζει πολύ νόημα το ότι εφόσον ο Λένιν το έβγαλε από άμεσο σύνθημα εμμέσω επαναστατικής κατάστασης πρέπει να το κάνουμε και μεις.

    Σταλινικός Φιλελεύθερος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Γιατί να τα πολυψάχνουμε;
    Ανάθεμα κι αν ο Γράκχος έχει διαβάσει ή αναφέρεται σε πραγματικές θέσεις του ΚΚΕ. Μάλλον απαντά σε βολικά φτιαγμένα σχήματα από τον πολιτικό χώρο που ανήκει για να κάνει την αντιΚΚΕ παρέμβασή του. Βεβαια στα κατεβατά του ξεχωρίζουν τα point και τον προδίδουν:
    -Να μην θέτουμε θέμα εξουσίας γιατί οι μάζες ακόμα δεν το έχουν αποδεκτεί. Δηλαδή να μην θέτουμε το κύριο ζήτημα μιας επανάστασης, αυτό που σε τελική ανάλυση σε κάνει επαναστάτη. Να μην ανοίγουμε θέμα σοσιαλισμού γιατί οι μάζες δεν το έχουν υιοθετήσει, δηλαδή να μην θέτουμε το μοναδικό επαναστατικό ζήτημα στην εποχή μας!
    Μόνο που η συλλογιστική του έχει ένα πρόβλημα. Εμέσα παραδέχεται ότι αν οι μάζες είχαν θετική γνώμη για την Ε.Ε. δεν θα έπρεπε να θλέτουμε ζήτημα εξόδου από την Ε.Ε.
    Όλα στη λογική του τα καθορίζει ο πολιτικός συσχετισμός δύναμης...Μα αυτό ακριβώς είναι ο οπορτουνισμός στη θεωρία και στην παρακτική! Στάδια από εδώ,μεταβάσεις από εκεί, πάντά στα πλαίσια του καπιταλιστικού δρόμου και στο τέλος συμμαχία με αστικές δυνάμεις, για να μην πω ουρά!
    Μάλλον ο Γράκχος έχει όραμα του την καπιταλιστική Ελλάδα εκτός Ε.Ε.
    Κατα τα άλλα επιπλήττει το ΚΚΕ για την επαναστατική κατάσταση...Μόνο που δεν έχει καταλάβει ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμορφωσιά ή την άγνοια!
    Είναι ο ίδιος που έγραφε πως "Η διαμόρφωση επαναστατικής κατάστασης σημαίνει ότι υπάρχει ήδη ένα επίπεδο επαναστατικής συνείδησης, ότι εντελώς «καθαρής» βεβαίως"!!!! Μπράβο μεγάλε....Το βρήκες! Μόνο που επαναστατική συνείδηση χωρίς να έχει καθαρό το θέμα της εξουσίας δεν είναι επαναστατική συνείδηση, είναι αυθόρμητη αντίδραση! Μόνο μακρία από το ΚΚΕ παιδιά, αυτή είναι η ουσία της λογικής. Φοβερή "επαναστατική συνείδηση"!!!!!!!
    Το πιάσαμε Γράκχο: Καμιά αμφισβήτηση της αστικής εξουσίας και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας! Αυτο είναι το νόημα της "σύγχρονης επανάστασης"!!!! Και το ΚΚΕ να κάνει την κανέλα στο ριζόγαλο!!!!
    kk-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. @Γρακχε επιμενεις και ετσι δεν με αφηνεις ν’ αγιασω
    Η εξοδος από την ΕΕ είναι κατι άμεσο και ξεχωριστο από τη λαικη εξουσια ? Πως πρακτικα θα γινει η εξοδος από την ΕΕ σε φιλολαικη κατευθυνση ? Με εκλογες και δημοψηφισμα στον καπιταλισμό ? Η με τη λαικη εξουσια δηλαδη η εξοδος από την ΕΕ θα είναι η πρωτη πραξη της εργατικης κυβερνησης αρα σαν πραξη επεται της καταληψης της εξουσιας.

    Για να στο θεσω πιο απλα
    Είναι ουτοπια το εξω από την ΕΕ ακολουθουμενο από την τελεία Το μονο που μπορει να γινει πραγματικοτητα είναι το εξω από την ΕΕ με λαικη εξουσια. Δεν είναι θεμα τι θελουμε αλλα ο μονος τροπος για να διαχειρηστει ένα κινημα τις επιπτωσεις από την εξοδο από την ΕΕ. Πρεπει οποσδηποτε να εχει την εξουσια και τα κλειδια της οικονομιας Αρα η λαικη εξουσια είναι προυπόθεση για την αποδεσμευση από ΕΕ και ΝΑΤΟ.

    Αυτό που προτεινεις είναι η θεση της ανταρσυας με τη διεεξοδο (που σου θυμιζω ότι ο νεας από τους 2 βασικους συνεταιρους είναι οι τροτσκιστες). Η προταση τους είναι διαχειριστικη και γι αυτό θνησιγενης Το πλατυ κινημα που ονειρευεσαι σημερα (και όχι πριν από 10 χρονια) περιλαμβανει τη ΛΑΕ, Πλευση ελευθεριας, Λαπαβιτσα κλπ) και αν το πλατυνει καποιος πολύ την ΧΑ και τους μπαλτακο-καρατζαφερηδες. (συνεχιζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Μπαινει το συνθημα για λαικη εξουσια αμεσα στο πολιτικο επιπεδο για πολλους λογους
    1. το συστημα δεν μπορει ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ να προχωρησει σε παραχωρησεις οσο μεγαλη κι αν είναι η πιεση του λαικου παραγοντα (που δεν είναι). Η νεα αξια ειτε συρικνωνεται είτε δεν αυξανεται με το ρυθμο που απαιτειται αρα πρεπει να αυξανεται συνεχως το ποσοστο της αποσπωμενης υπεραξιας για να συνεχισει απροσκοπτη η διευρυμενη αναπαραγωγη του κεφαλαιου. Ακομη και η ανακτηση των απωλειων της κρισης είναι ουτοπια στα πλαισια του συστηματος. Το αυτό ισχυει για τν ανεργια, μισθους, συνταξεις παροχες κλπ
    2. Η ηττα του 1989 εχει αφησει τα σημαδια της παντου Αν ΣΗΜΕΡΑ δεν προπαγανδιζεις το νέο κοσμο προσφερεις υπηρεσιες μονο στο ρεφορμισμο που νομιζει ότι ο Συριζα προδωσε τον λαο. Ο Συριζα δεν προδωσε κανενα το 3ο μνημονιο είναι η μαθηματικη καταληξη της ελπιδας ότι τα προβληματα λυνονται μεσα στο συστημα (ακομη και με ριζοσπαστικα συνθημα τυπου δραχμη, εξοδο από ΕΕ, εθνικοποιηση των τραπεζων στρατηγικων τομεων, διαγραφη του χρεους κλπ). Πρεπει να τον βγαλουμε από τις αυταπατες ότι με μερικες συγκεντρωσεις απεργιες καταληψεις θα πιεζει μια κυβερνηση και εντελει με την ψηφο του θα φερει μια άλλη καλυτερη κυβερνηση. Σε αυτή τη χωρα αυτό εγινε το 1981 και το 2015
    3. Αφου ένα μερος του κσομου εφτασε με δυσκολο και διαστρεβλωμενο τροπο να θεωρει την εξοδο από την ΕΕ και την επιστροφη στη δραχμη σαν λυση εμεις πρεπει τωρα να τον παμε ένα βημα πιο περα συνδεοντας τα συνθηματα αυτά με τη λαικη εξουσια. Αυτό είναι το καθηκον των επαναστατων σε μη επαναστατικες συνθηκες (μαζι με αλλα πολλα όπως πχ ανασυνταξη του συνδ κινηματος κλπ)
    4 το ΚΚΕ για να εκπληρωσει τον ιστορικο του ρολο πρεπει να θωρακισει οσο μπορει περισσοτερους από την επιρροη του να μην πεσουν θυματα ουτοπικων λυσεων και κοινοβουλευτικων αυταπατων . Πρεπει να τους προπονει να μην συντασσονται κατω από ξενες σημαιες π.χ. ψηφιζοντας ακυρο σε δημοψηφισματα κλπ. και να βρισκοντα στα μικρα και στα μεγαλα εξω από τα κελευσματα διαφορετικων μεριδων των αστων ουτε να θυσιαστουν προς οφελος των μικροαστων, της εργατικης αριστοκρατιας και της κρατικης γραφειοκρατιας

    Στην αντιθετη περιπτωση θα ζουμε μονιμα στη μερα της ρεφορμιστικης μαρμοτας. Ενοτητα στο προβλημα αδιαφορωντας στην πραξη και παρα τα ευχολογια ότι τα προβληματα δεν λυνονται οριστικα και ριζικα στον καπιταλισμο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. @ Γράκχος

    Εγώ το "για άμεση διεκδίκηση" το αντιλαμβάνομαι ως ένα σύνθημα που μπορούμε να ρίξουμε, γύρω από το οποίο μπορούμε να συγκεντρώσουμε δυνάμεις.

    Το βασικός 751 πχ ΔΕΝ είναι τέτοιο σύνθημα γιατί όλοι οι εργάτες (δε συμπεριλαμβάνω τους επαγγελματίες ΑΑΔΜάκηδες) καταλαβαίνουν ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει ΠΟΤΕ, ούτε στην Δευτέρα, ούτε στην Τρίτη Παρουσία. Είναι σαν να λες σε κάποιον ταλαιπωρημένο εργαζόμενο "Έλα να κάνουμε 500 απεργίες, 1000 συλλαλητήρια και μια τρύπα στο νερό". Δεν έχει κανένα λόγο να έρθει. Τα ίδια ισχύουν και για όλα τα άλλα "ενδιάμεσα", "προωθημένα" ή όπως θες πες τα αιτήματα.
    Στον καπιταλισμό υπάρχει μόνο τυραννία και αύριο η τυραννία θα είναι χειρότερη και κάθε κίνημα με τέτοια αιτήματα οδηγείται στην απαξίωση ώσπου δεν μπορεί πλέον καν να φτιαχτεί κίνημα γιατί όλοι γνωρίζουν προκαταβολικά το αποτέλεσμα.


    Αντιθέτως με το να πεις σε κάποιον "Έλα να δυναμώσουμε ώστε να ΕΠΙΒΑΛΟΥΜΕ την εξουσία μας και να λύσουμε αυτά τα ζητήματα", σε αυτό πράγματι υπάρχει προοπτική. Σε αυτό μπορεί να συσπειρώσεις κόσμο επειδή δεν είναι προδιαγεγραμμένη η ήττα.


    "ΥΓ. Ακόμα και το 1917, υπήρχαν μήνες ολόκληροι που το "όλη η εξουσία στα σοβιέτ" οι μπολσεβίκοι το απέσυραν από σύνθημα άμεσης πάλης, εκτιμώντας τις διακυμάνσεις στις διαθέσεις των μαζών (οι οποίες είχαν ήδη επαναστατήσει και γκρεμίσει τον τσαρισμό από το Φλεβάρη). Ο ΓΜ, βέβαια, που παίζει τον Λένιν στα δάχτυλα (όπως έχω δει σε άλλο thread), μας "συμβουλεύει" να το ρίξουμε από σήμερα, που το ποσοστό συνδικαλισμένων εργατών είναι κάτω από 10% και έχουμε να δούμε μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση από το '12. Τι να του πεις, τώρα..."


    Δε χρειάζεται να παίζει κανείς τον Λένιν στα δάχτυλα ώστε να καταλάβει ότι κάποιοι τον παραχαράσσετε μανιωδώς. Το σύνθημα "όλη η εξουσία στα σοβιέτ" αποσύρθηκε τον Ιούλιο του 17 όχι "εκτιμώντας τις διαθέσεις των μαζών" αλλά επειδή τα σοβιέτ στα οποία πλειοψηφούσαν οι Εσέροι και οι Μενσεβίκοι έγιναν εξάρτημα της κυβέρνησης που σκότωνε διαδηλωτές.

    Για του λόγου το αληθές:
    https://www.marxists.org/archive/lenin/works/1917/jul/15.htm


    ΓΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Όπως κι άλλες φορές, σ' άλλες συζητήσεις, αντιπαραθέσεις εντός και εκτός διαδικτύου κλπ, έχω την εξής γνώμη:
    Διαλεκτική ενότητα (εν προκειμένω: στρατηγικής - τακτικής, κι αν κάποιος μπορεί να το τιτλοφορήσει καλύτερα, ας το κάνει) είναι ενότητα ανάμεσα σε δυο "αντιθετικές" πλευρές, είναι - όπως γνωρίζουμε - "ενότητα αντιθέτων".
    Το να παίρνει λοιπόν ο ένας το ένα αντίθετο και να το κάνει θέση του, το να παίρνει κι ο άλλος το άλλο αντίθετο και να το αναγορεύει σε δική του θέση, είναι ο καλύτερος τρόπος ώστε τα δυο αυτά αντίθετα να μην αποτελέσουν ποτέ ενότητα, με όλες τις συνέπειες αυτής της αδυναμίας. Και ελάχιστα, εν προκειμένω, με ενδιαφέρει η "ενότητα" ανάμεσα στον χ και τον ψ συζητητή. Με ενδιαφέρει η ενότητα των δυο αντιθετικών πλευρών της ιδεολογικής και πολιτικής δραστηριότητας, ώστε να πάμε παραπέρα.
    Βέβαια, λέει κι ο Λένιν, η διαλεκτική συχνά χρησιμοποιείται και σαν πέρασμα στη σοφιστική. Αλλά αυτό δεν είναι λόγος να θυσιάσουμε τη διαλεκτική προκειμένου να "διασφαλιστούμε" από τη σοφιστική.

    Εν πάση περιπτώσει το "τελικό" ερέθισμα για το σχόλιο δεν ήταν αυτά, που μπορούν να χαρακτηριστούν και "διδακτισμός", "υπεράνω" κλπ, όπως νομίζει ο καθένας. Το ερέθισμα ήταν το σημείο αυτό από τον άναυδο (12:14):
    "Ο Συριζα δεν προδωσε κανενα το 3ο μνημονιο είναι η μαθηματικη καταληξη της ελπιδας ότι τα προβληματα λυνονται μεσα στο συστημα...".
    Θα έλεγα επ' αυτού ότι ο Σύριζα "δεν πρόδωσε κανέναν", όπως δεν προδίδουν κανέναν κι οι παπατζήδες κι ας είναι "μαθηματική κατάληξη" ότι αν παίξεις θα χάσεις.
    Έτσι λοιπόν κι ο ΣΥΡΙΖΑ:
    "Εδώ σχίσιμο των μνημονίων - εκεί όχι μονομερώς αλλά με συμφωνία των εταίρων": Ακουμπάς την ψήφο σου λοιπόν στο κλειστό χαρτί και σου βγαίνει "τρίτο μνημόνιο". Λυπάμαι χάσατε. Μόνο που "σχίσιμο μνημονίων (με νταούλια κλπ) - με συμφωνία των εταίρων (με πεντοζάλι και ντάλα μεσημέρι)" είναι εξαρχής μια ωμή εξαπάτηση κι οι εξαπατημένοι έχουν κάθε δίκιο να νιώθουνε προδομένοι. Εκτός κι αν συνηγορήσουμε στο εν συνεχεία εμπόριο "πραγματισμού" του Τσίπρα όταν λέει ότι "δεν είναι απατεώνας αλλά είχε αυταπάτες".
    Το ότι εγώ ή εσύ δεν νιώθουμε προδομένοι γιατί ούτε στιγμή δεν εμπιστευτήκαμε ΣΥΡΙΖΑ και καταγγείλαμε την πολιτική απάτη, δεν σημαίνει καθόλου το ίδιο και για όσους πέσανε θύματα της εκ μέρους του ωμής εκμετάλλευσης των δικών τους αυταπατών, ζητώντας τους τώρα - μετά το "τέλος της αυταπάτης" - να μιμηθούν τον αρχηγό σε "πραγματισμό".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. @ Γράκχος

    Νομίζω ότι λιγάκι ύπουλα δεν βάζεις το σύνολο της σκέψης σου. Αναπόφευκτα η σκέψη σου οδηγεί στο εξής: Εφόσον υπάρχουν πάντα καθυστερημένα στρώματα (μικροαστικά-εργατικά) και η συνείδηση είναι πολιτική χρειάζεται σύνθημα-κρίκος για να τραβηχτούν στην πολιτική πάλη. Αυτό το λές.
    Εκείνο που καταλαβαίνω εγώ ότι εννοείς είναι το εξής: Αφού υπάρχουν και άλλοι (φορείς, συσπειρώσεις, κόμματα κοκ) που βάουν το ζήτημα πχ της αποδέσμευσης χωρίς όμως το περιεχόμενο της εργατικής εξουσίας δεν πρέπει να κάνουμε πολιτικό μέτωπο με αυτούς και μέσω αυτού οι κομμουνιστές να τραβούν τις μάζες; Ε όχι. Δεν πρέπει.
    Ας πάρουμε ένα παράδειγμα:
    Έστω μια βιομηχανία στην οποί;α οι Κομμουνιστές διεξάγουν οικονομικό-συνδικαλιστικό αγώνα πχ για ΣΣΕ. Γίνεται γενική συνέλευση. Λένε οι άλλοι ΣΣΕ με απεργία και περιεχόμενο πολιτικής διεκδίκησης να φύγει η τρόικα/αποδέσμευση από ΕΕ/όχι στο Ευρώ κοκ με επιχείρημα ότι το μνημόνιο έχει καταργήσει τις κλαδικές ΣΣΕ, ότι η χώρα δεν έχει εθνική κυριαρχία να εφαρμόσει συλλογικές διαπραμγατεύσεις κοκ. Οι "καθυστερημένες" μάζες των εργατών του εργοστασίου ψιλοσυμφωνούν. Εμείς τί λέμε; Στη ΓΣ όχι κατ' ιδίαν στους πρωτοπόρους (όπως προτείνεις).
    Λέμε το σύνολο. Λέμε ότι η αποδέσμευση από μόνη της δεν εξασφαλίζει την ευημερία του λαού. Λέμε ότι και ο εργοστασιάρχης μπορεί σήμερα ή στο μέλλον για τα δικά του συμφέροντα να στηρίξει την αποδέσμευση. Λέμε ότι το ζήτημα είναι να του πάρουμε το εργοστάσιο και να έχουμε εργατικό έλεγχο και φυσικά αυτό δεν γίνεται εντός Ε.Ε. (χοντρικά τα λέμε αυτά και εδώ μπορούμε να έχουμε τακτική ανάλογα με το επίπεδο των εργατών του εργοστασίου). Λέμε ότι δεν συμφωνούμε με το πλαίσιο πάλης των άλλων. Βάζουμε δικό μας πλαίσιο πάλης με αυτό το περιεχόμενο και καλούμε τον κόσμο να ΨΗΦΙΣΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ βάζοντας τη συμπόρευση με το ΠΑΜΕ ως σωματείο, την απεργία ως άμεσο πρακτικό ζήτημα και όποιο κρίκο κρίνουμε που να συνδέει αυτά με το παραπάνω.

    Διαφωνείς;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Συμπυκνωμένη Ιστορία για να μην μας ζαλίζουν για Βάρκιζα, ΔΣΕ κ.α.
    Αντιγραφή από
    http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9248745

    " Μελετάμε την Ιστορία
    Με μεγάλη χαρά διάβασα τις Θέσεις για το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ, με τις οποίες συμφωνώ 100%. Είναι το επιστέγασμα της 25χρονης πορείας του Κόμματός μας, μετά την ολοκλήρωση της ανατροπής του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, το 1991.
    Τα ΚΚ και το ΚΚΕ από την ίδρυσή τους αντιμετωπίσανε τη μανιασμένη αντίδραση της αστικής τάξης με δύο τρόπους συνδυασμένα. Ανοιχτές διώξεις, φυλακές, εξορίες, εκτελέσεις και ταυτόχρονα την υπόγεια υπονομευτική διαβρωτική δουλειά του οπορτουνισμού. Το Κόμμα μας από το 1918 σαν ΣΕΚΕ και στη συνέχεια σαν ΚΚΕ, αντιμετώπισε τα ίδια.
    Από το 1934 έως τη δικτατορία του Μεταξά με την 6η Ολομέλεια (Γενάρης 1934) και το 6ο Συνέδριό του (Δεκέμβρης 1935), που στηρίζονταν στο 7ο Συνέδριο της ΚΔ (1935), δεν μπόρεσε να βαθύνει στα βήματα που έκανε για χάραξη επαναστατικής στρατηγικής. Τελικά αποφάσισε τη συνεργασία με όλα τα κόμματα που απέκρουαν το φασισμό και μ' αυτή τη στρατηγική βρέθηκε, το ΚΚΕ, μπροστά στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Πιέστηκε από τη γενική γραμμή της ΚΔ, βρήκε χώρο ο οπορτουνισμός, αγνοήθηκε το 2ο και 3ο γράμμα του Ζαχαριάδη, για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και μαζί με τη στρατηγική για τα πολιτικά μέτωπα οδηγήθηκε ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ, την ώρα που αποχωρούσαν οι Γερμανοί τον Οκτώβρη του 1944, στρατηγικά ανέτοιμο στη σύγκρουση με την αστική τάξη και τους συμμάχους της, σύγκρουση που προϋπήρχε σ' όλη τη διάρκεια του απελευθερωτικού ΕΑΜικού αγώνα. Οπως ακριβώς συνέβη όπου δεν πέρασε ο Κόκκινος Στρατός, δε λύθηκε υπέρ της εργατικής τάξης το ζήτημα της εξουσίας. «Αντιφασιστικό» αγώνα έπρεπε να είχαμε κάνει στο πλευρό της ΕΣΣΔ μέσα από την κοινωνική Συμμαχία που την ώρα της απελευθέρωσης θα είχε τη σύνδεση απελευθερωτικού ταξικού.
    Την Αθάνατη ΕΠΟΠΟΙΙΑ του ΔΣΕ τη χρωστάμε στον Ν. Ζαχαριάδη. Η καθυστέρηση στο να πέσει εκεί όλο το βάρος από το 1945-46 βαραίνει τις συλλογικές αποφάσεις του Κόμματος. Το 1953 έγινε προσπάθεια για καινούργιο Πρόγραμμα, που ανέφερε την επανάσταση ως Σοσιαλιστική με ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ. Το Κόμμα υποχρεώθηκε να το αποσύρει μετά από τη γνώμη - σύσταση του ΚΚΣΕ. Η παρέμβαση του ΚΚΣΕ και των άλλων Κομμουνιστικών Κομμάτων που οδήγησαν στην 6η Ολομέλεια της ΚΕ το 1956, με την καθαίρεση του ΓΓ του Κόμματος, Ν. Ζαχαριάδη, ολοκλήρωσαν την οπορτουνιστική στροφή στο Κόμμα μας.
    Η ΕΔΑ ήταν επίσης μια καταστροφή για το ΚΚΕ. Το 1958 διαλύθηκαν οι ΚΟ μέσα στο χυλό. Η διάσπαση του 1968 είχε ευεργετικά αποτελέσματα για τους κομμουνιστές. Το ότι όμως δεν έγινε κατορθωτό να αλλάξει το Πρόγραμμα του Κόμματος, είχε καταστροφικές συνέπειες για τη συνέχεια με το κενό στελεχών, που αναγκαστικά έφερε στην επιφάνεια νέα οπορτουνιστική φουρνιά, που μαζί με τις ιδεολογικές παρεκκλίσεις του Προγράμματος, μας έφερε ένα βήμα από την καταστροφή το 1991.
    Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους μας που σταθήκαμε όρθιοι το 1991. Τα περισσότερα όμως αξίζουν στην ηγεσία του Κόμματος, που με επικεφαλής την Γενική Γραμματέα ανάλαβαν το τιτάνιο έργο της ανασυγκρότησης του Κόμματος, τη μελέτη της Ιστορίας για εξαγωγή συμπερασμάτων, την ανάδειξη των στελεχών από το μηδέν και την αλλαγή Προγράμματος. Οι βάσεις γι' όλα αυτά μπήκαν στη συζήτηση για το Σοσιαλισμό τον Ιούνη του 1995 και στο 15ο Συνέδριο το Μάη του 1996, που κατάργησε τη συμμετοχή του ΚΚΕ σε κυβερνήσεις μέσα στον καπιταλισμό και τις πολιτικές συνεργασίες με τη Σοσιαλδημοκρατία και τον οπορτουνισμό, μιλώντας για κοινωνική συμμαχία. Ολα τα επόμενα Συνέδρια έβαλαν το λιθαράκι τους και φτάσαμε στο 19ο Συνέδριο με ολοκληρωμένες τις επεξεργασίες και σύγχρονο Πρόγραμμα. Σε όλη αυτή την πορεία οι κομμουνιστές αποκαλύψαμε και τα βαρίδια τους κεντριστές, τύπου Κάουτσκι, ξεβρωμίζοντας το Κόμμα.."

    Για την αντιγραφή. Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Καλησπέρα σε όλους (γίναμε και πολλοί και τι να πρωτοπιάσεις…)!

    Αφήνω για επόμενο post τον Άναυδο και τον παλιό για να πω ένα-δυο πραγματάκια στους υπόλοιπους.

    Για την «εξυπναδούλα» του «επιχειρήματος» του στυλ «δηλαδή αν οι μάζες λένε ναι στην ΕΕ να μη βάζουμε την αποδέσμευση;», καλά θα κάνετε να διαβάζετε τι σας γράφουν: «…η αντίστοιχη συνείδηση αναπτύσσεται ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ στον πολιτικό αγώνα πάνω σε στόχους πάλης που είναι, από τη μια μεριά, τόσο προωθημένοι όσο χρειάζεται για να μην είναι διαχειριστικοί και ενσωματώσιμοι και, από την άλλη, τόσο «μίνιμουμ» όσο χρειάζεται για να μπορούν να αγκαλιαστούν από τις μάζες και να τις οδηγήσουν στο δρόμο της μαζικής πολιτικής δράσης…». Ακόμα κι ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει ότι υπάρχουν όρια για τα πολιτικά συνθήματα που μπορείς να ρίξεις. Δεν είναι εκεί η διαφωνία μας, λοιπόν, αλλά στο ότι αρνείστε συνολικά την αναγκαιότητα των πολιτικών συνθημάτων τακτικής σε μη επαναστατικές συνθήκες.

    Και ο «χειμαρρώδης» kk-1 συνεχίζει και με εγκαλεί: «να μη θέτουμε θέμα εξουσίας… να μην ανοίγουμε θέμα σοσιαλισμού…» κλπ. κλπ. Κι εδώ πάλι, έχω απαντήσει: «…Σήμερα «πάλη για τη λαϊκή εξουσία σημαίνει» (α) ζύμωση για την αναγκαιότητα και το αναπόφευκτό της και (β) τράβηγμα των μαζών στον πολιτικό αγώνα με τα κατάλληλα πολιτικά συνθήματα τακτικής. Ποιος λοιπόν αρνείται «να θέσει το ζήτημα του σοσιαλισμού», kk-1; Ούτε εκεί είναι η διαφωνία μας, όπως σε βολεύει να την παρουσιάζεις (η πλάκα είναι ότι με κατηγορείς γι αυτό ακριβώς που εσύ κάνεις συνεχώς!), αλλά στο ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ να τίθεται το ζήτημα. Για την ακρίβεια, είμαι ο ΜΟΝΟΣ στη συζήτηση που περιγράφω ΑΚΡΙΒΩΣ το πώς. Όλοι εσείς οι υπόλοιποι, που κατά τα άλλα είστε «λάβροι» υπέρ, στις επανειλημμένες προ(σ)κλήσεις μου να πείτε ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ αυτό ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, κάνετε την πάπια, παριστάνετε ότι δεν ακούσατε. Αφού λοιπόν δεν είναι μόνο θέμα ζύμωσης, για εσάς, ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΚΤΙΚΑ είναι;

    Εξαιρείται ο ΓΜ (προς τιμήν του, γιατί και από άλλα thread έχω διαπιστώσει ότι πέρα από τις προφανείς διαφωνίες μας είναι τίμιος και ειλικρινής σε αυτά που πιστεύει σε αντίθεση με άλλους που συνειδητά αποφεύγουν να μιλήσουν ανοιχτά και στα ερωτήματα για την ταμπακέρα παριστάνουν τους κουφούς), ο οποίος παραδέχεται ανοιχτά ότι το σύνθημα «εμπρός για τη λαϊκή εξουσία» πρέπει να το βάζουμε αντί των κλασσικών οικονομικών συνθημάτων που «δε συσπειρώνουν» και «δεν εμπνέουν» το λαό γιατί πιστεύει ότι είναι «από χέρι χαμένα». Δε θα σχολιάσω εδώ την ουσία της άποψης, γιατί θα το πιάσω πιο κάτω όταν θα ασχοληθώ με τον παλιό και τον Άναυδο που λένε το ίδιο με πιο «σοβαρό» και «μαζεμένο» τρόπο. Αναρωτιέμαι, όμως, αν όλοι οι υπόλοιποι συμφωνούν με αυτή την άποψη: οι απεργίες για το μεροκάματο έχουν «πεθάνει» (άρα, γιατί να μας ενδιαφέρει που ο εργατόκοσμος πεινάει και είναι ασυνδικάλιστος; εμπρός για… για τι ακριβώς; Για πολιτικές απεργίες με αίτημα τη λαϊκή εξουσία (πολύ γέλιο); Για καταλήψεις εργοστασίων; Για στήσιμο σοβιέτ; Για την κατάληψη της Βουλής; ΤΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΛΕΤΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΤΗΣ ΖΥΜΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ (που το λέω κι εγώ και το θεωρώ απαραίτητο); Όταν η συζήτηση φτάνει στην πράξη, καταπίνετε τη γλώσσα σας. Και το κάνετε, γιατί ξέρετε ότι οτιδήποτε άλλο εκτός από ζύμωση για την ανάγκη της επανάστασης, σήμερα, κινείται στα όρια της πολιτικής γραφικότητας. Ευτυχώς που βρίσκονται και μερικοί ειλικρινείς όπως ο ΓΜ και το καθιστούν αυτό εντελώς προφανές…

    Γράκχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Άφησα για το τέλος το σχολιάκι του kk-1 για τη συνείδηση των μαζών στην επαναστατική κατάσταση. Περιβόλι. Του λες ότι η επαναστατική κατάσταση για να είναι τέτοια κι όχι ένα απλό αυθόρμητο ξέσπασμα λαϊκής οργής, προϋποθέτει ένα επίπεδο ανάπτυξης επαναστατικής συνείδησης [*] το οποίο δεν υπάρχει – προφανώς – σήμερα και δε μπορεί να δημιουργηθεί αν οι πλατιές μάζες δεν τραβηχτούν μαζικά στην πολιτική πάλη πάνω σε αντικαπιταλιστικούς στόχους. Του έχεις εξηγήσει σε ένα κάρο αράδες ότι αυτό σημαίνει συνδυασμός ζύμωσης για την επανάσταση και πάλης για άμεσους ριζοσπαστικούς στόχους που της ανοίγουν το δρόμο. Του εξηγείς ότι αν δε γίνει αυτό, δε θα προκύψει ποτέ επαναστατική κατάσταση και ότι η περίφημη σταυροφορία για την «ενδυνάμωση του ΚΚ» έξω από αυτή την πολιτική πάλη, είναι μια τρύπα στο νερό. Και αυτός, τι καταλαβαίνει;;; Ότι η επαναστατική συνείδηση που δεν έχει καθαρό το ζήτημα της εξουσίας …δεν είναι επαναστατική συνείδηση(!!!) Τι έχεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω…

    Για τον Άναυδο και τον Παλιό, αμέσως παρακάτω.

    Γράκχος

    [*] έστω και όχι εντελώς «καθαρής» – εδώ έχει μεγάλη πλάκα, ο φίλος μας αρνείται την «παραχώρηση» και πιστεύει σοβαρά ότι στην επανάσταση οι μάζες θα έχουν λυμένο το «Κράτος κι Επανάσταση», χωρίς να καταλαβαίνει καν ότι με αυτό που λέει εκθέτει τη δική του άποψη ακόμα περισσότερο…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Πάμε τώρα στον Άναυδο και στον Παλιό.

    Πρώτα, μια απορία. Αφού συμφωνείτε με το ΚΚΕ, πώς σας έχει ξεφύγει η σαφής εκτίμηση των Θέσεων για το 20ο Συνέδριο ότι η παραμονή (και μάλιστα η αναβάθμιση) της θέσης της χώρας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι στρατηγική επιδίωξη της αστικής τάξης, ανεξάρτητα από επιμέρους αντιθέσεις στο εσωτερικό της; Αν καταλαβαίνω καλά, το ΚΚΕ εκτιμά (σωστά θα πω εγώ μέχρι εδώ) ότι δεν είναι ίδια η κατάσταση στη χώρα με εκείνη στη Μ. Βρετανία, όπου πράγματι το Brexit υπήρξε επιλογή ισχυρού τμήματος της αστικής τάξης. Στη χώρα μας, ούτε τμήμα της αστικής τάξης, ούτε αστικό κόμμα που να θέτουν ζήτημα αποδέσμευσης υπάρχουν.

    Εν πάση περιπτώσει, εγώ δέχθηκα ότι έχει βάση ένας προβληματισμός του Άναυδου σε ένα άλλο ζήτημα: στο ότι η όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ των ιμπεριαλιστών, μπορεί να οδηγήσει στη διάλυση της ΕΕ και σε «ανασύνθεσή» της, οπότε και η ελληνική αστική τάξη θα αναγκαστεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, με πρόσδεσή της σε κάποιο από τα «διάδοχα» σχήματα της ΕΕ που θα προκύψουν. Γι αυτό και η άποψή μου είναι ότι το σύνθημα πρέπει να διατυπώνεται «έξω η χώρα από κάθε ιμπεριαλιστική ένωση και συμμαχία». Πάνω σε αυτό, καμία τοποθέτηση από κανέναν.

    Αντίθετα, ο Άναυδος ξόδεψε ένα ολόκληρο post για να πει ότι η αποδέσμευση χωρίς λαϊκή εξουσία δε θα μπορέσει να «σταθεί» ως φιλολαϊκή λύση. Ποιος διαφωνεί σε αυτό Άναυδε; Πού είπα εγώ κάτι διαφορετικό; Έχεις, όμως, καταλάβει ΟΤΙ ΔΕ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΑΥΤΟ; Αυτό που συζητάμε είναι ότι πλατιές μάζες εργατών και εργαζόμενων σήμερα, θολά, αρχίζουν να μετατοπίζονται προς την αντιΕΕ πάλη (κι όχι κατανάγκην την αποδέσμευση). Κι εμείς, πρέπει να βρούμε τρόπο «να γαντζωθούμε» από αυτή τη θολή μετατόπιση, να «πατήσουμε» σε αυτήν και να στερεώσουμε τους δεσμούς μας με αυτό τον κόσμο, παλεύοντας το «γενικό αντιΕΕ» να βαθαίνει ΩΣ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ μέσα από την ΚΟΙΝΗ πρακτική δράση, βαθαίνοντας ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ τη συνείδηση των μαζών με τη ζύμωσή μας σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Προτείνεις να ρίξουμε το σύνθημα «αποδέσμευση με λαϊκή εξουσία», όταν το ίδιο το σύνθημα της αποδέσμευσης δεν είναι καν εδραιωμένο ως προσανατολισμός στο κίνημα. Κι εγώ λέω, ΟΚ, να το ρίξουμε. ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, με αυτούς που συμφωνούν μόνο με την αποδέσμευση-τελεία, ΘΑ ΔΡΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ; Θα κατέβουμε σε συλλαλητήρια με αίτημα «έξω από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ»; Θα πάμε, αργότερα σε πολιτικές απεργίες με τέτοια αιτήματα; Ποιος μας απαγορεύει (ίσα-ίσα, εγώ λέω ότι ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να το κάνουμε) μέσα σε αυτό το πλατύ λαϊκό ρεύμα που θα παλεύει για την αποδέσμευση ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ, ΣΤΟ ΚΊΝΗΜΑ (όχι, παλιέ, δε χρειάζεται να κάνουμε κανένα «πολιτικό μέτωπο» με άλλα κόμματα, φτάνει να πάρουμε πρωτοβουλίες στο κίνημα χωρίς να αποκλείουμε από αυτές εκείνους που δεν ξεκινάνε από τη δική μας αφετηρία) να ζυμώσουμε το «έξω από ΕΕ-ΝΑΤΟ με το λαό στην εξουσία»; Κανείς. Και μάλιστα, τότε θα έχουμε πραγματικές προϋποθέσεις η ζύμωσή μας να πιάνει τόπο, γιατί θα πατάει στην πείρα των ίδιων των εργατών και εργαζομένων, που θα βλέπουν ότι η πάλη τους σκοντάφτει στις ίδιες τις κυρίαρχες σχέσεις παραγωγής, στο ότι η αστική μας τάξη δε μπορεί να υπάρξει και να συντηρεί την εξουσία της, έξω από τα πλαίσια της πρόσδεσης στα δεσμά των ιμπεριαλιστικών, ευρωατλαντικών ενώσεων όποιο όνομα και σύνθεση και αν έχουν κάθε φορά. Η ίδια η πείρα της ζωής και της πάλης τους θα συντρίβει τις αυταπάτες τους και εμείς θα είμαστε εκεί, με τη ζύμωσή μας, να τους δώσουμε διέξοδο.

    Αντί για αυτό, εσύ λες να τη «στήσουμε» απ’έξω, κάνοντας μόνο ζύμωση, «ποντάροντας» πότε οι μάζες θα απογοητευτούν από το «αποδέσμευση-τελεία» για να στραφούν σε εμάς που θα έχουμε «δικαιωθεί». Πόση αφέλεια! Οι μάζες ποτέ κάποιον που τους κουνούσε το δάκτυλο, έξω από την κοινή πάλη. Αντίθετα, δικαίωναν πάντοτε εκείνους που με υπομονή και σταθερότητα τους έθεταν μπροστά στα πραγματικά τους καθήκοντα, δίνοντάς τους, όμως, το χέρι μέσα στους κοινούς αγώνες, δοκιμάζοντας στο πετσί τους την ίδια πείρα και τις συνέπειές της, αντί να κάθονται στα σίγουρα, απ’έξω, κάνοντας «προβλέψεις» λες και είναι κανένα γραφείο μελλοντολόγων.

    Γράκχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Για να πιάσω τώρα και το «παράδειγμα» του παλιού και να κλείσω. Ναι, διαφωνώ. Πρώτον, γιατί σήμερα το υποθετικό σωματείο που έχεις στο νου σου είναι μια ασήμαντη μειοψηφία στην εργατική τάξη. Σοβαρά, τώρα, πιστεύεις ότι η πλειοψηφία της εργατικής τάξης «ψιλοσυμφωνεί» με όλα αυτά που έγραψες; Και τότε, γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ΛΑΕ δεν παίρνουν, εγώ δε θα πω 20 και 30%, θα πω 5 και 10%; Και καλά στο γενικό πολιτικό επίπεδο. Στο επίπεδο των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, μήπως παίρνουν περισσότερο; Σε πόσους κλάδους και με τι χαρακτηριστικά; Ή, μήπως, έχεις κι εσύ την άποψη του ΓΜ ότι οι εργάτες είναι έτοιμοι να κατέβουν σε πολιτικές απεργίες ενάντια στην ΕΕ και το ευρώ, αλλά θεωρούν άσκοπο το να απεργήσουν για το μεροκάματο και την ασφάλιση; Ακόμα και σε κλάδους με ισχυρό οπορτουνισμό (δάσκαλοι, καθηγητές, επιστήμονες, κλπ.) η συμμετοχή στις απεργίες είναι αστεία, ασχέτως του τι λέει ή δε λέει η απόφαση προκήρυξης (ας θυμηθούμε το φιάσκο της απεργίας διαρκείας της ΟΛΜΕ στις εξετάσεις, για του λόγου το αληθές, για να καταλάβουμε τι λέει και τι δε λέει ο κόσμος). Ας σοβαρευτούμε. Άρα, στη ΓΣ του Σωματείου που συζητά για την επιχειρησιακή ΣΣΕ, θα κάνουμε τη ζύμωσή μας, οι κομμουνιστές εργάτες θα πουν ΟΛΗ τη γραμμή μας, θα ανοίξουν μέτωπο στη γραμμή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΛΑΕ κλπ., αλλά ΓΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ θα βάλουμε την πρόταση για απεργία με αίτημα την υπογραφή ΣΣΕ και ΜΟΝΟ και θα επιδιώξουμε να την ψηφίσουν ΟΛΟΙ οι εργάτες, να απομονωθούν τα τσιράκια της εργοδοσίας και οι «συνδικαλιστές» τους, να τσακιστούν οι μπράβοι, να μην περάσουν απεργοσπάστες κλπ. Όταν πλέον φτάσουμε να έχουμε πραγματικό μαζικό κύμα οικονομικών απεργιών με όρους μαζικότητας και μαχητικότητας, ναι, τότε θα συμφωνήσω ότι έρχεται η ώρα της πολιτικοποίησης σε επίπεδο απόφασης ΓΣ, όπου προφανώς θα κατεβάσουμε το δικό μας πλαίσιο.

    Το ερώτημα είναι άλλο. Όλα αυτά που και σε τι μας εμποδίζουν να πάρουμε πρωτοβουλίες κινήματος έξω από τον οικονομικό αγώνα; Τι μας εμποδίζει π.χ. να καλέσουμε Συνδικάτα, Επιτροπές Αγώνα, απλούς ανθρώπους της δουλειάς κλπ. σε καμπάνια ενάντια στη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις (ΕΕ-ΝΑΤΟ) με δημιουργία μιας σχετικής «Πρωτοβουλίας»; Τι μας εμποδίζει να δραστηριοποιήσουμε την ΕΕΔΥΕ ή τη Νεανική Δράση για την Ειρήνη, στο αντιπολεμικό κίνημα, σε καμπάνια κοινής δράσης με όποιον συμφωνεί σε ένα αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, να γυρίσουν πίσω οι φαντάροι, να φύγουν οι βάσεις και τα ΝΑΤΟικά πλοία από τη χώρα, να αποχωρήσει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, τη ΔΕΕ, ή όποια άλλη συμφωνία/συνθήκη κλπ. έχει υπογράψει ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ; Όλα αυτά, σε τι έρχονται σε αντιπαράθεση με την αυτοτελή ζύμωση των μελών του ΚΚ για τη στρατηγική και τους στόχους του; Εσύ σε αυτό που διαφωνείς;;;

    Γράκχος

    ΥΓ. Ένα άρθρο του διαλόγου, μηδενικής επιχειρηματολογίας, είναι όλο κι όλο αυτό που έχεις να πεις κ. υπογράφοντα; Μάλιστα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Κανω πως δε καταλαβαινω": τωρα σε νεα τετραλογια.

      Διαγραφή
  84. @Γρακχε προσπαθεις να μας εξοντωσεις με σεντονιαδες και μικροπροσβολες και σαν γνησιος φραξιονιστης να ανακαλυψεις διαφωνιες ειτε μεταξυ μας ειτε με τιος θεσεις του ΚΚΕ με τις οποιες υποθετω διαφωνεις αλλα αυτό ελαχιστη σημασια εχει κλπ

    α. Κανεις το βασικο λαθος κάθε ιδεαλιστη (που ορικιζεται στον Λενιν) να υποτασσεις την τακτικη στην στρατηγικη. Εχεις φετιχοποιησει τη θολη έννοια (εφοσον δεν την προσδιοριζεις) του πλατιου κινηματος (με ποια στρωμματα, πολιτικες κινησεις κλπ) αλλα ακομη περισσοτερο του άμεσου ριζοσπαστικου στοχου Αμεσος είναι ενας στοχος ο οποιος μπορει να επιτευχθει αρα ποιος ριζοσπαστικος στοχος μπορει να είναι άμεσος ?. Μια απεργια π.χ μπορει να φερει άμεσα αποτελεσματα π.χ επαναπροσληψη απλυμενου, μικρη αυξηση μισθου κλπ. η εξοδος από την ΕΕ τελεία τι στα κομματια άμεσος στοχος είναι Σε ρωτησα αλλα αποφευγεις ν’ απαντησεις ποιος και πως θα βγουμε από την ΕΕ για να είναι ο στοχος άμεσος.

    β. Η εξοδος από την ΕΕ μπορει να γινει ειτε από αστικη ειτε από εργατικη σκοπια και το χειροτερο η εξοδος από την ΕΕ από αστικη σκοπια (ειτε σαν ατυχημα ειτε σαν συνειδητη επιλογη) επειδη θα βλαψει την διευρυμενη αναπαραγωγη του ελληνικου κεφαλαιου θα επιφερει επιπλεον δεινα στην εργατικη ταξη (εκτος κι οι λαπαβιτσας, μαριολης, λαφαζανης, ανταρσυαμε τις αρλουμπολογιες τους σε εχουν πεισει ότι το προβλημα του ελληνικου καπιταλισμου είναι η ΕΕ). Αρα το συνθημα εξω από την ΕΕ τελεια ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ όχι μονο από άποψη στρατηγικης αλλα και από άποψη τακτικής

    γ. Επίσης η συμμετοχη σε ένα κινημα εξω από την ΕΕ όπως προτεινει η ανταρσυα με τη διεεξοδο η λαε, πλευση κλπ θα μας συρει ανεξαρτητα από τη ζυμωση που υποθετεις σε απαραδεκτους συμβιβασμους αποδοχης ενός μινιμουμ προγραμματος που σαν στοχο θα εχει τη διασωση των μεσοστρωματων και της κρατικης γραφειοκρατιας και τη σφαγη της εργατικης ταξης. Η επιτροπη λογιστικου ελεγχου του χρεους η παναριστερα και οι πλατειες των αγανακτησμενων θα επρεπε να σε ειχε διδαξει και εσενα και τους αλλους να μην επαναλαμβανεται τα ιδια προσδοκοντας διαφορετικο αποτελεσμα

    δ. Τελος εμεις δεν κουναμε απεξω σε κανεναν το χερι εμεις με την λαικη συμμαχια καλουμε την εργατικη ταξη και τα φτωχα μικροαστικα στρωματα να παλεψουν για τα αμεσα και τα μακρινα δεμενα από την πειρα που μας εδωσε και η 7χρονη κριση και η αναθεση της κυβερνησης σε ένα ριζοσπαστικο αριστερο κομμα (κατά δηλωση του). Μεταρρυθμιση γιοκ

    Υ.γ πισω από τον αντιευρωπαισμο του καρατζαφυρομπαλτακου και της ΧΑ κρυβονται μεριδες του κεφαλαιου (μια από αυτές είναι πολύ ισχυρη απλως δεν επιλεγει τη συγκρουση γιατι τα συμφεροντα της είναι κυριως εκτος ελλαδας)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.