ελαφρά θεματολογία
Κανονικά τέτοια κείμενα θα είχαν θέση στο Ατέχνως (ημίθεος σχωρέστο) που πέθανε και πορεύεται σαν άταφος νεκρός, με σκυλεμένο πτώμα. Τώρα προφανώς δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα, αλλά κάτι άλλο βρίσκεται στα σκαριά και θα αλλάξει τα δεδομένα.
Μέχρι τότε... κοιτάμε κάθε αγώνα ξεχωριστά και κάνουμε ταμείο στο τέλος.
Όπως εξηγεί ο Βλαδίμηρος στο "περί δίκαιων και άδικων κειμένων", αν είχε πάρει χτες ο Άρης το Κύπελλο, θα είχαμε τώρα χαρούμενους συνειρμούς κι αναλύσεις για τακτική-στρατηγική, αντικειμενικό κι υποκειμενικό παράγοντα, τη νίκη που έχει πολλούς πατεράδες αλλά μόνο έναν πατερούλη, την ΕΟΚ (και Γιώργος Νάτου το ίδιο συνδικάτο) με τον "πατερούλη" Βασιλακόπουλο και την αποδέσμευση από τις αγκυλώσεις της.
Τώρα -που δυστυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι- δεν υπάρχει αντίστοιχη διάθεση, αν και η ήττα βάζει στο τραπέζι της συζήτησης διάφορα θεωρητικά ζητήματα πχ για τη σχέση ποσότητας-ποιότητας, έντεκα εμείς-έντεκα αυτοί, αλλά με πολλαπλάσιο προϋπολογισμό (μπάτζετ), που θέλει ψυχή και σχέδιο για να καλυφθεί, αλλά δεν αρκεί το ένα χωρίς το άλλο, πάθος χωρίς μέθοδο, πλάνο χωρίς φλόγα, κι έναν πρωτότυπο συνδυασμό τους, που να μη δίνει ένα απλό άθροισμά τους, αλλά να τα πολλαπλασιάζει.
Αντ' αυτών, η κε του μπλοκ θα καλύψει μια άλλη αθλητική εκκρεμότητα -προτού μπαγιατέψει και βρομίσει εντελώς- από μια πρόσφατη αποκοτιά-επίσκεψη στο γήπεδο της Ριζούπολης, ανάμεσα στα Άνω Πατήσια και τον Περισσό (δεν έχω καταλάβει ποιος σταθμός είναι πιο κοντά), κοντά στο σπίτι του λαού και του αειθαλούς κόμματος, που έχει βγάλει γερές ρίζες στον τόπο μας κι αρνείται να γίνει δρυς πεσούσα, για να το ξυλεύσουν -άλλο αν ξεκόβουν κατά καιρούς κάποια αγράμματα κούτσουρα, περιβολάδες και καταβολάδες, που εξαργυρώνουν τις κομματικές καταβολές τους, ρίχνοντας ξύλα στη φωτιά του συστήματος.
(Παρεμπιπτόντως, πολύ κοντά είναι κι η Νέα Φιλαδέλφεια, με το γκρεμισμένο της γήπεδο αν και αυτό δεν είναι περίεργο για όποιον έχει ζήσει (σ)τη Θεσσαλονίκη, όπου τα τρία μεγαλύτερα γήπεδα βρίσκονται σε ακτίνα ενός ημίωρου περίπατου και τα χουλιγκάνια στήνουν καρτέρι οι μεν στους δε και τα αντίστοιχα αστικά λεωφορεία της Τούμπας, του Χαριλάου και της Τριανδρίας.
Κι έτσι ο Απόλλων Σμύρνης είναι κοντά σε έναν προσφυγικό δήμο, να νιώθει κοντά στο σπίτι του, κι ας μην είναι στη Σμύρνη της Τουρκίας ή στη Νέα Σμύρνη, όπου είναι ο Πανιώνιος, η άλλη ιστορική, προσφυγική ομάδα, που μετακόμισε με τη μικρασιατική καταστροφή).
Ο μικρός Κάππος (καπάκι) λέει πως ο πατέρας του έγινε Απολλωνιστής ακριβώς εξαιτίας αυτής της γειτνίασης κι επειδή ο Απόλλωνας του Αλαμάνου (που έχει αρνητική χροιά-σημασία στα τούρκικα) μας έδινε το γήπεδο για εκδηλώσεις. Αν και εγώ, στη σύγχρονη εποχή, θυμάμαι μόνο μια εκδήλωση με την Αλέκα στο κλειστό γηπεδάκι για το γυναικείο ζήτημα και μια παλιά ανταπόκριση για το πώς θα μπορούσαν να επικοινωνούν οι κερκίδες και να φτιάχνουν ατμόσφαιρα.
ΚΚΕ ισχυρό η μία κερκίδα
Παρακαλείται ο κάτοχος του παλιού οχήματος με αριθμό πινακίδας (Α)ΑΔΜ 1995 να έρθει να μετακινηθεί από τις θέσεις του, γιατί ενοχλεί...
Ίσως αυτά να έχουν αφήσει κάποιο χνάρι επίδρασης και στους Απολλωνιστές κι ένα σύνθημά τους, που λέει:
ούτε ΠΑΟΚ, ούτε Άρης,
ούτε βάζελος και γάβρος -μπι-μπιπ...
ούτε ΑΕΚ, ούτε Ήρα
και μετά νομίζω, ακολουθεί κάτι για του Απόλλωνα τη λύρα.
Παίξε-παίξε του Απόλλων τα μπλουζ...
Αυτό πια δεν είναι απλά κατά του δικομματισμού. Είναι η αθλητική εκδοχή του "πέντε-δέκα-τριάντα κόμματα, δύο πολιτικές".
Η Ριζούπολη βέβαια, εκτός από τον Απόλλωνα έχει συνδεθεί και με τον άτυπο τελικό για τον τίτλο του 2003, τον "τελικό της ντροπής" (που όμως ξεκίνησε κανονικά, σε αντίθεση με το χτεσινό τελικό) και το επεισοδιακό Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 3-0.
Τότε που ο Ολυμπιακός έψαχνε γήπεδο (γιατί το Καραϊσκάκη ετοιμαζόταν για τους Ολυμπιακούς -σ.σ.: αγώνες- αν και δε θυμάμαι να χρησιμοποιήθηκε ποτέ στα πλαίσιά τους) κι έφαγε πόρτα από τον Πανιώνιο, για να καταλήξει στη φιλόξενη Ριζούπολη, που ανακαινίστηκε κι αναβαθμίστηκε (άλλο αν σήμερα δε χρησιμοποιούνται όλες οι κερκίδες κι ο ηλεκτρονικός πίνακας), σε αντίθεση με το στάδιο της Νέας Σμύρνης, που έχει μερικά ερειπωμένα σημεία.
Πώς τα φέρνει η Σουζάνα η ζωή όμως...
Τα επόμενα χρόνια ο Πανιώνιος έγινε (κάτι σαν) παράρτημα του Ολυμπιακού, με δανεικούς κτλ, ενώ ο Απόλλωνας που δεν ανέβηκε στο κόκκινο άρμα, έπεσε κατηγορία αύτανδρος και με την πρώτη -και ας είχε καλή ομάδα- προ τριετίας, στη μοναδική πρόσφατη παρουσία του στα μεγάλα σαλόνια.
Άλφα Εθνική θέλω να σε δω και να τρελαθώ...
Αλλά οι μικρές κατηγορίες κρατούν μάλλον πιο πολλά στοιχεία αυθεντικής γραφικότητας και μιας ανύπαρκτης αθωότητας, που ζει μόνο στις παιδικές μας αναμνήσεις.
Οι ημίγυμνοι κάγκουρες που ντεμέκ αψηφούν το κρύο, αλλά δεν εντυπωσιάζουν τις ντεμέκ ωραίες παρουσίες, που έρχονται αποκλειστικά για τους ποδοσφαιριστές, που είναι βασικά φίλοι με τους κάγκουρες, που τους φωνάζουν καμένα συνθήματα: σίγουρα έπινες κι εσύ χασίσι, Δεληζήση-Δεληζήση.
Πασατέμπο, γιατί πώς να περάσει η ώρα με τέτοιο τέμπο και υπερθέαμα, γκρίνια από τους σοφούς προπονητές της κερκίδας -ένα είδος οργανικού διανοούμενου της εποχής- και των διαιτητών -αν όχι παρατηρητών- της κερκίδας, που ασχολούνται από το πρώτο λεπτό ως το 90' με το κοράκι.
Κι οι θεούληδες που βγάζουν ηλεκτρονικά εισιτήρια -χωρίς ΑΜΚΑ και περιττές διατυπώσεις- όχι για να το χτυπήσεις κάπου, αλλά για να στο κόψει στην είσοδο ο "έφορας" με το χέρι, κλασικά και πατροπαράδοτα. Εμείς έτσι τα βρήκαμε από τους πατεράδες μας...
Ναι ρε φίλε, αλλά τι δέκα ευρώ εισιτήριο; Για το υπερθέαμα που μας δίνεις; Και να φανταστείς πως αν πάει στη Σούπερ-Λιγκ, θα ανέβει στα 15...
Άσε το άλλο, που απαγορεύουν τη μετακίνηση οπαδών και δεν έχεις με ποιον να αλληλεπιδράσεις και ποιον να βρίσεις. Κι έτσι η ΠΑΕ ανοίγει μόνο τη μία κερκίδα -αυτή που χτυπάει ο ήλιος, αλλά έχει και στέγαστρο για τη βροχή- θύρες 1 και 2, απέναντι από τα απομονωμένα δημοσιογραφικά θεωρεία -μη χτυπήσει κανείς, καθώς ασκεί το λειτούργημά του. Οι άλλες οκτώ θύρες μένουν κλειστές, αλλά είναι τουλάχιστον ανακαινισμένες, όχι ερείπια όπως του Πανιώνιου.
Υπήρχε και αγώνας, αλλά αυτό είναι το τελευταίο, δεν πας για αυτό στο γήπεδο, άμα είναι το βλέπεις κι από την τηλεόραση, με ριπλέι, τουαλέτα κι όλα τα κομφόρ.
Ντέρμπι κορυφής κι ανόδου, έβαλε δύο κρύα γκολ ο Άρης στο πρώτο, έφαγε ανόητη αποβολή, χάθηκε ο ήλιος που μας ζέσταινε, χάθηκε κι η μπάλα, κατηφορικό Ριαθόρ η Ριθούπολη, ανατροπή και 2-2 στο 91', πάνω που έλεγες θα το κρατήσουμε, τόσες καθυστερήσεις ούτε σε εγκυμοσύνη, "πέστε κάτω, οε-οε-οε", έτρωγε τα μουστάκια -που δεν έχει πια- μετά ο Μουστάκιας (Αναστόπουλος, κάτι σαν ο τεχνικός με το μουστάκι). Να δεις που δε θα ανέβουμε φέτος, κι ας έβαλε μες στη βδομάδα γκολ αλά Βαν Μπάστε ο Ίλιτς, στον Εύοσμο -σιγά μην το ήθελε, θα μου πεις.
Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά;
Ξέχασα να σου πω κι από πού έχει πάρει το όνομά της η Ελαφρι Ταξιαρχία, και για εκείνη την παλιά ταινία, που...
Φτάνει όμως για σήμερα με την ελαφρά θεματολογία.
Καλό ξενύχτι για τους Αντετοκουμπικούς. #NBAVOTE Δάρδαλης
Κανονικά τέτοια κείμενα θα είχαν θέση στο Ατέχνως (ημίθεος σχωρέστο) που πέθανε και πορεύεται σαν άταφος νεκρός, με σκυλεμένο πτώμα. Τώρα προφανώς δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα, αλλά κάτι άλλο βρίσκεται στα σκαριά και θα αλλάξει τα δεδομένα.
Μέχρι τότε... κοιτάμε κάθε αγώνα ξεχωριστά και κάνουμε ταμείο στο τέλος.
Όπως εξηγεί ο Βλαδίμηρος στο "περί δίκαιων και άδικων κειμένων", αν είχε πάρει χτες ο Άρης το Κύπελλο, θα είχαμε τώρα χαρούμενους συνειρμούς κι αναλύσεις για τακτική-στρατηγική, αντικειμενικό κι υποκειμενικό παράγοντα, τη νίκη που έχει πολλούς πατεράδες αλλά μόνο έναν πατερούλη, την ΕΟΚ (και Γιώργος Νάτου το ίδιο συνδικάτο) με τον "πατερούλη" Βασιλακόπουλο και την αποδέσμευση από τις αγκυλώσεις της.
Τώρα -που δυστυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι- δεν υπάρχει αντίστοιχη διάθεση, αν και η ήττα βάζει στο τραπέζι της συζήτησης διάφορα θεωρητικά ζητήματα πχ για τη σχέση ποσότητας-ποιότητας, έντεκα εμείς-έντεκα αυτοί, αλλά με πολλαπλάσιο προϋπολογισμό (μπάτζετ), που θέλει ψυχή και σχέδιο για να καλυφθεί, αλλά δεν αρκεί το ένα χωρίς το άλλο, πάθος χωρίς μέθοδο, πλάνο χωρίς φλόγα, κι έναν πρωτότυπο συνδυασμό τους, που να μη δίνει ένα απλό άθροισμά τους, αλλά να τα πολλαπλασιάζει.
Αντ' αυτών, η κε του μπλοκ θα καλύψει μια άλλη αθλητική εκκρεμότητα -προτού μπαγιατέψει και βρομίσει εντελώς- από μια πρόσφατη αποκοτιά-επίσκεψη στο γήπεδο της Ριζούπολης, ανάμεσα στα Άνω Πατήσια και τον Περισσό (δεν έχω καταλάβει ποιος σταθμός είναι πιο κοντά), κοντά στο σπίτι του λαού και του αειθαλούς κόμματος, που έχει βγάλει γερές ρίζες στον τόπο μας κι αρνείται να γίνει δρυς πεσούσα, για να το ξυλεύσουν -άλλο αν ξεκόβουν κατά καιρούς κάποια αγράμματα κούτσουρα, περιβολάδες και καταβολάδες, που εξαργυρώνουν τις κομματικές καταβολές τους, ρίχνοντας ξύλα στη φωτιά του συστήματος.
(Παρεμπιπτόντως, πολύ κοντά είναι κι η Νέα Φιλαδέλφεια, με το γκρεμισμένο της γήπεδο αν και αυτό δεν είναι περίεργο για όποιον έχει ζήσει (σ)τη Θεσσαλονίκη, όπου τα τρία μεγαλύτερα γήπεδα βρίσκονται σε ακτίνα ενός ημίωρου περίπατου και τα χουλιγκάνια στήνουν καρτέρι οι μεν στους δε και τα αντίστοιχα αστικά λεωφορεία της Τούμπας, του Χαριλάου και της Τριανδρίας.
Κι έτσι ο Απόλλων Σμύρνης είναι κοντά σε έναν προσφυγικό δήμο, να νιώθει κοντά στο σπίτι του, κι ας μην είναι στη Σμύρνη της Τουρκίας ή στη Νέα Σμύρνη, όπου είναι ο Πανιώνιος, η άλλη ιστορική, προσφυγική ομάδα, που μετακόμισε με τη μικρασιατική καταστροφή).
Ο μικρός Κάππος (καπάκι) λέει πως ο πατέρας του έγινε Απολλωνιστής ακριβώς εξαιτίας αυτής της γειτνίασης κι επειδή ο Απόλλωνας του Αλαμάνου (που έχει αρνητική χροιά-σημασία στα τούρκικα) μας έδινε το γήπεδο για εκδηλώσεις. Αν και εγώ, στη σύγχρονη εποχή, θυμάμαι μόνο μια εκδήλωση με την Αλέκα στο κλειστό γηπεδάκι για το γυναικείο ζήτημα και μια παλιά ανταπόκριση για το πώς θα μπορούσαν να επικοινωνούν οι κερκίδες και να φτιάχνουν ατμόσφαιρα.
ΚΚΕ ισχυρό η μία κερκίδα
Μέτωπο Λαϊκό, απαντάει η άλλη
Και ύστερα ανακοίνωση από τα μεγάφωνα.Παρακαλείται ο κάτοχος του παλιού οχήματος με αριθμό πινακίδας (Α)ΑΔΜ 1995 να έρθει να μετακινηθεί από τις θέσεις του, γιατί ενοχλεί...
Ίσως αυτά να έχουν αφήσει κάποιο χνάρι επίδρασης και στους Απολλωνιστές κι ένα σύνθημά τους, που λέει:
ούτε ΠΑΟΚ, ούτε Άρης,
ούτε βάζελος και γάβρος -μπι-μπιπ...
ούτε ΑΕΚ, ούτε Ήρα
και μετά νομίζω, ακολουθεί κάτι για του Απόλλωνα τη λύρα.
Παίξε-παίξε του Απόλλων τα μπλουζ...
Αυτό πια δεν είναι απλά κατά του δικομματισμού. Είναι η αθλητική εκδοχή του "πέντε-δέκα-τριάντα κόμματα, δύο πολιτικές".
Η Ριζούπολη βέβαια, εκτός από τον Απόλλωνα έχει συνδεθεί και με τον άτυπο τελικό για τον τίτλο του 2003, τον "τελικό της ντροπής" (που όμως ξεκίνησε κανονικά, σε αντίθεση με το χτεσινό τελικό) και το επεισοδιακό Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 3-0.
Τότε που ο Ολυμπιακός έψαχνε γήπεδο (γιατί το Καραϊσκάκη ετοιμαζόταν για τους Ολυμπιακούς -σ.σ.: αγώνες- αν και δε θυμάμαι να χρησιμοποιήθηκε ποτέ στα πλαίσιά τους) κι έφαγε πόρτα από τον Πανιώνιο, για να καταλήξει στη φιλόξενη Ριζούπολη, που ανακαινίστηκε κι αναβαθμίστηκε (άλλο αν σήμερα δε χρησιμοποιούνται όλες οι κερκίδες κι ο ηλεκτρονικός πίνακας), σε αντίθεση με το στάδιο της Νέας Σμύρνης, που έχει μερικά ερειπωμένα σημεία.
Πώς τα φέρνει η Σουζάνα η ζωή όμως...
Τα επόμενα χρόνια ο Πανιώνιος έγινε (κάτι σαν) παράρτημα του Ολυμπιακού, με δανεικούς κτλ, ενώ ο Απόλλωνας που δεν ανέβηκε στο κόκκινο άρμα, έπεσε κατηγορία αύτανδρος και με την πρώτη -και ας είχε καλή ομάδα- προ τριετίας, στη μοναδική πρόσφατη παρουσία του στα μεγάλα σαλόνια.
Άλφα Εθνική θέλω να σε δω και να τρελαθώ...
Αλλά οι μικρές κατηγορίες κρατούν μάλλον πιο πολλά στοιχεία αυθεντικής γραφικότητας και μιας ανύπαρκτης αθωότητας, που ζει μόνο στις παιδικές μας αναμνήσεις.
Οι ημίγυμνοι κάγκουρες που ντεμέκ αψηφούν το κρύο, αλλά δεν εντυπωσιάζουν τις ντεμέκ ωραίες παρουσίες, που έρχονται αποκλειστικά για τους ποδοσφαιριστές, που είναι βασικά φίλοι με τους κάγκουρες, που τους φωνάζουν καμένα συνθήματα: σίγουρα έπινες κι εσύ χασίσι, Δεληζήση-Δεληζήση.
Πασατέμπο, γιατί πώς να περάσει η ώρα με τέτοιο τέμπο και υπερθέαμα, γκρίνια από τους σοφούς προπονητές της κερκίδας -ένα είδος οργανικού διανοούμενου της εποχής- και των διαιτητών -αν όχι παρατηρητών- της κερκίδας, που ασχολούνται από το πρώτο λεπτό ως το 90' με το κοράκι.
Κι οι θεούληδες που βγάζουν ηλεκτρονικά εισιτήρια -χωρίς ΑΜΚΑ και περιττές διατυπώσεις- όχι για να το χτυπήσεις κάπου, αλλά για να στο κόψει στην είσοδο ο "έφορας" με το χέρι, κλασικά και πατροπαράδοτα. Εμείς έτσι τα βρήκαμε από τους πατεράδες μας...
Ναι ρε φίλε, αλλά τι δέκα ευρώ εισιτήριο; Για το υπερθέαμα που μας δίνεις; Και να φανταστείς πως αν πάει στη Σούπερ-Λιγκ, θα ανέβει στα 15...
Άσε το άλλο, που απαγορεύουν τη μετακίνηση οπαδών και δεν έχεις με ποιον να αλληλεπιδράσεις και ποιον να βρίσεις. Κι έτσι η ΠΑΕ ανοίγει μόνο τη μία κερκίδα -αυτή που χτυπάει ο ήλιος, αλλά έχει και στέγαστρο για τη βροχή- θύρες 1 και 2, απέναντι από τα απομονωμένα δημοσιογραφικά θεωρεία -μη χτυπήσει κανείς, καθώς ασκεί το λειτούργημά του. Οι άλλες οκτώ θύρες μένουν κλειστές, αλλά είναι τουλάχιστον ανακαινισμένες, όχι ερείπια όπως του Πανιώνιου.
Υπήρχε και αγώνας, αλλά αυτό είναι το τελευταίο, δεν πας για αυτό στο γήπεδο, άμα είναι το βλέπεις κι από την τηλεόραση, με ριπλέι, τουαλέτα κι όλα τα κομφόρ.
Ντέρμπι κορυφής κι ανόδου, έβαλε δύο κρύα γκολ ο Άρης στο πρώτο, έφαγε ανόητη αποβολή, χάθηκε ο ήλιος που μας ζέσταινε, χάθηκε κι η μπάλα, κατηφορικό Ριαθόρ η Ριθούπολη, ανατροπή και 2-2 στο 91', πάνω που έλεγες θα το κρατήσουμε, τόσες καθυστερήσεις ούτε σε εγκυμοσύνη, "πέστε κάτω, οε-οε-οε", έτρωγε τα μουστάκια -που δεν έχει πια- μετά ο Μουστάκιας (Αναστόπουλος, κάτι σαν ο τεχνικός με το μουστάκι). Να δεις που δε θα ανέβουμε φέτος, κι ας έβαλε μες στη βδομάδα γκολ αλά Βαν Μπάστε ο Ίλιτς, στον Εύοσμο -σιγά μην το ήθελε, θα μου πεις.
Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά;
Ξέχασα να σου πω κι από πού έχει πάρει το όνομά της η Ελαφρι Ταξιαρχία, και για εκείνη την παλιά ταινία, που...
Φτάνει όμως για σήμερα με την ελαφρά θεματολογία.
Καλό ξενύχτι για τους Αντετοκουμπικούς. #NBAVOTE Δάρδαλης
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΓΩΝΑ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΔΙΟΤΙ ΕΝΩ ΠΑΙΖΑΝΕ ΚΑΤΙ ΟΜΑΔΕΣ ΑΠΟ ΑΦΡΙΚΗ Η ΛΑΤΙΝΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ, ΤΑ ΓΑΥΡΑΚΙΑ ΕΒΡΙΖΑΝ ΜΕ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΤΟΝ ΠΑΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΟΚ.
ΘΕΡΣΙΤΗΣ
ΓΕΙΑ ΣΑΣ
Από τις συμπαθείς ομάδες Αθήνας-Πειραιά, μαζί με τον Εθνικό (σε αντίθεση πχ με τον Πανιώνιο που ποτε δεν τον χώνεψα). Νομίζω ότι ο σταθμός του ΗΣΑΠ στην Αγ. Βαρβάρα (Άνω Πατήσια) είναι λίγο πιο κοντά στο γήπεδο. Από διηγήσεις της γιαγιάς που έζησε εκεί κοντά, ο Απόλλων είχε πολύ κόσμο κάποια εποχή, ευθέως ανταγωνιστικό της ΑΕΚ σε εκείνες τις γειτονιές (μέσα δεκαετίας του '30 ως κάπου στο '50 οπότε και πρέπει να φυλλορρόησε με πολύ γρήγορο ρυθμό). Δεν είχε φίλους μόνο ανάμεσα σε μικρασιάτες πρόσφυγες αλλά και στους εσωτερικούς μετανάστες που είχαν αρχίσει κι αυτοί να συγκεντρώνονται εκεί προπολεμικά ήδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι παλιά είχε σύμβολο τον αγκυλωτό σταυρό (όχι ασφαλώς για χιτλερικά αισθήματα).
ρα
@ρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχεις δικιο για την σβαστικα, θυμαμαι να το αναφέρει ο παππούς μου που ειχε κανει φροντιστής της ομαδας πριν τον πόλεμο
http://indobserver.blogspot.gr/2013/08/blog-post_3521.html?m=0
Τακης
Εσύ, Κάπταιν, μπορεί να γούσταρες "ελαφρά θεματολογία", αλλά θα επωφεληθώ από την χαλαρότητα του θέματος για να σας βαρύνω τη διάθεση, με off-topic ανησυχίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ώρα, που η Ελλάδα (η τα ΜΜΕ της, ξερω-γω) αυνανίζεται με το ντέρμπι "Μαρινάκη-Μελισσανίδη" η το Κύπελλο, που "δεν έγινε γιορτή μπλα, μπλα, μπλα" (ενώ έγινε η μόνη γιορτή, που θα μπορούσε να γίνει και μην κάνετε τις "δύσκολες"...), η την αποθέωση/ξέπλυμα του ρατσισμού με το story του Αντετοκούνμπο....,
τα μάβρα κοράκια πετάνε πάνω από την στάνη.
Απόψε θα γίνει η "Νύχτα των Κρυστάλλων" και αργά το πρωϊ, δε θα προλάβουν οι εφημερίδες, θα βγεί ο φετφάς, για το ποιούς και πόσους θα ανασκολοπίσει η μεγαλοψυχία του μεγάλου πατισάχ των "θεσμικών" κεφαλαιοκρατών. Τούτη η "αξιολόγηση" θα βγάλει το "δια ταύτα" μιας οκταετίας, μηχανορραφιών, βολιδοσκοπήσεων των αντιπάλων πλευρών (όπου διαπλέκονται τάξεις και κεφαλαιοκρατικές συμμορίες - το "κουβάρι", που λέγαμε) και προκαταρκτικών τροχιοδεικτικών βολών.
Η εργατική τάξη είναι πρώτη στη σειρά, και το ερώτημα είναι πόσοι από τους μικρομεσαίους θα την ακολουθήσουν στα παλούκια. Το πλασματικό κεφάλαιο των καθόλου πλασματικών κεφαλαιοκρατών γυρεύει να γίνει πραγματικό, η πιθανότητα είναι αυτή τη στιγμή 8:1 όπως λένε οι αρβύλες, όσο περνάει ο καιρός όλο και χειροτερεύει, και η σφαγή είναι αναπόφευκτη και καθόλου τελεσίδικη, χωρίς κανείς να ξέρει να πεί, που θα πάει αυτή η ιστορία. Απόψε περιμένω να δώ, σε αυτή τη φάση, πιο είναι το "μίγμα" ταξικής εξόντωσης, που θα επιλέξουν τα αφεντικά μεταξύ μικρομεσαίων και εργατικής τάξης. Που, μεταξύ των άλλων, θα καθορίσει αν θα εξακολουθήσουν να παίζουν "τΣύπριζα", η έχουν άλλους άσσους στο μανίκι τους.
Οι έλληνες αστούληδες τρίβουν τα χέρια τους, γιατί γι αυτούς, όλο και κάποιο ξεροκόμματο θα προκύψει στο surplus, κι εμείς ας κοιτάξουμε τι θα κάνουμε αύριο στην διαδήλωση στην Ομόνοια, μπας και ξυπνήσουμε τους διαφόρους "γράκχους" της Συγκλήτου, που πασκίζουν να σώσουν τη Ρώμη χωρίς να ξεπαστρέψουν τους Πατρικίους.
Με τις συγγνώμες μου, άμα θες το βάζεις η κράτα το κάβα για αύριο.
Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξεβρακωθεί τελείως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα γίνει.....ΣΤΡΙΠΤΙΖΑ!
Αν και φαινεται να ειναι ιδια αποσταση για να πας στο γηπεδο της Ριζουπολης ειναι καλυτερα να κατεβεις Περισσο.Απο Ανω Πατησια εχει περισσοτερη ανηφορα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολλων
Έχοντας περάσει άπειρες ωρες αθλούμενος στα έγκατα της ριζουπολής (σε ένα περιθωριακό αθλημα που αποδείχτηκε ωστόσο πολύ χρησιμο στην επίλυση πολιτκών κυρίως παρεξηγήσεων) καταθετω κι εγω την άποψη μου για τα θεματα που άνοιξε η αναρτηση
ΑπάντησηΔιαγραφή- η λύση στο προβλημα ποιος σταθμος του ΗΣΑΠ είναι πιο κοντα εξαρταται από τις αρχικές συνθηκες και την επιδιωκόμενη λύση. Αν ο στοχος είναι ο χρόνος τότε για οποιον ερχεται από πειραια συμφερει η αποβιβαση στην αγ. Βαρβαρα και κατοπιν μεσω των λουλουδαδικων του προμπονα η αφιξη στο γηπεδο. Αυτος όμως που ερχεται από κηφισια πρεπει να κατεβει στον περισσο. Αν ο στοχος είναι η μικροτερη καταναλωση θερμιδων τοτε ο απολλωνιστης εχει δικιο ο περισσος απαιτει λιγοτερο κοπο ανεξαρτητα από τις αρχικες συνθηκες με την προυποθεση από αγ. βαρβαρα περισσο να εισαι καθημενος
- η ανακατασκευη της ριζουπολη από την παε ολυμπιακος ειχε σαν αποτελεσμα να κλεισουν για παντα τα τμηματα παλης και πυγμαχιας του Απολλωνα Αυτος είναι ενας επιπλεον λογος για να μην γουσταρει κανεις και τον ολυμπιακο και το επαγγελματικο ποδοσφαιρο που σαν γαγγραινα σκοτωνει όλα τα αλλα αθληματα.
- η ομαδα λεγοταν Απολλων Αθηνων αλλα καπου στην αρχες του παροντος αιωνα μετονομαστηκε σε Απολλων Σμυρνης υποθετων προς αλλιευση επιπλεον πελατων. Η βαση του απολλωνα ηταν η ριζουπολη, λαμπρινη και γαλατσι και όχι η ν.φιλαδελφεια και χαλκηδονα οπου κυριαρχουσε και κυριαρχει η αεκ Στις δεκατιες όμως του 1970-1980 υπήρξε σημαντικη μετακινηση πληθυσμου από τις συνοικιες αυτές στα βορια προαστια (μαρουσια, βρυλλησια, χαλανδρι κλπ) με αποτελεσμα ο απολλωνας να χασει μεγαλο μερος των ουτως η αλλως λιγοστων φιλαθλων του. Αντιθετα η ν.σμυρνη οπου βρισκεται ο πυρηνας των οπαδων του πανιωνιου δεν εχει γνωρισει σημαντικες εκκροες πληθυσμου μαλλον το αντιθετο.
- βλεπω με λυπη μου τον ρα εκτος από τον ολισθηρο δρομο του αντιμπαρτσελονιμου να εχει διαλεξει και τον ολισθηρο δρομο του να μην χωνευει τον πανιωνιο.
Τη διαδρομή μέσω λουλουδάδικων είχα κατά νου, η ανάλυση όμως του Άναυδου επί του θέματος, λύνει νομίζω το ζήτημα με οριστικό τρόπο. Λίγες παρατηρήσεις στα υπόλοιπα:
ΑπάντησηΔιαγραφή- Από τις ιστορίες της γιαγιάς, η οποία ακόμα και τώρα διηγείται από το κρεβάτι το πώς έπαιζε πριν το πόλεμο μπάλα με τα αγόρια στη γειτονιά (ο Κώστας ο Πούλης, με μεγάλη καριέρα λίγο αργότερα στην ΑΕΚ-νομίζω πως έπαιξε και στον Απόλλωνα, την έβαζε λέει τέρμα και η κυρα Λένη διηγιέται τις επιδόσεις της με τέτοιο πάθος ώστε στα δικά μου μάτια είναι πάντα εξυψωμένη σε θηλυκό Μάσπολι το δίχως άλλο), η αρκετά ισχυρή οπαδική επιρροή του Απόλλωνα έφτανε σίγουρα ως τις Τρεις γέφυρες και τον Άγιο Ελευθέριο στα Πατήσια. Είμαι επιφυλακτικός όμως ως προς το Γαλάτσι. Δε πρέπει να έμενε πολύς κόσμος (λειβάδια για πρόβατα ήταν και πήγαινε ο κόσμος να πετάξει χαρταετό την Καθαρά Δευτέρα).
- Η μετονομασία είναι νομίζω επαναφορά στην αρχική ονομασία. Πίστευα ότι είχε να κάνει με καινούργιο ΑΦΜ, διαγραφή χρεών κτλ αλλά μάλλον έχει δίκιο ο Άναυδος που το εντάσσει σε μια προσπάθεια καλύτερου μάρκετινγκ.
- Μόνο και μόνο με τα χρώματα της εμφάνισής του (με την εξαίρεση τη φετινή που είναι απλά υπέροχη μιας και έχει την προσθήκη του άσπρου), το να μην χωνεύω τον Πανιώνιο είναι απλά μονόδρομος. Ο μπλε-κόκκινος συνδυασμός (σκέτος, χωρίς το άσπρο) για τα μάτια μου είναι πραγματικό μαρτύριο, μεγαλύτερο κι από αυτό το άθλιο κόκκινο-κίτρινο της Γαλατά (ή παλιότερα της Ντούκλα Πράγας-δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα η θρυλική αυτή ομάδα), απειροελάχιστα λιγότερο άθλιο από κάτι σε ροζ. Από εκεί και πέρα, υπάρχει το μπαράζ του '84 (παιχνίδι που έχει λάβει-βασίμως θεωρώ-τον χαρακτηρισμό μεγαλύτερου στησίματος κι από αυτά που διηγούνται κάποιοι για το ΠΑΟΚ-Παναχαϊκή 3-5 λόγου χάρη), υπάρχουν και πρόσφατα γεγονότα από το καλοκαίρι και μετά, καμιά συμπάθεια για αυτόν. Έχω πάντως την αμυδρά εντύπωση ότι και ο Απόλλων, μιας και γι' αυτόν το νήμα, δε πρέπει να είχε παλιά και τις καλύτερες σχέσεις με τον Πανιώνιο.
- Για την ομάδα από την Καταλωνία μεγάλη κουβέντα, μόνο αισθήματα ανάλογα του Κάτωνα του Πρεσβύτερου για τους Καρχηδόνιους. Αποτελούν ύπουλο εχθρό του πραγματικού ποδοσφαίρου. Τώρα όμως είναι πεσμένοι. Καλύτερα όταν θα έρθει η ώρα των "νέων μεγαλείων" που προσμένει η ΚΕ του μπλοκ. Τώρα δεν έχει και τόσο νόημα.
ρα
-Θερσίτη, ευχαριστώ για τη διόρθωση.
ΑπάντησηΔιαγραφή-Ρα, νομίζω πως το αντι-ΑΕΚ, και λόγω γειτνίασης, έχει μείνει ακόμα στους Απολλωνιστές αρκετά ζωντανό.
Ωραίες κι οι ιστορίες της γιαγιάς. Εσύ μπορείς να διηγείσαι στα δικά σου εγγόνια για το μεγάλο αήττητο σερί του Απόλλωνα με τον ΠΑΟΚ στη Ριζούπολη, που κράτησε καμιά εικοσαριά χρόνια (πάνω-κάτω το διάστημα που είχατε κι εσείς το αήττητο με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα) και τον καθιστά εκ των πραγμάτων συμπαθή. Στη Ριζούπολη νομίζω ήταν και το -τυπικής διαδικασίας- τελευταίο ματς του Άρη, πριν από τον πρώτο υποβιβασμό του (τη χρονιά με τα δελτία με τον Αθηναϊκό, κτλ)
-Άναυδε, δε γνώριζα τις παράπλευρες απώλειες της ανακατασκευής. Φονιάδες των μικρών σπορ... (δε μου βγαίνει όλο το σύνθημα).
Χε χε, γιατί να μην το πω; Κι αυτό να πω και το άλλο για κείνον τον ημιτελικό κυπέλλου που είδα στη Ριζούπολη με σκορ 1-1 και ήμουν σίγουρος για το ποιός θα προκριθεί αλλά στον δεύτερο αγώνα άνοιξα το ραδιόφωνο για να ακούσω ότι κάποιος άρπαξε τρία μέσα στην Τούμπα. Έτσι η ομάδα του Παθιακάκη (με Ντέμη, Βελέντζα, Κόλα) πήγε αυτή στον τελικό (και το ραδιοφωνάκι στα σκουπίδια γιατί έσπασε). Άλλωστε θεωρώ μεγάλη κατάρα/κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου ότι ο κόσμος δεν είναι πρώτα με την ομάδα της περιοχής ή της καταγωγής του. Αν μάλιστα τίποτα περιστατικά σαν κάτι πρόσφατες εξυπνάδες του Ίβιτς επαναληφθούν λίγες φορές ακόμα, τότε θα είναι και από τα πρώτα ΄πράγματα που θα λέω, όταν η κουβέντα φτάνει στη Ριζούπολη. Το πρώτο βέβαια θα είναι ότι το ρεκόρ προσέλευσης σε αυτό το γήπεδο έγινε το 1967 με τον Απόλλωνα να παίζει κόντρα στον Άγιαξ τον καλό. Στο γήπεδο τότε βρέθηκαν πάνω από 20.000 θεατές (και περιττό να πω ότι το ρεκόρ δεν οφείλονταν κυρίως στους Απολλωνιστές)
ΑπάντησηΔιαγραφήρα
ΥΓ. Η παλιά ταινία από την οποία πήρε το παρατσούκλι ο Απόλλων
https://en.wikipedia.org/wiki/The_Charge_of_the_Light_Brigade_(1936_film)