Δευτέρα 3 Απριλίου 2017

Ελληνο-κομμουνιστικοί διάλογοι

Ο διεθνισμός είναι δύσκολη υπόθεση, γιατί δε μιλάς στη μητρική σου γλώσσα και δεν είναι εύκολη η συνεννόηση, ακόμα κι αν υπάρχουν ακατάλυτοι ταξικοί δεσμοί με το συνάδελφο, το διπλανό και τον τρελό τον Ιταλό. Οπότε πονοκεφαλιάζεις μετά από λίγη ώρα και σου έρχεται να το ρίξεις στο ουίσκι, το ούζο και άλλα ποτά που είναι παραλλαγές της γκράπα -όπως έχει αποφανθεί ένας σφος θαυμαστής και πελάτης του Αλφαβητίξ, που αγαπάει τα ψάρια. Κι άντε να τους εξηγήσεις τι είναι "μερακλής", τι νοηματικές προεκτάσεις έχει, τι είναι μ-λ*κας με περικεφαλαία, τι είναι η περικεφαλαία και γιατί την φοράει, ή τι είναι φλώρος.

Σαν τη Βαβέλ στις διεθνείς συναντήσεις εργατικών και κομμουνιστικών κομμάτων, όπου το βασικό είναι να μιλάς την ίδια πολιτική γλώσσα με τους συντρόφους, για να μη χαθείς στη μετάφραση των κλασικών. Και να μη συνδυάζεις την ευρυμάθεια στις ξένες γλώσσες (αν είσαι πολύγλωσσος) με την πολιτική διγλωσσία. Πώς να τους εξηγήσεις όμως όσα όλα θες; Τα λογοπαίγνια ή τα βαθιά πολιτικά νοήματα;

-The struggle of classes remains historically remains... adikaioti.
-You mean unjustified?
-Πες το κι έτσι.
Δώσε βάση, αρχίζει το νόημα, αν δεν προσέξεις το 'χασες...

-So this guy in India was Ghandist and used his method.
-Oh you mean pathetic resistance.
-No, no. I mean passive resistance.
-Yes, you 're right. But if you think it, it's really pathetic as a struggle method, isn't it?

Η Ινδία που λες έχει 28 διαφορετικά ιδιώματα -ακόμα κι η ΕΕ των 27 έχει πλέον λιγότερα μέλη- που δε μοιάζουν ιδιαίτερα μεταξύ τους, σε βαθμό που να πηγαίνουν από το ένα κρατίδιο στο άλλο και να μην καταλαβαίνουν οι μεν τους δε, ή να μην μπορούν καν να καταλάβουν τι λέει ο κατάλογος, για να παραγγείλουν. Έχουν όμως δύο επίσημες κοινές γλώσσες, τα "ίντι" και τα αγγλικά -που είναι άτυπα επίσημη γλώσσα και στην ΕΕ, αλλά ποτέ δεν ξέρεις, μετά το brexit.

Το νερό στα σανσκριτικά (πρέπει να) λέγεται "νιρ" κι έχουν πιθανότατα κοινή ρίζα, αν κι εμείς παλιά το λέγαμε "ύδωρ". Και δεν το έχουμε κοινό με τους λαούς της άλλης Ευρώπης, ούτε στη γλώσσα, ούτε και στη χρήση, γιατί έξω -σχεδόν- πουθενά δε στο φέρνουν τζάμπα, συχνά προτιμούν το μεταλλικό ή μπορεί να στο προσφέρουν σε σφηνοπότηρο (!) λες και το χρειάζεσαι, για να καταπιείς το χάπι σου.

Αυτός ο Ινδός λοιπόν χρησιμοποίησε τα μίντια για να αποκτήσει δημοσιότητα και δύναμη, είπε πως δε θα αναμιχθεί με την πολιτική και στη συνέχεια ίδρυσε κόμμα, κάνοντας flip-flop (κωλοτούμπα, σα να λέμε) ενώ αξιοποίησε ένα κίνημα που έμοιαζε με τους αγανακτισμένους. Κι είναι όλα τόσο οικεία, ένα μείγμα Τσίπρα και Σταύρου Θεοδωράκη, με ολίγη από Μπέπε Γκρίλο από την αυτοδιοίκηση και τα κρατίδια που χρησιμοποίησε ως όχημα... Όλα εκτός από τα μεγέθη -και κάποιους ποιοτικούς δείκτες που ακολουθούν διαλεκτικά την ποσότητα.

Μια μειονότητα πχ μπορεί να φτάνει τις 100 εκατομμύρια ψυχές (δεκαπλάσιες από τον πληθυσμό της Ελλάδας). Μια πόλη να θεωρείται πως έχει μείνει στάσιμη -πχ η Καλκάτα που εμείς δεν τη λέμε έτσι- γιατί δεν έχει ξεπεράσει τα 10 εκατομμύρια κόσμο. Μια απεργία να έχει μόλις μερικές εκατοντάδες χιλιάδες που συμμετέχουν, όπως μας έλεγε ένας Ινδός σφος στο περσινό φεστιβάλ. Αλλά νεκρώνουν τα πάντα κι έχουν καλή περιφρούρηση, άγρια κι άκρως αποτελεσματική, σε σημείο που να διαλύουν όσα μαγαζιά ανοίγουν σε μέρα απεργίας ή τα μέσα μεταφοράς με τους απεργοσπάστες οδηγούς.

Κι εκεί δεν έχουν μ-λ με μπράκετ (παρένθεση) και παύλα πίσω ή κεφαλαία μπροστά (εκτός μπράκετ) αλλά το ΚΚΙ (ΜΛ), σε διάκριση με το ΚΚΙ (Μ), που είναι το δικό μας, αλλά δεν ξέρω απέναντι σε ποιο διαφοροποιείται με αυτήν την παρένθεση κι αν υπάρχει ΚΚΙ σκέτο.

Que hora es? Estamos despiertos ya...
-Do you know stoa?
-...
-It' an architect style. Like a tunnel, or a corridor but with columns. For example the stoa of Attalos, in Ancient Agora. But how do you call it in English?
-I don't know.
-Well in spanish, do you know how you tell 'stoa'?
-...
-Estoa...

Αυτό με τα θήτα των ισπανών που τσεβδίζουν (ή ψευδίζουν κατά άλλους) είναι αστικός μύθος. Που τον επιβεβαιώνεις νοερά όμως μόλις τους ακούσεις να μιλάνε για τη Θαραγόθα, τον Μπάθκεθ, ή το Θόρο, που εμείς τον λέμε Ζορό και σημαίνει αλεπού, και το Βάσκο Θουρουτούθα της Ρεάλ Σοθιεδάδ.
Αυτό που ισχύει όμως είναι ότι αδυνατούν να προφέρουν οποιαδήποτε λέξη ξεκινάει από [σ] κι άλλο ένα σύμφωνο, χωρίς να κολλήσουν μπροστά κι ένα [ε]. Κι έτσι τους ακούς να μιλάν για τον Εστάλιν, τον Εσπίδερμαν και το εσκί. Κι ευτυχώς που λένε hoz y martillo αντί για εσφυροδρέπανο. Και είναι ενδιαφέρον πως για τα μέλη του κόμματος δεν έχουν μόνο τη λέξη 'miembro' αλλά και το 'miltante'. που δείχνει τη στράτευση που απαιτεί ο οργανωμένος αγώνας.

Ο φίλος είναι από τη Βαλένθια, που τη θεωρεί το καλύτερο μέρος του κόσμου κι ας μην ξέρει πολλά για την ποδοσφαιρική της ομάδα -εκτός από το ότι την αγόρασε ένας Ασιάτης και την έχει διαλύσει, αφού έκανε πορεία υποβιβασμού στον πρώτο γύρο. Μπορεί όμως να βρεθεί στη Βαρκελώνη και να κλείσει τα μάτια του, νομίζοντας πως είναι στην πατρίδα του, γιατί η Καταλονία έχει πολλές ομοιότητες με τη δική του περιφέρεια (comunidad).

Και θεωρεί πως οι Podemos έχασαν τις εκλογές γιατί ήταν υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας, αλλά αν είχαν διαφορετική θέση, μπορεί να τις κέρδιζαν. Κι αυτός δεν τους ψήφισε γιατί ενώθηκαν με την "Ενωμένη Αριστερά" (Izquierda Unida) που του φάνηκε πολύ... αριστερά -εστον εσταυρό και εστο εσφυροδρέπανο που σου κάνω- ενώ αυτός υποστήριζε το μετριοπαθή αντίπαλο του "αριστερού" Ιγκλέσιας, και τελικά το έριξε στους Ciudadanos, γνωρίζοντας πως κατά βάθος είναι πολύ δεξιοί, σαν πολιτική αυτοκτονία (ή μήπως ευθανασία;).
Το Ποτάμι μέσα μου (El mar adentro).

-You don't like Poland? Not even one national hero, or one thing from your country?
-No not really.
Θα κολλούσε εδώ και μια παραφρασμένη ατάκα του Αρκά: υπάρχουν ένα-δυο πράγματα που μου αρέσουν, αλλά προτιμώ να μην τα σκέφτομαι.

Η κοπέλα δεν ήξερε βέβαια τη Λούξεμπουργκ -που έδρασε κυρίως στη Γερμανία- πόσο μάλλον το Φέλιξ Τζερζίνσκι. Δεν ήξερε ούτε το Βαζέχα -ούτε καν με το κανονικό του όνομα ως Βαρτζίχα- πόσο μάλλον τον Βάντσικ (που σήμερα είναι λέει προπονητής τερματοφυλάκων στον Ολυμπιακό Βόλου). Και τελικά καταλήξαμε στην Κιουρί. Πού να ήξερε όμως πως κι αυτή δικιά μας πρέπει να ήταν -αν δε με απατά η μνήμη μου...

Έχει κι αυτή τα δίκια της από μια άποψη, όταν τονίζει πόσο θρησκόληπτοι είναι οι περισσότεροι συμπατριώτες της και τον καταλυτικό, σκοταδιστικό ρόλο που παίζει η καθολική εκκλησία στα πράγματα. Κι είναι δυστυχώς πλήρως αντιδραστικοί σε πολιτικό επίπεδο, σαν τα τελευταία σκίτσα του Αρκά, κι ας μην είχαμε τον ίδιο ορισμό για το δίπολο "πρόοδος κι αντίδραση" με την Πολωνέζα συνομιλήτρια.

Ναι αλλά αν δεν αγαπάς το λαό σου πώς θα αγαπήσεις τους άλλους λαούς; Πιθανότατα δε θα το κάνεις. Θα αγαπήσεις όμως την ΕΕ, όπως οι "μένουμε Ευρώπη", και θα έχεις βρει στο φαντασιακό σου το μέτρο και τον οπισθοδρομικό πόλο (πχ ευρωσκεπτικιστές) που την καθιστά προοδευτική και δημοκρατική...

Τουλάχιστον η κοπέλα αναγνώριζε-καταλάβαινε ότι η κατάσταση πριν το 89' παρείχε μια προσωπική σταθερότητα, μια βάση για να ξεκινήσεις τη ζωή σου που δεν υπάρχει τώρα για τους περισσότερους. Αλλά τότε δεν είχες...ελευθερία. Δεν μπορούσες να ταξιδεύεις συχνά... Ενώ τώρα είσαι ελεύθερος να σηκωθείς να φύγεις από έναν τόπο που δε σε λυπάται. Κι αυτό θεωρείται ελευθερία...

Λέει επίσης πως δεν είχε δει ποτέ της τόσο γαλάζιο ουρανό, όπως στην Ελλάδα.
Ίσως να είναι κι αυτό κομμάτι της ελληνικής ιδιαιτερότητας, που κρατάει το βάθος του ουρανού πάντα κόκκινο, μέχρι τη δική μας έφοδο...

7 σχόλια:

  1. Νομίζω ότι ο όρος militante χρησιμοποιείται με την ίδια σημασία (του ενεργού κομματικού μέλους δηλαδή) στα ιταλικά και τα πορτογαλικά, κι ως militant στα γαλλικά, εικάζω λόγω της κοινής λατινικής ρίζας εκ του miles=στρατιώτης.

    Πάντως μου έκανε εντύπωση το σκηνικό με την Πολωνέζα που περιγράφεις, είχα γνωρίσει κι εγώ μια παρόμοια περίπτωση πριν λίγα χρόνια. Ήταν η μοναδική στην παρέα συμπατριωτισσών της που δεν ήταν τέρμα θρησκευόμενη κι εθνικίστρια, και πολλές φορές όταν η άλλες δεν ήταν μπροστά έβριζε την πατρίδα της με πάθος. Της έκανε μάλιστα εντύπωση, ξέροντας τις πεποιθήσεις μου, τις οποίες δε συμμεριζόταν (οι δικές της απόψεις ήταν μάλλον αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν liberal), που με ξένιζε κάπως η στάση της. Αδυνατούσε να αντιληφθεί ότι διεθνισμός δε σημαίνει μισώ τη χώρα μου, όσα κακά και να έχει. Κατά τα λοιπά αν εξαιρέσει κανείς τον διάχυτο ούλτρα-συντηρητισμό των Πολωνών (λίγο δύσκολο βέβαια, σαν να πούμε να εξαιρέσεις την προβοσκίδα από τον ελέφαντα) εγώ όσους γνώρισα τους βρήκα γενικά ευγενείς, καλλιεργημένους κι ευχάριστους.

    Amor omnia vincit

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχοντας γενικά αρνητική εικόνα για τους Πολωνούς κι εγώ, οφείλω να ομολογήσω ότι γνώρισα Πολωνό συνάδελφο στη δουλειά, ψιλο-οικολόγο, ψιλο-αντι-establishment, σίγουρα αντικυβερνητικό, είχε έρθει και στη Σαλονίκη και είχε ενθουσιαστεί. Ευγενικός, φιλικότατος, είχε πει τα καλύτερα οταν τον ψιλοβοήθησα στη δουλειά, χαλαρός, πολύ εντάξει παιδί γενικά. Τηρουμένων, δεν ξέρω άμα τον θέλουμε στην κοινωνική συμμαχία αλλά "όπως θα λέγε και μια ψυχή" στο μέτωπο θα έμπαινε, άσχετα αν μαλώναμε μετα.. Μπορεί να μην το διαβάσει ποτέ τούτο δω το σχόλιο αλλά, Maciej Zytowiecky να σαι γερός σου εύχομαι

      Διαγραφή
  2. http://m.news247.gr/eidiseis/kosmos/news/tromokratia/tromokratiko-xtuphma-sto-metro-ths-agias-petroupolhs.4607847.html. Διεθνιστική αλληλεγγύη στο λαό του Λένινγκραντ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Δελαρζ
    Αυτά είναι!

    Κατά τα άλλα να πω ότι έχει πλάκα αυτό που λένε με τα ταξίδια. Παλιά δεν μπορούσες να ταξιδέψεις εκτός κομεκόν ξέρω γω. Τώρα μπορείς να πας παντού, αλλά δεν έχει λεφτά να το κάνεις...

    Ιβάν Τζόνι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άσχετο, αλλά σχετικό με την λέξη νερό: Οι αρχαίοι και στη συνέχεια οι Βυζαντινοί νέρωναν το κρασί με δροσερό νερό απο πηγάδι, που το αποκαλούσαν "νεαρόν ύδωρ". Η λέξη ύδωρ με τα χρόνια έπαψε να χρησιμοποείται και το "νεαρόν" με παράφραση έγινε νερό!

    Νίκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ε τότε λοιπόν Νίκο, είναι μάλλον άκυρη η κοινή ρίζα που έψαχνα να βρω.

    Aov, το χειρότερο με τους Πολωνούς -και αρκετούς άλλους μετανάστες της δεκαετίας του 90'- είναι ότι γίνονται από τους χειρότερους ρατσιστές απέναντι στους νεότερους μετανάστες -όπως οι φαντάροι στο στρατό, που περιμένουν να παλιώσουν για να χώνουν τα στραβάδια- και συντάσσονται συχνά με τη χρυσή αυγή, τουλάχιστον στη γειτονιά που μένω.

    Επίσης, μπορώ να καταλάβω ότι μπερδεύουν τον κομμουνισμό με το μίσος τους για τη Ρωσία. Αλλά αν είναι έτσι, γιατί δεν μπερδεύουν πχ την αστική δημοκρατία (και το ναζισμό) με το μίσος τους για τους Γερμανούς;

    Δελάρζ, δε νομίζω να μας διαβάζει ο Ματέι -αν και ποτέ δεν ξέρεις- αλλά το Λένινγκραντ ζει για πάντα στις καρδιές μας και μια μέρα θα ξανάρθει. Δεν μπορεί παρά μια μέρα να ξανάρθει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ψόφησα στα γέλια με τον «Εστάλιν», να 'σαι καλά! Έριξα μια ματιά τις προάλλες στο μπλογκ, να δω τι συζητάτε τώρα… επιβεβαίωση της τροτσκιστικής στροφής (εστροφής;) το 20ό, ο Κώστας ο Απεργοσπάστης, ο Ακατανόμαστος με τους τρεις-τέσσερις λογαριασμός που συσκέπτεται μοναχός του (μι σκέπτιται το πουλάκι μου!) και δώσ' του τα ίδια… Σαν τη ρουτίνα (και το φραπόγαλο) δεν έχει! Την καλημέρα μου.

    Neophyte_commie

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.