Τι κρατάμε από αυτό το διήμερο.
-Τον κακό τους τον καιρό, που μας τα έκανε μούσκεμα, κι είναι βέβαιο πως ακύρωσε πολλές συμμετοχές και κρατήσεις, κυρίως από χύμα κόσμο, που θα έκανε τη διαφορά χτες, αλλά ακόμα κι από το στενό πυρήνα -όσο "στενή" μπορεί να θεωρηθεί αυτή η βάση που κατεβαίνει σταθερά με το ΠΑΜΕ στις απεργιακές συγκεντρώσεις.
Εξάλλου το πιο δύσκολο είναι να σπάσεις το απεργιακό ρόδι, να νικήσεις το φόβο και τη μοιρολατρία κι όχι τις καιρικές συνθήκες. Αυτές δεν πτοούν τους αποφασισμένους, που έχουν γίνει σύντροφοι παντός καιρού. Από το μίνι καύσωνα της Κυριακής, στη μαραθώνια πορεία ειρήνης, στη χτεσινή απεργιακή μπόρα.
-Την αλλαγή παραστάσεων από την Ομόνοια (που ήταν κατειλημμένη από... υψηλή τέχνη) στην Κοτζιά, κατά κόσμον και για την απεργιακή περίσταση, Εθνικής Αντιστάσεως, ου μην και Ταξικής Αντιστάσεως.
Την ιδέα ενός σφου να βγάλει κάθε σωματείο τη δική του ομπρέλα -όπως με τις σημαίες- ου μην και παρασόλια για το καλοκαίρι.
Το αυτοσχέδιο σύνθημα: η νεροποντή δε θα τη σπάσει, του λαού η πάλη θα την σπάσει...
Και τη σημειολογία του καιρού, που άνοιξε σταδιακά, με την έφοδο σε καθαρό ουρανό (ανατροπές δε φοβάται) και το παλιό προεκλογικό σποτάκι του κόμματος "έρχεται θύελλα", που τη διαδέχεται μια ηλιόλουστη, νικηφόρα αλυσίδα.
Τους σφους-συναδέλφους που έσκαγαν μύτη σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, αργά αλλά ορμητικά, σαν τις συνθήκες που ωριμάζουν. Κι ας μην κοκκινίζουν όσο γρήγορα θα θέλαμε...
Το χαιρετισμό του αξιωματικού εν αποστρατεία της ΕΛΑΣ -από τα σώματα ασφαλείας- και όχι του ΕΛΑΣ, όπως σκεφτήκαμε σχεδόν όλοι, προς στιγμήν, συνειρμικά.
Τον ελιγμό Γράμμος-Βίτσι, Σταδίου-Πανεπιστημίου, για να αποφύγουμε τη... ΛΑΕθάλασσα και τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ.
Και το σχόλιο ενός σφου πως αυτό το κόκκινο που έφραξε για λίγο το δρόμο στη συγκέντρωση του Μουσείου, δεν ήταν φανάρι, αλλά το ΠΑΜΕ.
Τα εθιμοτυπικά επεισόδια στην πορεία των άλλων, για να έχουν τα κανάλια υλικό να παίζουν.
Τις αστείες, προσωποκεντρικές αναρτήσεις της Ίσκρα για την πρόκληση να μην αφήσουν τον Παναγιώτη το Λαφαζάνη να μπει στη Βουλή -ως τι;- όχι για να εφοδεύσει στα κοινοβουλευτικά ανάκτορα, αλλά για... να παρκάρει το αυτοκίνητό του. Ε όχι, αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Και μια εξίσου γραφική αγανακτισμένη-μεσήλικα, που τραγουδούσε μόνη της με μια ντουντούκα: όχι-όχι-όχι στα μνημόνια, θα το λέω για πάντα, αιώνια...
Σύνθεση κι εκτέλεση επιπέδου Κακοφωνίξ. Κι ό,τι πιο κοντινό έχω δει -στην πραγματική ζωή- σε εκείνο το σποτάκι με τον "Σάββας-καφέ", που είχε ξεχαστεί στην Πορτογαλία, και δεν έλεγε να γυρίσει πίσω.
Τις μουσμουλιές των Συριζαίων βουλευτών, που ανεβάζουν σε δυσθεώρητα ύψη το ρεκόρ πασοκιάς στην αίθουσα και τον πήχη της γραφικότητας.
Τα κενά αέρος στην... τριτοδιεθνιστική ανάλυση του Τσακαλώτου. Την ατάκα της Αλέκας για τις διάφορες στολές του Σύριζα, που ετοιμάζεται να βάλει κατά το φθινόπωρο αυτήν του υποστηρικτή της Οχτωβριανής Επανάστασης. Και την αγανάκτηση του Παφίλη: στο ένα μνημόνιο επικαλεστήκατε το Μαρξ, στο άλλο τον Λένιν, μην πάτε στο επόμενο, με το όνομα του Στάλιν πχ...
Την αγανάκτηση του Κασιμάτη της Καθημερινής για τα αντι-ΕΕ σκίτσα της έκθεσης Sweet Europe στο Σύνταγμα, που είναι παράσημο για τους ίδιους τους σκιτσογράφους. Και την ωμή διαστρέβλωση της πραγματικότητας, όχι μόνο για την αξία των "περιθωριακών γελοιογράφων" όπως χαρακτηρίζει διεθνούς φήμης πενάκια, αλλά και για την ανόητη γενίκευση. Όποιος επισκεφτεί την έκθεση θα δει πως αρκετά σκίτσα έχουν από... βρετανικό χιούμορ -για να το θέσω κομψά- ως μάλλον αντιδραστική φιλο-ΕΕ οπτική.
(Την παρωδία που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο, να βγάζει για πολλοστή φορά την μπόχα της στον αέρα).
-Τη δεύτερη μέρα της απεργίας σε πολλούς κλάδους, τη σύγκρουση των εργαζόμενων του ΟΤΑ με τις δυνάμεις καταστολής στο υπουργείο, τις κινητοποιήσεις των συνταξιούχων. Και προφανώς την κορύφωση με τα πανεργατικά συλλαλητήρια το απόγευμα. Τα λόγια είναι περιττά κι η μόνη ομπρέλα που χρειάζεσαι είναι το ΠΑΜΕ.
-Τον κακό τους τον καιρό, που μας τα έκανε μούσκεμα, κι είναι βέβαιο πως ακύρωσε πολλές συμμετοχές και κρατήσεις, κυρίως από χύμα κόσμο, που θα έκανε τη διαφορά χτες, αλλά ακόμα κι από το στενό πυρήνα -όσο "στενή" μπορεί να θεωρηθεί αυτή η βάση που κατεβαίνει σταθερά με το ΠΑΜΕ στις απεργιακές συγκεντρώσεις.
Εξάλλου το πιο δύσκολο είναι να σπάσεις το απεργιακό ρόδι, να νικήσεις το φόβο και τη μοιρολατρία κι όχι τις καιρικές συνθήκες. Αυτές δεν πτοούν τους αποφασισμένους, που έχουν γίνει σύντροφοι παντός καιρού. Από το μίνι καύσωνα της Κυριακής, στη μαραθώνια πορεία ειρήνης, στη χτεσινή απεργιακή μπόρα.
-Την αλλαγή παραστάσεων από την Ομόνοια (που ήταν κατειλημμένη από... υψηλή τέχνη) στην Κοτζιά, κατά κόσμον και για την απεργιακή περίσταση, Εθνικής Αντιστάσεως, ου μην και Ταξικής Αντιστάσεως.
Την ιδέα ενός σφου να βγάλει κάθε σωματείο τη δική του ομπρέλα -όπως με τις σημαίες- ου μην και παρασόλια για το καλοκαίρι.
Το αυτοσχέδιο σύνθημα: η νεροποντή δε θα τη σπάσει, του λαού η πάλη θα την σπάσει...
Και τη σημειολογία του καιρού, που άνοιξε σταδιακά, με την έφοδο σε καθαρό ουρανό (ανατροπές δε φοβάται) και το παλιό προεκλογικό σποτάκι του κόμματος "έρχεται θύελλα", που τη διαδέχεται μια ηλιόλουστη, νικηφόρα αλυσίδα.
Τους σφους-συναδέλφους που έσκαγαν μύτη σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, αργά αλλά ορμητικά, σαν τις συνθήκες που ωριμάζουν. Κι ας μην κοκκινίζουν όσο γρήγορα θα θέλαμε...
Το χαιρετισμό του αξιωματικού εν αποστρατεία της ΕΛΑΣ -από τα σώματα ασφαλείας- και όχι του ΕΛΑΣ, όπως σκεφτήκαμε σχεδόν όλοι, προς στιγμήν, συνειρμικά.
Τον ελιγμό Γράμμος-Βίτσι, Σταδίου-Πανεπιστημίου, για να αποφύγουμε τη... ΛΑΕθάλασσα και τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ.
Και το σχόλιο ενός σφου πως αυτό το κόκκινο που έφραξε για λίγο το δρόμο στη συγκέντρωση του Μουσείου, δεν ήταν φανάρι, αλλά το ΠΑΜΕ.
Τα εθιμοτυπικά επεισόδια στην πορεία των άλλων, για να έχουν τα κανάλια υλικό να παίζουν.
Τις αστείες, προσωποκεντρικές αναρτήσεις της Ίσκρα για την πρόκληση να μην αφήσουν τον Παναγιώτη το Λαφαζάνη να μπει στη Βουλή -ως τι;- όχι για να εφοδεύσει στα κοινοβουλευτικά ανάκτορα, αλλά για... να παρκάρει το αυτοκίνητό του. Ε όχι, αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Και μια εξίσου γραφική αγανακτισμένη-μεσήλικα, που τραγουδούσε μόνη της με μια ντουντούκα: όχι-όχι-όχι στα μνημόνια, θα το λέω για πάντα, αιώνια...
Σύνθεση κι εκτέλεση επιπέδου Κακοφωνίξ. Κι ό,τι πιο κοντινό έχω δει -στην πραγματική ζωή- σε εκείνο το σποτάκι με τον "Σάββας-καφέ", που είχε ξεχαστεί στην Πορτογαλία, και δεν έλεγε να γυρίσει πίσω.
Τις μουσμουλιές των Συριζαίων βουλευτών, που ανεβάζουν σε δυσθεώρητα ύψη το ρεκόρ πασοκιάς στην αίθουσα και τον πήχη της γραφικότητας.
Τα κενά αέρος στην... τριτοδιεθνιστική ανάλυση του Τσακαλώτου. Την ατάκα της Αλέκας για τις διάφορες στολές του Σύριζα, που ετοιμάζεται να βάλει κατά το φθινόπωρο αυτήν του υποστηρικτή της Οχτωβριανής Επανάστασης. Και την αγανάκτηση του Παφίλη: στο ένα μνημόνιο επικαλεστήκατε το Μαρξ, στο άλλο τον Λένιν, μην πάτε στο επόμενο, με το όνομα του Στάλιν πχ...
Την αγανάκτηση του Κασιμάτη της Καθημερινής για τα αντι-ΕΕ σκίτσα της έκθεσης Sweet Europe στο Σύνταγμα, που είναι παράσημο για τους ίδιους τους σκιτσογράφους. Και την ωμή διαστρέβλωση της πραγματικότητας, όχι μόνο για την αξία των "περιθωριακών γελοιογράφων" όπως χαρακτηρίζει διεθνούς φήμης πενάκια, αλλά και για την ανόητη γενίκευση. Όποιος επισκεφτεί την έκθεση θα δει πως αρκετά σκίτσα έχουν από... βρετανικό χιούμορ -για να το θέσω κομψά- ως μάλλον αντιδραστική φιλο-ΕΕ οπτική.
(Την παρωδία που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο, να βγάζει για πολλοστή φορά την μπόχα της στον αέρα).
-Τη δεύτερη μέρα της απεργίας σε πολλούς κλάδους, τη σύγκρουση των εργαζόμενων του ΟΤΑ με τις δυνάμεις καταστολής στο υπουργείο, τις κινητοποιήσεις των συνταξιούχων. Και προφανώς την κορύφωση με τα πανεργατικά συλλαλητήρια το απόγευμα. Τα λόγια είναι περιττά κι η μόνη ομπρέλα που χρειάζεσαι είναι το ΠΑΜΕ.
Πάντα ψηλά τις σημαίες -και τις ομπρέλες-, σύντροφοι. Για να γυρίσει ο ήλιος -και να σταματήσει η βροχή- θέλει δουλειά πολλή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. Ο Παφίλης έτη φωτός μπροστά...
Ν αγιάσει το χέρι των Ναριτων που δεν το έριξαν ΛΑΕ το Σεπτέμβρη. Να ευχηθούμε οι βυζαντινισμοί τους να μας φυλάνε πάντα από αντιμνημονιακά βουλευτικά τσιρκολίκια. Σήμερα δε γλιτώσαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦορθ Σπούτνικ
Εδωσε ρεστα η Αλεκα στη βουλη εχτες ενα με τα μακαρονοδεντρα ενα με τις στολες παραλλαγης κι απο κοντα ο Κουτσι να αποσωνει με του λαγου τα τεκνα ,ηταν απολαυστικη η κοινοβουλευτικη ομαδα . Κατα τα αλλα καποιοι σφοι απογοητευτηκαν που δεν κατεβηκε 1.500.000 κοσμος κατω που αποβλακωθηκε με το ΣΑΒΟΥΡΑιορ και τις μουμιες ο κοσμος και δεν συμμετειχε μαζικα στους ταξικους αγωνες .Υπομονη κι επιμονη θελει η δουλεια .Και το 39 συσσωμος αυτος ο λαος χαιρετουσε ναζιστικα τον Μεταξα και 3 χρονια μετα εφκιαχνε το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ .Ο ιδιος λαος ηταν
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://m.902.gr/eidisi/politiki/129735/antiprosopeia-toy-kke-sti-madriti
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο ότι φαίνεται το κκε βρίσκεται στο πλευρο της ηγεσίας του κκλι.
Ο.Χ.Ε.Π.
Ακυρο. Από ότι φαίνεται υπάρχουν δύο παράλληλες ηγεσίες πια που χρησιμοποιούν το όνομα.
Διαγραφήhttp://inter.kke.gr/en/articles/Position-of-the-KKE-on-the-developments-in-the-Communist-Party-of-the-Peoples-of-Spain-PCPE/
Ο.Χ.Ε.Π.
Άσχετο με την ανάρτηση, αλλά προς πληροφόρηση αναγνωστριών κι αναγνωστών: «έφυγε» προχθές Τετάρτη 17 του μηνός «πλήρης ημερών» ―σχεδόν εκατό χρονών (είχε γεννηθεί το 1917 κι ήταν για ευνόητους λόγους πολύ περήφανος γι’ αυτό)― ο γερμανός κομμουνιστής ιστορικός Κουρτ Γκοσβάιλερ (Kurt Gossweiler). Μακάρι να μεταφραστούν στα ελληνικά κάποια από τα πολύ σημαντικά βιβλία του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆγρυπνος
"Και το φαί θα είναι πικάντικο", "και εγω είμαι αστροναύτης της ΝΑΣΑ", "Tη σκύλα ή την Χάρυβδη;" "Προτιμώ τα ζωντανά μέντια", "Υπάρχουν πολλά ψώνια", "Ψήφος στο φουστάνι" σύνθημα του ΚΚΕ την δεκαετία του 20, "για να περάσει ο Τσιτσάνης την λογοκρισία".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑτάκες του Θανάση Παφίλη, συν μία μικρή βιογραφία, την περιπέτεια στην Αφρική, σε συνέντευξη από την Σάσα Σταμάτη σε ταβέρνα.
https://www.youtube.com/watch?v=1MzkKnak4lU
@Άγρυπνος
Αιωνία του η μνήμη. Ζήτω ο Κουρτ Γκοσβάιλερ (Kurt Gossweiler). Ήταν ένας ακόμα που σύνδεσε Πολιτική με Οικονομία. Φασισμό με Ιμπεριαλισμό. Αποσπάσματα από έργα του έχουν μεταφραστεί σε "κόκκινα" μπλοκ.
@Γκεόργκυ Ζούκωφ
Η μεγαλύτερη συγκέντρωση της μεταπολίτευσης λέγεται πως ήταν μία προεκλογική του Α.Παπανδρέου του ΠΑΣΟΚ 48%, της Πρώτης Φοράς Αριστεράς, με 200.000-250.000 κόσμο και με πούλμαν από επαρχία.
Ως μέτρο σύγκρισης, η Πλατεία Συντάγματος χωρίς εξέδρες με μεγάλη πυκνότητα κόσμου "χωρά" γύρω στις 35.000 - 40.000.
17-57
O Translator τα κατάφερε αρκετά καλά:
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέση του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στο Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας (PCPE)
Το ΚΚΕ ενημερώνεται και ακολουθεί με μεγάλη προσοχή τις εξελίξεις στο Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας (PCPE). Γνωρίζουμε ότι σήμερα ασκείται έντονη πίεση στο κομμουνιστικό κίνημα, σε κάθε ΣΣ, υπό συνθήκες αρνητικής διεθνούς συσχέτισης Των δυνάμεων, με στόχο να εγκαταλείψουν την επαναστατική στρατηγική, να συνεταιριστούν στο καπιταλιστικό σύστημα και να γίνουν μια δύναμη που διαχειρίζεται το σύστημα. Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο στην Ισπανία, που είδε το ισχυρό οπορτουνιστικό ρεύμα του ευρωκομμουνισμού στις τάξεις της ΠΣ της Ισπανίας. Το PCPE, το οποίο αναδείχθηκε ως δύναμη που αντιμετώπιζε το ρεύμα του Ευρωκομμουνισμού, έχει αναπτύξει μακροχρόνιες φιλικές σχέσεις με το ΚΚΕ, το οποίο διεξήγαγε μια σημαντική πολιτική πάλη ενάντια στο αντίστοιχο οπορτουνιστικό ρεύμα στη χώρα μας. Το κοινωνικοδημοκρατικό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε από αυτό το οπορτουνιστικό ρεύμα και αργότερα συγκέντρωσε όλα τα σάπια στοιχεία που παρείχε το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ.
Επιπλέον, το κόμμα μας, το οποίο ξεκίνησε τις Διεθνείς Συναντήσεις των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων το 1999 στην Αθήνα, οι οποίες εδραιώθηκαν με την υποστήριξη άλλων ΠΣ ως σημαντικού γεγονότος για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, είχε προτείνει και είχε αγωνιστεί για το PCPE να Να συμπεριληφθούν στον κατάλογο των συμβαλλόμενων μερών που καλούνται σε αυτές, γνωστή ως λίστα Solidnet. Αργότερα, όταν οι δυνάμεις του οπορτουνισμού στην Ευρώπη καθιέρωσαν το δικό τους κέντρο, ενισχύθηκε το λεγόμενο «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» και η ανάγκη σχηματισμού ενός κομμουνιστικού πόλου, που θα υπερασπίστηκε τον μαρξισμό-λενινισμό, την αναγκαιότητα της επαναστατικής ανατροπής Ο καπιταλισμός και η οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας, η «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση» ιδρύθηκε ως πρώτη προσπάθεια να διαμορφωθεί αυτός ο πόλος.
Σε αυτή τη νέα προσπάθεια το ΚΚΕ αγωνίστηκε παράλληλα με το PCPE, όπως έκανε και με τη νέα μορφή περιφερειακής συνεργασίας των Κομμουνιστικών Κομμάτων της Ευρώπης (Κομμουνιστική Πρωτοβουλία), η οποία βασίζεται σε μια Κοινή Διακήρυξη και Αντιμετωπίζει τις δυνάμεις του οπορτουνισμού Ευρώπη.
Επιπλέον, το ΚΚΕ, αναπτύσσοντας στενές και συντροφικές σχέσεις με το PCPE, επισκέφθηκε επανειλημμένα την Ισπανία και κάλεσε στελέχη του κόμματος στην Ελλάδα. Οι αντιπροσωπείες του ΚΚΕ συμμετείχαν σε πολυήμερες επισκέψεις σε χώρους εργασίας σε πολλές πόλεις της Ισπανίας, υποστηρίζοντας επίσης τις εκλογικές μάχες και άλλες δραστηριότητες του PCPE μιλώντας σε συγκεντρώσεις και συναντήσεις. Κατά τη διάρκεια αυτής της συνεργασίας, γνωρίσαμε καλύτερα το PCPE, τα στελέχη και τα μέλη του, τους μαχητές που υποστηρίζουν το PCPE και τα «Συλλόγια Νέων Κομμουνιστών» που έχουν αναπτύξει σημαντικές, διεθνιστικές σχέσεις με την Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδος (KNE) .
Στις συνθήκες που προέκυψαν από την εσωτερική κομματική κρίση του PCPE, το κόμμα μας θα επιδιώξει τις σχέσεις του με αυτό το κόμμα, το οποίο θεωρεί ότι υπάρχει εγγύτητα με πολιτικές θέσεις ή προσέγγιση από πλευράς στόχων και προτεραιοτήτων που συμβάλλουν στην ανάπτυξη του αγώνα Και την ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Από αυτή τη σκοπιά, το κόμμα μας από τώρα και στο εξής θα αναπτύξει διμερείς σχέσεις με το PCPE με τον Γενικό Γραμματέα του, Astor Garcia, κρίνοντας ότι οι θέσεις που εκφράζει αυτό το κόμμα αντιστοιχούν στις μακροχρόνιες συντρόφους σχέσεις που έχουμε αναπτύξει με τους συντρόφους του PCPE.
(συνεχίζεται)
(συνέχεια για τις εξελίξεις στο ...."κουκλί")
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ίδια στιγμή θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η πορεία της ομάδας των συντρόφων Carmelo Suarez-Julio Diaz κάνει μια αρνητική εντύπωση, όπως εξηγείται από το κείμενο που πρόσφατα εξέδωσε η «Πολιτική Γραμματεία» τους με τίτλο: "Μερικοί θέλουν να χρησιμοποιήσουν Το PCPE ως μέρος της στρατηγικής του να σπάσει το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα (ICM)". Υπάρχει μια προσπάθεια σε αυτό το κείμενο και άλλες παρεμφερείς παρεμβάσεις για να μετατραπεί η πραγματικότητα στο κεφάλι της. Έτσι τα κόμματα που επιδιώκουν να σχηματίσουν έναν πόλο για να υπερασπιστούν τον μαρξισμό-λενινισμό και έχουν αφιερώσει τις δυνάμεις τους για την επανεγκατάσταση και την ενότητα του κομμουνιστικού κινήματος, για την ενίσχυση του προλεταριακού διεθνισμού, κατηγορούνται για τη διάσπαση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος και όχι για εκείνα τα κόμματα που είναι CPs Με την ονομασία τους, που συνεργάζονται ανοιχτά με την αστική τάξη, με κεφάλαια που συμμετέχουν στις αστικές κυβερνήσεις, οι οποίες υποστηρίζουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ, την ΕΕ, που αποτέλεσε το οπορτουνιστικό κέντρο του ΠΕΛ στην Ευρώπη.
Επιπλέον, η δημοσίευση των τροτσκιστικών θέσεων στην εφημερίδα Unidad y Lucha καθώς και οι επαφές και οι κοινές εκδηλώσεις που ξεκίνησε αυτή η ομάδα με την οπορτουνιστή CP Ισπανία, η οποία υποστήριζε και στηρίζει την αντιλαϊκή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και αγωνίζεται Το ΚΚΕ, δεν έχουν καμία σχέση με το PCPE που το κόμμα μας γνώριζε και αγωνίστηκε παράλληλα.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι κατά την προετοιμασία του 7ου τεύχους της Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης (ICR), η οποία είναι αφιερωμένη στην 100ή επέτειο της Μεγάλης Σοσιαλιστικής Επανάστασης του Οκτωβρίου, η ομάδα αυτή υπέβαλε ένα άρθρο με ορισμένες ασυνήθιστες θέσεις, όπως για παράδειγμα, ότι η σοσιαλιστική επανάσταση ... ήταν αστική ως προς το περιεχόμενο ή με άλλες θέσεις που υποβάθμισαν τη σημασία της μαρξιστικής-λενινιστικής κοσμοθεωρίας, υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, την λανθασμένη στρατηγική των σταδίων προς τον σοσιαλισμό κλπ. Αυτές οι θέσεις βρίσκονταν στο επίκεντρο της κριτικής που ασκούσαν to ΚΚΕ, καθώς και άλλα κόμματα κατά τη συνάντηση της Συντακτικής Επιτροπής, καθώς και μετά. Η πρόθεση του ΚΚΕ και άλλων ΚΚ, όπως η ΠΓ του Μεξικού, να αναλάβουν δημόσια θέση στο «Χώρο Συζήτησης» της ICR εναντίον αυτών των θέσεων, οδήγησε την ομάδα του Carmelo Suarez-Julio Diaz να αποσύρει το άρθρο τους, Δεν είναι καμία κριτική, αποκρύπτοντας με αυτόν τον τρόπο τις απαράδεκτες θέσεις που υποστηρίζονται στο άρθρο τους από τα μέλη και τα στελέχη του PCPE.
Μετά από όλα αυτά και άλλα πράγματα που συνέβησαν στην Ισπανία, τα οποία γνωρίζουμε, όσον αφορά τον ρόλο αυτής της ομάδας, μετά την προκλητική επίθεση εναντίον του ΠΣ του Μεξικού, το οποίο βρισκόταν στο πλευρό του PCPE σε πολύ δύσκολες συνθήκες, Μετά τις συκοφαντίες κατά του ΚΚΕ από στελέχη αυτής της ομάδας και την εχθρότητα που επιδιώκεται στο κόμμα μας και τις διεθνείς κοινές πρωτοβουλίες που έχουμε αναλάβει και στις οποίες συμμετέχουν τα δύο κόμματα, θέλουμε να τονίσουμε ότι από την πλευρά μας θα συνεχίσουμε να έχουμε σχέσεις Με το PCPE που γνωρίζαμε, αγωνίστηκε μαζί με τον οπορτουνισμό και για τη διαμόρφωση μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και αυτό, κατά την άποψή μας, εκφράζεται από το PCPE υπό την ηγεσία του Astor Garcia και των άλλων συντρόφων που έχουν Που λαμβάνονται στα ηνία του PCPE σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.
Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της Κ.Σ. του ΚΚΕ