Όπως και στους ανθρώπους, ο χαρακτήρας της επανάστασης δεν έχει σχέση με την εμφάνιση (που είναι ίσως το πρώτο που τραβάει τις εξεγερμένες μάζες, όχι όμως κι αυτό που θα τις κρατήσει σε μια ερωτική-διαλεκτική σχέση με την πρωτοπορία) και τον τρόπο εκδήλωσής της. Σημασία επίσης έχει το βάθος της, η ουσία, η ικανότητά της να εξελίσσεται και να ανανεώνεται, κι όχι οι εντυπώσεις, οι επεισοδιακές εξελίξεις και τα ταρατατζούμ στην αρχή της, στο μήνα του μέλιτος ή τις δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον εσωτερικό μας κόσμο.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κουβανική επανάσταση, που έδιωξε τη δικτατορία του Μπατίστα, χωρίς να διακηρύσσει, ούτε καν να φαντάζεται στην πραγματικότητα, το σοσιαλιστικό της περιεχόμενο που προέκυψε στην πορεία από τα ίδια τα πράγματα και τη δυναμική τους. Αλλιώς, οι ΗΠΑ θα είχαν επέμβει εξ αρχής, όπως επιχείρησαν να κάνουν το 61' στον κόλπο των Χοίρων (που επέσπευσε τη μετεξέλιξη της επανάστασης) κι όπως έκαναν σε διάφορες περιπτώσεις στον πλανήτη, χωρίς να ενδιαφέρονται για προσχήματα. Όπως λέει τρολάροντας ένας φίλος, συνοψίζοντας το λόγο του Κάστρο, όπου διακηρυσσόταν ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της επανάστασης:
-Θυμάστε αυτό που κάναμε δυο χρόνια πριν; Ε, ήταν σοσιαλιστική επανάσταση τελικά -και αρχικά δηλαδή, αλλά δεν το ξέραμε.
Αλλά δεν είναι η Κούβα το θέμα μας...
Ο χαρακτήρας μιας επανάστασης θα ήταν άστατος και αντιφατικός, αν παίρναμε ως σημείο αναφοράς τις αντικρουόμενες ερμηνείες κι αναλύσεις για το ποιόν του. Καθορίζεται αντικειμενικά κι ανεξάρτητα από τη θέληση αυτών που συμμετέχουν -αλλιώς πχ θα μπορούσε να σταθεί η αφελής αναρχική εκτίμηση πως η αταξική κοινωνία θα μπορούσε να προκύψει οποτεδήποτε στην ιστορία, σε οποιοδήποτε στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης, αρκεί να το είχαν συνειδητοποιήσει οι πρόγονοί μας, να το επιδίωκαν και να το εφάρμοζαν στην πράξη. Η επανάσταση όμως έχει άμεση σύνδεση με τις κοινωνικές τάξεις που την πραγματοποιούν και μπορούν να καθορίσουν τη δυναμική της.
Οι επαναστάσεις του 19ου αιώνα είχαν σαφώς αστικό χαρακτήρα, με πρωτοπόρα κοινωνική τάξη την αστική, που εξέφραζε το πνεύμα των καιρών. Έφεραν όμως στο ιστορικό προσκήνιο ως οργανωμένο μαζικό παράγοντα με δική του βούληση το προλεταριάτο, και το τσάκισμά του ήταν βασική προϋπόθεση, από τη σκοπιά των αστών, για να μη ξεφύγουν τα πράγματα από τα ελεγχόμενα πλαίσια σε επικίνδυνες για την ταξική εξουσία ατραπούς. Οι εργατικές μάζες έπαιζαν το ρόλο σκηνικού ή ενός βοηθητικού κομπάρσου για τις επιδιώξεις της τρίτης τάξης, και μόλις τον επιτελούσαν, καταστέλλονταν αγρίως, για να μην αποκτήσουν πρωταγωνιστικές βλέψεις, επειδή τους έδωσαν ένα ρολάκι και πήραν τα μυαλά τους αέρα. Σηκώθηκαν τα πόδια κι η ουρά -της αστικής τάξης- να χτυπήσουν το κεφάλι (που κατέληγε συχνά στη γκιλοτίνα στην περίοδο της επαναστατικής τρομοκρατίας) και το κεφάλαιο.
Αυτή ήταν η αντίφαση κι ο βασικός περιορισμός που καθόριζε την επαναστατική συνέπεια της αστικής τάξης. Κι αυτό υπαγόρευε στους μπολσεβίκους να μιλάνε για τη δημοκρατική δικτατορία του προλεταριάτου και της αγροτιάς, ως σύνθημα και φόρμουλα εκδήλωσης της επικείμενης αστικής επανάστασης, χωρίς να τρέφουν την παραμικρή εμπιστοσύνη στην αστική τάξη -που στη Ρωσία παρέμενε ευλαβικά προσκολλημενη στον τσάρο- για την επιτυχία στοιχειωδών αστικοδημοκρατικών καθηκόντων. Αλλά οι κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης, δηλ το προλεταριάτο και η αγροτιά, καθορίζουν και τη δυναμική της, επηρεάζοντας το χαρακτήρα της. Ήταν δηλαδή μια εγγύηση πως η προσωρινή κυβέρνηση που θα προέκυπτε δε θα περιόριζε τις βλέψεις της σε αστικό έδαφος.
Είναι ζήτημα αν η πλούσια σε γεγονότα, εξελίξεις κι αντιφάσεις πραγματικότητα της επαναστατικής κι επαναστατημένης Ρωσίας μπορεί να χωρέσει σε κάποια έτοιμα σχήματα. Υπάρχει η ερμηνεία της βαθμιαίας στρατηγικής, πολιτικής ωρίμανσης των μπλσεβίκων, που σύντομα εγκατέλειψαν κάποιες προβληματικές πτυχές της προηγούμενης φόρμουλας της δημοκρατικής δικτατορίας και στράφηκαν στη σοσιαλιστική επανάσταση, με τις θέσεις του Απρίλη.
Υπάρχει η... σταδιακή αντίληψη πως η επανάσταση του Φλεβάρη του 17', που γκρέμισε τον τσάρο, υλοποίησε τα βασικά αστικοδημοκρατικά καθήκοντα που έμπαιναν στην ημερήσια διάταξη, οδηγώντας ταχύτατα στην ωρίμανση των συνθηκών για το πέρασμα στο επόμενο επαναστατικό στάδιο.
Καθώς επίσης και το τροτσκιστικό σχήμα της διαρκούς επανάστασης και της γρήγορης μετεξέλιξης της αστικοδημοκρατικής φάσης της σε σοσιαλιστική, αφού δε χωρίζονται με σινικά τείχη αλλά κατά μία έννοια αλληλοπροϋποτίθενται (τα καθήκοντα της α/δ επανάστασης δεν μπορούν να υλοποιηθούν πλήρως, παρά μόνο στην επόμενη, σοσιαλιστική φάση). Ένα σχήμα που προέβλεπε και μετατροπή της εθνικής επανάστασης σε παγκόσμια, αλλά... την πρόδωσε η σταλινική γραφειοκρατία και βασικά η... σταλινική πραγματικότητα, αφού το επαναστατικό κύμα ηττήθηκε στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Ιταλία, Ουγγαρία). Χώρια ότι ο Τρότσκι θυμήθηκε πολύ αργότερα αυτό το σχήμα και την υπεράσπισή του, στα χρόνια της εσωκομματικής διαπάλης μετά το θάνατο του Λένιν, κι όχι κατά τη διάρκεια της κρίσιμης περιόδου, σαν να ήταν οδηγός για δράση.
Συναντάμε επίσης συχνά την άποψη πως η Οχτωβριανή ήταν η τελευταία αστική επανάσταση στην Ευρώπη, που έφερε σε πέρας καθήκοντα α/δ χαρακτήρα, που δεν μπορούσαν να επιλυθούν αλλιώς. Κάτι που θυμίζει από την ανάποδη ίσως το επιχείρημα πως η Ελλάδα είναι η τελευταία Σοβιετία της Ευρώπης -αν και η αυθεντική Σοβιετία δεν υπήρξε ποτέ σοσιαλιστική, τελικά. Και το ωραίο (;) της υπόθεσης είναι πως μπορεί να τα ακούσεις πολλές φορές από τα ίδια ακριβώς στόματα, όπως και το εξής δίπολο: Η ΕΣΣΔ αντικατέστησε εν μέρει τον καπιταλισμό, που δε γνώρισε ποτέ η Ρωσία, σαν αστική επανάσταση. Αλλά παρέμεινε αυταρχική κι αντιδημοκρατική, ακριβώς γιατί παρέκαμψε το καπιταλιστικό στάδιο της εξέλιξης, την αστική δημοκρατία, που θα εκπαίδευε διαφορετικά τις μάζες, κοκ. Σαν το σχήμα για τη μετασταλινική ΕΣΣΔ, όπου είχε ήδη παλινορθωθεί ο καπιταλισμός, σε αντίθεση με τη σημερινή Ρωσία, που δεν μπορούμε να απαντήσουμε θετικά αν είναι καπιταλιστική ή κάποιο υβρίδιο -και μη χειρότερα.
Μην ξεχάσουμε επίσης τη σύγχρονη μεταβατική ανάγνωση από το πρίσμα -και συγκεκριμένες σκοπιμότητες- της σημερινής συγκυρίας, ότι ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της επανάστασης δεν προέκυψε αυτόματα, αλλά αναδείχτηκε μέσα από μη σοσιαλιστικά, μεταβατικά αιτήματα για γη, ειρήνη, κοκ. Με άλλα λόγια ήταν ένα άθροισμα απλώς αστικών μεταρρυθμίσεων και του αγώνα για την ικανοποίησή τους.
Εν κατακλείδι.
Ο χαρακτήρας της Οχτωβριανής επανάστασης ήταν... σπαθί, τζιμάνι παιδί, σοσιαλιστικός, που καθορίστηκε συνειδητά από την επαναστατική πρωτοπορία των μπολσεβίκων και τον προσέγγισαν ψηλαφητά κι από την ίδια τους την πείρα ευρύτερες μάζες που συνδέθηκαν οργανικά με τον αγώνα των μπολσεβίκων.
Η στάση κάθε πολιτικής δύναμης απέναντι στο χαρακτήρα της ΕΣΣΔ και την ίδια την Οχτωβριανή Επανάσταση είναι κλειδί κι ασφαλές κριτήριο για το χαρακτήρα του συγκεκριμένου χώρου. Αλλά αυτή είναι μια διαφορετική ανάρτηση...
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κουβανική επανάσταση, που έδιωξε τη δικτατορία του Μπατίστα, χωρίς να διακηρύσσει, ούτε καν να φαντάζεται στην πραγματικότητα, το σοσιαλιστικό της περιεχόμενο που προέκυψε στην πορεία από τα ίδια τα πράγματα και τη δυναμική τους. Αλλιώς, οι ΗΠΑ θα είχαν επέμβει εξ αρχής, όπως επιχείρησαν να κάνουν το 61' στον κόλπο των Χοίρων (που επέσπευσε τη μετεξέλιξη της επανάστασης) κι όπως έκαναν σε διάφορες περιπτώσεις στον πλανήτη, χωρίς να ενδιαφέρονται για προσχήματα. Όπως λέει τρολάροντας ένας φίλος, συνοψίζοντας το λόγο του Κάστρο, όπου διακηρυσσόταν ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της επανάστασης:
-Θυμάστε αυτό που κάναμε δυο χρόνια πριν; Ε, ήταν σοσιαλιστική επανάσταση τελικά -και αρχικά δηλαδή, αλλά δεν το ξέραμε.
Αλλά δεν είναι η Κούβα το θέμα μας...
Ο χαρακτήρας μιας επανάστασης θα ήταν άστατος και αντιφατικός, αν παίρναμε ως σημείο αναφοράς τις αντικρουόμενες ερμηνείες κι αναλύσεις για το ποιόν του. Καθορίζεται αντικειμενικά κι ανεξάρτητα από τη θέληση αυτών που συμμετέχουν -αλλιώς πχ θα μπορούσε να σταθεί η αφελής αναρχική εκτίμηση πως η αταξική κοινωνία θα μπορούσε να προκύψει οποτεδήποτε στην ιστορία, σε οποιοδήποτε στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης, αρκεί να το είχαν συνειδητοποιήσει οι πρόγονοί μας, να το επιδίωκαν και να το εφάρμοζαν στην πράξη. Η επανάσταση όμως έχει άμεση σύνδεση με τις κοινωνικές τάξεις που την πραγματοποιούν και μπορούν να καθορίσουν τη δυναμική της.
Οι επαναστάσεις του 19ου αιώνα είχαν σαφώς αστικό χαρακτήρα, με πρωτοπόρα κοινωνική τάξη την αστική, που εξέφραζε το πνεύμα των καιρών. Έφεραν όμως στο ιστορικό προσκήνιο ως οργανωμένο μαζικό παράγοντα με δική του βούληση το προλεταριάτο, και το τσάκισμά του ήταν βασική προϋπόθεση, από τη σκοπιά των αστών, για να μη ξεφύγουν τα πράγματα από τα ελεγχόμενα πλαίσια σε επικίνδυνες για την ταξική εξουσία ατραπούς. Οι εργατικές μάζες έπαιζαν το ρόλο σκηνικού ή ενός βοηθητικού κομπάρσου για τις επιδιώξεις της τρίτης τάξης, και μόλις τον επιτελούσαν, καταστέλλονταν αγρίως, για να μην αποκτήσουν πρωταγωνιστικές βλέψεις, επειδή τους έδωσαν ένα ρολάκι και πήραν τα μυαλά τους αέρα. Σηκώθηκαν τα πόδια κι η ουρά -της αστικής τάξης- να χτυπήσουν το κεφάλι (που κατέληγε συχνά στη γκιλοτίνα στην περίοδο της επαναστατικής τρομοκρατίας) και το κεφάλαιο.
Αυτή ήταν η αντίφαση κι ο βασικός περιορισμός που καθόριζε την επαναστατική συνέπεια της αστικής τάξης. Κι αυτό υπαγόρευε στους μπολσεβίκους να μιλάνε για τη δημοκρατική δικτατορία του προλεταριάτου και της αγροτιάς, ως σύνθημα και φόρμουλα εκδήλωσης της επικείμενης αστικής επανάστασης, χωρίς να τρέφουν την παραμικρή εμπιστοσύνη στην αστική τάξη -που στη Ρωσία παρέμενε ευλαβικά προσκολλημενη στον τσάρο- για την επιτυχία στοιχειωδών αστικοδημοκρατικών καθηκόντων. Αλλά οι κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης, δηλ το προλεταριάτο και η αγροτιά, καθορίζουν και τη δυναμική της, επηρεάζοντας το χαρακτήρα της. Ήταν δηλαδή μια εγγύηση πως η προσωρινή κυβέρνηση που θα προέκυπτε δε θα περιόριζε τις βλέψεις της σε αστικό έδαφος.
Είναι ζήτημα αν η πλούσια σε γεγονότα, εξελίξεις κι αντιφάσεις πραγματικότητα της επαναστατικής κι επαναστατημένης Ρωσίας μπορεί να χωρέσει σε κάποια έτοιμα σχήματα. Υπάρχει η ερμηνεία της βαθμιαίας στρατηγικής, πολιτικής ωρίμανσης των μπλσεβίκων, που σύντομα εγκατέλειψαν κάποιες προβληματικές πτυχές της προηγούμενης φόρμουλας της δημοκρατικής δικτατορίας και στράφηκαν στη σοσιαλιστική επανάσταση, με τις θέσεις του Απρίλη.
Υπάρχει η... σταδιακή αντίληψη πως η επανάσταση του Φλεβάρη του 17', που γκρέμισε τον τσάρο, υλοποίησε τα βασικά αστικοδημοκρατικά καθήκοντα που έμπαιναν στην ημερήσια διάταξη, οδηγώντας ταχύτατα στην ωρίμανση των συνθηκών για το πέρασμα στο επόμενο επαναστατικό στάδιο.
Καθώς επίσης και το τροτσκιστικό σχήμα της διαρκούς επανάστασης και της γρήγορης μετεξέλιξης της αστικοδημοκρατικής φάσης της σε σοσιαλιστική, αφού δε χωρίζονται με σινικά τείχη αλλά κατά μία έννοια αλληλοπροϋποτίθενται (τα καθήκοντα της α/δ επανάστασης δεν μπορούν να υλοποιηθούν πλήρως, παρά μόνο στην επόμενη, σοσιαλιστική φάση). Ένα σχήμα που προέβλεπε και μετατροπή της εθνικής επανάστασης σε παγκόσμια, αλλά... την πρόδωσε η σταλινική γραφειοκρατία και βασικά η... σταλινική πραγματικότητα, αφού το επαναστατικό κύμα ηττήθηκε στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Ιταλία, Ουγγαρία). Χώρια ότι ο Τρότσκι θυμήθηκε πολύ αργότερα αυτό το σχήμα και την υπεράσπισή του, στα χρόνια της εσωκομματικής διαπάλης μετά το θάνατο του Λένιν, κι όχι κατά τη διάρκεια της κρίσιμης περιόδου, σαν να ήταν οδηγός για δράση.
Συναντάμε επίσης συχνά την άποψη πως η Οχτωβριανή ήταν η τελευταία αστική επανάσταση στην Ευρώπη, που έφερε σε πέρας καθήκοντα α/δ χαρακτήρα, που δεν μπορούσαν να επιλυθούν αλλιώς. Κάτι που θυμίζει από την ανάποδη ίσως το επιχείρημα πως η Ελλάδα είναι η τελευταία Σοβιετία της Ευρώπης -αν και η αυθεντική Σοβιετία δεν υπήρξε ποτέ σοσιαλιστική, τελικά. Και το ωραίο (;) της υπόθεσης είναι πως μπορεί να τα ακούσεις πολλές φορές από τα ίδια ακριβώς στόματα, όπως και το εξής δίπολο: Η ΕΣΣΔ αντικατέστησε εν μέρει τον καπιταλισμό, που δε γνώρισε ποτέ η Ρωσία, σαν αστική επανάσταση. Αλλά παρέμεινε αυταρχική κι αντιδημοκρατική, ακριβώς γιατί παρέκαμψε το καπιταλιστικό στάδιο της εξέλιξης, την αστική δημοκρατία, που θα εκπαίδευε διαφορετικά τις μάζες, κοκ. Σαν το σχήμα για τη μετασταλινική ΕΣΣΔ, όπου είχε ήδη παλινορθωθεί ο καπιταλισμός, σε αντίθεση με τη σημερινή Ρωσία, που δεν μπορούμε να απαντήσουμε θετικά αν είναι καπιταλιστική ή κάποιο υβρίδιο -και μη χειρότερα.
Μην ξεχάσουμε επίσης τη σύγχρονη μεταβατική ανάγνωση από το πρίσμα -και συγκεκριμένες σκοπιμότητες- της σημερινής συγκυρίας, ότι ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της επανάστασης δεν προέκυψε αυτόματα, αλλά αναδείχτηκε μέσα από μη σοσιαλιστικά, μεταβατικά αιτήματα για γη, ειρήνη, κοκ. Με άλλα λόγια ήταν ένα άθροισμα απλώς αστικών μεταρρυθμίσεων και του αγώνα για την ικανοποίησή τους.
Εν κατακλείδι.
Ο χαρακτήρας της Οχτωβριανής επανάστασης ήταν... σπαθί, τζιμάνι παιδί, σοσιαλιστικός, που καθορίστηκε συνειδητά από την επαναστατική πρωτοπορία των μπολσεβίκων και τον προσέγγισαν ψηλαφητά κι από την ίδια τους την πείρα ευρύτερες μάζες που συνδέθηκαν οργανικά με τον αγώνα των μπολσεβίκων.
Η στάση κάθε πολιτικής δύναμης απέναντι στο χαρακτήρα της ΕΣΣΔ και την ίδια την Οχτωβριανή Επανάσταση είναι κλειδί κι ασφαλές κριτήριο για το χαρακτήρα του συγκεκριμένου χώρου. Αλλά αυτή είναι μια διαφορετική ανάρτηση...
Ηλίθια σχόλια δεν πληρούν τους κανόνες δημοσίευσης. Ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσοι λένε για αστικοδημοκρατικη επανασταση τον Οκτωβρη ή για ενα αθροισμα αστικοδημοκρατικων αιτηματων ξεχνανε το κυριοτερο συνθημα που ηταν ''ολη η εξουσια στα σοβιετ'' συνθημα το οποιο μπηκε πολυ πριν την επνασταση απο τους μπολσεβικους και παρθηκε πισω την περιοδο που τα σοβιετ ουσιαστικα ειχανν μετατραπει σε πυλωνα στηριξης της αστικης κυβερνησης για να το ξαναριξει σαν συνθημα στο τραπεζι ο Λενιν την καταλληλη στιγμη. Επισης ολοι αυτοι ειναι και αντιδιαλεκτικοι αλλα και ανικανοι να κανουν μια πολιτικη αναλυση της προκοπης μακρια απο τον αναθεωρητισμο και το δογματισμο που αργα ή γρηγορα σε παρασερνουν στο πολιτικο ρευμα του οπορτουνισμου. Αναλυση που για οποιον κατεχει 2 δραμια μαρξισμου λεει οτι δεν υππαρχουν αστικοδημοκρατικα ή σοσιαλιστικα αιτηματα. Ενα συνθημα ειναι ενα αιτημα παιρνει αλλο χαρακτηρα αναλογα με τις συνθηκες και αναλογα ποιο σκοπο εξυπηρετει. Το γη και ειρηνη στις συνθηκες που για την αστικη ταξη η συμμετοχη στον πολεμο ειναι ζωης και θανατου ηταν ενα επαναστατικο συνθημα. Το ιδιο συνθημα σε συνθηκες εμφυλιου με τους κουλακους ηταν ενα αντιδραστικο συνθημα. Αυτο ισχυει παντα. και απαντα και στο σημερα και στους παραπανω αλλα και σε αλλους που επισης απο δογματισμο και αγνοια φαινεται καποιες φορες να επιχειρηματολογουν με τοσο απολυτο τροπο ωστε να δινουν την εντυπωση οτι περιμενουν μια επανασταση οπου θα παραταχθουν απο τη μια ο στρατος του σοσιαλισμου και απο την αλλη ο στρατος του καπιταλισμου και θα ριχτουν στη μαχη εξω απο τη Μορντορ....
ΑπάντησηΔιαγραφήratm
Ορίστε;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τροτσκιστική" αντίληψη η αντίληψη της γρήγορης μετεξέλιξης της α/δ σε σοσιαλιστική επανάσταση; Η θέση της ΚΔ του 6ου Συνεδρίου για τις χώρες με μέσο επίπεδο ανάπτυξης του καπιταλισμού έγινε "τροτσκιστική"; Καινούργιο φρούτο είναι αυτό, πότε φύτρωσε;
"Προβληματικές" πλευρές της προηγούμενης στρατηγικής φόρμουλας (της δημοκρατικής δικτατορίας του προλεταριάτου και της αγροτιάς) που οι μπολσεβίκοι "ξεπέρασαν". Ποιες είναι αυτές; Και, κυρίως, πότε ο Λένιν μίλησε για "ξεπέρασμα προβληματικών πλευρών" του κομματικού προγράμματός του, το οποίο τηρούσε μέχρι τον Απρίλη του '17;
"Σταδιακές" ερμηνείες ότι στο Φλεβάρη του '17 υλοποιήθηκαν τα α/δ καθήκοντα και άνοιξε ο δρόμος για την σοσιαλιστική επανάσταση... Ο Λένιν στις "Θέσεις του Απρίλη" δεν έλεγε ότι με το Φλεβάρη και την ιδιότυπη δυαδική εξουσία που δημιουργήθηκε, έληξε το αστικοδημοκρατικό στάδιο της επανάστασης; Ο Λένιν έκανε κριτική στους Κάμενεφ, Ζηνόβιεφ κλπ. για το ότι επέμεναν σε μια "άκαμπτη" θεώρηση της στρατηγικής του Κόμματος κι όχι στη βάση ότι αυτή ήταν εξ αρχής λαθεμένη. Τους έλεγε ότι η ίδια η ζωή που είναι πιο πλούσια από οποιοδήποτε στρατηγικό σχήμα "έδωσε" ως "προιόν" το συνδυασμό προσωρινής κυβέρνησης και σοβιέτ. Έτσι, το παλιό πρόγραμμα υλοποιήθηκε και "πάλιωσε", θέτοντας στο προσκήνιο νέα καθήκοντα. Είπε πουθενά ο Λένιν ότι το Κόμμα κακώς έδρασε μέχρι το Φλεβάρη με τη στρατηγική που είχε; Έθεσε πουθενά ζήτημα αλλαγής του κομματικού προγράμματος πριν τις Θέσεις του Απρίλη; Τι σόι "ερμηνεία" είναι αυτή πάλι; Τώρα θα λέμε "σταδιακή ερμηνεία" και τη θέση του Λένιν, επειδή δε συμφωνούμε μαζί της;
Johnny Red
PS. Για αυτό που λέει ο ratm, ενώ καταλαβαίνω τι θέλει να πει και το συμμερίζομαι, θα πω ότι χρειάζεται μια προσοχή: είναι διαφορετικό το (ορθό) συμπέρασμα που βγάζει ότι ακόμα και ένα "κλασσικό", "δημοκρατικό" σύνθημα πάλης μπορεί να γίνει η σπίθα, ο κρίκος για το πέρασμα στην εξέγερση και διαφορετικό το να λέμε ότι μια εξέγερση μπορεί να σταθεί μόνο γύρω από "δημοκρατικά" αιτήματα. Αν τραβήξει κανείς στα άκρα αυτή την θέση (ότι υπάρχουν επαναστατικά και αντιδραστικά συνθήματα μόνο κι όχι σοσιαλιστικά/αντικαπιταλιστικά και αστικοδημοκρατικά/οικονομικά) φλερτάρει με τον κίνδυνο του οικονομισμού. Ο Λένιν τόνιζε την ανάγκη να συνδυάζεται η πάλη για τα επαναστατικά και τα δημοκρατικά συνθήματα, ότι η πάλη για τα δεύτερα δεν αδυνατίζει, αντίθετα δυναμώνει τον επαναστατικό αγώνα όταν γίνεται με σωστό τρόπο, αλλά ποτέ δεν διέγραψε τη διάκριση μεταξύ τους. Κι όπως σωστά έγραψε ο ratm, Οκτώβρης χωρίς "όλη η εξουσία στα σοβιέτ" δεν είναι Οκτώβρης, αλλά κάτι άλλο...
Για την αποφυγη αυτης της παρερμηνειας γραφω εξαρχης για το ολη η εξουσια στα σοβιετ που αυτό ηταν η κυρια στόχευση της επανάστασης που θα εκπληρωνε πρωτα πρωτα τα αιτηματα για γη και ειρήνη.
ΔιαγραφήΑρα συνθημα σοσιαλιστικο που δεν περικλειεται στην παγια θεση και στρατηγικη των κομμουνιστων για την κατάληψη της εξουσίας απο την ε. τ. δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν εντάσσεται σε αυτο το πλαισιο το πολυ πολυ να είναι ενα ριζοσπαστικό αλλα ρεφορμιστικο αιτημα. Ομως πολλες φορες η ίδια η ζωη και η δυναμικη της ταξικής παλης και των αντιθεσεων δημιουργει το αναποφευκτο συμπέρασμα οτι ενα αιτημα-συνθημα που θεωρητικα είναι αστικοδημοκρατικο δεν μπορει να το υλοποιησει κανείς αλλος παρα μονο η εργατικη εξουσια. Το γη στους αγρότες και ειρηνη μονο η σοβιετικη εξουσια μπορουσε να το κάνει σε εκεινες τις συνθήκες πραξη.
Ακομα ακόμα και τα ζητηματα που έβαζε το ΚΚΕ στην πρωτη φαση του 2ου ανταρτικου μπορουσαν εντελει να υλοποιηθουν μονο με τη νικη του ΔΣΕ γι'αυτο αν καιβη στρατηγική του ΚΚΕ την περίοδο του πολεμου δεν εβαζε το σοσιαλισμο στην "ημερήσια διάταξη" η ιδια η δυναμικη της ενοπλης ταξικης παλης τον εφερε αναπόφευκτα στο προσκήνιο. Γιατι προφανώς μια νικη του ΔΣΕ θα σήμαινε αυτόματα την ενταξη της Ελλάδας στις χωρες του σοσιαλιστικου μπλοκ παρα το οτι η εκτιμηση λαθεμενα κατ'εμε ηταν οτι στην Ελλάδα δεν είναι ωριμες οι συνθήκες για το σοσιαλιστικο μετασχηματισμο.
ratm
Δεν αντέχω τους βυζαντινούς σχολαστικούς καλογεροπαπάδες, που έχουν αρπαχτεί απεγνωσμένα από τα τσιτάτα των κλασσικών, στερημένοι από κάθε δυνατότητα αφομοίωσης της γνώσης, που εκείνοι μας προσέφεραν, και προσπαθούν να δομήσουν τον μικροαστικό τους ρεφορμισμό σε φραστική συνήχηση με τις λεκτικές διατυπώσεις τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως το είπε ο Λένιν στις 4 του Απρίλη και πως το διώρθωσε στις πέντε....
Η ουσία είναι, πως η Επανάσταση του Οχτώβρη ήταν Προλεταριακή στο εποικοδόμημα, γιατί καθοδηγήθηκε από το Κόμμα της εργατικής τάξης της Τσαρικής Αυτοκρατορίας. Αλλά η κοινωνική βάση δεν αλλάζει με διατάγματα αλλά με λαϊκή και εργατική πάλη . Κι αν δεν είχε επακολουθήσει η ανατροπή της ΝΕΠ, η εξόντωση των κουλάκων και η προγραμματισμένη εκβιομηχάνιση, η προλεταριακή Επανάσταση του Οχτώβρη θα είχε καταχωρηθεί στην Ιστορία σαν μια ακόμη αστική επανάσταση, όρα και Κινέζικη Επανάσταση. Ανεξαρτήτως τσιτάτων, λαβάρων και κραδαινομένων σφυροδρεπάνων.
Ο καϋμός τροτσκιστών, μαοϊκών, ρεφορμιστών και των εν γένει διαχρονικών "πασόκων"....
Με λίγα λόγια, σύντροφοι και φίλοι,
ΑπάντησηΔιαγραφήμη βροντοχτυπάτε τις χάντρες (τα τσιτάτα)!
Η δουλειά (η πάλη) κάνει τους άντρες (την επανάσταση).
Το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί (και το καλάσνικοφ)......
Επειδή ειλικρινά δεν έχω χρόνο για διαδικτυακή συζήτηση και συν τοις άλλοις βαριέμαι να την κάνω με κάποιον κακόπιστο, αφήνω αυτό εδώ, που τα λέει πολύ καλύτερα και προσεγμένα από ό,τι γράφω εδώ (βιαστικά κι ενδεχομένως άστοχα ή χοντροκομμένα σε κάποια σημεία), κι έτυχε να το ξαναδιαβάσω μία μέρα αφού έγραψα αυτό το κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.rizospastis.gr/story.do?id=9363587
Σταδιακές αντιλήψεις μπορεί να βρει κανείς πχ σε όσους έλεγαν πως το α/δ στάδιο δεν είχε ολοκληρώσει τα καθήκοντά του και πρέπει να επιμείνουν οι μπολσεβίκοι στην παλιά φόρμουλα της δημοκρατικής δικτατορίας, εωσότου το κάνει.
Λογική των σταδίων μυρίζει κι η αντίληψη που θεωρεί πως το α/δ στάδιο ολοκληρώθηκε το Φλεβάρη του 17' επειδή επιτέλεσε όλα τα βασικά α/δ καθήκοντα, κι όχι επειδή πήρε την εξουσία η αστική τάξη, επομένως άλλαζαν έτσι και τα πολιτικά καθήκοντα των μπολσεβίκων.
Σφυροδρέπανε, μπορείς να βαριέσαι όσο θες, αλλά η ουσία παραμένει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η ουσία είναι:
1. Ότι το ΚΚΕ δε χαρακτηρίζει πουθενά - σε αντίθεση με εσένα - ως "τροτσκιστική" τη στρατηγική του 6ου Συνεδρίου της ΚΔ για τις χώρες μέσου επιπέδου ανάπτυξης.
2. Ότι το ΚΚΕ πουθενά δε μιλάει για "ξεπέρασμα προβληματικών πλευρών" στη στρατηγική των μπολσεβίκων του 1905.
3. Ότι το ΚΚΕ δε χαρακτηρίζει "σταδιακή ερμηνεία" τη θέση του Λένιν ότι η αστικοδημοκρατική επανάσταση ολοκληρώθηκε, το Φλεβάρη του '17 με την κατάκτηση της εξουσίας από την αστική τάξη και τη διαμόρφωση του ιδιόμορφου σχήματος της "δυαδικής εξουσίας".
Από εκεί και πέρα:
Οι Θέσεις του Απρίλη αποτυπώνουν την στρατηγική απάντηση των μπολσεβίκων σε αυτή την ιδιότυπη συνύπαρξη της αστικής εξουσίας (προσωρινή κυβέρνηση) και των σοβιέτ (το "εν δυνάμει" κράτος της εργατικής τάξης που "εκχωρεί" στην αστική τάξη την πολιτική εξουσία λόγω του ανώριμου πολιτικού συσχετισμού στο εσωτερικό της).
Όσο σωστό είναι το να λέμε ότι δε μπορούμε να "αντιγράφουμε" μηχανιστικά τη στρατηγική της "δημοκρατικής δικτατορίας του προλεταριάτου και της αγροτιάς" σε συνθήκες διαφορετικές από εκείνες για τις οποίες διατυπώθηκε, άλλο τόσο σωστό είναι το να λέμε ότι και οι Θέσεις του Απρίλη δε μπορούν να μεταφέρονται, εξίσου μηχανιστικά, σε συνθήκες που δεν υπάρχει δυαδική εξουσία.
Σε κάθε περίπτωση, είναι ζήτημα συγκεκριμένης μαρξιστικής ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης το να καθοριστεί η στρατηγική απάντηση του κινήματος και δεν υπάρχουν εκ των προτέρων "σωστές" και "λάθος" έτοιμες απαντήσεις. Δεν τίθεται, επομένως, θέμα "ωρίμανσης της στρατηγικής των μπολσεβίκων" (στο σημείο αυτό θεωρώ ότι το ΚΚΕ με τη χρήση της συγκεκριμένης λέξης αντιφάσκει με όσα σωστά γράφει σε άλλα σημεία, δεν προκύπτει από το κείμενό του ζήτημα "ξεπεράσματος καθυστερήσεων" για να δικαιολογείται η λέξη "ωρίμαση" και ο Λένιν ποτέ δεν έθεσε έτσι το ζήτημα) αλλά επεξεργασίας της κατάλληλης σε κάθε περίπτωση, στρατηγικής γραμμής. Μια χαρά ήταν η στρατηγική του Λένιν και το 1905 και το 1917.
Johnny Red
PS. Ratm, κατάλαβα και ευχαριστώ για τη διευκρίνιση. Σημασία έχει να κατανοηθεί ότι ο Οκτώβρης ΕΙΝΑΙ (πολύ σχηματικά) το τρίπτυχο "γη-ειρήνη-όλη η εξουσία στα σοβιέτ" κι όχι "σκέτο" το "γη και ειρήνη" που "φοριέται πολύ" τελευταία από την οπορτουνιστική απολογητική. Εφόσον συμφωνούμε σε αυτό, τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Κατά τα άλλα, δε συμφωνώ μαζί σου ότι το Κόμμα εκτιμούσε ως ανώριμες τις συνθήκες για σοσιαλισμό στην Ελλάδα τη δεκαετία του '40. Το Κόμμα επεξεργάστηκε στρατηγική που οδηγούσε στο σοσιαλισμό, μέσω της λαϊκής δημοκρατίας, της μορφής δηλαδή της δικτατορίας του προλεταριάτου που προσιδίαζε στις τότε συνθήκες (7ο Συνέδριο). Προφανέστατα το Κόμμα διεκδικούσε την εξουσία και η λαϊκή δημοκρατία είναι ύβρις να λέγεται ότι είναι μια ακόμα "αριστερή κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού". Κατά τα άλλα, συμφωνώ μαζί σου ότι στις τότε συνθήκες χωρίς ένοπλο αγώνα δε μπορούσε να λυθεί το ζήτημα της ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης και, στο μέτρο αυτό, η νίκη του ΔΣΕ θα σηματοδοτούσε ως τέτοια "εξέλιξη" τη νίκη της λαϊκής δημοκρατίας, δηλαδή την υλοποίηση της στρατηγικής του Κόμματος. Όμως κι εδώ, δε μιλάμε για κάτι που επιβλήθηκε "εκ των πραγμάτων", αλλά για σωστό υπολογισμό συνθηκών και επεξεργασμένη στρατηγική από πλευράς της μπολσεβίκικης καθοδήγησης του ΚΚΕ με επικεφαλής το Ν. Ζαχαριάδη.
@Johnny Red,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια, τη διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για την οκτωβριανή επανάσταση την έχεις διαβάσεις; Και αν την έχεις διαβάσει, συμφωνείς; Σε κάθε περίπτωση η τσιτατολογία, για το 6ο, το 7ο...και το 1.000ο συνέδριο της ΚΔ καταντά γελοιότητα! Ας συζητάμε αντικειμενικά την ουσία των θέσεων, ας προσπαθούμε να εντοπίσουμε πού έκανε λάθη το Κ.Κιν στην προσπάθεια του να διαμορφώσει επαναστατική στρατηγική σε κάθε περίοδο...και ας αφήσουμε τις παπάτζες. Και καλό θα ήταν να μελετάς καλύτερα τις επεξεργασίες των συνεδρίων του ΚΚΕ.
Γιατί είναι πάγια τακτική του οπορτουνισμού να χρησιμοποιεί διάφορες αποσπασματικές αποφάσεις με απόσταση 100 χρόνων για να δικαιολογήσει την γραμμή ενσωμάτωσης στον καπιταλισμό που προτείνει σήμερα!
kk-1
Johnny Red
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ζαχαριαδης ηταν τεράστια προσωπικοτητα. Ωστόσο ουτε αυτος και κυρίως ουτε αυτος μονοελς θα μπορούσε να υπερβεί τελείως τη σκεψη και τις επεξεργασίες που διαμορφωσαν και τη στρατηγική και την τακτική του κόμματος και του ΔΚΚ. Το εκανε σε ενα βαθμό καθως ακομα και αν η βαση ηταν λαθος (θετικοτερος συσχετισμός δυναμης) ο χαρακτηρισμός της επανάστασης στην Ελλάδα ως σοσιαλιστική ηταν υπέρβαση σε σχεση με την τοτε επεξεργασία του κόμματος που μιλουσε για αστικό δημοκρατική επανάσταση και λαοκρατια. Βέβαια ειπαμε η δυναμικη της ταξικης παλης και μαλιστα στην πιο οξυμενη μορφη της πολλες φορές κανει καποιες αποφάσεις σχεδια επι χαρτου. Αυτο το αντιληφθηκε αμεσως με τον ερχομό του στη χωρα ο Ζαχαριαδης μετα τη Βαρκιζα οπως το αντιλαμβανοταν με ασύλληπτη ακριβεια ο Λενιν. Φυσικα ο Λενιν ειχε ένα κομμα που ηταν μεσα στις μαζες και ετσι μπορουσε ο ιδιος να αφουγκραζεται τις διαθέσεις τους μεσω της εικόνας των μελών και στελεχων του κόμματος.
ratm
Αυτό που βαριέμαι είναι οι συζητήσεις με κακόπιστα άτομα, που καταλαβαίνουν τα δικά τους. Κι όταν γράφω πχ πως βαριέμαι τις συζητήσεις με κακόπιστα άτομα, καταλαβαίνουν πως γενικά βαριέμαι. Δεν έχουν κανένα νόημα τέτοιες συζητήσεις, για αυτό τις βαριέμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την ιστορία και με μόνη, καθαρή επιδίωξη να μην επανέλθω.
1. Θα δεχόμουν ευχαρίστως οποιαδήποτε παρατήρηση επί της ουσίας ή επί των διατυπώσεων. Πχ ότι η συγκεκριμένη διατύπωση δημιουργεί μια σύγχυση με τη μεταγενέστερη επεξεργασία του 6ου Συνεδρίου της Κομιντέρν και για αυτό θα έπρεπε να αλλάξει, ή κάτι παρόμοιο. Στις υστερικές κραυγές ότι βγάζω σκόπιμα τροτσκιστική την Κομιντέρν και τις επεξεργασίες της, δε σκοπεύω να απαντήσω σοβαρά, γιατί δεν το δικαιούνται.
2. Το ΚΚΕ μιλάει για στρατηγική ωρίμανση της αντίληψης των μπολσεβίκων, εκφράζοντας πολύ καλύτερα αυτό που σημειώνω. Όπως φαίνεται, το "πρόβλημα" δεν είναι οι διατυπώσεις αλλά η ουσία.
Σημειώνω πάντως ότι η στρατηγική του Λένιν σε κάθε περίπτωση περνούσε μέσα από επαναστατική κατάληψη της εξουσίας -ακόμα κι όταν μιλούσε για τη δημοκρατική δικτατορία και το α/δ στάδιο της επανάστασης. Κι αυτό είναι το βασικό συνεκτικό -καθόλου προβληματικό- στοιχείο της μπολσεβίκικης αντίληψης, που πολλοί φαίνεται να ξεχνάνε βολικά σήμερα.
3. Σημειώνεται καθαρά πως σταδιακή αντίληψη είναι αυτή που επέμενε στην προηγούμενη φόρμουλα, της δδ, περιμένοντας πρώτα την ολοκλήρωση του α/δ σταδίου και των καθηκόντων του. Ο Λένιν πρότεινε μια καινούρια στροφή όχι γιατί είχαν υλοποιηθεί τα καθήκοντα που έβαζε η δημοκρατική δικτατορία προς εκπλήρωση, αλλά γιατί οι συνθήκες είχαν αλλάξει, με την αστική τάξη να παίρνει την εξουσία, κι αυτό άλλαζε αυτομάτων τον πολιτικό στόχο των μπολσεβίκων.
Όποιος θέλει, μπορεί να καταλάβει.
Όποιος θέλει να πετάει την μπάλα στην κερκίδα, για να αποφύγει αυτό ακριβώς το σημείο, είναι δικό του πρόβλημα, αλλά ας μη γελιέται πως δε θα τον πάρουν χαμπάρι οι υπόλοιποι.
Σφυροδρέπανε, εσύ μόνος σου έγραψες το χαρακτηρισμό "τροτσκιστική", δεν στον "φόρτωσε" κανένας με το ζόρι. Εσύ μίλησες για "προβληματικές πλευρές της παλιάς στρατηγικής των μπολσεβίκων". Κάνεις σαν τον κλεφτάκο που τον πιάνουν στα πράσα κι αυτός για να ξεφύγει φωνάζει ότι αυτοί που τον τσακώσανε με τα ασημικά στο χέρι είναι οι πραγματικοί κλέφτες κι αυτός μονάχα τα βούτηξε για να τα γλυτώσει από εκείνους! Καλό το παραμύθι, αλλά έχουμε και νοημοσύνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή μου πετάς το μπαλάκι, θα σου πω ότι βεβαίως και συμφωνώ με τις θέσεις του 6ου Συνεδρίου της ΚΔ που για την εποχή τους ήταν σωστές. Οι εποχές αλλάζουν και οι θέσεις οφείλουν να αλλάζουν επίσης. Το ίδιο ισχύει και για την επισήμανσή σου για την επαναστατική κατάκτηση της εξουσίας. Αυτό είναι όντως ο πυρήνας της μπολσεβίκικης γραμμής και κάθε φορά εκφραζόταν με τον κατάλληλο για τις συγκεκριμένες συνθήκες τρόπο. Επομένως, δε βλέπω καμία "ωρίμανση", δεν ήταν "άγουρες" οι επεξεργασίες του 1905, διαφορετικές ήταν γιατί διαφορετικές ήταν οι συνθήκες.
Και στο τρίτο ζήτημα που βάζεις, λες τη μισή αλήθεια. Ο Λένιν δεν πρότεινε τη στροφή μόνο επειδή είχε πάρει την εξουσία η αστική τάξη, αλλά και επειδή υπήρχε δυαδική εξουσία. Η κατάσταση στη Ρωσία τον Απρίλη του '17 χαρακτηρίζεται και από τις δυο πλευρές κι όχι μόνο από τη μια. Οι "Θέσεις του Απρίλη" ήταν η στρατηγική απάντηση σε αυτή τη συγκεκριμένη κατάσταση που πρέπει να τη βλέπεις ενιαία. Όποιος δε θέλει να τη βλέπει όπως ήταν, θα'χει τους λόγους του, φαίνεται...
Και, για να σου αντιστρέψω το ερώτημα, όπως η δ/δ αντιστοιχούσε στις συνθήκες του 1905 και δεν είναι σωστό να την αντιγράφουμε μηχανιστικά, το ίδιο δεν ισχύει και για τις Θέσεις του Απρίλη; Μπορούμε να τις μεταφέρουμε οποτεδήποτε και οπουδήποτε, χωρίς να υπάρχει δυαδική εξουσία; Σε αυτό, δεν πήρες θέση και είναι το βασικό που σου έθεσα. Μπορώ λοιπόν κι εγώ να υποθέσω "κακόπιστα" ότι όπως μου χρεώνεις - από το πουθενά γιατί εγώ πουθενά δεν είπα ότι ΣΗΜΕΡΑ το ΚΚ στην Ελλάδα θα έπρεπε να έχει στρατηγική σταδίων - "πέταγμα της μπάλας", "σταδιακή λογική" κλπ., έτσι κι εγώ σου χρεώνω διάθεση να "ερμηνεύσεις" την ιστορία και την εξέλιξη της στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος για να δικαιολογήσεις τις δικές σου απόψεις για το σήμερα. Ωραία δεν "συζητάμε" έτσι, τι λες;
Ας αφήσουμε λοιπόν τις ανούσιες αντιπαραθέσεις και ας πάμε παρακάτω. Το θέμα είναι ενδιαφέρον κι εγώ δεν έχω διάθεση να συνεχίσω το ζήτημα που ξεκινήσαμε. Αν συμφωνείς και εσύ, το κλείνουμε εδώ.
Johnny Red
PS. Και ο Ζαχαριάδης τέτοιο κόμμα είχε, ratm. Δε θα συμφωνήσω μαζί σου για το ζήτημα της λαοκρατίας, αλλά σέβομαι τη θέση σου, με αυτή τη θέση μπορώ να συζητήσω και να δούμε τι θα βγάλουμε. Με θέσεις που βαφτίζουν "αριστερή κυβέρνηση" τη λαοκρατία - κάτι σαν τον Τσίπρα ένα πράμα - αρνούμαι να το κάνω. Η κυβέρνηση του βουνού, τα λαϊκά δικαστήρια, η η λαϊκή αυτοδιοίκηση, ο ΕΛΑΣ ως λαϊκός επαναστατικός στρατός (και ο ΔΣΕ ακόμα περισσότερο), όλα αυτά ΕΙΝΑΙ η λαοκρατία, επαναστατική κατάληψη της εξουσίας κι όχι κοινοβουλευτικό παιχνιδάκι. Η δικτατορία του προλεταριάτου, δηλαδή, στη μορφή που ταίριαζε στις τότε συνθήκες. Γι αυτό και λέω ότι δεν προέκυψε "από τα πράγματα". Αντίθετα, τα πράγματα έφεραν την υλοποίηση της στρατηγικής του κόμματος για λαοκρατία (και πέρασμα στο σοσιαλισμό μετά) στο προσκήνιο, επειδή αυτή ήταν σωστή. Αλλιώς, θα την είχαν "θάψει" στα αζήτητα της ιστορίας, όπως τις "αντικαπιταλιστικές" κορώνες του Στίνα και της κλίκας του.
H λαοκρατια εκ των πραγματων θα γινοταν εργατικη εξουσια σε εκεινες τις συνθηκες ανεξαρτητα απο επιθυμιες ή θεωρητικες αδυναμιες η ιδια η ζωη εβαζε μπροστα την κυριαρχη αντιθεση και το διλλημα ή με τον ιμπεριαλισμο ΗΠΑ - Βρετανια ή με το σοσιαλισμο και την ΕΣΣΔ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστοσο η λαοκρατια σαν θεωρητικο σχημα δεν ηταν δικτατορια του προλαιταριατου ηταν μια προωθημενη αστικη δημοκρατια. Φυσικα κανεις απο το ΚΚΕ δεν εχω δει και σωστα να ταυτιζει την λαοκρατια που ειχε ωε προγραμμα το ΕΑΜ που ειχε ενοπλο τμημα τον ΕΛΑΣ με τις ΄΄αριστερες'' κυβερνησεις που προωθουν τμηματα των αστικων ταξεων στον καπιταλισμο μεσω των κοινοβουλευτικων εκλογων.
Ωστοσο ουτε θεωρητικα ηταν ετοιμο το ΚΚΕ ως κομμα ουτε το ΔΚΚ να αντιμετωπισει τη φαση μετα τον πολεμο και την ηττα του φασισμου. Το σχημα ολα ηταν σωστα αλλα ο Σιαντος ηταν προδοτης ή τα κομματα της δυτικης ευρωπης ηταν εξ'αρχης ενσωματωμενα εμενα δε με καλυπτουν σαν μαρξιστικη αναλυση. Ο Σιαντος και το ΠΓ τοτε τις αποφασεις επικαλεστηκαν για τις συμφωνιες που υπεγραψαν. Αρα ή οι αποφασεις μπορουσαν να ερμηνευθουν ετσι ή ο Σιαντος τις παραβιασε καταφορα και κατ'επαναληψη. Αν ισχυει το 2ο τοτε το υπολοιπο κομμα γιατι δεν αντεδρασε, δεν τον καθαιρεσε κλπ ενα κομμα μπολσεβικικο ετσι θα λειτουργουσε. Αρα και τα 2 δεν γινεται και το κομμα μπολσεβικικο και οι αποφασεις σωστες και ο Σιαντος να τις παραβιαζει και οι αντιδρασεις να ειναι μικρες.
Δε νομιζω οτι αυτο το συμπερασμα θιγει στο ελαχιστο την προσφορα του ΚΚΕ τοτε, του ΕΑΜ , των μελων και στελεχων του ισα ισα τη μελετα , την αξιοποιει και προσπαθει να αντλεισει τα σωστα εφοδια.
Εξαλλου οσο ισχυει το οτι δεν γινεται να πεταξεις στα σκουπιδια μια στρατηγικη και τακτικη που νικησε το φασισμο και εφερε το σοσιαλισμο στο 1/3 του πλανητη αλλο τοσο δεν μπορεις να πεταξεις μια κριτικη απο κομμουιστικη σκοπια που σου λεει οτι για καθε Αλβανια ειχες και μια Ελλαδα, για καθε Γιουγκοσλαβια και μια Ιταλια , για καθε Βουλγαρια και μια Γαλλια και για Τσεχοσλοβακια μια Αγγλια...
Αρα το ζητημα του χαρακτηρα της επαναστασης οπως μπαινει στο νημα απο το Απολιθωμα ειναι και ιστορικης σημασιας και αποτιμισης σε καθε καμπη του κινηματος τον 20ο αιωνα και καθοριστικο ζητημα για το ξεδιπλωμα μιας σωστης επαναστατικης στρατηγικης για το ΔΚΚ τον 21ο αιωνα.
ratm
υγ. Το να αποδιδουμε τον όρο ''υπερεπαναστατικες ή αντικαπταλιστικες'' κορωνες στο Στινα και σε αλλους που κρατησαν ιδια σταση με αυτον ειναι για μενα λαθος.
Θεσεις οπως ''αλληλεγγυη στο γερμανικο προλαιταριατο'' τη στιγμη που οι ναζιστικες ορδες εμπαιναν στην ΕΣΣΔ και καταλαμβαναν την Ελλαδα δεν ηταν ''αντικαπιταλιστικες'' ηταν καραμπινατος αστικος πασιφισμος που ανεξαρτητα απο προθεσεις αποτελεσμα ειχε τον ιδεολογικο και πρακτικο αφοπλισμο του εργατικου κινηματος. Σαν τετοιες αντιμετωπιστηκαν και σωστα. Επισης ειναι τουλαχιστον λαθροχειρια και εκ του πονηρου να ταυτιζονται οι θεσεις του Στινα ή των τροτσκιστων με τις θεσεις της παλιας ΚΕ υπο τον Πλουμπιδη. Κατι που με αφορμη τη δημοσιευση του βιβλιου απο το ΚΚΕ για τον ελληνοιταλικο πολεμο πολλοι γνωστοι κονδυλοφοροι των ''αριστερων'' κυβερνησεων αφηναν να εννοειθει για να χτυπησουν τη θεση του ΚΚΕ που αποκαθιστουσε και πολυ σωστα την παλια ΚΕ της περιοδου.
Για να συνοψίσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενο της ανάρτησης βγάζει τροτσκιστική την Κομιντέρν, προβληματική τη στρατηγική των μπολσεβίκων και οπαδό της θεωρίας των σταδίων το Λένιν (αυτό γιατί το ξέχασες;). Ποιος ξέρει τι αντεπαναστατικοί σκοποί και σκοτεινά κίνητρα υπηρετούσε. Ευτυχώς όμως οι έχοντες νοημοσύνη, σαν κι εσένα, το πήραν χαμπάρι και με έπιασαν στα πράσα, σαν τον κλεφτάκο. Σωστά;
Και περιμένεις δηλαδή να κάνουμε σοβαρή συζήτηση;
Λοιπόν, επειδή εκτός από νοημοσύνη -συγκριτικά με "εσάς που έχετε"- στερούμαι γενικά χρόνου κι ειδικότερα υπομονής απέναντι σε τέτοιες κουτοπονηριές, και σχόλια τύπου "κλεφτάκος" κτλ, περιορίζομαι σε ένα σημείο που εγώ αντιλαμβάνομαι ως το πιο ουσιαστικό, και βάζω οριστικά τελεία από την πλευρά μου.
Είναι πολύ σημαντικό να κρίνουμε κάθε τακτική επιλογή στον καιρό της, με βάση το ιστορικό της πλαίσιο, τα προβλήματα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει και όχι έχοντας ως κριτήριο σήμερα τη δική μας εποχή. Κάτι τέτοιο θα μας οδηγούσε σε πολλά λάθη.
Από την άλλη, η στρατηγική ωρίμανση ως όρος, αφορά το στρατηγικό στόχο, τον καθορισμό του χαρακτήρα της επικείμενης επανάστασης, κτλ. Συνεπώς καθορίζεται από το χαρακτήρα της εποχής (που είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό) κι όχι από τις εκάστοτε συγκυρίες.
Η στρατηγική αντίληψη των μπολσεβίκων προσανατολιζόταν σταθερά στην επαναστατική κατάληψη της εξουσίας κι αυτός ήταν διαχρονικά ο πρωτοπόρος, θετικός της πυρήνας, που διείπε και την περίοδο της φόρμουλας της δημοκρατικής δικτατορίας. Δε γνωρίζω όμως κατά πόσο ο στόχος της προσωρινής κυβέρνησης, για παράδειγμα, υπαγορευόταν όντως από τις συγκεκριμένες συνθήκες εκείνης της περιόδου ή από πολιτικές επεξεργασίες των μπολσεβίκων που μετεξελίχθηκαν στη συνέχεια.
Οι θέσεις του Απρίλη δεν εκφράζουν απλώς μια διαφορετική τακτική που μπαίνει σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, εφόσον υπάρχει δυαδική εξουσία, για να αποσυρθεί στη συνέχεια, μόλις αλλάξουν οι συνθήκες -όπως πχ το σύνθημα "όλη η εξουσία στα σοβιέτ".
Τα πολιτικά καθήκοντα αλλάζουν, επειδή η αστική τάξη παίρνει την εξουσία στα χέρια της. Κι αυτό δεν είναι συγκυριακό ή κάτι που αναιρείται στην πορεία.
Οι θέσεις του Απρίλη, ως στρατηγική, δε χρειάζεται να μεταφερθούν μηχανιστικά σε ένα άλλο ιστορικό πλαίσιο. Είναι διαχρονικές κι άκρως επίκαιρες, δεν ήταν μιας χρήσης.
Αυτή η σύγχυση (;) της τακτικής με τη στρατηγική είναι καραμπινάτη λαθροχειρία. Προφανώς και έτσι δε θα συζητάμε καθόλου ωραία, προφανώς κι είναι ανούσια η αντιπαράθεση -και δε θα τη συνεχίσω. Αυτό όμως δε συμβαίνει επειδή συμφωνούμε σε αυτονόητα πράγματα, αλλά ακριβώς επειδή δεν είναι αυτονόητα για όλους.
Αν δεν ήθελες να σε «παρεξηγήσουν» να μη χρησιμοποιούσες «παρεξηγήσιμες» φράσεις. Δική σου επιλογή ήταν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυο μέτρα και δυο σταθμά. Ενώ τη δ/δ ζητάς να την κρίνουμε στην εποχή της, τις "Θέσεις του Απρίλη" ζητάς να τους αποδώσουμε διαχρονικό χαρακτήρα. Ζητάς να δούμε τις Θέσεις του Απρίλη μόνο ως στρατηγική. Έστω. Η δ/δ τι ήταν, στρατηγική δεν ήταν κι αυτή; Η στρατηγική, δηλαδή, είναι αναλλοίωτη, δεν αλλάζει στον αιώνα των αιώνων; Γιατί η μεν είναι διαχρονική και η δε όχι;
Το κείμενο της ΚΕ στο οποίο μας παρέπεμψες λέει ότι η στρατηγική "στράβωσε" γιατί μετέφερε τις συνθήκες του 1905 εκεί που δεν υπήρχαν. Σωστή ή λάθος, είναι μια καθαρή και κατανοητή εκτίμηση. Πουθενά δε λέει ότι η δ/δ στον καιρό της ήταν λάθος, ούτε εκφράζει προβληματισμό για το αν στοιχεία της, όπως η προσωρινή κυβέρνηση ήταν προιόν "ανώριμων" επεξεργασιών. Θα μου πεις, δεν το λέει, αλλά το υπονοεί με τη λέξη "ωρίμανση". Να με συγχωρείς, αλλά ένα κομματικό ντοκουμέντο δε μπορεί να αφήνει πράγματα "να τα μαντέψουμε". Η ουσία είναι ότι η "ωρίμανση" είναι στον αέρα. Ενώ η λεξούλα αυτή κυκλοφορεί αρκετά χρόνια στην κομματική φιλολογία, ακόμα περιμένουμε εναγωνίως τη στιγμή που η ΚΕ θα μας "διαφωτίσει" σχετικά με το περιεχόμενό της. Ας εξηγήσει ποια από τις επεξεργασίες του Λένιν ήταν "ανώριμη", ας το τεκμηριώσει κιόλας και τότε συζητάμε. Μέχρι τότε, θα αρκεστούμε στις προσωπικές απόψεις ορισμένων, όπως η δική σου.
Για να δούμε, τι λέει και ο ίδιος όμως:
"...Τα συγκεκριμένα πολιτικά καθήκοντα πρέπει να μπαίνουν σε συγκεκριμένη κατάσταση. Τα πάντα είναι σχετικά, τα πάντα ρει, τα πάντα αλλάζουν. Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία δε βάζει στο πρόγραμμά της το αίτημα της δημοκρατίας. Εκεί, η κατάσταση είναι τέτοια, που το ζήτημα αυτό δύσκολα θα μπορούσε να χωριστεί στην πράξη από το ζήτημα του σοσιαλισμού [...]. Στη σοσιαλδημοκρατία της Ρωσίας ούτε καν γεννήθηκε ζήτημα να αφαιρεθεί από το πρόγραμμα και από τη ζύμωση η διεκδίκηση της δημοκρατίας, επειδή στη χώρα μας δε μπορεί να γίνεται καν λόγος για αδιάρρηκτη σύνδεση του ζητήματος της δημοκρατίας με το ζήτημα του σοσιαλισμού. Ο γερμανός σοσιαλδημοκράτης του 1898 που δε βάζει στην πρώτη σειρά ειδικά το ζήτημα της δημοκρατίας, είναι φαινόμενο φυσικό, που δεν προκαλεί ούτε ξάφνιασμα, ούτε κατάκριση. Ο γερμανός σοσιαλδημοκράτης που το 1848 θα καταχώνιαζε το ζήτημα της δημοκρατίας, θα ήταν απροκάλυπτος προδότης της επανάστασης. Δεν υπάρχει αφηρημένη αλήθεια. Η αλήθεια είναι πάντα συγκεκριμένη." (Δυο τακτικές...)
Είναι κατανοητό γιατί ενοχλεί το ζήτημα της προσωρινής κυβέρνησης, της τακτικής που αντιστοιχεί στη συγκεκριμένη στρατηγική. Ο Λένιν ξεκαθάρισε ότι όσο και να μιλάς για αποφασιστική νίκη της επανάστασης απέναντι στον τσαρισμό, αν δε ρίξεις το σύνθημα της προσωρινής επαναστατικής κυβέρνησης, της νίκης στην πράξη κι όχι στα λόγια, θα χαρίζεις στην αστική τάξη την καθοδήγηση της επανάστασης, θα τη διευκολύνεις στο στόχο της να επιτύχει έναν αντιδραστικό συμβιβασμό με τον τσαρισμό για την κατάκτηση της συνταγματικής μοναρχίας. Όμως, την εργατική τάξη δεν την αφορά αυτός ο κάλπικος "δημοκρατισμός", μα η λαοκρατική δημοκρατία, η πλήρης εφαρμογή των δημοκρατικών αιτημάτων και στο στόχο της αυτό μπορεί να πάρει μαζί και την πλειοψηφία των υπόλοιπων, καταπιεσμένων στρωμάτων, εξ ου και η επαναστατική δ/δ. Δεν είναι τυχαίο ότι ακριβώς στο ζήτημα της προσωρινής επαναστατικής κυβέρνησης επέλεξαν οι μενσεβίκοι να επικεντρώσουν την πολεμική τους και μάλιστα - τι περίεργο... - από τα "αριστερά", με κραυγές για "μιλλερανισμό", προδοσία της εργατικής τάξης και πρότειναν την "τακτική" της "άκρας αντιπολίτευσης". Φαίνεται ότι αρκετοί που θέλγονται από τέτοιες "όμορφες" φράσεις και έχουν "προβληματισμούς" για την "ανώριμη" επεξεργασία του Λένιν για την προσωρινή επαναστατική κυβέρνηση, θα πρέπει να το ξανασκεφτούν με ποιους κοντά τους φέρνει αυτός ο "προβληματισμός" τους...
Johnny Red
Το δεύτερο είναι το ζήτημα των Θέσεων του Απρίλη. Δε χωράει αμφιβολία ότι στο κείμενο υπάρχουν στοιχεία με διαχρονική σημασία, αναλύσεις για το Κράτος τύπου Κομμούνας, για τον πόλεμο κλπ. Όμως εδώ δε μιλάμε γι αυτό. Μιλάμε για το κείμενο με το χαρακτήρα που είχε, ως ντοκουμέντο γραμμής, που βάζει στρατηγική και τακτική. Σαν τέτοιο, ασφαλώς - όπως και κάθε αντίστοιχο - είναι εξ ορισμού συνδεδεμένο με τις συνθήκες στις οποίες διαμορφώθηκε. Κάθε άλλη άποψη, αποτελεί υπόκλιση στη μεταφυσική. Η ουσία των Θέσεων του Απρίλη συνίστανται στη διαπίστωση της ιδιόμορφης συνύπαρξης της αστικής εξουσίας και της δ/δ της εργατικής τάξης και της αγροτιάς, όπως αυτή εκφραζόταν μέσω των Σοβιέτ, μια συνύπαρξη που αποτυπώθηκε ως δυαδική εξουσία. Ο Λένιν τη χαρακτηρίζει ως την πιο χαρακτηριστική ιδιομορφία της στιγμής και είναι αυτή που απαντά στα επιχειρήματα των "παλιών μπολσεβίκων" ότι, τάχα, η αστική επανάσταση δεν έχει τελειώσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λογική που διαχωρίζει τις θέσεις του Απρίλη "ως στρατηγική" που είναι διαχρονική από τα συνθήματα τακτικής που τη συνοδεύουν, είναι αστήρικτη και μεθοδολογικά λαθεμένη. Είναι προσπάθεια να υποκατασταθεί η ανάγκη για συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης, από έτοιμα σχήματα που βασίζονται - το πιο σημαντικό - σε υποθέσεις: "ακόμα και χωρίς δυαδική εξουσία, ο Λένιν πάλι για σοσιαλιστική επανάσταση θα μιλούσε". Από που προκύπτει ότι, σε μια ιστορική εκδοχή όπου η αστική τάξη θα επιτύγχανε μια ομαλή μετάβαση στη "φωτισμένη" κοινοβουλευτική μοναρχία, με το λαό ηττημένο και στη γωνία, ο Λένιν θα πρότεινε ξανά τις "Θέσεις του Απρίλη"; Στη Γερμανία, πάντως, όταν η αστική τάξη - με την προδοσία της σοσιαλδημοκρατίας και χάρη στα λάθη και των Σπαρτακιστών - πέτυχε τη σταθεροποίηση της εξουσίας της σε συμμαχία με τους μεγάλους γαιοκτήμονες, όταν η επανάσταση ηττήθηκε και η αντίδραση θριάμβευε, ο Λένιν ο ίδιος πρότεινε το Ενιαίο Μέτωπο και την Εργατική/εργατοαγροτική Κυβέρνηση (δηλαδή στην "εξελιγμένη" με βάση τις συνθήκες της Γερμανίας εκδοχή της "προσωρινής επαναστατικής κυβέρνησης") κι όχι κάτι αντίστοιχο με τις Θέσεις του Απρίλη. Πάλι πίσω στην "ανωριμότητα" κι ο Βλαδίμηρος; Που ξέρεις, όλα μπορούμε να τα ακούσουμε κάποια στιγμή...
Johnny Red
Λυπάμαι που δεν φανηκα συνεπής με αυτό που γράφω στο πρώτο πρώτο σχόλιο. Τουλάχιστον ήταν χρήσιμο για να φανούν καλύτερα κάποιες προθέσεις κι η πολιτική τους ουσία. Αυτά
ΔιαγραφήΤραγικες επαναληψεις εδώ και στο άλλο πόστο, σε όλα τα επίπεδα ("επιχειρήματα",φρασεολογία κτλ).
ΑπάντησηΔιαγραφή*ποστ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε περίπτωση που δεν το καταλάβατε για κάποιους η όποια διαμορφωμένη από τις συνθήκες προσωρινή ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ κυβέρνηση είναι κάτι σαν την θεωρία των σταδίων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρά... Μην τολμήσει κανείς να πει ότι αυτό ακριβώς που είναι εσφαλμένο είναι να θεωρητικοποιούνται a priori ως διαχρονικά τα όποια υπό διαμόρφωση σχήματα μπορεί να δημιουργηθούν σε καμπές της ταξικής πάλης. Θα χαλάσουμε την μαρξιστική-λενινιστική ονείρωξη ορισμένων και δεν είναι καλό καλοκαιριάτικα.
Φυσικά από την άλλη, είναι κακό να μιλάμε για προγραμματική ωρίμανση των μπολσεβίκων. Υποτίθεται σύμφωνα με κάποιους ότι τους χτυπάμε με το να λέμε ότι το κίνημα αυτό δεν γεννήθηκε έχοντας κατακτημένα συμπεράσματα που εμείς καταφέραμε να κατακτήσουμε μόλις ένα αιώνα μετά και αυτοί μόλις μία εικοσαετία μετά. Αντί να δούν οι άνθρωποι αυτοί ότι σε εκείνα ακριβώς τα συμπεράσματα αναγνώριζουμε την πραγματική τους αξία, εκείνοι έρχονται και αντιστρέφουν την πραγματικότητα μπας και ενεργοποιήσουν κανένα συναισθηματικό αντανακλαστικό.
Φυσικά, η ύπαρξη φεουδαρχικών σχέσεων στην τότε Ρωσία δεν είναι κάτι που πρέπει να συνυπολογίσουν οι ντούροι μαρξιστές-λενινιστές. Αυτά είναι για εμάς τους ποταπούς που επιμένουμε να αναλύουμε με βάση τον ιστορικό υλισμό μέσα στο πλαίσιο της εποχής.
Σημασία άλλωστε έχει για αυτούς να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να ζυμώνουμε μία... διαρκή μετάβαση χωρίς ξεκάθαρο στόχο και λιγότερο τι επιστημονικά και εμπειρικά βγήκε σωστό μετά από μία πενταετία διαπάλης σχετικά με το θέμα της αριστερής κυβέρνηση στα πλαίσια του καπιταλισμού.
Ο.Χ.Ε.Π.
@Johnny Red
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να καταλάβω: Θέλεις να μας πεις πως δεν έχουμε την αστική τάξη στην Ελλάδα, ή δεν είναι και τόσο "αστική" η αστική τάξη στην Ελλάδα άρα να πάμε μέσω "σταδίων";
Θα σου κάνω μία απλή ερώτηση για να μην κουράζεις τον εαυτό σου.
Είναι ώριμες οι συνθήκες στην Ελλάδα του Σήμερα για την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και το πέρασμα στον Σοσιαλισμό;
Τίποτα άλλο γιατί αναγκάζομαι να γράφω σχόλια-ύμνους για "μνημεία μαρξισμού" όπως π.χ.
https://www.blogger.com/comment.g?blogID=81787152277490965&postID=2409427419025799377&bpli=1
Καλό το παραμύθι - "αφήγημα", αλλά έχουμε και εμείς μία μικρή νοημοσύνη, μία μικρή εμπειρία, και ένα μικρό σε όγκο μαρξιστικό διάβασμα μετά από 4 μνημόνια
17-57
@Ο.Χ.Ε.Π.16 Ιουλίου 2017 - 1:44 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα έγραψες πολύ καλύτερα από ό,τι θα τα έγραφα.
Ετοιμάζει και νέο Σύνταγμα η "προσωρινή ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ κυβέρνηση". Φαίνεται αστικό αλλά στην ουσία είναι σοσιαλιστικό. Για άλλη μία φορά θα ξεγελάσει τους αστούς η αριστερή κυβέρνηση, και αυτό στα πλαίσια του καπιταλισμού χωρίς ανατροπές γιατί είναι έξυπνη και τα καταφέρνει.
Οι διαφοροι "φορείς" τελειώνουν τις σημειώσεις τους για το Νέο Σύνταγμα. Υποψιάζομαι ότι από Οκτώβρη και μετά, 100 χρόνια μετά την Επανάσταση, θα έχουμε τα "Αμεσοδημοκρατία Πράιντ" με τα ίδια πάνω-κάτω Ταρατατζουμ-Ταρατατζουμ.
Λίγο πριν ή λίγο μετά, η "τελευταία σοβιετική" χώρα μέσα σε καπιταλιστικούς οργανισμούς όπως ΕΕ και ΝΑΤΟ θα νομοθετήσει το ΝΑΙ σε όλα και ακόμα περισσότερα μήπως και πείσει το ΔΝΤ.
Μέσα σε αυτά ΚΑΙ Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ, μειώσεις σε συντάξεις ( επανυπολογισμός των συντάξεων ), ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί κ.α. όπως γράφει το σχετικό ρεπορτάζ της Καθημερινής για την νέα προ λίγων ημερών επιστολή 21 δεσμεύσεων με την υπογραφή της αριστερής κυβέρνησης η οποία αποσιωπήθηκε(γιατί άραγε;) από πολλά ΜΜΕ
http://www.kathimerini.gr/917954/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/epistolh-desmeysewn-tsipra-pros-dnt-plafon-stis-proslhyeis-symvasioyxwn-epanypologismos-synta3ewn
17-57
Ρε παιδιά, οκ, αλλά μπορείτε να μου πείτε, εσείς έστω που "ξέρετε", τι ακριβώς εννοείτε με την "ωρίμανση"; "Ωρίμανση" ακούμε, "ωρίμανση" δεν καταλαβαίνουμε, γιατί κανείς δε μας εξηγεί, όλοι όμως παριστάνουν ότι το θέμα είναι "πασίγνωστο", ότι έχει "λυθεί". Ε, αφού έχει "λυθεί" γιατί κανείς δε μας λέει ποιες επεξεργασίες ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ ήταν "ανώριμες", να μας το τεκμηριώσει κιόλας και να είναι όλα όμορφα και καθαρά και να μη μπορεί ο κάθε Johnny Red - που είναι γνωστό ότι είναι κακός, ψυχρός κι ανάποδος - να σπεκουλάρει σε βάρος του Κόμματος; Μπορείτε ή δε μπορείτε το κάνετε αυτό επιτέλους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικά hints:
Α) Οι φεουδαρχικές σχέσεις στη Ρωσία του 1905 δικαιολογούν τελικά τη στρατηγική της δ/δ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ της ή
Β) Οι μπολσεβίκοι "ωρίμασαν" σε 20 χρόνια και ανακάλυψαν το 1917 ότι τα στάδια και η δ/δ ήταν εξαρχής λαθεμένη γραμμή και ότι από το 1905 το σωστό, "ώριμο" κλπ. θα ήταν να πάνε με τις "Θέσεις του Απρίλη";
Παρομοίως:
Α) Ο Λένιν επεξεργάστηκε τις Θέσεις του Απρίλη ως την "τελευταία λέξη" της στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος που δεν επιτρέπεται να την αναθεωρήσει κανείς στον αιώνα των αιώνων ή
Β) Ο Λένιν επεξεργαζόταν διαρκώς εκείνη τη στρατηγική που σε κάθε περίοδο ανταποκρινόταν στην προώθηση των επαναστατικών συμφερόντων: το 1905 με τη δ/δ, το '17 με τις Θέσεις του Απρίλη, το 1922 με το Ενιαίο Μέτωπο και την Εργατοαγροτική/Εργατική Κυβέρνηση;
Επιπλέον διευκρινίσεις (επειδή μου ζητήθηκαν):
Ο μπολσεβικισμός δε χωρίζει τη στρατηγική και την τακτική με σινικά τείχη. Τα άμεσα πολιτικά συνθήματα πάλης (τακτική) είναι αδιάρρηκτα δεμένα με τη γενική στρατηγική γραμμή και δε μπορεί να διαχωρίσει κανείς την τελευταία (θεωρώντας την π.χ. "διαχρονική" - και μόνο η λέξη είναι ξένη για τον μαρξισμό, τίποτε δεν είναι "διαχρονικό", όλα έχουν παρελθόν, παρόν και μέλλον) από την πρώτη. Η στρατηγική σε κάθε ιστορική φάση διαμορφώνεται με τον συνυπολογισμό τριών βασικών και διαλεκτικά δεμένων μεταξύ τους πλευρών: (α) το επίπεδο ανάπτυξης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής (ως ενότητας σχέσεων παραγωγής και παραγωγικών δυνάμεων), (β) του επιπέδου ανάπτυξης της ταξικής συνείδησης και ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της και (γ) ο διεθνής ταξικός συσχετισμός δυνάμεων. Οποιαδήποτε αντίληψη επιχειρεί να αποκόψει κάποια από τις παραπάνω πλευρές, να την απολυτοποιήσει και να την αντιπαραθέσει στις άλλες δυο, αυτή θα οδηγηθεί, όπως γράφει εύστοχα ο Λένιν "σε ανόητα και αντιδραστικά συμπεράσματα, τόσο στο οικονομικό, όσο και στο πολιτικό επίπεδο" (Δυο ταχτικές..., Άπαντα, τομ. 11, σελ. 16).
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω κριτήρια, η στρατηγική του ΚΚ στη χώρα μας στην παρούσα ιστορική φάση, θα έπρεπε να αξιοποιεί και να ενσωματώνει δημιουργικά σε ένα ενιαίο, οργανικό σύνολο: (α) τη θέση ότι ο χαρακτήρας της επανάστασης στη χώρα μας είναι σοσιαλιστικός, (β) την αντίληψη για το άμεσο στρατηγικό καθήκον του Κόμματος, το χτίσιμο του Ενιαίου Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου της εργατικής τάξης και των συμμάχων της και (γ) το άμεσο πολιτικό καθήκον της στιγμής, που είναι η πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την διαμόρφωση ισχυρής "λαϊκής αντιπολίτευσης" στην πολιτική της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού.
Και μια συμβουλή:
Αυτό το παραμύθι, ότι όποιος υπερασπίζεται το Λένιν και ΟΛΕΣ τις επεξεργασίες του, την ΚΔ και ΟΛΕΣ τις επεξεργασίες της, τις στρατηγικές επεξεργασίες του ΚΚΕ που βασίστηκαν στις αντίστοιχες επεξεργασίες της ΚΔ, αυτός είναι με το ΣΥΡΙΖΑ και την "αριστερή κυβέρνηση", κόψτε το κάποια στιγμή, σας έχει εκθέσει και συνεχίζει να σας εκθέτει ανεπανόρθωτα όσο το συνεχίζετε. Δεν πείθει ούτε τους οπαδούς σας που, κάποια στιγμή, αρχίζουν και ζητούν πραγματικές απαντήσεις στα ερωτήματα που βάζει η ζωή και δεν "ψαρώνουν" πια στο "πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα"...
Johnny Red
Ανικητο "συμπερασμα" η "συμβουλη". Με τα γνωστα κλισε εννοειται.
Διαγραφή@Johnny Red
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ μπορείς να μας πεις τι ψήφισες στο Δημοψήφισμα;
Γιατί αν ψήφισες το ΝΑΙ στο μνημόνιο του ESM-Σύριζα, ή κατέβηκες μαζί με το πλήθος για να πανηγυρίσεις το 70% μνημόνιο των προγραμματικών δηλώσεων του Βαρουφάκη, δεν πάει να έχει διαβάσει και απομνημονεύσει όλο τον μαρξισμό, το παραμύθι - "αφήγημα" σου τελειώνει, χωρίς το "πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα". Τότε τι ασχολείσαι με τις στροφές στην Ιστορία; Kαι να κοιτάζεις τις θέσεις του Απρίλη, τζάμπα τις διαβάζεις. Ή δεν καταλαβαίνεις ή δεν θέλεις να καταλάβεις.
Αντιθέτως, εμείς καταλάβαμε πολλά από
"Ο μπολσεβικισμός δε χωρίζει τη στρατηγική και την τακτική με σινικά τείχη."
"Η στρατηγική σε κάθε ιστορική φάση διαμορφώνεται με τον συνυπολογισμό τριών βασικών και διαλεκτικά δεμένων μεταξύ τους πλευρών:"
" (β) την αντίληψη για το άμεσο στρατηγικό καθήκον του Κόμματος, το χτίσιμο του Ενιαίου Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου της εργατικής τάξης και των συμμάχων της ". (ΑΑΔΜ;)
Ωραία λόγια που τα ακούσαμε από πολλούς στο 19o. Δεν είσαι τόσο όσο ο "ρωσόφιλος" αλλά το μείγμα και η περιπλοκή στρατηγικής-τακτικής φαίνεται δια γυμνού οφυθαλμού.
Επιπλέον, όπως κάθε οπορτουνιστής αποφεύγεις σαν τον διάολο την ερώτηση που θέτει η ίδια η πραγματικότητα αν οι συνθήκες είναι ώριμες ή δεν είναι ώριμες για τον σοσιαλισμό στην Ελλάδα και αρχίζεις τις προϋποθέσεις
Απαντήστε και εσείς σε κάτι σε μία χώρα που τα αστικά της καθηκοντα είχαν λυθεί πολύ πριν τον Φεβρουάριο του 1917. Οι μπολσεβίκοι δεν είχαν την "πολυτέλεια" να βρίσκεται για τουλάχιστον 75 χρόνια η χώρα τους στο Ιμπεριαλιστικό Στάδιο του Καπιταλισμού.
17-57
Σεντονιάδων συνέχεια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά από πολλαπλές τοποθετήσεις ο κόκκινος Γιαννάκης έφτασε στο δια ταύτα:
'Με βάση λοιπόν τα παραπάνω κριτήρια, η στρατηγική του ΚΚ στη χώρα μας στην παρούσα ιστορική φάση, θα έπρεπε να αξιοποιεί και να ενσωματώνει δημιουργικά σε ένα ενιαίο, οργανικό σύνολο: (α) τη θέση ότι ο χαρακτήρας της επανάστασης στη χώρα μας είναι σοσιαλιστικός, (β) την αντίληψη για το άμεσο στρατηγικό καθήκον του Κόμματος, το χτίσιμο του Ενιαίου Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου της εργατικής τάξης και των συμμάχων της και (γ) το άμεσο πολιτικό καθήκον της στιγμής, που είναι η πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την διαμόρφωση ισχυρής "λαϊκής αντιπολίτευσης" στην πολιτική της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού.'
Πες μας καλοπροαίρετε συναγωνιστή, σε ποιά από τα παραπάνω σημεία δεν ανταποκρίνεται η πολιτική του ΚΚΕ; Να μαντέψω ότι στο β, θα προτιμούσες μια γραμμή με στόχο 'αντι-ιμπεριαλιστική κυβέρνηση' και στο γ, μια πιο μάχιμη 'αντι-ιμπεριαλιστική' αντιπολίτευση που να βάζει στόχο το ώριμο σύνθημα της εξόδου από το ευρώ;
χωρις να μπω στις λεπτομερειες αλλα δυστυχως τζονυ ετσι ακριβως ειναι
ΑπάντησηΔιαγραφήκανεναν δεν τον επιασε ο πονος για το λενιν η την ΚΔ και τη στρατηγικη του κομ κινηματος πριν απο 100 ή 80 χρονια
ολοι τους ανακαλυψαν το 7οσυνεδριο και τον λενιν πριν τον οκτωβρη για να τους φερουν σε αντιπαραθεση με τη στρατηγικη του ΚΚΕ απο το 2010 και την αρνηση του να συρθει σε ενα μετωπο με τον συριζα και τις λοιπες αντιμνημονιακες δυναμεις και να αναλαβει τη διαχειριση του καπιταλισμου σε κριση στην ελλαδα
οι συγχρονοι αρχειομαρξιστες και προθεση εχουν και απο αντικομμουνισμο εμφορουνται και ειναι στα αρ@@@ η επαναστατικη στρατηγικη απλως προσπαθουν να θεμελιωσουν με τη βοηθεια της ακριτης και επιλεκτικης τσιτατολογιας τη ρεφορμιστικης τους προταση Αυτοι χρησιμοποιησαν το αποσπασμα απο το προγραμμα του ΚΚΕ το 1996 για τις προυποθεσεις συμμετοχης του σε κυβερνηση στα πλαισια του καπιταλισμου αποσπασμα που χρησιμοποιηθηκε απο τον Τσιπρα στην επιθεση του στο ΚΚΕ το 2012
εξ ονυχος τον λεοντα (και επισης δεν ειμαστε ηλιθιοι)
"Χαλάει" το success story της "Μεταβατικής Κοινωνικής Δομής" του "Μεταβατικού Προγράμματος" της "αριστερής" Κυβέρνησης στο έδαφος της αστικής δημοκρατίας, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα και τα επιτελεία των "φίλιων" αρχικαπιταλιστών δυνάμεων, ανακοινώνουν πως η "τρύπα" στην αγορά εργασίας στην Ελλάδα, η πραγματική υπο-αξιοποίηση του εργατικού δυναμικού στη χώρα μας έφτασε στο 31,3% το τελευταίο τρίμηνο του περσινού έτους, δηλαδή σχεδόν οκτώ μονάδες χειρότερα από την επίσημη μέτρηση της ανεργίας, που ήταν 23,4%
http://www.capital.gr/oikonomia/3224696/ntragki-sto-31-3-i-trupa-stin-agora-ergasias-stin-ellada
Η "υπο-αξιοποίηση του εργατικού δυναμικού" με τα κριτήρια της ΕΚΤ νομίζω πως ΔΕΝ περιλάμβάνει και τους μισθούς των γύρω των 550 ευρώ για πλήρες 8ωρο. Άρα το ποσοστό των εργατών - εργαζομένων που καλύπτουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους (πόσο μάλλον της οικογένειας)είναι ακόμα μικρότερο.
17-57
To 1922 το ενιαιο μετωπο ο Λενιν και την εργατικη κυβερνηση τα επεξεργαζεται με ποιο τροπο?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν καννω λαθος στο 4ο συνεδριο της ΚΔ που επεξεργαζεται αυτη την τακτικη ο Λενιν εχει ηδη πολυ βεβαρημενη υγεια. ΑΑπευθυνει εναν χαιρετισμο στην εναρξη και δεν κατορθωνει ουτε να παρακολουθησει τις εργασιες του συνεδριου.
Εισηγητης του συνεδριου που επεξεργαζεται αυτη την τακτικη ειναι ο Ζινοβιεφ.
Επιπλεον ωριμανση δε σημαινει οτι πριν η οποια θεση ηταν ανωριμοι με την εννοια του λαθους ή της ασχετοσυνης γιατι αυτο αφηνεις να εννοειθει. Ο Μαρξ οταν προεβλεπε οτι η επανασταση θα ξεκινησει απο την Αγγλια ουτε ανωριμος ηταν , ουτε ασχετος. Εκανε απλα μια πολιτικη εκτιμηση που δεν επιβεβαιωθηκε για μια σειρα λογους και παραμετρους.
Και η τακτικη του ενιαιου μετωπου και των 5 τυπων κυβερνησεων τετοια ηταν και δεν επιβεβαιωθηκε απο τη ζωη γι'αυτο και ουσιαστικα το επομενο συνεδριο της ΚΔ την αλλαξε.
ratm
Ο Λένιν δεν ισχυρίστηκε το "αλάνθαστο" του. Αντίθετα θεωρούσε ως εξυπνάδα, μεγάλο βαθμο μαρξιστικής κατανόησης αλλά και μεγάλης επαφής με τις μάζες την γρήγορη διόρθωση των λαθών στην τακτική των Μπολσεβίκων στις διάφορες "στροφές" της Ιστορίας. Που εκείνη την εποχή οι Μπολεσβίκοι έπλεαν σε "αχαρτογράφητα" νερά με ιστορικό προηγούμενο τα λάθη της Κομμούνας στο Παρίσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν οι Μπολσεβικοι ήταν της θεωρίας "των σταδίων", ο Λένιν δεν θα έκδιδε το "Τι να κάνουμε", ούτε θα υπήρχε διαχωρισμός σε Μπολσεβίκους και Μενσεβίκους. Θα κατάπινε την Κριτική στην Γκότα και όλοι θα ήταν σοσιαλδημοκράτες σαν το SPD με κοντρίτσες ανάμεσα στην δεξιά και αριστερή φράξια.
Μαθήματα Μαρξισμού με διαχωρισμούς ανάμεσα σε παλιό και νέο της εποχής Γκρουντισε Μαρξ κάνουν άλλοι στα Πολυτεχνεία και στις Παντείους. Όλο μιλάτε για Λενινισμό αλλά όλο βγαίνει από μέσα σας ο Κάουτσκι ή στην καλύτερη η Λούξεμπουργκ
17-57
Πείτε μου ό,τι τα site τρολλάρουν
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.protagon.gr/epikairotita/o-areios-pagos-dexetai-ton-niko-kotzia-ws-idryti-tou-kke-44341445064
Ιδρυτης του ΚΚΕ με δικαστική βούλα ο ...Νικος Κοτζιας!!
http://fadomduck2.blogspot.gr/2017/07/blog-post_61.html?spref=tw
17-57
''Και μια συμβουλή:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το παραμύθι, ότι όποιος υπερασπίζεται το Λένιν και ΟΛΕΣ τις επεξεργασίες του, την ΚΔ και ΟΛΕΣ τις επεξεργασίες της, τις στρατηγικές επεξεργασίες του ΚΚΕ που βασίστηκαν στις αντίστοιχες επεξεργασίες της ΚΔ, αυτός είναι με το ΣΥΡΙΖΑ και την "αριστερή κυβέρνηση", κόψτε το κάποια στιγμή, σας έχει εκθέσει και συνεχίζει να σας εκθέτει ανεπανόρθωτα όσο το συνεχίζετε. Δεν πείθει ούτε τους οπαδούς σας που, κάποια στιγμή, αρχίζουν και ζητούν πραγματικές απαντήσεις στα ερωτήματα που βάζει η ζωή και δεν "ψαρώνουν" πια στο "πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα"...
Johnny Red''
Mεγαλε αυτα αν τα ελεγες το 2012 αντε το 2013 μπορει και να σε επαιρνε και κανενας στα σοβαρα. Τωρα ομως το 2017 ειναι μπαγιατικα.
Η ιδια η ζωη ξεβρακωσε και αυτη την κριτικη προς το ΚΚΕ και ξεβρακωσε και τους φορεις της οργανωμενους και μεμονωμενους.
Και καλα οσοι μας τα λεγαν τοτε καπου βολευτηκαν απο διευθυνες της ΕΡΤ, απο πρεσβειες, απο Εγκριτες εναλλακτικες ''αριστερες'' εφημεριδες, απο συνηγοροι του πολιτη σε δημους του ΣΥΡΙΖΑ, σε ινστιτουτα της ΓΣΕΕ και δε συμαζευεται. Τωρα ερχεται ο Κουλης κατα πως φαινεται θα προλαβεις νομιζεις να βολευτεις ή θασε φαει η ωρα του ΟΑΕΔ μεχρι να ξαναερθει καποια αποχρωση του ΠΑΣΟΚ?
ratm
Είναι γελοίο να καταφεύγουν σε διάφορα τσιτάτα του Λένιν για να απορρίψουν αυτό που ο Λένιν απέδειξε και με το έργο του και με την πράξη, την μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟτι ανάμεσα στο μονοπωλιακό καπιταλισμό και το σοσιαλισμό δεν υπάρχει ενδιάμεσο σκαλοπάτι-στάδιο
@ratm
Το ΠΑΣΟΚ που έμεινε στο ΠΑΣΟΚ κήρυξε(μην γελάσεις) Α-ΝΕ-ΝΔΟ-ΤΟ κατά του Σύριζα!
Ένας 40αρης Βουλευτής Πελλοπονήσου του ΠΑΣΟΚ την Πέμπτη στον ΣΚΑΙ είπε το αμίμητο
"Η Εμείς ή ο Σύριζα".
Δεν θα τον έπαιρνα και τόσο στα σοβαρά αν δεν είχε προηγηθεί μία "άτσαλη", νευρική αντίδραση ενός συνήθως ψύχραιμου πρώην στελέχους του ΠΑΣΟΚ, νυν σε υπουργική θέση, πάνω στην "πόρτα που έφαγαν" τα παλιά μεγαλοστελέχη που μετακόμισαν στο Σύριζα από την Φώφη(την ποιά;) της ΔΗ.ΣΥΜ.
17-57
Νομίζω με κάλυψε ο ratm. Η στρατηγική ωρίμανση δεν απαιτεί ντε και καλά αλλαγή κάποιου "παλιού κακού" προγράμματος και γίνεται σε όλα τα επαναστατικά κόμματα με τον καιρό όταν μεταφέρουν το πρόγραμμα από το χαρτί στην πράξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλώς μία εύστοχη αλλαγή προγράμματος όπως στο συγκεκριμένο ιστορικό παράδειγμα πέρα από την καλύτερη προσέγγιση των νέων καθηκόντων φανερώνει και αυτή την ωρίμανση που είναι δουλειά χρόνων. Η ίδια η εξέλιξη των λαικών αγώνων στην Ρωσία σε μία επανάσταση, η διαπάλη με την ξεπουλημένη σοσιαλδημοκρατική πλειοψηφία, η πείρα από τα πιο οργανωμένα σοβιέτ του 17' σε σχέση με του 1905 έκανε δυνατό να δούνε οι μπολσεβίκοι καθαρά τους νέους συσχετισμούς που απαιτούσαν στην συγκεκριμένη μία υπέρβαση του παλιού προγράμματος και την κατά μία έννοια πραγμάτωση του.
Οι αιτιάσεις πως δεν είμαστε σαφείς είναι εκ του πονηρού. Οι γενικολογίες που εμφανίστηκαν στο 19ο με την μορφή υπεράσπιση της ιστορίας του κινήματος ξεσκεπάστηκαν. Οποιος θεωρεί ότι το ΚΚΕ δεν τον καλύπτει να πει στα ίσια σε ποια σημεία και να αφήσει τα λιβανιστήρια στον Λένιν με μόνο σκοπό το προβοκάρισμα των όσων λένε οι συνομιλητές του.
Και μένω μόνο σε αυτό γιατί θεωρώ ότι με εξαίρεση αυτό το σημείο έχουμε να κάνουμε με ανούσια σεντόνια που δεν προσθέτουν τίποτα στην συζήτηση.
Ο.Χ.Ε.Π.
@Johnny Red,
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις, σε ενοχλεί η λέξη "ωρίμανση" γιατί ταυτίζεσαι με τη λέξη "δογματισμός"! Αν οι μπολσεβίκοι έμεναν σαν αυτά που ήξεραν, θα περιορίζονταν στον Πλεχάνωφ. Και αν ακόμα εξακολουθούσαν να μένουν στη δημ. δικ. δεν θα είχαμε θέσεις του Απρίλη...Μόνο που ξεχνάς ότι κάποιοι "συνεπείς" μπολσεβίκοι τις αντιμετώπισαν εχθρικά έχοντας την ίδια λογική που και εσύ αναπαράγεις!....
Μα λές και για το Ενιαίο Μέτωπο...Κατ'αρχήν γιατί μπερδεύεις το τι ακριβώς είπε ο Λένιν με το τι τελικά αποφάσισε το συνέδριο της ΚΔ; Να σου θυμίσω μόνο ότι τις αποφάσεις του 4ου συνεδρίου τις κριτίκαρε και τις άλλαξε το 5ο συνέδριο...Ναι αλλά ξέχασα ότι εσύ είσαι με το 6ο....Ωραία αντίληψη....για να καθορίσουμε την στρατηγική στην εποχή μας να παπαγαλίζουμε αποφάσεις της ΚΔ 100 χρόνια πίσω!Το αξιοθαύματο πάντως σε όλη την ιστορία είναι ότι ο Τρότσκι και οι Τροσκιστές όταν διαγραφτηκαν από τα ΚΚ και έφτιαξαν την 4η διεθνή, έκαναν σημαία τους το 4ο συνέδριο και το ενιαίο μέτωπο κατηγορώντας τον Στάλιν...
Όσο για το Ενιαίο Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο...Εντάξει μεγάλε το πιάσαμε... Μαδούρο και ξερό ψωμί!
Τελικά ορισμένοι είσαστε αδιόρθωτοι!
Τελικά δεν μας είπες...εσύ είσαι με την σοσιαλιστική επανάσταση ή με τις αυταπάτες ενός πιο ανθρώπινου καπιταλισμού!
Μόνο θυμήσου να μας πείς ποιον ιμπεριαλιστή να επιλέξουμε στην επόμενη φάση...
Υ.Γ. Για να συμφωνείς με το 6ο Συνέδριο της ΚΔ,φαντάζομαι ότι διαφωνείς με το 7ο ...
kk-1
NTOΚΟΥΜΕΝΤΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήοταν ο Σάββας Μιχαλή στήριζε τον Χομεϊνί για την σοσιαλιστική αλλαγή
https://athens.indymedia.org/post/1177176/#1610223
17-57 (17 Ιουλίου 2017 - 5:15 μ.μ.), τα κοράκια μυρίσανε το πτώμα του τΣύριζα, αλλά από την άλλη είναι δεδομένη και η θέληση των αφεντικών, μετά την τόση επιτυχία, να το συνεχίσουνε ...."αριστερά"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜανούβρες φερέλπιδων μνηστήρων είναι όλα αυτά, "πλασσάρονται" για το επόμενο ...."μπολσεβίκικο"(!) σχήμα. Κάπου ελπίζει να χωθεί και η καημένη ανταρσυούλα, γι αυτό κι έχει ξεσκιστεί τελευταία να ιδρύσει τον ..."νέο κομμ. κόμμα", που προφανώς θα είναι η προικούλα της στο νέο σχήμα. Βέβαια, ακόμη δεν έχουμε την έγκυρη γνώμη των αφεντικών, λαγουδιάσματα είναι όλα αυτά.
Πάντως, όσο ζω, πρώτη φορά βλέπω το ΚΚΕ, με ένα γλίσχρο ~5% να στριμώχνει την Αντίδραση τόσο πολύ, σε σχέση με τότε που μάζευε σε κουκιά ~12%!
Δυνατά στην σκληρή γραμμή και αφήστε τις τσαούσες να λυσσάνε με τα τσιτάτα.
Θεωρία των δύο άκρων από την "Αυγή"
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.katiousa.gr/politika/avgi-kai-theoria-ton-dyo-akron
http://www.avgi.gr/article/10811/8300824/to-kke-kai-oi-logoi-tes-typhles-antipoliteuses
ΔιαγραφήΕχουν έμπνευση.
Ο.Χ.Ε.Π.
Πολύ ενδιαφέρουσες ιδεολογικές ―κι όχι μόνο!― οσμώσεις μεταξύ «Αυγής» και «Πρώτου Θέματος».
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ συγγραφέας του άρθρου «Οι ακραίες ιδεολογίες ονειρεύονται μεγάλο, όχι ανεπτυγμένο κράτος» («Αυγή», 15/7/2017) είναι ο ίδιος «μπάρμπας» του «Πρώτου Θέματος» (όπου απεικονίζεται με μουστακάκι και καρό τραγιασκούλα) που στις 3/3/2017 έγραφε εκεί σε άρθρο του με τίτλο «Η μικρή Ιστορία των Κομμάτων μέχρι τη χούντα» μεταξύ άλλων και τα εξής αμίμητα:
Το 1918 δημιουργήθηκε το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΕΚΕ) που το 1920 μετονομάστηκε σε ΚΚΕ. Ύστερα από δύο «μπολσεβικοποιήσεις» το ΚΚΕ έγινε τμήμα (εξάρτημα) της Κομμουνιστικής Διεθνούς, που του επέβαλε τη δημιουργία του Μακεδονικού ζητήματος! Το ΚΚΕ θριάμβευσε επί Κατοχής δημιουργώντας τη μεγαλύτερη οργάνωση Εθνικής Αντίστασης (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ), στους Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους κατακτητές. Στη συνέχεια όμως, ο Ν. Ζαχαριάδης το οδήγησε στον Εμφύλιο Πόλεμο (1946–1949) παρόλο που είχε υπογράψει τη Συμφωνία της Βάρκιζας μετά τα Δεκεμβριανά. Μετά την ήττα το ΚΚΕ φυτοζώησε στην παρανομία έως το 1974, αλλά και στη νομιμότητα, γνωρίζοντας αλλεπάλληλες διασπάσεις. Χάρη στον ζαχαριαδισμό, την ελληνική εκδοχή του σταλινισμού, μεταμορφώθηκε από παράγοντας προόδου και απελευθέρωσης σε παράγοντα ανωμαλίας και οπισθοδρόμησης…
Σημειωτέον ότι ο εν λόγω «μπάρμπας» είναι παλιός στο «κουρμπέτι»: διατέλεσε μέλος της ΚΕ του «ΚΚΕ εσωτερικού» και το όνομά του μοστράρει στη θέση 437 (χώρος εργασίας: Υπουργείο Τύπου και ΜΜΕ) της «ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ[Σ] ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ & ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΕΩΣ ΤΗΝ 31η /12 / 2003», η οποία στάλθηκε στις 31/1/2005 στην ΕΣΗΕΑ από τον Θ. Ρουσόπουλο και δημοσιοποιήθηκε την επόμενη από την ίδια στην επίσημη ιστοσελίδα της…
Άγρυπνος
Μη σκίσεις κανένα καλσόν, Σεχτάρ, να το προσέξεις. Τρέμουν, δεν προφτάνουν να παραγγέλνουν πάνες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά την ογδοηκοστή ανασύνταξη του κινήματος που θα φέρει τη αντεπίθεση η οποία μπορεί και να οδηγήσει στην όξυνση της ταξικής πάλης και αν το φέρει το κάρμα, συνωμοτήσουν τα άστρα και κάνει κι ο Κοέλιο το θαύμα του, έως και σε επαναστατική κατάσταση μπορεί να φτάσουμε, που ξέρεις; Δηλαδή, αν ήσασταν με τα στάδια, πόσα παραπάνω θα είχατε εφεύρει; Το σανό πάει σύννεφο...
Άλλωστε, δεν υπάρχει τρόπος να ξέρουμε αν έχουμε δίκιο: αν χάσουμε, φταίνε οι συνθήκες, ο διαιτητής, ο αγωνιστικός χώρος, η π@@τ@να η κοινωνία και τα ρέστα. Αν νικήσουμε και πάλι δεν ξέρεις: εδώ νίκησε το κίνημα στο 1/3 της γης μετά τον πόλεμο και κάποιοι λένε ότι είχε λάθος στρατηγική.
Μονά κερδίζω, γράμματα χάνεις, επιστήμη...
Johnny Red
Ratm
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιλέγω να αναφερθώ σε εσένα, γιατί παρά το τελευταίο, άστοχο στο ύφος, σχόλιό σου, με έχεις πείσει ότι είσαι αν μη τι άλλο σοβαρός άνθρωπος. Δε χρειαζόταν κι εσύ να μπεις στον πλειστηριασμό για το ποιος θα με αποκαλέσει πιο δυνατά ΣΥΡΙΖΑιο, βολεψάκια, ρουφιάνο του συστήματος και άλλα παρόμοια. Λίγη ψυχραιμία...
Σε δυο ζητηματάκια, θα ήθελα να σταθώ.
Ο Λένιν είχε τοποθετηθεί υπέρ του Ενιαίου Μετώπου, της Εργατικής Κυβέρνησης και του προγράμματος-minimum, ήδη δυο ολόκληρα χρόνια πριν το 4ο Συνέδριο, με αφορμή το πραξικόπημα του Καππ στη Γερμανία και τη γενική απεργία των εργατών. Παραπέμπω απλώς σε μερικά κείμενα για να μην χρειαστεί να γράφω "τσιτάτα" και μου θυμώσει ο Σεχτάρ: (α) "Αριστερισμός", τομ. 41, σελ. 94-95 (β) "Κομμουνισμός", τομ. 41, σελ. 136 (γ) "Σχέδιο απόφασης του 4ου Συνέδριου της ΚΔ σχετικά με το Πρόγραμμα της Κομ. Διεθνούς", τομ. 54, σελ. 347-348.
Επίσης, το ότι το 5ο Συνέδριο πέρασε στη γραμμή του σοσιαλφασισμού, όπως το αναφέρεις, είναι αλήθεια. Εφιστώ την προσοχή, μόνο, να κρατάμε ένα σταθερό μέτρο. Αν κριτήριο είναι το τι επιβεβαιώθηκε από τη ζωή και τι όχι, τότε η γραμμή του 5ου Συνεδρίου κι αν έμεινε στα χαρτιά και μακριά από την πραγματικότητα. Επίσης, με βάση αυτό το κριτήριο, η γραμμή του 7ου είναι αυτή που οδήγησε στη νίκη στο 1/3 του πλανήτη. Τα καλά και συμφέροντα, μην τα ξαναλέω... Μην πέφτεις κι εσύ σε αυτό το επίπεδο.
Johnny Red
Καθε λίγο και λιγάκι οι ίδιες επαναλήψεις. Ακόμα και στο "καλοπιασμα".
Διαγραφή@ Σεχτάρ ο Τρομερός
ΑπάντησηΔιαγραφή1) ΠΑΛΙΟ ΚΡΑΣΙ ΣΕ ΝΕΕΣ ΦΙΑΛΕΣ
http://fadomduck2.blogspot.gr/2017/07/blog-post_56.html?spref=tw
2) Πλέον δεν τους έχουν ανάγκη. Ο πολιτικός χρόνος στην κλεψύδρα της ΣυριζοΑνελιτικης διακυβέρνησης ολοένα λιγοστεύει και αρχίζει η αντίστροφη πορεία των μικρων στελεχών από το Σύριζα προς το ΠΑΣΟΚ. Αλλά επιστροφή των μεγαλοστελεχών δεν υπάρχει, τους έβαλε στοπ η Φώφη(η ποια;). Να γιατί η νευρική αντίδραση του συνήθως ψύχραιμου στελέχους της Κυβέρνησης πως αυτός έχτισε το ΠΑΣΟΚ κλπ
Τα πολιτικά τους "χαρτιά" στον "αριστερό χώρο" έχουν "καεί". Και δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά για να περάσουν το 3ο μνημόνιο. Ο οπορτουνισμός λόγω πολιτικής αδυναμίας η οποία υπερβαίνει τυχόν θελήσεις αφεντικών δεξιών και αριστερών, δεν μπορεί να έχει ενιαία πολιτική εκπροσώπηση . Να γιατί τα πολλά κομματίδια
@Johnny Red
Δύο ερωτήσεις σου έκανα.
Τι ψήφισες στο Δημοψήφισμα και αν οι σημερινές συνθήκες στην Ελλάδα είναι ώριμες για σοσιαλισμό. Οι Μπολσεβίκοι που επικαλείσαι με την θεωρία τους και κυρίως με την πράξη τους έδειξαν πως δεν υπάρχουν ενδιάμεσα στάδια μεταξύ μονοπωλιακού καπιταλισμού και σοσιαλισμού. Εκτός αν και για σένα υπάρχει καμία "μεταβατική κοινωνική δομή"
17-57
@ Johnny Red
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο Λένιν είχε τοποθετηθεί υπέρ του Ενιαίου Μετώπου, της Εργατικής Κυβέρνησης και του προγράμματος-minimum"!
Προφανώς μας δουλεύεις ή νομίζεις ότι μας δουλεύεις! Αναφέρεσαι σε κάποια αποσπάσματα από έργα...που μόνο αυτά που αναφέρεις δεν λένε! Μάλλον δεν έχεις καταλάβει ότι ανταπαντάς με ανθρώπους που διαβάζουν. Αλλά ρε θηρίο, και το έργο "Αριστερισμός" που είναι εντελώς άσχετο με αυτά που γράφεις, το ενιαίο μέτωπο και τα αυτά... Για ένα εργο που γράφτηκε για τις ανάγκες του 2ου Συνεδρίου της ΚΔ και δεν έχει καμία σχέση με αυτά που περιγράφεις...Το γαρ πολύ της θλίψεως....
Το 5ο Συνέδριο...το 6ο...κλπ Από όλα το μόνο που κάνεις είναι να παίρνεις τσιτάτα. Τίποτα άλλο...
Για το ότι το 5ο και το 6ο έκαναν κριτική στη γραμμή του ενιαίου μετώπου όπως την εννοείς δεν λές τίποτα...Το ρίχνεις στο τσαμικο...Μήπως παιδάκι μου μπέρδεψες την 4η Διεθνή με το 4ο συνέδριο της ΚΔ.
Και για μπόμε λίγο στην ουσία! Δεν είναι άσχετες οι παπάτζες που μας γράφεις από την επαναφορά από το ΣΥΡΙΖΑ των γελοιοτήτων για το ΚΚΕ: "Το ότι η αντεργατική επίθεση πηγαίνει χέρι - χέρι με τον αντικομμουνισμό το ξέραμε. Και δεν περιμέναμε και τίποτα καλύτερο από την κυβερνητική «Αυγή», που σε διάστημα δυο βδομάδων, από την ίδια στήλη, αφού πρώτα ζήτησε την απαγόρευση των απεργιών σε κλάδους «εθνικής σημασίας» για το κεφάλαιο, προκαλώντας τη δίκαιη οργή και καταδίκη από δεκάδες σωματεία και Εργατικά Κέντρα, επανήλθε με επίθεση στο ΚΚΕ, με ένα παραλήρημα - ξαναζεστασμένη σούπα για την «τυφλή» υποτίθεται αντιπολίτευση του ΚΚΕ στον ΣΥΡΙΖΑ. Και τι δεν ανέσυρε από το ντουλάπι των χρεοκοπημένων αντι-ΚΚΕ «επιχειρημάτων» το «λαγωνικό» της «Αυγής»: Τα πρωτοσέλιδα του «Ριζοσπάστη» το '81, τις ανατροπές, βρωμιές για off-shore και «ανίερες συμμαχίες» κ.ά.
Τι είναι αυτό που πονάει; Οτι το ΚΚΕ «δεν συγκλονίστηκε» όπως λέει ο αρθρογράφος για τη «μεγάλη αλλαγή που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ», ότι δηλαδή δεν πάτησε την πεπονόφλουδα και από την πρώτη στιγμή αποκάλυψε το χαρακτήρα της, τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργούσε στο λαό, ότι βρέθηκε απέναντί της στη συνέχιση των μνημονίων, της αντεργατικής αντιλαϊκής επίθεσης, ότι τα μέλη και τα στελέχη του πρωτοστατούν στην οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης . Οτι «δεν παραδειγματίζεται από άλλα ΚΚ» σε άλλες χώρες και δεν βάζει πλάτη σε αστικές κυβερνήσεις διαχείρισης της αντιλαϊκής επίθεσης, δεν σπέρνει ψευδαισθήσεις ότι μπορεί μια κυβέρνηση του κεφαλαίου να βγάλει το λαό από την κρίση. Οτι τα «παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό», ότι δηλαδή επιμένει να αναδεικνύει την αναγκαιότητα ο αγώνας των εργαζομένων για να βρει διέξοδο να έχει κατεύθυνση - προοπτική την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την πάλη για την εργατική εξουσία, τη κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Και γιατί όλο αυτό το παραλήρημα; Καταλαβαίνουμε βέβαια ότι ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης και τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που τον συνοδεύουν και που υλοποιεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μαζί με την προσπάθεια εξαπάτησης του λαού, θα 'θελαν ένα ΚΚΕ στα μέτρα τους. Αλλά για τέτοιες ανίατες περιπτώσεις, υπάρχει και το ξυδάκι..."
Υ.Γ. Καλό είναι να διαβάζεις πριν παπαγαλίσεις!
kk-1
Johnny Red
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρα σοβαροι ειναι οσοι σου τα εχωσαν.
Οταν απαιτείς ενα υφος θα πρέπει εσυ πρωτος να το υποστηρίζεις. Το αποσπασμα κατω απο το οποιο σε ειρωνευτηκα τετοιας απαντησης επιδεχοταν.
Τωρα για τα υπόλοιπα πριν κατι χρόνια τα χα πει με καποιον "εγκριτο δημοσιολογο" της μεσημβρινης του ΣΥΡΙΖΑ εδω για τα περι αριστερισμου. Σε ποιες συνθηκες γραφτηκε, τι ηθελε να λυσει και τι προτεινε εκει πραγματικα ο Λενιν και πως μπορουμε να αξιοποιησουμε αυτο το εργο του σήμερα.
Δε βλέπω το λογο 4 χρόνια μετα να επαναληφθω.
Πάντως αλίμονο αν δεν εξεταζουμε τη χαραξη της πολιτικής με κριτήριο τι επιβεβαιωνει η ιδια η ζωη.
Η γραμμή λοιπον του 4ου συνεδρίου δεν επιβεβαιωθηκε γιατι ουτε ελυσε αυτο που κληθηκε να λυσει (αποσπαση εργατικων μαζων απο τη σοσιαλδημοκρατια και προετοιμασια της εργατικής ταξης για νεο επαναστατικο γυρο μετα την ηττα σε Γερμανία, Ουγγαρία κ.α. Και τη σταθεροποιηση της αστικης εξουσιας στην Ευρώπη.
Η γραμμή του σοσιαλφασισμου επισης δεν ελυσε αυτα που κληθηκε να λυσει λογω και των αντιφασεων της. Ωστόσο επιβεβαιωθηκε από τη ζωη ο βασικος πυρηνας της που ειχε 2 σκελη. 1.ο φασισμος ως η πιο ακραια μορφη διακυβέρνησης του καπιταλισμου και 2 ο ρολος της σοσιαλδημοκρατιας και ως προς την ανοδο του φασισμου.
Αντίθετα η ζωη με τον πιο τραγικο τρόπο για την εργατικη ταξη επιβεβαίωσε την αυταπατη της εργατικης κυβέρνησης.
Οσο για το 1/3 του πλανήτη εγω το πα πρώτος για αποφυγη μηδενισμού αλλα συμπληρωσα και αλλα που επιμελώς απεφυγες να απαντησεις.
ratm
1) Α, μπήκε και ο "Αριστερισμός".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι έλεγα θα μπει, δεν θα μπει, θα μπει, δεν θα μπει.
Η δεύτερη μεγάλη "επιτυχία" του Προσυνεδριακού του 19ου μετά το Νο1 "μία χούφτα χώρες"
Η διαφορά πως ο Αριστεριστής εκείνης της εποχής(τώρα έχουμε μόνο αριστερούς σοσιαλδημοκράτες ή "αριστεριστές" που ψηφίζουν μνημόνια και με τα δύο χέρια αρκεί να γίνονται μέσω δημοψηφισμάτων) ήταν ένας "ανυπόμονος" από την μια, κομμουνιστής από την άλλη και όχι σοσιαλδημοκράτης ας το αφήσουμε καλύτερα.
Όπως επίσης οι συμβουλές που έδινε ο Βλαδίμηρος είχαν ως πρωταρχικό σκοπό την υπεράσπιση της Σοβιετικής Εξουσίας χωρίς "στάδια" σε μία χώρα με τόσους στρατούς στα εδάφη της με κατεστραμμένο παραγωγικό ιστό και την σοσιαλδημοκρατία ειδικά στην Αγγλία να είναι "κολλημένη" πίσω από το άρμα των αστών με το εκεί αγγλικό κομμουνιστικό κόμμα αδύναμο φυσικά και αυτό δεν το λαμβάνουμε υπόψη μας.
Ψιλά γράμματα από τους τσιτατολόγους "μαρξιστές" που αναμασούν ό,τι αναμασούσαν ειδικά την στιγμή που ο Σύριζα καταρρέει.
Το παρακάτω τραγούδι δεν είναι για τον Θηβαίο (αν και απο ότι νομίζω αποτέλεσε την αρχική "έμπνευση" του καλλιτέχνη) αλλά στους "αριστερούς", που έβαλαν και βάζουν "πλάτη" στα μνημόνια
https://www.youtube.com/watch?v=qEBGKm63FB4
17-57
Εκτός θέματος αλλά έχει συμπυκνωμένα κάποια από τα "Διαμάντια"
ΑπάντησηΔιαγραφή"Διαμάντια"
http://www.athinorama.gr/theatre/article/tzimis_panousis_i_eirini_me_ebgale_apo_tin_apelpisia-2522835.html
" Τι βλέπετε για το μέλλον;
Αν πάρουμε τη μαρξιστική άποψη, θα γίνει επανάσταση. Αν πάρουμε την άποψη του Καστοριάδη, μπορεί να μη γίνει και να διαλέξουν τα παιδιά μας να είναι δούλοι, να θέλουν να ζήσουν με 200 ευρώ. Εγώ αυτό βλέπω να συμβαίνει. Είναι απάνθρωπο αυτό που ζούμε. "
Τα διαχρονικά ανέκδοτα του εξαφανισμένου από πολιτικά σχόλια για δύο χρόνια Τζιμάκου είναι πως έχει μαρξιστική άποψη και πως ο Καστοριάδης ήταν μαρξιστής.
Το "περίεργο" και "διφορούμενο" πως οι μισθοί των 200 ευρώ είναι μάλλον γιατί "τους διάλεξαν". Μπορεί να είναι άποψη του Καστοριάδη αλλά "αυτό βλέπει να συμβαίνει" αν καταλαβαίνω καλά το ελεύθερο πνεύμα του καλλιτέχνη.
Να προσθέσω πως με παρόμοια λογική, τραβώντας της κάπως στα άκρα, μάλλον και οι σκλάβοι στην αρχαία Ρώμη παρέμειναν σκλάβοι γιατί μάλλον το διάλεξαν. Βέβαια ο Σπάρτακος ήταν αγύριστο κεφάλι και δεν προτίμησε ένα κοινωνικό διάλογο για μία πιο "ανθρώπινη" δουλοκτητική κοινωνία.
Τωρα γιατί απέτυχε ο Σπάρτακος στην ΔουλοΚτητική Ρώμη ας το αναλύσει το μεγάλο μαρξιστικό μυαλό - ελεύθερο πνεύμα αφού πρώτα π.χ. διαβάσει τις σχετικές απόψεις αγαπημένου του Καστοριάδη για την Αθηναϊκή Δημοκρατία.
Φυσικά και φταίνε οι άλλοι, όχι ο Τζιμάκος που είχε έτοιμες τις λύσεις με ψηφοφορίες απο προποτζίδικα, 2.000.000 αγανακτισμένους στις πλατείες πλειοδοτώντας σε σχέση με το 1.000.000 που ζητούσαν οι αγανακτισμένοι ριζοσπάστες.
Αλλά τη μία φταίει το ΚΚΕ για τα μαγαζιά τηνν άλλη φταίει που δεν γίνεται 12ημερη απεργία ( όχι διαρκείας επ αόριστο σαν τους ΣΕΚιτες ).
http://www.gazzetta.gr/showbiz/article/372241-apolaystikos-tzimis-panoysis-gia-ola
Τι άλλο να προσθέσω; Νομίζω σε κάποια του απαντάνε τα ίδια του τα τραγούδια.
https://www.youtube.com/watch?v=F7tDITifdkk
17-57