Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Πριν και μετά την απεργία

Αυτή η ανάρτηση θα μπορούσε να γίνει αμέσως μετά την απεργία, σχετικά με την επόμενη μέρα του κινήματος, αλλά προτιμώ να μπει από σήμερα για να τεθούν μερικά ζητήματα, ειδικά εν όψει του διημέρου, αλλά και γενικά για την κινηματική συγκυρία και τους επόμενους μήνες.

του πάνου ζάχαρη
Ας ξεκινήσουμε με μια βασική διαπίστωση, που είναι πιστεύω κοινή παραδοχή. Πέρυσι το κίνημα, μετά την κορύφωση στις 12 φλεβάρη, με την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου από την κυβέρνηση παπαδήμου, καθηλώθηκε και έκανε βήματα προς τα πίσω περιμένοντας τη λύση από τις εκλογές του μαΐου. Τελικά απογοητεύτηκε από το αποτέλεσμα, έπεσε σε θερινή χειμερία νάρκη, και μόλις τον περασμένο μήνα άρχισε να μετράει ξανά κάποια βήματα.

Οφείλουμε βεβαίως να προβληματιστούμε για τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξαν προς αυτήν την κατεύθυνση οι παρακρατικοί μηχανισμοί και για μια επαναλαμβανόμενη σύμπτωση που έπαψε προ πολλού να είναι τέτοια.
Στις πέντε μάη η προβοκάτσια στη μαρφίν έστειλε τον κόσμο σπίτι του και ανέκοψε τη δυναμική ενός ισχυρού κι ανερχόμενου κινήματος, που προερχόταν από δέκα περίπου –ή και διπλάσιες, για τις δυνάμεις του παμε- απεργιακές κινητοποιήσεις. Πέρυσι, τον οκτώβρη του 11’, που η κυβέρνηση παπανδρέου κατέρρεε και έδινε την σκυτάλη στον τεχνοκράτη παπαδήμο, είχαμε την δολοφονική επίθεση των παρακρατικών σε μπλοκ διαδηλωτών (και τις δύο μέρες, για όσους το έχουν ξεχάσει κι επιχειρούν να το παρουσιάσουν ως «κόντρα κνατ-μπάχαλων») και το θάνατο του κοτζαρίδη που έφερε εύλογα παγωμάρα στις τάξεις του κινήματος. Και η τριλογία ολοκληρώθηκε τον περασμένο φλεβάρη, που ο κόσμος κατέβηκε μαζικά στο σύνταγμα και την ομόνοια, κι είχαμε την πυρπόληση των νεοκλασικών κτιρίων στη σταδίου και τους γύρω δρόμους.
Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα της ανάρτησης.

Όπως φαίνεται, η συγκυβέρνηση δυσκολεύεται να περάσει τα μέτρα κι αντιμετωπίζει εσωτερικούς τριγμούς, ήδη από τους πρώτους μήνες της λειτουργίας της και στην πρώτη σημαντική δοκιμασία που είχε μπροστά της. Με βάση τις προηγούμενες εμπειρίες ωστόσο, το ορατό ενδεχόμενο το οποίο διαγράφεται ως προοπτική και πρέπει πάση θυσία να αποτραπεί είναι το εξής: α. να περάσουνε τα μέτρα από τη βουλή, παρά την φθορά του τρικομματικού λόχου και τις απώλειες του κυβερνητικού μετώπου. β. να κατέβει μαζικά ο κόσμος στους δρόμους αλλά να απογοητευτεί και να γυρίσει σπίτι του περιμένοντας τον επόμενο γύρο. Την επόμενη δόση του δανείου, τα επόμενα τελευταία μέτρα, την επόμενη απεργία, το επόμενο αυθόρμητο ξέσπασμα, ή τον επόμενο επίδοξο σωτήρα.

Και αυτός, για να μην κρυβόμαστε μεταξύ μας, είναι ο σύριζα. Που εκμεταλλεύεται αριστοτεχνικά το εξής απλό και –επίσης- κοινώς αποδεκτό. Ότι το κίνημα και οι αγώνες που αναπτύχθηκαν αυτό το διάστημα δε φτάνουν από μόνοι τους, είναι ανεπαρκή. Πρέπει να βαθύνουν τα χαρακτηριστικά τους, να αποκτήσουν δηλ πολιτική στόχευση. Μ’ άλλα λόγια ο οικονομικός αγώνας πρέπει να γίνει πολιτικός και όλα τα σφυριά της ταξικής πάλης να βαράνε σ’ αυτήν την κατεύθυνση: το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας. Δεν υπάρχουν σήμερα οι όροι για να τεθεί από τη δυναμική των πραμάτων τέτοιο ζήτημα στην ημερήσια διάταξη. Αλλά αυτός είναι ο στόχος που πρέπει να επιδιώκουμε, το σημείο προς το οποίο πρέπει να βαδίσουμε.

Αυτά ως προς το στρατηγικό στόχο. Ποιο ήταν –και παραμένει- το αντίστοιχο τακτικό ζητούμενο; Να μην περάσουν τα μέτρα, να παλέψουμε ενάντια στην κατεδάφιση των εργατικών κατακτήσεων που έχουν απομείνει και την εφαρμογή των όρων του μνημονίου, να υπάρχει μια αδύναμη, αστική κυβέρνηση που να έχει δεμένα τα χέρια της και μια βουλή που να δυσκολεύεται σε ένα βαθμό να ασκήσει την τυπική λειτουργία της, ως μηχανισμός παραγωγής κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών, για την ομαλή ψήφιση των μέτρων που φέρνει η εκάστοτε κυβέρνηση.

Σε αυτή τη συγκυρία λοιπόν μπήκε ως τακτικό αίτημα πέρσι τον χειμώνα η πτώση της κυβέρνησης κι η άμεση διεξαγωγή εκλογών. Όχι ως ένα είδος φετίχ, που μπαίνει πάντα από συνήθεια. Ούτε επειδή μπορεί να δοθεί κάποια λύση στο κοινοβουλευτικό πεδίο. Αλλά ακριβώς ως τακτικό αίτημα, που θα δυσκόλευε τον αντίπαλο, θα τον ανάγκαζε να αναδιπλωθεί και να κάψει τις εφεδρείες του.

Όπως και έγινε ως ένα βαθμό στις τελευταίες εκλογές. Κανείς δε θα μπορούσε να φανταστεί πέρσι τέτοιο καιρό τον εκλογικό καταποντισμό του δικομματισμού και ιδιαίτερα του πασοκ, που φαίνεται να οδεύει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Δε μιλάμε απλώς για έναν από τους βασικούς πυλώνες του δικομματισμού, αλλά για το μεγάλο σφουγγάρι της μεταπολίτευσης, που απορρόφησε πλήρως σχεδόν το ριζοσπαστισμό των λαϊκών μαζών και του παλιού εαμικού κόσμου και τον ενσωμάτωσε στη γλυκερή αυτ-απάτη της αλλαγής. Που ανέπτυξε ένα πολυπλόκαμο μηχανισμό ενσωμάτωσης, (του οποίου τα κατάλοιπα σήμερα έχουν μείνει προς ώρας ορφανά) που μας έκαναν πολλές φορές να λέμε στον κεμάλ: αυτή η χώρα είναι πασόκ, ποτέ δε θα αλλάξει.

Θα μου πεις βέβαια, από μια άποψη, πως δεν έχει αλλάξει τίποτα και ότι ο σύριζα μετεξελίσσεται ταχέως στο νέο πασοκ. Από μια άλλη άποψη όμως, δεν είναι ακόμα. Ασφαλώς θα χρησιμοποιήσει εκβιαστικά δίπολα (σύριζα ή μνημόνιο) και θα προσπαθήσει να ενεργοποιήσει τα παλιά αντιδεξιά σύνδρομα, ενάντια στη νδ του σαμαρά ή την χρυσή αυγή. Αλλά δεν έχει ακόμα την ίδια δύναμη να εγκλωβίσει τον κόσμο, όπως το έκανε το πασόκ. Όπως είχε πει κι η αλέκα στην συνέντευξή της στο κόντρα τσάνελ: ο κόσμος παλιά έλεγε «είμαι πασόκ», ενώ τώρα λέει «ψήφισα σύριζα». Κι αυτό δεν είναι το ίδιο –όχι ακόμη, τουλάχιστον.

Είναι χαρακτηριστικό παρόλα αυτά ότι αυτό ακριβώς το διάστημα αναπτύχθηκαν δύο αντιφατικές κριτικές προς το κόμμα και την τακτική του, πολλές φορές κι από τα ίδια άτομα ή όμορους χώρους. Αφενός ότι δίνει το κύριο βάρος σε μια κοινοβουλευτική λύση κι όχι στις διεργασίες του κινήματος, και την ενδυνάμωσή του –και ενώ μέχρι τότε η βασική κριτική ήταν πως το κόμμα υποτιμά και δεν υιοθετεί ενδιάμεσους πολιτικούς στόχους, όπως η πτώση της κυβέρνησης. Αφετέρου (η γνωστή και μη εξαιρετέα ιστορία) ότι δε θέλει να κυβερνήσει και πως αρνείται πεισματικά κάθε συμμετοχή σε μια (αριστερή πχ) κυβέρνηση.
Κατά έναν εκπληκτικό τρόπο, έπιασαν τόπο και οι δύο. Αν έχεις βγάλει το τελικό συμπέρασμα για ένα πολιτικό χώρο και απλώς σου λείπουν τα επιχειρήματα, μπορείς να υιοθετήσεις τα πάντα, όσο αντιφατικά κι αν είναι μεταξύ τους.

Η σύγχυση αυτή είναι αποκαλυπτική για το πώς εννοούν τον όρο τακτική ευελιξία κάποιοι χώροι που καταλογίζουν στο κουκουέ την ταύτιση τακτικής-στρατηγικής και την έλλειψη μεταβατικών πολιτικών  αιτημάτων. Αφενός μοιάζουν να τάσσονται από θέση αρχής ενάντια στις διαδικασίες του κοινοβουλίου, που υποβαθμίζουν τις αντίστοιχες κινηματικές. Αφετέρου φαίνεται να θεωρούν την κυβέρνηση ως αίτημα-κρίκο, στιγμή του επαναστατικού προτσές (κι όχι απλό ενδεχόμενο) που πρέπει υποχρεωτικά να διαβούμε, και πάλι από θέση (προγραμματικής) αρχής. Η τακτική ευελιξία πάει περίπατο κι οι ενδιάμεσοι στόχοι (κυβέρνηση, μεταβατικά αιτήματα γύρω από το νόμισμα και το χρέος) θεωρούνται α. υποχρεωτικά και β. στρατηγικής σημασίας.

Τη σύγχυση αυτή αξιοποιεί στο έπακρο ο κύρος εκφραστής του οπορτουνισμού που μετεξελίσσεται ραγδαία σε βασικό στήριγμα της αστικής εξουσίας, για να βρεθεί στον κυβερνητικό θώκο. Εφόσον η λύση πρέπει να ‘ναι πολιτική κι είναι μια μετωπική κυβέρνηση, που θα ανακουφίσει τον λαό από τις συνέπειες της κρίσης, ο σύριζα προβάλλει αυτονόητα ως η πλέον κατάλληλη λύση.

Κι αφού η λύση περνά μέσα από μια κυβερνητική στιγμή, στο δρόμο προς την επανάσταση (και τη δευτέρα παρουσία για να μην ξεχνιόμαστε) ο κόσμος συμπεραίνει ότι η πολιτικοποίηση του αγώνα του σημαίνει να αλλάξει η μνημονιακή κυβέρνηση, για να ‘ρθει στη θέση της ο σύριζα. Και ακόμα χειρότερα: αφού η λύση είναι πολιτική, δεν χρειάζονται οι δικοί του αγώνες (που θα γίνουν σε μια πορεία πολιτικοί και θα στοχεύουν στην εξουσία) αλλά ένας αγώνας φθοράς της κυβέρνησης, για να βγει ο σύριζα που θα ακυρώσει το μνημόνιο. Κι αυτός είναι ένας αγώνας μικρότερης εμβέλειας, που δεν χρειάζεται αλόγιστες θυσίες κι εξαλλοσύνες ή ριψοκίνδυνα μέσα, όπως η απεργία. Μπορεί να νικήσει εναλλακτικά με απογευματινές κινητοποιήσεις, τις πλατείες (μακριά από τους χώρους δουλειάς) ή με επισχέσεις και στάσεις εργασίας (όπως με την επίσκεψη μέρκελ, όπου συμμετείχαν ελάχιστοι από τον ιδιωτικό τομέα).

Αυτή είναι η άλλη όψη στο νόμισμα της απογοήτευσης του κόσμου, της ιδιώτευσης, της ανάθεσης. Η ελπίδα του απελπισμένου. Και αυτό είναι το νόμισμα που πρέπει πρωτίστως να χτυπήσουμε.
Για να παραφράσουμε το σύνθημα του αλαβάνου, χρειάζεται σχέδιο βήτα. Όχι στο σύστημα που γεννά κρίσεις και μνημόνια, ναι στην εξουσία του εργαζόμενου λαού. Μακριά απ’ τις κυβερνητικές φιλοδοξίες και τα παιχνίδια των οπορτουνιστών, που ετοιμάζονται να προδώσουν το λαό και τον εξαπατούν αισχρά. Και τις φαντασιοπληξίες περί εφόδου εδώ και τώρα στα χειμερινά ανάκτορα, για να τιμήσουμε την επέτειο.

44 σχόλια:

  1. Τα πράγματα είναι σχετικά απλά για να καταδείξουμε το παράλογο των θέσεων του οπορτουνισμού.
    με δεδομένο πως για να βρει αυτοδύναμη κυβέρνηση, το πρώτο κόμμα πρέπει να πάρει μπόνους καμμία εκατοστή έδρες τουλάχιστον, Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι υποχρεωμένος να συγκυβερνήσει. Με ποιόν θα μπορούσε άραγε να το κάνει;
    -Ο Καμένος εξακολουθεί να είναι ο ίδιος ακροδεξιός που χαρακτήριζε την ΝΔ του Καραμανλή "κόμμα της ...κεντροαριστεράς
    ΧΑ και ΝΔ αποκλείονται για ευνόητους λόγους.
    -Το ΚΚΕ δεν θέλει, και ακόμη και αν αποφάσιζε να αυτοκτονήσει πολιτικά και να προδώξει την εργατική τάξη ταυτόχρονα, τα κουκιά δεν βγαίνουν.
    Αρα οι μόνοι πιθανοί συγκυβερνήτες είναι ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.
    Αλλά μια στιγμή...
    -αυτοί δεν κυβερνάνε και τώρα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εισαι απλα τραγικος , παει να πεσει η κυβερνηση , κι εσυ την πεφτεις στον συριζα , χωρις να μας λες τι πρεπει να πει το κκε , περα απο τον διακυρηγμενο στρατηγικο στοχο της λαικης εξουσιας , εκτος αν θεωρεις οτι και μονο αυτος ο στοχος αρκει .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. οι κριτικές στο ΚΚΕ όσο αντιφατικές και αν φαίνονται δεν μπορούν να κρύψουν το στρατηγικό αδιέξοδο που ορθώνεται μπροστα στο κομμουνιστικό κόμμα.

    40 χρόνια κοινοβουλευτισμού και ευρωκοινοβουλευτισμού, ενεργού συμμετοχής στην διοίκηση (τοπική αυτοδιοίκηση) και συμμετοχή σε δύο βραχύβιες κυβερνήσεις το 89-90 μπορούσαν να συνδυάζονται με αγωνιστικα συνθήματα και κινητοποιήσεις, αλλά μονο σε ΕΠΟΧΕΣ "ΟΜΑΛΟΤΗΤΑΣ".

    Οι εποχες αυτες παρηλθαν οριστικά.Ισχυει το φαινομενικα παραδοξο: Την ωρα που οι "αντικειμενικες συνθηκες" μοιάζουν πιο ωριμες απο ποτε, το κόμμα συρρικνώνεται εκλογικά και μικραίνει αισθητά η συμμετοχή στο κοινοβούλιο που είναι πια διακοσμητικός θεσμός, χωρις όμως να παρουσιάζεται και μια στρατηγικη ανατροπής περαν απο τους περιπατους του ΠΑΜΕ προς τις στηλες Ολυμπίου Διός(σε πρακτικο επιπεδο).

    Το πιο παράξενο είναι ότι οι κομμουνιστές του ΚΚΕ, ενώ καταλαβαίνουν (τουλάχιστον οι περισσότεροι) που πάει το πράγμα, βρίσκονται σε κατασταση αποχαύνωσης.
    Ακολουθούν ανόρεχτα τις νερόβραστες πορειες του ΠΑΜΕ, για να "βγαλουν τη υποχρέωση", σαν να μην τους ενδιαφερει ότι η ίδια τους η ζωή εξαθλιώνεται. Ας θυμηθούν οι πιο παλιοί το παθος που επικρατούσε στις αντιπολεμικές και ας το συγκρίνουν με το σημερα.

    Ενταξει συμφωνοι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβερνητικό κόμμα (και πως να μην είναι αφού είναι αξιωμ αντιπολίτευση). Ναι είναι το νεο ΠΑΣΟΚ και το καμαρωνει αφού διεκδικει την 3η Σεπτεμβρη.

    Το πρόβλημα είναι ότι ο κόσμος του ΚΚΕ που έχει απομείνει, κάποια στιγμη θα βαρεθεί το "πολύ το κυριελεησον" και την απραξία του Περισσού και θα παει Τσίπρα πριν παει σπιτι του...

    Τάκιτος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εσύ βέβαια τακιτος δε μας λες τι προτείνεις;
    Ο συριζα δηλ κάνει φοβερά δυναμικά πράγματα και έχει πωρώσει τον κόσμο. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τις εξαλλοσύνες στα λιμάνια, την κριτική στους εργάτες του σκαραμαγκά για το ντου στο υπουργείο; Τη συνάντηση με τον πέρες; Και έχει κι άλλα αλλά οκ.
    Και δεν ξέρω για τις νερόβραστες πορείες αλλά στις μετεκλογικές κινητοποιήσεις το παμε κινητοποίησε πολύ κόσμο σώζοντας την τιμή των συγκεντρώσεων (δεν τα λέω εγώ ο δελαστίκ τα λέει). Είναι μάλλον ζόμπι που ξυπνούν στις απεργίες. Μπορεί να ψηφίζουν τσίπρα δε σου λέω. Ο κόσμος να σωθεί με την ελάχιστη προσπάθεια θέλει. Αυτό δεν μπορεί να το προσφέρει το κκε και είναι ένας από τους λόγους που χάνει.
    Ραντεβού στις νερομπλούμ πορείες του παμε.
    Και καλά αγωνιστικά δακρυγόνα 1-2 το μεσημέρι. Μια ρουτίνα έχουν γίνει όλα.

    mariori

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Ανώνυμος 5 Νοεμβρίου 2012 10:51 μ.μ. :
    Ο.Κ.
    Εγώ είμαι απλά τραγικός. Εσύ θα μου πεις τι λέω λάθος ή νομίζεις πως με έναν χαρακτηρισμό ξεμπέρδεψες;
    @Τάκιτος:
    Μπορείς να πεις ποιά ακριβώς πορεία δεν είναι "νερόβραστη" αλλά διπλοτηγανισμένη, και με ποια κριτήρια χαρακτηρίζεις "περίπατο" μία διαδήλωση, στην περίπτωση που δεν αναφέρεσαι στην ταχύτητα βαδίσματος των διαδηλωτών;
    -Όσο για την "απραξία του Περισσού", τι να πει κανείς όταν είμαστε ΚΑΘΕ μέρα στον δρόμο και τους χώρους δουλειάς...
    Ή για μνημειώδη άγνοια μιλάμε ή για συνειδητά ψεύδη...
    Νισάφι πια με τις πομφόλυγες....
    Υ.Γ.
    Ενα ψευδώνυμο ρε ανώνυμοι. Πως μπορεί ο άλλος να σας απευθήνει τον λόγο; Ή μήπως δεν σας ενδιαφέρι ο διάλογος και απλά τρολάρετε σαν κοινοί χαφιέδες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. τα είπαμε για τον Συριζα. Λόγω συγκυριών το κόμμα αυτό βρεθηκε να είναι αξιωματικη αντιπολίτευση και επομένως είναι λογικό να παίζει στο πεδιο του κοινοβουλευτικού κρετινισμού, ελπίζοντας κάποια στγμή (όχι τωρα) ότι θα αποκτησει την "πολυποθητη" σχετικη κοινοβουλευτικη πλειοψηφία με ομαλό τρόπο. Αν θα το καταφερει είναι άλλο θέμα. Δεν έχει νόημα να ζητας από τον Σύριζα να ...επαναστατήσει.

    Το ΚΚΕ, αποδεκατισμένο κοινοβουλευτικά, δεν μπορει να παίξει τέτοιο παιχνίδι εκ των πραγμάτων και μάλιστα σε τέτοιες συνθήκες. Δεν διακυβεύονται απλώς οι εργατικες και κοινωνικές κατακτησεις αλλά η ίδια η ύπαρξη της χώρας. Επομένως ανοίγει ο δρόμος για επαναστατικές διαδικασίες όχι με την στενοκέφαλη "ταξική" οπτική αλλά με ευρύτερες στοχεύσεις.

    Ωστόσο, 40 χρόνια κοινοβουλευτισμού και πλήρους νομιμότητας (δεν έχει πειραχτει τρίχα απο το ΚΚΕ από το 1974) έχουν αδρανοποιήσει κάθε δυνατότητα όχι για επαναστατικές διεργασίες αλλά για απλές κινήσεις που θα ξεφεύγουν ένα χιλιοστό απο το εθιμοτυπικό πλαίσιο διαμαρτυρίας που επιτρέπει το κοινοβουλευτικό σύστημα. Όταν κινδυνευει το πλαίσιο αυτο τότε οι πορείες καταλήγουν στο ...Μοναστηράκι ή στους στηλους του Ολυμπίου Διός.

    Και ας μην αναφερει κάποιος τις απεργίες που συνέβαλε το ΠΑΜΕ γιατί στην κυριότερη, της χαλυβουργίας δυστυχως απέτυχε και μάλιστα ολοκληρωτικά.

    Κατα τα αλλα οι συζητήσεις για το αν θα πρέπει να υπάρχουν σταδια ή όχι για τον σοσιαλισμό μου θυμίζει έντονα τις κουβέντες στα καλοκαιρινά κάμπινγκ εξωκοινοβουλευτικών γκρουπούσκουλων με ταβλάκι και παγωμένες μπυρίτσες.

    Τάκιτος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Τάκιτος:

    Εγραψες, ανάμεσα σε άλλα "...(δεν έχει πειραχτει τρίχα απο το ΚΚΕ από το 1974)...".

    Βρε, παλιάνθρωπε, η Σωτηρία τι ήταν; Ο Κοτσαρίδης τι ήταν; Οι σύντροφοι που ρίσκαραν τη ζωή τους στην περίφρουση των απεργιών στα λιμάνια, αντιμετωπίζοντας τους ΟΥΚάδες τι ήταν; Οι καθημερινές απολύσεις πρωτοπόρων εργατών τι είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τάκιτος < Tacitus < taceo: σιωπώ.

    Μάλλον αδυνατεί να πραγματώσει ό,τι επιτάσσει το ψευδώνυμό του…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Τάκιτος:
    -Μου χρωστάς μία απάντηση στην ερώτηση "ποιά ακριβώς πορεία δεν είναι "νερόβραστη" αλλά διπλοτηγανισμένη, και με ποια κριτήρια χαρακτηρίζεις "περίπατο" μία διαδήλωση, στην περίπτωση που δεν αναφέρεσαι στην ταχύτητα βαδίσματος των διαδηλωτών;"
    Επιμένω να μου απαντήσεις, αλλιώς έχω κάθε δικαίωμα να προβώ σε χαρακτηρισμούς όπως "μπούρδας" ή "φανφαρόνος". Αλλά δεν φαίνεσαι τέτοιος άνθρωπος, και φαντάζομαι ότι θα μου εξηγήσεις....
    -"...Επομένως ανοίγει ο δρόμος για επαναστατικές διαδικασίες όχι με την στενοκέφαλη "ταξική" οπτική αλλά με ευρύτερες στοχεύσεις...."
    Μπά; Γίνονται επαναστάσεις και για λόγους "ευρύτερους" της ταξικής πάλης; Και ο.κ., το ακούσαμε και αυτό. Θα μας πεις και ποιοί μπορεί να είναι αυτοί, να μας γλυτώσεις και από την "στενομυαλιά" μας ή θα μας αφήσεις στο σκοτάδι;
    -"40 χρόνια κοινοβουλευτισμού και πλήρους νομιμότητας (δεν έχει πειραχτει τρίχα απο το ΚΚΕ από το 1974) "
    Στην περίπτωση που τα ονόματα Βασιλακοπούλου και Κοτζαρίδης δεν σου λένε κάτι, κάνε ένα search στο google, και κάτι θα βρεις σχετικά εύκολα, Και μιλάμε μόνο για τα πολύ παραπάνω από "τρίχα" (ούτε καν για βαριούς τραυματισμούς)
    -"Και ας μην αναφερει κάποιος τις απεργίες που συνέβαλε το ΠΑΜΕ γιατί στην κυριότερη, της χαλυβουργίας δυστυχως απέτυχε και μάλιστα ολοκληρωτικά. "
    Μάλιστα, τώρα μαθαίνουμε και πως η ταξική αλληλεγγύη και ο αγώνας πρέπει να δίνονται μόνο κατόπιν γραπτών(;) εγγυήσεων επιτυχίας...
    Από ότι καταλαβαίνεις, όσο μιλάς τόσο επιβαρύνεις την θέση σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. έλα ρε Τακίτο,
    μην το πολυκουράζεις αγόρι μου.

    Τρίχα δεν πειράχτηκε από το ΚΚΕ
    40 χρόνια.
    Περίπατους κάνει.
    Στη Χαλυβουργία απέτυχε.
    Η συζητήσεις για σοσιαλισμό σε κουράζουν...

    Εμάς νομίζεις δε μας κουράζει που ιντερνετικοί ινστρούχτορες μας προτείνουν ως λύση το ξύλο στα λουλουδάδικα και
    την απεργία διαρκείας που θα κάνουμε τελικά μόνοι μας.

    Αστο, και όπως είπες,
    πάνε από το Σύριζα πριν καταλήξεις σπίτι σου,
    αν ήδη δεν είσαι εκεί.
    (και στο Σύριζα και σπίτι, γιατί αυτά πάνε και μαζί)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυθεντικός διάλογος, δυστυχώς off the record, μεταξύ Συριζαίων, σε μάζωξή τους σε καφενείο της γειτονιάς μου, παρουσία και βουλευτή τους:
    Θέμα, το "εάν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε", που τους έφαγε και την περισσότερη ώρα.
    -"εάν κυβερνήσουμε χωρίς σύγκρουση, θα γίνουμε σίγουρα ΠΑΣΟΚ"
    -"ναι, αλλά έχουμε τη δύναμη να συγκρουστούμε;"
    -"προφανώς, όχι" (!!!)
    -"επομένως;"
    -"και γιατί, νομίζεις, πως επιμένουμε τόσο πολύ, να βάλουμε και το ΚΚΕ μέσα" !!!!!!!!!!!

    Αυτό μας επιφυλλάσουν, σύντροφοι.
    Πολιτική ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ σε ρόλο αχθοφόρου και βαστάζου.
    Αυτοί τα κοστουμάκια τους και διαπραγματεύσεις με Ολάντ και Πέρες και το ΚΚΕ στους δρόμους και στις απεργίες, για να τους ανεβάζει τα διαπραγματευτικά ατού!

    Δυστυχώς, όμως, για δαύτους, την σχετική μαλακία την κάναμε μία φορά, επί (παλαιού) ΠΑΣΟΚ
    και δεν έχουμε σκοπό να την επαναλάβουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. παντως το κκε στη συζητηση που παραθετεις δεν αναφερεται σαν αλλοθι για να μπορει να γινει ο συριζα πασοκ. αναφερεται σαν εμβολιο για να μην γινει.

    jo.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. βρε φανατικοί, όταν εννοώ "δεν πειράχτηκε τρίχα από το ΚΚΕ" εννοώ τις πολιτικές διώξεις που αντιμετώπιζε ως την νομιμοποιηση του. Η δολοφονική κίνηση ενός τραμπούκου έστω και αν συγκαλυφθηκε απότην δικαστική εξουσία δεν μπορεί να θεωρηθεί πολιτική δίωξη ή έστω σχέδιο εξόντωσης των κομμουνιστων. Το ίδιο και ο θανατος του κοτζαριδη απο τα αέρια που αν θυμάμαι καλά η ηγεσία του ΚΚΕ τον κατήγγειλε με ...γραπτή ανακοίνωση.

    Ακόμα και στις πιο μαύρες μέρες το ΚΚΕ εισπράττει χωρίς καθυστερήσεις την προβλεπομενη από το νόμο κρατική επιχορήγηση. Από όσο ξέρω η τρόικα δεν ζήτησε την απαγορευση του ΚΚΕ.

    @trash:

    Τί δεν καταλαβαίνεις; Όταν λέω "νερόβραστη" εννοώ τις μάταιες συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ που είναι σκορπισμένες με τροπο που να φαίνονται τεράστιες (με τεράστια κενα αναμεσα στα μπλοκ, παράδειγμα σήμερα) που κάνουν την καθιερωμένη βόλτα ως το Σύνταγμα, ανόρεχτα, με ελάχιστα συνθήματα και αναλόγως της κατάστασης φεύγουν γρήγορα-γρήγορα προς το Μοναστηράκι ή τη Συγγρού.

    Ούτε το κράτος ούτε η κυβέρνηση έχουν να φοβηθούν τίποτα από τις βόλτες του ΠΑΜΕ, (δεν ξέρω με τί σας παραμυθιάζουν στα κομματικά γραφεία) ούτε χιλιοστό δεν έχουν κάνει πίσω κάτω από τον "λαϊκό ξεσηκωμό". Ούτε ως διαπραγματεύτικό χαρτί δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν απέναντι στους "ξένους" τοποτηρητές "οι δεκάδες χιλιάδες που κατέκλυσαν την Αθήνα" αφού η βαριεστημάρα φαίνεται από χιλιόμετρα και μην μου πείτε ότι δεν το έχετε διαπιστώσει.

    Όλοι έχουν αντιληφθεί πια πως το ΚΚΕ δεν μπορεί. Και η ανημποριά αυτή είναι που θα σπρώξει και τους τελευταίους οπαδούς του στην κοινοβουλευτική και κυβερνητικη "σιγουριά" του Σύριζα. Αν αυριο μπει το δίλημμα "Συριζα ή ηνωμένες μνημονιακές δυνάμεις" το ΚΚΕ θα κάνει παρέα στο ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο εξωκοινοβούλιο

    Και ένα τελευταίο. Πέστε μου ένα, μόνο ένα που έχει κερδίσει ή κάτι κακό που έχει γλιτώσει η κοινωνία χάρη στο ΚΚΕ απο το 2009 έως σημερα.


    Τάκιτος


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τάκιτος, μάλλον έχεις "μπερδευτεί". Η καπιταλιστική κρίση έσπασε και το τελευταίο προκάλυμμα "άνετης ζωής" και "ανθρωπιάς" του καπιταλισμού. Και τώρα τα έχετε χάσει...Και ποιός σου είπε παλικάρι μου ότι όταν βαθαίνει η κρίση δημιοιουργούνται αυτόματα αντικειμενικές προϋποθέσεις για την άνοδο ενός ΚΚ και μάλιστα κοινοβουλευτικά; Γιατί από 'ο,τι φαίνεται απεχθάνεσαι τον κοινοβουλευτισμό στα λόγια αλλά τον χρησιμοποιείς σαν το κύριο μέτρο για να μετρήσεις τις διαθέσεις και το επίπεδο των πολιτικών συσχετισμών. Να τι γράφεις:"τα είπαμε για τον Συριζα. Λόγω συγκυριών το κόμμα αυτό βρεθηκε να είναι αξιωματικη αντιπολίτευση και επομένως είναι λογικό να παίζει στο πεδιο του κοινοβουλευτικού κρετινισμού, ελπίζοντας κάποια στγμή (όχι τωρα) ότι θα αποκτησει την "πολυποθητη" σχετικη κοινοβουλευτικη πλειοψηφία με ομαλό τρόπο. Αν θα το καταφερει είναι άλλο θέμα. Δεν έχει νόημα να ζητας από τον Σύριζα να ...επαναστατήσει.Το ΚΚΕ, αποδεκατισμένο κοινοβουλευτικά, δεν μπορεί να παίξει τέτοιο παιχνίδι εκ των πραγμάτων και μάλιστα σε τέτοιες συνθήκες. Δεν διακυβεύονται απλώς οι εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις αλλά η ίδια η ύπαρξη της χώρας. Επομένως ανοίγει ο δρόμος για επαναστατικές διαδικασίες όχι με την στενοκέφαλη "ταξική" οπτική αλλά με ευρύτερες στοχεύσεις." Στην ουσία ζητάς από το ΚΚΕ να στηρίξει μια αστική κυβέρνηση, δήθεν για να μην εξαφανιστεί κοινοβουλευτικά και να σωθεί...η χώρα. Καλό το παραμύθι! Απαιτείς από το ΚΚΕ να αλλάξει στρατηγική, να γίνει ένα κόμμα σοσιαλδημοκρατικής αστικής διαχείρισης. Δηλαδή απαιτείς από το ΚΚΕ να ενσωματωθεί στο σύστημα (για το καλό του πάντα!). Το ίδιο που θέλει και η αστική τάξη δηλαδή. Άσε, τις ίδιες παπάτζες λένε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Τα ίδια έλεγαν όλοι οι οπορτουνιστές από το 1900. Τα ίδια μας έλεγε το ΠΑΣΟΚ μετά το 1990... Καλό το παραμύθι σου αλλά δεν έχει δράκο...Τώρα που αποκαλύπτεται ο ΣΥΡΙΖΑ καθημερινά ξαναζητάτε από το ΚΚΕ να σας κάνει τη βρώμικη δουλειά. Αυτή είναι και μια απόδειξη ότι με το ΚΚΕ δεν έχετε τελειώσει και του κύρους που έχει. Καταλαβέ το Τάκιτε, έχουμε αρκετή πείρα για να μην καταντήσουμε πολιτικοί απατεώνες σαν εσένα και το ΣΥΡΙΖΑ. Και τα προβοκατόρικα που αμολάς και καθώς τις βρωμιές, να τις λές στους ομοιούς σου. Ε βέβαια, όταν δεν έχεις καμιά συμμετοχή σε αγώνες, πως να δείς τις εκατοντάδες(ακόμα και χιλιάδες τα τελευταία 30 χρόνια) διώξεις κομμουνιστών. Αλλά είπαμε, παρασυνηθίσατε στις καρεκλίτσες του συστήματος και βολευτήκατε πολλοί σαν του λόγου σου υπογράφοντας δηλώσεις μετανοίας με ρουσφετάκια κ.α.
    Διαβάσαμε και το κουφό:ταξική οπτική με ευρύτερες στοχεύσεις! Δηλαδή αφήστε το σοσιαλισμό που είναι για τη δευτέρα παρουσία, να παλέψετε για τον ανθρώπινο καπιταλισμό...Είσαι τόσο ευρύς που θες να κλείσεις το ΚΚΕ στα όρια του σάπιου συστήματος. Άσε ρε φίλε μας τα είπαν και άλλο που την είχαν πιο μεγάλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. (με τεράστια κενα αναμεσα στα μπλοκ, παράδειγμα σήμερα)
    και για του λογου το αληθες
    http://1.bp.blogspot.com/-UCmMHHBVaFw/UJlLId2muBI/AAAAAAAAC6Q/ynLKD4GZ__s/s1600/bild2me.JPG

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. "Και ένα τελευταίο. Πέστε μου ένα, μόνο ένα που έχει κερδίσει ή κάτι κακό που έχει γλιτώσει η κοινωνία χάρη στο ΚΚΕ από το 2009 έως σημερα".
    Αυτό είναι και το πιο χυδαίο και κακοηθέστατο που γράφεις Τάκιτος! Γιατί μόνο το ΚΚΕ έλεγε πρίν τις εκλογές του 2009 ότι θα έχουμε πόλεμο και προετοίμαζε την εργατική τάξη από την πρώτη στιγμή με τη γραμμή απειθαρχίας και ανυπακοής. Μόνο το ΠΑΜΕ κάλεσε σε απεργίες, ακόμα και μόνο του κόντρα στις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ, για να δημιουργηθεί κλίμα. Στην ιδεολογική και πολιτική δουλειά του ΚΚΕ οφείλεται όλη αυτή η διαρκής πάλη της εργατικής τάξης. Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ αναλωνόταν στην "προγραμματική αντιπολίτευση" (ήταν τότε που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ έχει και καλά που πρέπει να υλοποιηθούν) στο ΠΑΣΟΚ και στήριζε τις πλειοψηφίες ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ κατηγορούσε το ΚΚΕ για επαναστατική γυμναστική και καθησύχαζε τους εργαζόμενους με τις παρλαπίπες περί κρίσης χρέους! Και θα ήταν τα πράγματα καλύτερα, αν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ ήταν πιο ισχυρές στα σωματεία και πιο δυνατό το ΚΚΕ. Αν οι αγώνες είχαν ξεκινήσει πολλά χρόνια πρίν, κάτι που εμπόδιζε ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με το ΠΑΣΟΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. "παντως το κκε στη συζητηση που παραθετεις δεν αναφερεται σαν αλλοθι για να μπορει να γινει ο συριζα πασοκ. αναφερεται σαν εμβολιο για να μην γινει."

    Όντως, το επιχείρημα ήταν ένα μηδενικό.

    "Δυστυχώς, όμως, για δαύτους, την σχετική μαλακία την κάναμε μία φορά, επί (παλαιού) ΠΑΣΟΚ
    και δεν έχουμε σκοπό να την επαναλάβουμε.."


    Αυτή η μαλακία τότε πώς εκφράστηκε; Γιατί εγώ ξέρω ότι όχι μόνο δε μας διεμβόλισε το ΠΑΣΟΚ, αλλά δυναμώναμε. Εμείς μιλάγαμε για ενότητα σε αντιιμπεριαλιστικούς στόχους, το ΠΑΣΟΚ πολλές φορές κατέφυγε σε ωμό αντικομμουνισμό, κάναμε μία πολλή σοβαρή προσπάθεια να το αποκαλύπτουμε και να καταδεικνύουμε τις αντιφάσεις του. Αυτά με το ρεφορμιστή Χαρίλαο. Τώρα με την υπερεπαναστάτρια Αλέκα και τη μεγάλη τιμονιέρισσα Μπέλλου συρρικνωνόμαστε σε χρόνο ρεκόρ. Εν μέσω υστερικών πανηγυρισμών για τη συνέπειά μας και με επιχειρήματα της πλάκας.

    Π.Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Εχει τεράστιο ενδιαφέρον το πως ο καθένας μας αναλυει την πραγματικότητα τόσο διαφορετικά. Ας πούμε ο Τακιτος βλέπει κάποια στοιχεία στο περιβάλλον του, και βγάζει το συμπέρασμα οτι το ΚΚΕ δεν εισπράτει, σε μεγαλύτερο ποσοστό, την λαική οργή, γιατί δεν είναι αρκετά ριζοσπαστικό. Και δη, στους τρόπους δράσης.

    Εγώ πάλι απο τη προσωπική μου εμπειρία, αυτό που βλέπω είναι το ακριβώς αντίθετο. Οτι ο κόσμος δεν θέλει να συγκρουστεί, και για αυτό ακριβώς δεν έχει συσπειρωθεί στο ΚΚΕ. Δεν απεργεί, ακόμα και όταν θέλει να απεργήσει σε θέλει απ έξω για περιφρούρηση για να έχει δικαιολογία, δεν θέλει να σκεφτεί το μέλλον του εκτός ΕΕ, δεν πιστευει στην ανατροπή.

    Σου χτυπάν τη πλάτη φιλικά, σε συμπαθούν, μπορεί και να σε ψηφίσουν γιατί σε εκτιμάνε, αλλά ως εκεί. Ακόμα ο έλληνας δεν αποφάσισε τη σύγκρουση. Ψάχνει τρόπους να διαχειριστεί την κατάσταση, αρκεί να μην συγκρουστεί. Και αν γουστάρει κανά μπάχαλο αλα αναρχία ή κανένα μαχαίρωμα χρυσαυγίτικο, είναι καθαρά σε μικροαστική βάση ξεδώματος, όχι σε εργατική βάση ανατροπής.

    Η δική μου εμπειρία έχει βγεί απο επαφή σε καθημερινή βάση με εργαζόμενους μέσα απο το ΕΚ της περιοχής μου. Σε εργοστάσια, σε μαγαζιά, σε οικοδομές. Η δική σου Τάκιτε; Δεν θα με εξέπλητε αν ήταν απο φοιτητές.

    metalorixos


    Υγ. Να σου πω:Phonemarketing, Ανακύκλωση, Αγνο, Νοβοτελ, ΕΧ, Τρόφιμα- Ποτά. Και πόσα, πόσα άλλα. Αυτά κάναν αυτοί "που δεν μπορούν". Εσύ/εις που προφανώς μπορείτε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ρε συ Μπιλ, δε σε παραξενεύει ώρες ώρες πως όλοι οι ιδρυματικοί αντικουκουέδες μαζεύονται εις το blog σου, και όχι σε κανένα άλλο red blog; Απο τον εργατικοαγωνονεοσπορικο εσμό, σε εαακίτες, σε τύπους σαν τον Ικαρο που έγραφε παλιότερα κτλ.

    Βάζουν τον υπότιτλο του blog αναμφισβήτητα σε νέες δοκιμασίες.

    metalorixos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ανώνυμε ΠΔ, είσαι πολύ μικρός για να πιάνεις στο στόμα σου το όνομα του Χαρίλαου. Και μάλιστα αντιπαραβάλοντας το με το όνομα της Αλέκας.

    "Ξεχνάς" ότι ο Χαρίλαος ήταν αυτός που πρότεινε την Αλέκα για Γ.Γ. Ξεχνας ότι όταν ο γνωστός και μη εξαιρετέος Μήτσος Κωστόπουλος με το θεατρινίστικο στυλ του ζητούσε παρέμβαση Χαρίλαου για να διορθωθούν οι κατ' αυτόν σεχταριστικές παρεκκλίσεις (ουσιαστικά το ίδιο το ΠΑΜΕ) ήταν ο Χαρίλαος αυτός που υπερασπίστηκε την κατεύθυνση του Κόμματος για το ΠΑΜΕ και έβαλε στις τρύπες τους τον κ. Κωστόπουλο και τους φίλους του.

    Μην μας περνάς για αμνήμονες, κύριε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @kk: φυσικά και η στενόμυαλη "ταξική" θεώρηση δεν φτάνει. Θεωρείς ότι θίγονται σήμερα μόνο εργατικά δικαιώματα?
    Αναφέρομαι σε ευρύτερους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες (νομίζω δεν χρειάζεται να εξηγήσω το γιατί) μέσα από τους οποίους ο κόσμος θα προσδιορίσει, σε νέα βάση, το πως θέλει να ζει.

    @μεταλλωρύχος:

    σου αρέσει να βλογας τα γενια σου? Εσύ έχεις καταλάβει ότλι το ΚΚΕ είναι πολύ "εξτρίμ" για τον πολύ κόσμο που απλώς θέλει να αράξει στον καναπέ και να ξεσπάει πότε-πότε για ξεκαύλωμα? Δεν νομίζω.
    Σίγουρα η κοινωνική κατάσταση είναι περιρρέουσα, εκρηκτική και βέβαια αντιφατική. Τα ΕΚ (υπάρχουν ακόμα αυτά;;;) συγκεντρώνουν (αν συγκεντρώνουν) την μειοψηφία της μειοψηφίας των εργαζομένων, κυρίως συνδικαλιστές και δεν είναι ασφαλές δείμα για εκτιμήσεις.

    Προσοχή: δεν είπα ότι το ΚΚΕ δεν είναι αρκετά ριζοσπαστικό. Είπα ότι το ΚΚΕ δεν μπορεί και το εξήγησα.

    Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι καλώς ή κακώς το ΚΚΕ και η πολιτικη του δεν βρισκονται στο επίκεντρο της κοινωνικής αντιπαράθεσης, δεν συζητιέται στα καφενεία η προοπτική του σοσιαλισμού με ή χωρίς ενδιάμεσα σταδια, (αν μου βρείτε τέτοιο καφενειο κερνάω τον καφέ) και εν πάση περιπτώση όλο και λιγότεροι ενδιαφέρονται για αυτό το πράμα. Δεν έχω την εικόνα ότι ο κόσμος φοβάται τους τρομερούς και φοβερούς κομμουνιστές που κάνουν το σύστημα να τρίζει ή ότι ο σοσιαλισμός θα του πάρει το σπιτι. Ποιός σοσιαλισμός και ποιό σπίτι...

    Το χτύπημα στην πλάτη το αντιλαμβάνομαι πιο πολύ ως καλόκαρδη αναγνωριση της γραφικότητας των διαφόρων κινήσεων που κάνει το ΚΚΕ-ΠΑΜΕ. Γραφικές κινήσεις ήταν τα μπλοκαρίσματα των τουριστικών πλοίων στον Πειραια (απαιχτη η ατάκα του Τσιμπόγλου "καθυστερούμε τους τουρίστες και βοηθάμε την οικονομία") οι "καταλήψεις" υπουργείων, οι χαλυβουργίες και η συλλογή ...υπογραφών κατα του μνημονίου. 24-25.000 υπογραφές είναι εξευτελιστικά γελοίο νούμερο δηλαδη τα υπόλοιπα 10.000.000 θέλουν το μνημόνιο;
    Τελευταίο δείγμα γραφικότητας οι δηλώσεις του κοινοβουλευτικού παφίλη κατα του αστικού κοινοβουλίου. Τί μας το λές ρε Παφίλη, εσύ είσαι βουλευτής, όχι εμείς!


    "Δε βαριέσαι ας γίνονται και αυτά, δεν ενοχλούν και κανέναν" ακούω απο όσουν τύχει ναπαρουν χαμπάρι τις κινήσεις του ΚΚΕ -οι περισσότεροι δεν τις καταλαβαίνουν καν- ή από αυτούς που έχουν το μικρόβιο με τα "κινηματικά".

    Τάκιτος



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. "ο γνωστός και μη εξαιρετέος Μήτσος Κωστόπουλος με το θεατρινίστικο στυλ"

    ντροπή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Όχι αμνήμονες, μάλλον "επιλεκτικά μνήμονες". Αφού καταφέρατε να ξεχάσετε το πρόγραμμά μας. Τι σχέση έχει το ΠΑΜΕ ρυάκι για το μέτωπο με το ΠΑΜΕ τώρα για σοσιαλισμό αφού κατακτήσεις δεν μπορούμε να έχουμε;


    Π.Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @Τάκιτος:
    Εγώ σε είχα προειδοποιήσει πως όσο μιλάς, τόσο επιβαρύνεις την θέση σου. Προσπάθησα να σε προστατέψω, αλλά δεν ακούς και εσύ...
    Πάμε λοιπόν:
    -"βρε φανατικοί όταν λέω δεν πειράχτηκε τρίχα από το ΚΚΕ," δεν εννοώ πως σταμάτησαν να δολοφονούνται, να ξυλοφορτώνονται ή να συλλαμβάνονται κομμουνιστές, αλλά πως δεν είναι παράνομο! Και γαμώ τις λογικές, την αφήνω ασχολίαστη...
    -Και πάλι δεν μου απάντησες ποια πορεία είναι "διπλοτηγανισμένη". Το να προσθέτεις και άλλα επίθετα όπως "μάταιη" ή "ανόρεχτή" (την άλλη φορά θα ψήνουμε σουβλάκια για να μας ανοίξει η όρεξη),που και πάλι δεν σημαίνουν απολύτως τίποτε, δεν λέει κάτι. Ούτε το "φεύγουν γρήρορα-γρήγορα".
    Αλλά και εσύ το ξέρεις πως αυτά που λες δεν σημαίνουν κάτι. Γιατί μετά θα κλιθείς να μας καθορίσεις τα ποσοτικά σου κριτήρια, δηλαδή:
    α)Πόσα (ακριβής αριθμός) συνθήματα και πάνω πρέπει να φωναχτούν σε μία διαδήλωση για να έχει την έγκριση σου.
    β)Από πόσα ντεσιμπέλ και πάνω, είναι αποδεκτά τα συνθήματα αυτά ως αγωνιστικά, αφού το περιεχόμενο τους σου είναι αδιάφορο.
    γ)Πόσες ώρες (μέρες ή μήνες, δεν γνωρίζω τα κριτήρια σου) πρέπει να παραμείνει στο δρόμο μία διαδήλωση για να είναι από εσένα αποδεκτή.
    δ)Υπάρχει από κάπου κάποιο καθορισμένο δρομολόγιο που πρέπει να ακολουθεί πάντα και υποχρεωτικά μία διαδήλωση για να είναι "διπλοψημένη", και ποιό ακριβώς είναι αυτό; Επίσης με ποια κριτήρια καθορίζεται;
    ε)Ποιά πορεία δεν είναι "μάταιη" και με ποια κριτήρια;
    Στα παραπάνω απαιτώ ακριβείς απαντήσεις, αλλιώς μπουρδολογείς!
    Αλλά μια και ο ίδιος το ξέρεις πως τα παραπάνω είναι βερμπαλισμοί και τίποτε άλλο, πετάς και το ψεμματάκι σου μετά για "συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ που είναι σκορπισμένες με τροπο που να φαίνονται τεράστιες (με τεράστια κενα αναμεσα στα μπλοκ, παράδειγμα σήμερα)", αφού είναι προφανές πως πορεία του ΠΑΜΕ δεν έχεις δει ούτε σε φωτογραφία, μια και κενά (δεν σχολιάζω το μεγάλα) δεν αφήνουμε όχι ανάμεσα στα μπλοκ, αλλά ούτε καν μέσα σε αυτά (οι γνωστές "αλυσσίδες"), για λόγους αυτοπεριφρούρησης. Αγνοια; Χυδαιότητα; Θα μας πεις μετά...
    -Για το τι έχει καταφέρει το ΚΚΕ από το 2009 μέχρι σήμερα, θα πρέπει να γράψω βιβλίο. Οστόσο η διοργάνωση απεργιών, οι υπογραφές συλλογικών συμβάσεων, οι ματαιώσεις μειώσεων μισθών και απολύσεων, οι αυξήσεις και οι ανακλήσεις απολύσεων σε μία σειρά επιχειρήσεων και κλάδων, νομίζω πως είναι πολλά περισσότερα από ότι έχει καταφέρει ο οποιοσδήποτε άλλος. Και αντιστρέφω την ερώτηση: Ποιός έχει καταφέρει κάτι παραπάνω από το ΚΚΕ, από το 2009 μέχρι σήμερα;
    -Βέβαια το καλό μας το άφησες για το τέλος.
    Οι ΚΚΕδες μας λες είναι γραφικοί γιατί μιλάνε για σοσιαλισμό.
    Εσύ πάλι που μας μιλάς για "εθνικοαπελευθερωτικούς" αγώνες σε μία χώραπου δεν είναι υπό κατοχή και που εξακολουθεί να βρίσκεται στις 40 πλουσιότερες του κόσμου, που το κεφάλαιο της ελέγχει στρατηγικούς οικονομικούς τομείς άλλων χωρών , που το εφοπλιστικό της κεφάλαιο είναι το υσχιρότερο ίσως στον κόσμο, και που διαθέτει έναν από τους υσχιρότερους στρατούς στην ευρώπη, δεν είσαι καν γραφικός. Εχεις περάσει στον χώρο της κωμωδίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. ...Οι Θέσεις, και σωστά, δε θέτουν σαν όρο για τη συμμαχία τη συμφωνία για το σοσιαλισμό.

    Αυτό σημαίνει ότι δε ζητάμε από τους συμμάχους να δεσμευτούν στα πλαίσια του Μετώπου με τις γνωστές προγραμματικές θέσεις του Κόμματός μας για την εξουσία της εργατικής τάξης και το πέρασμα στο σοσιαλισμό.

    Στη βάση αυτής της αντίληψης, θα ασκείται και η κυβερνητική εξουσία του Μετώπου, που θα παλεύει για την εφαρμογή του προγράμματός του, την κατάργηση των αντιδραστικών θεσμών κλπ.

    Το θέμα δεν είναι τι αντίληψη θα έχει η κάθε συνιστώσα του Μετώπου για τη λαϊκή εξουσία ή το πώς θα τη θέλει. Το θέμα είναι ποια θα είναι η εξουσία του Μετώπου, όταν αυτό αναδειχτεί - εννοώ κοινοβουλευτικά - σε κυβέρνηση.

    Νομίζω πως το Συνέδριο θα αποσαφηνίσει πλήρως τη σχέση του Μετώπου με την εξουσία.



    Σύντροφοι και συντρόφισσες,

    Η σημερινή κατάσταση, τα εθνικοδημοκρατικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, θέματα εθνικής κυριαρχίας και υποτέλειας, της υποταγής στα κελεύσματα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, της υποταγής στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, της εφαρμογής της Συμφωνίας του Μάαστριχτ και των άλλων που ακολούθησαν, μας υπενθυμίζουν και τη διαχρονική επικαιρότητα της προτροπής του Στάλιν στις αντιπροσωπείες των κομμουνιστικών κομμάτων των καπιταλιστικών χωρών κατά το 19ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ.

    Ο σ. Τσιντζιλώνης μάς θύμισε τι συγκεκριμένα είπε. Εκείνο που θα 'θελα να προσθέσω, είναι πως η μεγάλη αυτή προτροπή του Στάλιν, για την ανάγκη να ανυψωθεί η σημαία της εθνικής ανεξαρτησίας και της εθνικής κυριαρχίας, είναι αρκετά επίκαιρη και για το σήμερα.

    Και αφορά όλους τους κομμουνιστές. Και εκείνους που επικαλούνται τον Στάλιν και εκείνους που τον αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό και ερωτηματικά....

    Ένα μικρό δείγμα από το Χαρίλαο του 16ου Συνεδρίου.


    Π.Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. και γι αυτο αγαπητε ΠΔ δεν θα παμε με τους ευρολιγουρηδες και ατλαντικουληδες του Συριζα και σια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Χα! Πιάσανε και το Χαρίλαο στο στόμα τους, τα γκρουπούσκουλα, τα ορφανά του Γράψα και του Τζιατζή.

    Ρε σεις, ξεφορτώνονταν η ΚΟΑ τους 2 τόμους του Χαρίλαου με 15 ευρώ. Μόλις τελειώσουν, θα ξαναεκδοθούν ή "μπάζουν" και είναι "οπορτουνιστική σκουριά" και "βαρίδια"; Ή θα κάνετε κανένα φώτοσοπ (σαν τους πατρόνες της Μπέλλου το 1990, τους συριζαίους) και θα βγάλετε τα κεφάλαια για τα αντιφασιστικά μέτωπα, το ΕΑΜ, τη συνδιάσκεψη του 50, τη δεκαετία του '80, το υποτιθέμενο "μορατόριουμ" με το ΠΑΣΟΚ, τους Γραψαίους, τη στρατολογία στην ΚΝΕ, το '89 κλπ; Βέβαια μετά δε θα μείνει και τίποτα. Μόνο τα κονίσματα...

    Α, και πιο χότ από όλα: Αν είναι να ξεκινήσετε τα φώτοσοπ, προσθέστε και ένα κεφάλαιο για το Βασιλάκη (όχι το διαχειριστή του μπλόγκ ντε, τον άλλο, τον μινάρα).

    Κλαυσίγελος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Βρε δεν κοιτάς που με τις παπαριές που λες έστειλες το ΣΥΡΙΖΑ στα πρόθυρα του να γίνει κυβέρνηση αλλά κάθεσαι και πετάς λάσπη στη γραμμή που τον είχε στο 4%;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Τι σχέση έχουν τα παραπάνω λόγια του Χαρίλαου με τις ασυναρτησίες ότι είναι ανέκδοτο να κυβερνήσουμε, δεν τίθεται ζήτημα εξάρτησης, θα κάνουμε αντικαπιταλιστικό μέτωπο για σοσιαλισμό και όχι ΑΑΔΜ; Το απόσπασμα ήταν μία απάντηση σε αυτό: "Ανώνυμε ΠΔ, είσαι πολύ μικρός για να πιάνεις στο στόμα σου το όνομα του Χαρίλαου. Και μάλιστα αντιπαραβάλοντας το με το όνομα της Αλέκας."

    Από ό,τι φάνηκε όντως δεν υπάρχει μεγάλη ιδεολογική συγγένεια Χαρίλαου και Αλέκας. Αντιθέτως.

    Π.Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Σε άλλη ανάρτηση τους περίμενα, εδώ εμφανίστηκαν... Άντε πάλι υπονοούμενα που αγγίζουν τον γκεμπελισμό... "ορφανά του Γράψα και του Τζιατζή", πόσο διαφέρει από το "ορφανά του Στάλιν" που λένε οι Χρυσαυγίτες; Ποιος είναι ο Βασιλάκης ο μινάρας; Πετάμε λάσπη κι όπου πιάσει χαφιεδάκο; Αλήθεια ποιοι σκατά ήταν οι "μορμόνοι" που πετιούνται αρκετά συχνά σε τέτοιες επιθέσεις; Για να τους μισείτε εσείς πάντως πρέπει να ήταν πολύ εντάξει τύποι...
    Πάντως Μ.Α.ίτες και Μ.Σπορίτες αν αυτά είναι τα επιχειρήματα σας, το χαφιέδισμα και η λάσπη, χαίρομαι πάρα πολύ που αρκετοί από εσάς δεν είστε πια στο ΚΚΕ. Δεν έχουμε ανάγκη από κοινούς λασπολόγους, παραγοντίσκους και "διανοητές".
    Όσο για το πως αξιοποιείται ο Χαρίλαος από σας, άστο καλύτερα! Λες κι αν αναφέρεις κάτι από το Χαρίλαο το 2000 ή από την Αλέκα το 96 ή από το Στάλιν το 36 ή, ή , ή αποκτάει αυτό ισχύ Ευαγγελίου...
    Η εξέλιξη των θέσεων του κόμματος δεν έχει καμία σημασία, απλά ότι το είπε ο Χαρίλαος... Προσέξτε γιατί ο μαρξισμός - λενινισμός δεν είναι χριστιανισμός, δεν τα βρίσκεις όλα "στας γραφάς" και στην προσωπικότητα δίνει την αξία που της αναλογεί.
    Αλλά τι λέω τα πρότυπα σας ο Χρουτσόφ κι ο Μπρέζνιεφ (συγγνώμη Βασίλη...) έτσι είχαν καταντήσει το μαρξισμό... Τελικά ποιος είναι "ορφανό του Γράψα" (άκου "ορφανό"... φασιστάκο!) με την έννοια ότι κουβαλά βαθιά μέσα του ότι πιο αρνητικό από την ΚΝΕ του '80;
    Μάλλον ο καπετάν Γιώτης θα σας ξέχεζε για αυτή τη στάση σας απέναντι στο Κόμμα.

    ΥΓ. Να κι makis! Μετά τον Τσάβεζ ξετσούμισε να υπερασπιστεί τον Κωστόπουλο. Σου εύχομαι στην επόμενη ανάρτηση να υπερασπιστείς τον Φαράκο!
    ΥΓ2. Νομίζω ότι ο Trash έχει δίκιο. Πρέπει να σε προβληματίσει Μπρέζνιεφ πως εδώ βρίσκουν καταφύγιο όλα τα ναυάγια. Δεν το κάνεις επίτηδες, αλλά σκέψου αν τελικά αυτό βοηθά και ποιον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Π.Δ. και Καυσίγελος, έχετε καταντήσει του Blog ο περίγελος! Τουλάχιστον αφήστε μόνο του τον Τάκιτος να γελοιοποιείται. Μην προστρέχετε να τον ενισχύσετε. Λοιπόν, καλά τα προβοκατόρικα και οι ψευτιές που γράφετε, αλλά το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ που σας δίνει τις κατευθύνσεις δεν μπορεί να σκεφτεί κάτι πιο πρωτότυπο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. πραγματικά εύχομαι οι "υπερασπιστές του ΚΚΕ" και του "15ου" να είναι πράκτορες της ΓΑΔΑ,
    γιατί μόνο που σκέφτομαι την πιθανότητα αυτοί οι άνθρωποι να ήταν έστω και για 5 λεπτά στα σπλάχνα του Κόμματος,
    με πιάνει σιχαμάρα, ότι μπορεί και να τους έχω χαιρετήσει ή κρατήσει σε καμιά αλυσίδα στις πορείες.

    ιντερνετικά σιχάματα, κουκουλοφόροι, αισχροί συκοφάντες,
    δειλοί και οπορτουνιστές μέχρι το μεδούλι.

    @ψ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Αυτός που υπογράφει ως "κλαυσίγελος" μου θύμισε με το ποστ του, κάτι τσακωμούς στο ιντιμίντια μεταξύ ΜΛΚΚΕδων και ΟΑΚΚιτων, περι σαλταδορων και λοιπές γραφικούρες.

    Τυχαίο; Δε νομίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. με πιάνει σιχαμάρα, ότι μπορεί και να τους έχω χαιρετήσει ή κρατήσει σε καμιά αλυσίδα στις πορείες

    Το νου σου τότε. Βλέπε με μισό μάτι, εκτός από τον κόσμο, πλέον και τους συντρόφους σου. Μπορεί να είναι ασφαλίτες.

    Αλλά τι λέω τα πρότυπα σας ο Χρουτσόφ κι ο Μπρέζνιεφ (συγγνώμη Βασίλη...) έτσι είχαν καταντήσει το μαρξισμό...

    Να υποθέσω ότι επί Χρουτσώφ και Μπρέζνιεφ ήσουν σε καμία μαρξίζουσα γρκουπα και λέγατε τα γνωστά ανέκδοτα "Γιατί ο Φλωράκης είναι ο πατέρας του Μαρξισμού; Γιατί του γ... τη μάνα.". Ή μήπως τότε ορκιζόσουνα σε Μπρέζνιεφ και Χρουτσώφ και τώρα που αλλάξανε τα κόζα λες τα ανάποδα;

    ιντερνετικά σιχάματα, κουκουλοφόροι, αισχροί συκοφάντες,
    δειλοί και οπορτουνιστές μέχρι το μεδούλι.


    Και ο κλασικός, βαρετός ανώνυμος που βρίζει τους άλλους που γράφουν ανώνυμα.

    Το καλύτερο όμως είναι που κάποιοι, μεγάλοι μαρξιστές, πήραν τη λέξη "Κλαυσίγελος" για υπογραφή. Δεν περιγράφω άλλο :)))

    Παιδία είστε φοβερή φάση. Πρέπει να κανονίσουμε να τα πούμε και από κοντά. Αν έχω τις μαύρες μου καμιά φορά θα σας πάρω.

    Τρελό γέλιο

    ΥΓ: Για όσους δεν κατάλαβαν, δεν είμαι ο ινδιάνος "Τρελό Γέλιο". Είναι φράση με την οποία κλείνω το ποστ σχολιάζοντας τα συναισθήματα που μου βγάζετε.

    ΥΓ2: Ρε ΠΔ, τι κάθεσαι και τους γράφεις σοβαρα; Θα πείσεις ποτε κανέναν ανώνυμα; Τσιμπάω και εγώ και χάνω το χρόνο μου. Δεν βλέπεις ότι τα παιδιά είναι αλλού για αλλού; Όχι τίποτε άλλο, πετάγεται και ο makis και έχεις να απαντας και στα αντιμνημονιακά του μέτωπα, πετάει και έναν Κωστόπουλο στην κουβέντα και στα κάνει σαλάτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. αισθάνομαι την ανάγκη (κι ας ακουστεί βαρύγδουπο)να χαιρετήσω την ηρωική στάση του λαού της Αθήνας και ιδιαίτερα των συντρόφων του ΠΑΜΕ στη σημερινή συγκέντρωση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Γράφω για να δω μέχρι πού φτάνει η κατάντια αυτών των γελοίων που ξέχασαν ότι για να μπεις στο κόμμα έπρεπε να συμφωνείς με το πρόγραμμα και όχι με όποιο ανέκδοτο πει η Αλέκα και γράψει η Μπέλλου. Έχω σταματήσει να γράφω γενικά, τη στιγμή που σε μία ανάρτηση την οποία όλη θυμούνται, έχει φανεί ποιος έχει επιχειρήματα, ποιος όχι, ποιος είναι με το ΚΚΕ των μαζών και όχι με το ΚΚΕ γκρούπα.

    Π.Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Πάντως φίλε ΠΔ, βρήκες αντικειμενικά περίεργη μέρα για να αποκαλέσεις το (σημερινό, οκ) ΚΚΕ "γκρούπα", δεν νομίζεις;


    metalorixos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Είμαι αρκετά μικρός για να ήμουν σε μαρξίζουσα γκρουπα και πίστεψε με ποτέ δεν υπερασπίστηκα τον Χρουστσόφ... Ξεπερνάς την ουσία της κριτικής μου και για άλλη μια φορά προσπαθείς να παίξεις με το συναίσθημα όπως όλοι οι παραγοντίσκοι όμοιοι σου! Απάντησε μου όμως σε κάτι: ποια είναι η μαρξιστική μεθοδολογία. Το να μελετάς την αντικειμενική υλική βαση και αξιοποιώντας την εμπειρία του Κομμουνιστικού Κινήματος και τη θετική και την αρνητική να χαρασεις πολιτική ή το να αραδιαζεις τσιτάτα διαφόρων (αλλά ποτέ του Λένιν εκτός από τον αριστερισμό κι αυτό ευνουχισμενο); Θυμήσου για ποιο πράγμα ακριβώς ειρωνευόταν ο Λένιν τον Κάουτσκυ...
    Άντε, ξανάρχισε τώρα το συναισθηματικό συνδικαλίκι αποφεύγοντας σαν χέλι να απαντήσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Δεν αποκαλεσα το κκε γκρουπα, είπα ότι κάποιοι το θελουν γκρουπα. Οπότε, αυτή η περίοδος είναι κατάλληλη. Πριν γίνει.

    Π.Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. "Ξεπερνάς την ουσία της κριτικής μου "

    Ίσα ρε μεγάλε μαρξιστή που μου κάνεις και κριτική με ουσία. Ποιος νομίζεις ότι είσαι και θα κάτσω να κουβεντιάζω σοβαρά μαζί σου; Όχι, φίλε μου. Πλέον κατέληξα ότι ανώνυμα με ανώνυμους μόνο δούλεμα και ειρωνία. Δεν θα κάτσω να κουβεντιάσω σοβαρά με ένα τυπά που ούτε τον ξέρω ούτε με ξέρει. Και αυτό είναι σοβαρή τοποθέτηση. Όπως δεν θα μίλαγα φορώντας το κράνος μου μιλώντας με ένα φρίκουλο που φοράει και αυτό κράνος. (Ξέρεις, ε, η ΚΝΕ δεν έκανε πάντα μπουρδελότσαρκες στο μεταξουργείο. Κάποτε ήταν μες στον κόσμο και αναγκάζονταν να περιφρουρει τα μπλοκ της - όχι μια φορά το χρόνο.)

    Και αυτό νομίζω είναι γενικό συμπέρασμα και απευθύνομαι σε οποιονδήποτε γράφει σοβαρά σε αυτό το μπλογκ. Δεν έχει νόημα να αντιπαρατίθεται κανείς σοβαρά με ανώνυμους. Δεν πείθει ούτε αυτούς, ούτε αυτούς που διαβάζουν. Αυτοί είναι από αριστερίστικα ρετάλια που πιθανότατα είχαν αποστασιοποιηθεί από μόνοι τους από τη δράση της οργάνωσης (μισούν τον κόσμο γαρ) μέχρι 20χρονα πιτσιρίκια που απλώς παπαγαλίζουν ό,τι τους λενε και μόλις σκάσει η φούσκα θα βρεθούν απογοητευμένα να λένε "ήμουν και εγώ στην ΚΝΕ, δεν γίνεται τίποτα κλπ κλπ". Αυτοί που απλώς διαβάζουν το μπλογκ δεν πρόκειται να πειστούν από ανώνυμους. Για αυτό και ούτε ο Χαρίλαος, ούτε η Λογαρά, ούτε ο Τάκης ο Μαμάτσης, ούτε ο Καλαμπόγιας, ούτε ο Βουλγαρόπουλος, ούτε ο Καλαματιανός, ούτε ο Μωραΐτης, ούτε ο Κωστόπουλος (ανεξάρτητα από τη μετέπειτα πορεία του), ούτε η εργατική βάση του Κόμματος μίλησαν ανώνυμα το 1990. Δεν έκατσαν στα αυγά τους, αλλά βγήκαν θαρρετά και μίλησαν. Δεν περίμεναν να πεθάνουν μέλη του Κόμματος. Ούτε τους είχε προεξοφλήσει κανείς ότι θα κερδίσουν.

    Επομένως, από μένα, μην περιμένεις σοβαρή κουβέντα εδώ. Είναι όμως προς προβληματισμό το γεγονός ότι ένα κομματικό μέλος έχει τη δυνατότητα να τοποθετηθεί και να πείσει τα υπόλοιπα κ.μ. για τη γνώμη του για το σχέδιο προγράμματος σε 5 λεπτά και 1200 λέξεις, ενώ διάφοροι διεγραμμένοι όπως ο διαχειριστής του μπλογκ, αχτιφάρουν συστηματικά και συνεχώς με απόψεις που κάποτε ήταν περιθωριακές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Αφού ρε μεγάλε ανώνυμε είσαι πολύ μεγάλος κομμουνισταράς και έσωσες και το κόμμα το 1990 και δεν ανέχεσαι να διαλέγεσαι με ποταπούς ανώνυμους που δεν είναι του επιπέδου σου,βγές ΕΠΩΝΥΜΑ και καθαρά για να δούμε πόσο βαρυσήμαντος είσαι. Εμείς, οι αδαείς, μικροί και ανόητοι που έχουμε το "θράσος" να πιστεύουμε στο ΚΚΕ και στην πολιτική.
    Αλλιώς άδειασε μας τη γωνιά και κόψε τις ψευτιές και τις προβοκάτσιες. Γιατί εμείς δεν ανεχόμαστε τις αλητείες ενάντια στο ΚΚΕ, ούτε τους "πάπες" που προσπαθούν να χτυπήσουν το ΚΚΕ συκοφαντώντας την Κ.Ε. του! Αλλά υπάρχει χώρος για εσένα που μπορείς να βρείς ανθρώπους του τεράστιου επιπέδου σου, στο ΣΥΡΙΖΑ! Εκεί μπορείς να μπουρδολογείς επί ώρες, χωρίς να δεσμεύεσαι από αποφάσεις. Και μετά θα μπορείς να αναπολείς και να περιγράφεις το πως το κίνημα στηρίχτηκε στη βαρυσήμαντη και πεφωτισμένη ηγεσία σου, τον παλιό καλό καιρό...ενώ τώρα το ΚΚΕ δεν σε ακούει και δεν βασίζεται στην βαρυσήμαντη προσφορά σου!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Η κε του μπλοκ διαβάζοντας σήμερα όλα τα σχόλια μαζεμένα, δυσκολεύεται να βρει λογικό ειρμό μεταξύ της ανάρτησης και κάποιων σχολίων, που μάλλον πέτυχαν το στόχο τους.

    Πρώτε ανώνυμε, δεν ξέρω αν απευθύνεσαι σε μένα ή στον τρας. Ο προβληματισμός μου περιλαμβάνει μεν το σύριζα, αλλά είναι πολύ ευρύτερος απ' αυτόν, και μια καλόπιστη ανάγνωση του κειμένου αρκεί για να το καταλάβεις. Όχι δεν αρκεί μόνο και μόνο αυτός ο στόχος της λαϊκής εξουσίας, γι' αυτό και δεν είναι το μόνο που μπαίνει. Χτες στην απεργία δεν ήταν η λαϊκή εξουσία το διακύβευμα που κρινόταν.

    Τάκιτε, επειδή δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω τους αριστεροδέξιους ελιγμούς σου, για να κριτικάρεις το κκε, απ' όπου να 'ναι, κι επειδή τυχαίνει να διαβάζω τα σχόλιά σου σήμερα, αμέσως μετά από μια πορεία που δεν τη λες ακριβώς νερόβραστη, θα μου επιτρέψεις να τα προσπεράσω, χωρίς να τα θεωρώ άξια λόγου.

    Μάκη, όσοι ήταν εκεί το κατανοούν, και δεν το βρίσκουν βαρύγδουπο. Ως προς τον κωστόπουλο, αυτό που είναι για μένα ζήτημα είναι ποιοι τελικά συμφωνούσαν μαζί του και γιατί δεν μίλησαν τότε..

    Μεταλλωρύχε, σε άλλα ρεντ μπλογκ, φαντάζομαι θα τους έκοβαν. Η κε του μπλοκ ακολουθεί τη λογική: αφήστε όλες τις ψυχασθένειες να ανθίσουν. Ε, και αν παραγίνει, θα προσθέσουμε στον υπότιτλο και μια ψυχιατρική πτέρυγα αντιφρονούντων..

    Απίθανος διάλογος κολοκοτρώνη. Για κάτι τέτοια χρειάζονται οι κρυφές κάμερες και τα κασετοφωνάκια. Αχαΐα να υποθέσω, ή κάπου αλλού;

    Τελευταίε ανώνυμε, ο διαγραμμένος διαχειριστής του ιστολογίου, όπως λες, "αχτιφάρει" το μακρύ του και το κοντό του, ακριβώς γιατί δεν είναι πλέον οργανωμένο μέλος και δεν χρειάζεται να δίνει κάπου λόγο για όσα "περιθωριακά" γράφει. Αλλά μη με αφήνεις με την αγωνία και το υπονοούμενο. Ολοκλήρωσε σε παρακαλώ τον προβληματισμό σου, για να δούμε κι εμείς το φως αληθινό. Πες μου, γιατί έχω το ελεύθερο να αχτιφάρω; Τι κρύβεται από πίσω; Μη μ' αφήνεις στο σκοτάδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Σε ευχαριστώ που με επιβεβαίωσες... Ούτε μια λέξη για την ταμπακιέρα! Ξανά μανά συναισθηματικό μοιρολόι διανθισμένο με χυδαιότητες. Ωραία μπουρδελοτσαρκα δεν κάναμε χτες, χαφιεδακο? Όπως και στις 20/10... Καληνύχτα και καλή τυχη στο βούρκο σου. Ξέρεις, αυτόν που αναφέρει ο Λένιν στο "τι να κάνουμε"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Ο σφυροδρέπανος φυσικά και έχει δικαίωμα να μπλογκάρει όπως θέλει μη όντας κ. μέλος.
    Η ,κατά τα φαινόμενα, προσέγγιση του από το κόμμα και τους εμπλουτισμένους αποτελέι κίνηση ματ και αποτελέι από τις λίγες αλλαγές στα πλαίσια υλοποίησης της αξιοποίησης του ίντερνετ. Το αν είναι Κ.Μ. είναι φυσικά το τελευταίο που τους αποσχολεί.
    Μέσα σε λιγους μήνες ο anonymous anonymous έγινε απο βλακέντιους βλακέντιους, εκφραστής της επαναστατικής γραμμής κόντρα στους «χαφιέδες» απεμπλουτισμένους (ή απλά άλλξε νικ) και ο σφυροδρέπανος δεν μπορεί παρά να πήδηξε από τη χαρά του που μπήκε στο προσκήνιο και ξέχασε το 75% (για να είμαστε δίκαιοι) των προβληματισμών που είχε.
    Όλα αυτά μπορεί βέβαια να είναι, έστω εν μερει, απλά εικασίες, αφού δεν γνωρίζω κανένα από τους εμπλεκόμενους.
    471

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.