Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

Στο ίδιο έργο θεατές

 Πρόσφατα η κε του μπλοκ διάβασε μια παλιότερη έκδοση της σύγχρονης εποχής με τίτλο «πώς γίνεται κανείς πρόεδρος των ηπα», γραμμένη από τον λουδουγερμανό (ή ανατολικογερμανό επί το πιο δόκιμο, αλλά όχι και πιο σωστό, γιατί δεν είναι φύρομ η λδγ να χρειάζεται γεωγραφικό προσδιορισμό) κοινωνιολόγο χορστ πάττκε, που μπορεί να τη βρει κανείς στο ράφι με τις προσφορές του εκδοτικού και να την προμηθευτεί με αντίτιμο δύο ευρώ.

Η μελέτη είναι αρκετά αξιόλογη, περιέχει πολλά αποκαλυπτικά στοιχεία –που μπορεί να μας απασχολήσουν σε κάποια μελλοντική ανάρτηση- ενώ στο τέλος, μπορεί να βρει κανείς έναν χρονολογικό πίνακα με τα έργα και τις ημέρες των ιμπεριαλιστών κι έναν αναλυτικό κατάλογο με τις στρατιωτικές επεμβάσεις τους σε κάθε γωνιά του πλανήτη, τον οποίο κι αντιγράφω παρακάτω.

1945-56: Φιλιππίνες
1946-49: Ελλάδα
1946-49: Κίνα
1947: Παραγουάη
1948: Κοσταρίκα
1949-61: Βιρμανία
1950: Πόρτο Ρίκο
1950-53: Κορέα
1954: Γουατεμάλα
1954-74: Βιετνάμ
1955: Κοσταρίκα
1958: Λίβανος
1959-62: Λάος
1961: Κούβα
1962: Γουτατεμάλα
1964: Παναμάς
1964: Κολομβία
1964-70: Λάος
1965-66: Δομινικανή Δημοκρατία
1966: Ταϊλάνδη
1969: Αϊτή
1969-70: Καμπότζη
1970: Τρίνινταντ και Τομπάγκο
1971-73: Λάος
1973: Χιλή
1975: Αγκόλα
1978: Ζαΐρ
1979: Κοσταρίκα
1980: Ιράν
1982: Αίγυπτος
1982-83: Λίβανος
Κι αυτές είναι απλώς οι πιο σημαντικές από τις περιπτώσεις επέμβασης των ηνωμένων πολιτειών.

Η λίστα σταματά το 83’ –μια χρονιά πριν κυκλοφορήσει το βιβλίο και λίγα χρόνια πριν τη διάλυση του σοσιαλιστικού μπλοκ. Ίσως κάποιος αναγνώστης υποθέσει ότι μετά τη νίκη επί του αντίπαλου δέους και την εξαφάνιση του τελευταίου, οι επιθετικές πρωτοβουλίες των χωρών της δύσης δε θα είχαν λόγο ύπαρξης και θα σημείωναν ύφεση. Στην πραγματικότητα συνέβη ακριβώς το αντίθετο, καθώς ο συσχετισμός δύναμης ήταν συντριπτικά με το μέρος τους κι είχαν το ελεύθερο να αλωνίζουν και να επιβάλλουν παντού τους όρους τους.

Μόνο μετά το 90’ η λίστα περιλαμβάνει: δύο πολέμους στο ιράκ και τον περσικό κόλπο –εκ των οποίων ο πρώτος με τη συναίνεση του ξεφτίλα του γκορμπατσόφ- έναν στο αφγανιστάν, τον εμφύλιο για το διαμελισμό της γιουγκοσλαβίας και τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη σερβία, τη συνεχιζόμενη σφαγή στην παλαιστίνη, τις πολύχρωμες επαναστάσεις στην ανατολική ευρώπη και την αραβική άνοικη –με αποκορύφωμα την επέμβαση στη λιβύη. Κι αυτός ο κατάλογος δεν είναι καν εξαντλητικός.

Τώρα λοιπόν, βλέποντας τα τύμπανα του πολέμου να ετοιμάζονται να χτυπήσουν στη συρία, ξέρουμε πως το ‘χουμε ξαναδεί το έργο και μας το προβάλλουν σε επανάληψη. Μπορεί να αλλάζουν κάπως οι πρωταγωνιστές και τα σκηνικά, καθώς η διεθνής αστική τάξη γίνεται πιο έμπειρη κι επιχειρεί να προβάλει τις εξελίξεις ως επαναστατικές αλλαγές και καρπό της λαϊκής βούλησης, αλλά η βασική υπόθεση παραμένει η ίδια και το γενικό μοτίβο με την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και τα χημικά όπλα απ’ τη μια και τους φλογερούς υπερασπιστές της δημοκρατίας από την άλλη, μονότονα σταθερό κι αφόρητα κλισέ.

Όλα τα παραπάνω έχουν συγκεκριμένο όνομα κι αυτό είναι ο ιμπεριαλισμός (ανόητε), όσο και αν φαίνεται ξύλινο στους δημοσιολόγους, τους διανοητές και τα παπαγαλάκια της νέας τάξης. Αν και στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πιο κούφια και ξύλινη έννοια στο σύγχρονο δημόσιο λόγο από αυτή της (καθαρής και αταξικής) δημοκρατίας. Που δεινοπαθεί ποικιλότροπα στα επίσημα χείλη των πολιτικών γερακιών που προωθούν ανοιχτά τον πόλεμο, όσο και σε αυτών που καμώνονται τις αθώες περιστερές και τους υπερασπιστές της ειρήνης.

Η βασική ιδιαιτερότητα αυτού του πολέμου είναι ότι ξεσπά σε συνθήκες βαθιάς διεθνούς κρίσης, που φέρνουν τις εμπόλεμες συγκρούσεις, όπως το σύννεφο με τη βροχή, ενώ οι λαοί περιμένουν την ανάπτυξη και τις επενδύσεις των μονοπωλίων που θα βομβαρδίσουν τη συρία για τα συμφέροντά τους. Αλλά ο πόλεμος κι η ειρήνη τους μοιάζουν σα δυο σταγόνες νερό και ματοκυλούν εξίσου τους λαούς, τις ζωές και τα δικαιώματά τους. Η σφαγή στην αγορά εργασίας είναι μόνο η ειρηνική μορφή της σφαγής των λαών στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Ο πόλεμος είναι η συνέχιση της «ειρηνικής» πολιτικής τους με άλλα μέσα, όπως η ανάπτυξή τους είναι συνέχεια της κρίσης τους κι ο προθάλαμος της επόμενης.

Οι λύκοι στην αναμπουμπούλα χαίρονται. Και η ελληνική αστική τάξη ως λυκόπουλο προσπαθεί να πάρει το κομμάτι της λείας που της αναλογεί με τον πολιτικό της εκπρόσωπο να προχωρά με σπάνια ευθυκρισία στην κρίση πως θα ‘ταν εγκληματικό να απουσιάζει η ελλάδα από τις εξελίξεις, δείχνοντας έτσι πολύ γλαφυρά τι θεωρεί έγκλημα η τάξη του: όχι τους βομβαρδισμούς, τους μαζικούς θανάτους, ούτε φυσικά τα χημικά όπλα, αλλά μια πιθανή χαμένη ευκαιρία για μπίζνες. Κρίμα που λείπει μόνο ο γιωργάκης να πει με κυνισμό πως ο στόχος είναι να μείνει ζωντανό ένα τουλάχιστον μέλος από κάθε συριακή οικογένεια.

Από κοντά κι η νεόκοπη σοσιαλδημοκρατία στο κυνήγι του καλού ιμπεριαλιστή και οι δημοκράτες με τις θεσμικές ευαισθησίες, που θέλουν πρώτα να παρθεί απόφαση από τον οηε για να βαφτίσουν τις βόμβες κλάδο ελιάς και να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους.

Και οι κομμουνιστές; Αυτοί ως συνήθως θα τραβήξουν κουπί, σηκώνοντας όλο το βάρος του αγώνα ενάντια στον πόλεμο, σε πείσμα των περισπούδαστων αναλύσεων που ήθελαν το κκε να εγκαταλείπει την αντι-ιμπεριαλιστική πάλη και να υποστέλλει ή να υποβαθμίζει τη σημαία της εναντίωσης στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, παραπέμποντάς την στη δευτέρα παρουσία. Οι αφ' υψηλού εκτιμήσεις πως ο κόσμος δε συγκινείται από το αντι-ιμπεριαλιστικό μέτωπο κι από τέτοια ζητήματα, όταν έχουν πάρει φωτιά τα μπατζάκια του, και όχι απλά η γειτονιά του, ξεχνά πως και στις δυο περιπτώσεις είναι ίδιος ο εμπρηστής και ότι η απάντηση πρέπει να δοθεί από κοινού.

Για αυτό αν θέλουμε να μην είμαστε στο ίδιο έργο θεατές, η βασική προϋπόθεση είναι να μην περιοριστούμε στο ρόλο του παθητικού θεατή, αλλά να οργανώσουμε τον αγώνα για να ανατρέψουμε το σκηνικό.

Υστερόγραφο
Η τελευταία παράμετρος που πρέπει να συνυπολογίσουμε είναι η ύπαρξη δύο κκ στη συρία, που κατ’ ουσίαν συμμετέχουν ή στηρίζουν κριτικά τον κυβερνητικό συνασπισμό του άσαντ. Αντί επιλόγου λοιπόν, παραθέτω ένα απόσπασμα από το τελευταίο τεύχος της κομεπ (στα κοντά πρέπει να βγαίνει και το καινούριο) και από την εκδήλωση στο παμακ με την μπέλλου –στο δεύτερο κομμάτι με τη συζήτηση με το κοινό.

Ερώτηση: Στη συρία υπάρχουν δύο κομμουνιστικά κόμματα. Προβάλλουν αυτή την αναγκαιότητα, η εργατική τάξη να εμφανιστεί αυτόνομα στη διαμάχη αυτή, να βάλει το ζήτημα της ανατροπής της αστικής εξουσίας και της σύγκρουσης με όλους τους ιμπεριαλιστές ή να στοιχίζεται πίσω από την αστική τάξη; Και το κκε γιατί δεν τοποθετείται συγκεκριμένα;

Λέμε για τη συρία. Και με τα δύο κκ της συρίας έχουμε σχέσεις. Ποια είναι η ουσία: τα κκ εκεί στηρίζουν την αστική κυβέρνηση. Ναι έτσι είναι, όπως το είπες. Εμείς δεν το έχουμε καταγγείλει. Δεν είναι απλό ζήτημα και ούτε μπορεί να λυθεί εντός της αίθουσας. Αλλά μη νομίζετε ότι δεν έχουμε ανοίξει τέτοια ζητήματα απέναντι και σε αυτά τα κομμουνιστικά κόμματα και σε άλλα κκ. Και δε λέω ότι τα έχουμε ανοίξει κρυφά. Βγάζουμε έντυπα τις ομιλίες και τις δικές μας και άλλων σε συναντήσεις που γίνονται, είτε διεθνείς όπου συζητήσαμε ζητήματα τέτοια είτε και περιφερειακές. Δεν είναι απλό να φτάσουμε σε κάτι τέτοιο. Θα μου πεις γιατί δεν είναι απλό αφού το λέει έτσι ξεκάθαρα ο λένιν; γιατί διαμορφώθηκαν ορισμένα πράγματα σε συνθήκες που ήταν διαφορετικός ο διεθνής συσχετισμός των δυνάμεων. Ποιος ήταν ο διεθνής συσχετισμός; Υπήρχαν η εσσδ και άλλα σοσιαλιστικά κράτη που στήριζαν κυβερνήσεις οι οποίες προέκυψαν μετά από την κατάργηση της αποικιοκρατίας –δεν είχαν ενταχτεί σε συμμαχίες με καπιταλιστικά κράτη. Δηλ εθνότητες-λαότητες συγκροτημένες, οι οποίες βρίσκονταν προσαρτημένες από τα μεγάλα καπιταλιστικά κράτη, τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, και μεταξύ αυτών περιελάμβανε και την περσία, την κίνα, την ουκρανία, την πολωνία, κλπ, μετά την άρση της προσάρτησής τους δεν πάταγαν καθαρά στο καπιταλιστικό έδαφος, στηρίχθηκαν από το εγχώριο και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

Και τότε έλεγε ο λένιν ότι μπορεί να υπάρχει και να είναι δίκαιη μια εθνική εξέγερση και αναφερόταν σε αυτές τις λαότητες. Όταν μίλαγε για δίκαιους πολέμους, τρεις χαρακτήριζε ως τέτοιους: α) τον αμυντικό πόλεμο του σοσιαλιστικού κράτους, β) την προλεταριακή εργατική επαναστατική εξέγερση, γ) την εθνική εξέγερση, αλλά μίλαγε με καθαρότητα για συνένωση αυτών των δύο, της εθνικής εξέγερσης με την εργατική εξέγερση και μάλιστα έκανε και κριτική στους μενσεβίκους που διαχώριζαν αυτά τα δύο και μιλούσαν για τη θεωρία των σταδίων.

Αυτή την άποψη του λένιν για την εθνική εξέγερση η οποία στην πορεία θα συνενωθεί με την εργατική εξέγερση και μάλιστα στις συνθήκες που υπήρχαν σοσιαλιστικά κράτη, που υποστήριζαν την εθνική εξέγερση, ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, δηλ στις επεμβάσεις των καπιταλιστικών κρατών, των αμερικανών, των εγγλέζων κ.ά –αυτό κατά κάποιο τρόπο αυτονομήθηκε και διαμορφώθηκε ότι τα κκ μπορούν αρχικά να υποστηρίξουν τις εθνικές εξεγέρσεις.

Αυτό οδήγησε σε αυτό που περιέγραψες, κομμουνιστικά κόμματα να μη θέτουν καθαρά το ζήτημα του διαχωρισμού.

Στην ίδια ερώτηση η μπέλλου αναφέρεται κριτικά και στη στρατηγική του διεθνούς κομμουνιστκού κινήματος κατά το β' παγκόσμιο πόλεμο. Αλλά αυτό είναι το θέμα μιας άλλης ανάρτησης..

13 σχόλια:

  1. ναι, ναι ψηλά η σημαία.

    Δες αυτό τώρα:
    http://imageshack.us/photo/my-images/716/2fy7.jpg/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν ήθελες να μας προσθέσεις κάτι στη συζήτηση, υπήρχε σχετική ανάρτηση, όπου μπορούσες να το κάνεις. Αν πάλι θέλεις απλά να αφοδεύεις όπου βρεις, σου εγγυώμαι πως το επόμενο θα πάει κατευθείαν στο καλαθάκι με τα σκουπίδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπάρχει και ένα χρονικό των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων από το 44 μέχρι το 11 στη Λιβύη στο εξαιρετικό βιβλίο "ιμπεριαλισμός και εξάρτηση" του Βασίλη Λιόση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το σκιτσο απο που ειναι;
    Ο ιμπεριαλιστης Β ειναι η Ρωσσια;
    Δηλαδη η σταση του ΚΚΕ ειναι ιδια με αυτη στη Λιβυη και τον ιμπεριαλιστη Κανταφι οπου εν μεσω νεκρας βρηκε ευκαιρια η κυβερνηση και εστειλε 4 αεροπανα στους βομβαρδισμους;
    Ειναι θετικο που εχει αυτη τη σταση αλλα δεν ξερω αν ειναι τελικα τοσο αναγκαιες οι συναντησεις με το Ρωσο Πρεσβη κτλ.

    -Γιουπι-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σφυροδρέπανε συγγνώμη. Γιατί στην περίπτωση του διαφημιστή του Λιόση δεν ίσχυσε η πολιτική δημοσίευσης που απαιτεί ψευδώνυμο;

    ΜΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. τι κακοί που είναι σ/φε αυτοί οι αμερικάνοι.
    Σε αντίθεση με τους Γάλλους και άλλους ευρωπαίους καπιταλιστές που δεν έχουν πειράξει κανέναν οι άνθρωποι.
    Αλλα και ο Πούτιν οφείλω να ομοληγησω ότι κάτι του έχει μείνει από την παλιά ρωσία. Αλλωστε καταδικάζει τα ψηφισματα της ΕΕ για την ταυτιση κομμουνισμου και φασισμού.
    Αμ, οι σ/φοι οι κινέζοι. Γάτα δεν έχον πειράξει από την αρχή της οικονομική κρίσης. Τελικά ένας είναι ο ιμπεριαλισμός, ο αμερικάνικος και για αυτό οι κομμουνιστές οφείλουν αυτόν να πολεμάνε.
    Τέλος,
    το εξαιρετικο βιβλίο του Λιόση λέει τιποτα για την ιμπεριαλιστικη επεμβαση της Ελλάδας στην Μικρά Ασία και για τις σφαγες που διέπραξαν τα νιάτα της πατρίδος απέναντι σε άμαχο πληθυσμό αλά "Ασάντ"????

    Αυτα που ξετρυπωσες από την ΚΟΜΕΠ δεν κυριαρχουν στην καθημερινη μαζικη γραμμη του ΚΚΕ όσον αφορά την Ελλάδα. - Ψαξε τι λέμε για το Αιγαίο και για την υπεράσπιση των κυριαρχικων δικαωμάτων και θα καταλάβεις ότι στα κρίσιμα η γραμμη θολώνει.

    δημητράκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτο τον φοβερο αναλυτη τον ανατολικογερμανο, πως τον λένε Πατατε??
    Για τις χούντες που στηριζε ανά τον πλανητη η ΕΣΣΔ τι έχει να πει?
    Κάποιες από αυτές σφάζανε κομμουνιστές το ξέρεις?
    Αυτα έχει ο αντιιμπεριαλισμός να μου πεις.

    δημητράκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολλά νεύρα τα τρολλ...Τη Β.Κορέα ξεχάσατε!!! Μπλε κοκόρι!!! που είσαι να μας "φωτίσεις";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το σχόλιο για το βιβλίο του λιόση το ενέκρινε ο 'συνδιαχειριστής' -τρόπον τινά- του μπλοκ, θεωρώντας μάλλον πως δεν είχε κάτι επιλήψιμο αν και ανώνυμο. Αν το έβλεπα εγώ πρώτος δε θα το ενέκρινα, αλλά τώρα δεν κρίνω σκόπιμο να το σβήσω.

    Φον δημητράκη, παίρνεις εκτός συναγωνισμού το βραβείο τρολιάς για αυτή την εβδομάδα και την επόμενη. Λίγο μαο για τις χούντες που στήριζε η εσσδ, λίγο αναρχία, λίγο αντι-αντι-ιμπεριαλισμός, λίγο το παίζουμε κουκουέ και βάζουμε α' πληθυντικό (δες τι λέμε) και όλα μαζί στο μπλέντερ μαζί με τα μυαλά μας. Α ναι και ο πάττε στο βιβλίο του 'πώς γίνεται κανείς πρόεδρος των ηπα' δεν έπρεπε να λέει για τις επεμβάσεις των αμερικάνων και για αυτό είναι πατάτε -βγάλαμε και ολοκληρωμένο συμπέρασμα για όλο το βιβλίο.
    Όπιο σας φέρνουν από το αφγανιστάν ή είναι δική σας παραγωγής;

    Γιούπι το σκίτσο είναι από τον χτεσινό ριζοσπάστη. Τα αρχικά ΙΒ θα μπορούσαν να είναι και του σφου με το μουστάκι, αλλά βασικά είναι του ιάκωβου βάη, που είναι ο νέος σκιτσογράφος του ρίζου και του ευχόμαστε τα καλύτερα
    Ο ιμπεριαλιστής β μπορεί να είναι η ρωσία ή και οποιοσδήποτε άλλος. Για τη λιβύη μπορείς να πεις ότι δεν έγιναν όσα θα έπρεπε, αλλά εγώ και πορεία θυμάμαι να γίνεται και τις θέσεις του κόμματος να είναι οι ίδιες ακριβώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ρε παιδια σόρρυ για το άσχετο
    Στην ισκρα έχουν δημοισευσει ένα μακριναρι του Πετροπουλου για τον Πλουμπιδη με ημερομηνια 1/9 και έχουν ως πηγη εργατικο αγωνα.
    Στο εργατικο αγωνα δεν έχει μπει όμως ακόμα.
    Μηπως μπερδευτηκαν
    john

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Όχι, από εκεί είναι, αλλά είναι παλιότερο και μάλλον πήγε πιο πίσω

    http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/1080-2013-08-13-21-19-20

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Προς όλους!
    Το βασικό ζήτημα ,με αφορμή τις εξελίξεις στη Συρία είναι η οργάνωση κινήματος σε κάθε γωνιά της χώρας μας με βασικά αιτήματα την ΚΑΤΑΔΙΚΗ της σχεδιαζόμενης ιμπεριαλιστικής επίθεσης καθώς και την ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ με κανένα τρόπο της χώρας μας σ'αυτήν.Και εδώ καλό θα είναι αφενός η παρέμβαση μας στα διάφορα site, ΜΜΕ αλλά και στις συζητήσεις μας με τον κόσμο να απαντά πειστικά και ολοκληρωμένα στα "επιχειρήματα" της αστικής προπαγάνδας (π.χ υπεράσπιση αμάχων, "δημοκρατία", "ανθρώπινα δικαιώματα")και αφετέρου η δράση μας στους διάφορους φορείς που συμμετέχει ο καθένας μας να σκοπεύει στο να παρθούν πρωτοβουλίες από μέρους τους και κυρίως να πραγματοποιηθούν αγωνιστικές κινητοποιήσεις ΤΩΡΑ!Αποτελεί πρώτιστο καθήκον. Η εμπειρία από δράση μας ενάντια στην επέμβαση στην πρώην Γιουγκοσλαβία είναι ΠΟΛΥΤΙΜΗ!
    " Ο ΜΟΔΝΙΤΗΣ"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. το άρθρο του Μαρινου στο σημερινο Ρ τα λεει ολα

    http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=7592415

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.