Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Αντικομμουνισμός από βελούδο

Εάν κληθεί να αναλύσει κανείς τις σύγχρονες μορφές αντικομμουνισμού, μπορεί να διακρίνει δυο βασικές κατηγορίες εκδήλωσής του: τον ανοιχτό και το συγκαλυμμένο. Εκτός απ’ τον πατροπαράδοτο, αιμοσταγή αντικομμουνισμό, κατευθείαν από την εποχή του χωροφύλακα και της επταετίας, αν όχι από αυτήν των εκτελέσεων και του παρθενώνα της μακρονήσου, υπάρχει κι αυτός που εκδηλώνεται με το βαμβάκι, για να σκουπίσει τα αίματα της πρώτης κατηγορίας και να τη βγάλει καθαρή το σύστημα, χωρίς λερωμένα νύχια –κι ας κυλιέται ολόκληρο μες στο βούρκο.

Υπάρχει δηλ ο κακός μπάτσος, με την εμφυλιοπολεμική ρητορική και την χρυσή αυγή ως λαγό και προμετωπίδα του. Με τη μακαρθική υστερία (σε διεθνή κλίμακα) που ουδέποτε υποχώρησε και τη «δημοκρατική εε» που στηρίζει την απαγόρευση των κομμουνιστικών κομμάτων και των –ζωντανών ακόμα σε πολλές συνειδήσεις και μνήμες- συμβόλων τους, προωθώντας παράλληλα την εξίσωση του κομμουνισμού με το ναζισμό, για να αθωώσει ιστορικά τον τελευταίο.

Και υπάρχει ως συμπλήρωμά του ο «καλός μπάτσος» με τις «δημοκρατικές ευαισθησίες». Η άλλη όψη του νομίσματος, που δίνει άλλοθι σε όλα τα παραπάνω. Ο κοσμοπολίτικος ραγιαδισμός πλάι στον ‘εθνικό’ αντικομμουνισμό της φουστανέλας και των γερμανοτσολιάδων –για να θυμηθούμε και την χτεσινή επέτειο. Υπάρχει ο αντικομμουνισμός ορισμένων πρώην, που ξεπερνάνε σε λύσσα και τα παραληρήματα του άδωνη, αξιοποιώντας στον «αγώνα» τους κάθε θάνατο συντρόφου που δεν μπορεί να μιλήσει για να διαχωρίσει τη θέση του –τι και αν το είχε ήδη κάνει, εν ζωή, με τις πράξεις του και την κομματικότητά του. Και ο αντικομμουνισμός κάποιων που δηλώνουν γνήσιοι κομμουνιστές, για να καταλήξουν να δυσφημούν την έννοια και τα ιδανικά στα οποία αναφέρεται –με πιο κλασικό παράδειγμα τον ηγέτη της διάλυσης της σοβιετικής ένωσης, μιχαήλ γκορμπατσόφ.

Βλέποντας προχτές το βράδυ πολιτικές εκπομπές δημόσιου λόγου, δυσκολευόσουν αρκετά να βρεις ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στα δύο είδη και να ξεχωρίσεις ποιο από τα δύο είναι πιο επικίνδυνο.

Η ακροδεξιά κυβέρνηση που ξέθαψε το (φωτιά και) τσεκούρι του αβέρωφ από τον εμφύλιο, αφήνοντας πίσω την καραμανλική τακτική της μειλίχιας απαξίωσης του αντιπάλου διά του σεβασμού και του ηθικού πλεονεκτήματος –«σέβομαι τους αγώνες και τις απόψεις του κουκουέ... αλλά διαφωνώ κάθετα...» και πάμε παρακάτω στον επόμενο;
Που έχει ευρείς πολιτικούς ορίζοντες κι αν μη τι άλλο πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα, συγκεντρώνοντας στις τάξεις της στελέχη σαν τον περήφανο αντικομμουνιστή μπαλτάκο, μέχρι το φαήλο και τον άδωνη, που σιχαίνεται τους κομμουνιστές; (Παλιότερα ο μπουμπούκος είχε πει ότι σιχαίνεται και το μνημόνιο, που το ψήφισε βέβαια· δεν αποκλείεται, με το ίδιο σκεπτικό, να είναι κρυφοκομμουνιστής και να ψηφίζει τελικά το κόμμα)

Του Πάνου Ζάχαρη από το Ποντίκι
Που επιστρατεύει συστηματικά τη σοβιετολογία, κάθε φορά που τα βρίσκει σκούρα στην πολιτική αντιπαράθεση, πετώντας την μπάλα στην κερκίδα; Κι είναι ένα ζήτημα αν οι δικοί μας εκπρόσωποι, πρέπει να απαντάνε, παίζοντας όμως έτσι το παιχνίδι της, ή να το αφήνουν να πέσει κάτω –κι αυτό να εκληφθεί ως αδυναμία απάντησης.
Που ωστόσο είναι ευθέως και ανυπόκριτα χυδαία και δεν παύει να γίνεται γραφική, παρέχοντας άφθονο υλικό για τα βιντεάκια της ελληνοφρένειας; (Ο μιχελάκης προχτές πχ έθεσε αρκετά ψηλά τον πήχη της γραφικότητας, κάνοντας λόγο σε κάποια φάση για την εξέγερση της βαρσοβίας (;) και τα πέντε εκατομμύρια θύματα του στάλιν, προκειμένου να αυξηθεί η παραγωγή χάλυβα! Δεν είναι πλέον μόνο η πλειοδοσία κι η... άμιλλα που αναπτύσσεται στα πλαίσια της σταλινολογίας -έχω 5 μύρια από το μιχελάκη, ακούω άλλη προσφορά; 5 εκατομμύρια ένα... 5 εκατομμύρια δύο...- αλλά κι ο γραφικός ζήλος στη δημιουργία καινούριων ευφάνταστων μύθων, που προδίδουν αν μη τι άλλο την άγνοια και τη σύγχυση του λασποβόλου. Αλλά όσο πιο σίγουρος ακούγεται, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να φανεί πειστικός στο κοινό του).

Ή μήπως από την άλλη ο βελούδινος αντικομμουνισμός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Με το στάθη στον ενικό να δηλώνει κομμουνιστής αλλά να αδυνατεί να αρθρώσει πειστικό αντίλογο στον κεκράκτη άδωνη –ως κι ο χατζηνικολάου, έκανε αντιπαράθεση με καλύτερους όρους. Κι ο αριστερός κατρούγκαλος, που σπάει πονηρά δια της πλαγίας οδού το εμπάργκο του σύριζα στην ανατροπή του πρετεντέρη, κι έκρινε σκόπιμο να πάρει εργολαβία την υπεράσπιση της τσογλάνικης αντίδρασης του τσίπρα στο γνωστό περιστατικό με τον κασιδιάρη, τη δούρου και την κανέλλη.

Αφού δείτε εδώ το βίντεο με το επίμαχο απόσπασμα, μπορείτε να διαβάσετε εδώ και μια πολύ καλή προσέγγιση του plagal στο ζήτημα.
Το χειρότερο πάντως κατά τη γνώμη μου, είναι ότι ο κατρούγκαλος προσπαθεί να στοχοποιήσει την κανέλλη φέρνοντάς την σε αντιπαράθεση με το αριστερό ήθος, το ήθος του κκε και τους μπολσεβίκους, για να του απαντήσει πολύ εύστοχα η λιάνα πως δεν έχει φτάσει στο σημείο να είναι μπολσεβίκα. Μιας και αναφέρθηκε πάντως, καλό θα ήταν για τον κατρούγκαλο να ξαναφρεσκάρει τις γνώσεις του για το γραπτό έργο του λένιν και να θυμηθεί τι όρους χρησιμοποιούσε ο βλαδίμηρος για το λακέ της αστικής τάξης κάουτσκι και για άλλους πολιτικούς προγόνους του σύριζα.
Στη συνέχεια βέβαια απαντά και ο ίδιος πολύ σωστά στο μιχελάκη πως δεν υπάρχει μία μόνη ηθική και πως το ήθος της αριστεράς στην χώρα αυτή διαφέρει ποιοτικά. Μόνο που στην προκείμενη, η δική του στάση παραπέμπει απλώς σε αστική υποκρισία –που σοκάρεται με τους όρους αλλά όχι με την ουσία- και τίποτα παραπάνω.

Αν υπάρχει κάτι που να απάδει στο ήθος της αριστεράς, αυτό είναι το τσογλάνικο, επιμελώς ανέμελο ύφος και γελάκι του κουλ αλέξη. Η λογική ότι ο κασιδιάρης είναι ψυχοπαθής –σε ευθεία αντιστοίχιση με την αστική ιστορική θεώρηση που αντιμετωπίζει τον χίτλερ ως παράφρονα. Το σύρσιμο –έρπειν- με κάθε θεμιτό κι αθέμιτο μέσο προς την εξουσία και την κυβερνητική προοπτική, που θαμπώνει το κριτήριο αξιόλογων ίσως ατόμων, σαν το στάθη και τον κατρούγκαλο, και τους καθιστά απολογητές του κρετινισμού με αριστερό πρόσημο. Άτομα που δεν είδαν, δεν άκουσαν, αγνοούν τα αυτονόητα, προσπαθούν να τα κρύψουν, να θολώσουν τα νερά.

Αντικομμουνισμός με το βαμβάκι είναι και να διαστρεβλώνεις τις θέσεις των κομμουνιστών που τα παραπέμπουν όλα τάχα στη δευτέρα παρουσία. Λες κι εσύ παραδέχεσαι έστω την πρώτη παρουσία, για να μιλήσεις για δεύτερη. Κι είναι ζήτημα αν τελικά εσύ είσαι που περιμένεις τη δευτέρα παρουσία να έρθει με τον κυβερνητικό κρίνο, χωρίς επανάσταση κι άλλα τέτοια δυσάρεστα αιματηρά επεισόδια

Θα με ρωτήσεις ίσως σφε αναγνώστη: κάθε κριτική-πολεμική απέναντι στο κόμμα και τη σοβιετική ένωση συνιστά αντικομμουνισμό; Όχι βέβαια. Έλα όμως που τις περισσότερες φορές ταυτίζονται –όχι στη δική μας λογική, αλλά- αντικειμενικά ή και υποκειμενικά στις προθέσεις του επιτιθέμενου. Γιατί κάθε πολιτικός απόγονος των δωσίλογων που σέβεται τον εαυτό του, καθίσταται αυτομάτως κι αντικομμουνιστής, για να βρει (έτσι νομίζει) ιδεολογική νομιμοποίηση για τις πράξεις του. Ενώ η «αριστερόστροφη» λογική «τέρμα η ασυλία στο κκε» είχε ως πρώτο εμπνευστή κι εκτελεστή της τον ανδρέα παπανδρέου στα χρόνια της αλλαγής αλλά κι αργότερα, από κάθε είδους πασόκ που προέκυψε από τις ανατροπές. Και πάντα συνόδευε ή συγκάλυπτε μια επίθεση, όχι στενά στο κουκουέ, αλλά ευρύτερα, στις κατακτήσεις των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων.

Πώς λοιπόν να μην κυριαρχεί σήμερα, σε μια περίοδο γενικευμένης υποχώρησης του κινήματος, ο αντικομμουνισμός; Και πώς να μη θυμηθείς τα σοφά λόγια του κάππου για τον αντισταλινισμό, που δεν είναι παρά μια μορφή ντροπαλού αντικομμουνισμού; Πώς να μη σκεφτείς ότι σήμερα είναι, όσο ποτέ άλλοτε, απαραίτητη μια καταδίκη του αντικομμουνισμού, από όπου κι αν προέρχεται –για να δανειστούμε ένα αγαπημένο κλισέ του δημόσιου αστικού λόγου;


Είναι όμως και κάτι ακόμα. Αν ο κομμουνισμός έχει πεθάνει και ξοφλήσει ιστορικά, ή αν οι κομμουνιστές ήταν ζωντανοί-νεκροί, απολιθώματα που έχουν ξεχάσει να πεθάνουν, όπως είχε πει πρόσφατα ένα άλλο καμάρι του βελούδινου αντικομμουνισού, ποιος ο λόγος τότε να ξιφουλκούν ενάντια σε ένα φάντασμα, που εξακολουθεί να πλανάται πάνω από τη γηραιά ήπειρο και το γερασμένο αστικό κόσμο, στοιχειώνοντας δικαιολογημένα τον ύπνο του;

12 σχόλια:

  1. Υπάρχει βίντεο με το απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ? Η έστω το έχεις δει εσύ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχει ανέβει το σημείο με το επίμαχο απόσπασμα -μπορείς να το δεις εδώ.

    https://www.youtube.com/watch?v=M7MrbqiSWAc

    Ακολουθώντας τους συνδέσμους από το κείμενο του plagal, θα βρεις επίσης πολλά κι ενδιαφέροντα.
    http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/47175

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. http://902.gr/eidisi/politiki/40235/kke-anakoinosi-gia-ti-pseydi-anartisi-kai-anaparagogi-sto-diadiktyo

    Κατά λάθος θα πει κανείς, αλλά περίεργες μέρες για λάθη

    mariori

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για το βελούδινο αντικομμουνισμό της αξιωματικής αντιπολίτευσης μεταφέρω σχόλιό μου απ' το LR:
    Προσωπικά πιστεύω ότι, επειδή η Κανέλλη κάνει εξαιρετική χρήση του προφορικού λόγου χωρίς τις συνηθισμένες πολιτικάντικες κοινοτοπίες, χρειάζεται να δένει που και που τη γλώσσα της γιατί παρεξηγείται εύκολα, κάτι που τα στελέχη του Κόμματος τηρούν απαρέγκλιτα, αν εξαιρέσει κανείς το αλήστου μνήμης "όταν γαμάς τη συζήτηση" του Χαλβατζή.
    (και πως ν' αντέξει να μην το ξεστομίσει, ακούγοντας μαλακίες)

    Από κει και πέρα θεωρώ ότι, η (τότε) επίθεση εναντίον της ήταν καθαρά πολιτικο-σεξιστική και τα παρεπόμενα σχόλια στο ίντερνετ επίσης, μη δυνάμενος προσωπικά να κατηγοριοποιήσω τα τελευταία στα δύο συνθετικά. Το μόνο που μου' ρθε αυτόματα στο νου διαβάζοντας τα σχόλια ήταν το ότι, η ΧΑ θα ανέβει εκλογικά.

    Η αντίδραση του Τσίπρα στη σκηνή του ντοκιμαντέρ, αν δεν ήταν σε πραγματικό χρόνο, θα΄πρεπε να ήταν τουλάχιστον πιο κομψή και όχι αντίδραση δεκαπεντάχρονου κάγκουρα, που δεν έχει ακόμα διαπλάσει χαρακτήρα..
    (για να το πω κομψά κι εγώ)

    Άλλωστε η Κανέλλη αφ' ενός -και προς τιμή της- υπερασπίστηκε τη Δούρου περισσότερο ως γυναίκα και λιγότερο ως "συγγενές" πολιτικό πρόσωπο και αφ' ετέρου έφαγε και την "πλάκα" του άλλου βλάκα στον Σκάι λίγες ώρες πιο μετά. Για ελάτε στη θέση της κυρία Μπρέγιαννη! Τη Δούρου τη ρώτησε κανένας, τι άποψη έχει σαν γυναίκα για τη στάση της Κανέλλη;

    Τελικά σε βαράνε με πολιτικές πράξεις, ή έμπρακτους τραμπουκισμούς και έχουν μετά την απαίτηση να είσαι κομιλφό και να τους ραίνεις με συγκατάβαση, αγάπες και λουλούδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το τεχνικό λάθος του ΔΟΛ που… άνοιξε θέμα ηγεσίας στο ΚΚΕ!
    Πριν ένα χρόνο και πριν το 19ο Συνέδριο δεν υπήρχε η ΔουΤού, υπήρχε η ΕΡΤ ... καθάρματα, που ούτε μια προβοκάτσια της προκοπής δεν κατέχετε να στήσετε ... ζώα!
    Αυτό που παραπέμπει ο γούγλης το κατέβασαν, η "Εφημερίς της Κυβερνήσεως το έχει "κλειδωμένο" (μη χέσω)
    «Αλλαγή ηγεσίας» στο ΚΚΕ ζητεί η Λιάνα Κανέλλη - Πολιτική - Επικαιρότητα - Τα Νέα Οnline
    και η μαλακία από κάτω πάει σύννεφο και οσα μπλόγκ το αναδημοσίευσαν το κατέβασαν.
    Δημοσιογραφία GTP!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "αντικομμουνιστής δεν είναι αυτός που διαφωνεί με τους κομμουνιστές και αντιτίθεται στις θέσεις, την ιδεολογία και τη δράση του ΚΚΕ με τις δικές του πολιτικές θέσεις, αλλά αυτός ο οποίος θεωρεί ότι είναι σωστό και επιβάλλεται, εναντίον του ΚΚΕ, να χρησιμοποιείται απροκάλυπτα η συκοφαντία και ή ωμή βία." (Από το portal του 902 στις 21/0/04 για τον Μπαλτάκο). Ξεκάθαρο; ΞΕΚΑΘΑΡΟ, Σωστό; ΣΩΣΤΟ. Το καταλαβαίνεις; Οχι. Το επαναλαμβάνω τότε. Το 2003 αν δεν με απατά η μνήμη μου, στο ευρωκοινοβούλιο ψηφίστηκε και καθιερώθηκε η 23η Αυγούστου ως ημέρα μνήμης κατά των ολοκληρωτισμών. Η ΕΕ εξισώνει επίσημα τον κομμουνισμό με τον ναζισμό παίρνοντας τα μέτρα της. Στην ψηφοφορία τότε δεν υπήρξε από κανένα ελληνικό κόμμα υπερψήφιση. Λευκό ή παρόν ή δεν παρέστησαν στην ψηφοφορία για πρακτικούς λόγους όπως ειπώθηκε επίσημα για τον ΣΥΝ και το ΛΑΟΣ (αύριο θα έχουμε ακριβώς το αποτέλεσμα).
    Από τα τότε κόμματα της ευρωφραγκιάς κανένα δεν ήθελε να εκτεθεί ανεπανόρθωτα ψηφίζοντας υπερ. Αλλά και κανένα δεν ήθελε εκ του αποτελέσματος να υπερασπιστεί το αντίθετο. Δεν περίμενα ή περιμένω από αυτούς να σταθούν απέναντι σ΄ αυτήν την ανιστόριτη εξίσωση. Περιμένω όμως από τους συναγωνιστές που βρέθηκαν ή πέρασαν από το Κομμουνιστικό κίνημα να κατανοήσουν τί μέρος του λόγου ήταν ο ΣΥΝ και είναι ο Συριζα.
    Η Κανέλλη ορθά χρησιμοποιεί το λόγο και τέτοιες εκφράσεις. Το extreme του χαρακτηρισμού της προς τον ελέω Αλαβάνου αρχηγό του Συριζα δεν αναιρεί το δίκιο της.
    Δέστε την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ για το ΒΗΜΑ και το in.gr
    Η αποκάλυψη είναι δυνατό όπλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο αντικομμουνισμός του ΣΥΡΙΖΑ μόνο από βελούδο δεν είναι:
    "...Μέχρι το '90 στόχος ήταν η ανανέωση του κομμουνισμού, μετά από τότε η εξάλειψη του..."

    Εφημερίδα "Αυγή" στο άρθρο για τον θάνατο του Καρίγιο.

    Έχω βέβαια και αρχείο με πολύ πιο ωμό αντικομμουνισμό από τον κ.Τσίπρα, π.χ.:
    "Επίδοξοι δικτάτοτες οι ΚΚέδες",
    ή "το ΚΚΕ όποιον έχει ένα μαγαζάκι τον θεωρεί μεγάλο κεφάλαιο (και κατά συνέπεια θα σας πάρουν τα μαγαζιά κ τα σπίτια οι κομμουνιστές)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Υ.Γ.
    Το τι λέει το ντοκυμαντέρ για τον ΗΓΕΤΗ είναι ήδη γνωστό σε ανύποπτο χρόνο και από "μάρτυρες υπεράνω υποψίας":

    "...παρακολουθώντας το «Νήμα» βρέθηκα προ εκπλήξεως: οι δημιουργοί στην προσπάθειά τους να αποτυπώσουν εντελώς «παρατηρητικά» ένα χρόνο από την πολιτική καθημερινότητα του Αλέξη Τσίπρα (από την προετοιμασία για τις εκλογές του 2012 έως το κλείσιμο της ΕΡΤ το καλοκαίρι του 2013), κατάφεραν κάτι που κατά πάσα πιθανότητα δεν ήταν στις προθέσεις τους. Αυτό που πραγματικά είδαμε στο «Νήμα» ήταν τον Αλέξη να μιλά στην κάμερα για το πόσο αφόρητα δύσκολο είναι να είσαι διάσημος (!), τους συντρόφους να του ανοίγουν τις πόρτες από τα αυτοκίνητα, τα στελέχη του κόμματος ανενημέρωτα και αμήχανα μπροστά σε θεμελιώδη ερωτήματα για το μέλλον της χώρας, τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να γελά ως πρώτη αντίδραση στα χαστούκια του Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλλη (σχολιάζοντας «αυτή σηκώθηκε πρώτη, ε;») και τη Κουμουνδούρου να πανηγυρίζει για τη χασούρα το βράδυ των εκλογών, αφού «η καυτή πατάτα δεν ήρθε στα χέρια μας» (sic). Εν ολίγοις, είδαμε κόμμα και αρχηγό να εκτίθενται ανεπανόρθωτα..." http://cinefreaks.gr/movie/sto-nima-hope-on-the-line/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ο αντικομμουνισμός είναι εδώ και πολλά χρόνια επιστημη με έδρες σε αρκετα κυρίως αγγλοσαξωνικά αλλά και γαλλικά πανεπιστημια (τμήματα ρώσικης ιστορίας, εξειδικευμενα περιοδικά του χώρου – revue des etudes russe, Slavic review κλπ) Εννοείται ότι το μεγαλυτερο ποσοστο των δημοσιευσεων αφορά την ΕΣΣΔ και ειδικοτερα τα χρόνια που γγ ήταν ο Ι.Β. Στάλιν.
    Οι αστοι γνωρίζουν ποιος είναι ο εχθρός τους ποιος μπορεσε και γκρέμισε την εξουσία τους έστω και για μόνο 70 χρόνια. Είναι έτοιμοι και διαχέουν τον αντικομμουνσιμό τους μέσω της εκπαίδευσης σε όλα τα στρώμματα και στην Ελλάδα. Η συντριπτική πλειοψηφια των δάσκαλων και καθηγητων στα δημοτικά και στα γυμνάσια της χώρας μας μονοτονα επαναλαμβανουν την αστικη προπαγανδα στους μαθητές τους η ΕΣΣΔ μια δικτατορία, ο Στάλιν ενας αιμοσταγής παρανοικός, το σιδηρουν παραπετασμα από τη μια ο ελευθερος κόσμος από την άλλη κλπ κλπ. Εκει ομονουν δακιτες πασοκοι συριζεοι και ανταρσιοι. Το περιεχόμενο των βιβλίων βρίσκεται ακόμη πίσω από αυτά που ξεστομιζουν όλοι αυτοι (και σε άσχετα μαθηματα π.χ γεωγραφίας κλπ).

    Ο αντικομμουνισμός είναι οργανικό συστατικο της ιδεολογιας της αστικης ταξης αλλά και χρήσιμο εργαλείο για τα μικροαστικά κόμματα που θέλουν να συρουν την εργατικη τάξη να ματωσει για τα δικά του συμφέροντα. Συνεπως ο Συριζα η ανταρσυα το επαμ ο εα κλπ χρησιμοποιούν τον αντικομμουνισμό στην πολεμική τους εναντια στο ΚΚΕ με τον ιδιο ακριβως τροπο που τον χρησιμοποιει η αστικη ταξη Για ιστορικους λόγους είναι υποχρεωμένοι να μην μιλήσουν για τους σφαγεις του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (αν και κυριως τα τροτσκιστικα παρακλαδια τους μιλαν για τους ‘δολοφονους’ της ΟΠΛΑ κλπ) αν και ακόμη κι αυτή η διαφοροποιηση απαλύνεται από αναφορές στη δηθεν προδοσια του ΚΚΕ ή του Σταλιν και κατά τη γνωμη μου θα διαρκεσει μια ακομη γεννια (15 χρονια) και μετα σαν το Φαρακο θα βριζουν και τους δικους τους πεθαμενους

    Δεν ξεχναω ότι το 1983 ο απεπεμφθεις αρχιστρατηγος του ΔΣΕ Μ. Βαφειαδης εγινε δεκτος με παρατεταμενα χειροκροτηματα στο συνεδριο του ΠΑΣΟΚ το οποιο υπηρετησε σαν βουλευτης

    υγ εντυπωσιακη ειναι η αλλαγη της προσφωνησης συντροφος σε μαναρι από τον αλτσιπρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το 3ο μερος της σειρας ''Αληθειες και Ψεματα για τον Σοσιαλισμο'' της Συγχρονης Εποχης,που ασχολειται με τα ψευδη πανω στην ιστορια του υπαρκτου,ειναι μια πολυ καλη προσπαθεια πανω στην ανατροπη των αντικομμουνιστικων επιχειρηματων.

    Ελπιζω να ακολουθησουν και αλλα μερη αυτης της σειρας,εναντιον αλλων αιχμων της αντικομμουνιστικης ιστοριογραφιας.

    Παπουτσωμενος Γατος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αντικομμουνισμός, αναφορές στην Κανέλλη, οπότε συνειρμικά νομίζω ότι θα έπρεπε να μπει αυτή η φωτό ..

    αντικομμουνιστης, Κανέλλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εντάξει, πετυχημένο από μια άποψη, δε λέω. Αλλά η λιάνα δε δήλωσε ποτέ μπολσεβίκα, ούτε έκρυψε την πολιτική και κοινωνική καταγωγή της. Θα 'ταν λίγο άδικο δηλ να μπει αυτή η φωτό, για να δηλώσει τι άραγε ως προς την ουσία του θέματος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.