Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Το μεταβατικό πρόγραμμα και ο Τρότσκι

Σήμερα η κε του μπλοκ παίρνει το ρεπό της και αντιγράφει από το τρέχον τεύχος της κομεπ και το άρθρο του χρήστου μπαλωμένου για τον κυβερνητισμό στον εργατικό αγώνα και τη νέα σπορά, το υποκεφάλαιο με τον τίτλο της ανάρτησης. Είναι κάπως μεγάλο σε έκταση, αλλά αξίζει, πιστεύω, να το διαβάσετε μέχρι τέλους, καθώς δίνει απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα, που συναντάμε συχνά μπροστά μας.
Καλή ανάγνωση και κάθε καλόπιστη παρατήρηση στα σχόλια, ευπρόσδεκτη.


Το παραπάνω «σχήμα» του μεταβατικού προγράμματος αποτελεί τροποποιημένη αναβίωση του ιστορικού διαχωρισμού του προγράμματος της Σοσιαλδημοκρατίας πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο σ’ ένα μίνιμουν πρόγραμμα, το οποίο περιοριζόταν σε μεταρρυθμίσεις εντός του καπιταλισμού, και σε ένα μάξιμουμ πρόγραμμα, το οποίο περιελάμβανε τα μέτρα που θα υλοποιούνταν στο σοσιαλισμό. Η υλοποίηση του μίνιμουμ προγράμματος προβαλλόταν ως απαραίτητη προϋπόθεση «για να ανοίξει ο δρόμος» για την υλοποίηση του μάξιμουμ προγράμματος, δηλαδή για το σοσιαλισμό.

Ο «ΕΑ» και η «ΝΣ» κινούνται στην παραπάνω λογική. Γράφει, για παράδειγμα, η «ΝΣ»: «Στην πορεία ανάπτυξης της πάλη του επαναστατικού κινήματος για το πέρασμα στο σοσιαλισμό, το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει ανάγκη από την ύπαρξη ενός μίνιμουμ Προγράμματος, που θα οδηγεί στην εκδίωξη της αστικής τάξης από την εξουσία, αλλά, ταυτόχρονα, και στο άνοιγμα του δρόμου για το πέρασμα στο σοσιαλισμό, αλλά και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού […] Σ’ αυτό το γενικό Πρόγραμμα θα είναι ενταγμένο το μίνιμουμ Πρόγραμμα, ως προοίμιο του γενικού».

Και οι δύο ιστοσελίδες επικαλούνται κάποιες επεξεργασίες του Λένιν για να στηρίξουν το μίνιμουμ και μάξιμουμ πρόγραμμα. Γράφει ο «ΕΑ»: «Ο Λένιν υποστήριζε πάγια ότι στο δρόμο προς την επαναστατική κατάκτηση της εξουσίας υπάρχει ανάγκη διατύπωσης μιας δέσμης μεταβατικών μέτρων, ενός προγράμματος μίνιμουμ, που θα είναι βέβαια διαλεκτικά δεμένο με το στρατηγικό στόχο της επανάστασης. Πρόκειται για μία γέφυρα που βοηθά να περάσει κανείς στην αντίπερα όχθη του ποταμού».

Η «ΝΣ» σημειώνει με τη σειρά της: «Στο άρθρο του ο Β. Ι. Λένιν «Για την αναθεώρηση του Προγράμματος του Κόμματος» υπερασπίζεται την ανάγκη ύπαρξης του μίνιμουμ προγράμματος, όταν το άρθρο αυτό γράφεται στις 6 του Οχτώβρη 1917 για το Συνέδριο του Κόμματος που έχει προγραμματιστεί να γίνει στις 17 Οχτώβρη του 1917 […] Σ’ αυτό το πρόγραμμα που υπερασπίζεται ο Β. Ι. Λένιν υπάρχουν και όλα εκείνα τα μεταβατικά μέτρα, τα οποία επιτρέπουν το όσο το δυνατόν πιο ανώδυνο πέρασμα στο σοσιαλισμό, γεγονός που φαίνεται καθαρά από τη συμπλήρωση που κάνει ο ίδιος στο προηγούμενο Πρόγραμμα του 1903».

Οι παραπάνω επικλήσεις του Λένιν για την αιτιολόγηση των σημερινών «μεταβατικών» στρατηγικών επεξεργασιών δεν αποτελούν κοινό στοιχείο μόνο του «ΕΑ» και της «ΝΣ», αλλά και όλων των οπορτουνιστικών μορφωμάτων (κόμματα, ομάδες, τάσεις, ιστοσελίδες) που επικαλούνται το μεταβατικό πρόγραμμα –από τον Τόλιο του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την πιο μικρή οπορτουνιστική ομάδα. Τα κείμενα που επικαλούνται γράφτηκαν το διάστημα από τον Απρίλη μέχρι το Σεπτέμβρη του 1917. Πιο συγκεκριμένα επικαλούνται κυρίως το άρθρο «Η καταστροφή που μας απειλεί και πώς πρέπει να την αντιμετωπίσουμε» (γραμμένο στις 10-14 Σεπτέμβρη 1917), το κείμενο με τίτλο «Σχετικά με την αναθεώρηση του Προγράμματος του Κόμματος» (6-8 Οκτώβρη 1917), καθώς και λίγα ακόμα κείμενα της περιόδου Απρίλη-Οκτώβρη 1917 τα οποία σχετίζονται με τη συμβολή του Λένιν στη συζήτηση για την αναθεώρηση του Προγράμματος του Κόμματος των Μπολσεβίκων.

Οι τροτσκιστικοί πολιτικοί σχηματισμοί αιτιολογούν και αυτοί τα πολύχρωμα Μεταβατικά τους Προγράμματα επικαλούμενοι τα ίδια κείμενα του Λένιν και προσθέτοντας στις πηγές της συγκεκριμένης επεξεργασίας και την απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου της λεγόμενης «Τέταρτης Διεθνούς» του Τρότσκι το 1938.

Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου άρθρου δεν είναι φυσικά δυνατό να παρουσιαστεί ολόκληρη η αντιπαράθεση της εποχής. Η ολοκληρωμένη προσέγγιση της εξέλιξης της στρατηγικής επεξεργασίας του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος είναι ξεχωριστό αντικείμενο μελέτης και απαιτεί συλλογική επεξεργασία.

Αυτό που μπορεί ωστόσο να γίνει είναι να παρουσιαστούν κάποια βασικά στοιχεία που αφορούν τη σχέση των στρατηγικών επεξεργασιών της περιόδου την οποία επικαλούνται οι δύο ιστοσελίδες και των σημερινών «μεταβατικών» τους επεξεργασιών.

Ας δούμε όμως κάποιες ενδεικτικές αναφορές του Λένιν από τα παραπάνω άρθρα. Το Σεπτέμβρη του 1917, σε συνθήκες ερήμωσης και διεύρυνσης της εξαθλίωσης ως συνέπεια του ιμπεριαλιστικού πολέμου, αλλά και ένοπλης παρέμβασης των εργατών και των στρατιωτών στις εξελίξεις μέσω των Σοβιέτ, ο Λένιν εκτιμά ότι: «… το βασικό και κύριο μέτρο πάλης, το μέτρο αποτροπής της καταστροφής και της πείνας […] είναι: ο έλεγχος, η επίβλεψη, η καταγραφή, η ρύθμιση από το κράτος, ο καθορισμός μιας σωστής κατανομής των εργατικών δυνάμεων στην παραγωγή και τη διανομή των προϊόντων, η φειδώ στις λαϊκές δυνάμεις, η αποφυγή κάθε σπατάλης δυνάμεων, η οικονομία αυτών των δυνάμεων».

Έτσι προτείνει μια σειρά μέτρων προς αυτή την κατεύθυνση, όπως εθνικοποίηση και συνένωση των τραπεζών, εθνικοποίηση των μεγαλύτερων μονοπωλιακών ενώσεων, κατάργηση του εμπορικού απορρήτου, υποχρεωτική οργάνωση σε ενώσεις των βιομηχάνων, των εμπόρων και των επιχειρηματικών γενικά, αναγκαστική συνένωση του πληθυσμού σε καταναλωτικούς συνεταιρισμούς.

Όσον αφορά τη σχέση μεταξύ του μεταβατικού προγράμματος και του μίνιμουμ και μάξιμουμ προγράμματος, υπάρχουν και διατυπώσεις όπως οι εξής: «Μ’ αυτήν την έννοια δώσαμε το πρόγραμμα των μεταβατικών μέτρων προς το σοσιαλισμό […] Πρέπει να πραγματοποιήσουμε πρώτα τα μεταβατικά μέτρα προς το σοσιαλισμό, να οδηγήσουμε την επανάστασή μας ως τη νίκη της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης και ύστερα πια, «γυρίζοντας από τον πόλεμο», μπορούμε και πρέπει να πετάξουμε το πρόγραμμα-μίνιμουμ σαν αχρείαστο πια».

Πριν παρουσιάσουμε το περιβάλλον στο οποίο γράφτηκαν οι παραπάνω διατυπώσεις, πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν βασικές θέσεις του Λένιν, τις οποίες «ξεχνάνε» οι συγκεκριμένες οπορτουνιστικές ομάδες και όλα τα άλλα μορφώματα που υιοθετούν το σχήμα που συνεπάγεται το μεταβατικό πρόγραμμα. Καταρχάς υπάρχουν οι θέσεις του Λένιν στο καθαυτό έργο του για την ανάγκη επαναστατικού τσακίσματος του αστικού κράτους, στο «Κράτος και Επανάσταση», οι οποίες σαφώς περνάνε σε δεύτερη μοίρα στην αρθρογραφία των ομάδων αυτών. Υπάρχουν όμως και πιο συγκεκριμένες διατυπώσεις για τα παραπάνω. Για παράδειγμα, μέσω των Θέσεων του 2ου Συνεδρίου της ΚΔ (καλοκαίρι 1920), που έλαβε χώρα σε συνθήκες στερέωσης της αστικής εξουσίας σε μια σειρά χώρες μετά από το πρώτο μεγάλο επαναστατικό κύμα της περιόδου 1918-1919, ο Λένιν (ο οποίος τις έγραψε) προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει τα προβλήματα που δημιούργησε στα επαναστατικά κόμματα η εφαρμογή των μίνιμουμ και μάξιμουμ προγραμμάτων. Πιο συγκεκριμένα εκεί αναφέρεται: «Χάρη στην αδιάκοπη αύξηση των παραγωγικών δυνάμεων και στην επέκταση του επιπέδου της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, ο καπιταλισμός στερεώθηκε πάρα πολύ· το ίδιο έγινε και για τα κοινοβουλευτικά κράτη. Απ’ αυτό προέρχονται η προσαρμογή της κοινοβουλευτικής τακτική των σοσιαλιστικών κομμάτων προς τη νομοθετική δράση των αστικών Κοινοβουλίων, η διαρκώς αυξανόμενη σημασία του αγώνα για την εισαγωγή μεταρρυθμίσεων μέσα στο περιθώριο του καπιταλισμού, η επικράτηση του λεγόμενου «μίνιμουμ» προγράμματος των σοσιαλιστικών κομμάτων και η χρησιμοποίηση ενός «μάξιμουμ» προγράμματος που απέβλεπε σε έναν απομακρυσμένο «τελικό σκοπό». Πάνω σε αυτή τη βάση αναπτύχθηκαν έπειτα τα συμπτώματα του κοινοβουλευτικού ανταγωνισμού, τη διαφθοράς, της φανερής ή κρυφής προδοσίας των πιο στοιχειωδών συμφερόντων της εργατικής τάξης».

Επίσης, όσον αφορά τον εργατικό έλεγχο, ο Λένιν σημειώνει τον Οκτώβρη του 1917, λίγες μέρες πριν την επανάσταση: «Όταν εμείς λέμε «εργατικός έλεγχος», βάζοντας αυτό το σύνθημα πάντα δίπλα στη δικτατορία του προλεταριάτου, πάντα ύστερα από αυτήν, τότε μ’ αυτό διευκρινίζουμε για τι λογής κράτος γίνεται λόγος. Το κράτος είναι το όργανο κυριαρχίας μιας τάξης».

Τι ισχύει άραγε; Ποια είναι η πραγματική εκτίμηση του Λένιν για το μίνιμουμ και το μάξιμουμ πρόγραμμα;

Είναι φανερό ότι από τα ξεκομμένα «τσιτάτα» δεν μπορούν να απαντηθούν τα παραπάνω ερωτήματα. Και δεν μπορούν να απαντηθούν, γιατί τα αποσπάσματα δεν αναδεικνύουν από μόνα τους τις συνθήκες στις οποίες διατυπώθηκαν, την αντιπαράθεση στην οποία ενεπλάκησαν, τα ερωτήματα που έθετε κάθε φορά η ζωή στους επαναστάτες.

Οι σημερινοί οπορτουνιστές δεν «μπαίνουν στον κόπο» να μελετήσουν τη σκέψη του επαναστατικού κινήματος και των ηγετών του σε συνάρτηση με τα παραπάνω. Αντίθετα, προσπαθούν να προσδώσουν λενινιστικό «επίχρισμα» στις δικές τους επεξεργασίες επιλέγοντας τα «τσιτάτα» που τους ταιριάζουν, αποκόβοντάς τα τόσο από τις συνθήκες στις οποίες διατυπώθηκαν όσο και από την αντιπαράθεση στο πλαίσιο της οποίας αξιοποιήθηκαν, αποκρύπτοντας άλλα «τσιτάτα» τα οποία δεν τους κάνουν. Τις ίδιες λαθροχειρίες διαπράττουν από κοινού με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και στο ζήτημα της Ιστορίας τόσο του ΚΚΕ όσο και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.

Πριν συνεχίσουμε, υπενθυμίζουμε τι απαντούσε ο ίδιος ο Λένιν σε αντίστοιχες πρακτικές της εποχής του: «Όλο το πνεύμα του μαρξισμού, όλο το σύστημά του απαιτεί να εξετάζουμε την κάθε θέση μόνο α) ιστορικά, β) μόνο σε σύνδεση με άλλες θέσεις, γ) μόνο σε σύνδεση με τη συγκεκριμένη πείρα της Ιστορίας.

Από τη νίκη της αστικής επανάστασης του Φλεβάρη και το σχηματισμό της πρώτης αστικής Προσωρινής Κυβέρνησης μέχρι το ξέσπασμα της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης στη Ρωσία υπήρχε αυτό που χαρακτήριζε ο Λένιν ως δυαδική εξουσία, μια πρόσκαιρη ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα στην κυβέρνηση της αστικής τάξης και τα Σοβιέτ (συμβούλια αντιπροσώπων) των εργατών, αγροτών και στρατιωτών, στα οποία υπάγονταν ένοπλες εργοστασιακές φρουρές, αλλά και ολόκληρα στρατιωτικά τμήματα.

Ο Λένιν χαρακτήριζε ως εξής την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί: «Η πιο αξιοσημείωτη ιδιομορφία της επανάστασής μας βρίσκεται στο ότι δημιούργησε μια δυαδική εξουσία […] Πλάι στην Προσωρινή Κυβέρνηση, αδύνατη ακόμα, εμβρυακή, μα που ωστόσο υπάρχει αναμφισβήτητα στην πραγματικότητα και αναπτύσσεται: Τα Σοβιέτ των εργατών και των στρατιωτών βουλευτών […] Ποιος είναι ο πολιτικός χαρακτήρας αυτής της κυβέρνησης; Είναι μια επαναστατική δικτατορία, δηλαδή εξουσία που στηρίζεται στην επαναστατική κατάληψη, στην άμεση πρωτοβουλία των λαϊκών μαζών από τα κάτω, και όχι στο νόμο που έχει εκδώσει μια συγκεντρωτική κρατική εξουσία».

Πέρα από την αδυναμία του αστικού κράτους να επιβάλει πλήρως την ταξική του θέληση, η κατάσταση περιπλεκόταν για τους μπολσεβίκους από το γεγονός ότι στα ένοπλα σοβιέτ δεν κυριαρχούσαν οι ίδιοι, αλλά οι οπορτουνιστικές δυνάμεις των μενσεβίκων και των λεγόμενων εσέρων (σοσιαλιαστές-επαναστάτες. Ταυτόχρονα βέβαια η πείνα και η καταστροφή απαιτούσαν συγκεκριμένες κινήσεις από τους ένοπλους εργάτες για την αντιμετώπισή τους. Και όλα αυτά σε συνθήκες όπου οι πλατιές μάζες των εργαζομένων θεωρούσαν την αστική κυβέρνηση ως επαναστατική και η ίδια αυτοχαρακτηριζόταν ως τέτοια.

Έτσι, συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι η ζωή έθετε στο Λένιν και τους μπολσεβίκους το εξής ερώτημα: Τι να προτείνουν στα ένοπλα Σοβιέτ να κάνουν σε συνθήκες που τα Σοβιέτ είχαν αντικειμενικά μέρος της εξουσίας, αλλά την ίδια στιγμή κυριαρχούσαν σε αυτά τα μικροαστικά στοιχεία και οι μενσεβίκοι; Τι έπρεπε να προτείνουν σε αυτές τις συνθήκες στα ένοπλα Σοβιέτ ώστε και να οργανώσουν την πάλη της επιβίωσης και μέσα από αυτήν την πάλη να καταλάβουν ότι η κυβέρνηση δεν είναι στο πλευρό τους, αλλά απέναντί τους, να καταλάβουν μέσα από την πάλη ότι τα όπλα που είχαν στα χέρια τους έπρεπε να τα στρέψουν απέναντι στην αστική κυβέρνηση;

Σε τέτοιες συνθήκες «ρίχτηκαν» τα συνθήματα του εργατικού ελέγχου (πριν τη νίκη της εργατικής εξουσίας), της κρατικοποίησης και υποχρεωτικής συνένωσης των τραπεζών, της καταγραφής και της ρύθμισης από το κράτος της παραγωγής και της κατανάλωσης κλπ. Σε αυτές τις συνθήκες έκανε ο Λένιν λόγο για έλεγχο, επίβλεψη, καταγραφή, ρύθμιση από το κράτος, για καθορισμό μιας σωστής κατανομής των εργατικών δυνάμεων στην παραγωγή και τη διανομή των προϊόντων, για αποφυγή κάθε σπατάλης δυνάμεων.

Σε αυτές τις συνθήκες διατυπώθηκαν και αιτήματα όπως το εξής: «Οι καπιταλιστές πρέπει να πληρώνουν τους μισθωτούς εργάτες, το υπηρετικό προσωπικό κτλ. για τις μέρες που αφιερώνουν σε κοινωνική υπηρεσία στην πολιτοφυλακή». Αλήθεια, γιατί οι σημερινοί οπορτουνιστές δεν προσθέτουν και αυτό το λενινιστικό αίτημα στη λίστα των μεταβατικών αιτημάτων τους;

Σε αυτές τις συνθήκες κυριαρχίας του οπορτουνισμού στα Σοβιέτ των ένοπλων εργατών εμφανίστηκαν διατυπώσεις σαν τις εξής: «Όχι «εφαρμογή του σοσιαλισμού σαν άμεσο καθήκον μας, αλλά πέρασμα αμέσως μόνο στον έλεγχο της κοινωνικής παραγωγής και της διανομής των προϊόντων από μέρους των Σοβιέτ και των εργατών βουλευτών», καθώς και αναφορές που χαρακτήριζαν τον έλεγχο των τραπεζών, τον υποχρεωτικό συνδικαλισμό των καπιταλιστών και άλλα αντίστοιχα ως «βήματα προς το σοσιαλισμό».

Φυσικά, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, υπήρξαν ακόμα και την ίδια περίοδο διατυπώσεις οι οποίες αναφέρουν ότι τέτοια μέτρα έχουν σημασία μόνο όταν λαμβάνονται στο πλαίσιο της δικτατορίας του προλεταριάτου. Οι διατυπώσεις άλλωστε πάντα αντανακλούν, εκτός από τις συνθήκες, και το πού θέλει να δώσει ο συγγραφέας τους βάρος, ποια στοιχεία της επιχειρηματολογία του αντιπάλου ιεραρχεί ότι πρέπει να καταπολεμήσει σε κάθε φάση.

Με λίγα λόγια, αυτές οι συγκεκριμένες διατυπώσεις του Λένιν δεν απαντάνε στο τι πρέπει να απαιτήσει το εργατικό κίνημα σε μη επαναστατικές συνθήκες, σε συνθήκες μακρόχρονης νόμιμης πάλης και ακλόνητης πολιτικής κυριαρχίας της αστικής τάξης και του κράτους της, αλλά στο τι πρέπει να επιβάλουν με τα όπλα τους οι ένοπλοι εργάτες οι οποίοι παλεύουν για την επιβίωση, αλλά δεν έχουν αποφασίσει ακόμα να διεκδικήσουν τη δική τους εξουσία.

Αυτό που γίνεται από τους οπορτουνιστές στην ουσία είναι η μηχανιστική μεταφορά στις σημερινές συνθήκες και η γενίκευση ως πάγιο χαρακτηριστικό της πολιτικής του ΚΚ μιας «λογικής» η οποία αποτελούσε εξειδίκευση σε τελείως διαφορετικές, ιδιαίτερες συνθήκες. Όσον αφορά τη μακροχρόνια ισορροπία δυνάμεων, τη μακροχρόνια κατάσταση «δυαδικής εξουσίας» που προϋποθέτουν και υπονοούν τα Μεταβατικά Προγράμματα, ο Λένιν την απέρριπτε κατηγορηματικά:

«Δε χωράει ούτε η παραμικρή αμφιβολία ότι μια τέτοια «σύμπλεξη» (σ.σ.: της εξουσίας της Προσωρινής Κυβέρνησης και της εξουσίας των Σοβιέτ) δεν μπορεί να κρατήσει πολύ καιρό. Δύο εξουσίας σ’ ένα κράτος δεν μπορεί να υπάρχουν. Η μία από αυτές πρέπει να εκμηδενιστεί».

Από τα παραπάνω αναδεικνύεται ότι ο λογικός πυρήνας του Μεταβατικού Προγράμματος δεν έχει καμία σχέση με τις αντίστοιχες επεξεργασίες του Λένιν. Αντίθετα, αποτελεί σχεδόν αντιγραφή της λογικής του Μεταβατικού Προγράμματος του ιδρυτικού συνεδρίου της λεγόμενης «Τέταρτης Διεθνούς» του Τρότσκι. Εκεί μπαίνει η λογική των προτεινόμενων μεταβατικών μέτρων… σε μη επαναστατικές συνθήκες. Ο Τρότσκι είναι ο μόνος ο οποίος διατύπωσε σε ενιαίο πρόγραμμα τα λεγόμενα μεταβατικά αιτήματα, προβάλλοντας αυτό το πρόγραμμα σε μη επαναστατικές συνθήκες ως όχημα ριζοσπαστικοποίησης της εργατικής ταξικής συνείδησης. Ας δούμε τι έγραφε στην Απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου της λεγόμενης Τέταρτης Διεθνούς: «Πρέπει να βοηθήσουμε τις μάζες, μέσα στο προτσές των καθημερινών αγώνων τους, να βρουν τη γέφυρα που ενώνει τις σημερινές διεκδικήσεις τους με το πρόγραμμα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Η γέφυρα αυτή πρέπει να αποτελείται από ένα σύστημα ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΩΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ, που θα ξεκινούν από τις σημερινές συνθήκες κι από τη σημερινή συνείδηση των πλατιών στρωμάτων της εργατικής τάξη και θα οδηγούν αμετάκλητα σ’ ένα μονάχα και το ίδιο πάντα συμπέρασμα: Την κατάχτηση της εξουσίας από το προλεταριάτο […] Ανάμεσα στο μίνιμουμ και το μάξιμουμ πρόγραμμα (σ.σ.: της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας) δεν υπήρχε καμία γέφυρα. Η σοσιαλδημοκρατία δεν είχε την ανάγκη μιας τέτοιας γέφυρας, αφού, για το σοσιαλισμό, μιλούσε μονάχα τις γιορτές […] Το παλιό «μίνιμουμ πρόγραμμα» έχει σταθερά ξεπεραστεί από το ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ που αποσκοπεί στη συστηματική κινητοποίηση των μαζών για την προλεταριακή επανάσταση».

Οι παραπάνω διατυπώσεις υπάρχουν σχεδόν αυτολεξεί σε πολλά κείμενα του «ΕΑ» και της «ΝΣ», της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όλων των υπόλοιπων –τροτσκιστικών και μη- οπαδών των μεταβατικών προγραμμάτων.

 Όσο περισσότερο αναιρούνταν η διάκριση ανάμεσα στις επαναστατικές και τις μη επαναστατικές συνθήκες τόσο περισσότερο προβαλλόταν το αστικό κράτος σε μια μόνιμη κατάσταση αστάθειας και κλονισμού, τόσο περισσότερο φούντωναν τα διάφορα νοητικά σχήματα που κωδικοποιούνταν στα διάφορα Μεταβατικά Προγράμματα. Αυτήν τη δυνατότητα μόνιμης αστάθειας εκφράζουν και οι αναφορές του Τρότσκι στον όρο «προεπαναστατική κατάσταση».

(*Χαρακτηριστικό είναι το εξής απόσπασμα από την ίδια Απόφαση: «Από την στιγμή που η (σ.σ: εργοστασική) επιτροπή κάνει την εμφάνισή της, εγκαθιδρύεται στην πραγματικότητα μια ΔΙΑΡΧΙΑ μέσα στο εργοστάσιο. Από την ίδια της την ουσία, αυτή η διαρχία είναι κατιτί το μεταβατικό, γιατί περικλείει μέσα της δύο ασυμφιλίωτα καθεστώτα: το καπιταλιστικό καθεστώς και το προλεταριακό καθεστώς. Η τεράστια σπουδαιότητα των εργοστασιακών επιτροπών βρίσκεται ακριβώς στο γεγονός ότι αυτές ανοίγουν, αν όχι μια άμεσα επαναστατική περίοδο, τουλάχιστον μια προεπαναστατική περίοδο ανάμεσα στο αστικό και στο προλεταριακό καθεστώς».

Τα σχήματα αυτά αναιρούσαν τα διαφορετικά καθήκοντα που απέρρεαν για τα ΚΚ σε συνθήκες σταθερότητας ή κλονισμού της αστικής εξουσίας.


Από τα παραπάνω είναι καθαρό ότι η λογική του Μεταβατικού Προγράμματος ως συνεκτικού πλαισίου πάλης, ως συνολικής πολιτικής πρόταση σε μη επαναστατικές συνθήκες, δεν απορρέει σε καμία περίπτωση από τις επεξεργασίες του Λένιν, αλλά αποτελεί το λογικό πυρήνα του τροτσκιστικού προγράμματος του 1938.

44 σχόλια:

  1. Και σε ολα αυτα που ειναι οπως τα λεει η ΚΟΜΕΠ να συμπληρωσω οτι εχουμε και 100 χρονια εμπειριας απο την εφαρμογη αυτων των θεωριων πρωτα ως ελιγμος και μετα το 1956 ως επισημη θεωρια. Πουθενα μα πουθενα η εργατικη ταξη δεν πηρε την εξουσια.Αντιθετα παντου ενσωματηθηκε στο συστημα η εργατικη ταξη και τα ΚΚ Μετατραπηκανε σε αντεπαναστατικο οχημα. Μονο στην ΑΝ.Ευρωπη το 1945 η υπαρξη του κοκκινου στρατου εδωσε την δυνατοτητα στους λαους να οικοδομησουνε σοσιαλισμο αποτρεποντας την αντεπανα ση που για να μην ξεχνιομαστε το 1918 σε αυτες της χωρες ολες οι επαναστα σεις πνιγηκανε στο αιμα.Επισης στο αρθρο φαινεται εκτος απο τους οπορτουνιστες και η σχεση των ΤΡΟΤΣΚΙ ΣΤΩΝ με τα Μεταβατικα προγραμματα Τιποτα παραξενο συγγενεις χωροι ειναι ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παπουτσωμενος Γατος31 Ιανουαρίου 2015 στις 8:54 μ.μ.

    Απ'οτι καταλαβαινω,απο αυτο που διαβαζω,το περιφημο μεταβατικο προγραμμα του Λενιν,δεν οδηγουσε σε τιποτα αλλο παρα σε κατι σαν την σοβιετικη οικονομια της περιοδου της ΝΕΠ.Δηλαδη σχεδιασμενη οικονομια στην οποια υπαρχει ακομα η αστικη ταξη.

    Κατα τη γνωμη μου ειναι αντιφατικη η θεση αυτη του Λενιν,γιατι ουσιαστικο εργατικο ελεγχο δεν μπορεις να εχεις χωρις εργατικη εξουσια.Ισως τη διατυπωσε με το σκεπτικο,οτι αν τα σοβιετ θελησουν να εφαρμοσουν αυτο το προγραμμα με συνεπεια,θα αναγκαστουν να ανατρεψουν την αστικη εξουσια.

    Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν εχει καμια σχεση με τα μεταβατικα προγραμμα που πλασαρονται κατα καιρους.Προγραμματα τα οποια οχι μονο δε σχετιζονται με το προγραμμα του Λενιν,οπως αναφερεται στο παρον αρθρο,αλλα βρισκονται δεξιοτερα ακομα και απο την πολιτικη του Καραμανλη του Α' το '74-'81,που εκανε πολυ περισσοτερες κρατικοποιησεις,απ'οτι υποσχονται τα προγραμματα αυτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το κείμενο της ΚΟΜΕΠ το λέει ξακάθαρα, αν και θα μπορούσε να το αναπτύξει λίγο περισσότερο: δεν μπορούμε να δούμε ξεκομμένα τα γραπτά και την πράξη του Λένιν και των μπολσεβίκων από τον Απρίλη μέχρι τον Οκτώβρη χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη μας τη θεωρία του Λένιν για το κράτος όπως αυτή διατυπώθηκε στο "Κράτος και Επανάσταση", που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της για την ανάπτυξη επαναστατικής τακτικής με στόχο την κατάληψη της εξουσίας. Και που φυσικά ο Λένιν δεν ανέβαλε ούτε αναίρεσε ποτέ. Αυτό το έργο γράφτηκε τον Αύγουστο του 1917 (σίγουρα συγκέντρωνε σημειώσεις από πολύ πριν), την ίδια περίοδο και ενώ είχε κάνει προτάσεις για το λεγόμενο μίνιμουμ πρόγραμμα. Αυτό το τελευταίο δεν είναι, όπως σωστά το παρουσιάζει η ΚΟΜΕΠ, τίποτε άλλο από άμεσα μέτρα για να απαντήσουν στις επείγουσες ανάγκες μιας εξουσίας η οποία θα πρέπει να βασιστεί σε φτωχά και εξαθλιώμένα στρώματα. Δεν υπάρχουν στην ουσία δύο προγράμματα, παρά ένα που ιεραρχείται σε δύο ευρύτερες στιγμές (ούτε φάσεις, ούτε στάδια, κτλ.). Το μίνιμουμ πράγραμμα μπαίνει σαν καθήκον και στόχος παράλληλα με την επαναστατική δράση για τσάκισμα του αστικού κράτους. Αν αποσυσχετστούν αυτά δεν έιμαστε στον κόσμο του Λένιν αλλά στις μικροαστικές αυταπάτες που έχουν ως απότέλεσμα μια ένεση ζωής για το σύστημα και ακόμη χειρότερα την ενδυνάμωσή του. Ο Λένιν ήταν ξεκάθαρος στα λόγια, στα γραπτά και στην πράξη και αυτό βοήθησε τους περισσότερους μπολσεβίκους, πολλοί από τους οποίους το Φλεβάρη τον θεωρούσαν τρελό, να συνειδητοποιήσουν ποιά ήταν η μαρξιστική ανάλυση και στρατηγική που απαιτούταν και να δράσουν ανάλογα. Στη συνέχεια, το 1919-1920, διατύπωσε τη θεωρία του για το κράτος και σε δευτερεύοντα πλην χρησιμότατα κείμενα, που εξέδωσε πρόσφατα η ΣΕ με τίτλο "Ο Λένιν για το κράτος". Εννοείται ότι δεν υπάρχει καμιά αντίφαση. Τα άμεσα μέτρα δεν έκαναν ποτέ το Λένιν να διαφοροποιήσει την ουσία της επανάστασης πού είναι το τσάκισμα της αστικής μηχανής, η δικτατορία του προλεταριάτου και η ανάπτυξη των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής.
    Πολύ καλή πρωτοβουλία.
    ΚΚΘ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δηλ. σύμφωνα με αυτό το άρθρο το μεταβατικό πρόγραμμα είναι "καλό" μόνο σε επαναστατικές συνθήκες ή σε συνθήκες δυαδικής εξουσίας;!.. χαχα

    Δηλ. τότε θα προτείνει το ΚΚΕ μεταβατικό πρόγραμμα;! Όταν θα είμαστε κοντά στη μεγάλη έφοδο;!.. χαχα

    Προσωπικά, χωρίς να έχω μάθει τα άπαντα του Λένιν απ΄έξω κι ανακατωτά, θεωρώ τα εξής:

    1. Είναι αδύνατον ζώντας στον καπιταλισμό, η πλειοψηφία της εργατικής τάξης και του λαού να αποκτήσει επαναστατική συνείδηση σε μη επαναστατικές συνθήκες. Δηλ. αποκλείεται πλειοψηφικό ή έστω μαζικό κομμάτι του λαού να θελήσει ένα άλλο κοινωνικοπολιτικό σύστημα από το οποίο δεν έχει καμία εμπειρία διότι είναι μελλοντικό, και μάλιστα να το διεκδικήσει ως λύση στα προβλήματά του.

    2. Θεωρώ πολύ δύσκολο να πετύχει οποιαδήποτε επανάσταση όταν προκύψουν οι επαναστατικές συνθήκες χωρίς να έχει κερδηθεί ήδη η λαϊκή πλειοψηφία, ή έστω μεγάλο κομμάτι του λαού, από την πολιτική του επαναστατικού κόμματος και των συμμάχων του. Ο λαός δε θα ακολουθήσει ξαφνικά τους επαναστάτες απλά και μόνο διότι είναι τίμιοι και αταλάντευτοι... Πρέπει ήδη αυτοί να έχουν ηγηθεί του λαϊκού κινήματος σε κάθε μεγάλο και μικρό αγώνα για κάθε λαϊκό πρόβλημα.

    3. Ακόμη και στις επαναστατικές συνθήκες, η πλειοψηφία του λαού δεν πρόκειται να συνειδητοποιήσει το γεγονός ότι οι ρήξεις στις οποίες στρέφεται αποτελούν επανάσταση που φέρνει ένα καινουριο σύστημα, παρά μόνο με έναν πολύ γενικό και αφηρημένο τρόπο. Ακόμη και σε εκείνες τις συνθήκες, θα είναι συγκεκριμένα προβλήματα, και συγκεκριμένα λαϊκά αιτήματα που θα οδηγήσουν το λαό στην επαναστατική ρήξη.

    4. Τέλος, και μετά την επανάσταση απαιτούνται ειδικά μέτρα σε μια σχετικά σύντομη περίοδο μετάβασης από τη μία εξουσία στην άλλη. Η δε οικοδόμηση του σοσιαλισμού παίρνει από ότι είδαμε ...δεκαετίες και εξαρτάται και από τους παγκόσμιους συσχετισμούς, ειδικά για μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα.

    Από αυτά τα 3 σημεία συμπεραίνω ότι το μεταβατικό πρόγραμμα χρειάζεται σε κάθε φάση της πολιτικής πάλης, και σε κάθε μια από αυτές παίζει άλλο ρόλο.

    Σήμερα, το ΚΚΕ δεν προτείνει μια ΑΜΕΣΗ φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση με βάση τις σημερινές τόσο αντικειμενικές συνθήκες όσο και υποκειμενικές, δηλ. τη λαϊκή συνείδηση.

    Η σοσιαλιστική επανάσταση δεν είναι στην ημερήσια διάταξη από την ίδια τη ζωή, αν κι όχι διότι δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες. "Προετοιμασία του κόμματος για τις επαναστατικές συνθήκες" και "οικονομικός αγώνας που δεν θα έχει όμως κανένα σημαντικό αποτέλεσμα τον καπιταλισμό" δεν αποτελεί πάλη για λαϊκά προβλήματα που να μπορεί να φέρει το ΚΚΕ στο τιμόνι του λαϊκού κινήματος. Αυτό αποδεικνύεται καθημερινά. Και θεωρώ ότι είναι επιλογή της ηγεσίας του. Όχι συμπτωματική...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και ένα ακόμη σχόλιο.

    Καταρχήν από τότε που έγινε η Οκτωβριανή επανάσταση το κομμουνιστικό κίνημα το απασχόλησε το πώς να δράσουν οι κομμουνιστές σε μη επαναστατικές συνθήκες. Ο ίδιος ο Λένιν συμμετείχε στα αρχικά στάδια αυτών των προβληματισμών. Δεν είναι σωστό να μηδενίζουμε και να απορρίπτουμε συλλήβδην την εμπειρία του διεθνούς ΚΚ στον 20ό αιώνα... Πόσο μάλλον όταν τα σημερινά δόγματα του ΚΚΕ δεν έχουν κανένα θετικό αποτέλεσμα... Πέραν της "αντοχής" του κόμματος με τα χίλια ζόρια...

    Δέυτερον, όπως λέμε ότι ήταν συγκεκριμένες συνθήκες που έκαναν τον Λένιν να γράψει αυτά που έγραψε όπως αναφέρει το άρθρο, καλό είναι να προβληματιζόμαστε γενικότερα για το πώς οι συνθήκες απαιτούν και την ανάλογη τακτική, και όχι να τις θυμόμαστε μόνο για να απορρίψουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Περδικης. Βλεπω εχει πεσει μεγαλο αγχος για να ξενυχτας.που σημαινει οτι βαδιζουμε σωστα. Το αρθρο λεει ξεκαθαρα οτι δεν υπαρχει ενδιαμεση εξουσια μεταξυ Σοσιαλισμου και καπιταλισμου. Ειναι τελειως διαφορετικο πραγμα οι Μεταβατικες στιγμες οταν εχει ξεκινησει η επαναστατικη διαδικασια και τον βηματισμο που θα ακολουθησει το βαθεμα των Κομμουνιστικων σχεσεων παραγωγης. Η εμπειρια του 20ου αιωνα δικαιωνει την Στρατηγικη του ΚΚΕ που απεκτησε στο 15ο συνεδριο το 1996 που αποκαταστησε τα επαναστατικα χαραχτη ριστικα.Η Επανασταση του 1917 πετυχε μεσα απο λαικη συμμαχια αφου πρωτα συνετριψε τον οπορτουνισμο χωρις συμμετοχη στην αριστερη κυβερνηση Κερενσκι και ανατροπη της Δεν υπαρχει κανενα παραδειγμα χωρας που με λαικα μετωπα ειτε ως ΕΛΙΓΜΟΣ η ως επισημη θεωρια μετα το 1956 που η εργατικη ταξη να πηρε την εξουσια. Το παραδει γμα του ΕΑΜ που ειχε το 80% του λαου μαζι του και δεν διεκδικησε την εξουσια τον Οκτωβρη του 1944 Εγκλοβισμενο σε Λιβανο Καζερτα εδωσε χρονο στην αστικη ταξη να διαλεξει το χρονο της συγκρουσης εδωσε την μαχη με τετοιο τροπο ωστε να ερθει η Ηττα ωστε να εχει δικαιολογια να παει στην Βαρκιζα λεει πολλα. Οπως επισης και η πορεια της ΕΔΑ με την διαλυση των Κ.Ο το 1958 που καταντησε ουρα της Ε.Κ και ουσιαστικα νομιμοποιησε το αστικο κρατος που δολοφονησε Μπελογιαννη Καλουμενο. Αυτα ειναι τα αποτελεσματα της οποιαδηποτε συνεργασιας με τον οπορτουνισμο.Τα πραγματα για το ΚΚΕ ειναι ξεκαθαρα Η Συμμετοχη στις αστικες εκλογες δεν γινεται για συμμετοχη σε αστικες κυβερνησεις εχει το νοημα της καλυτερης ππροβολης των θεσεων και των οικονομικων.και την συγκεντρωση δυναμεων για ενισχυση της λαικης συμμαχιας για αλλαγη ταξης στην εξουσια. Αφηνουμε τις ορντινατζες της αστικης ταξης να Σκουζουνε αυτη αλλωστε ειναι η δουλεια τους και η δικαιωση οτι το ΚΚΕ βαδιζει σωστα Εκτος αν εχουμε Φεουδαρχια ΧΟΧΟΧΟΧΟΧΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Περδικης.Και να σου θυμισω για να μην εκτιθεσαι αδικα οτι ο Λενιν απο το Μαρτιο του 1922 ητανε παραλυτος με απαγορευσει απο τους γιατρους για οποιαδηποτε δουλεια.Στο 3ο συνεδριο της Κ.Δ χαιρετισμο εκανε μονο και τιποτα αλλο Η εισηγηση ητανε του Ζηνοβιεφ χαχαχα Σε προσεχω ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Και όπως καταλάβατε,ο βαρύς "Λενινιστής" Περδίκης, "ανακάλυψε"
    ότι δεν έχει μάθει "τα άπαντα του Λένιν απ΄έξω κι ανακατωτά". Αλλά όπως πάντα βγαίνει να κριτικάρει το ΚΚΕ, αφού πρώτα στήριξε ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ του Αλαβάνου και του ΣΕΚ!
    Αυτά που γράφει βέβαια φανερώνουν ότι ο ίδιος έχει υιοθτήσει τις τροτσκιστικές θεωρίες και όλο τον οπορτουνισμό που τις διαπνέουν.
    Δεν υπάρχει μεγαλύτερο μνημείο οπορτουνισμού από αυτό που γράφει:"Σήμερα, το ΚΚΕ δεν προτείνει μια ΑΜΕΣΗ φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση με βάση τις σημερινές τόσο αντικειμενικές συνθήκες όσο και υποκειμενικές, δηλ. τη λαϊκή συνείδηση.
    Η σοσιαλιστική επανάσταση δεν είναι στην ημερήσια διάταξη από την ίδια τη ζωή, αν κι όχι διότι δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες".
    kk-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Δηλ. σύμφωνα με αυτό το άρθρο το μεταβατικό πρόγραμμα είναι "καλό" μόνο σε επαναστατικές συνθήκες ή σε συνθήκες δυαδικής εξουσίας;!.. χαχα"

    Αν αυτό που διάβασες σε έκανε να καταλάβεις αυτό, τότε το μόνο που έχω να πω είναι: Κρίμα τα πτυχία σου. Αν νομίζεις ότι με τέτοιους φτηνούς "εξυπνακισμούς" κερδίζεις κανα πόντο, είσαι πολύ γελασμένος-το εντελώς αντίθετο καταφέρνεις.

    Για το περιβόητο μίνιμουμ πρόγραμμα κάποιοι είτε ξεχνάνε, είτε κάνουν πως ξεχνάνε μια "λεπτομέρεια" (πέρα από το ότι όπως έγραψε ο Παπουτσωμένος Γάτος αυτό συνιστούσε κάτι απείρως πιο ριζοσπαστικό από ότι αυτοί οι κάποιοι προτεινουν σήμερα). Το ότι στη Ρωσία του 1917 υπήρχαν ακόμα σχετικά ισχυρά φεουδαρχικά στοιχεία που προσπαθούσαν να μη χάσουν κανένα προνόμιο. Το ότι η αστική τάξη στη Ρωσία ήταν ακόμα σχετικά αδύναμη και μάχονταν με αυτά τα φεουδαρχικά στοιχεία. Δεν τα είχαν ακόμα "βρει" (κάτω βέβαια από τους όρους της αστικής τάξης) ώστε απο κοινού να βαδίσουν ενάντια στους εργάτες. Το μίνιμουμ πρόγραμμα-σε εκείνες τις συνθήκες-ήταν μια προσπάθεια να κερδιθούν οι δουλοπάροικοι και οι φτωχοί αγρότες. Σήμερα στην Ελλάδα-την τελευταία φορά που κοίταξα-δεν υπάρχει φεουδαρχία.

    Αν μάλιστα κάποιοι τολμάν λένε ότι εντός καπιταλισμού υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος τότε σύμφωνα με αυτούς οι καπιταλιστικές κρίσεις δύνανται να είναι ένα υπέροχο πράγμα. Άμα είναι να μπορούμε να βγαίνουμε από αυτές με καπιταλισμό μεν αλλά με περισσότερα δικαιώματα και με μεγαλύτερους μισθούς, τότε να ευχόμαστε να τις έχουμε συχνότερα.

    ρα

    ρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. - (...)you must take advantage of bourgeois democracy which, compared with feudalism, represents a great historical advance, but not for one minute must you forget the bourgeois character of this "democracy", it's historical conditional and limited character. Never share the "superstitious belief" in the "state" and never forget that the state even in the most democratic republic, and not only in a monarchy, is simply a machine for the suppression of one class by another.(...)
    the democratic republic, the Constituent Assembly, general elections, etc., are, in practice, the dictatorship of the bourgeoisie, and for the emancipation of labor from the yoke of capital there is no other way but to replace this dictatorship with the dictatorship of the proletariat.
    23/12/1918
    https://www.marxists.org/archive/lenin/works/1918/dec/23.htm

    ρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. The bourgeois parliament, even the most democratic in the most democratic republic, in which the property and rule of the capitalists are preserved, is a machine for the suppression of the working millions by small groups of exploiters. The socialists, the fighters for the emancipation of the working people from exploitation, had to utilise the bourgeois parliaments as a platform, as a base, for propaganda, agitation and organisation as long as our struggle was confined to the framework of the bourgeois system.
    Now that world history has brought up the question of destroying the whole of that system, of overthrowing and suppressing the exploiters, of passing from capitalism to socialism, it would be a shameful betrayal of the proletariat, deserting to its class enemy, the bourgeoisie, and being a traitor and a renegade to confine oneself to bourgeois parliamentarism, to bourgeois democracy, to present it as “democracy” in general, to obscure its bourgeois character, to forget that as long as capitalist property exists universal suffrage is an instrument of the bourgeois state.
    https://www.marxists.org/archive/lenin/works/1919/jan/21.htm
    21/01/1919

    Είναι κάπως περίεργο αλλά φαίνεται να του ξέφυγε του Λένιν η περίπτωση μια φιλολαϊκής κυβέρνησης με καπιταλιστικό ακόμα κράτος

    ρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Το νόημα της παρέμβασής μου είναι το εξής:

    1. Δε νομίζω ότι είναι και πολύ μαρξιστικό να συζητάμε στη βάση ερμηνειών του τί είπε, έγραψε ή έκανε ο Λένιν, λες και είναι η βίβλος. Θα είχε μεγαλύτερη αξία να συζητάμε το ποιά είναι η επαναστατική τακτική και στρατηγική, και γενικά η διαλεκτική υλιστική μέθοδος στη διαμόρφωσή τους, και να χρησιμοποιούμε το Λένιν ως επιτυχημένο παράδειγμα της μεθόδου, κι όχι ως συνταγή προς επανάληψη. Έχω παρακολουθήσει πολλές φορές τέτοιες συζητήσεις και είναι αδιέξοδες διότι για κάθε τσιτάτο που παρουσιάζει η μια πλευρά, παρουσιάζει και η άλλη άλλα 2, κοκ...

    2. Σε κάθε περίπτωση ο Λένιν έδειξε φοβερή τακτική ευλυγισία και είναι παράλογο να τον επικαλούνται οι υπερασπιστές της μη-τακτικής του σημερινού ΚΚΕ... Δεν είναι δυνατόν να επικαλούμαστε τις ιδιαίτερες συνθήκες της εποχής του Λένιν για να εξηγήσουμε την τότε στάση του, αλλά να μη λαμβάνουμε υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες της σημερινής εποχής στην Ελλάδα, για να χαράξουμε τη δική μας τακτική, και να προτείνουμε ως τακτική την ίδια συνταγή για όλες τις χώρες του κόσμου και για όλο τον 20ό και 21ό αιώνα...

    3. Από εκεί και πέρα, τα 4 σημεία που προανέφερα είναι ο τρόπος που βλέπω εγώ τα πράγματα με βάση ότι έχω καταλάβει, διαβάσει κτλ Αν θέλετε τοποθετηθείτε πάνω σε αυτά για να κάνουμε συζήτηση. Δηλ. ποιό από αυτά είναι λάθος;

    Τέλος, για τις συμμαχίες τα είπαμε πολλές φορές. Πουθενά δεν υπάρχει καμία νομοτέλεια στο διαλεκτικό υλισμό που να λέει ότι ένα ΚΚ δεν πρέπει να συμμαχεί με τροτσκιστές, με πρώην ΚΚΕ, ή ότι άλλους δαίμονες κατασκευάζει η ηγεσία του ΚΚΕ σήμερα. Το ζήτημα πάντα είναι ποιό είναι το πολιτικό πλαίσιο, οι όροι και οι δεσμεύσεις της όποιας συνεργασίας και να υπάρχει απόλυτη δημοσιότητα των όρων αυτών προς το λαό. Αυτές οι προϋποθέσεις υπάρχουν εκτιμώ στη συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ. Επίσης, να μην ξεχνάμε ότι αποτελεί μετωπική προσπάθεια χωρίς επαναστατικό ΚΚ... Αυτό από μόνο του αλλάζει πολύ τα δεδομένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ρα, δε διαφωνώ με αυτά που παραθέτεις. Το κράτος και επανάσταση το διάβασα! χαχα


    Καμία οργάνωση στην πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ δεν ισχυρίζεται ότι η μετάβαση στο σοσιαλισμό θα γίνει με ομαλό κοινοβουλευτικό τρόπο.

    Από εκεί και πέρα, μπορείς με μια σειρά διαλεκτικών υλιστικών συλλογισμών και χωρίς μεταφυσικές επικλήσεις στο τί νομίζεις εσύ ότι "απέδειξε" η ιστορία, να μου εξηγήσεις γιατί ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ η ανάδειξη μιας κοινοβουλευτικής κυβέρνησης, έστω για κάποιο χρονικό διάστημα, και άσχετα από το τέλος που θα έχει, να αποβεί επωφελής για το λαϊκό κίνημα, ή ακόμη και να αποτελέσει ένα σταθμό της ταξικής πάλης προς την επανάσταση;

    Για να μη επικαλεστώ ότι πουθενά δε θα βρεις γραμμένο κάτι τέτοιο από κανέναν από τους κλασσικούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Και ας την κάνουμε και πιο συγκεκριμένη τη συζήτηση...

    Όντως σήμερα δεν υπάρχει φεουδαρχί στην Ελλάδα αλλά κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός.

    Όμως η Ελλάδα έχει συγκεκριμένη θέση στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα, μάλιστα σήμερα μοιάζει για αδύναμος κρίκος της, έχει ακόμα μεγάλο ποσοστό μικροαστών, και μια σχετικά ίστορικά νεαρή και διασπαρμένη σε μικρούς χώρους εργασίας εργατική τάξη, ενώ μέχρι πρόσφατα η ελληνική κοινωνία χαρακτηρίζονταν από μεγάλη κοινωνική κινητικότητα. Θα μπορούσα να προσθέσω και άλλους αντικειμενικούς παράγοντες που δε βλέπω πώς τους λαμβάνει υπόψη η τακτική του ΚΚΕ.

    Άρα, με βάση τα 4 σημεία που ανέφερα για την αναγκαιότητα μεταβατικού προγράμματος, και με βάση συνθήκες σαν αυτές, πρέπει ένα ελληνικό ΚΚ να σχεδιάζει τακτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Επίσης, πολύ σημαντικός παράγοντας είναι το τερράστιο ποσοστό ανεργίας και η μη συμμετοχή ακόμη και των εργαζομένων στο συνδικαλισμό...

    Αυτό και αν επηρεάζει την ταξική πάλη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Περδίκη,
    Κόψε το δούλεμα. Ανήκεις σε αντίπαλη πολιτική οργάνωση, εχθρική προς το ΚΚΕ, που στήριξε ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ. Δηλαδή δυνάμεις που αρνούνται το μ-λ και την αναγκαιότητα ΚΚ. Για αυτό τις νουθεσίες σου κράτα τες για τα γκρουπούσκουλα που ανήκεις και άσε το ΚΚΕ στην ησyχία του. Tο ίδιο και εμάς.
    Πάντως τώρα ο Λενινισμός έγινε Βίβλος...Μας τελείωσε και η μ-λ trueίλα!!!!
    kk-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Η αντίληψη του μεταβατικού προγράμματος είναι πολύ γόνιμη και βοηθά στην πολιτική μιας κομμουνιστικής οργάνωσης.

    Ευτυχώς που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως κομμουνιστική οργάνωση έχει κατανοήσει -έστω και ατελώς- την σημασία της αντίληψης του μεταβατικού προγράμματος, στην τακτική της για την γείωση της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού/κομμουνισμού στο σήμερα.

    αντάρσιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Παπουτσωμενος Γατος2 Φεβρουαρίου 2015 στις 3:33 μ.μ.

    Ο Λενιν καλεσε τους αγροτες και τους εργατες να παρουν στα χερια τους τον ελεγχο της παραγωγης.Τι αλλο ειναι αυτο παρα σοσιαλισμος με αλλα λογια?

    Ξαναλεω,τι σχεση εχει αυτο με το προγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ?Καμια,αλλα ο ΔΠ ως συνηθως θα αρχισει να μιλαει μονος του παλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ευτυχώς που ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει το μεταβατικό πρόγραμμα και "πείθει" πλατιά τις λαϊκές μάζες. Τόσο που που τις φέρνει πιο κοντά στο σοσιαλισμό!!!Μόνο που αν είναι έτσι τότε γιατί οι ίδιοι αρνούνται τον σοσιαλισμό, αφού όπως λέει ο Περδίκης δεν υπάρχουν οι υποκειμενικές συνθήκες,δηλαδή η λαϊκή συνείδηση και ο ευνοϊκός συσχετισμός δύναμης;;; Επιτέλους, συμφωνήστε μεταξύ σας για το τι ισχύει, επιλέξτε τα επιχειρηματά σας ενάντια στο ΚΚΕ...αλλά μέχρι να ζυμωθείτε και να γειωθείτε με την πραγματικότητα,δεν μας αφήνετε στην ησυχία μας καλύτερα;;;;;
    kk-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. kk-1 γιατί, έχεις αϋπνίες ή μήπως τα νεύρα σου έχουν πειραχτεί και θες την ησυχία σου;

    Ασε τα περί "πειθούς" της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί το κκε είναι ακόμα χειρότερο: Ονειρεύεται τον ανύπαρκτο σοσιαλισμό, και παρά το ότι έχει γύρω στα 100 χρόνια ιστορία, η επιρροή του παραμένει χαμηλή.

    Με τον Δ περδίκη ΔΕΝ έχουμε καμμία διαφορά. Τώρα εσύ που την βρίσκεις, μάλλον πρέπει να πας το πεις μέσα από την γυάλινη σφαίρα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. "Ασε τα περί "πειθούς" της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί το κκε είναι ακόμα χειρότερο: Ονειρεύεται τον ανύπαρκτο σοσιαλισμό, και παρά το ότι έχει γύρω στα 100 χρόνια ιστορία, η επιρροή του παραμένει χαμηλή".
    Μπράβο αγόρι μου, με τάπωσες! Τόσο πολύ δηλαδή που αγχώθηκα,γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συσπειρώνει τις μάζες και ετοιμάζει την τελική έφοδο στον υπαρκτό σοσιαλισμό...δια μέσου κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ!
    Ξυδάκι!!!!! Κάνει καλό!!!!
    Μόνο που και στα επιχειρήματα κοιτάξτε να πρωτοτυπήσετε λιγάκι,γιατί τα ίδια ακούγαμε από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ εδώ και μια 20ετία και σήμερα από γνωστούς δημοσιογράφους της τηλεόρασης!
    kk-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. kk-1 Μάλλον δεν πολυκαταλαβαίνεις ελληνικά για να γράφεια αυτά που γράφεις για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ούτε και από μαρξισμό δείχνεις να πολυσκαμπάζεις, αλλά μη στεναχωριέσαι: Ο Μέγας Δάσκαλος ΠΑΝ ετοιμάζει νέο εγχειρίδιο, με τίτλο: "Ο Μαρξισμός-ΠΑΝισμός για αρχάριους"

    ορειβάτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Καλά, εγώ είμαι "βλάκας" και δεν "καταλαβαίνω". Εσείς θα μου εξηγήσετε, επειδή καταλαβαίνετε, τις θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ; Και τελικά ποιός τις εκφράζει πιο αυθεντικά:
    -Ο Δελαστικ;
    -Το ΝΑΡ;
    -Ο Ρούσσης;
    -Ο Αλαβάνος;
    -Ο Συλ. "Κορδάτος";
    -Ο Λιόσης;
    - Η ΑΡΑΝ;
    -Η ΑΡΑΣ;
    -Το ΣΕΚ;
    -Η ΟΚΔΕ;
    -Η "Ανασύνταξη" που τελικά πήγε σούμπιτη στο ΣΥΡΙΖΑ;
    -Ο Μπιτσάκης;
    -Ο "Ε.Α.";
    Διαλέξτε και πάρτε! Και όταν διαλέξτε κάτι από την "πλατιά συμμαχία"γκρουπούσκουλων,διαλεξτε και επιχειρηματολογία. Άλλωστε το μόνο που έχετε συμφωνήσει μεταξύ σας,είναι ένα μεταβατικό πρόγραμμα για το μεταβατικό πρόγραμμα που θα οδηγήσει σε κάποια κυβερνηση που θα μεταβεί με τη σειρά της στην εργατική εξουσία που θα ανοίξει τη μετάβαση στο σοσιαλισμό!Μέχρι τότε συνεχίστε να αλληλοζυμώνεστε και περιμένετε, άλλοι να φτιάξετε το"μέτωπο" και άλλοι το "κόμμα"!!!
    kk-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ευχαριστώ για την πληροφόρηση...Τώρα ο καθένας που παρακολουθεί τις αναρτήσεις του Σφυροδρέπανου μπορεί να καταλάβει το "ποιόν" του καθενός!!!
    Υ.Γ. Στο σπίτι μου φρόντισε να έρθεις πλημένος και ξυρισμένος γιατί να είσαι σίγουρος ότι θα περάσεις από καλό χέρι με ξεχωριστή φροντίδα και γρήγορο μαύρισμα, με μόνιμα αποτελέσματα! Θα κάνεις αξέχαστη "ορειβασία"!!!!!
    kk-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. ΟΡΕΙΒΑΤΗΣ.ετσι γουσταρω πολυ την προκληση.Δεν φανταζεσαι που εχεται μπλεξει.Καλοδεχουμενος λοιπον να δουμε ποιος θα επιβιωσει μεσα στο σπιτι μας. 4η ευκαιρια για ρεβανς δεν θα υπαρξει. Κοπιαστε αχαχαχαχ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Το σχολιο του ορειβατη στο 6.18 αποδεικνυει πως μονο τυχαια δεν ηταν η συνευρεση ολων αυτων με τους ναζι στις περιβοητες πλατειες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. κκ-1,

    για μένα έχεις μπει στην κατηγορία Παναγιώτη.

    Δηλ. θα σε αγνοώ από εδώ και πέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Περδικης.Ειναι μεγαλη τιμη αυτο που λες για μενα και για τους αλλους συντροφους.Δειχνει οτι ειμαστε στον σωστο δρομο και τα οπορτουνιστικα λουλουδια σε απογνωση.Μπορεις να συνεχισεις απολαμβανω τον κατηφορο χοχοχοχοχοχοχοχο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Δεν είναι ώρα για μεταβατικά προγράμματα Περδίκη μου. Μπορεί να κινδυνέψει το ευρώ μας...

    Το οποίο ευρώ πρέπει να είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση της εργατικής τάξης στα πλαίσια του καπιταλισμού. Γιατί αλλιώς δεν εξηγείται η θέση, πως "αν φύγουμε από το ευρώ αλλά μείνουμε στον καπιταλισμό, θα καταστραφούμε".

    Κριτίας, ο εκ των Κασσιτερίδων νήσων ορμώμενος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Να,να,να!!! Δε σου μιλάει ο "true"!!! Κι ο ορειβάτης σε ειρωνεύεται! Άνοιξε τρύπα να κρυφτείς!!!!!!
    Είδες τι παθαίνεις να μη θες το μεταβατικό πρόγραμμα για μια περίοδο που θα κρατάει 1000-2000 χρόνια και μετά βλέπουμε;

    Μεγάλη προσφορά, όπως πάντα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Περδίκη μάλλον κάνεις πως καταλαβαίνεις ότι ο Λένιν λέει ότι σε μη επαναστατικές συνθήκες ο ρόλος των κομμουνιστών στο κοινοβούλιο είναι να προπαγανδίζουν το σοσιαλισμό ενώ σε επαναστατικές συνθήκες καθήκον του κόμματος είναι να προχωρήσει στην οργάνωση της Επανάστασης. Διαχείριση του καπιταλισμού με συμμετοχή σε κυβερνήση σε συνθήκες καπιταλιστικής εξουσίας δεν αναφέρει πουθενά.

    Και μπράβο στον Παναγιώτη που αναφέρει συνεχώς-ως νέος Κάτων ο Πρεσβύτερος-ότι τα στάδια ΤΕΛΟΣ. Όσοι του επιτίθεστε επί προσωπικού απλά πήξτε.

    (...)proletarian dictatorship is not only an absolutely legitimate means of overthrowing exploiters and suppressing the resistance, but also absolutely necessary to the entire mass of working people, being their only defense against the bourgeois dictatorship which led to the war and is preparing new wars.

    The main thing that Socialists fail to understand—which constitutes their shortsightedness in matters of theory, their subservience to bourgeois prejudices, and their political betrayal of the proletariat—is that in capitalist society, whenever there is any serious aggravation of the class struggle intrinsic to that society, there can be no alternative but the dictatorship of the bourgeoisie or the dictatorship of the proletariat. Dreams of some third way are reactionary, petty-bourgeois limitations. That is borne out by more than a century of development of bourgeois democracy in the working-class movement in all the advanced countries, and notably by the experience of the past five years. This is also borne out by the whole science of political economy, by the entire content of Marxism, which reveals the economic inevitability, wherever commodity economy prevails, of the dictatorship of the bourgeoisie that can only be replaced by the class which the very growth of capitalism develops, multiplies, welds together and strengthens; that is, the proletarian class. (...)
    (...) Only the Soviet government of the state can really affect the immediate breakup and total destruction of the old, i.e., bourgeois, bureaucratic and judicial machinery, which has been, and has inevitably had to be, retained under capitalism even in the most democratic republics, and which is, in actual fact, the greatest obstacle to the practical implementation of democracy for the workers and working people generally.(...)Destruction of state power is the aim set by all Socialists, including Marx above all. Genuine democracy, i.e., Liberty and equality, is unrealizable unless this aim is achieved.(...)
    https://www.marxists.org/archive/lenin/works/1919/mar/comintern.htm

    ρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Τι έγραφε μια ψυχή στα 1938;

    (...)The Minimum Program and
    the Transitional Program

    The strategic task of the next period – prerevolutionary period of agitation, propaganda and organization – consists in overcoming the contradiction between the maturity of the objective revolutionary conditions and the immaturity of the proletariat and its vanguard (the confusion and disappointment of the older generation, the inexperience of the younger generation . It is necessary to help the masses in the process of the daily struggle to find the bridge between present demand and the socialist program of the revolution. This bridge should include a system of transitional demands, stemming from today’s conditions and from today’s consciousness of wide layers of the working class and unalterably leading to one final conclusion: the conquest of power by the proletariat.
    (...)
    the Fourth International advances a system of transitional demands, the essence of which is contained in the fact that ever more openly and decisively they will be directed against the very bases of the bourgeois regime.
    https://www.marxists.org/archive/trotsky/1938/tp/tp-text.htm#mt

    Ας κάνει όποιος θέλει τις συγκρίσεις μεταξύ αυτών που λέει παραπάνω ο Τρότσκυ με αυτά που λένε κάποιοι μεγάλοι τακτικιστές που κατηγορούν το ΚΚΕ σήμερα ως τροτσκιστικό.

    ρα

    ΥΓ. (...)το Ε.ΠΑ.Μ θα σεβαστεί μία συμφωνία όπως αναφέρθηκε προηγουμένως και δεν θα θέσει θέμα Ε.Ε και Ευρώ (...)
    http://www.syrostoday.gr/News/6193-To-E-PA-M-se-sumparataksi-me-alles-dunameis-kai-kinimata-apenanti-sto-mauro-metopo.aspx
    Πού καιρός τώρα για νέα νομίσματα για τους σκληρούς (πάλαι ποτέ) του ΕΠΑΜ όταν προσπαθούν για μια θεσούλα στη Βουλή μέσω του Στέλιου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ΔΙόρθωση για το πρώτο σχόλιο

    "Περδίκη κάνεις πως ΔΕΝ καταλαβαίνεις"

    ρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Κριμα...το κομμα του Κατσανεβα θα βαραγε αυτοδυναμια στις Κασσιτεριδες Νησους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. ΠΓ, σχετικά με το πρώτο σου σχόλιο. Η βασική διαφορά των αιτημάτων που βάζει ο λένιν, δεν είναι απλώς αυτά καθαυτά τα αιτήματα, αλλά το χρονικό πλαίσιο και η συγκυρία στην οποία τα βάζει. Αυτό νομίζω προσπαθεί να καταδείξει και το άρθρο.

    Χωρίς τα απαραίτητα χρονικά και ψυχικά αποθέματα για να ανοίξω μια μακροσκελή διαδικτυακή συζήτηση, θα περιοριστώ στην εξής σύντομη απάντηση σε σχέση με το πρώτο σχόλιο του ΔΠ.
    Το χαχα, ως επιχείρημα είναι τόσο δυνατό, που αρκεί από μόνο του να κατατάξει κάποιον στην κατηγορία ενός... (τέλος πάντων, ό,τι μας λέει και ο ίδιος).
    Το να κερδηθεί η λαϊκή πλειοψηφία πριν από την εκδήλωση της επανάστασης (και όχι κατά τη διάρκειά της), να γίνει δηλ με άλλα λόγια κυρίαρχη η κομμουνιστική ιδεολογία μες στον καπιταλισμό, μας οδηγεί με ασφάλεια στην αγκαλιά των πιο γλυκερών και αντιδιαλεκτικών ευρωκομμουνιστικών αυταπατών: πρώτα να αλλάξουμε τις συνειδήσεις και μετά τον κόσμο.
    Για τα μεταβατικά, μπορεί να πιστεύει κανείς ό,τι θέλει και να προσπαθεί να το δικαιολογήσει μετά όπως θέλει. Αυτό στο οποίο καλείται να απαντήσει βέβαια, είναι πώς διαφοροποιείται από το μεταβατικό πρόγραμμα της τέταρτης διεθνούς, όταν πετάει ο ίδιος προς πάσα κατεύθυνση και προς όποιον δε συμφωνεί μαζί του, την κατηγορία του τροτσκιστή, για να κρύψει τις δικές του πλατιές συμφωνίες με τον τροτσκιστικό χώρο.
    Κατά τα άλλα το άρθρο της κομεπ απαντάει με πολύ πειστικό τρόπο (που ούτε καν επιχειρήθηκε να αντικρουστεί) στο γιατί είναι λάθος αυτό το βαρετό αναμάσημα και η επίκληση συγκεκριμένων κειμένων του λένιν, για να δικαιολογηθούν τα μεταβατικά αιτήματα, παντού και πάντα, σε μη επαναστατικές συνθήκες. Όποιος θέλει, μπορεί να επιχειρήσει να το απαντήσει. Αλλιώς, μπορεί να κάνει πως δεν το είδε και να συνεχίσει παρακάτω.
    Εν κατακλείδι πάντως, ο κατήφορος των μεταβατικών αντιλήψεων δεν έχει βρει ακόμα πάτο. Ξεκινώντας από μια μεταβατική αντίληψη, για να γεφυρώσουμε την τακτική με τη στρατηγική και το εφικτό ή αυτό που καταλαβαίνει ο κόσμος με αυτό που αποτελεί ζητούμενο, καταλήγουμε στη διαμεσολάβησή του από άλλες ενδιάμεσες, μεταβατικές φάσεις: γιατί να πούμε έξω από την εε, που δεν το καταλαβαίνει ο λαός και όχι πχ έξοδο από την ευρωζώνη. Γιατί να πούμε έξω από το ευρώ, αφού αυτό μπορεί να τρομάξει το λαό και να μη μείνουμε στην άρνηση των μνημονίων. Γιατί να πούμε ότι θα τα σκίσουμε και να μην πούμε ότι αλλάζουμε σελίδα και θα τα ξεφυλλίσουμε. Ο τελευταίος κρίκος σε αυτήν την αλυσίδα είναι αυτό το κάτι σαν.. μεταβατικό μνημόνιο, που έχει εφεύρει ο σύριζα, δηλ μια γέφυρα που θα καλύψει το διάστημα από σήμερα ως το κλείσιμο μιας νέας συμφωνίας. Και το δούλεμα συνεχίζεται..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Νομίζω ότι είχα υποσχεθεί να το βάλω αλλά δεν είχα βρει χρόνο. Με αφορμή κάτι που έγραψε ο Δ.Π. ας το κάνω τώρα.

    Στις 10 Γενάρη η "Αγορά" είχε άρθρο για μια έρευνα που είχε κάνει η Grant Thornton αναλύοντας τα χρηματο-οικονομικά μεγέθη 8140 ελληνικών επιχειρήσεων (το άρθρο ήταν στη σελ. 28). Λείπουν βέβαια από το άρθρο κάποια κρίσιμα στοιχεία για την έρευνα παρόλαυτά όμως νομίζω ότι κάποια από όσα έγραφε έχουν μεγάλο ενδιαφέρον.

    Πχ
    - Η συνολική εικόνα είναι ότι το 4% των επιχειρήσεων πραγματοποιεί το 76% του κύκλου εργασιών και απασχολεί το 36% των εργαζομένων. Δηλαδή το 96% των επιχειρήσεων είχε μόνο το 24% του κύκλου εργασιών και το 64% των εργαζομένων.
    - Οι πολύ μεγάλες επιχειρήσεις γενικά διατήρησαν ανέπαφο το τζίρο τους (ή όπου αυτός μειώθηκε, η μείωση ήταν πολύ μικρή).
    - Οι μικρομεσαίες απώλεσαν περίπου το 20% του τζίρου με τις πιο μικρές να έχουν απώλειες ως και το 45% του κύκλου εργασιών τους
    Οι ίδιες μεγάλες διαφορές παραμένουν και σε άλλα πεδία της έρευνας όπως σε ποιες μειώθηκε περισσότερο ο τραπεζικός δανεισμός ή σε ποιες αυξήθηκε πολύ περισσότερο ο χρόνος είσπραξης απαιτήσεών τους.
    - - -

    Αν και όπως είπα κάποιες κρίσιμες λεπτομέρειες για την έρευνα λείπουν, τα παραπάνω στοιχεία αποτελούν και αυτά αρκετά καλή ένδειξη για τον ταχύ ρυθμό συγκεντροποίησης του πλούτου και του βαθμού μονοπώλησης της οικονομίας.
    Σε αυτές τις συνθήκες ή προσπαθείς να σύρεις τα μικροαστικά στρώματα με το μέρος σου στη λαϊκή συμμαχία για τη λαϊκή εξουσία ή γίνεσαι ουρά των μικροαστικών στρωμάτων και της αγωνίας τους, κυνηγώντας χίμαιρες με καταστροφικά αποτελέσματα.

    ρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. χαχα σημαίνει ειρωνικό γέλιο, όχι επιχείρημα.

    Χαίρομαι που συμφωνεί το απολίθωμα ότι στον καπιταλισμό το να κερδίσουμε τη λαϊκή πλειοψηφία με τα περί Λαϊκής Εξουσίας = δικτατορία του προλεταριάτου, ή το να περιμένουμε ότι ο κόσμος δε θα έχει κοινοβουλευτικές αυταπάτες ή ότι δε θα αποφασίζει και δρα με βάση τα άμεσα συμφέροντα και ανάγκες του αλλά με βάση το στρατηγικό στόχο του ΚΚΕ, είναι ουτοπικά.

    Δε γνωρίζω ποιό είναι το μεταβατικό πρόγραμμα της τετάρτης διεθνούς και ποσώς ασχολούμαι με το πώς θα διαφοροποιηθώ από αυτό.

    Τα περί τροτσκιστικής στροφής του ΚΚΕ αφορούν κυρίως τη θέση του για τον ιμπεριαλισμό και την εξάρτηση, και την αντίληψή του για την εργατική κυβέρνηση. Καθόλου τυχαία που τα τροτσκιστικά κόμματα αυτή τη στιγμή έχουν παρόμοια θέση με το ΚΚΕ για την Ουκρανία, και αντίστοιχη αντιμετωπική τακτική στην Ελλάδα...

    Επανέλαβα κι εγώ ότι δε θεωρώ σωστό να γίνεται συζήτηση γύρω από τσιτάτα του Λένιν. Γι' αυτό και προσωπικά ποτέ δεν ανέφερα κανένα τέτοιο. Υπάρχει το πρόσφατο βιβλίο του Λιόση που ακολουθεί κομμάτι της σχετικής ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος, με παραπάνω από κάποια τσιτάτα.

    Μου φάνηκε αστείο να λέμε ότι το μεταβατικό πρόγραμμα είναι πιο κατάλληλο σε επαναστατικές συνθήκες από ότι σε μη επαναστατικές. Ανέφερα ότι κατά τη γνώμη μου είναι απαραίτητο σε όλες τις φάσεις, διότι σε όλες τις φάσεις ο στρατηγικός στόχος είναι ζήτημα της πρωτοπορίας κι όχι των μαζών (δες τα 4 σημεία της αρχικής μου τοποθέτησης για λίγο περισσότερη λεπτομέρεια)...

    Τέλος όσον αφορά αυτή τη παράθεση παραλογισμών:
    "Εν κατακλείδι πάντως, ο κατήφορος των μεταβατικών αντιλήψεων δεν έχει βρει ακόμα πάτο. Ξεκινώντας από μια μεταβατική αντίληψη, για να γεφυρώσουμε την τακτική με τη στρατηγική και το εφικτό ή αυτό που καταλαβαίνει ο κόσμος με αυτό που αποτελεί ζητούμενο, καταλήγουμε στη διαμεσολάβησή του από άλλες ενδιάμεσες, μεταβατικές φάσεις: γιατί να πούμε έξω από την εε, που δεν το καταλαβαίνει ο λαός και όχι πχ έξοδο από την ευρωζώνη. Γιατί να πούμε έξω από το ευρώ, αφού αυτό μπορεί να τρομάξει το λαό και να μη μείνουμε στην άρνηση των μνημονίων. Γιατί να πούμε ότι θα τα σκίσουμε και να μην πούμε ότι αλλάζουμε σελίδα και θα τα ξεφυλλίσουμε. Ο τελευταίος κρίκος σε αυτήν την αλυσίδα είναι αυτό το κάτι σαν.. μεταβατικό μνημόνιο, που έχει εφεύρει ο σύριζα, δηλ μια γέφυρα που θα καλύψει το διάστημα από σήμερα ως το κλείσιμο μιας νέας συμφωνίας. Και το δούλεμα συνεχίζεται.."

    έχω να πω μόνο ότι είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του βολουνταριστικού φόβου ότι και οι καλύτεροι επαναστάτες να είμαστε, θα ξεστρατίσουμε αν αρχίσουμε να έχουμε μεταβατικά αιτήματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Αλλά για να μη θεωρηθεί ότι δεν απαντάω συγκεκριμένα, προσωπικά θεωρώ ότι το ΚΚΕ πριν από τις εκλογές του '12 θα έπρεπε να απευθύνει συνεργασία σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς αλλά κι ευρύτερα με πρόγραμμα σύγκρουσης με την ΕΕ (διαγραφή χρέους, μνημονίων και δανειακών συμβάσεων, εκταταμένες εθνικοποιήσεις και ριζοσπαστικές δημοκρατικές αλλαγές) και εξόδου από το ΝΑΤΟ.

    Στο ερώτημα του αν αυτό θα μας έθετε εκτός ΕΕ, το ΚΚΕ θα έπρεπε να προπαγανδίζει την έξοδο από την ΕΕ μαζί με το υπόλοιπο συνολικό του πρόγραμμα, αλλα θα μπορούσε να ανέχεται τις αυταπάτες όσων θα τολμούσαν να το ακολουθήσουν και θα είχαν άλλη άποψη για την ΕΕ.

    Πιστεύω ότι σε μια τέτοια περίπτωση δε θα υπήρχε ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ με τη μορφή που έχει, και πιθανότατα ούτε και η Χρυσή Αυγή.

    Άσχετα από το αν κάνω λάθος στην εκτίμησή μου αυτή, αυτό που θέλω να πω είναι ότι το μεταβατικό πρόγραμμα είναι στοιχείο της τακτικής, και επομένως είναι δουλειά του ΚΚ να επιλέγει κάθε στιγμή ποιό πρέπει να είναι αυτό. Αν φοβάται ότι αν μπει σε αυτή τη διαδικασία θα καταλήξει νομοτελειακά να συζητάει με τον Βαρουφάκη για το πρόγραμμα-γέφυρα, τότε απλά φοβάται να επιτελέσει το ρόλο του ως επαναστατικό ΚΚ. Βολουνταριστικός φόβος λοιπόν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Παρεπιπτόντως και στο πρόγραμμα του 15ου, η έξοδος από την ΕΕ δε θεωρείται προαπαιτούμενο για πολιτική συνεργασία (γι' αυτό και έγινε δυνατή η συνεργασία με το ΔΗΚΚΙ) και με άλλους που διαφωνούσαν σε αυτό. Προαπαιτούμενο ήταν να θέλουν όλες οι δυνάμεις να εναντιωθούν στις αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ (δηλ. στη βασική της στρατηγική). Το ΚΚΕ απευθυνόταν στα χρόνια μεταξύ 15ου και 16ου συνεδρίου και στη βάση του ΣΥΝ για κοινή δράση, αλλά αρνούνταν ο ΣΥΝ διότι συνέπλεε με τη στρατηγική της ΕΕ.

    Το ίδιο θα γινόταν και τώρα. Το ΚΚΕ πρακτικά θα μπορούσε να διασπάσει το ΣΥΡΙΖΑ σε φιλοΕΕ (που μάλλον θα ήταν ένα με τη ΔΗΜΑΡ) και αντιΕΕ (δηλ. ένα κομμάτι που δε θα απέκλειε τη σύγκρουση με την ΕΕ), και πρακτικά ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα μπορούσε αυτούσιος να φτάσει εκεί που είναι σήμερα. Επίσης το ΚΚΕ θα ήταν σε πολύ πολύ καλύτερη κατάσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Και ώς συνήθως, ο Γνωστός Περδίκης...Τώρα άνάκαλυψε καινουρια παπάτζα (η εφευρετικότητα τους δεν έχει όρια. Περδίκη στα σοβαρά τώρα...αντιγράφεις άκριτα τα σημειώματα γραμμής που σου στέλνουν από τον ΣΥΡΙΖΑ!!!!
    kk-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Πρόσεχε Περδίκη γιατί υπάρχουν και κείμενα του ΤΡότσκι για τις αποικίες και τις εξαρτημέμενες χώρες που και αυτά ταυτίζονται με τις απόψεις σου...Πρόσεχε, γιατί θα εκτεθείς πάλι!
    kk-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. ΠΕΡΔΙΚΗΣ. Οταν τα κομματα του δικομματισμου και οι συμμαχοι τους εχουνε αδυνατισει στο επακρο η ταξικη παλη και οι συσχετισμοι στο συνδικαλιστικο κινημα εχουνε αλλαξει ριζικα τοτε ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ μια κυβερνηση που δεν θα εχει σχεση με αστικο κοινοβουλιο και δεν θα αποτελει ενδιαμεσο σταδιο Αυτα ελεγε η αποφαση του 15ου συνεδριου και μιλαγε για ΑΑΔΜετωπα παλης μεσαστο κινημα και δεν εγινε απο τοτε καμμια πολιτικη συνεργασια σε κεντρικο πολιτικο επιπεδο. Οσο για τα περι τροτσκιστικης στροφης εχεις χαιρετισμους απο την τροτσκιστρια Τιτικα Σαριγκουλη.Γελανε μαζι σας και οι πετρες. Γραψε και αλλα σεντονια οχοχοχοχοχοχ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Αυτό που ποσώς σε ενδιαφέρει όμως είναι η ουσία του αρχικού κειμένου και της συζήτησης που είχε ανοίξει. Και όχι δεν είναι καθόλου επουσιώδες σχετικά με τους όρους που γίνεται ένα συγκεκριμένο είδος πολεμικής ενάντια στο κκε (περί τροτσκιστικής στροφής, κτλ). Για το οποίο θα ήθελα να υπενθυμίσω και ένα σχετικό δικό μου παλιότερο κείμενο

    http://sfyrodrepano.blogspot.gr/2012/10/blog-post_5.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. καλη χρονια σε ολους
    ...
    το 2008 με το ξέσπασμα της κρισης, ειδικα οταν τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια έπαιρναν την κάτω βολτα (έτυχε εκεινο το καιρο να ήμουν στη Γερμανια το Σεπτέμβρη και να ζησω απο κοντα τη φρική ζωηγραφισμένη σε πολλούς μεσοαστούς),
    ήμουν πολύ χαρούμενος, χαρούμενος που θα ζήσω κοσμογονικές αλλαγές.
    ....
    νομιζα ο ΑΦΕΛΗΣ οτι η οξυνση της κρισης θα φερει τα πολιτικά πράγματα προς τα αριστερά , ειδικά στην άκρα αριστερα και στο κινημα. Αντιθέτως συνεβή το απιστευτο, ο Περισσός να παίρνει θέση ...αριστερά της άκρας αριστεράς! Οταν ειδα τη κωλοτούμπα του ΝΑΡ, να συνεταιρίζεται με το ΣΕΚ, οταν ενα χρονο πρν τους αποκαλούσαν ΠΑΣΕΚιτες (οταν ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΣΕΚ έστησαν το ΕΝΑΝΤΙΑ), εκεί κατάλαβα που παει η δουλειά. Μολις ακουσα το φιλαράκο μου ναριτη απο τη σχολη να ζυμώνει το ΣΕΚ ειναι...κεντριστικη δυναμη, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εγγυάται την αριστερή μετατόπισή του, έπαθα ένα σύγκρυο....αρχισα να ψυχανεμίζομαι τη συνέχεια.
    ......

    Στη 3η Διεθνή κάποια πράγματα ήταν ξεκάθαρα. Μεταβατικά αιτήματα, μπαίνουν ΜΟΝΟ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ, αλλιως τα μεταβατικά αιτήματα εγκλωβίζουν το κόσμο σε λύσεις ρεφορμιστικής διαχείρισης, βλέπε ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΕ (Συριζα 2012) κτλ... και έπεται συνέχεια με νεους σωτηρες
    ....
    δυστυχώς, θα περάσουμε απο το καθαρτήριο του Δάντη, δεν το γλιτώνουμε.
    Μακάρι να τα καταφέρουμε και να μην φάμε στη μάπα κανένα σωτήρα συνταγματάρχη

    υγ: στην ερμηνεια του 7ου Συνέδριου, Δεκεμβριανα, κατοχή καθώς και άλλων θεματων π.χ. κράτος 1821 κτλ... ο Περισσός εχει οχι απλως τροτσκιστική γραμμή αλλα...αυτόνομη τύπου Στίνα :-). Ας οψεται ο Μαίλης

    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.