Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2016

Στην υπηρεσία της Αυτοκρατορίας

Αυτό το Σ/Κ εκτός από το Ρίζο και το Πριν (με αυτήν τη σειρά) μπήκε στο σπίτι κι η ανεπίσημη εφημερίδα της κυβερνήσεως (κατ' ευφημισμόν "εφημερίδα των Συντακτών"). Ο λόγος ήταν το βιβλίο των Θανάση και Κων/νου Κάππου, που το αφιερώνουν μεταξύ άλλων στο γνωστό Κάππο -και στο... Καππάκι, που τότε ερχόταν. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα που θα μας απασχολήσει -τουλάχιστον όχι στη σημερινή ανάρτηση.

Ξεφυλλίζοντας την εφημερίδα, βρίσκει κανείς πολλά και διάφορα. Όπως πχ ένα άρθρο του αιώνιου Κοροβέση, όπου ρίχνει σπόντες για την αριστερά που αφομοιώθηκε στο σύστημα και το ανανέωσε, αφήνοντας την "κακιά λέξη" της πάλης των τάξεων ως ιδεολογικό γνώρισμα κάποιων μικρών αριστερών ομάδων. Ευτυχώς βέβαια που ο Κοροβέσης έσωσε την τιμή της Αριστεράς και δεν έριξε ποτέ νερό στο μύλο της συστημικής "Αριστεράς" πχ ως βουλευτής της.

Ή έναν αποχαιρετισμό στον Χρήστο Μπίστη του ΕΚΚΕ (οι καλοί Μπίστηδες φεύγουν πρώτοι), όπου ο Γρηγόρης Κωνσταντόπουλος αναφέρεται στο "ψευτοσοσιαλιστικό καθεστώς" της ΓΛΔ και τους εκβιασμούς που άσκησε στον Μπίστη για να σταματήσει τη δράση του. Μιλάμε βέβαια για το ίδιο καθεστώς όπου ο Μπίστης σπούδασε στο θέατρο που ίδρυσε ο Μπρεχτ. Αυτά είναι ψιλά γράμματα όμως για τον Γ.Κ. και δεν τον αποπροσανατολίζουν ως προς την κοινωνική φύση του καθεστώτος.
Καθώς και ένα αφιέρωμα του Κωστόπουλου (από τον παλιό Ιό) στην Πολιτιστική Επανάσταση στην Κίνα (για την οποία εκκρεμεί κι ένα κείμενο αποτίμησης της κε του μπλοκ, και μερικές προεκτάσεις-γενικοί προβληματισμοί).

Στα παραπάνω, υπάρχει και μια ιδιαίτερη σύνδεση, καθώς μία από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του Μπίστη ήταν στις εκδηλώσεις των δύο μου-λου για τα 50χρονα της Πολιτιστικής Επανάστασης, όπου ήταν ομιλητής, αλλά δεν μπόρεσε να μείνει ως το τέλος κι αποχώρησε, εμφανώς ταλαιπωρημένος, νωρίτερα (που και αυτό το "νωρίτερα" τρόπος του λέγειν είναι, γιατί προχωρούσε πολύ αργά και με πάρα πολύ κόπο).

Φτάνουμε έτσι στο κυρίως πιάτο. Που είναι μια συνέντευξη του πολυδιαφημισμένου (και μάλιστα ως κομμουνιστή και ριζοσπάστη, όχι τυχαία πράγματα) Τόνι Νέγκρι, γνωστού και ως (συ)συγγραφέα της Αυτοκρατορίας, όπου προχωράει στην αναθεώρηση μιας σειράς βασικών παραδοχών των κλασικών, στο όνομα της δημιουργικής ανάπτυξης του μαρξισμού. Ας δούμε λοιπόν που έχει φτάσει στις μέρες μας αυτή η ανάπτυξη (οι υπογραμμίσεις στις απαντήσεις είναι δικές μου).

Ο βαρύγδουπος τίτλος της συνέντευξης είναι ο εξής:
Τα έθνη υπήρξαν η χειρότερη επινόηση της ανθρώπινης ιστορίας.
Το χειρότερο δεν είναι η επινόηση του Χάρντι, που θεωρεί πως τα έθνη υπήρξαν ένα είδος επινόησης κι όχι αναγκαία μορφή για την ανάπτυξη του καπιταλισμού, αλλά το γενικό ερμηνευτικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσει αυτόν το συλλογισμό: δηλ στο κάλπικο δίπολο "κοσμοπολιτισμού-σωβινισμού".


-Έχετε πει ότι τα βήματα που έχουν γίνει προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι μη αναστρέψιμα και ως εκ τούτου θεωρείτε την ΕΕ το μοναδικό έδαφος πάνω στο οποίο μπορούν να αναπτυχθούν οι αγώνες. Σήμερα όμως αρκετές αριστερές δυνάμεις και διανοούμενοι ζητούν την έξοδο και τη διάλυση της ευρωζώνης. Τι λέτε γι' αυτό;

Υπήρξα πάντοτε ευρωπαϊστής. Από παιδί. Ανέκαθεν θεωρούσα ότι η ΕΕ είναι κάτι που μπορεί να λειτουργήσει ως ασπίδα για να αποφύγουμε τους πολέμους και όλα τα τραγικά δεινά που σηματοδότησαν την ευρωπαϊκή ιστορία. Για παράδειγμα, στην οικογένειά μου είχαμε είκοσι νεκρούς μεταξύ του Α' και του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Θεωρώ ότι τα έθνη υπήρξαν η χειρότερη επινόηση της ανθρώπινης ιστορίας. Ο διεθνισμός μου υπήρξε πάντα ένας διεθνισμός δραστήριος και ενεργός. Θεωρούσα ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να οικοδομήσει έναν χώρο εντός του οποίου στη διάρκεια της παγκοσμιοποίησης θα μπορούσε να σηματοδοτήσει πολύ σημαντικά βήματα για την ανάπτυξη και την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Και αυτό γιατί ανέκαθεν η Ευρώπη ήταν ένας χώρος στον οποίο η πάλη των τάξεων υπήρξε κάτι το θεμελιώδες. Σήμερα στην Ευρώπη οι δυνάμεις της Αριστεράς που είναι ενάντια στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι δυνάμεις σεχταριστικές, εθνικιστικές, που δεν κατανοούν ότι με αυτή τους τη συμπεριφορά δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να βοηθούν την ανάπτυξη της Δεξιάς. Ο κομμουνιστικός αγώνας σήμερα είναι εφικτός μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ένας οικονομικός αγώνας, για να είναι αποτελεσματικός, μπορεί να διεξαχθεί μόνο στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής επικράτειας. Απαιτεί την έκταση ενός τέτοιου χώρου. Η Ευρώπη σήμερα έχει γίνει ένας χώρος τον οποίο διατρέχουν ρεύματα οικονομικών μεταναστών και προσφύγων. Θα πρέπει να κατακτήσει νέες σχέσεις με τς ακτές της Μεσογείου και να δώσει μια νέα πνοή η οποία δε θα έχει ένα στίγμα αμερικανικό ή ρωσικό, αλλά καθαρά ευρωπαϊκό.

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς...
Ήταν ευρωπαϊστής (και δραστήριος διεθνιστής όπως λέει μετά) από παιδί! Όταν δεν υπήρχε καν η ΕΚΑΧ.
Η ΕΕ είναι αντιπολεμική ασπίδα, όπως ήταν πχ στο Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη ή -για να μην τρέχουμε τόσο μακριά- του νατοϊκούς βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας.
Ο φασισμός επικράτησε επειδή δεν υπήρχε ΕΕ να τον αποτρέψει. Κι όχι ως ένας προάγγελος της σημερινής ΕΕ και των εργασιακών της σχέσεων, που εξασφαλίζουν πάμφθηνα εργατικά χέρια στους καπιταλιστές.
Δεν υπάρχει ιμπεριαλισμός, παρά μόνο παγκοσμιοποίηση.
Το αντι-ΕΕ μέτωπο είναι που βοηθά τη Δεξιά κι όχι η δεξιά πολιτική της κυβερνώσας Αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας.
Η ΕΕ είναι ευνοϊκό πεδίο πάλης για τον κομμουνιστικό αγώνα -που εξετάζεται πάντα στα πλαίσια του εφικτού.
Εμπρός της γης οι βολεμένοι...
Πετάμε και μια πάλη των τάξεων -πιθανόν να ανήκει στη μη ενσωματωμένη Αριστερά (όπως θα έλεγε κι ο Κοροβέσης) που την έχει ως ιστορικό της γνώρισμα, όσο παραμένει ιστορικά αδικαίωτη (κι η διεθνής καπιταλιστική μεθοδολογία σαμποτάρει την πρωτοβουλία της κολχόζνικης ιδιοκτησίας)
Ας δούμε και παρακάτω.

Πώς κρίνετε τη μέχρι σήμερα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και πώς βλέπετε την προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να προσεγγίσει τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές;

Κοιτάξτε, θεωρώ ότι ο αγώνας του Αλέξη Τσίπρα και ο αγώνας που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το δημοψήφισμα ήταν μια σημαντική εμπειρία ανανέωσης της ευρωπαϊκής ελπίδας. Εσείς οι Ελληνες ίσως λησμονάτε αυτή τη σημασία.
Το τι έγινε μετά το δημοψήφισμα είναι δύσκολο για κάποιον που δεν είναι Ελληνας να το ερμηνεύσει. Να πούμε δηλαδή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ή ο Τσίπρας πέρασαν στο εχθρικό στρατόπεδο. Ήταν ένας κινηματικός πόλεμος, ο οποίος μετά το δημοψήφισμα έγινε ένας πόλεμος θέσεων, για να χρησιμοποιήσω μια θέση του Γκράμσι.
Βεβαίως είναι δύσκολο να ανακάμψει η Ελλάδα εάν δεν ανακάμψει το κομμουνιστικό κίνημα στην Ευρώπη. Ένα κίνημα που θα έχει προτάξει τον όρο «Ευρώπη». Τι περιμένετε να κάνει ο Τσίπρας;
Να συμμαχήσει με τον Μελανσόν;
Με αριστερά κινήματα και κόμματα της Αριστεράς στην Ιταλία, με τα πρώην σοβιετικά αποκόμματα ή με της Γερμανίας; Όλα αυτά που έχει κάνει τον δίδαξαν και έχει μάθει κάποια πράγματα. Έμαθε από τα λάθη του ότι η μόνη επικράτεια στην οποία μπορεί να αναπτύξει το κίνημα αυτό είναι η Ευρώπη.
Εάν η Ευρώπη διαλυθεί, όπως λέγεται –και αυτή είναι μια πιθανότητα–, φανταστείτε τι θα απογίνει η Ελλάδα μόνη της. Αυτό το οποίο θα συμβεί δεν είναι ότι θα διαλυθεί η Ευρώπη επειδή το θέλουν οι αριστερές δυνάμεις, αλλά οι δεξιές δυνάμεις είναι αυτές που θα το επιδιώξουν, διότι θέλουν να μετατρέψουν την Ευρώπη κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν τους.
Αυτό που δεν έμαθαν ποτέ οι άνθρωποι στην Ευρώπη είναι ότι οι δεξιές δυνάμεις προσπάθησαν να εγκαταστήσουν ένα φασιστικό μόρφωμα και ότι η Αμερική δεν θέλησε ποτέ το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Να το έχουμε κατά νου αυτό. Αυτό δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα. Ισχύει για την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, ακόμα και για τη Γερμανία.

Η ανανεωμένη ελπίδα ξανάρχεται (σαν τους Γερμανούς).
Μετά είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς τι έγινε, αν δεν είναι Έλληνας. Μετά, μετά... πήγε κι έπεσε στον γκρεμό, καλός άνθρωπος ήτανε,
Το κομμουνιστικό κίνημα πρέπει να προτάξει τον όρο Ευρώπη. Βασικά το μπερδεύει με το κίνημα "μένουμε Ευρώπη" και τους δεξιούς πυροβολημένους, όπου θα έβρισκε υλικό για επανάσταση, όπως λέει κι ο Σπύρος στους Απαράδεκτους.
Οπότε τι περιμένετε να κάνει κι ο Τσίπρας; Να συμμαχήσει με αποκόμματα; Γι' αυτό προσεγγίζει τους σοσιαλιστές (δηλ τους σοσιαλδημοκράτες).
Πάρε και λίγο (αριστερή) τρομολαγνεία αλά ΣΚΑΪ για την πιθανή καταστροφή της Ελλάδας, αν μείνει χωρίς την ΕΕ.
Αυτό που δεν έμαθε ποτέ (ή φρόντισε να το ξεχάσει) ο Νέγκρι κι άλλα καθάρματα σαν κι αυτόν, που το παίζουν αριστεροί διανοούμενοι είναι πως οι φασίστες επί Χίτλερ ήταν αυτοί ακριβώς που έκαναν την πρώτη απόπειρα ευρωπαϊκής ενοποίησης -που συνεχίστηκε με την ευλογία των ΗΠΑ ως αντίβαρο στην ΕΣΣΔ και το σοσιαλιστικό μπλοκ.

Αυτό που δε θα μάθουμε ποτέ είναι ποιος σοβαρός άνθρωπος που θεωρεί στα σοβαρά τον εαυτό του κομμουνιστή δίνει σημασία σε όσα λέει και έλεγε ο Νέγκρι, ήδη από την εποχή της Αυτοκρατορίας. Αλλά κυρίως τώρα που είναι φανερά διανοούμενος-θεραπαινίδα της αστικής τάξης, στην υπηρεσία της Αυτοκρατορίας τους και της ταξικής κυριαρχίας τους.

29 σχόλια:

  1. Και γι αυτούς τους τσαρλατάνους, Hardt-Negri, δηλαδή για την "ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ" τους, έχει γράψει η ΚΟΜΕΠ 2004/1, με σαφή θέση. Δεν ξέρω αν υπάρχουν κι άλλα.
    Κάντε σύγκριση, πως παρουσιάζουν αυτούς τους απατεώνες οι "πλουραλιστές", η "ευρυγώνιοι", στο σημερινό, κυριολεκτικά σπαρταριστό, της κυβερνητικής φυλλάδας, ου μην αλλά και οι ρηξικέλευθοι της μεταβατικά "αντικαπιταλιστικής" αριστεράς [θυμάμαι ένα άρθρο του Δ. Γρηγορόπουλου στο ΠΡΙΝ, που ήταν ...απλά ενημερωτικό(!) για τις απόψεις του Α. Ν., αλλά δεν μπορώ να το βρώ].
    Βάλε απο κοντά και τον έτερο αστέρα του ευρωπαϊκού "αριστερού" πνεύματος, τον Ζίζεκ, θυμήσου και τις παληές φουρνιές, Αλτουσέρ, Γκαρωντί, και έναν σκασμό άλλους, που βαρυέμαι και να θυμηθώ, και έχεις το ανθολόγιο της "διανόησης", που επιστρατεύτηκε μεταπολεμικά κατά του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος.
    Η αντιμετώπιση αυτής της μαζικής, σε βάθος και έκταση, ιδεολογικής επίθεσης "από τα μέσα" ήθελε ειδική μαστοριά για να αντιμετωπιστεί....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Αυτό που δε θα μάθουμε ποτέ είναι ποιος σοβαρός άνθρωπος που θεωρεί στα σοβαρά τον εαυτό του κομμουνιστή δίνει σημασία σε όσα λέει και έλεγε ο Νέγκρι, ήδη από την εποχή της Αυτοκρατορίας."
    Είμαι σίγουρος ότι γίνεται το αντίθετο.
    Στην εποχή της μεταμοντέρνας έκφρασης του τέλους των μεγάλων αφηγήσεων, και του "ότι δηλώσω είμαι", χωρίς να πρέπει κανείς να αποδείξει κάτι με κάποιο τρόπο, άτομα σαν τον Νέγκρι διαβάζονται από σοσιαλδημοκράτες νοικοκυραίους, που θέλουν να πιστεύουν ή να λένε ότι είναι (ευρώ)κομμουνιστές.
    Πιθανότατα επειδή η λέξη "κομμουνιστής" ακούγετε πιο σκληρή-αγωνιστική και ψαγμένη, από την "σοσιαλδημοκράτης" ή "αριστερός", και που τι στο καλό, για μια μόστρα ζούμε σε αυτή την χαμοζωή!
    Όπως και να έχει, αυτά που λέει είναι απλά ένας αχταρμάς χωρίς νόημα, ότι πρέπει δηλαδή, για την σύγχρονη ζωή και τον σύγχρονο άνθρωπο, που είναι και αυτά ένας αχταρμάς χωρίς νόημα...

    Ιβάν Τζόνι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τραγικός. Το πιο ενδιαφέρον είναι η εσωτερική συνέπεια μεταξύ θεωρητικών τοποθετήσεων/περιπλανήσεων και πολιτικής άποψης: οι μεν οδηγούν στη δε. Ο σπινοζιστής που επειδή δεν ξέρει να μετρήσει την αξία, καταργεί το νόμο της, θα καταλήξει στο πολιτικό απολειφάδι που σκιαγραφείται, από δικά του λόγια, στο ποστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. την Κυριακη ο ιδιος συστημικος διαννουμενος εδωσε συνεντευξη στο Βημα οπου αναμεσα στα αλλα λειε μεσες ακρες οτι η εργατικη ταξη τελειωσε ο σοσιαλισμος τελειωσε
    θεραπαινιδα του καπιταλισμου

    http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=829435

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι τρομερό το πόσο ωραία ντύνουν τις τόσο απλές και παλιές σκέψεις τους οι οπορτουνιστές και σοσιαλδημοκράτες κάθε λογής, σαν δηλαδή να λένε κάτι ακαταμάχητα ψαγμένο και καινούργιο, ενώ στην ουσία αναπαράγουν τις ίδιες παλιές αναθεωρητίλες από την εποχή του Μπέρνσταιν. Λέει π.χ. ο Νέγκρι στην συνέντευξή του στο Βήμα "Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η εργατική τάξη τελείωσε, ο σοσιαλισμός ως θεωρητικό δόγμα για την εργατική τάξη τελείωσε..βρίσκεται σε εξέλιξη μια πορεία πολιτικής αναδιοργάνωσης, είτε αυτό αφορά την πολιτική της εργασίας, που είναι η προσωρινή εργασία, είτε αφορά τις ελευθερίες. Η ελευθερία να καταλάβω την πλατεία, για παράδειγμα". Ουσιαστικά επικροτεί την υιοθέτηση συνθημάτων όπως "κάνουμε ντου στη πλατεία", χωρίς την παραμικρή σύνδεση με μια άλλη εξουσία, αποκομμένα και ασύνδετα με μια στρατηγική κατάληψης της εξουσίας και αυτό το λέει "πορεία πολιτικής αναδιοργάνωσης"...

    φάνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συμφωνώντας με το Σεχτάρ να συμπληρώσω στο αρχικό κείμενο πως το πιο εντυπωσιακό είναι αυτή ακριβώς η διαχρονική γοητεία που ασκεί αυτό το είδος της διανόησης στο αριστεροχώρι, που με τη σειρά του της παρέχει αφειδώς πιστοποιητικά προοδευτικού ριζοσπαστισμού. Κι όσο πιο μεγάλος ντόρος γίνεται γύρω από αυτά τα ονόματα, τόσο πιο παταγώδες είναι το σκάσιμο της φούσκας, που επέρχεται αναπόφευκτα, αργά ή γρήγορα (βλέπε πχ Ζίζεκ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. O Kαραμπελιας ειχε πλασσαρει το μεγαλο στοχαστη στα ελληνικα πραγματα.
    Θυμαμαι και μια ταινια που τον παρουσιαζε πραγματικα σαν τσαρλατανο (ειχε πιαστει απο την αστυνομια σαν εγκεφαλος καποιας παρανομης γκρουπας και ειχε γινει ενεργουμενο της)
    Η αφετηρια του ηταν η πολεμικη εναντια στο λενινισμο. Δηλαδη οτι η επανασταση τυπου 17 ειναι πλεον αδυνατη γιατι οι εργατες δεν μπορει να ειναι πλεον επαναστατες. Και αρα κομμα λενινιστικο δεν μπορει να υπαρχει. Επισις οτι η εξουσια δεν βρισκεται στο κρατος αλλα διαχεεται συνεπως και δυνατη να ηταν μια τετοια επανασταση, δεν θα μπορουσε να αλλαξει την κοινωνια (αυτο δεν το ειχα καταλαβει, αλλα παρομοιες αποψεις ειχε ο Αλτουσερ. Αυτοι ολοι (Μαρκουζε, Καστοριαδης οικολογοι κτλ) ξεπερασανε κατα πολυ τους λικβινταριστες. )Απο κει και περα εψαχνε να βρει καινουρια επαναστατικα υποκειμενα. Δεν ξερω αν τα βρηκε γιατι μετα βαρεθηκα να αχολουμαι με αποψεις τοσο φανερα εκτος πραγματικοτητας. Αυτοι που τους διαχωριζει απο την σοσιαλδημοκρατια (γιατι εκει ανηκουνε) ειναι οτι βαζουν εναν ανθρωπισμο σε πρωτο πλανο, εναντια στο κεφαλαιο, το κρατος αλλα χωρις ικανοποιητηκες ερμηνειες για την κοινωνικη εξελιξη και αρα χωρις σχεδιο αλλαγης της.

    Τωρα. Επειδη εχει προσωποποιηθει το θεμα, θυμιζω οτι ο Νεγκρι ειχε κατσει φυλακη καμποσα χρονακια για υποθαλψη τρομοκρατιας. Και μετα, αν θυμαμαι εζησε εξοριστος στη Γαλλια πανω απο 10ετια. Αν ειτανε 'δικος τους' τοτε, δε νομιζω να του επιφυλασσαν τετοια τυχη. Θυμηθειτε αντιστοιχες περιπτωσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χμμμ δικός τους είναι
    Άλλωστε χωρίς τα 6 χρόνια φυλακή σαν εγκέφαλος των Ερ Ταξιαρχιών και λίγα είναι αλλά κυρίως του έδωσαν το φωτοστέφανο του αγωνιστή aka Κουφοντίνας στα καθυμας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ναι ισχυει, τωρα ο Κουφοντινας ειναι εξω και κανει τα δικα του, ζωαρα.

    Το οτι ο νεγκρι δεν ειχε καμια σχεση ποτε με ερυθρες ταξιερχιες ειναι θαρρω δεδομενο, αλλωστε διαφορες κατηγοριες στο τοτε δικαστηριο ηταν το λιγοτερο αστειες ως προς την στηριξη τους.

    Ιστορια επιπεδου, οχι αστεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Στην Ελλαδα εκτος οσων ανεφερε ο Σεχταρ εχουμε μια αγαπη για Αρεντ, Καστοριαδη, Πουλαντζα. Ανεθρεψαν γενιες και γενιες αριστερων.

    Απο την αλλη,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ήρωας ο Κουφοντίνας, μεγάλη προσφορά, όχι αστεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κακως το εβαλα σε προσωπικο επιπεδο, πολιτικα αυτο που εχει σημασια ειναι οτι στα καθωσπρεπει πανεπιστημια και ινστιτουτα ολης της ευρωπης το εργο του συζητειται
    http://www.frenchphilosophy.gr/antonio-negri/#.V-FHbK0pLgc
    και σχολιαζεται (θετικα) ηδη απο την δεκαετια 80, και αυτο ειναι πιο χειροτερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Οποιος και να ειναι απο τις διαννοουμεναρες αυτες, εχει δυο σταθερες βασεις.

    1. Ταυτιζει εσσδ με ναζιστικη γερμανια και χιτλερ με σταλιν. Υϊοθετει το συνθημα δηλαδη πως η λυση της επαναστασης και της οικοδομησης σοσιαλισμου με βια, ισουται με φασισμο.

    Δλδ δεν βλεπει λυση στην επανασταση.

    Τεινει ετσι προς την σοσιαλδημοοκρατια, τους αοσιαλιστικους πυρηνες εντος καπιταλισμου αλλα απομακρυνεται εντελωα απο τον σοσιαλισμο σε μια χωρα.

    Οποτε οι διαννοουμενοι αυτοι ανηκουν στον "3ο δρομο", στην διαχειριση του καπιταλισμου, στην μικροαστικη ταξη, στην συνειδησιακη κατασταση "τιποτα δεν αλλαζει".


    2.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. 2. Ξεκινωντας λοιπον απ την απορριψη του υπαρκτου, οριοθετουνται φιιλοσοφικα (επιτηδευμενα παντα) μακρια απο τον μουλου.

    Αρχιζουν τις "αφηγησεις", τι εξω-επιστημονικες ιδεαλιστικες αναλυσεις. Ερχονται σε πληρη κοντρα με την υλιστικη φιλοσοφια.

    Και αυτο ειναι το δευτερο χαρακτηριστικο τους, η φιλοσοφικη οπισθοδρομηση που την παρουσιαζουν ως καινουρια.


    σαπορ τουτουρκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Η έννοια του πλήθους και η ουτοπική προοπτική της παγκόσμιας δημοκρατίας (Με αφορμή τη ‘Δημοκρατία του Πλήθους’ στο έργο του Νέγκρι)
    Αντώνης Μανιτάκης, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Α.Π.Θ.

    'Η συμβολή των Νέγκρι και Χάρντ εντοπίζεται -και δεν είναι αυτό λίγο ούτε ασήμαντο- στην ανάδειξη του «πλήθους» σε κεντρική κατηγορία μιας δημοκρατίας, την οποία χρειάζεται να ανακαλύψουμε ή να επινοήσουμε εκ νέου ή και να ανακατασκεύασουμε εν όψει της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, των επικοινωνιών και της πολιτικής. Άνοιξαν και οι δύο τους μια συζήτηση γύρω από το «πλήθος» και τα γνωρίσματά του, που αξίζει τον κόπο να συνεχιστεί.
    Όλα δείχνουν ότι ο δρόμος προς μια παγκόσμια δημοκρατία είναι μακρύς, πολύ μακρύς και οι προοπτικές της αβέβαιες και ίσως ανύπαρκτες. Οι υλικές και λογικές συνθήκες πραγμάτωσής της βρίσκονται, πάντως, ακόμη στα σπάργανα και η σχετική θεωρία μόλις άρχισε να διαμορφώνεται θέτοντας κυρίως απορίες χωρίς όμως ακόμη ικανοποιητικές απαντήσεις.'
    http://www.constitutionalism.gr/1910-i-ennoia-toy-plitoys-kai-i-oytopiki-prooptiki-tis/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ναι zoot, οποιος λεει οτι δεν αντιμετωπιζεται ο νεγκρι το ιδιο με τον κουφοντινα θεωρει τον κουφοντινα ηρωα, νεο λενιν και δεν ξερω κιεγω τι. Ετσι παει, ειμαι κομμουνιστης εγω και ξερω.

    Μιας και σχολιασα θα ηθελα να θυμησω εναν σχολιαστη που εδω μεσα εδινε πονο για το ποσο ασφαλιτικο ηταν το εκκε. Αντιπροσωπος της κε του κκε πηγε στην κηδεια του. Μαλλον δεν ηξερε οσα ξερουν ιντερνετικοι σχολιαστες.

    ο 9:53

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Η έννοια του πλήθους και η ουτοπική προοπτική της παγκόσμιας δημοκρατίας (Με αφορμή τη ‘Δημοκρατία του Πλήθους’ στο έργο του Νέγκρι)
    Αντώνης Μανιτάκης, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Α.Π.Θ.
    'Εκπλήσσεται όμως κανείς διαβάζοντας το βιβλίο μέχρι το τέλος και διαπιστώνοντας ότι στόχος του είναι η πραγμάτωση της ιδέας της δημοκρατίας. Εκπλήσσεται, πολλαπλά, κυρίως αυτός που ξέρει τη σκέψη και τα έργα του βασικού του συγγραφέα του Τόνι Νέγκρι, ' 'Εκπλήσσεται, διότι ανακαλύπτει ανεπάντεχα ότι σκοπός του πλήθους και της ανθρωπότητας δεν είναι πλέον ο σοσιαλισμός ούτε ο κομμουνισμός αλλά η δημοκρατία.'
    ' «Στόχος μας βασικός είναι να επεξεργαστούμε τις εννοιολογικές βάσεις πάνω στις οποίες ένα νέο σχέδιο δημοκρατίας μπορεί να σταθεί και να οικοδομηθεί. Θέλουμε να πείσουμε τον αναγνώστη ότι σήμερα μια δημοκρατία του πλήθους δεν είναι μόνον αναγκαία αλλά και δυνατή».'
    'Πιστεύω ότι η πιο σημαντική συμβολή του βιβλίου στην «επιστήμη της δημοκρατίας», για να χρησιμοποιήσω μια φράση κλειδί, είναι αυτή ακριβώς η διαπίστωση των συγγραφέων ότι η παγκοσμιοποίηση είναι ο μοναδικός ορίζοντας αλλαγής που μπορούμε να φανταστούμε και ότι η δημοκρατία η μόνη εφαρμόσιμη λύση.' 'Πρωταρχικός στόχος(...)είναι για τους δύο συγγραφείς η καταστροφή της κυριαρχίας, διότι το πλήθος δεν αντιμάχεται απλώς την κυριαρχία, την καταργεί. Δεν συμβιβάζεται με καμία μορφή κυριαρχίας. Είναι το ίδιο το πλήθος, άρνηση ολοκληρωτική της κυριαρχίας και αναγωγής των πολιτικών σχέσεων σε μια μία ενιαία εξουσία, σε έναν κυρίαρχο, είτε είναι ένας είτε λίγοι ή πολλοί. «Μόνον όταν το πλήθος καταστεί ικανό να κυβερνηθεί από μόνο του, να αυτοκυβερνηθεί μπορεί και η δημοκρατία να καταστεί δυνατή».'

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Το ότι ο Νέγκρι* πλέον είναι ξεφτιλισμένος σοσιαλδημοκράτης του κερατά, δεν έχει ουδεμία σχέση πλέον ούτε και με τον ίδιο του τον εαυτό της εποχής της μαρξιστικής αυτονομίας (σε αυτά που λέει τουλάχιστον), και παρ'αυτά οι αναλυσάρες του θεωρούνται βαριές, επαναστατικές κι ασήκωτες από το αριστεροχώρι ισχύει 9:53 ή είναι κι αυτό σενάριο με ασφαλίτες** κτλ;

    *Όντως υπήρξε καταδίκη του με την κατηγορία του εγκεφάλου των ΕΤ. Τώρα το κατά πόσο είναι "ιστορία επιπέδου" να θεωρούμε πως τα ξέρουμε όλα για μια υπόθεση (της δολοφονίας Μόρο) που βρωμάει από παντού κι η οποία πήγε το κίνημα στην Ιταλία χρόνια πίσω ας το αφήσουμε στην άκρη, γιατί συνωμοσιολογίες κτλ.

    **Το κατά πόσο τυρί είναι το αριστεροχώρι κι διάφοροι φίλα προσκείμενοι χώροι το αποδεικνύει η ίδια η πραγματικότητα. Για το εκκε δεν γνωρίζω, αλλά γενικώς με την ειρωνία απέναντι στην κατ'εσάς "πρακτορολογία" κρατάτε που και που και κανά τόσο δα μικρούλι καλαθάκι, γιατί κατά περιόδους οι πιο "ευέξαπτοι" του χωριού λαμπαδιάζουν εργάτες, αρχίζουν και δερνούν λάθος κόσμο, βρίσκονται μπλεγμένοι με χουλιγκάνους και άλλα ωραία.

    Ijon Tichy

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Απο την εποχη του λεγομενου αυτονομου μαρξισμου ο νεγκρι διαφωνουσε με την δραση των ερυθρων ταξιαρχιων. Υπαρχουν σχετικες δηλωσεις, υπαρχουν και οι αναλυσεις του και μπορει καποιος να τις αντιπαραθεσει με τις θεσεις των ταξιαρχιων και να δει αν και κατα ποσο ευσταθουν διαφορες κατηγοριες, απ'οπου και αν προερχονται, για την σχεση του με αυτες.

    Αυτος ηταν και ο λογος της αρχικης μου παρεμβασης, η διαφωνια μου με την λογικη του "βρηκαμε παπα, να θαψουμε 5-6".

    Παρολα αυτα μιας και τεθηκε. Θαρρω πως γενικα σε αυτο που ονομαζεται "αριστεροχωρι" οι τωρινες αποψεις του νεγκρι λιγη περαση ειχαν. Εχτος αν θεωρει καποιος οτι ο συριζα εχει σχεση με την αριστερα, αλλα πιστευω πως ουτε το κκε ουτε το "αριστεροχωρι" λεει τετοια πραγματα. Οι παλιοτερες του "αυτονομου μαρξισμου" απο την αλλη εχουν πολυ, πχ και ας μην ειναι αποτυπομενο σε ντοκουμεντα η αναλυση περι "ολοκληρωτικου καπιταλισμου" εχει καραμπινατες θεσεις αυτου του ρευματος.
    Να μου λεγατε για πχ για τον ζιζεκ που μεχρι περιπου το 12 περναγε για "πολυ ψαγμενος" και "να τον διαβασουμε για την επαναθεμελιωση" ναλεγα.

    Παραδειγμα η τελευταια συνεντευξη του που λεει οτι τα εθνη ηταν η χειροτερη εφευρευση ή κατι τετοιο. θα μπορουσε αυτο να διαβαζετε πχ στην λαε; Διαολε ουτε στο ναρ δεν θα περναγε τετοια ασυναρτησια.

    Τελος, επειδη πιανεσαι απο το ποστ μου και λες για ειρωνια σε αυτο που λεω για το εκκε, η ειρωνια η οποια βλεπεις δεν μπορω να καταλαβω γιατι την εκλαμβανεις ως ειρωνια απεναντι γενικα στην πραχτορολογια. Ειναι συγκεκριμενη ειρωνια απεναντι στον συγκεκριμενο σχολιαστη και το πως το κομμα το οποιο υποστηριζει τον εκλασε τοσο ασχημα. Για συζητηση για την πραχτορολογια, απλα ας πω να μην την ανοιξουμε μεσω μπλοκ, δεν προσφερεται το μεσω για δυσκολα θεματα. Απλα να σημειωσω πως οτι η λογικη της πραχτορολογιας δεν ειναι καθολου ξενη στο λεγομενο αριστεροχωρι, πχ παλι για τη λαε, τι μπορει να ακουσει κανεις για το κκε και για τον ρολο του.


    ΥΓ1
    Η καταδικες του νεγκρι για τις ερυθρες ειναι πραγματικα για γελοια, τωρα για στημενες κατηγοριες και καταδικες ανθρωπων σε περιοδους οξυνσης της ταξικης παλης αν δεν εχεις ακουσει δεν φταιω εγω
    ΥΓ2
    Λιγη εχτιμηση τρεφω για αποψεις περι "ενοπλης τρομοκρατιας" οπως αυτες εκφραστηκαν, με τις διαφορες τους, σε 17Ν, ταξιαρχιες κλπ. Ακομα λιγοτερη εχω για τις αναλυσεις της 17Ν. Βλεπετε που βλεπετε φαντασματα, να το προλαβω.


    ο 9:53

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ίσως να θες να επεκταθείς κι άλλο για αυτήν την περίεργη "γεωγραφία" του αριστεροχωριού, το οποίο δεν έχει καμία σχέση απ'την μια με τον συριζα, αλλά καθώς εννοείται ξεκάθαρα από την ανάλυσή σου η λαε (μέχρι πρότινος κομμάτι του συριζα και σπίτι διαφόρων αριστεροακροδεξιών φυντανιών) είναι από το πιο αριστερά κομμάτια του. Το άλλο τώρα ότι αντιπαραβάλλεται η μπουρδολογία των λαετζήδων των εργοδοτικών σωματείων και της ολντ σκουλ πασοκιάς (αφήνω στην άκρη το πρόσφατο κυβερνητικό παρελθόν με τους νεκρούς στα ελπε κτλ) με πρακτορολογία που στοιχειοθετείται με πολύ συγκεκριμένα ντοκουμέντα, απλώς ασχολίαστο.

    Όσο για τον Νέγκρι, μια χαρά διαβαζόταν και ακουγόταν ευρέως από τους πάντες πλην λακεδαιμονίων τουλάχιστον ως το 12 (η "αυτοκρατορία" εθεωρείτο must ανάγνωσμα), αν μετέπειτα (βασικά τον τελευταίο χρόνο -- με βάση τα όσα είπες για λαε) κάποιοι ανακάλυψαν ότι ο αγαπητός Τόνι δεν είναι υπέρ της δραχμής και έτσι αποφάσισαν ότι τότε τέλειωσε ως στοχαστής, λίγη σημασία έχει.

    Ijon Tichy

    ΥΓ: Και πολλές μαρτυρίες στην δίκη της 17Ν ήταν για γέλια και για κλάμματα, μέχρι κι ο πρόεδρος καθόταν και τρόλλαρε διάφορους μάρτυρες κατηγορίας. Είχαμε και τότε όξυνση της ταξικής πάλης; Και άντε να τον αφήσουμε αυτόν τον παραλληλισμό, τι έγινε με τις τότε καταδίκες ακριβώς; Τι επετεύχθη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Το ότι ο κουφοντινας σαπιζει στη φυλακη δεν είναι επαρκης αποδειξη ότι δεν είναι πρακτορας. Με την ιδια λογικη οι Ιωαννιδης-Ντερτιλης που πεθαναν στη φυλακη παραμενοντας εγκλειστει πανω από 35 χρονια τι ηταν αν όχι μισθρανα οργανα του αστικου καθεστωτος

    Δεν εχει το κάθε πιονι καλα στερνα και οι γερμανοι αποχωροντας εκτελεσαν πολλους από τους συνεργατες τους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Το πως προκυπτει οτι θεωρω την λαε "οτι πιο αριστερο" δεν εχω ιδεα απο που προκυπτει. Θελει υψηλο επιπεδο φαντασιας και δημιουργηκοτητας. Μπραβο.

    Η αναφορα μου στην λαε και στην πραχτορολογια ειναι οτι ειναι ο χωρος του "αριστεροχωριου", που λες εσυ, που θα ακουσεις σε μεγαλυτερη συχνοτητα κατι του στυλ "το κκε δεν θελει να βγουμε απο ευρω/εε γιατι στηριζει την αστικη ταξη" ή κατι τετοιο. Αυτο ειναι υψιστο δειγμα πραχτορολογιας. Προφανως αυτο δεν ειναι μονο της λαε και αλλα "αστερια" τα λενε, που λεει και ο φοβερος συνομιλητης ο ζοοτ.

    Χαιρετιζω την παρεα,
    ο 9:53

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Δώσε "επίπεδο" εσύ κι άσε μας εμάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. "...θα μπορουσε αυτο να διαβαζετε πχ στην λαε; Διαολε ουτε στο ναρ δεν θα περναγε τετοια ασυναρτησια..."

    Τι άλλο μας μένει; Ο Νώντας και τα φρικιά; Αλλά ναι, πολύ φαντασία...

    Για τα υπόλοιπα στο είπα, παίξ'το τρελός και βάλε την παπάτζα του κάθε γραφικού για την στήριξη του κκε στην εε δίπλα στα καλόπαιδα που δέρνουν ακόμη και για την 13, αλλιώς δύσκολα.

    Ijon Tichy

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Παπουτσωμενος Γατος21 Σεπτεμβρίου 2016 στις 9:32 μ.μ.

    Εγω δεν εχω καταλαβει πως ολοι αυτοι οι τυποι (Νεγκρι,Ζιζεκ κλπ),θεωρουνται διανοουμενοι,οταν οχι μονο δε ξερουν την τυφλα τους,αλλα δεν εχουν ουτε καν επαφη με την πραγματικοτητα.

    Σε λιγο θα βγαλουμε διανοουμενο και τον Πορτοσαλτε.

    Επισης,υποψιαζομαι (για να μην πω ειμαι σιγουρος) πως οσοι τους πιστευουν,δεν εχουν διαβασει ουτε μια σελιδα Μαρξ ή Λενιν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Σαν ενας αναγνωστης συνηθισμενος να διαβαζω τον κοσμο με μαρξιστικους ορους, παθαινω ιλιγγο διαβαζοντας εδω
    http://leninreloaded.blogspot.gr/2015/02/blog-post_723.html#more
    για το τελος της εργασιας και των παραγωγικων δυναμεων οπως περιγραφει ο Νεγκρι με Hardt και Ζιζεκ. Ο καπιταλισμος τελειωσε αφου δεν υπαρχει πλεον παραγωγη προιοντων αλλα δημιουργια εμπειριων απο μοναδικες διαννοιες, συνεπως ουτε υπεραξια αλλα αρπαγη, ισως μαλιστα να ειμαστε ηδη σε καποιου ειδους κομμουνισμο αφου πλεον η αποξενωση των παραγωγων απο το προιον της εργασιας τους εχει μετατραπει σε σχεση μεταξυ αυτονομων ελευθερων ανθρωπων.
    Βεβαια αυτες οι νοητικες (ιδεαλιστικες) κατασκευες δεν ασκουν πια πανω μου την γοητεια που η αυτονομια ασκουσε στους μικροαστους φοιτητες της δυτ.ευρωπης το '60.

    Η βασικη απατη εγκειται στο γεγονος της χρησης μιας ψευδομαρξιστικης διαλεκτου με σκοπο να ανατραπει καθε φιλοσοφικη κατηγορια του Μαρξ. Το προιον δεν μπορει να ειναι η αιτια αλλα το αποτελεσμα της κοινωνικης παραγωγης. Οι αντιφασεις του προιοντος δεν ξεπερνιουνται αν δεν ξεπεραστει το ιδιο το κεφαλαιο πρωτα. Η 'γενικη διανοια' δεν απελευθερωνει το προιον της αν πρωτα αυτη δεν ενταχθει σε κομμουνιστικες σχεσεις παραγωγης. Τελικα ο καπιταλισμος δεν αυτο μετασχηματιστηκε σε κατι αλλο ουτε αυτο καταργησε την εκμεταλλευση.
    Αλλα και τα εμπειρικα δεδομενα οπου στηριζεται ειναι παραποιημενα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Τί λέγαμε, για τα διαχρονικά ιδεολογικά βαποράκια της στημένης (και κατευθυνόμενης) θολούρας των τσαρλατάνων;
    Η μεταβατικά "ανεξάρτητη" και ριζοσπαστικά "αντικαπιταλιστική" Αριστερά ξαναχτυπάει, για του λόγου το αληθές: "

    "...πώς ένας διανοητής του διαμετρήματος του Νέγκρι ...»!

    Αυτή είναι η «ανεξάρτητη» «Αριστερά»!
    Καμιά απορία για το χάλι της. Τουλάχιστον αυτηνής…..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.