Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

Τι Κουτσόγιωργας, τι Στεφανόπουλος

Η κε του μπλοκ θα πάει κόντρα στο κλίμα και η γενική συγκίνηση των ημερών*, όπως τουλάχιστον την εισπράττει και την αντιλαμβάνεται στα social media, ακόμα κι από χρήστες που κινούνται κοντά μας πολιτικά ή στο ευρύτερο αριστεροχώρι και καταλήγουν στο συμπέρασμα πως "τον πήγαιναν" τελικά το πρόεδρο -όπως θα έλεγε κι ο Χριστόδουλος. Ο οποίος εμφανιζόταν στην κορυφή της κατηγορίας με τις δημοφιλείς προσωπικότητες, στις δημοσκοπήσεις της εποχής.

(*εξάλλου νομίζω πως το "ο νεκρός δεδικαίωται" δεν έχει ακριβώς τη σημασία με την οποία συνήθως το χρησιμοποιούμε, αφήνοντας στο απυρόβλητο ένα μακαρίτη και τα πεπραγμένα του).

Εγώ πάλι δεν πήγαινα ποτέ το Στεφανόπουλο -ούτε το Χριστόδουλο- και δεν είχε τύχει ποτέ να απαντήσω σε κάποια πολιτική δημοσκόπηση ή να γνωρίσω κάποιον άλλον που να έχει απαντήσει. Συνεπώς αναρωτιόμουν εύλογα, αφενός ποιοι απαντάνε τέλος πάντων σε αυτές τις έρευνες και "διαμορφώνουν" αυτά τα ευρήματα, κι αφετέρου τι μπορούσε να καθιστά συμπαθή μια πολιτική μαριονέτα, γιατί τέτοιος ήταν κι είναι εκ των πραγμάτων, ο ρόλος του παρελασιάρχη προέδρου. Αν αυτό οφειλόταν στο "εναλλακτικό" προφίλ του προέδρου με το ποδήλατο, νομίζω πως είχαμε μια πολύ σοβαρή προειδοποίηση για τη μετέπειτα εμφάνιση κι εδραίωση του χιπστερισμού, αλλά την αγνοήσαμε και δεν της δώσαμε σημασία εγκαίρως.

Ήταν όμως και η "περήφανη", "αιχμηρή" ομιλία του στην επίσκεψη Κλίντον, που δεν ήταν ακριβώς τέτοια, σημασία όμως έχει πώς πέρασε επικοινωνιακά, κι αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι Αμερικανοί. Βάλε πχ τον Ομπάμα να αμπελοφιλοσοφεί στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία (άλλο αν της βγήκε ανάπηρη, με τερατογένεση και δουλοκτησία. Και τρέχα γύρευε ποιος θα σκεφτεί πως μιλάει ο απερχόμενος πρόεδρος μιας χώρας, όπου δεν εκλέγεται καν αυτός που συγκεντρώνει την πλειοψηφία του σώματος.
Και στα καθ' ημάς, άλλο να βάλεις τον Πάκη ψοφοδεή, σαν ικέτη, να απαγγέλλει Ελύτη, κι άλλο να πιάσεις το κλίμα της εποχής -που ήταν τελείως διαφορετική- και να φαίνεται πως το εκφράζεις, μαζί με το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

Έχει μια ιδιαίτερη σημειολογία ότι ο θάνατος του Στεφανόπουλου ήρθε πάνω στην επέτειο εκείνης της επίσκεψης και λίγες ημέρες μετά την επίσκεψη Ομπάμα. Σα να λέει: να δω πιο αμερικανόδουλη κυβέρνηση από τους εκσυγχρονιστές του Σημίτη (που να μου θυμίζει τα νιάτα μου στην ΕΡΕ και την επίσκεψη του Άικ) κι ας πεθάνω. Ή να δω Αμερικανό πρόεδρο να γίνεται δεκτός με ενθουσιασμό, κι ας κλείσω τα μάτια μου, θα τα έχω δει όλα.

Ο καλός συγχρονισμός κι η κατάλληλη συγκυρία είναι το παν. Τι λιγότερο είχε δηλ συγκριτικά με το Στεφανόπουλο ο Παπούλιας, με το αντιστασιακό παρελθόν και το ήπιο προφίλ για τη θέση του ΠτΔ παρελασιάρχη; Απολύτως τίποτα. Μόνο που ο Κάρολος είχε την ατυχία να πέσει πάνω στην περίοδο της κρίσης, της μούντζας και των αγανακτισμένων, και να δει το γόητρό του να τσαλακώνεται, μαζί με το θεσμό.

Έχει, παρεμπιπτόντως, ένα ενδιαφέρον να σημειώσουμε το φαινομενικά παράδοξο πως οι πιο πολλοί πρόεδροι της δημοκρατίας προέρχονται απ' τη δεξιά. Κι αυτό συμβαίνει γιατί τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύχθηκε η "κουλτούρα" και το έθιμο της συγκατοίκησης-συνεννόησης. Κάτι που, αν διαβαστεί αντίστροφα, σημαίνει πως τη χώρα την κυβερνά, ως επί το πλείστον, το ΠαΣοΚ στις διάφορες εκδοχές του. Κι είναι αξιοσημείωτη σύμπτωση πως όλα αυτά τα ΠαΣοΚ επιλέγουν συχνά αυτό το πεδίο, για να οξύνουν τεχνητά τα πνεύματα και να αναδείξουν τις "αγεφύρωτες διαφορές" τους με τη Δεξιά.

Το 85' το ΠαΣοΚ έσπασε τη συγκατοίκηση με τον Καραμανλή, προτείνοντας το Σαρτζετάκη, τον τελευταίο Βυζαντινό Αυτοκράτορα, όπως έλεγε ο Χάρρυ Κλυνν. Ενώ ο Σύριζα χρησιμοποίησε στα τέλη του 14' την εκλογή ΠτΔ, για να προκαλέσει εκλογές και να γίνει κυβέρνηση.
Το 86' η αυθεντική Πασοκάρα έκανε συνταγματική αναθεώρηση, με φούμαρα περί διασφάλισης της δημοκρατίας, επειδή ψαλίδισε τις εξουσίες του ΠτΔ. Ενώ τώρα ο Σύριζα πουλάει το ίδιο παραμύθι, με τη συνταγματική αναθεώρηση και το σενάριο της απευθείας εκλογής ΠτΔ από το λαό.

Είναι επίσης ενδιαφέρον πως ο Στεφανόπουλος κατάφερε να επισκιάσει όλους τους προκατόχους και επιγόνους του -των Πασόκων συμπεριλαμβανομένων- και να φανεί ως ο πιο "προοδευτικός" χτίζοντας επιδέξια την υστεροφημία του. Κι όλα αυτά ενώ ένα χρόνο πριν την ανάδειξή του στο αξίωμα, είχε αποτύχει να μπει στην ευρωβουλή με τη ΔΗΑΝΑ κι έμοιαζε με στυμμένη λεμονόκουπα για το σύστημα που υπηρετούσε.

Αρκούν όμως όλα αυτά και η συγνώμη του Κλίντον, που του πιστώθηκε προσωπικά, για να σβήσει το ακροδεξιό του παρελθόν;
-Τον πορωμένο αντικομμουνισμό του, για τον οποίο θεωρητικά μετάνιωσε εκ των υστέρων, ενώ ψήφισε και Κύρκο σε κάποιες ευρωεκλογές (σύμφωνα με τη Νίτσα Λουλέ) που δεν το λες πάντως αριστερή στροφή.
-τη συμμετοχή του σε διάφορα αντιλαϊκά κυβερνητικά σχήματα, από καίρια, υπουργικά πόστα
-την αρχηγική του φιλοδοξία στη ΝΔ, που τον οδήγησε στην έξοδο -εφόσον δεν ικανοποιήθηκε- και τη δημιουργία δικού του κόμματος, της ΔΗΑΝΑ, ενός ακροδεξιού μορφώματος, από το οποίο προήλθε η διαρροή-ψήφος του Κατσίκη, του 151ου βουλευτή που έλειπε από το Μητσοτάκη, για να σχηματίσει κυβερνητική πλειοψηφία.
-μία από τις τελευταίες δημόσιες παρεμβάσεις του υπέρ της κυβέρνησης Παπαδήμου, που έπρεπε να ολοκληρώσει την τετραετία.

-και μια ιστορία που αναφέρει ο Δήμος Μπότσαρης -που έχει την πλάκα του/της, κι ας θεωρείται μειωμένης αξιοπιστίας. Ο Στεφανόπουλος ήταν νομικός από την Αχαΐα, όπως κι ο Κουτσόγιωργας. Κι όταν σε μια ενδοπασοκική κόντρα, οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του Μένιου ήθελαν λέει να τον πικάρουν, έγραψαν στην πόλη συνθήματα που έλεγαν "τι Κουτσόγιωργας, τι Στεφανόπουλος" κατά το περίφημο "τι Πλαστήρας, τι Παπάγος".
Το ότι τα επόμενα χρόνια, ο Στεφανόπουλος κατάφερε να αποτινάξει αυτή τη ρετσινιά, μπορεί να καταλογιστεί στα θετικά του -από αστική σκοπιά. Δε βλέπω όμως με ποιον τρόπο θα μπορούσε να τον καταστήσει συμπαθή, με τα δικά μας κριτήρια...

14 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σκάσε ρε Πασοκε. Είστε ανεπιθύμητα σκουπίδια, τι δεν καταλαβαίνεις;
      ΒΧ

      Διαγραφή
  2. Σαραντάκο, εσύ στο "συνέδριο", ψήφισες "σωστά" με την πρώτη ή με τη δεύτερη φορά μετά την..."κοπτάτσια"?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παιδιά ψυχραιμία. Μην προσφέρουμε καμία δυνατότητα στους Σαραντάκους να παραπονιούνται για το ύφος, το ήθος κλπ. Άλλωστε δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος για κάτι παραπάνω από ειρωνεία προς αυτού του είδους τους "σχολιαστές"... Είδε ανάρτηση που άπτεται της ιστορίας και είπε να ρίξει ένα δόλωμα μπας και τσιμπήσει κανείς. Ας του πούμε μπράβο που μας θύμισε μια ακόμα πτυχή κι ας του αναγνωρίσουμε για μια ακόμα φορά ότι στον Σοσιαλισμό θα επιβραβευθεί η ξερολίαση του, ενδεχόμενα με μια θέση ξεναγού σε μουσείο με κάποιον φυσικά δίπλα του να κρατάει τα λουριά. Ταυτόχρονα θα αποτελεί έκθεμα στο ίδιο μουσείο ως όχι και τόσο σπάνιο δείγμα κατρακύλας στον βούρκο. Έπειτα ας τον στείλουμε ευγενικά στο καλό. Άμα έχει καμιά ακόμα ενδιαφέρουσα πληροφορία ας τη μοιραστεί μαζί μας. Ψιλή κουβεντούλα όμως προτείνω να μην ανοίξουμε με καμία αφορμή.

    ΡΓ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Παπουτσωμενος Γατος22 Νοεμβρίου 2016 στις 11:54 μ.μ.

    Λιγο πολυ ο κανονας στη μεταπολιτευση μετα το '81 ειναι να εχουμε δεξιο ΠτΔ με πασοκικη κυβερνηση ή το αναποδο.Μαλλον για να δωσουν μια εσανς υπερκομματικοτητας και γεφυρωματος των διαφορων.

    Καμια σχεση με τον Στεφανο Στεφανοπουλο που εφαγε χαστουκι απο τον Πορτερ,ειχε?Γιος να φανταστω?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συνωνυμία Παπουτσωμένε Γάτε. Ο Στεφανόπουλος που λες ήταν από Ηλεία, θείος ενός βουλευτή της ΝΔ που ανεξαρτητοποιήθηκε για να πάει με το Σαμαρα λίγο πριν το κάνει κι ο Συμπιλίδης.

    Για μένα ο Κ. Στεφανόπουλος συνιστά δίδυμο με το Φ. Κουβέλη. Ίδια στόφα, ίδιο καλούπι. Η διαφορετική τους τύχη ήταν απλά θέμα συγκυρίας. Διαφορετική ως προς το αίσθημα της "κοινής γνώμης" γιατί κι ο Κουβέλης, ΠτΔ ήταν πολυ εύκολο να γίνει.

    ρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο Τζήμερος ανεβάζει στροφές .Θαυμάστε
    https://www.facebook.com/thanos.tzimeros/posts/1324223217612183
    Τσέχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μην παραβλέπουμε ότι ο Κατσίκης ήταν ένας βασικότατος λόγος ενίσχυσης της δημοφιλίας του Στεφανόπουλου. Ποιος δεν είπε "βρε τον έρμο, ένα βουλευτή έβγαλε και του τον έφαγε ο Μητσοτάκης";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συμφωνώ με το ρα. Αμφιβάλλω αν θα μνημονευόταν τόσο ο Κ.Στεφανόπουλος αν ήταν πρόεδρος από το 2009 κι ύστερα, κι ας θεωρώ πως όντως είχε ένα επίπεδο σε σχέση με πολλούς που τρώμε στη μάπα.

    Ο "δαρμένος" Τζήμερος νομίζω πως έρχεται και δένει με τον "δαρμένο" Γερμενή, μαζί με όσα λέγονται στη δίκη από την υπεράσπισή τους, στο επιχειρούμενο ξέπλυμα της ΧΑ. Αν πάλι με τέτοιες αφορμές θέλει να ξεπεταχτεί (ή αν έχει πέσει γραμμή) για το κάτι παραπάνω στη πολιτική σκηνή, θα φανεί.
    "Θεωρία των άκρων" στο φουλ. Φασίστες, και του "λιμανιού" και του "σαλονιού".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. "ΡΓ, το 1987 ο τότε διευθυντής της Σύγχρονης Εποχής μού έλεγε για ένα αμερικανικό βιβλίο πολιτικής φαντασίας, γραμμένο περί το 1950, που ήταν πολύ καλό, αλλά δεν μπορούσαμε να το βγάλουμε διότι ο συγγραφέας, προοδευτικός, είχε κάνει το λάθος να θεωρεί ότι το 2000 θα υπήρχε ακόμα καπιταλισμός στις ΗΠΑ. Αυτά το 1987. Βλέπεις, οι προβλέψεις των ανθρώπων μπορεί να πέφτουν πολύ έξω καμιά φορά -οπότε, μακάρι να προλάβω αυτόν τον σοσιαλισμό που λες"

    Και καποιων αλλων ανθρωπων οι προεκλογικες υποσχεσεις πεφτουν εξω, πολυ εξω ομως
    τοσο εξω που μοιαζουν σαν βιβλια πολιτικης φαντασιας στον εμπειρο "αναγνωστη" της πολιτικης παραγματικοτητας

    οποιαδηποτε σχεση με πραγματικα προσωπα και γεγονοτα ειναι απλως συμπτωματικη

    ΥΓ: Για να μην κατηγορηθω για επιεικεια, δεν ειναι οτι πιστευω πως αυτοι που εδιναν τις υποσχεσεις δεν ηξεραν πως δεν θα τις κρατουσαν, μια χαρα το ηξεραν, αλλα πως αλλιως θα εκλεγονταν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ.

    ΚΙ ΕΧΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΔΡΟΜΟ ΠΑΣΟΚΕ. ΘΑ ΤΑ ΔΕΙΣ ΟΛΑ.

    ΘΕΡΣΙΤΗΣ

    ΓΕΙΑ ΣΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Παπουτσωμενος Γατος

    Ενα χαστούκι στον υπουργό
    http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=98637

    Πώς θα σας φαινόταν να ξεκινούσαμε με θόρυβο από τα παλιά; Ετσι, για να φανεί με ένα χαστούκι ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε. Αλλο αν εύκολα θα συμπλήρωνε κάποιος, καλόπιστα ή... φυσώντας το γιαούρτι, ότι οι χρόνοι κι αν παρήλθον, άλλαξαν όχι τα πράγματα αλλά τα προσωπεία.

    Πίσω λοιπόν στην Ελλάδα που μυρίζει ακόμη μπαρούτι: 1947. Οι Βρετανοί παραδίδουν το εν Ελλάδι «χαρτοφυλάκιο» κυριαρχίας στην Αμερική. Ειδικοί εκπρόσωποι της αμερικανικής κυβέρνησης με βαθμό πρέσβη καταφθάνουν.

    Ενας από αυτούς, ο Πολ Πόρτερ, διορίζεται για να επιβλέπει τη διάθεση των χορηγηθέντων χρημάτων για την ανασυγκρότηση της Ελλάδας.
    «Οταν πήγε στην Αθήνα έγινε ένας διαφορετικός άνθρωπος, ένας δικτάτορας. Ησυμπεριφορά του προς τους έλληνες αξιωματούχους, αρχίζοντας από τον πρωθυπουργό,ήταν βλοσυρή και κάποτε τραχιά».

    Ετσι περιγράφει τον αμερικανό διπλωμάτη, στην εφημερίδα της ελληνικής ομογένειας του Σικάγου «The Greek Star» (2.10.1980), ο Ουίλιαμ Ρούσσης, Ελληνοαμερικανός που υπηρετούσε στην Ελλάδα εκείνη την εποχή ως αξιωματούχος της Ούνρα ­ οργανισμού που ιδρύθηκε για να συντονίσει το έργο της αμερικανικής βοήθειας προς την Ευρώπη, σύμφωνα με το δόγμα Τρούμαν.
    Και συνεχίζει παρουσιάζοντας ένα περιστατικό που έγινε κοινό μυστικό στη μεταπολεμική Αθήνα,

    «προκαλώντας αλγεινή εντύπωση στη σκέψη του ελληνικού λαού». Ο Πόρτερ συζητώντας για κάποιο οικονομικό θέμα με τον Στέφανο Στεφανόπουλο, τότε υπουργό Συντονισμού, «οργίστηκε τόσο ώστε σήκωσε το χέρι του και του κατάφερε ένα ηχηρό ράπισμα στο πρόσωπο, τόσο που ο υπουργός ξέσπασε σε κλάματα».

    Η συνέχεια του επεισοδίου έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον: ο υπουργός αποχώρησε από το γραφείο και λίγες ημέρες αργότερα
    «δώρισε στην κυρία Πόρτερ ένα διαμαντένιο περιδέραιο, για να κατευνάσει τον Πόρτερ, ο οποίος προφανώς ακολουθούσε τη θεωρία του Θεόδωρου Ρούζβελτ "μίλα μαλακά,αλλά κουβάλα μαζί σου ένα μεγάλο ραβδί" και τη συμβουλή του Γουίλιαμ Χάουαρντ Ταφτ να χρησιμοποιεί τη "διπλωματία του δολαρίου"».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ Παπουτσωμενος Γατος Νο2

    Δεν έχει καμία σχέση Παπουτσωμένε. Ο πατέρας του ήταν ο Δημήτριος Στεφανόπουλος

    https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CF%84%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82

    "..Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1926 και ήταν γιος[6] του Δημήτριου Στεφανόπουλου, δικηγόρου και πολιτικού, και της Βρισηίδας Φιλοπούλου, κόρης του δημοσιογράφου Κωνσταντίνου Φιλόπουλου.[7] Από την πλευρά της μητέρας του κατάγονταν από την παλαιά πατρινή οικογένεια Πράτσικα και ήταν ανιψιός των Ανδρέα, Χρήστου και Κούλας Πράτσικα, καθώς και του Διονυσίου Τσερώνη, δημάρχου Πατρέων...."


    Ένα αφιέρωμα του "Βήματος" περιγράφει το άλλο περιστατικο του 1947 που σχολιάζεις
    http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=98637

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.