Η λογική του κεφαλαίου

Ο Λένιν γράφει 50 χρόνια μετά την συγγραφή του Κεφαλαίου από τον Μαρξ ότι κανείς από όσους δηλώνουν μαρξιστές δεν το έχει καταλάβει πραγματικά. Και κανείς δεν πρόκειται να το καταλάβει αν δεν έχει διαβάσει πρώτα τη Λογική του Χέγκελ. Γιατί εκεί θα καταλάβει την ουσία και την αξία της διαλεκτικής που θα του δώσει τα εφόδια για μια διαλεκτική ανάγνωση του Κεφαλαίου.

Αυτό το εννοεί πρωτίστως από μεθοδολογική άποψη.
Υπάρχει ως μέθοδος η ανάβαση από το συγκεκριμένο στο αφηρημένο. Γι' αυτό ο Μαρξ ξεκινάει το Κεφάλαιο από το συγκεκριμένο που χαρακτηρίζει την κεφαλαιοκρατική κοινωνία, δηλ το εμπόρευμα. Και στη συνέχεια με διάφορες αφαιρέσεις βγάζει τους νόμους κίνησης του κεφαλαίου (υπεραξία κτλ).
Αυτό όμως πρέπει να συμπληρωθεί με την αντίστροφη κίνηση, δηλ την ανάβαση από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο, όπου οι γενικοί νόμοι που βρήκαμε με τη μέθοδο των αφαιρέσεων, επιστρέφουν στο συγκεκριμένο για να το ερμηνεύσουν ολοκληρωμένα.
Είναι κάπως χοντροκομμένη η διατύπωσή μου, το αναγνωρίζω, αλλά ελπίζω ότι δεν αλλοιώνω πολύ την ουσία και το νόημα.
Για όσους έχουν υψηλότερες απαιτήσεις μπορούν να ανατρέξουν στα έργα του σοβιετικού φιλοσόφου Βαζιούλιν (λογική της ιστορίας στα ελληνικά από τα ελληνικά γράμματα και λογική του κεφαλαίου που δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά).

Το θέμα τώρα ποιο είναι;
Ένα απόσπασμα από τη Λογική του Χέγκελ θα σας δώσει μια ιδέα:
"Είναι η ίδια η αναγκαιότητα που προσδιορίζει τον εαυτό της ως ενδεχομενικότητα, μέσα στο είναι της απωθεί τον εαυτό της από τον εαυτό της και μέσω αυτής ακριβώς της απώθησης μόνο επιστρέφει στον εαυτό της και μέσα σε αυτή την επιστροφή στο είναι της, έχει απωθήσει τον εαυτό της από τον εαυτό της. Έτσι η μορφή στην πραγματοποίησή της έχει διεισδύσει σε όλες της τις διαφορές κι έκανε τον εαυτό της διαφανή και είναι, ως απόλυτη αναγκαιότηα, μονάχα αυτή η απλή αυτο-ταυτότητα του είναι μέσα στην άρνησή του, ή στην ουσία, αυτοδιαμεσολάβηση του είναι, μ' άλλα λόγια Υπόσταση"
Κι αυτό είναι σχετικά νορμάλ, βατό απόσπασμα.

Σύντροφε Λένιν, δεν είναι και τόσο περίεργο τελικά που δεν κατάλαβαν πολλοί μαρξιστές το Κεφάλαιο τελικά