Προθέρμανση

Ξεκινάμε την ανάλυση πάνω στο φαινόμενο ΝΑΡ.
Κορωνίδα αυτής της θεωρητικής μας αναζήτησης θα αποτελέσουν οι θέσεις του ΝΑΡ για την Σοβιετική Ένωση. Για να μη μας πέσουν όμως απότομες και βαριές στο στομάχι κι επειδή δεν είμαστε έτοιμοι να αντικρίσουμε κατάματα τέτοια μεγαλειώδη επεξεργασία χωρίς την κατάλληλη ψυχική και σωματική προεργασία, θα το πάμε με στάδια λίγο-λίγο.

Ξεκινάμε την προθέρμανση με το πριν, την εφημερίδα της ανεξάρτητης αριστεράς, όπως γράφει και η προμετωπίδα της.
Πολλές εφημερίδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ακολουθώντας το παράδειγμα του ριζοσπάστη, δεν κρύβουν ότι είναι όργανα συγκεκριμένου πολιτικού χώρου/συλλογικότητας. Στο Πριν αρθρογραφούν στελέχη και μέλη του ναρ, δημοσιεύονται συνεχώς οι αποφάσεις της ΠΕ του, διαφημίζονται τα φεστιβαλ της νΚΑ, το πράγμα δε θέλει κολαούζο. Έχει βέβαια ευρύτερη θεματική, δημοσιεύει κι άλλες απόψεις, συνεντεύξεις με προσωπικότητες από πολλούς χώρους. Στο παρελθόν είχαν πάρει ακόμα κι από τον κατηφόρη της "αριστερής" πτέρυγας του πασοκ, ρίχνοντας έτσι νερό στο μύλο της σχετικής σπέκουλας περί πασόκων σοσιαλδημοκρατών κι άλλα τέτοια δροσερά που τα αναπαράγουμε κι εμείς πολλές φορές αβασάνιστα (κυρίως παλιότερα και στα πανεπιστήμια).
Η αλήθεια είναι ότι τέτοια πράγματα σε ένα όργανο κόμματος, δεν βρίσκεις. Αλλά η ουσία δεν αναιρείται. Κι η αυγή παίρνει συνεντεύξεις κι από νεοδημοκράτες ακόμα, αλλά τη σχέση της με τον Συνασπισμό ούτε την αρνείται, ούτε την κρύβει.

Αυτά σε πρώτο επίπεδο. Σε ένα δεύτερο όμως τι μπορεί να εννοεί ο ποιητής με αυτό το ανεξάρτητη αριστερά;
Καταρχήν ανεξάρτητη σε αντιπαράθεση με ποιον; Οι εξαρτημένοι δηλ ποιοι είναι; Εμείς, του κκε; Από ποιον άραγε; Από καμιά ουσία που πίνουν και δε μας δίνουν;
Αυτό μου θυμίζει εν παρόδω ένα από τα πλέον εκπληκτικά πράγματα που έχω ακούσει ποτέ. Ότι το ναρ είναι κατά του διαχωρισμού σε σκληρά και μαλακά (βάλτε όσα θαυμαστικά θέλετε όσοι δεν το ξέρατε). Κι όχι με την έννοια ότι τα εγκρίνει όλα.
Βέβαια συζητώντας με ναρίτες για τη δίμηνη καμπάνια που είχε κάνει προ 5ετίας η κνε ενάντια στα ναρκωτικά (συνολικά και με κύριο θέμα την πρόληψη, όχι τον διαχωρισμό ή μη) μου είπαν ότι δεν χρειαζόταν ολόκληρη καμπάνια κι ότι δίναμε υπερβολική σημασία ανοίγοντας μέτωπο για αυτό το θέμα.
Σωστά, το θέμα είναι να διαφωνείς φιλολογικά με κάτι, να το βάζεις και στις θέσεις σου για να είσαι καλυμμένος, όχι όμως να ανοίγεις και μέτωπο για αυτό. Και προπαντός μεταξύ μας παιδιά, μη τυχόν πάρουν χαμπάρι τη θέση σας και παραέξω και φανείτε αναντίστοιχοι, ή σας πάρουν στο ψιλό, πχ στα σχήματα της εαακ.
Στο τέλος βέβαια μένει η απορία πώς ακριβώς ανοίγεται μέτωπο ενάντια σε κάτι με το οποίο στην πράξη ούτε διαφωνία υπάρχει ούτε απόρριψη. Κατά βάση μάλλον αποδοχή, αλλά ντροπαλή, χωρίς να ομολογείται ανοιχτά.

Πέρα από την πλάκα όμως. Τι μπορεί να σημαίνει στα αλήθεια αυτό το ανεξάρτητη;
Εντάξει, όταν το ακούς σε γενικές συνελεύσεις να το λένε τα εαακ, υπονοούν ότι αυτή είναι ακομμάτιστοι, δεν παίρνουν γραμμή κτλ. Οπότε τους ρωτάς στο καπάκι πού βγάζουν αυτοί τις αφίσες τους και ακολουθεί μια γόνιμη πολιτική αντιπαράθεση.
Όταν το ακούς όμως από κόμμα, έστω ρεύμα, οργάνωση, συνασπισμό, οτιδήποτε τέλος πάντων, τι μπορεί να σημαίνει;

Το μόνο πράγμα στο οποίο πηγαίνει το μυαλό μου είναι η σοβιετική ένωση. Η γνωστή ιστορία με το εσωτερικού και εξωτερικού και την εξάρτηση από το διεθνές καθοδηγητικό κέντρο.
Έλα όμως που όσοι πήγαν στο ναρ, έφυγαν το 89 που η σοβιετική ένωση ήταν στα τελειώματα. Και ο λόγος ήταν η κυβέρνηση τζανετάκη, δηλ καμία -άμεση- σχέση με τα τεκταινόμενα στην εσσδ. Ίσα-ίσα που κάποιοι από αυτούς φεύγαν καταγγέλλοντας σταλινικές πρακτικές που έρχονταν σε ευθεία αντίδραση με το πνεύμα της γκλάσνοστ και της περεστρόικα.
Απ' όσο ξέρω αυτή είναι και η μόνη διάσπαση στην ελλάδα που δεν υπαγορεύτηκε, ή να στιγματίστηκε έστω από τη διεθνή συγκυρία (ακόμα και το 91 με τον Συν η τάση της σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξης των ΚΚ ήταν διεθνής).
Το ναρ λοιπόν είναι απόλυτα ελληνική ιδιαιτερότητα, χωρίς συγκεκριμένες διεθνείς ιδεολογικές αναφορές, όπως οι τροτσκιστές και οι μουλάδες με το νεπάλ. Για αυτό πρέπει να το προσέχουμε και να το διατηρούμε σαν κόρη οφθαλμού.

Τέλος πάντων εμείς τα "τζάνκια" της εξαρτημένης αριστεράς μπορούμε να θυμηθούμε κάποια πατροπαράδοτα κλισέ που αναδεικνύουν ότι βρισκόμαστε σε απόλυτη εξάρτηση από τον αγώνα της εργατικής τάξης, τα λαϊκά συμφέροντα κτλ.
Και θα μπορούσαμε να προβοκάρουμε το όλο θέμα λέγοντας ότι το ναρ συγκλίνει σε κάποια ζητήματα με σοσιαλδημοκρατικής απόχρωσης μαργαριτάρια και επεξεργασίες.
Η θέση περί εξαρτημένης αριστεράς, ο τρόπος οργάνωσης βιντάλ σασούν (δύο κόμματα σε ένα) που βγαίνει σαν εικόνα και στον τύπο τους, ακόμα και η άποψη για την εσσδ (ιδιότυπος καπιταλισμός) την οποία θα αναλύσουμε αργότερα, είναι ορισμένα από αυτά.

Αν ήμουν προβοκάτορας θα ασπαζόμουν και θα αναπαρήγαγα όλη την παραπάνω προσέγγιση.
Δεν είμαι όμως. Για αυτό απλώς την αναπαράγω...

(Συνεχίζεται...)