Θεωρώ σκόπιμο και έντιμο, για την οργάνωση πρώτα απ' όλα και κατά δεύτερο λόγο και για τους αναγνώστες, να ενημερώσω ότι δεν αποτελώ πλέον οργανωμένο μέλος.
Διατηρώ παρόλα αυτά την ιδιότητα του οπαδού, και του κριτικού υποστηρικτή του κόμματος. Με αυτή την έννοια -και με καμία άλλη- διατηρώ και το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, όταν αναφέρομαι σε επιλογές, ή πρακτικές του.
Κατά την προσωπική μου αντίληψη στην ίδια πλευρά εξακολουθούμε να είμαστε, κομμουνιστές παραμένουμε και ο καθένας παλεύει από το δικό του μετερίζι (που είναι το ίδιο κατά βάθος) με όποιον τρόπο μπορεί.
Το μπλοκ θα συνεχίσει κανονικά τη λειτουργία του.
Υγ: το μόνο σχόλιο που θα επιτρέψω σχετικά στον εαυτό μου, είναι μια φράση που είπε κάποιος στα χρόνια της γαλλικής επανάστασης λίγο πριν οδηγηθεί στη γκιλοτίνα:
"κρίμα, θα ήθελα πολύ να δω τη συνέχεια..."
η λεξη οπαδος ειναι απαισια και δεν καταλαβαινω γιατι τη χρησιμοποιουμε συχνα στα κομματικα εντυπα.υποδηλωνει τυφλη αποδοχη αντιληψεων με υστερικη υπερασπιση τους. προτιμω το "φιλος του κομματος","επιρροη" ή "κριτικος υποστηρικτης" σκετο. θα εξακολουθουμε να παρακολουθουμε τη λειτουργια του μπλοκ κανονικα και ελπιζουμε να φερουμε και αλλους στη παρεα μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή ναντέζντα κονσταντίνοβα,
ΑπάντησηΔιαγραφήστον υπολογιστή σας έχετε -ένα ακόμη- μήνυμα
Γιατί την χρησιμοποιούμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως γιατί τέτοιους θέλουμε. Εντός κι εκτός.
Πρόσφατα διάβασα έναν στίχο του τριπολίτη που μιλάει για τους μαχητές που δεν πρέπει να καταντήσουν οπαδοί.
Τέτοιοι οπαδοί δεν θα γίνουμε. Μαχητές άραγε είμαστε όμως;