Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

Συνεργάτες μου καλοί

Βράδυ στη Σόλωνος. Στο μυαλό τριγυρίζουν τα άμεσα κινηματικά ζητήματα. Τα βήματα του γιασικεβίτσιους, το κόψιμο του τσίλντρες, το πέμπτο φάουλ του τεόντοσιτς που κανονικά ήταν επιθετικό. Τα λέω στο τηλέφωνο στο συνεργάτη της κε του μπλοκ σε θέματα παναθηναϊκού. Κι ήξερες ότι στην τσόχα απέναντι από το γήπεδο έχουν τσιτάρει μπόρχες που λέει ότι ο παράδεισος πρέπει να είναι ένα είδος βιβλιοθήκης;

Οι μπάτσοι βγαίνουν παγανιά με μηχανάκια. Γουρλώνω τα μάτια να τους θαυμάσω.
-Ώπα, σταμάτα εδώ λίγο, λέει ο ένας. Κατεβαίνει και με πλησιάζει.
-Τι έγινε, δεν έχεις ξαναδεί αστυνομικούς;
Πού, στα εξάρχεια; Όχι, ποτέ κύριε μπάτσε μου. Πρώτη φορά μου συμβαίνει.
Και να σκεφτείς ότι είναι η περιοχή με τη μικρότερη εγκληματικότητα. Χωρίς τράπεζες, σούπερ μάρκετ. Αν δεν είχε και μπάτσους θα είχε μηδενικά ποσοστά.

Εδώ το βλέμμα μας πρόδωσε, αλλά γενικά βοηθάει.
Στο στρατό, στο σχολείο, στις συνελεύσεις, στη σχέση με το σύντροφό σου. Ακόμα και στην οργάνωση, σε καμιά δύσκολη συνεργασία.
Ξέρεις τι είναι να μην κοιτάζεις τον άλλον όταν σου μιλάει; Τον έχεις σκοτώσει. Δεν ακούς με τα μάτια, αλλά του χαλάς το παιχνίδι της υποταγής που θέλει να παίξει.
Let's play masters and servants.

Μέχρι να έρθει δίπλα μου προλαβαίνω να σκεφτώ τα πάντα.
Τον παναγούλη που έλεγε ότι εξαγρίωνε σκόπιμα τους βασανιστές του για να τον χτυπάν πάνω στα νεύρα τους και να λιποθυμάει. Τους εβραίους ναζί που έκαναν ενέσεις στους συλληφθέντες για να μην χάσουν τις αισθήσεις τους και να συνεχίσουν να τους δέρνουν. Το συμμαθητή μου από το σχολείο που έγινε αξιωματικός μπάτσος λόγω οικογένειας.

Ο μπάτσος ζητάει ταυτότητα. Μα εγώ την ψάχνω απ' τα δεκαεννιά.
-Έχεις μαζί σου τίποτα παράνομο;
Τυπικά όχι (ακόμη). Εκτός κι αν κηρύξατε τίποτα και δεν το 'μαθα.
-Άνοιξε την τσάντα σου... Φέρε λίγο το φακό!
Ναι, είναι παλιό μοντέλο. Δεν έχει φωτάκι με αισθητήρα, όπως τα ψυγεία.
Το πάρτι ξεκινάει.

Πρώτη πιάνει την απόφαση του συνεδρίου. -Είσαι οργανωμένος;
-Όχι πια. Ο κλασικός ο μαλάκας ο πρώην σύντροφος που λέει τον πόνο του σε όλους και δε σκέφτεται πού μιλάει.
-Διαφωνίες; ρωτάει ένας μικρός που έχει το ρόλο του καλού. Μπορεί και να 'ναι κιόλας.
-Περίπου.

Κοίτα να δεις, όταν ψάχνεσαι σε προβληματίζουν διάφορα. Δε σημαίνει ντε και καλά ότι διαφωνείς. Αλλά ποιος το καταλαβαίνει αυτό; Η νιφάδα απορούσε γιατί είμαι στην οργάνωση πριν βαδίσει στα χνάρια της κουκούλου. Κι ύστερα έπαιρνε το τσιμπρό της το βλέμμα και πάγωνε το σύμπαν. Βοηθάνε πολύ τα μάτια.

Ναι, αλλά μετά ο σύντροφος έχει αντιλήψεις.
Μερικά πράγματα είναι καλύτερο να τα έχεις στον ενικό. Έστω και με κίνδυνο να μην τα έχεις καθόλου. Αλλά αν δεν έχεις πληθυντικό εξ αρχής πώς να διαλέξεις και να συνθέσεις για να έχεις στο τέλος δική σου αντίληψη;
Απ' το μηδέν πάλι στο τίποτα καταλήγεις.

-Ήμουν κι εγώ παλιά, λέει ψιθυριστά ο καλός μπάτσος. Αγρίνιο. Στα 15 μου.
Τι τα ήθελες τα ματ αφού ήσουνα... σε μας. Ο κύκλος του τσώρτσιλ σε γρήγορη κίνηση (φαστ φόργουορντ). Αν δεν είσαι κνίτης στα δεκαπέντε πώς θα γίνεις μπάτσος στα είκοσι;

Κι ύστερα τι έγινε; Άσε, ξέρω. Ανεργία κι απαλεψιά.
Είναι κάτι νομοί όπου ο ένας στους δύο γίνεται μπάτσος ή εποπ. Κι αν δεν είχαν κάποια στρατόπεδα θα έπρεπε να κλείσουν και να βάλουν λουκέτο. Κι άντε μετά να πεις ότι οι μπάτσοι είναι του λαού παιδιά. Πετάς σκατά σε αυτούς και την κοινωνία τους, καθαρίζεις κι έχεις καθαρή και τη συνείδησή σου.

Μετά έβγαλε το πρόγραμμα (και καταστατικό) του κκσε του 61', από το 22ο συνέδριο. Εκείνο που έβαζε άμεσο καθήκον την οικοδόμηση της κομμουνιστικής κοινωνίας με ενιαία παλλαϊκή ιδιοκτησία. Και στο καπάκι την κόντρα.
Θα μου πεις: και με τη σακε και με το ρεβιζιονισμό, πώς γίνεται;
Εδώ οι άλλοι δηλώνουν αναρχοσταλινικοί, σε αυτό θα κολλήσουμε;

Επόμενο έπιασε το λούκατς, αλλά κάπως άγαρμπα.
Κοίτα. Και μένα μου τη δίνει που εκθειάζει το εικοστό και την αποσταλινοποίηση αλλά δεν είναι λόγος αυτός να σκίζουμε το εξώφυλλο.

Κερασάκι το συλλογικό του ΚΨΜ για τον ιμπεριαλισμό όπου γράφει όλη η ντριμ τιμ κι ο χαριτάκης λέει για το μεσιανισμό του προλεταριάτου και του κόμματος. Ενώ οι εργάτες μπορούν λέει να παλέψουν μέσα από τα συνδικάτα χωρίς κόμμα και καθοδήγηση. Κι αναρωτιέσαι ποιος πάσχει τελικά από μεσιανισμό.

Κι αν ήμουν φετιχιστής κι είχα κανά γυναικείο εσώρουχο; Να το μυρίζω και να θυμάμαι τη δικιά μου; Αν είχα τίποτα γυναικείο για να της δώσω; Αν είχα χάπια ή κάτι παρόμοιο; Μην τα πειράζεις αυτά, είναι βιταμίνες για την τριχόπτωση.

Τελευταία πιάνει τα χαρτιά μου που τα έχω σαν αυτιστικό χωρισμένα σε στήλες.
-Τι σημειώσεις είναι αυτές; Όλες για σένα και την αγάπη μας.
Του φαίνεται ανώμαλο. Το ίδιο και σε αρκετούς συντρόφους.
Τις ξεφυλλίζει. Βρίσκει μια προκήρυξη της εδυε για το λαμπράκη, αλλά δεν του κάνει. Άνθρακες ο θησαυρός.

-Είναι οργανωμένος, τι λέμε τώρα...
Εντάξει κι εγώ έτσι νιώθω, αλλά δεν είναι το ίδιο. Πού να σου εξηγώ τώρα. Οι λογοκριτές είναι κατά κανόνα ηλίθιοι. Και τα σκυλιά του συστήματος σαν τον ραν-ταν-πλαν.

Άλλο ενεργός, άλλο οργανωμένος. Σκέψου να ήσουνα χρυσαυγίτης κι όχι ένστολος. Η ουσία δεν αλλάζει. Και στις πορείες πάλι μαζί είστε. Κράτος και παρακράτος, η ισχύς εν τη ενώσει. Αλλά δεν είναι το ίδιο.
Σκέψου κι εμένα σαν ένα είδος παρακομματικού.

Τελικά με πέρασε για μέλος της οργάνωσης και με άφησε ήσυχο. Αυτό θα πει ασφάλεια απέναντι στους ασφαλίτες. Σε τέτοια θέματα η οργάνωση είναι κάτι σαν την ιντεραμέρικαν. Μεγάλη και σίγουρη.

Πήρε άλλος τη σκυτάλη. -Πού είναι το σπίτι σου;
Σπίτι μου είναι εκεί που με αγαπάν. Μπορεί να μένω σε αυτή την πολη, αλλά ποτέ δε θα γίνει σπίτι μου.
-Με φιλοξενεί μια φίλη μου στις εστίες.
Καλή απάντηση. Πιάσαμε κι άσυλο που τους αποθαρρύνει.

-Μόνιμη κατοικία;
Μένω εστίες αλλά είμαι ανέστιος. Και κομματικά άστεγος. Που κάποιες φορές είναι χειρότερα κι απ' όσους δεν έχουν πραγματικά σπίτι.
Έχω ψυχολογία λελέ και λέω θεσσαλονίκη. Άνω τούμπα.
-Παοκτζής; Όλες οι προσβολές μαζεμένες.
-Μπα δε θα ασχολείται με αυτά, λέει ο καλός μπάτσος. Ξέρει από πρώτο χέρι το στερεότυπο. Λέω να μην του το χαλάσω.

Ο σκληρός διαλεκτικός λέει ότι ο πρωταθλητισμός είναι σαν την αξιολόγηση. Αντανάκλαση των εμπορευματικών σχέσεων που προσπαθούν να μετρήσουν τα πάντα και να τα βάλουν στο καλούπι τους.

Η άμιλλα όμως; Οι ολυμπιακοί αγώνες της αρχαιότητας; Μια παρέα παιδιών που τρέχουν για να δουν ποιος είναι ο πιο γρήγορος; Δυο καμάκια που ανταγωνίζονται για ένα κορίτσι; Ο σταχανοβίτης που κυνηγά το μπόνους της υπερκάλυψης;
Πού σταματάει το ένα κι αρχίζει το δεύτερο;

Στη σπουδάζουσα η άμιλλα σταματούσε εκεί που ξεκινούσαν οι γιατροί. Έκαστος στο είδος του και η υγεία στους δείκτες.
Αν το ήξερα πιο πριν αυτό με τις εμπορευματικές σχέσεις θα πήγαινα να το πω στον οικονομικό τους υπεύθυνο που μας την έλεγε. Κι αυτός θα με χτυπούσε φιλικά στην πλάτη με συγκατάνευση και θα ρωτούσε ειρωνικά.
-Τι κλείσιμο έχουμε;

Τελειώνουν τα διαδικαστικά. Έφτασε η ώρα να χωρίσουμε. Χαιρετάω μόνο τον καλό μπάτσο. Να πάμε και για κανά καφέ να τον φέρω πάλι στον ίσιο δρόμο.
-Καλό δρόμο, μου λέει κι αυτός.
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία. Δρόμος;
Ε όχι και δρόμο ρε συ. Τι μας πέρασες, για τίποτα σαλτιμπάγκους αλαβανικούς; Τίποτα του δρόμου; Με ροζ φυλλάδια για το φεστιβάλ της κοε; Κομμουνιστές ορθόδοξοι είμαστε.

...---...

Ούτε ένας χαφιές δουλειά να μη βρίσκει. Όμορφη που 'ναι η προφητεία αυτή.
Και στις σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες ποιος θα δουλεύει;
Στην κοινωνία του μέλλοντος το χαφιέδισμα θα πάψει να είναι ένας μηχανισμός πάνω από την κοινωνία. Θα γίνει συλλογικό και θα απλώσει ρίζες μέσα της όπως στην τιμημένη ντε ντε ερ. Και θα απονεκρωθεί πλήρως στον κομμουνισμό όπου όπως θα έλεγε κι ο ιλιένκοφ, η ηθική θα είναι σαν το αεράκι που αναπνέουμε κι οι χαφιέδες χαρτί υγείας για να σκουπιζόμαστε.

8 σχόλια:

  1. Για τις φάσεις που αδικήθηκε ο Παναθηναϊκός (και κανείς δεν τα λέει) καμία αναφορά.
    Σε καταγγέλω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γράψε και καμιά ανταπόκριση από ΓΠΑ και τη συζήτηση της dreamteam για την αριστερά και τη κρίση, σε περίπτωση που πας.

    Εγώ πάλι δε θα δω last drive.

    Επίσης, ποσα βιβλία χωράει πια η τσάντα σου ρε? Πλάκα μας κάνεις???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αμαν ρε συ, πως κανεις ετσι? Λες και ηταν η πρωτη σου φορα (ή μηπως ηταν?)... Σε ολους εχει συμβει. Ενταξει βεβαια, στη δικη μου τσαντα δεν βρηκαν τη μεγαλη σοβιετικη εγκυκλοπαιδεια (και φυσικα ουτε ταυτοτητες, πασο κλπ) αλλα...

    Ελπιζω να ειχε δικιο ο Ιλιενκοφ και στον Κομμουνισμο να εχουμε καζανακια, γιατι αλλιως απο τους χαφιεδες δεν θα γλιτωσουμε ποτε.

    Α και διαφωνω με αυτο που ειπες για την επαφη με τα ματια οταν σου μιλανε. Δεν ακους τον αλλο μονο με τ΄αυτια. Τον ακους σχεδον με ολες τις αισθησεις. Και η οπτικη επαφη βοηθαει και η αφη. Και στο λεει ανθρωπος που ειναι κατα βαση ακουστικος τυπος. Τζαμπα στα λεω, τα ξερεις κι εσυ, αλλα πας να βγεις λαδι μου φαινεται. Αν επιασε παντως με τους μπατσους καλα εκανες, δουλεψε το και φταστο στην εντελεια.

    Κι αυτο παλι, που οταν παμε εκτος Θεσσαλονικης και μας ρωτανε, οχι τι ομαδα ειμαστε, αλλα κατευθειαν αν ειμαστε παοκτσηδες? Φτανει πια, εχουν χαθει ζωες ετσι!

    Κατα τα αλλα, συμπαραστεκομαστε στο δικιο του Ανωνυμου βαζελου γιατι, αν και ο μπασκετικος παναθηναικος ειναι η πιο ευνοημενη ομαδα του γαλαξια, θελουμε να παρει το πρωταθλημα για να μη μας φτασει στα δεκα ο γαυρος.

    Αντε, ανεβαινε γρηγορα να κανουμε καμια βολτα με τον Αργυρη να μας σταματησουν οι μπατσοι και να νομιζουν οτι ειναι ο αφρικανος μεταναστης-σκλαβος μας που δεν του κολλαμε τα ενσημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλα και εσυ τους αφησες να ανοιξουν την τσαντα σου??? τι ειναι αυτα?? τους δινεις ταυτοτητα, χαμογελας, και τους λες καλο βραδυ με τσαχπινια! και αν επιμενουν τους λες οτι εχω κομματικα εγγραφα και αν θελετε το συζηταμε στα γραφεια σας και πιανεις το κινητο! (πιανει πιανει) αντε και την επομενη τους μπατσους στα ματια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εμένα πέρσι τον χειμώνα με είχαν σταματήσει οι carabinieri για έλεγχο(στην Ιταλία) με ένα συμφοιτητή που είναι οργανωμένος στο κόμμα.Αφου δεν είχαμε ταυτότητες μαζί μας και ήθελε να μας μαζέψει στο τμήμα άρχισε να μας ρίχνει κατηγορίες ο καραμπινιέρος
    του τύπου ήρθατε οι Έλληνες στη Γένοβα την κάψατε,τον προηγούμενο μήνα κάψατε την Αθήνα,δεν θα σας αφήσουμε να διαλύσετε και την πόλη μας.Όλα αυτά γιατί περπατούσαμε στη πόλη Πέμπτη στις 3 το πρωί,όπου δεν κυκλοφορούσε ούτε σκύλος.
    Εκεί που ένιωθα ότι θα περάσω το βράδυ στο τμήμα,ο φιλός μου έθιξε το θέμα ξενοφοβία και ρατσισμός.Και με το που ακούστηκαν αυτές οι μαγικές λέξεις μας άφησαν να φύγουμε γράφοντας απλά τα ονόματα μας(η ότι όνομα θέλαμε) σε ένα χαρτί..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. καλά τους άφησες να σου ανοίξουν την τσάντα!!???

    τους έδωσες και ταυτότητα? πιάσατε και κουβεντούλα??

    καλά τι είναι αυτά;;;; και μετά λέμε "ανυπακοή και απειθαρχία/ καμία θυσία γα την πλουτοκρατία"!!!

    για τις "μυστικές υπηρεσίες" ασχολίαστο...δηλαδή τους αντεπαναστάτες πως θα τους βρεις εσύ;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. σχιζοφρενής οικοδόμος με το καδρόνι6 Ιουνίου 2010 στις 9:08 μ.μ.

    Η έρευνα προσωπικών αντικειμένων συνιστά ανακριτική πράξη και οφείλουμε να αντισταθούμε. Αυτό λέει το βιβλιαράκι της ΔΗΜΣΥ.

    Αυτό που δε λέει, αλλά το διαπίστωσα εξ ιδίας πείρας, είναι ότι κάπως έτσι καταλήγουμε στο τμήμα.

    Στο τμήμα εχεις όλο το χρόνο να διαβάσεις με την ησυχία σου. Ο Μπελογιάννης κρατούμενος έγραψε το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα, ο Γκράμσι τα τετράδια της φυλακής και εγώ είχα τρεις ολόκληρες ώρες για να διαβάσω ΚΟΜΕΠ.

    Ακόμη, έχεις τη σπάνια ευκαιρία να κάνεις πολιτική παρέμβαση στον αξιωματικό υπηρεσίας υπενθυμίζοντάς του ότι ο πραγματικός εχθρός του δεν είσαι εσύ, αλλά αυτοί που του δίνουν ψίχουλα, δεν του κολλάνε βαρέα, κλπ. Μπορεί να μην πάει μπροστά τη συνείδηση του μπάτσου, αλλά είναι αστείο. Εγώ, τουλάχιστον, το βρήκα διασκεδαστικό. Κάπως σα να κάνεις εξόρμηση Ριζοσπάστη σε εκκλησία.

    Αν σ' αυτά προστεθούν η κερασμένη πορτοκαλάδα και η βόλτα με το περιπολικό, η εμπειρία της προσαγωγής δεν είναι τελικά και τόσο δυσάρεστη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ήταν η πρώτη φορά στην αθήνα κι είναι πολύ διαφορετικό, πίστεψέ με.
    Ο ιλιένκοφ είπε το πρώτο μισό. Το άλλο είναι δικό μου. Και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα έχουμε καζανάκια στον κομμουνισμό.
    Κι εγώ τη μετράω τη δεύτερη θέση, αλλά σήμερα ο βάζελος έσπασε το ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων. Οι δικές μας βέβαια είναι καλύτερες αλλά και πάλι...

    Την τσάντα δεν ήθελα να την ψάξουν αλλά είχα υπόψιν αυτό που δεν έγραφε στο βιβλιαράκι της δημσυ...
    Ωραίες ιστορίες

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.