Η χιλή του σπαρίλα

Ο στάλιν ζει κάπου στην χιλή
Μαζί με τον σπαρίλα, τον έλβις, τον μπρους λι.

Λαϊκή θυμοσοφία των πληθυσμών της παταγονίας

Ο ρεζί ντεμπρέ ταξίδεψε στην χιλή του αλιέντε λίγους μήνες μετά την εκλογή του κι έγραψε το ομώνυμο βιβλίο (η χιλή του αλιέντε, στα ελληνικά από τις εκδόσεις μνήμη) με τις εντυπώσεις του και μια εκτενή συνέντευξη σε δύο μέρη με τον σύντροφο πρεζιντέντε που ήταν πρώτος μεταξύ ίσων κι ίσως λίγο πιο ίσος από τους υπόλοιπους.

Στο παράρτημα του βιβλίου με τις συμπληρωματικές σημειώσεις, διαβάζουμε στον αριθμό τέσσερα.

Στοές μασωνικές και λαουταρινικές

Οι λαουταρινικές στοές ονομάστηκαν έτσι σε ένδειξη τιμής για τον αρακουανό πρίγκηπα Λαουτάρο, αρχηγό του αγώνα ενάντια στη σπανιόλικη κατοχή τον 16ο αιώνα στην χιλή. Ιδρύθηκαν το 1812 στο μπουένος άιρες από μέλη των ελευθεροτεκτόνων, μεταξύ των οποίων εξέχουσα θέση είχαν ο στρατηγός χοσέ ντε σαν μαρτίν κι ο ντον μπερνάρντο ο χίγγινς για τη χιλή. Λεγόταν πως αν ο στρατός αποτελούσε το οπλισμένο χέρι της απελευθέρωσης, η λαουταρινική στοά ήταν το πολιτικό της χέρι.

Όμως τι είναι και τι θέλουν οι στοές;
Οι θεμελιώδεις αντικειμενικοί σκοποί της στοάς ήταν η κατήχηση των πολιτών κι η μελέτη των πολιτικών και κοινωνικών δυνατοτήτων του έθνους που δημιουργούνταν. Ο προσηλυτισμός στα μυστήρια της μασωνίας ζητούνταν από όλους τους εταίρους της λαουταρινικής στοάς. Αν οι σκοποί της στοάς ήταν φανερά πολιτικοί, τα μέλη της ήταν κατά συνέπεια μασώνοι.

Η πρώτη μασωνική στοά ιδρύθηκε στις 15 μάρτη του 1827 κι έχει τις ρίζες της στη στοά λαουτάρο. Ο πρώτος σεβάσμιος διδάσκαλός της, ντον μανουέλ μπλάνκο ενκαλάντα, ήταν επίσης μέλος της στοάς λαουτάρο. Οι δεσμοί ανάμεσα στις δυο στοές φαίνονταν καθαρά στην χρησιμοποίηση κοινών τελετουργιών και συμβόλων, όπως και στα έργα τους και τις δραστηριότητές τους.

Η παράγραφος που ακολουθεί παρμένη από τα καταστατικά της λαουταρινικής στοάς της χιλής, γραμμένη με το χέρι του μπερνάρντο ο χίγγινς το αποδείχνει.
Ένας από τους αδελφούς που έχει εκλεγεί απ’ την ανώτατη ιεραρχία, δε μπορεί να μιλήσει για κάτι που έχει μεγάλη σημασία χωρίς να συμβουλευτεί τη στοά. Μία από τις πρώτες υποχρεώσεις των αδελφών, σύμφωνα με το σκοπό του ιδρύματος θα είναι να προστατεύονται και να αλληλοβοηθούνται σε οποιαδήποτε σύγκρουση της πολιτικής ζωής και να υποστηρίζουν τη γνώμη, οι μεν των δε. Κάθε αδελφός που αποκαλύπτει το μυστικό της ύπαρξης της στοάς, είτε με λόγους είτε με έργα, θα τιμωρείται με θάνατο και με μέσα που η στοά θα κρίνει κατάλληλα.

Με τον καιρό κάποια χαρακτηριστικά ατόνησαν κι οι εν ελλάδι στοές έφτασαν δια του ετεροπροσδιορισμού στην οργανωτική χαλαρότητα πετώντας τον πατσά μαζί με τη σκατίλα.
Ευτυχώς από μια άποψη. Αλλιώς η κε του μπλοκ θα έπρεπε να ανησυχεί για τη ζωή της και να προσλάβει ερυθροφρουρούς.
Μπρέζνιεφ ετοιμάσου, έρχεται η σειρά σου.

Παραθέτω παρακάτω ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη με τον αλιέντε -που θα ζήλευε ακόμη κι ο σπαρίλας- με στοιχεία που θα ζήλευε κι ο λιακό.

ΝΤΕΜΠΡΕ: Άκουσα πάντοτε να λέγεται ότι είχατε σχέσεις με τη μασωνία, ενώ είστε μαρξιστής. Ξέρετε ότι κάποτε έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στους κόλπους του διεθνούς εργατικού κινήματος. Κατά το 1920 πχ έδιωξαν στη γαλλία τους μασώνους από το κκ που τότε σχηματιζόταν. Βλέπετε καμία αντίφαση μεταξύ της νομιζόμενης σχέσης σας με τη μασωνία και της μαρξιστικής σας θέσης, που είναι θέση ταξική;

ΑΛΙΕΝΤΕ: Θέλω να σου θυμίσω ρεζί, ότι ο πρώτος γενικός γραμματέας του κκ γαλλίας ήταν μασώνος.
ΝΤ: Σωστό.
Α: Από την Τρίτη διεθνή κι έπειτα παραδεχόμαστε την ασυμφωνία.
ΝΤ: Ακριβώς.
Α: Ανήκω προσωπικά σε μασωνική παράδοση. Ο παππούς μου, ο γιατρός αλιέντε-παντίν, ήταν μέγας διδάσκαλος της μασωνικής ιεραρχίας τον περασμένο αιώνα σε μια εποχή που μασώνος σήμαινε αγωνιστής. Οι μασωνικές στοές ήταν οι στυλοβάτες της ανεξαρτησίας και του αγώνα κατά της ισπανίας.

ΝΤ: Ο μπολίβαρ κι ο σούκρε ήταν μασώνοι;
Α: Ακριβώς. Λοιπόν, καταλαβαίνεις πως με τέτοια οικογενειακή παράδοση κι ακόμα γιατί η μασωνία αγωνίστηκε για θεμελιώδεις αρχές, όπως της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφότητας, μπορεί να έχει κανείς αυτό το είδος των σχέσεων. Λέγοντας αυτό, υποστήριξα στους κόλπους της μασωνίας ότι δε μπορεί να υπάρξει ισότητα σε καπιταλιστικό καθεστώς και μάλιστα ούτε η παραμικρή ελπίδα ισότητας. Δε μπορεί να υπάρξει αδελφότητα (σύμπνοια) όταν υπάρχει η ταξική εκμετάλλευση κι η αυθεντική ελευθερία είναι κάτι απτό, όχι αφηρημένο. Δίνω λοιπόν στις μασωνικές αρχές το πραγματικό περιεχόμενο που πρέπει να έχουν.
Ξέρω πολύ καλά βέβαια πως υπάρχουν χώρες που η μασωνία δε θα μπορούσε να είναι σύμφωνη με αυτές τις αρχές.

Την επόμενη φορά που θα ακούσετε το σπαρίλα να αναλύει με πάθος τη μπολιβαριανή διαδικασία μπορείτε να σκεφτείτε και σε ένα δεύτερο επίπεδο τι πραγματικά εννοεί, αυτός κι η στοά της χαριλάου τρικούπη.

Τι άλλο μας λέει το βιβλίο του ντεμπρέ;
Για την unidad popular που είχε μέσα κομμουνιστές, σοσιαλιστές κι ένα κομμάτι λαϊκής χριστιανοδημοκρατίας. Και για τις αυταπάτες του κομπανιέρο πρεζιντέντε για αλλαγές με δημοκρατικές διαδικασίες και δημοψηφίσματα. Η βασική διαφορά με τη βενεζουέλα –όπως την καταλαβαίνω- είναι ότι ο τσάβες είχε το στρατό με το μέρος του και κράτησε την εξουσία. Κι η βασική διαφορά του αλιέντε με τους ρεφορμιστές που εξαπατούν το λαό είναι ότι αυτός ήταν έντιμος και πλήρωσε ο ίδιος θανάσιμα τις αυταπάτες του.

Μαθαίνουμε επίσης για την αφελή προσκόλληση της χιλής στην έννοια της νομιμότητας. Η χιλή είναι μια χώρα που όταν έχει προβλήματα φωνάζει το δικηγόρο, ενώ οι υπόλοιπες καλούν τον ταγματάρχη κι όπου η αστική τάξη τηρεί τους νόμους που θέσπισε ακόμα κι αν της γυρίζουν μπούμερανγκ. Όπως στην περίπτωση που διηγείται ο αλιέντε με τη βίαια απαλλοτρίωση γης.

Οι αστικοί νόμοι τη θεωρούσαν μικροαδίκημα και την άφηναν ουσιαστικά ατιμώρητη, αλλά τιμωρούσαν αυστηρά όσους επιχειρούσαν να την ανακαταλάβουν. Οι τσιφλικάδες οικειοποιούνταν βάσει νόμου τη γη των ιθαγενών χωρίς να φαντάζονται ότι θα έρθει η μέρα που ο λαός θα εφάρμοζε το δικό τους νόμο εναντίον τους.
Τώρα αυτοί που καταλαμβάνουν τη γη είναι οι mapuche κι οι απαλλοτριωμένοι ιδιοκτήτες είναι οι τσιφλικάδες.
Που λίγους μήνες αργότερα είπαν να φωνάξουν τον ταγματάρχη. Από στόμια βγαίνει η δύναμη κι όχι από τα στόματα. Κι αυτή είναι η πικρή αλήθεια της ουνιδάδ ποπουλάρ.

Σε άλλα σημεία της συνέντευξης ο αλιέντε δε φαίνεται να έχει αυταπάτες.
Αν δεν υπάρξει προδοσία θα υπάρξει σύγκρουση.
Συνήθως όμως ισχύει το αντίστροφο.
Άλλο αν κάποιοι το κάνουν φετίχ για κάθε χρήση και κάθε πορεία.

Ο αλιέντε λέει ότι στο μεταβατικό διάστημα η χώρα θα τρανταχτεί περισσότερο απ’ ό,τι μια μπάλα στα πόδια του πελέ. Αλλά ο ντεμπρέ απαντά με μια σπουδαία λογοτεχνική εικόνα. Η χιλή μπορεί να (μετα)κινείται, όχι ως ο πιο αδύναμος κρίκος, αλλά ως ο πιο ελαστικός. Κι αυτό σημαίνει ότι δε θα σπάσει, γιατί έχει περιθώρια ελιγμών.
Λες κι εμείς να την πατήσουμε έτσι;

Υγ: το πραγματικό δισκοπότηρο ωστόσο εξακολουθεί να είναι το βιβλίο του δελαστίκ για το αφγανιστάν. Η κε του μπλοκ εξασφάλισε πιστό αντίγραφο χάρη στον διατατικό αναγνώστη ττ και ίσως ετοιμάσει κάτι σχετικά μετά τις διακοπές που αρχίζουν μες στη βδομάδα.

Υγ2: και για όσους δεν το κατάλαβαν. Ο σπαρίλας είναι ο λ…