Ένα κακό κείμενο

Δεν πίνεις, δεν καπνίζεις… ε, τι διάολο κάνεις τότε;
-Βαριέμαι.
Υπό άλλες συνθήκες θα σου έλεγα τρώω. Τώρα όμως είμαι σε θερινή νάρκη κι υπολειτουργώ. Περιορίζω στο ελάχιστο σκέψη, τροφή, μετακινήσεις κι ανταλλαγές με το περιβάλλον. Μόνο με τα υγρά γίνεται δουλειά. Πίνω μπόλικα και τα μετασχηματίζω διαλεκτικά σε ιδρώτα. Κοινώς τον πίνουμε κάθε μέρα που λέει κι ο κακάριν. Τσακ!

Ο άνεμος της αλλαγής απ’ το βερολίνο σάρωσε την ευρώπη σα λίβας που καίει τα σπαρτά. Κι οι λαοί κοιτάν με δεμένα χέρια, ακίνητοι σα γιοι της άπνοιας.
Χωρίς εσένα, φύλλο δεν κουνιέται.
Εργάτη μην κοιτάς το σύμπαν να πηδιέται.
Το θερμόμετρο είναι κολλημένο και βαριέται να κατέβει. Ακόμα κι ο αίολος βαριέται να φυσήξει. Κάνει μόνο ένα ξέπνοο φου γεμάτο σάλια που έρχονται και κολλάν στο σώμα σου και γίνονται –από υγρασία- ιδρώτας.

Βαριέμαι να διαβάσω. Βαριέμαι να τελειώσω την πρόταση που άρχισα να γράφω χωρίς να ανοίξω το παράθυρο που άνοιξα πριν πέντε λεπτά. Βαριέμαι τα ανέκδοτα που είναι βγαλμένα απ’ τη ζωή. Τι να μας πουν κι αυτά από τη ζωή τους. Σιγά τη ζωή..

Βαριέμαι αφόρητα όσους παίζουν με τις λέξεις, κάνουν την ανία μανία και το βαριέμαι ενεργητική φωνή. Και πιστεύουν πως λύνεις το πρόβλημα αν αρχίσεις να (β)αράς τους μπάτσους και να σπας βιτρίνες έτσι για ποικιλία μπας και γίνει το βαριέται βαριετέ. Ενώ στην ουσία δεν αλλάζει ούτε μια οξεία στο μονότονο τόνο της ζωής μας.

Πρέπει να στα 'χω ξαναπεί. Βαριέμαι να πω ή να σκεφτώ κάτι καινούριο.
Το ίδιο είναι. Όχι ψέματα. Οι πιο πολλοί βαριούνται μόνο το δεύτερο κι απλώς λένε συνέχεια τα ίδια. Οι πιο ικανοί από αυτούς γίνονται αριστεροί οικονομολόγοι και τους καλούν από πόλη σε πόλη. Δε βαριέσαι. Τζάμπα διακοπές και κινηματικός τουρισμός.

Συνήθως βαριέμαι τους άλλους κι αυτά που λένε. Κι αν μου τα λένε πχ με μια ταινία τόσο το καλύτερο, γιατί δεν τους έχω απέναντι και μπορώ να αποκοιμηθώ χωρίς τύψεις. Αλλά δεν είναι δικό τους το λάθος. Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς κι οι βαρετοί με μένα. Κατά βάθος μάλλον τον εαυτό μου βαριέμαι.

Με βαριέμαι και μες στις παρέες. Φιλική συμμετοχή και μπρεχτική αποστασιοποίηση. Ωσεί παρών το 90 τοις εκατό, βλέπει απ’ έξω το υπόλοιπο δέκα και κρατιέται να μη γελάσει. Μισές σκέψεις σκοντάφτουν στη μέση και γίνονται σαρδάμ.

Κι έχω αποκτήσει τρομερή οικειότητα με τη βαρεμάρα μου. Μπορεί να της βγάλω κι όνομα. Να αρχίσουμε να παίζουμε χαρτιά όπως ο ισοβίτης με τις ερινύες του. Ή να της μάθω σκάκι όπως ο κόκορας στο πουλί του που ήταν άχρηστο.

Βαριέμαι να βαριέμαι με τον τρόπο των άλλων. Με το δικό μου τρόπο βαριέμαι δημιουργικά, ακόμα κι όταν βαριέμαι θανάσιμα. Η βαρεμάρα ένας καθημερινός θάνατος κι ο δικός μου θέλω να είναι αξιοπρεπής. Η βαριεστημάρα είναι γενική νομοτέλεια, αλλά ο καθένας βρίσκει το δικό του, ιδιαίτερο δρόμο γι’ αυτήν. Ευρωκομμουνιστές ακόμα και στη βαρεμάρα.

Η στασιμότητα είναι το παν, η κίνηση δεν είναι τίποτα.
Το βασικό πρόβλημα της εποχής είναι ότι ζούμε σε έναν τόσο βαρετό κόσμο που ο κόσμος βαριέται να τον αλλάξει. Και κατά βάθος δεν έχει χρόνο και χρήματα για να βαριέται και να εφευρίσκει προβλήματα για τον εαυτό του.

Κάποιοι τη βρίσκουν με τη μπάλα. Το σημαντικότερο δευτερεύον πράγμα στον κόσμο. Και το λιγότερο βαρετό απ’ όσα θανάσιμα βαρετά γεμίζουν το κενό μέχρι να αρχίσουν οι ρημάδες οι πιο ενδιαφέρουσες διαδικασίες κι η πραγματική ζωή.

Εσχάτως τη βρίσκω μόνο σε κάτι τραπέζια ενότητας της αριστεράς. Την επόμενη φορά θα τους πω να υπογράψουμε κάνα κείμενο, να κάνουμε καμιά πρωτοβουλία να περάσει η ώρα. Οι άλλοι που φτιάχνουν τι παραπάνω έχουν δηλ; Κι αυτοί κάπως έτσι θα τις ξεκίνησαν. Σε στιγμές νηφαλιότητας, με ποτηράκια πλάι στο κύμα.

Όχι, εσένα δε σε βαριέμαι. Έλα αν θες σπίτι να δεις πώς είναι μια βαρετή μέρα (αλλά αν έρθεις θα γίνει πιο όμορφη). Ή μια βαρετή ζωή, τώρα που φεύγεις μακριά.

Μέσα σε όλη αυτή τη δίνη, φεύγει ο κάσπερ μας στρατό. Κι έχει τον κοντόχοντρο να του λέει για το σπάρτακο και τη βοήθεια στο στρατό.
Ναι βέβαια. Πάντα βοηθάει να έχεις έναν φανταστικό φίλο στο στρατό για να την παλεύεις. Ειδικά αν πας πρώτη μέρα στο γιατρό και του πεις, να από εδώ κι ο φίλος μου ο σπάρτακος, παίρνεις δυο χρόνια αναβολή και καθαρίζεις.

Δε μειώνω κανέναν και τιποτα. Αφού ξέρεις, κι εγώ φανατικά με τη ρόζα είμαι. Αλλά δε φτάνει ούτε για ζήτω ρε συ. Τι δίκτυο μου λες όταν μέσα ο καθένας είναι μονάδα χωρίς δομές και συνδικαλισμό;

Δες το τουλάχιστον απ' την καλή του πλευρά. Είναι οι τελευταίες διακοπές που δικαιούσαι. Μην κοιτάς που εγώ συνηθίζω ακάθεκτος.

Από σήμερα η κε του μπλοκ διακόπτει τις διακοπές διαρκείας της κι ετοιμάζεται να εκδράμει στο αιγαίο πέλαγος για καλοκαιρινές διακοπές. Το μπλοκ περνάει στους αναγνώστες του και περιμένει την ανταπόκριση της βιργινίας για την εκδήλωση των δικηγόρων με τον κύριλλο.

Βενσερέμος (κάποτε..)

Γιώργος Βαρεμένος για το μπλοκ σφυροδρέπανο