Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Η Σμύρνη μάνα μ’ καίγεται

Το πιο εκνευριστικό με τους τούρκους οικοδεσπότες είναι ότι στήνουν χορό όπου βρεθούν κι όπου σταθούν. Από τις τουαλέτες, μέχρι τα μαγειρεία και την ουρά για το φαγητό. Έναν περίεργο χορό όπου πιάνονται απ’ το μικρό το δαχτυλάκι –να τελικά πού χρησιμεύει- και κινούν κυκλικά τα χέρια, σα να τραβάνε κουπί.

Ο χορός είναι όπλο των λαών, ενάντια στην απαλεψιά και τη ζωή που είναι δύσκολη. Αλλά όσο πιο απάλευτη είναι η ζωή, τόσο περισσότερο χορεύει ο κόσμος για να ξεχάσει τις αλυσίδες του –αντί να τις χάσει απλώς και να χορέψει στο ταψί τα αφεντικά του. Κι αν είναι όντως έτσι, αρχίζω να ανησυχώ για το νησί της επανάστασης όπου ακούν και χορεύουν ρούμπα όλη την ώρα.

Κι είναι κι άλλα πολλά. Το ξέσπασμα του πολεμιστή πριν τη μάχη, η υπέρβαση του φόβου και της ύπαρξής του. Το ξέσπασμα του λαού πριν από κάθε μικρή μάχη που έχει να δώσει στην καθημερινή του ζωή. Ο πόνος, ο έρωτας, οι παραδόσεις και τα συναισθήματα.
Κι ένα σωρό άλλα που είναι αμφίβολο αν τα σκέφτονται και τα βιώνουν όσοι χορεύουν. Οι περισσότεροι χουφτώνουν, κάνουν επίδειξη, ή απλώς εκτονώνονται. Αλλά έχουν και μια σειρά επιχειρήματα να σου αποδείξουν γιατί δεν είναι έτσι.

Διασκεδάζουμε με πολιτικό άλλοθι. Και μιζεριάζουμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο για να διαφέρουμε από τους άλλους. Πετάμε μαζί με τα απόνερα το μωρό. Και μαζί με τους χαζοχαρούμενους την χαρά που αγνοείται και την βγάλαμε ερήμην ένοχη.

Αλλά για πρώτη φορά έχουμε διεθνιστική επιχειρηματολογία, ντεμέκ μη αντικοινωνική, που δεν απαξιώνει τις παραδόσεις, το λαϊκό στοιχείο, τα αρχέγονα ένστικτα και δε συμμαζεύεται.
Δεν τους καταλαβαίνω αυτούς τους χορούς, είπε η δομινικανή συντρόφισσα. Οι δικοί μας είναι πάντα με ζευγάρια.
Πες τα χρυσόστομη! Μου χαρίζεις αυτό τον χορό;

Κι εσύ γιατί δεν χορεύεις; ρώτησε ο καψιμιτζής. Δεν έχεις καλή σχέση με το αυθόρμητο;
Κοίτα να δεις που μέσω φρόιντ θα βγάλουμε πολιτική φλέβα.

Η τέταρτη μέρα περιελάμβανε απόδραση απ’ το αλκατράζ κι εκδρομή στη σμύρνη με πρώτη στάση την παλιά πόλη. Αλλά τις παραδοσιακές ομορφιές τις συναντάς πια μόνο στα βιβλία της διδώς σωτηρίου. Η παλιά πόλη έχει γίνει ένα μοναστηράκι αλά τουρκ με στενούς δρόμους, όπου κυκλοφορούν ελεύθερα αυτοκίνητα.

Και μετά σε ένα ύψωμα παράκεντρα, όπου βλέπεις πιάτο την πόλη κι αφήνεις πίσω σου τα στρώματα της ατμόσφαιρας καθώς ανεβαίνεις με το ασανσέρ του ξενοδοχείου που το έχτισε κάποτε ένας πλούσιος εβραίος γιατί δεν υπήρχε τότε άλλος τρόπος για να ανέβει. Και λίγα τετράγωνα πιο πέρα, η αυθεντική φτώχεια και μια άγρια ομορφιά, που πιο πολύ τη λες άγρια, παρά ομορφιά. Αλλά είναι τέτοια γιατί δεν είναι προκάτ, όπως το παζάρι.

Όπου οι συντρόφισσες καλλωπίζαν το φαίνεσθαι με χρωματιστές πασμίνες. Κι εσύ να αναρωτιέσαι αν το κάνουν για να καλύψουν με παραλλαγή βαθύτερα κενά κι αν είναι θύματα του φορμαλισμού που δίνουν σημασία στη μορφή κι όχι στο περιεχόμενο.
Ή αν είναι που το όμορφο περιεχόμενο πρέπει να αναζητά αντίστοιχα όμορφες φόρμες για να εκφραστεί και να αναδειχτεί.

Ούτως ή άλλως είχαμε τις πιο όμορφες συντρόφισσες του κάμπινγκ και τη σοβαρότερη αποστολή, όσο παράδοξο κι αν φαίνεται.
Ειδικά αν σκεφτείς πως το μόνο που ένοιαζε τις πασμινοφόρες συντρόφισσες ήταν να μην εκθέσω στο μπλοκ τα μικροαστικά, καταναλωτικά τους ένστικτα.

Και το παζάρεμα για την τελική τιμή που αν δεν το κάνεις τους προσβάλλεις και σε κυνηγάν από πίσω όπως στη ζωή του μπράιαν. Αλλά κανείς σφος δεν είχε θάρρος να το κάνει. Δεν είναι δα και προκηρύξεις για μοίρασμα, να νικήσει τις αναστολές του.
Κι ακούει και τη φωνή της συνείδησης μέσα του να του λέει ρυθμικά: δεν είναι για παζάρια και για διάλυση...

Και τι αγοράσαμε τελικά;
Χάντρες και καθρεφτάκια, όπως και στον ελληνοκουβανικό, αλλά αυτά αντί για τον τσε είχαν τον κεμάλ. Τους τα πήγαμε πεντακόσια χρόνια πριν και τώρα παίρνουν εκδίκηση και τα στέλνουν πίσω να τα αγοράσουμε οικειοθελώς. Εμπόριο να γίνεται...

Κι οι ταξιτζήδες που τρέχουν σαν τρελοί και νοσταλγείς τους ταρίφες της ελλάδας. Αλλά αν ο αντικειμενικός πολιτικός μας στόχος είναι η σύγκρουση, ο δικός μας τον πέτυχε με το παραπάνω και τράκαρε με ένα άλλο γιώτα χι.
Κι αν κάνουν όπως στα συγκρουόμενα και μας δώσουν δωρεάν έξτρα γύρο, θα λέμε ο τρίτος γύρος θα είναι ο τελικός. Νικηφόρος δεν ξέρω, αλλά μοβόρικος θα ‘ναι σίγουρα.

Έχουν φαίνεται μέσα τους συσσωρευμένη ενέργεια και βγάζουν τα σπασμένα στο τιμόνι. Αυτό στα φροϋδικά λέγεται μετουσίωση. Κάποιοι σφοι διοχετεύουν τη δική τους στην οργάνωση. Και κάτι άλλοι που ξέρω στα μπλοκ και στο διαδίκτυο. Αν την κρατάς μέσα σου, κάπου τρελαίνεσαι και σε πιάνει κρίση υπερσυσσώρευσης, κυκλική κι επαναλαμβανόμενη.

Κι ήταν κι η ξεναγός μας η ζουχάλ που ασφυκτιά γιατί σκέφτεται ευρωπαϊκά -έχει και κάτι ιδεολογικές διαφωνίες- πίνει αλκοόλ στα κρυφά κάθε βράδυ κι ήταν μακράν ο πιο συμπαθητικός τούρκος/άλα που γνώρισα.
Άσε που ξέρει κι ισπανικά. Αλλά όταν ξέρεις τα βασικά η επικοινωνία περιορίζεται σε αυτά και μοιάζει με εξετάσεις προφορικών. Πώς σε λένε, πού μένεις, τι ωραία αυτά τα σπίτια και βράσε ρύζι. Με ρεβίθια.

Κι ήταν στα κοντά κι ένα δημοψήφισμα όπου είχαν να διαλέξουν μεταξύ πλαστήρα και παπάγου –στρατού κι εκκλησίας, αν κατάλαβα καλά- και το εμεπ καλεί σε αποχή.
Μια χώρα που έγινε δυτική με άγαρμπο τρόπο και τώρα φαίνεται άγαρμπη η ίδια, όπως και πολλές γυναίκες της για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Σαν βίαιοι ρυθμοί κολεκτιβοποίησης που δεν πήραν υπ’ όψιν τους, ανθρώπους και συνθήκες.

Κι αυτή είναι η μεγάλη τραγωδία κάθε ασιατικής χώρας. Όπου ο καπιταλισμός επιβλήθηκε έξωθεν, κυρίως σαν βαρβαρότητα, γιατί δεν χρειάστηκε τίποτα προοδευτικό να τον επιβάλει.
Κι η ελλάδα στέκει στη μέση δύο κόσμων και παντρεύει ιδανικά δύση κι ανατολή χωρίς να ξέρει κι η ίδια πού ακριβώς ανήκει. Αλλά κρατάει κι απ’ τους δύο τα χειρότερα.

Είναι πάντα συγκινητικό να βρίσκεις πατριώτες στο εξωτερικό. Ειδικά ηλίθια πρόβατα που τρέμουν τους γκρίζους λύκους και στοιβάζονται στο μαντρί του εθνικισμού για να νιώσουν ασφάλεια πίσω από προστάτες κι εθνικούς νταβατζήδες.
Μας σύστησε να πάμε σε ένα ελληνικό εστιατόριο για να το ενισχύσουμε, ο κοντόχοντρος άρχισε να της λέει για τα γκούντις και τους τούρκους μικροεβέ που πρέπει κι αυτούς να τους ενισχύσουμε κι αυτή φρίκαρε κι είπε στεγνά ότι είναι ρατσίστρια και μισεί τους τούρκους.
Εγώ πάλι τους έξω τους συμπάθησα πολύ περισσότερο από τους δικούς μας στο κάμπινγκ.

Γυρίσαμε στο αλκατράζ με ανεβασμένο ηθικό. Η πόλη ήταν μέτρια, κατώτερη των περιγραφών και θύμιζε κάπως θεσσαλονίκη. Αλλά η εμπειρία ήταν μοναδική. Σαν πενταήμερη, αλλά αυτή τη φορά με άτομα που πραγματικά συμπαθώ κι έχουν πλάκα.

Κι ύστερα επιστροφή στο ίδιο σκηνικό με τα συνεδριακά καρτελάκια μπροστά απ’ το μπλουζάκι με τον τσε. Και τους τούρκους με τη σταλινική ιδεολογία και τον τρόπο ζωής σύριζα.
Μα πες μου, έχεις ξαναδείς σταλινικούς συριζαίους; Α, ναι. Την κοε.

Για μια μέρα όμως οι πέτρες έσπαγαν πιο εύκολα και με χαμόγελο...

Υγ: η κε του μπλοκ διαψεύδει κατηγορηματικά οποιαδήποτε σχέση δική της, ή της αποστολής με τις φωτιές που ξέσπασαν πρόσφατα στην ευρύτερη περιοχή της σμύρνης κι αναφέρει ενημερωτικά απλώς ότι μετά από εμάς στο κάμπινγκ θα πήγαιναν κάποιοι τροτσκιστές.
Ρε μήπως μπέρδεψαν τα κάμπινγκ εκεί στη νΚα;

20 σχόλια:

  1. sfyrodrepano egines nka.......?

    oso gia to alkatraz. sthn tourkia i syn8ikes to apaitoun .

    Sthn ellada i kne pou to kanei xwris logo. einai to problima.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όχι, ούτε κατά διάνοια.

    Η γενική εντύπωση ήταν ότι αν μας αφήσουν έξω μόνους μας θα βλέπαμε το εξπρές του μεσονυχτίου, αλλά ήταν υπερβολές χωρίς λόγο.
    Η μούφα φυλάει τα έρμα.

    Εγώ σκέφτηκα αυτό ακριβώς που λες από την ανάποδη. Εδώ αν κάνει κάτι το κόμμα βγάζουν σπυριά κι εκεί κατάπιαν διεθνιστικά τα δεκαπλάσια μέτρα ασφαλείας.
    Άβυσσος η ψυχή του ναρίτη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτοί οι μεταλλαγμένοι κνίτες αν δεν μπορούν να "στρατολογήσουν" ούτε 3-4 άτομα που πήγαν εκδρομή μαζί τους μετά από τόσες μέρες, πως περιμένουν να στρατολογήσουν κόσμο από τα εργοστάσια και τις γειτονιές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πήγαινε εσυ ρε μάγκα εκδρομή με το απολίθωμα και στρατολόγησέ τον αφού είναι εύκολο.

    Άλλωστε, η συμπυκνωμένη εμπειρία σου σε στρατολογήσεις από τα εργοστάσια και τις γειτονιές θα το κάνει παιχνιδάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. οργάνωση για την ανασυγκρότηση της ΑΕΚ25 Αυγούστου 2010 στις 1:37 π.μ.

    Νομίζω ότι ο τίτλος του κειμένου αποκτάει προφητικό χαρακτήρα, αφού απόψε όντως η (Νέα)Σμύρνη μάνα καίγεται απο Λουδίτες πάνθηρες.

    http://www.sday.gr/page.ashx?pid=2&aid=18000&catid=23

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. οι κνιτες ειναι καλοι στο να οργανωνουν κοσμο . στο να τους αφομοιωνουν εχουν προβλημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δε νομίζω ότι το λέει για μένα ο γαβρίλος. Δεν τέθηκε καν ζήτημα κι ευτυχώς δηλ.
    Στη σμύρνη όντως υπήρχαν 3-4 άτομα περιφέρεια (μτφρ για τους δικούς μας: επιρροές) και δε νομίζω να 'κανε κανείς το βήμα.

    Στο ναρ απέρριψαν τη διαλεκτική του αναγραμματισμού που θεωρεί τον πιεστικό πειστικό κι έφτασαν στο άλλο άκρο. Αλλά έφτιαξαν μια περιφέρεια να! με το συμπάθειο, μες στα λίπη και την χαλαρότητα κι είπαν να κάνουν μια σύσφιξη για τα γάλατα και γενικώς.
    Δεν το 'χουν καν πλησιάσει αλλά το προσπαθούν.

    Μια ζωή προσφυγικό σωματείο η αεκ. Αλλά αυτό το ανασυγκρότηση της που έμεινε μισό κι ανέσωτο είναι άκρως ιντριγκαδόρικο...
    της ανταρσύα μήπως;

    Οι κνίτες είναι καλοί και στο να οργανώνουν και στο να διώχνουν.
    Οι άλλοι αφομοιώνουν βασικά με όρους παρέας και πολιτικά παρεμπιπτόντως.
    Ωραίο το δεύτερο, δε λέω.
    Αλλά στηρίζουμε το πρώτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Οι ΝΑΡίτες οργανώνουν με τον εξής παράδοξο τρόπο: λένε κάτι ωραίο σε μια συνέλευση, σε ένα ΔΣ, σε μια συζήτηση, γράφουν κάτι γαμάτο σε μια αφίσα, σε ένα κείμενο και εσύ ενθουσιάζεσαι... λες να αυτοί τα λένε σωστά... μετά εσύ αποφασίζεις να τους πλησιάσεις... πας σε μια συνέλευση να τους μιλήσεις και είναι αγχωμένοι... πας στο τραπεζάκι και πρέπει να κάνουν πάντα κάτι άλλο και δε σου πολυδίνουν... πας σε ένα μπαρ και μιλάνε με την γκόμενα... τους ζητάς το τηλέφωνό τους, από ευγένεια σου ζητάνε το δικό σου, αλλά την επόμενη φορά που τους συναντάς στην καλύτερη έχουν χάσει το τηλέφωνό σου και στην χειρότερη οριακά θυμούνται ποιός είσαι... για να μην τα πολυλογώ...
    αφού λοιπόν νιώσεις σκουπίδι μπροστά τους... αρχίζεις και τους θαυμάζεις περισσότερο... λες θέλω να γίνω κι εγώ τέτοιος...
    αποφασίζεις λοιπόν να πας στο σχήμα, να τους βρεις εκεί... όταν πας στο σχήμα ανακαλύπτεις ότι μαζί τους είναι και κάποιοι άλλοι τύποι που δεν τα λένε τόσο ωραία ή τα λένε ακαταλαβίστηκα εντελώς, αλλά αντίθετα έχουν πάρα πολύ όρεξη και διάθεση να σου μιλήσουν, να πιουν καφέ, να διασκεδάσουν μαζί σου... εκεί σου λένε πόσο κακοί είναι οι ΝΑΡίτες... την επόμενη μέρα όμως ξαφνικά ο ΝΑΡίτης σε θυμάτα, έχει βρει ή ξαναβρει το τηλέφωνό σου... σε αυτήν την περίπτωση έχει δύο τινά: ή λες θα πάω με τους άλλους που μου μιλάνε ή θα πάω με αυτούς που τα λένε πιο ωραία... και οργανώνουν και οι ΝΑΡίτες και οι άλλοι και βέβαια έτσι φτιαχτήκανε τα ΕΑΑΚ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ¨Οταν πήγαινα ακόμα σχολείο πριν πολλά-πολλά χρόνια στη δεκαετία του '90 είχα πάει σε μια συναυλία της ΟΣΕ στο Πολυτεχνείο. Η συναυλία ήταν χάλια και τα μισά συγκροτήματα που ήταν στην αφίσα τελικά δεν προσήλθαν. Αλλά οι ΟΣΕτζήδες ήταν χαλαροί στην είσοδο και μας άφησαν να μπούμε 2 άτομα με 1 εισιτήριο. Εκεί που καθόμουν μόνος και βαριομουν ήρθε μια πολύ όμορφη κοπέλα μεγαλύτερη και μου έπιασε την κουβέντα, ήταν τόσο γλυκιά που δεν τολμούσα να την κοιτάω στα μάτια. "Γιατί κοκκινίζεις; με ρώτησε. Δεν μπορεί να είσαι τόσο ντροπαλός". Μετά μου έκανε τη μαγική ερώτηση: "Την ξέρεις την ΟΣΕ;". "Φυσικα της λέω είναι τροτσκιστική οργάνωση" και αυτή συνέχισε άλλο ένα πεντάλεπτο να ασχολείται μαζί μου. Μετά το πέρας της κουβέντας της είχα δώσει τηλέφωνο, διεύθυνση και επίθετο. Αν και δεν έγινα ποτέ μέλος, μερικές φορές αναπολώ τις παλιές καλές μέρες που οι ΟΣΕτζίδες είχαν τη μέθοδο των Ιεχωβάδων στην προσέγγιση των ανθρώπων και ασχολούνταν μαζί σου. Τώρα και αυτοί ακόμα, ειδικά μετά την προστριβή με τους ΝΑΡίτες νομίζουν ότι το "Μου" και το σνομπίστικο στιλάκι "δεν σου μιλάω" και καλά πουλάει σύμφωνα με το νόμο της αγοράς και της ζήτησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Noμίζω πως το σχόλιο του Ανωνύμου 25 Αυγούστου 2010 2:24 π.μ αποτελεί οριακή στιγμή για την ιστορία του μπλογκ.
    Ελπίζω να μην περάσει απαρατήρητη ακριβώς επειδή είναι τέτοια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. συντροφότατοι σύντροφοι,
    υπενθυμίζω στον νεαρό blogger τι κάνανε τα ελληνόπουλα στη Σμύρνη που πήγαν βόλτα. Είχαν τέσσερις Τούρκους συνοδούς που αγχωμένοι έψαχναν να μας βρούνε στα σοκάκια της σμύρνης. Όταν λέγαμε πάμε στο σημείο χ λέγανε όλοι ΝΑΙ και στο πρώτο βήμα είχαν μείνει μόνο οι τούρκοι και ο μικρός "συνάδελφος" κνίτης. Πού να σε αφήσουν να πάς μετά? Για τσιγάρα πήγε ο Ναρίτης, αγκυρα βρέθηκε και το επιχειρηματολόγησε με χρήση της διαλεκτικής. Πειθαρχια τέλος ζωή μαγική. Κι ας την κουρδική περιφρούριση του αλκατραζ να κουρεύεται...

    ΥΓ. Θυμάσαι τη φάση στη σμύρνη με την ομαδική φωτογραφία μαζί με τους τούρκους? όταν τραβήχτηκε η πόζα σηκωθήκαμε να πούμε σύνθημα και οι τουρκοι συνοδοί μάς την έπεσαν για να σταματήσουμε. έλεγαν πως η αστυνομία μπορούσε να μας συλλάβει αν μας θεωρούσε διαμαρτυρία-πορεία γιατί δεν είχαμε πάρει άδεια! Άλλου τύπου αστική δημοκρατία.

    ΥΓ2. Κάτω τα χέρια από τον πανιώνιο σκουλήκια. Καλύτερα να φυτέψουμε ντοματούλες και αγγουράκια στο γήπεδο, παρά να παίξει το αεκάκι. Ακόμα μας χρωστάνε λεφτά από τη μεταγραφή του Μαύρου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Επιτέλους κι ένας αυτόπτης μάρτυς. Κι ότι είχα αρχίσει να πιστεύω ότι τζάμπα τα γράφω.
    Καλά όλα αυτά αλλά έχω την αίσθηση ότι είναι οργανωμένο σχέδιο για να αποπροσανατολίσουμε τη συζήτηση για τις συντρόφισσες και το μικροαστικό καταναλωτισμό τους.

    Το κείμενο της πέμπτης μέρας θα είναι εν πολλοίς αφιερωμένο στον γούφιους ή τέλος πάντων σε αυτόν που νομίζω ότι είναι. Κι η μεγάλη ερώτηση είναι αν ήταν κι ο ίδιος ή όχι στους χτεσινούς βανδαλισμούς.
    Πες το και θα γίνει.

    Εγώ συγκινήθηκα και με τα δύο σχόλια -του ανώνυμου και του μπαζάρεβιτς. Θα κάνω μια σύσκεψη με τον εαυτό μου να δω αν χωράει ένα αφιέρωμα παρέκκλιση από την όλη θεματολογία για την αρχική επαφή και την πρώτη εντύπωση για την οργάνωση, το εξωκοινοβούλιο, τα εαακ κτλ. Κάτι σα λεύκωμα ας πούμε, όπου θα γράφει ο καθένας την εμπειρία του.

    Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και με τις εντυπώσεις από το συνάδελφο τουρκοκνίτη, αλλά κι από τα δυο μικρά κοριτσάκια που ενέπνευσαν σε πολλούς το ερώτημα: αν είχες μια σφαίρα ποιο από τα δύο θα σκότωνες;
    Το παχουλό, ή αυτό με τα γυαλιά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. γεια σου ρε κομμαντο απτο στομα μου το πηρες. δε ξερω αν θα ξαναμπω σε σχολια στο ιντερνετ μετα απτο σχολιο του ανωνυμου. closure

    giorgos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. εγώ πάλι γιατί δεν καταφέρνω να αντιληφθώ τη σημαντικότητα του ανώνυμου σχολίου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Γιατί είσαι κουκουές. Κι εγώ είμαι δηλ αλλά το έχω ζήσει αυτό που λέει.

    Κομάντο, ή που βρήκες κι άλλους με βιωματική ταύτιση που ένιωσαν τη ζωή τους να περικλείεται σε ένα σχόλιο,

    ή που μας παίρνουν στο ψιλό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ο Άδωνις μιλά για κομμουνίστριες με ταγάρια και αξύριστες μασχάλες. Δέν ήξερα ότι αναπολείς την εποχή Φαράκου σε lifestyle. Πάντως οι συντρόφισσες έχουν γούστο στις μπασμίνες και στα σκουλαρίκια. Και έχουν λιγότερες θερμίδες από τα προλεταριακα κεμπαμπ και καζάν ντιπί στα οποία κολυμπούσαμε εμείς αχόρταγα.
    Για τα δύο κοριτσάκια τη λύση την έχει δώσει ο πολ ποτ. Διαμπερές τραύμα με τη σφαίρα. Με ένα σμπάρο δύο τριγώνια που λέει και ο λαός, τονίζοντας την ανάγκη του ερυθρού χμέρ για οικονομία στις σφαίρες.

    ΥΓ. Δυστυχώς χθες δεν ήμουν παρών στην πανιώνια εποποιία. Τι άλλο να κάνουμε για να διασκεδάσουμε τον κόσμο?

    ΥΓ2. Αληθεύει πως παραλίγο να βρεθείς στην Πόλη για ντολτσε βίτα αλλά στο παρατσακ σε πήρε τηλέφωνο ο Τσακνής να βοηθήσετε τον Σοφιανό για τις δημοτικές? Ή προτιμούσες την παρέα της Πίτσας στο καράβι της Χίου?

    ΓΟΥΦΙΟΥΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ο τρόπος βέβαια που "οργανώνουν" οι ΝΑΡίτες είναι ο καλύτερος που έχω συναντήσει... γιατί ακριβώς δε σε πρήζουν... και έχεις όλο τον χρόνο να το σκεφτείς... δεν πιστεύω ότι γίνεται από σνομπισμό, αλλά επειδή δίνουν προτεραιότητα στο πολιτικό έναντι του κοινωνικού... γενικά τα τελευταία χρόνια οι πιο μικροί είναι λίγο πιο κοινωνικοί... ιδίως οι Θεσσαλονικείς(ο αυθεντικός ανώνυμος που έγραψε το σχόλιο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ο καθένας της πίτσας του τον χαβά. Η πίτσα πιτσώθηκε διεθνιστικά και μας άφησε με την όρεξη.
    Την εποχή του φαράκου την αναπολώ χωρίς εξαιρέσεις. Αλλά οι πασμίνες βοηθάνε και για τα δακρυγόνα. Καλά κάνουν οι σφισσες. Καμία πάνω από 50 κιλά υπάρχει άραγε;
    Διαφωνώ κάθετα με τις μεθόδους του σφαγέα πολ ποτ. Ας προτιμήσουμε την παραδοσιακή αξίνα.

    Καταγγέλλω το ρεύμα του γούφιους που σε κοτζάμ βίντεο 17 λεπτών τον έβαλε μόνο σε ένα πλάνο πλάι στο απολίθωμα κι αυτό φευγαλέα.
    Κι εντάξει εμένα. Αλλά το γούφιους που κάθισε λιγότερο από όλους αλλά τον έμαθαν όλοι οι τούρκοι;

    http://www.vimeo.com/14387758

    Ο τρόπος που οργανώνουν οι ναρίτες είναι ένας από τους πολλούς λόγους που μπήκα στην κνε. και μετά είχα όλο τον χρόνο να το σκεφτώ και δεν το μετάνιωσα.
    Βασικοί υπεύθυνοι δύο τότε θεσσαλονικείς και νυν αθηναίοι ντεμέκ μπλόγκερ. Στο κοινωνικό τα βρίσκω καλά και με τους δύο. Στο πολιτικό μόνο με τον δεύτερο που αποχώρησε.
    Αλλά ας τα κρατήσουμε για το λεύκωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @ γουφιους..
    δεν ξέρω αν η Α.Ε.Κ. χρωστάει ακόμα στον Πανιώνιο για τη μεταγραφή του Μαύρου... Ο Θεωμάς όμως είχε μείνει 1 χρόνο εκτός δράσης και πήρε και φράγκα ο Πανιώνιος, όπως έγινε και με τον Νεστορίδη που έχασε 2 χρονιές μπάλλα και πάλι πήρε λεφτά ο Πανιώνιος ..
    Με Σαραβάκους, Αναστοπεφτόπουλους όμως δεν είχατε ποτέ πρόβλημα να τους δώσετε ούτε έμειναν εκτός δράσης για να φύγουν, ενώ και Μαραγκοι και σια φυγανε ελευθεροι, σας ρίξανε στη Βου με τον Σπανέα και πάλι εσείς ακόμα με τον Μαύρο ασχολείστε..

    Αλλά τι να πούμε για οπαδούς ομάδας που με τον Φάνη σε αυτούς και τον αδερφό του Χρήστο στον Σπόρτιγκ βρίζανε του "Χριστοδούλου τη μάνα"..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Κι οι παοκτσήδες με τον ηλιάδη στο μπάσκετ το ίδιο έκαναν. Ώσπου το πήραν πρέφα και το διόρθωσαν.

    Ηλιάδη, ηλιάδη
    σε απαυτώνει ο αδερφός σου κάθε βράδυ

    Ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.