Μια βροχή θα τους σώσει

Δεν υπάρχουν φορές που ονειρεύεσαι όμορφες στιγμές με τον/την σύντροφό σου μπροστά στο τζάκι, να χουχουλιάζετε στη φωτιά και να απολαμβάνετε τη θέα από το σαλέ, ενώ έξω θα βρέχει και θα φυσάει βαρδάρης;

Ναι, αλλά δεν έχουμε τζάκι –πόσο μάλλον σαλέ. Έχουμε όμως έναν κόσμο μπροστά μας να αλλάξουμε. Οπότε; Πού θα βρεις καλύτερα από εδώ; Πορεία, απεργία, συλλαλητήριο, συναυλία αλληλεγγύης. Τι σημασία έχει αν χιονίζει και αν βρέχει; Ο σύντροφος αντέχει, σαν το αγριολούλουδο.

Εξάλλου ο βρεγμένος τη βροχή δε φοβάται. Κι όπως είπε η αλέκα τη δευτέρα, είμαστε κόμμα παντός καιρού. Δε μας τρομάζει η βαρυχειμωνιά, που λέει και το τραγούδι. Κι ύστερα συνέχισε για το ποτάμι της λαϊκής οργής που θα σαρώσει τα κόμματα εξουσίας και την τάξη τους. Τους παρέσυρε το ρέμα, που λέει κι ένα άλλο τραγούδι. Ευτυχώς εμάς δε μας παρέσυρε τίποτα.

Μόλις τελείωσε την ομιλία, κάποιοι πίστεψαν ότι θα διαλυόμασταν συγκροτημένα ως συνήθως. Προς γενική έκπληξη όμως άκουσαν απ’ τα μεγάφωνα ότι θα κατευθυνόμασταν συμβολικά προς το σύνταγμα. Κι εκεί κόντεψαν να μουλιάσουν κι έγιναν συμβολικά μουσκίδι.

Τόσο νερό μπορεί να επιδράσει πάνω σου, όπως στα γκρέμλιν, και να σου βγάλει τον χούλιγκαν που κρύβεις μέσα σου. Ατσαλωμένοι απ’ τη βροχή σύντροφοι φώναζαν παθιασμένοι συνθήματα με πρωτοφανή παλμό. Κι ίσως μέσα τους να ήθελαν να φωνάξουν παραφρασμένο κι εκείνο το σύνθημα της θύρας τέσσερα: βροχή γ… η μάνα σου.

Όσοι επέζησαν από την προχτεσινή νεροποντή και δεν πήγαν από πνευμονία, δε μπορεί παρά να χαμογέλασαν με περιφρόνηση για την χτεσινή ψιχάλα, αντιστρέφοντας διαλεκτικά τους ρόλους με τον καιρό. Εμείς τον φτύναμε κι αυτός νόμιζε ότι ψιχάλιζε. Αλλά δεν υποκύψαμε στο μαρτύριο της σταγόνας.

Όπως είχαμε πει και σε προηγούμενο κείμενο εξάλλου: ούτε σε ξερονήσια, ούτε και με βροχές, ποτέ τους δε λυγίσανε οι κομμουνιστές. Κι ο ντουντουκέρης σύντροφος να προσθέτει. Έρχεται βροχή, έρχεται και μπόρα, έρχεται του νόμου η τελευταία ώρα. Την ίδια στιγμή που οι σφισσες έρχονταν εξόρμηση με το όργανο, που είχε μαζέψει μισό λίτρο νερό πάνω του και σε ρωτούσαν.

-Ριζοσπάστη θα πάρετε;

Ναι συντρόφισσα, αλλά όχι από εσένα. Από κανά περίπτερο, μάλλον.

Κι όμως, η μέρα είχε ξεκινήσει με μια δημαγωγική λιακάδα. Αλλά τα πρώτα συνθήματα λειτούργησαν σαν τον χορό της βροχής. Κι ο κακοφωνίξ ήταν μεταμφιεσμένος γυναίκα, μες στο θρυλικό άσπρο φορτηγάκι, για να μην τον βρει ο αυτοματίξ και του δώσει μια με το σφυρί –το δρεπάνι το έχει ο δρουίδης της πασύ.  
-Όχι, δε θα τραγουδήσεις..

Βρέχει φωτιά στη στράτα μου.

Κι έγινε η στάλα πέλαγος κι η σπίθα του μίκη ε.λα.δα. Τα ‘γραψε προχθές και το ερυθρό πρίσμα στο σχόλιό του, για τα ποτάμια της λαϊκής οργής που πλημμύρισαν το κέντρο της αθήνας και έγιναν δεκάδες ρυάκια που χύθηκαν στο λαϊκό μέτωπο, το ααδμ, που θα παρασύρει στο διάβα του κάθε φράγμα και ταξικό φραγμό. Τα έλεγε και το κόμμα προεκλογικά και προειδοποιούσε τον κόσμο ότι έρχεται θύελλα, και τσουνάμι αντιλαϊκών μέτρων. Αλλά μάλλον δεν εννοούσε αυτό ακριβώς. Είπαμε οι καιροί ου μενετοί, αλλά όχι κι έτσι.

Στο δρόμο θυμήθηκα και μια ιστορία που μου έλεγε ένας σύντροφος για ένα σύνθημα που (μας) φώναξαν οι αναρχικοί το 07’ σε μια κοινή, φοιτητική πορεία, όπου ξαφνικά έπιασε δυνατή βροχή και ο καθένας προστατευόταν όπως μπορούσε.
Οπότε αρχίζουν:
αυτός ο νόμος πλαίσιο θα μας τα πάρει ούλα (sic),
μέχρι και οι κνίτες φορέσανε κουκούλα.

Πλησιάσαμε λοιπόν στο σύνταγμα, κουκουλοφόροι με ομπρελοφόρα άρματα, χωρίς πρόβλημα και πήραμε το δρόμο της επιστροφής –με το συννεφάκι του γκαντέμη σταθερά πίσω μας να ακολουθεί- για να πάμε σπίτι μας και να απλώσουμε τα βρεγμένα. Αν και οι μισοί έπρεπε πρώτα να περιμένουν να στεγνώσουν τα ρούχα της δευτέρας. Κι εν τω μεταξύ το νερό είχε περάσει το εσώρουχο κι έφτανε στο κόκαλο, σαν το μαχαίρι της κάθαρσης.

Οι άλλοι ήταν ήδη σύνταγμα και μας περίμεναν ήσυχοι. Κι ένας απ’ αυτούς έγραψε στον τοίχο του: «σκυφτός στα καφενεία, στους δρόμους σκεφτικός, μα χτες μες στην πορεία βρεχόσουν γελαστός».
Είμαστε όλοι μπουγελόφατσες..

Αυτή τη φορά ο καιρός ήταν εξ ορισμού πυροσβεστικός και κατασίγασε τα πάθη. Πώς να ανάψουν τα πνεύματα και οι μολότοφ με τέτοια βροχή; Τελικά τα κατάφεραν κάτι πατριώτες που επιχείρησαν ανεπιτυχώς έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα.

Το επόμενο ραντεβού είναι για την πέμπτη το απόγευμα (σήμερα ρεπό). Ποιος ξέρει τι μας περιμένει και τι μπορεί να συμβεί μέχρι τότε. Χιόνι, χαλάζι, παγετός. Ίσως και κανας καύσωνας με τη γκαντεμιά του κομμουνιστή που μας δέρνει.

Μέχρι στιγμής το πολιτικό σύστημα έχει σύμμαχό του τον καιρό. Μπορεί να μην τους ξεπλένει ούτε καταρράκτης για όσα έχουν κάνει, αλλά προς το παρόν μια βροχή τους σώζει. Κι αν δεν ήταν ντιπ μπουμπούνες από τεχνολογικής άποψης, θα υπήρχε βάσιμη υποψία ότι βομβαρδίζουν (μπουμπουνίζουν) τα σύννεφα επίτηδες για να προκαλέσουν τεχνητά βροχή και να σπάσει ο πολύς κόσμος (όπως έκαναν κι οι σοβιετικοί για να μη βρέχει τη μέρα των παρελάσεων).

Αλλά έχουν σύμμαχό τους και τη γσεε που τόσο καιρό νανούριζε τον κόσμο με τη «δέσμευση» των κομμάτων να σεβαστούν τη συμφωνία των κοινωνικών εταίρων (ονομαστική: οι εταίρες) για τον κατώτερο βασικό μισθό. Και τη δευτέρα κήρυξαν απεργία για την τρίτη, για να μη μπορέσει να γίνει η παραμικρή προετοιμασία και ζύμωση.

Όπως λέει κι η γελοιογραφία του πάνου ζάχαρη..

Εν τω μεταξύ χτες το δημάρι του κουβέλη έπιασε δημοσκοπικά το ιστορικό 18%, που είχε πιάσει κι ο σύριζα στις προ 4ετίας δημοσκοπήσεις πριν ξεφουσκώσει τελείως. Κι εις ανώτερα!

Θα μπορούσε όμως να το πιάσει αν είχε πάρει μέρος στη μαύρη συγκυβέρνηση για να πάρει το πολυπόθητο υπουργείο, όπως είχαν προτείνει τότε οι διαφωνούντες κι αποχωρήσαντες της δημαρ, που βιάστηκαν να ασκήσουν κριτική και να φύγουν; Δεν πρέπει να αναθεωρήσουν τη στάση τους οι …«σύντροφοι»;

Και να μη ζει κι ο λεωνίδας να τη δει αξιωματική συμπολίτευση στις δημοσκοπήσεις..! Δεύτερη θέση σαν την εδα το 58’. Κι η ένωση κέντρου να διαλύεται..

Και το ερώτημα είναι κατά πόσο η φαρίνα σκάι υποτιμά τη νοημοσύνη μας, ή των ψηφοφόρων του πασοκ, που επιχειρεί να τους σαλαγήσει σε συγκεκριμένη στρούγκα.

Αλλά αυτά τα εκλογικά έχουμε καιρό να τα δούμε..