Φάε ένα σύντροφο (Α’ μέρος)

Υπάρχει που λες στο διαδίκτυο ένας τύπος που κυκλοφορεί τελευταία κάτι βιντεάκια που έχουν κάνει πάταγο. Επί της ουσίας πρόκειται για οπτικοποιημένες αναρτήσεις από το μπλοκ του με τίτλο φάε ένα μαλάκα, όπου κατηγοριοποιεί διάφορα θέματα σε τύπους και είδη, κι αρχίζει να τα απαριθμεί ένα προς ένα, με τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά τους.

Ο κομάντο τα θεωρεί εξ ορισμού φασιστικά και άθλια. Εγώ πάλι πιστεύω ότι προσπαθούν να βγάλουν εύκολο γέλιο. Αλλά και μόνο που μπήκαμε στη διαδικασία να τα σχολιάσουμε, πάει να πει πως ο τύπος την πέτυχε τη δουλειά του κι έκανε αν μη τι άλλο κάτι πιασάρικο.

Κι έπειτα είναι αυτή η κατηγοριοποίηση με τις ταμπέλες, που δε μπορεί να σε αφήσει ασυγκίνητο. Γιατί κάθε φορά που το κάνεις εσύ στην παρέα σου, σου τη λένε όλοι, επειδή είπες τον τάδε ή τον δείνα ιδεαλιστή, αντιδραστικό, ρατσιστή κτλ. Τα αυτονόητα δηλ. Αν μάλιστα ισχύει και η φήμη που θέλει αυτό τον τύπο πολυτεχνίτη, που ψήφιζε εαακ, τότε εξηγούνται αρκετά πράγματα.

Ναι, αλλά πώς θα ένιωθες αν σου το ‘καναν εσένα αυτό;

Έλα ντε. Πλάκα θα ‘χε, μάλλον. Κάτσε να δούμε. Κατηγορίες συντρόφων. Έχουμε και λέμε.

Το μαζικό στοιχείο.

Δίνει τους ριζοσπάστες σα ζεστά ψωμάκια, και στις εξορμήσεις με τα κουπόνια μαζεύει μια μικρή περιουσία για το κόμμα. Στα φεστιβάλ, κάνει sold out στα μπλοκάκια με τα εισιτήρια της όβας του, και μπαίνει χρέωση στις κάρτεςγνωριμίας. Οι συντρόφισσες όμως πρέπει να προσέχουν ιδιαίτερα, γιατί καραδοκούν οι λιγούρηδες.

-Θα έρθετε στην εκδήλωσή μας για τα εικοσάχρονα από την αντεπανάσταση στη σοβιετική ένωση;

-Όπου θέλεις μωρό μου, αρκεί να είσαι εσύ.

Ή ακόμα. –Θα πάρετε ριζοσπάστη;

-Εσένα θα πάρω μανίτσα μου.

Το μικρό κουπόνι

Δεν είναι το ίδιο ευχάριστο και αποτελεσματικό με το μαζικό στοιχείο, αλλά κρατάει πάντα κάτι στο χέρι για να σε τρατάρει (ρίζο, κουπόνια, προκήρυξη). Η αποτυχία το οπλίζει με επιμονή και στο τέλος καταλήγει να έχει 0,35 επιρροές, εκ των οποίων οι μισές το αποφεύγουν, για να γλιτώσουν το «πρήξιμο». Αγαπημένη φράση: πήρατε τον καινούριο οδηγητή; (Γιατί, είχε πάρει τον παλιό;)

Ο πρωτοετής με τις απορίες

Ρωτάει τους πάντες για τα πάντα, ενθουσιάζεται με κάθε καινούρια πληροφορία και σε κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια, γεμάτα φιλότιμο κι άγνοια. Στην αρχή είναι ευχάριστος και σε κάνει να νιώθεις σημαντικός, αλλά μετά το μισάωρο αρχίζει να σε κουράζει. Στις μαζικές διαδικασίες της οργάνωσης επικρατεί ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός της πλειοψηφίας και του επιβάλλουν με εύσχημο τρόπο να το βουλώσει επιτέλους, για να γυρίσουν καμιά φορά σπίτια τους. Πού θα πάει, θα συνηθίσει. Κι ας μην είναι πια πρωτοετής.

Αγαπημένη ερώτηση: γιατί μαμά;

Ο παππούς από την τασκένδη

Συνήθως παρκαρισμένος σε κάποια συνοικιακή κόβα, με ένα ατομικό, sui generis ιδιόλεκτο, με ελληνικές και ρώσικες λέξεις ανάμεικτες και βαριά προφορά, που καταλαβαίνει μόνο ο ίδιος και το χρησιμοποιεί για να διηγηθεί ιστορίες από την κρύπτη του κομμουνιστικού κινήματος. Αν βρεθείς ποτέ σε τέτοια κόβα, εξέτασε σοβαρά το ενδεχόμενο να σε έχουν παρκάρει εν αποστρατεία και σένα. Αγαπημένο θέμα συζήτησης, ο ζαχαριάδης και το εικοστό συνέδριο.

Ο ντουντουκέρης

Είναι ο σύντροφος που έχει χρεωθεί τη ντουντούκα και καθιερώθηκε σε αυτό το πόστο. Είναι παντός καιρού και την κουβαλά με ζέστες και με κρύα, σε καύσωνες και καταιγίδες. Σε μία από τις τελευταίες περιπτώσεις είχε ακουστεί και το σύνθημα: έρχεται βροχή, έρχεται και μπόρα, έρχεται του νατο η τελευταία ώρα. Όπως και το άλλο που λέει, ούτε σε ξερονήσια, ούτε και σε βροχές, ποτέ τους δε λυγίσανε οι κομμουνιστές. Δε θα μας λιώσει δα μια βροχούλα.

Συνήθως υπάρχει πρόβλημα συνεννόησης με τους σφους στο υπόλοιπο μπλοκ, που δεν είναι στην πρώτη αλυσίδα. Κάπως έτσι πρέπει να βγήκε και το σύνθημα, μία η ντουντούκα και τέσσερις εμείς. Το οποίο τουλάχιστον δεν έχει κυριολεκτική, αριθμητική έννοια, όπως στα μπλοκ των άλλων που είναι όλοι μαζί πέντε, μαζί με το ντουντουκέρη.

Στη λδ του βορρά, κάναμε διάφορες δοκιμές, από τον καρδιτσιώτη ντι-τζέι που τραβούσε στο τέλος τα φωνήεντα (εργάτεεες, αγρότεεες, φοιτητέεεες…) μέχρι την σφισσα με τη φωνή -φυσικό ταλέντο, που όταν φράκαρε ο λαιμός του ντουντουκέρη, έμπαινε αλλαγή και φώναζε αυτή, χωρίς ντουντούκα!

Ο σύντροφος μασκότ

Είναι ο σύντροφος που τρέχει παντού, κάνει φασαρία και τα λέει σταλινικά και τσεκουράτα. Πρώτος στα ξύλα, πρώτος στον αγώνα… ε και στα μαθήματα όχι πάντα, γιατί μένει όλη την ώρα στο τραπεζάκι. Καταφέρνει να γίνει σήμα κατατεθέν, αναγνωρίσιμος απ’ όλους, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό κι ενίοτε τον κρύβουμε για να μην τρομάζει τον κόσμο. Οι αριστεριστές τον μισούνε θανάσιμα. Κι όσοι δεν έχουν καταλάβει την τρυφερή του καρδιά, τον λένε τραμπούκο.

Αγαπημένη φράση του: είσαι πασόκος.

Ο γραφειοπόντικας

Σύντροφος χωρίς προσωπική ζωή και φίλους, πέρα από το κόμμα. Τον έχανες και τον έβρισκες πάντα στα γραφεία, να παίρνει τηλέφωνα από τη βουλευτική γραμμή, να βγάζει φωτοτυπίες, να γράφει εισήγηση και να εφευρίσκει γενικώς διάφορες μικροασχολίες, για να παραμείνει εκεί και να γεμίσει τον ελεύθερο του χρόνο. Μέχρι που βγήκε ειδική ντιρεκτίβα για τα γραφεία κι έγινε είδος υπό εξαφάνιση. Συνήθως «καίγεται» σε βάθος χρόνου, τα παρατάει όλα και παύει να ασχολείται.

Αγαπημένη ασχολία: οι συγκρίσεις με τους δείκτες και τα κλεισίματα των άλλων –οβ, τομέων, αχτίδων κτλ. Αγαπημένη του φράση: μισό λεπτό, τελειώνω κι έφυγα.

Ο σύντροφος της ανασυγκρότησης

Σύντροφος με δύσκολα νεανικά χρόνια και πολλά βιώματα, που ήπιε το πικρό ποτήρι με τις δύο διασπάσεις, έζησε τα πέτρινα χρόνια των αρχών του ενενήντα και βγήκε ζωντανός από το τέλος του κόσμου και της ιστορίας. Ξεκίνησε έχοντας μόνο ναρίτες στην όβα του και κατέληξε μόνος του στην οβ σπουδάζουσας να παίζει ξύλο με το μπογιόπουλο (πχ). Σήμερα νιώθει μια γλυκιά δικαίωση για τις επιλογές του, αλλά τα βιώματα δεν αφήνουν να μαλακώσει η ψυχή του, που είναι αλύγιστη, σαν το ατσάλι που έδενε ο παβελ κορτσάγιν (ο αγαπημένος του ήρωας από το μυθιστόρημα του οστρόφσκι). Αγαπημένο βιβλίο: το μια άλλη ματιά στο στάλιν, του λούντο μάρτενς.

Ο φυσικός μεταλλάς (είδος υπό εξαφάνιση)

Μακρυμάλλης, μουσάτος, με παλιό, φθαρμένο τζιν κι αμπέχονο. Τελειώνει την σχολή κοντά στη δεκαετία κατά μέσο όρο. Ακούει φανατικά ροκ και χέβι μέταλ, εκτός κι αν έχει πιει τα κέρατά του, ή βρίσκεται υπό την επήρεια θηλυκού. Ευελπιστεί να χτυπήσει κάνα ιδιαίτερο στο πανόραμα –ή τα βόρεια προάστια, για να βγάλουμε πανελλαδικά συνεννόηση- και να ζητήσει 50ευρώ την ώρα. Αλλά συνήθως του τυχαίνουν εργατόπαιδα και φτωχολογιά, που ντρέπεται να τους ζητήσει λεφτά. Τα τελευταία χρόνια μετεξελίσσεται και βαίνει δια της μετάλλαξης προς εξαφάνιση.

Απωθημένο όνειρο: να κάνει η οργάνωση, ή η πανσπουδαστική, ή έστω το μας, ένα μέταλ πάρτιστα πανεπιστήμια. Και δε θα το μετανιώσει...

Ο γραμμούλης

Γνωρίζει απ’ έξω το καταστατικό. Ξεκοκαλίζει τη γραμμή από το ρίζο μέχρι την τελευταία του σελίδα, και τη στήλη με τα μνημόσυνα. Τσιτάρει αποσπάσματα από αποφάσεις συνεδρίων κι άλλα κομματικά ντοκουμέντα. Υπογραμμίζει τα σημαντικά σημεία από τα άρθρα του γόντικα και της κομεπ και τηρεί σχολαστικά τις διαδικασίες στα όργανα. Απεχθάνεται τα μπλογκζ, τις ιδεολογικές παρεκκλίσεις και τον οργανωτικό φιλελευθερισμό. Σκληρός και άκαμπτος στις ομαλές περιόδους, γίνεται άκρως ευέλικτος όταν το απαιτούν οι συνθήκες κι η αλλαγή γραμμής, λέγοντας ότι πάντα έτσι είχαν τα πράγματα κι ότι ανέκαθεν πολεμούσαμε με την ανατολασία.

Αγαπημένη του φράση: το βάζει κι η εισήγηση. Δεύτερη αγαπημένη: σύντροφοι, τις διαδικασίες. Αγαπημένο τραγούδι: Hold the Line, των Toto.

Υπάρχει συμπληρωματικά κι ο εναλλακτικός γραμμούλης, αλλά αυτόν θα τον δούμε ξεχωριστά, σε άλλη κατηγορία, στο επόμενο μέρος. Το οποίο μπορεί να ενσωματώσει εν τω μεταξύ τις ιδέες των σφων αναγνωστών στα σχόλια για προσθήκες κι άλλες κατηγορίες.