This is a pipe

Μια νύχτα μαγική, με ελληνική τιβί (όχι σαν την Αργεντινή, με το ελικόπτερο) να δω ποια κλισεδιά, θα πρωτοφορεθεί.

Ή αλλιώς... this is a pipe. Που και να μην ανέφερε την Ελληνοφρένεια σε αυτό το σημείο ο γγ, που είναι ακροατής της, όπως φαίνεται κι αυτό μετράει (λες να διαβάζει και Σφυροδρέπανο;), αυτή θα το έπαιρνε ούτως ή άλλως να το αξιοποιήσει.

Έχουμε ακούσει πολλές πίπες, που λέει και μια διαφήμιση (μία όμως εμπιστευόμαστε). Άντε όμως να διαλέξεις την καλύτερη από το χτεσινό φεστιβάλ (γελοιότητας) που ήταν νομίζω μακράν η καλύτερη τηλεοπτική εμφάνιση του Κουτσούμπα, αλλά και αυτή που πρόσφερε το περισσότερο γέλιο, εξαιτίας των καίριων παρεμβάσεων-ερωτήσεων κοινού και δημοσιογράφων.

Ξεκινήσαμε με χαλαρά, αναγνωριστικά χτυπήματα, πχ για το αν έχουν χημεία με τον Τσίπρα! Ντάξει μωρέ, στο κοκό τα βρίσκουμε, έχουμε βέβαια κάτι πολιτικές διαφωνίες, αλλά αυτά είναι που βάζουν το αλατοπίπερο και νοστιμίζουν μια σχέση.
Ε μα τι να του πεις; Θα μπορούσε βέβαια να πει αυτό που (μου) έλεγε παλιά μια σφισσα/συναγωνίστρια: εγώ έχω χημεία, εσύ δεν έχεις...

Το κλίμα άρχισε να ζεσταίνεται στις επόμενες ερωτήσεις, όταν τα παπαγαλάκια στο πάνελ του Χατζηνίκου (που είχαν έρθει από αδιάφορα ως αδιάβαστα, λες κι έκαναν αγγαρεία), ανακάλυπταν με φρίκη κι αποτροπιασμό το πρόγραμμα του ΚΚΕ.
Μου το 'χες πει πολλές φορές πως δε θα κυβερνούσες
Συγνώμη δεν κατάλαβα ότι το εννοούσες...

Όχι, δηλ το ήξερες εσύ σφε αναγνώστη πως στο σοσιαλισμό οι εργάτες θα ψηφίζουν εργάτες για αντιπροσώπους τους κι όχι αστούς βουλευτές, όπως σήμερα; Τι φρίκη! Ή το άλλο, ότι δε θα υπάρχει ΝΔ (ούτε στάδιο νέας δημοκρατίας που βάζαμε στο 9ο συνέδριο); Και τότε ποιος δε θα διοργανώνει τα αυθόρμητα κι ακομμάτιστα #παραιτηθείτε, για να γελάμε; Αλλά θα μου πεις τότε θα έχουν πέραση οι (αριστερές) Κρονστάνδες μάλλον.

Ήξερες πως θέλουν να καταργήσουν τους ευεργέτες μας, την αστική τάξη; Ίου! Μον-ντιέ! Κι ότι δεν τους νοιάζει αν η χώρα βουλιάξει στην ακυβερνησία; Ε όχι! Έτσι μου έρχεται να το βγάλουμε και σε σύνθημα, για όποιον δεν το κατάλαβε.
Α-κυ-βερνησία, λαϊκή κυριαρχία, α-κυ-βερνησία, λαϊκή οικονομία!

Να βλέπεις φλογερούς υπέρμαχους της (αστικής) δημοκρατίας να τάσσονται υπέρ της ανάδειξης ΠτΔ από το λαό (που δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, αφού έτσι κι αλλιώς είναι θεσμικά υποχρεωμένος να υπογράφει αντιλαϊκούς νόμους και διατάγματα) αλλά να παθαίνουν αναφυλαξία με την πρόταση για απλή (και άδολη) αναλογική. Μεγαλοδημοσιογράφους-μιντιάρχες με κοινωνικές ευαισθησίες για τα δικαιώματα και τα προβλήματα των εργαζομένων, που έχουν στη δούλεψή τους πολλά νέα παιδιά ανασφάλιστα, ή με μπλοκάκια, μισό ένσημο, κτλ.

Να βλέπεις επίσης το απόλυτο κενό στο βλέμμα του Δελατόλλα, όταν μιλούσε για το συνδικαλιστικό νόμο και του εξηγούσε ο γγ ότι το περιβόητο 50% +1 αναφέρεται στους παρόντες. Κι ο Δελατόλλας, εκεί, απτόητος, να ρωτάει το ίδιο από την αρχή, καταφέρνοντας να εξαντλήσει ακόμα και αυτήν την υπομονή του Κουτσούμπα: δεν πειράζει, το κατάλαβαν οι τηλεθεατές μας...
Ο ίδιος που λίγο πιο πριν πέταξε την ατάκα "έχω και φίλους κουκουέδες", θυμίζοντας το γνωστό σχήμα: δεν έχω πρόβλημα με το ΚΚΕ, έχω και φίλους ΚΚΕδες, αρκεί να μην προκαλούν.

Όλα αυτά εν μέσω βροχής αφόρητων κλισέ (Δευτέρα Παρουσία, συνεργασία με το Σύριζα, κοκ) και της γνωστής μασημένης κασέτας του βαθέως τουίτερ, που έχει τα τιτιβίσματα έτοιμα από πριν, χωρίς να περιμένει να ακούσει τι θα ειπωθεί.

Κι ύστερα ήρθε η ώρα του κοινού, που είχε μια γλύκα τόση,
που θα ήθελα να κράταγε, μέχρι να ξημερώσει, και να μην τελείωνε ποτέ.
Γκολ από τα αποδυτήρια με τρεις πανομοιότυπες ερωτήσεις: καλά τα λέτε, αλλά γιατί δεν τα λέτε πιο καλά να πείσετε τον κόσμο; Ρωτούσαν δηλ (το γγ κι όχι τον εαυτό τους) κάποιοι που συμφωνούν (;), αλλά δεν έχουν πειστεί, γιατί δεν πείθονται και δεν πείθει το ΚΚΕ!
Κι εκεί έμπαινε η γνωστή καραμέλα του ξύλινου λόγου, στην οποία αντέδρασε ο Κουτσούμπας: Σας φάνηκαν ξύλινα όσα λέμε εδώ τόσες ώρες; (Δε σου τα λέω καλά; Δε στα εξηγώ ωραία;)
-Όχι δεν εννοώ εσείς, γενικά...
Εγώ ξανά στο έξι παρά, στο γενικά εσύ, στο γενικά-ααααα

Στη συνέχεια ένας Μακ Πάπας στιλ, ελληνοαμερικάνος καθηγητής Πανεπιστημίου, που μπορεί να ψηφίζει και τΤραμπ-α, ρωτούσε γιατί δε φτιάχνει το ΚΚΕ ένα υπουργείο συμφιλίωσης! Τιρινίνι...

Κι ύστερα ανέλαβε το βαρύ πυροβολικό. Πχ ένας που έλεγε ότι το ΠΑΜΕ κατεβαίνει στο δρόμο και κάνει απεργίες μια-δυο μέρες το πολύ κι όχι ένα μήνα σερί, για να πειστεί κι αυτός να κατέβει. Κι ότι το ΚΚΕ θα έπρεπε να έχει κοντά στο 70% με αυτήν την κατάσταση και τότε θα το στήριζε και αυτός.
Κάντε εσείς κάνα μήνα απεργία, εγώ έχω κάτι δουλειές κι έρχομαι.
Κι όταν πάρετε 70% και γκρεμίστε το καθεστώς κι εγώ μαζί σας θα 'μαι, δεν είμαι κάνας χαζός, να μην πάω με τους νικητές.

Μικρός θεούλης για viral... Μου θύμισε πολύ μια γελοιογραφία-μοντάζ με λεζάντες, που κυκλοφορεί στο δίκτυο (αλλά δεν ξέρω ποιος την έφτιαξε, για να του αποδώσω τα εύσημα -γιατί για ένσημα, λίγο χλομούς μας κόβω...)

Πριν από αυτόν είχε χτυπήσει ο Νικηταράς (!) σκέτο, (ο αριστεροδεξιοφάγος), που η οικογένειά του έχει δεινοπαθήσει από αριστερούς (αντάρτες) και δεξιούς, και αυτός ρωτούσε γιατί δε στηρίζει το ΚΚΕ τα παιδιά που κάνουν καταλήψεις (και δε θυμάμαι τι άλλο). Τα πάντα όλα...
Κι ύστερα εγώ τα βάζω με το Λ. Στρώμα που κάνει αβανταδόρικες ερωτήσεις: Ορισμένες δυνάμεις λένε (...) κι αλείφουν βούτυρο στο ψωμί του συστήματος. Τι απαντάμε σε αυτό;

Αλλά η βραδιά δεν είχε τελειώσει εκεί. Μετά τον Ενικό, στο Σταρ έπαιζε μια ρωσόφωνη Β-movie με κινούμενα σχέδια, έτσι για το τρολάρισμα και το συμβολισμό του πράγματος. Αλλά την ίδια στιγμή στο ΣΚΑΙ έδιναν (για πολλοστή φορά) τη μάχη της ελεύθερης ενημέρωσης και δημοσιογραφίας, με το Θωμαΐδη να κρύβεται από τον εισαγγελέα που είχε σπεύσει στα γραφεία του σταθμού, με αστυνομική συνοδεία, για να το συλλάβει. Εν τω μεταξύ ο όρος "εισαγγελική παραγγελία" έπαιρνε νέα διάσταση, με τα Παραπολιτικά του Μαρινάκη να ανεβάζουν στην ιστοσελίδα τους ειδήσεις που ουσιαστικά προανήγγειλαν τα γεγονότα (της σύλληψης και της εισαγγελικής παρέμβασης). Κάπως σαν το επεισόδιο με τους ομήρους στους "δυο ξένους", όπου έβλεπαν τι έλεγε η τηλεόραση για τους δήθεν τραυματίες, για να το αναπαραστήσουν με ακρίβεια...
Κι όσο για τους εχθρούς του Μεγάλου μπορούν να αρχίσουν να λένε:
-Μη, μη με σκοτώσεις, σε παρακαλώ.
Ή εναλλακτικά: Καλημέρα-ααααα



Σε άλλα τουιτερικά νέα, οι συντροφικοί λογαριασμοί έδωσαν ρέστα. Ακολουθεί ένα ενδεικτικό απάνθισμα

Ο Δελατόλας "έχω πολλούς φίλους που είναι ΚΚΕ" ακούστηκε σαν τους ομοφοβικούς που λένε "Έχω πολλούς φίλους που είναι gay"

Το ΚΚΕ δεν προσαρμόζει τον λόγο του στην πραγματικότητα, έρχεται όμως η πουτάνα η πραγματικότητα και προσαρμόζεται στον λόγο του ΚΚΕ.

Άραγε είναι εκτός πραγματικότητας ο Κουτσούμπας ή όσοι το 2016 μιλούν για μικρομεσαία επιχειρηματικότητα κι ανάδειξη των ατομικών ταλέντων;

να σας πω μια απτη προταση του ΚΚΕ; ΓΡΑΦΤΕΙΤΕ ΣΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ. ΠΑΛΕΨΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ

-Ψεύτες όλοι

-Και το ΚΚΕ?

-Οχι το ΚΚΕ αλλά λέει πράματα ανεφικτα

-Ανέφικτα σε σχέση με ποιά?

-Με αυτά που λένε οι άλλοι

-Ποιοι οι ψεύτες ?

Ξέρετε τι είναι πιο βαρετό από τις συνεντεύξεις του Κουτσούμπα; Εσείς που δεν ακούτε λέξη και μας πρήζετε με το πόσο βαρετός είναι.

Δευτέρα παρουσία Παιζόταν με απόδοση 1,05

Ο Κουτσούμπας θα μας πει γιατί η Δέσποινα Κουτσούμπα είναι σε άλλο κόμμα; Αν δεν μπορεί να πείσει ούτε τους δικούς του, που πάμε

Κι απάντηση από κάτω

μήπως να τον ρωτήσει και για τον σύζυγο της Δέσποινας που είναι σε τρίτο κόμμα;

Ο φόβος τους για το πως οι εργαζόμενοι θα εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους στο σοσιαλισμό, είναι τρέιλερ από τα όνειρά μας.

Μα δεν θα υπάρχει αστική τάξη στο σοσιαλισμό; Oh my god

Πόσο δίνει η αυτανάφλεξη του αυτοκινήτου του Θωμαΐδη;

Δεν τα βάζω με συνδέσμους, αλλά αν έχετε τουίτερ, μπορείτε (κι αξίζει) να ακολουθήσετε (μεταξύ άλλων, έτσι;):

Το Μώμο

Το Γιάννη Α-γιάννη

Και το Redfly, που ξεδίνει εκεί τελευταία

Θα ‘ναι σα να μπαίνει η Άνοιξη

Από τις προφητείες του γέροντα-παστίτσιου

Θα ‘ναι σαν μνημόνιο, αλλά δε θα είναι μνημόνιο.

Θα ‘ναι σα να το καταργούμε, αλλά θα κρατήσουμε το 70%.

Θα ‘ναι σαν τρόικα, αλλά δε θα την πούμε έτσι.

Θα ‘ναι σκυλί τρικέφαλο, αλλά δε θα το λέμε κέρβερο.

Και λερναία ύδρα, που ένα κεφάλι της κόβεις (δντ) και δύο φυτρώνουν (εε και εκτ). Εκτός κι αν τα κάψεις και τα σκοτώσεις από τη ρίζα τους, όχι ξεκομμένα. Άθλοι ηράκλειοι αλλά με λαίκή εξουσία.

Θα είναι σα να έχουμε αλλάξει, αλλά θα έχουμε βάλει τα ρούχα μας αλλιώς. Όπως στα χρόνια της (παρ)αλλαγής, που ήταν σα να κάναμε ανασχηματισμό, αλλά το βαφτίζαμε αναδόμηση και χαιρόμασταν.

Θα είναι σαν το πασόκ του ανδρέα, αλλά χωρίς τον κόσμο του, την εργατική του βάση, τα ριζοσπαστικά του συνθήματα. Αλλά θα κατεβαίνουν πάλι συγκεντρώσεις στους δρόμους να πανηγυρίζουν για τις (εργατικές) βάσεις που μένουν, που φεύγουν, που καταγγέλλονται και σκίζονται, σαν τα καλτσόν. Κι οι δημοσκοπήσεις των νταβατζήδων {που εμείς όμως -τρόπος του λέγειν «εμείς»- θα βάλουμε τάξη στις μπουρντελοδουλειές τους, και θα τους κάνουμε εθνική, αστική τάξη, με γνήσια πατριωτικά αισθήματα, σαν της γιάννας} μας δείχνουν λέει κάπου κοντά στο 48% του 81’. Αλλά κατά βάθος το κάνουν, γιατί μας πολεμάνε αλύπητα, σαν τροφαντό κατεστημένο, που εμείς θα το βάλουμε σε πρόγραμμα (ντράγκι) και θα το κάνουμε να αδυνατίσει. Και το κουκουέ τρίτο κόμμα, με τη νδ να καταρρέει, στα πρόθυρα της αξιωματικής αντιπολίτευσης...

Θα ‘ναι..., θα ‘ναι..., θα... θα... θα...

Θα ‘ναι σα να σας φτύνουμε, αλλά θα βρέχει.

Θα ‘ναι σα να γίνεται αίμα το νερό των 200 της καισαριανής.

Θα ‘ναι σα να ‘μαστε ποτάμι, αλλά να μας λένε αριστερή κυβέρνηση. Όλα τα λέμε, όλα τα χωράμε, και στη λαοκρατία πιστεύουμε.

Θα ‘ναι σα να έχουμε λαοκρατία, αλλά όπως το 44’. Και χωρίς το δεκέμβρη. Μόνο βάρκιζα. Και διαπραγμάτευση με τους εταίρους.

Θα είναι σαν αυριανή, αλλά θα ευαγγελιζόμαστε νέο ήθος. Και σαν την ομάδα αλήθειας του μουρούτη, αλλά με πιο εκλεπτυσμένη «αριστερή» χυδαιότητα και μεγαλύτερη διείσδυση στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.

Θα είναι σαν τα γλυκερά, ανιαρά νανουρίσματα του κυρ-φώτη, αλλά θα μιλάει ο δραγασάκης, έξω απ’ τα δόντια, χωρίς μασέλα. Και σαν την πασοκική αλαζονεία, τη μόλις και μετά βίας συγκαλυμμένη, σαν την κοιλιά του μαρινάκη, που ασφυκτιά κάτω από το (λ)αχούρι πουκάμισο.

Θα ‘ναι ακριβώς όπως και πριν, αλλά κάθε σύγκριση θα είναι καταλυτικά και πάντα υπέρ μας. Θα ‘ναι σαν τον μπαμπούλα της δεξιάς, που δεν πρέπει να ξανάρθει.

Θα ‘ναι σα να συγκρουόμαστε, ενώ θα παίζουμε απλώς με τις λέξεις. Θα βάλουμε στην εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης και τον μπαμπινιώτη, για να διαγράφουμε από το τελικό κείμενο τις ενοχλητικές λέξεις και να μας προτείνει άλλες ισοδύναμες. Αν και αυτοί με τη μεγαλύτερη πείρα σε τέτοιες διαδικασίες είναι οι εαακίτες, από το διήμερό τους, με το δικό τους κείμενο, που βγαίνει μερικές μέρες αργότερα.

Θα ‘ναι σαν τις υποχωρήσεις της νεπ –λες και μέχρι τώρα είχαμε πολεμικό κομμουνισμό. Κι όσοι βγουν να πουν κάτι αντίθετο, θα ‘ναι αντικειμενικά με το μέρος της αντίδρασης, είτε το θέλουν είτε όχι, όπως η ανταρσία (με γιώτα) της κρονστάνδης.

Και σαν τις υποχωρήσεις του λένιν, που ήταν, λέει, ο μετρ των συμβιβασμών –διαβάστε ρε αστοιχείωτοι τα επιλεγμένα επιλεκτικά αποσπάσματα, που δείχνουν του λόγου το αληθές, αντί να διαβάζετε όλη την μπροσούρα- αλλά θα κυβερνάνε οι μενσεβίκοι.

Θα ‘ναι πραγματική επανάσταση, σαν αυτή του 21’. Ελευθερία ή διαπραγμάτευση για λελογισμένο θάνατο και σταδιακή απαγκίστρωση από την τουρκοκρατία. Και στο τέλος (ή κι εξ αρχής μπορώ να σου πω) νικάνε πάντα οι τσιφλικάδες –που είναι σαν το ρητό του λίνεκερ με τους γερμανούς μερκελιστές και τα πέναλτι. Ακόμα τούτη η άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες.

Θα ‘ναι από πάνω σαν τηγάνι, από κάτω σα βαμβάκι κι από πίσω σαν ψαλίδι. Τι είναι; Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβη...

Θα ‘ναι σα να μπαίνει η άνοιξη, αλλά θα έχουμε βαρυχειμωνιά και αντιλαϊκή θύελλα (μάρτης-γδάρτης και καλός παλουκοκάφτης).

Θα ‘ναι ουρανού κατάνυξη, αλλά χωρίς έφοδο στον ουρανό κι άλλα τέτοια επαναστατικά, που ανήκουν στη δευτέρα παρουσία και τη βασιλεία των ουρανών.

Υπάρχουν και χειρότερα, μα θα στα πω αργότερα...

Υστερόγραφο

Υπάρχουν και καλύτερα, μα αυτά θα ‘ρθουνε ύστερα.

Με τα ύστερα του κόσμου της εκμετάλλευσης, που υπερασπίζεται υστερικά η κυβερνώσα αριστερά, καλώντας το λαό να τη στηρίξει και να πληρώσει πχ από το υστέρημά του και το φετινό ένφια.

Για ένα κομμάτι ψωμί

Εμείς δε θέλουμε ένα καρβέλι. Θέλουμε όλο το γαμημένο το φουρνάδικο.
Ατάκα βερμπάλα εαακίτη κι επικολυρικό κλείσιμο που κέρδισε τη συνέλευση μαζί με το χειροκρότημα και τις επευφημίες του πλήθους. Κάτι τέτοια τα έχουν ψωμοτύρι. Ο κόσμος βλέπει το τυρί, αλλά δε βλέπει τη φάκα-εαακ και την ενιαία πανεπιστημιακή. Προικοθήρες ψήφων κι εντυπώσεων, κλέβουνε απ’ τις ανυποψίαστες μάζες ό,τι πολυτιμότερο έχουν. Την κριτική τους ικανότητα. Ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί σου φάτο.

Ναι, αλλά ήταν για καλό σκοπό, που αγιάζει τα μέσα (μέσα στο αγιάζι του καπιταλισμού) υπηρετώντας τη διαλεκτική σκοπού-μέσου. Στην αλήστου μνήμης εποχή του μαϊούνη και των κοινών πλαισίων.
Κοινά πλαίσια; Κανάς φούρνος θα γκρεμίστηκε. Και παραλίγο κι εμείς μαζί του. Φτάσαμε στο χείλος, ώσπου αλλάξαμε τακτική.
Και μετά, πήγε κι έπεσε στο γκρεμό και καλά κρασά. Καλός φούρναρης ήτανε.

Σαράντα χρόνια φούρναρης, απ’ το 68 που ιδρύθηκε, η οργάνωση έχει φάει ψωμί κι αλάτι στα αμφιθέατρα με το εξωκοινοβούλιο. Να φτύνουμε αίμα να βγει μια συνέλευση και να έρχονται να μας παίρνουν τη μπουκιά ψωμί μέσα από το στόμα. Οπότε εμείς τους λέμε ότι το αλείφουν με βούτυρο για την αντίδραση και κάνουν μέτωπο με τους βουτυρομπεμπέδες της πασπ.

Στις συνελεύσεις με τα κοινά υπήρχε καταμερισμός εργασίας. Εμείς λέγαμε τα βαριά πολιτικά για την πάλη των τάξεων που παραμένει ιστορικά αδικαίωτη και αυτοί ξεσηκώνανε τα πλήθη με ατάκες για τη γιαννάκου και τους πραίτορες. Κι ύστερα από κάθε συνέλευση είχαν όλα τα κορίτσια στα πόδια τους (με ψωμάκια ή χωρίς) και θα μπορούσαν, αν ήθελαν, να γίνουν κανονικοί προικοθήρες.

Τακτική σημαίνει να μεταχειρίζεσαι ευέλικτα όλα τα μέσα. Για την υπόθεσή μας ακόμα και με το διάολο θα συμμαχήσουμε. Πόσο μάλλον όταν φοράει πράντα με (διαόλου) κάλτσα δικτυωτή κι είναι πρόθυμος για όλα. Εξ ου και συμμαχία των προθύμων.
-Είσαι για ένα κοινό πλαίσιο; -Ναι, αλλά να το δούμε ευέλικτα. Όχι σκέτη κατάληψη και ξερό ψωμί.

Δεύτερο και πιο σημαντικό επίπεδο ανάγνωσης είναι η εργατιά.
Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται. Αλλά χρειάζεται να ρίξουμε ταξική μαγιά -όχι για να του φουσκώσουν τα μυαλά, αλλά- για να αποκτήσει ταξική συνείδηση. Πέρα από τους αγώνες για τους μισθούς και το ρηχό συντεχνιακό πνεύμα. Να του εξηγήσουμε ότι για ένα κομμάτι ψωμί δε φτάνει μόνο η δουλειά. Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία.

Αλλιώς εύκολα μπουκώνεται με μια μπουκιά ψωμί και νιώθει εργατική αριστοκρατία (με τον ανδρέα χόρτασε ο έλληνας ψωμί). Κι απ’ το ψωμί-παιδεία-ελευθερία, το γυρνάει στο ψωμί-ελιά και κώτσο βασιλιά. Ή στο ξερό ψωμί και παοκ. Το ζην και το ντεμέκ ευ ζην.
Το ψωμί παραμένει σταθερό σημείο αναφοράς. Κι ο αγώνας γι’ αυτό η βασική κινητήρια δύναμη της ιστορίας.

Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί. Οι έμποροι φωνάζουν γι' αγορές. Οι άνεργοι πεινούσαν. Κι ο φούρναρης; Είναι δικός μας ή με τους απέναντι; Σύμμαχο στρώμα ή αφεντικό;
Τέσσερα πόδια καλό, δύο κακό. Κι αυτός με τα τρία αμφιταλαντεύεται. Η ζωή τον γονατίζει και τον φέρνει αντικειμενικά πλάι στα τετράποδα που έχουν κοινά συμφέροντα. Αλλά η δύναμη της συνήθειας τον σπρώχνει να σκέφτεται σαν όρθιο δίποδο και να (ανα)γεννά κάθε στιγμή τον καπιταλισμό. Στο τέλος μένει βέβαια με τα τρία, τον τρώνε τα δίποδα στη ζούγκλα της αγοράς και προλεταριοποιείται.

Το σύστημα κάνει τη δουλειά μας, ανοίγοντας τα κλειστά επαγγέλματα. Αυξάνει τη συγκέντρωση των μέσων παραγωγής και τη δυνατότητα άμεσης απαλλοτρίωσης των απαλλοτριωτών. Διαλύει τις συμμαχίες του και τις καθιστά δικές μας σύμμαχους (ή έστω ευμενώς ουδέτερες).

Το σύστημα αυτό έφαγε τα ψωμιά του και μας πετάει ψίχουλα για να επιζήσουμε. Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι κηρύχνουν τη λιτότητα. Ο κοσμάκης ψωμολύσσαξε και είπε το ψωμί ψωμάκι.

Θεριεύει όμως ο γίγαντας τώρα λαός. Δεν το λες και ψωμωμένο το κίνημα, αλλά βρίσκεται στην ανάρρωση. Ανακτά δυνάμεις κι ετοιμάζεται για τη ρεβάνς. Την τελευταία φορά μας πήρανε τη μπουκιά μέσα από το στόμα. Αλλά έχει πολύ ψωμί ακόμα η υπόθεση.

Υγ: Όποιος σύντροφος αναγνώστης έχει εκείνη την εικόνα από το δεκέμβρη και το φούρνο στα εξάρχεια με το σύνθημα εξέγερση και ξερό ψωμί παρακαλείται να παραθέσει το σύνδεσμο (με το βουνό), για να καταχωρηθεί στην ανάρτηση.
Υγ2: χρόνια πολλά στο εεκ